-
141 thensaurum
thēsaurus (old form thensaurus, Plaut. Trin. prol. p. ciii. Ritschl; cf. Marin. Fratr. Arv. p. 590; collat. form thensau-rum, n., Petr. 46, 8), i, m., = thêsauros.I. A.Lit.:2.TABVLARIVS THENSAVRORVM,
Inscr. Orell. 3247:thensaurum effodere,
Plaut. Trin. 3, 3, 53; 4, 4, 8; id. Ps. 2, 2, 33; id. Aul. prol. 7:thesaurum defodere... invenire,
Cic. Div. 2, 65, 134:nec vero quemquam senem audivi oblitum, quo loco thesaurum obruisset,
id. Sen. 7, 21:non exercitus neque thensauri praesidia regni sunt, verum amici,
Sall. J. 10, 4:intactis opulentior Thesauris Arabum,
Hor. C. 3, 24, 2.—Law t. t., treasure trove:B.thensaurus est vetus quaedam depositio pecuniae, cujus non exstat memoria, ut jam dominum non habeat,
Dig. 41, 1, 31, § 1; 41, 2, 3, § 3; Cod. 10, 15, 1.—Trop. (very rare):2.thesaurus mali,
a great quantity, Plaut. Merc. 1, 2, 54: stupri, id. Fragm. ap. Non. 456, 19; cf.: augent ex pauxillo;thensaurum inde pariunt,
id. Most. 4, 1, 8:thesauros penitus abditae fraudis vultu laeto tegentes,
App. M. 5, p. 165, 15. —Of persons, a treasure, loved one, a valued or dear object: Di. Quid, amator novos quispiam? Ast. Integrum et plenum adortust thensaurum, Plaut. Truc. 4, 2, 13; cf. id. ib. 2, 1, 34:II.eccum lenonem, incedit, thensaurum meum,
id. Curc. 5, 2, 76; cf.:thensaurus copiarum,
id. As. 3, 3, 67.—A place where any thing is stored up, a storehouse, treasure - chamber, treasure - vault, treasury (cf.: cella, armarium).A.Lit.:2.monedula condens semina in thesauros cavernarum,
id. 17, 14, 22, § 99; cf. poet., of the cells of bees, Verg. G. 4, 229:admonent quidam, esse thesaurum publicum sub terrā saxo quadrato septum,
Liv. 39, 50, 3:Proserpinae,
id. 29, 8, 9; 29, 18, 4; 31, 12, 1; cf. poet. of the Lower World: postquam est Orcino traditus thesauro, Naev. ap. Gell. 1, 24, 2.—Esp., a strong-box, treasure-chest:B.cum thesaurum effregisset heres,
Plin. 34, 7, 17, § 37:apertis thesauris suis,
Vulg. Matt. 2, 11.—Trop., a repository, conservatory, magazine, collection, Plaut. Poen. 3, 3, 12:III.quid dicam de thesauro rerum omnium, memoria?
Cic. de Or. 1, 5, 18; Quint. 11, 2, 1; cf.:thesauri argumentorum,
Cic. Part. Or. 31, 109:suppeditat nobis Atticus noster de thesauris suis quos et quantos viros,
id. Fin. 2, 21, 67: thesauros oportet esse non libros, Plin. praef. § 17; cf.:mihi quoties aliquid abditum quaero, ille thesaurus est,
a literary storehouse, Plin. Ep. 1, 22, 2.—The title of a Greek play by Philemon, upon which Plautus founded the Trinummus, Plaut. Trin. prol. 18.
См. также в других словарях:
saxo — saxo … Dictionnaire des rimes
saxo — [ sakso ] n. • déb. XXe; abrév. de saxophone et saxophoniste 1 ♦ N. m. Saxophone. Jouer du saxo ténor. ⇒ sax. Des saxos. 2 ♦ Saxophoniste. Elle est saxo. ● saxo nom masculin Familier. Saxophone. ● … Encyclopédie Universelle
Saxo — steht für: Citroën Saxo, einen Kleinwagen Saxophon, ein Holzblasinstrument Saxo Grammaticus (* um 1140; † um 1220), einen dänischen Geschichtsschreiber und Geistlichen Siehe auch: Saxonia … Deutsch Wikipedia
saxo — saxo, saxofón o, menos frec., saxófono (del ingl. «saxophone») 1 m. Instrumento musical de viento compuesto de un tubo cónico encorvado en forma de U, con varias llaves y boquilla de madera y caña. 2 n. Músico que toca ese instrumento. * * * saxo … Enciclopedia Universal
saxo — sustantivo masculino 1. Área: música Saxofón: Enrique toca el saxo … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Saxo — Saxo, mit dem Beinamen Grammaticus (»der Gelehrte«), dän. Geschichtschreiber, geb. um 1150, gest. um 1216, war Schreiber des Roeskil der Bischofs Absalon (s. d.) und verfaßte auf dessen Anregung in vorzüglichem Latein die berühmte »Historia… … Meyers Großes Konversations-Lexikon
Saxo — Grammatĭkus, altdän. Historiker, Schreiber des Bischofs Absalon, gest. um 1208; seine »Historia Daniae« (hg. von P. E. Müller, 1839 58; Holder, 1886; deutsch von Jantzen, 1899 fg., und Herrmann, 1901 fg.) wichtige Quelle der Zeitgeschichte und… … Kleines Konversations-Lexikon
Saxo — (28. Juli), ist nach den Boll. eine irrige Bezeichnung für S. Samson. Bischof in der Bretagne. S. d. (VI. 501) … Vollständiges Heiligen-Lexikon
Saxo — Saxo, genannt Grammaticus d.h. Gelehrter, einer der wichtigsten Chronisten des Mittelalters, gebürtig von der Insel Seeland, Secretär bei dem berühmten Erzbischofe Absalom von Lund, schrieb auf dessen Veranlassung gleichzeitig mit Swend Aageson… … Herders Conversations-Lexikon
saxo — → saxofón … Diccionario panhispánico de dudas
saxo — 1. m. saxófono. 2. saxofonista … Diccionario de la lengua española