Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

saturno

  • 101 re-fulgeō

        re-fulgeō sī, —, ēre,    to flash back, shine again, reflect light, be refulgent, glitter, glisten: Canis stellarum luce refulget, C. poët.: nautis Stella, H.: Ut sol a liquidā saepe refulget aquā, O.: Aeneas clarā in luce refulsit, V.: corpus versicolori veste, L.: Te Iovis Tutela Saturno refulgens Eripuit, the benign influence, shining in opposition, H.

    Latin-English dictionary > re-fulgeō

  • 102 rēgnō

        rēgnō āvī, ātus, āre    [regnum], to have royal power, be king, rule, reign: triginta annos: iniussu populi: tertium iam hunc annum regnans, Cs.: regnante Romulo: regnandi dira cupido, V.: Albae regnare, L.: Tusco profundo, O.: quā Daunus agrestium Regnavit populorum, H.: ter centum totos regnabitur annos Gente sub Hectoreā, V.: quia post Tati mortem non erat regnatum, L.— Trans., only pass. (poet. or late): terra acri quondam regnata Lycurgo, ruled by, V.: Latio regnata per arva Saturno quondam, in which Saturn was king, V.: trans Lugios Gotones regnantur, have kings, Ta.— To be lord, rule, reign, govern, be swpreme: equitum centurias tenere, in quibus regnas: vivo et regno, H.: Caelo tonantem credidimus Iovem Regnare, H.— To lord it, tyranniz<*> domineer: regnavit is paucos mensīs: se ille interfecto Milone regnaturum putaret: regnare ac dominari, L.: Per ramos victor regnat (ignis), V. —Fig., to rule, have the mastery, prevail, predominate: in quo uno regnat oratio: ebrietas geminata libidine regnat, O.
    * * *
    regnare, regnavi, regnatus V
    reign, rule; be king; play the lord, be master

    Latin-English dictionary > rēgnō

  • 103 saturnino

    saturnino agg.
    1 ( di Saturno) of Saturn, Saturn's, Saturnian
    2 (ant.) ( malinconico) saturnine, gloomy
    3 (med.) saturnine.
    * * *
    [satur'nino]
    * * *
    saturnino
    /satur'nino/
    (malinconico) saturnine.

    Dizionario Italiano-Inglese > saturnino

  • 104 ♦ moon

    ♦ moon /mu:n/
    n.
    1 luna: waning moon, luna calante; There's a full moon, c'è la luna piena
    2 (astron.) luna, satellite ( di Giove, di Saturno)
    3 (poet.) mese
    4 (fig.) globo; sfera
    5 ( slang) sedere; culo (volg.)
    ● (miss.) moon buggy (o moon car, moon crawler), veicolo lunare □ (astron.) moon dog, paraselene □ moon-faced, che ha la faccia di luna piena □ (miss.) moon landing, allunaggio □ (miss.) moon rover, veicolo lunare □ moon-shaped, a forma di luna □ (miss.) moon shot, lancio sulla luna □ by the light of the moon, al chiaro di luna □ a crescent moon, una falce di luna ( crescente o calante) □ to cry (o to go) for the moon, volere (o cercare) la luna □ new moonnew (1) □ (fam.) once in a blue moon, a ogni morte di papa; assai di rado □ (fig.) to be over the moon, essere al settimo cielo □ to promise the moon, promettere la luna (o mari e monti) □ ( slang USA) to shoot the moon to moon, A, def. 3 □ to want the moon, volere la luna nel pozzo.
    (to) moon /mu:n/
    A v. i.
    B v. t.
    ( slang) schernire ( i nemici, ecc.) volgendo le spalle e mostrando loro il sedere nudo.

    English-Italian dictionary > ♦ moon

  • 105 ♦ ring

    ♦ ring (1) /rɪŋ/
    n.
    1 anello; cerchio: a gold ring, un anello d'oro; wedding ring, fede (nuziale); engagement ring, anello di fidanzamento; She had a diamond ring on her middle finger, aveva un anello di diamante al dito medio; a ring of smoke, un anello di fumo; to sit [dance] in a ring, sedersi [danzare] in cerchio; rings in the water, cerchi nell'acqua; key ring, (anello) portachiavi; napkin ring, (anello) portatovagliolo; nose ring, anellino al naso
    3 collare, collarino ( di uccelli)
    4 rotella, disco ( di racchetta da sci)
    5 ( boxe) ring; quadrato; (fig.) la boxe, il pugilato
    6 (ipp.) ring; recinto dei cavalli ( nell'ippodromo); recinto del peso ( dei fantini); ( anche) zona degli allibratori
    8 banda di criminali; giro: a drug ring, un giro di droga
    9 (= circus ring) arena, pista ( di un circo equestre)
    10 (naut.) maniglione ( dell'ancora)
    11 (mecc.) anello, ghiera; (= piston ring) anello di pistone; fascia elastica; segmento
    12 (mat.) anello
    13 (ind. tess.) filatoio ad anelli; ring
    14 fornello ( a gas, elettrico, ecc.): gas ring, fornello a gas
    16 ( basket) anello; cerchio: to hit the ring, colpire (o prendere) il cerchio ( del canestro)
    17 ( ginnastica) the rings, gli anelli
    ring-a-ring o' roses ( USA, ring-around-a-rosy, ring-around-the-rosy), girotondo ( gioco infantile) □ (mecc.) ring bevel gear, corona (dentata) conica □ ring binder, raccoglitore ad anelli □ (zool.) ring-dove, ( Columba palumbus) colombaccio; ( Streptopelia risoria) tortora domestica □ ring-fence, steccato di cinta; (fin.) allocazione di fondi a uno scopo preciso; stanziamento vincolato; ( anche) separazione giuridica e finanziaria (di un'azienda, un patrimonio, ecc.) □ ring finger, (dito) anulare □ ( boxe) ring floor, pavimento del ring □ (tecn., mecc.) ring gauge, calibro ad anello □ (mecc.) ring gear, corona dentata □ (autom.) ring junction, rotatoria □ (stor.) ring-mail, maglia di ferro; armatura a maglia □ (elettr.) ring main, circuito principale □ (zool.) ring-neck, uccello (o serpente) dal collare □ (zool.) ring-necked, dal collare □ (mecc.) ring nut, ghiera filettata □ (astron.) the rings of Saturn, gli anelli di Saturno □ ( boxe) ring post, paletto del ring □ ring-pull, linguetta metallica ( che si strappa) □ a ring-pull can, una lattina con apertura a strappo □ (autom.) ring road, (strada di) circonvallazione; raccordo anulare; tangenziale □ (fig., spec. boxe) ring-rusty, arrugginito; fuori allenamento □ (zool.) ring snake, serpente a strisce di colori diversi ( in genere); (spec.) ( Natrix natrix), biscia dal collare □ (mecc.) ring spanner, chiave poligonale doppia (o a stella doppia) □ ( boxe) ring steps, scaletta del ring □ ( d'uccello) ring-tailed, dalla coda ad anelli colorati □ ring toneringtone □ ring-wall, muro di cinta □ to have rings round one's eyes, avere gli occhi cerchiati (o le occhiaie) □ (fig. fam.) to run rings round sb., dare dei punti a q.; surclassare q. □ (fig.) to throw one's hat into the ring, entrare in lizza (o in gara) □ (bot.) tree ring, anello annuale, anello di crescita ( di un albero).
    ♦ ring (2) /rɪŋ/
    n.
    1 suono ( di campana o simile); squillo ( di campanello, telefono); There was a ring at the door, c'è stato uno squillo di campanello alla porta; Every ring of the phone made me jump, ogni squillo del telefono mi faceva sobbalzare; the ring of laughter, lo squillare delle risa
    2 telefonata; colpo di telefono: to give sb. a ring, dare un colpo di telefono a q.; fare una telefonata a q.; DIALOGO → - Inviting someone to stay- I could give you a ring sometime next week and let you know, potrei darti un colpo di telefono la settimana prossima e farti sapere
    4 (fig.) accento; tono: There was a ring of sincerity in his voice, c'era un accento di sincerità nella sua voce; le sue parole suonavano sincere; The idea has a familiar ring ( to it), l'idea mi suona familiare; to have a ring of truth, suonare vero.
    (to) ring (1) /rɪŋ/
    v. t.
    1 accerchiare; circondare; Troops have ringed the city, le truppe hanno circondato la città
    2 cingere; circondare: Mountains ring the lake, il lago è circondato da montagne
    3 cerchiare ( errori, ecc. in rosso, blu, ecc.)
    4 radunare; far entrare ( il bestiame) nel recinto
    6 marcare ( un uccello) con un anello; mettere un anello alla zampa di ( un piccione, ecc.)
    7 ( cucina) fare a fettine rotonde ( una carota, ecc.); affettare ( verdura)
    to ring about (o around, round), circondare; fare cerchio intorno a: a village ringed around with hills, un paese circondato da colline; to ring round the important points, cerchiare i punti importanti.
    ♦ (to) ring (2) /rɪŋ/
    (pass. rang, p. p. rung)
    A v. i.
    1 suonare; squillare: The bells are ringing, suonano le campane; The phone rang and she sprang from the bed to answer it, è squillato il telefono ed è saltata giù dal letto per rispondere; The doorbell rang, hanno suonato il campanello (della porta); Coins rang on the table, le monete tintinnavano sul tavolo
    2 (ingl.) telefonare; chiamare: When did you ring?, quando hai telefonato?; I'm ringing about your ad for a flat to rent, chiamo per l'annuncio di un appartamento da affittare; to ring for a taxi, chiamare un taxi (al telefono)
    3 scampanellare; chiamare ( suonando il campanello): Did you ring, sir?, ha chiamato, signore?; to ring for the maid, chiamare la cameriera ( con il campanello)
    4 risuonare ( anche fig.); echeggiare: The garden rang with the cries of children, il giardino risuonava delle grida dei bambini; His voice rang with indignation, la sua voce vibrava di sdegno
    5 ( delle orecchie) fischiare; ronzare
    B v. t.
    1 suonare ( campane, ecc.): to ring the bell, suonare il campanello; to ring the bells, suonare le campane
    2 (ingl.) telefonare a (q.); chiamare: Ring me tomorrow, chiamami domani
    3 ( dell'orologio, ecc.) battere, suonare ( le ore): The chimes rang the hours, il carillon suonava le ore
    4 far risuonare; far tintinnare: to ring a coin, far tintinnare una moneta; battere una moneta ( per accertare che non sia falsa)
    to ring the alarm, suonare (o dare) l'allarme □ (fig.) to ring a bell, ricordare qualcosa; non essere nuovo (a q.): That name rings a bell, quel nome non mi è nuovo □ ( slang USA) to ring sb. 's bell, dare un orgasmo a q.; scopare q. (volg.) □ to ring the changes, (mus.) suonare le campane con le variazioni tipiche della tecnica inglese; (fig.) introdurre un po' di varietà: We usually drink wine, but sometimes ring the changes with a glass of beer, di solito beviamo vino, ma ogni tanto, per variare, beviamo un bicchiere di birra □ (teatr.) to ring down the curtain, calare il sipario □ (fig.) to ring down the curtain on st., scrivere la parola fine su qc. □ (fig.) to ring false [true, hollow], suonare falso [vero, insincero]: His promises rang false, le sue promesse suonavano false; His words rang hollow, le sue parole suonavano insincere □ (antiq.) to ring for dinner, suonare per il pranzo □ to ring the knell of, suonare a morto per (q.); (fig.) annunciare la fine di (qc.) □ to ring loud, risuonare alto □ to make sb. 's head ring, intronare le orecchie a q. to ring in sb. 's ears, risuonare nelle orecchie di q.: Her words were still ringing in my ears, le sue parole mi risuonavano ancora nelle orecchie.

    English-Italian dictionary > ♦ ring

  • 106 Saturn n

    ['sætɜːn]
    Myth, Astron Saturno

    English-Italian dictionary > Saturn n

  • 107 planeta

    Astr. Hatun qoyllur, ch'aska qoyllur. || Planetas: Mercurio: Qhatuylla. || Venus: Ch'aska. || Tierra: Allpa pacha. || Marte: Awqaqoq. || Júpiter: Pirwa. || Saturno: Hawcha. || Urano. Neptuno y Plutón, no fueron conocidos por los inkas.

    Diccionario Quechua-Espanol > planeta

  • 108 anillo

    m
    1) кольцо; круг, окружность
    2) перстень; кольцо

    anillo de boda (nupcial, de matrimonio) — обручальное кольцо

    4) тех. кольцо, ушко
    5) хомут; скоба

    anillo abrazadera — стяжное кольцо, скрепляющая обойма

    6) зоол. членик, сегмент ( у насекомого)
    7) мор. петля
    8) арго кандалы
    ••

    de anilloпочётный (о должности, звании)

    venir como anillo al dedo разг. — прийтись кстати; быть впору

    Universal diccionario español-ruso > anillo

  • 109 lead acetate

    s.
    extracto de Saturno, acetato de plomo, azúcar de plomo, sal de plomo.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > lead acetate

  • 110 phoebe

    s.
    1 febe, pájaro pequeño de los Estados Unidos del Este.
    2 Phoebe, una de las lunas del planeta Saturno.
    3 Phoebe, nombre propio.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > phoebe

  • 111 Saturn

    s.
    Saturno (planet, god)

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > Saturn

  • 112 saturnalia

    s.
    1 saturnales, fiestas en honor del dios Saturno.
    2 epoca o escenas de licenciar y desorden.
    3 orgía, bacanal, saturnal, saturnales.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > saturnalia

  • 113 saturnian

    adj.
    1 saturnal, feliz, dichoso, perteneciente a la edad dorada.
    2 saturnal, perteneciente al planeta Saturno.

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > saturnian

  • 114 saturnine

    adj.
    1 saturnino, bajo la influencia del planeta Saturno, melancólico, triste, silencioso, poco sociable.
    2 plomizo, perteneciente al plomo. (antiguo)

    Nuevo Diccionario Inglés-Español > saturnine

  • 115 dedico

    dē-dĭco, āvi, ātum, 1 (in the tmesis: data deque dicata, Lucil. ap. Non. 287, 28), v. a., to give out tidings, a notice, etc.; hence, to affirm, declare, announce any thing (cf. de in denuncio and depromo).
    I.
    In gen. (so only ante- and postclass.): legati quo missi sunt, veniunt, dedicant mandata, Cael. ap. Non. 280, 7; Att. ib. (v. 78 Ribbeck); Lucr. 1, 422; cf. id. 1, 367; 3, 208: aliae (propositiones) dedicativae sunt, quod dedicant aliquid de quopiam; ut: Virtus bonum est:

    dedicat enim virtuti inesse bonitatem,

    affirms, App. Dogm. Plat. 3, p. 30 al.; cf. dedicativus.—
    II.
    Esp.
    A.
    Relig. t. t., to dedicate, consecrate, set apart a thing to a deity or deified person (for syn. cf.:

    1. dico, consecro, inauguro, initio.—Class.): nonne ab A. Postumio aedem Castori ac Polluci in foro dedicatam vides?

    Cic. N. D. 3, 5, 13:

    aedem Saturno,

    Liv. 2, 21:

    aedem Mercurii,

    id. 2, 27 et saep.:

    delubrum Homeri,

    Cic. Arch. 8 fin.:

    simulacrum Jovis,

    id. Verr. 2, 4, 28:

    loca sacris faciendis,

    Liv. 1, 21:

    aram Augusto,

    Suet. Claud. 2:

    domum Dei,

    Vulg. 2 Par. 7, 5; id. 3 Reg. 8, 63.
    b.
    With the deity as object instead of the temple:

    ut Fides, ut Mens, quas in Capitolio dedicatas videmus (i. e. quarum aedes),

    Cic. N. D. 2, 23, 61; 2, 31, 79 (cf. however, id. Leg. 2, 11, 28):

    Junonem,

    Liv. 5, 52, 10:

    Apollinem,

    Hor. Od. 1, 31, 1;

    and even te quoque magnificā, Concordia, dedicat aede, Livia,

    Ov. F. 6, 637.—
    2.
    Transf. (post-Aug.)
    a.
    To dedicate, inscribe a composition to any one (for which mittere ad aliquem, or mittere alicui, Cic. Att. 8, 11, 7; 14, 21, 3; id. Div. 2, 1, 3; Varr. L. L. 5, 1):

    Honori et meritis dedicans illum librum tuis,

    Phaedr. 3 prol. 30;

    Plin. H. N. praef. § 12: perfecto operis tibi dedicati tertio libro,

    Quint. 4 prooem. § 1.—
    b.
    In gen., to destine, dispose, prepare, set up a thing for any purpose; to dedicate, consecrate it to any object:

    equi (sc. Bucephalae) memoriae ac nomini dedicans urbem,

    Curt. 9, 3 fin.:

    qui proprie libros huic operi dedicaverunt,

    Quint. 9, 3, 89; 12, 10, 50; Suet. Tib. 70:

    Parrhasii tabulam... in cubiculo dedicavit,

    id. ib. 44:

    testamentum,

    to establish, Vulg. Hebr. 9, 18.—
    c.
    To dedicate, consecrate, devote a thing to its future use:

    domum,

    Suet. Ner. 31:

    theatrum,

    id. Aug. 43; cf. id. Vesp. 19:

    amphitheatrum,

    id. Tit. 7:

    thermas atque gymnasium,

    id. Ner. 12.—
    B.
    Law t. t., to specify one's property in the census (rare): tu in uno scorto majorem pecuniam absumsisti, quam quanti omne instrumentum fundi Sabini in censum dedicavisti, P. Afric. ap. Gell. 7, 11, 9; cf.:

    at haec praedia in censu (al. censum) dedicavisti?... Illud quaero sintne ista praedia censui censendo?

    Cic. Flac. 32, 79:

    omnes in censu villas inde dedicamus aedes,

    Varr. L. L. 5, § 160 Müll. (dub.).

    Lewis & Short latin dictionary > dedico

  • 116 ex seco

    ex-sĕco (also exĕco and exĭco, Plaut. Rud. 1, 2, 34), cŭi, ctum, 1 ( perf. subj. exsecaveris, Cato, R. R. 42), v. a., to cut out or away.
    I.
    Lit. (class.).
    A.
    In gen.:

    vitiosas partes,

    Cic. Att. 2, 1, 7:

    pestem aliquam tamquam strumam civitatis,

    id. Sest. 65, 135:

    linguam,

    id. Clu. 66:

    cornu (frontis),

    Hor. S. 1, 5, 59:

    varices,

    Sen. Ep. 78 med.:

    fetum ventri,

    Plin. 8, 55, 81, § 217:

    ventrem,

    Dig. 28, 2, 12:

    filium alicui mortuae,

    ib. 50, 16, 132:

    nervos,

    Cic. Agr. 2, 33, 91:

    fundum armarii,

    id. Clu. 64, 179.—
    B.
    In partic., to cut, castrate, geld:

    vetus haec opinio Graeciam opplevit exsectum Caelum a filio Saturno,

    Cic. N. D. 2, 24, 63; Suet. Ner. 28; Mart. 6, 2, 2;

    and in a Greek construction: infelix ferro mollita juventus Atque exsecta virum,

    Luc. 10, 134.—
    II.
    Trop.:

    exsectus et exemptus honoribus senatoriis,

    Plin. Ep. 2, 12, 3.— Poet., of interest:

    quinas hic capiti mercedes exsecat (=extorquet, extundit),

    cuts out, deducts, Hor. S. 1, 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > ex seco

  • 117 exico

    ex-sĕco (also exĕco and exĭco, Plaut. Rud. 1, 2, 34), cŭi, ctum, 1 ( perf. subj. exsecaveris, Cato, R. R. 42), v. a., to cut out or away.
    I.
    Lit. (class.).
    A.
    In gen.:

    vitiosas partes,

    Cic. Att. 2, 1, 7:

    pestem aliquam tamquam strumam civitatis,

    id. Sest. 65, 135:

    linguam,

    id. Clu. 66:

    cornu (frontis),

    Hor. S. 1, 5, 59:

    varices,

    Sen. Ep. 78 med.:

    fetum ventri,

    Plin. 8, 55, 81, § 217:

    ventrem,

    Dig. 28, 2, 12:

    filium alicui mortuae,

    ib. 50, 16, 132:

    nervos,

    Cic. Agr. 2, 33, 91:

    fundum armarii,

    id. Clu. 64, 179.—
    B.
    In partic., to cut, castrate, geld:

    vetus haec opinio Graeciam opplevit exsectum Caelum a filio Saturno,

    Cic. N. D. 2, 24, 63; Suet. Ner. 28; Mart. 6, 2, 2;

    and in a Greek construction: infelix ferro mollita juventus Atque exsecta virum,

    Luc. 10, 134.—
    II.
    Trop.:

    exsectus et exemptus honoribus senatoriis,

    Plin. Ep. 2, 12, 3.— Poet., of interest:

    quinas hic capiti mercedes exsecat (=extorquet, extundit),

    cuts out, deducts, Hor. S. 1, 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > exico

  • 118 exseco

    ex-sĕco (also exĕco and exĭco, Plaut. Rud. 1, 2, 34), cŭi, ctum, 1 ( perf. subj. exsecaveris, Cato, R. R. 42), v. a., to cut out or away.
    I.
    Lit. (class.).
    A.
    In gen.:

    vitiosas partes,

    Cic. Att. 2, 1, 7:

    pestem aliquam tamquam strumam civitatis,

    id. Sest. 65, 135:

    linguam,

    id. Clu. 66:

    cornu (frontis),

    Hor. S. 1, 5, 59:

    varices,

    Sen. Ep. 78 med.:

    fetum ventri,

    Plin. 8, 55, 81, § 217:

    ventrem,

    Dig. 28, 2, 12:

    filium alicui mortuae,

    ib. 50, 16, 132:

    nervos,

    Cic. Agr. 2, 33, 91:

    fundum armarii,

    id. Clu. 64, 179.—
    B.
    In partic., to cut, castrate, geld:

    vetus haec opinio Graeciam opplevit exsectum Caelum a filio Saturno,

    Cic. N. D. 2, 24, 63; Suet. Ner. 28; Mart. 6, 2, 2;

    and in a Greek construction: infelix ferro mollita juventus Atque exsecta virum,

    Luc. 10, 134.—
    II.
    Trop.:

    exsectus et exemptus honoribus senatoriis,

    Plin. Ep. 2, 12, 3.— Poet., of interest:

    quinas hic capiti mercedes exsecat (=extorquet, extundit),

    cuts out, deducts, Hor. S. 1, 2, 14.

    Lewis & Short latin dictionary > exseco

  • 119 Fata

    fātum, i ( masc. fatus malus meus, Petr. 42, 77), n. [for II. A.], that which is said, an utterance. —Hence,
    I.
    Prop., a prophetic declaration, oracle, prediction (rare but class.): neque me Apollo fatis fandis dementem invitam ciet, Pac. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 80 Vahl.):

    Lentulum sibi confirmasse ex fatis Sibyllinis haruspicumque responsis se, etc.,

    Cic. Cat. 3, 4, 9:

    eo fatis quae Veientes scripta haberent,

    id. Div. 1, 44, 100:

    fatis, ominibus oraculisque portendere,

    Liv. 29, 10 fin. Drak. N. cr.:

    Siculisne resideret arvis Oblitus factorum,

    Verg. A. 5, 703.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., that which is ordained, desting, fate; the heimarmenê or moira of the Greeks (syn.:

    fortuna, fors, sors, casus): nec ii, qui dicunt immutabilia esse, quae futura sint nec posse verum futurum convertere in falsum, fati necessitatem confirmant, sed verborum vim interpretantur. At qui introducunt causarum seriem sempiternam, ii mentem hominis voluntate libera spoliatam necessitate fati devinciunt,

    Cic. Fat. 9, 20 sq.; hence the philosophic use of the word to denote the eternal, immutable law of nature: fieri omnia fato, ratio cogit fateri. Fatum autem id appello, quod Graeci heimarmenên, id est ordinem seriemque causarum, cum causa causae nexa rem ex se gignat, id. Div. 1, 55, 125 sq.; cf.:

    cum vos fato fieri dicatis omnia, quod autem semper ex omni aeternitate verum fuerit, id esse fatum,

    id. N. D. 3, 6, 14; and: cum duae sententiae fuissent veterum philosophorum, una eorum, qui censerent omnia ita fato fieri, ut id fatum vim necessitatis afferret;

    in qua sententia Democritus, Heraclitus, Empedocles, Aristoteles fuit: altera eorum, quibus viderentur sine ullo fato esse animorum motus voluntarii,

    id. Fat. 17, 39; cf.

    also: ex hoc genere causarum ex aeternitate pendentium fatum a Stoicis nectitur,

    id. Top. 15, 59; and:

    anile sane et plenum superstitionis fati nomen ipsum,

    id. Div. 2, 7, 19:

    si Daphitae fatum fuit ex equo cadere,

    id. Fat. 3, 5; cf. id. ib. 12, 28: cf.:

    neque si fatum fuerat, effugisset,

    id. Div. 2, 8, 20:

    ut praedici posset, quid cuique eventurum et quo quisque fato natus esset,

    id. ib. 1, 1, 2;

    quonam meo fato fieri dicam, ut, etc.,

    id. Phil. 2, 1, 1: qua quidem in re singulari sum fato, I experience a remarkable fate, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 1:

    si quid mihi humanitus accidisset multa autem impendere videntur praeter naturam etiam praeterque fatum,

    i. e. beyond the natural and appointed course of events, id. Phil. 1, 4, 10:

    quasi debita sibi fato dominatione,

    Suet. Aug. 19:

    persuasio, cuncta fato agi,

    id. Tib. 69:

    nisi dii immortales omni ratione placati suo numine prope fata ipsa flexissent,

    Cic. Cat. 3, 8, 19:

    orte Saturno, tibi cura magni Caesaris fatis data,

    Hor. C. 1, 12, 51:

    quo (Caesare) nihil majus meliusve terris Fata donavere bonique divi,

    id. ib. 4, 2, 38; id. Carm. Sec. 28:

    ut caneret fera Nereus Fata,

    id. C. 1, 15, 5; so,

    acerba,

    id. Epod. 7, 17:

    triste,

    id. S. 1, 9, 29:

    caeca,

    id. C. 2, 13, 16:

    plebeium in circo positum est fatum,

    the fate of the vulgar, Juv. 6, 588:

    fata regunt homines,

    id. 9, 32; 12, 63.—With ut:

    qui hoc fato natus est, ut, etc.,

    Cic. Mil. 11, 30:

    fuit hoc sive meum sive rei publicae fatum, ut, etc.,

    id. Balb. 26, 58.—With ne: eo [p. 730] fato se in iis terris collocatam esse arbitratur, ne, etc., Cic. Font. 16, 35.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of the will or determination of the gods:

    heu stirpem invisam et fatis contraria nostris Fata Phrygum,

    Verg. A. 7, 293; 7, 50; cf. Non. 455, 25.—And also of that which determines the fate of a person or thing: Ilio tria fuisse audivi fata, quae illi forent exitio: signum ex arce si perisset;

    alterum, etc.,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 29; so,

    Herculis sagittae, quae fatum Trojae fuere,

    Just. 20, 1 fin. —Prov.:

    fata viam invenient,

    Verg. A. 3, 395; 10, 113.— Fāta, ōrum, n., personified as deities, the Fates, Prop. 4, 7, 51; Stat. Th. 8, 26; id. S. 5, 1, 259; Inscr. Orell. 1771 sq.—
    2.
    a.. Bad fortune, ill fate, calamity, mishap:

    dictum facete et contumeliose in Metellos antiquum Naevii est: Fato Metelli Romae fiunt consules,

    Pseudo Ascon. ad Cic. Verr. 1, 10, 29 (p. 140 ed. Orell.);

    and, alluding to this verse: hoc Verrem dicere aiebant, te (sc. Metellum) non fato, ut ceteros ex vestra familia, sed opera sua consulem factum,

    id. ib. 10, 29:

    quibus ego confido impendere fatum aliquod et poenas jamdiu improbitati, nequitiae... debitas instare,

    Cic. Cat. 2, 5, 11:

    exitii ac fati dies,

    id. ib. 3, 7, 17:

    abditi in tabernaculis aut suum fatum querebantur aut, etc.,

    Caes. B. G. 1, 39, 4; cf. Caes. B. C. 2, 6, 1:

    quod si jam (quod dii omen avertant) fatum extremum rei publicae venit,

    Cic. Phil. 3, 14, 35:

    in illo paene fato rei publicae,

    id. Dom. 57, 145.— So,
    b.
    Esp. freq. of death:

    sic Hortensii vox exstincta fato suo est, nostra publico,

    id. Brut. 96, 328; cf.:

    nolite hunc maturius exstingui vulnere vestro quam suo fato,

    id. Cael. 32, 79; cf.:

    omen fati,

    id. Phil. 9, 4, 6; and:

    quia nec fato merita nec morte peribat,

    Verg. A. 4, 696: ferro, non fato moerus Argivum (i. e. Achilles) occidit, Poët. ap. Quint. 8, 6, 10 Spald.:

    perfunctos jam fato = mortuos,

    Liv. 9, 1, 6;

    qui fato sunt functi,

    Quint. 3, 7, 10:

    fato cedere,

    Liv. 26, 13: fato concessit, Pl. Pan. 11, 3; for which: concedere in fatum, Modestin. Dig. 34, 3, 20:

    fato obiit,

    died a natural death, Tac. A. 6, 10:

    fato fungi,

    id. ib. 14, 12 fin.:

    ille (uxorem) functam fato respondet,

    id. ib. 11, 3:

    si me praeceperit fatum,

    Curt. 9, 6; Quint. 6, 2, 33.—In this sense sometimes in the plur.:

    jamdudum peccas, si mea fata petis,

    Ov. H. 19, 118;

    Minotauri,

    Mel. 2, 7:

    mea fata,

    my ashes, Prop. 1, 17, 11:

    sentiet vivus eam, quae post fata praestari magis solet, venerationem,

    Quint. 12, 17, 7:

    si me fata intercepissent,

    id. 6 praef. 1; cf.: (mater) acerbissimis rapta fatis, id. § 4; cf. the shades or spirits of the dead:

    cum fato jacentis,

    Mel. 2, 2.—
    3.
    Concr., one who brings calamity, a plague:

    duo illa rei publicae paene fata, Gabinium et Pisonem,

    Cic. Sest. 43, 93.

    Lewis & Short latin dictionary > Fata

  • 120 fatum

    fātum, i ( masc. fatus malus meus, Petr. 42, 77), n. [for II. A.], that which is said, an utterance. —Hence,
    I.
    Prop., a prophetic declaration, oracle, prediction (rare but class.): neque me Apollo fatis fandis dementem invitam ciet, Pac. ap. Cic. Div. 1, 31, 66 (Trag. v. 80 Vahl.):

    Lentulum sibi confirmasse ex fatis Sibyllinis haruspicumque responsis se, etc.,

    Cic. Cat. 3, 4, 9:

    eo fatis quae Veientes scripta haberent,

    id. Div. 1, 44, 100:

    fatis, ominibus oraculisque portendere,

    Liv. 29, 10 fin. Drak. N. cr.:

    Siculisne resideret arvis Oblitus factorum,

    Verg. A. 5, 703.—
    II.
    Transf.
    A.
    In gen., that which is ordained, desting, fate; the heimarmenê or moira of the Greeks (syn.:

    fortuna, fors, sors, casus): nec ii, qui dicunt immutabilia esse, quae futura sint nec posse verum futurum convertere in falsum, fati necessitatem confirmant, sed verborum vim interpretantur. At qui introducunt causarum seriem sempiternam, ii mentem hominis voluntate libera spoliatam necessitate fati devinciunt,

    Cic. Fat. 9, 20 sq.; hence the philosophic use of the word to denote the eternal, immutable law of nature: fieri omnia fato, ratio cogit fateri. Fatum autem id appello, quod Graeci heimarmenên, id est ordinem seriemque causarum, cum causa causae nexa rem ex se gignat, id. Div. 1, 55, 125 sq.; cf.:

    cum vos fato fieri dicatis omnia, quod autem semper ex omni aeternitate verum fuerit, id esse fatum,

    id. N. D. 3, 6, 14; and: cum duae sententiae fuissent veterum philosophorum, una eorum, qui censerent omnia ita fato fieri, ut id fatum vim necessitatis afferret;

    in qua sententia Democritus, Heraclitus, Empedocles, Aristoteles fuit: altera eorum, quibus viderentur sine ullo fato esse animorum motus voluntarii,

    id. Fat. 17, 39; cf.

    also: ex hoc genere causarum ex aeternitate pendentium fatum a Stoicis nectitur,

    id. Top. 15, 59; and:

    anile sane et plenum superstitionis fati nomen ipsum,

    id. Div. 2, 7, 19:

    si Daphitae fatum fuit ex equo cadere,

    id. Fat. 3, 5; cf. id. ib. 12, 28: cf.:

    neque si fatum fuerat, effugisset,

    id. Div. 2, 8, 20:

    ut praedici posset, quid cuique eventurum et quo quisque fato natus esset,

    id. ib. 1, 1, 2;

    quonam meo fato fieri dicam, ut, etc.,

    id. Phil. 2, 1, 1: qua quidem in re singulari sum fato, I experience a remarkable fate, Caecin. ap. Cic. Fam. 6, 7, 1:

    si quid mihi humanitus accidisset multa autem impendere videntur praeter naturam etiam praeterque fatum,

    i. e. beyond the natural and appointed course of events, id. Phil. 1, 4, 10:

    quasi debita sibi fato dominatione,

    Suet. Aug. 19:

    persuasio, cuncta fato agi,

    id. Tib. 69:

    nisi dii immortales omni ratione placati suo numine prope fata ipsa flexissent,

    Cic. Cat. 3, 8, 19:

    orte Saturno, tibi cura magni Caesaris fatis data,

    Hor. C. 1, 12, 51:

    quo (Caesare) nihil majus meliusve terris Fata donavere bonique divi,

    id. ib. 4, 2, 38; id. Carm. Sec. 28:

    ut caneret fera Nereus Fata,

    id. C. 1, 15, 5; so,

    acerba,

    id. Epod. 7, 17:

    triste,

    id. S. 1, 9, 29:

    caeca,

    id. C. 2, 13, 16:

    plebeium in circo positum est fatum,

    the fate of the vulgar, Juv. 6, 588:

    fata regunt homines,

    id. 9, 32; 12, 63.—With ut:

    qui hoc fato natus est, ut, etc.,

    Cic. Mil. 11, 30:

    fuit hoc sive meum sive rei publicae fatum, ut, etc.,

    id. Balb. 26, 58.—With ne: eo [p. 730] fato se in iis terris collocatam esse arbitratur, ne, etc., Cic. Font. 16, 35.—
    B.
    Esp.
    1.
    Of the will or determination of the gods:

    heu stirpem invisam et fatis contraria nostris Fata Phrygum,

    Verg. A. 7, 293; 7, 50; cf. Non. 455, 25.—And also of that which determines the fate of a person or thing: Ilio tria fuisse audivi fata, quae illi forent exitio: signum ex arce si perisset;

    alterum, etc.,

    Plaut. Bacch. 4, 9, 29; so,

    Herculis sagittae, quae fatum Trojae fuere,

    Just. 20, 1 fin. —Prov.:

    fata viam invenient,

    Verg. A. 3, 395; 10, 113.— Fāta, ōrum, n., personified as deities, the Fates, Prop. 4, 7, 51; Stat. Th. 8, 26; id. S. 5, 1, 259; Inscr. Orell. 1771 sq.—
    2.
    a.. Bad fortune, ill fate, calamity, mishap:

    dictum facete et contumeliose in Metellos antiquum Naevii est: Fato Metelli Romae fiunt consules,

    Pseudo Ascon. ad Cic. Verr. 1, 10, 29 (p. 140 ed. Orell.);

    and, alluding to this verse: hoc Verrem dicere aiebant, te (sc. Metellum) non fato, ut ceteros ex vestra familia, sed opera sua consulem factum,

    id. ib. 10, 29:

    quibus ego confido impendere fatum aliquod et poenas jamdiu improbitati, nequitiae... debitas instare,

    Cic. Cat. 2, 5, 11:

    exitii ac fati dies,

    id. ib. 3, 7, 17:

    abditi in tabernaculis aut suum fatum querebantur aut, etc.,

    Caes. B. G. 1, 39, 4; cf. Caes. B. C. 2, 6, 1:

    quod si jam (quod dii omen avertant) fatum extremum rei publicae venit,

    Cic. Phil. 3, 14, 35:

    in illo paene fato rei publicae,

    id. Dom. 57, 145.— So,
    b.
    Esp. freq. of death:

    sic Hortensii vox exstincta fato suo est, nostra publico,

    id. Brut. 96, 328; cf.:

    nolite hunc maturius exstingui vulnere vestro quam suo fato,

    id. Cael. 32, 79; cf.:

    omen fati,

    id. Phil. 9, 4, 6; and:

    quia nec fato merita nec morte peribat,

    Verg. A. 4, 696: ferro, non fato moerus Argivum (i. e. Achilles) occidit, Poët. ap. Quint. 8, 6, 10 Spald.:

    perfunctos jam fato = mortuos,

    Liv. 9, 1, 6;

    qui fato sunt functi,

    Quint. 3, 7, 10:

    fato cedere,

    Liv. 26, 13: fato concessit, Pl. Pan. 11, 3; for which: concedere in fatum, Modestin. Dig. 34, 3, 20:

    fato obiit,

    died a natural death, Tac. A. 6, 10:

    fato fungi,

    id. ib. 14, 12 fin.:

    ille (uxorem) functam fato respondet,

    id. ib. 11, 3:

    si me praeceperit fatum,

    Curt. 9, 6; Quint. 6, 2, 33.—In this sense sometimes in the plur.:

    jamdudum peccas, si mea fata petis,

    Ov. H. 19, 118;

    Minotauri,

    Mel. 2, 7:

    mea fata,

    my ashes, Prop. 1, 17, 11:

    sentiet vivus eam, quae post fata praestari magis solet, venerationem,

    Quint. 12, 17, 7:

    si me fata intercepissent,

    id. 6 praef. 1; cf.: (mater) acerbissimis rapta fatis, id. § 4; cf. the shades or spirits of the dead:

    cum fato jacentis,

    Mel. 2, 2.—
    3.
    Concr., one who brings calamity, a plague:

    duo illa rei publicae paene fata, Gabinium et Pisonem,

    Cic. Sest. 43, 93.

    Lewis & Short latin dictionary > fatum

См. также в других словарях:

  • Saturno V — Saltar a navegación, búsqueda Saturno V El Saturno V, AS 512, en el lan …   Wikipedia Español

  • Saturno I — Saltar a navegación, búsqueda Saturno I El primer Saturno I, SA 1, antes de su lanzamiento Hoja de Datos Tamaño Altura 45,7 m (3 fases) Diámet …   Wikipedia Español

  • Saturno C-3 — Saltar a navegación, búsqueda El Saturno C 3 fue uno de los cohetes inicialmente considerados (en 1960) para llevar a cabo el primer alunizaje tripulado del programa Apolo. No pasó de la fase de estudio. Fue pensado para poner en práctica el… …   Wikipedia Español

  • Saturno — Saltar a navegación, búsqueda El término Saturno puede referirse a: Saturno, el dios de la agricultura en la mitología romana. Saturno, el sexto planeta del Sistema Solar, caracterizado por su sistema de anillos visibles. Saturno I, el primer… …   Wikipedia Español

  • Saturno C-2 — Saltar a navegación, búsqueda Esquema del Saturno C 2 El Saturno C 2 fue el cohete inicialmente considerado (en 1960) para llevar a cabo el primer alunizaje tripulado del programa Apolo. No pasó de la fase de estudio. Mucho menos potente que el… …   Wikipedia Español

  • Saturno — (Cappello Romano) eines Erzbischofs mit aufwändigen Stickereien aus Golddraht und Bouillon Sammlung Philippi Als Saturno oder Cappello romano (scherzhaft Don Camillo Hut) bezeichnet man eine besonders in Italien übliche Kopfbedeckung römischer… …   Deutsch Wikipedia

  • Saturno C-8 — Saltar a navegación, búsqueda Diagrama del Saturno C 8 El Saturno C 8 fue uno de los cohetes inicialmente considerado (en 1960) para llevar a cabo el primer alunizaje tripulado del programa Apolo. No pasó de la fase de estudio. Fue el mayor de… …   Wikipedia Español

  • saturno — (Del lat. Saturnus). m. Quím. plomo. ☛ V. árbol de Saturno, azúcar de Saturno, cerato de Saturno, extracto de Saturno, sal de Saturno …   Diccionario de la lengua española

  • Saturno — (Кала Миллор,Испания) Категория отеля: Адрес: Carrer de la Flor, 13, 07560 Кала Миллор, Испания …   Каталог отелей

  • Saturno IB — Saltar a navegación, búsqueda El cohete Saturno IB en la misión AS 202 El Saturno IB fue un vector de lanzamiento (cohete) norteamericano de dos fases, producido por las empresas Chrysler y McDonnell Douglas. Se considera el antecesor del… …   Wikipedia Español

  • saturno — s. m. 1.  [Astronomia] Planeta do sistema solar situado no outro lado de Júpiter (9,4 vezes o diâmetro equatorial da Terra; 95,2 vezes a sua massa). [Como Júpiter, é formado principalmente por hidrogênio e hélio. É circundado por um vasto sistema …   Dicionário da Língua Portuguesa

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»