Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

sat

  • 121 decido

    1.
    dē-cĭdo, cĭdi, 3, v. n. [cado], to fall off, fall down (class.).
    1.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    decido de lecto praeceps,

    Plaut. Cas. 5, 2, 48; so,

    anguis decidit de tegulis,

    Ter. Ph. 4, 4, 26:

    poma ex arboribus decidunt,

    Cic. de Sen. 19 fin.; cf.:

    e flore guttae,

    Ov. M. 9, 345:

    equo,

    Caes. B. G. 1, 48, 6;

    for which ex equo (in terram),

    Nep. Eum. 4;

    and ab equo (in arva),

    Ov. Ib. 259:

    summo toro,

    id. F. 2, 350:

    arbore glandes,

    id. M. 1, 106:

    caelo,

    Plin. 37, 10, 59, § 164; so,

    caelo,

    id. 2, 52, 53, § 138:

    in terras imber,

    Lucr. 6, 497; so,

    imber,

    Hor. Ep. 1, 14, 29:

    celsae turres graviore casu,

    id. Od. 2, 10, 11:

    comae,

    id. ib. 4, 10, 3 et saep.:

    montium decidentium moles,

    Plin. Ep. 8, 17, 3:

    (volucris) decidit in terram,

    Ov. M. 12, 569;

    so in terras sidus,

    id. ib. 14, 847:

    in puteum foveamve auceps,

    Hor. A. P. 458:

    in lacum fulmen,

    Suet. Galb. 8:

    in dolia serpens,

    Juv. 6, 432:

    in casses praeda,

    Ov. A. A. 2, 2:

    in laqueos suos auceps,

    id. Rem. Am. 502:

    in turbam praedonum hic fugiens,

    Hor. S. 1, 2, 42:

    in praeceps,

    Ov. M. 12, 339:

    ad pedes tunica,

    Suet. Aug. 94. —
    B.
    Pregn. (like cado and concido), to fall down dead, to sink down, to die (in class. Lat. only poet.):

    morbo decidunt,

    Plaut. Trin. 2, 4, 143:

    nos ubi decidimus, Quo pater Aeneas,

    Hor. Od. 4, 7, 14:

    scriptor abhinc annos centum qui decidit,

    id. Ep. 2, 1, 36:

    decidit exanimis vitamque reliquit in astris,

    Verg. A. 5, 517; cf. Stat. Th. 8, 125; and id. ib. 9, 755: (nupta) Decidit;

    in talum serpentis dente recepto,

    Ov. M. 10, 10.
    II.
    Trop., to fall, drop, fall away, fail, sink:

    quanta de spe decidi!

    Ter. Heaut. 2, 3, 9;

    for which quanta spe decidi!

    id. ib. 4, 8, 11; Suet. Oth. 5;

    and a spe societatis Prusiae,

    Liv. 37, 26:

    ex astris,

    Cic. Att. 2, 21, 4 (cf.: astrum, no. II. B. fin.):

    ego ab archetypo labor et decido,

    Plin. Ep. 5, 10, 1:

    eo decidit ut exsul de senatore fieret,

    has fallen so low, id. ib. 4, 11, 1: oculis captus in hanc fraudem decidisti (cf. katapiptein), Cic. Verr. 2, 4, 45, § 101:

    ad eas rei familiaris angustias decidit, ut, etc.,

    Suet. Claud. 9 fin.; cf.:

    huc decidisse cuncta, ut, etc.,

    Tac. A. 3, 59:

    ficta omnia celeriter tamquam flosculi decidunt,

    perish, Cic. Off. 2, 12 fin.:

    non virtute hostium sed amicorum perfidia decidi,

    am fallen, defeated, Nep. Eum. 11 fin.:

    an toto pectore deciderim,

    wholly banished from her affections, Tib. 3, 1, 20 (cf. ek thumou peseein, Hom. Il. 23, 595):

    qui huc deciderunt,

    into this illness, Cels. 3, 21 fin.:

    in hydropa,

    id. ib. med.: in maximis necessitatibus, ad quas libidine deciderat, Schol. Juv. 5, 3.
    2.
    dē-cīdo, cīdi, cīsum, 3, v. a. [caedo], to cut off.
    I.
    Lit. (rare in ante-Aug. per.; more freq. abscīdo;

    not in Caes.): taleas oleaginas tripedaneas,

    Cato R. R. 45:

    collum,

    Plaut. Merc. 2, 2, 37:

    aures,

    Tac. A. 12, 14:

    virgam arbori,

    id. G. 10:

    caput,

    Curt. 7, 2;

    prov.: pennas,

    to clip the wings, Hor. Ep. 2, 2, 50:

    malleolum,

    Plin. 17, 21, 35, § 162:

    filicem nascentem falce,

    Col. 2, 2, 13; Sil. 4, 389 et saep.—
    B.
    Transf., to cudgel, beat soundly:

    aliquem verberibus decidere,

    Dig. 47, 21, 2.
    II.
    Trop., to decide a disputed, or, indeed, any matter (qs. to cut the knot; cf.:

    dirimo and secare lites, res,

    Hor. Ep. 1, 16, 42; id. Sat. 1, 10, 15); to determine, settle, terminate, put an end to (class., most freq. in judic. lang.; cf.: transigo, paciscor).
    (α).
    With acc.: damnum, XII. Tab. 12, 4; Gai. Inst. 4, 37; 4, 45:

    quibus rebus actis atque decisis,

    Cic. Verr. 2, 5, 45 fin.; cf.:

    decisa negotia,

    Hor. Ep. 1, 7, 59:

    res transactione decisa,

    Dig. 5, 2, 29;

    and jam decisa quaestio,

    ib. 18, 3, 4:

    decidis statuisque tu, quid iis ad denarium solveretur,

    Cic. Quint. 4, 17; id. Rosc. Com. 11, 32; Dig. 47, 2, 63; cf. ib. 9, 4, 22, § 4:

    hoc loco praeter nomen cetera propriis decisa sunt verbis,

    i. e. decidedly, clearly expressed, Quint. 8, 6, 47: ego pol istam jam aliquovorsum tragulam decidero, I will now dispose of this dart one way or another, i. e. I will now put an end to this attack, these tricks, Plaut. Casin. 2, 4, 18.—
    (β).
    With praepp.:

    cum aliquo,

    Cic. Verr. 2, 2, 32, § [p. 520] 79; 2, 1, 48, § 125; id. Rosc. Am. 39, 114; Plin. 7, 40, 41, § 130:

    non erit uncia tota, decidat tecum qua pater ipse deum,

    for which Jupiter may compound with you, Mart. 9, 4, 6; cf.:

    cum patrono pecuniā,

    Dig. 12, 6, 26, § 12:

    de rebus,

    Cic. Quint. 5, 19; id. Rosc. Com. 12, 35 sq.; id. Att. 1, 8; Just. 31, 7: decidere jactu coepit cum ventis, to compound with the winds by throwing overboard (the cargo), Juv. 12, 33.—
    (γ).
    Absol.:

    in jugera singula ternis medimnis,

    Cic. Verr. 2, 3, 48; id. Rosc. Com. 36; Aur. Vict. de Vir. Ill. 56, 4.—
    B.
    To cut down, reduce, diminish:

    ad tertiam partem vectigal,

    Lampr. Alex. Sev. 38.

    Lewis & Short latin dictionary > decido

  • 122 deflexie

    dēflexĭe, ōnis, f. [deflecto], a turning or bending aside (late Lat.).
    I.
    Lit.:

    certa meatus solis,

    Macr. Sat. 1, 17.—
    II.
    Trop.: cupiditatum, Naz. Pan. Const. 5.

    Lewis & Short latin dictionary > deflexie

  • 123 defluo

    dē-flŭo, xi, xum, 3, v. n.
    I. A.
    Lit.: quod sanguen defluxerat, Cato ap. Gell. 3, 7, 19; cf.:

    sanguis a renibus,

    Plin. 24, 18, 105, § 169:

    defluit lapidosus rivus,

    Ov. F. 3, 273:

    flamma ex Aetna monte,

    Liv. Fragm. 1, 116: flumen Lavida Tauro monte defluens, Sall. H. Fragm. ap. Prisc. p. 680 P.; cf.:

    saxis umor,

    Hor. Od. 1, 12, 29; Plin. 33, 5, 26, § 86:

    Anaxum quo Varamus defluit,

    Plin. 3, 18, 22, § 126:

    potus defluit ad pulmonem,

    Gell. 17, 11, 1.—
    2.
    Transf., of things not liquid, to move downwards softly or gradually; to glide or flow down, descend:

    jam ipsae defluebant coronae,

    Cic. Tusc. 5, 21, 62.—Of clothing:

    pedes vestis defluxit ad imos,

    Verg. A. 1, 404:

    toga defluit male laxus,

    hangs carelessly, Hor. Sat. 1, 3, 31.—Of floating objects:

    aries mersus secundo defluit amni,

    floats, swims down, Verg. G. 3, 447; id. A. 7, 495; 8, 549:

    Ostiam Tiberi,

    to sail down, Suet. Ner. 27; Curt. 9, 8 fin. —Of riders:

    tota cohors imitata relictis Ad terram defluxit equis,

    dismounted, Verg. A. 11, 501; cf.:

    ex equo,

    Curt. 7, 7 fin.: in humum (ex equo), Furius poët. ap. Macr. S. 6, 4:

    ad terram,

    Liv. 2, 20;

    and, a dextro armo in latus,

    Ov. M. 6, 229.—
    B.
    Trop., to flow, come, pass:

    hoc totum e sophistarum fontibus defluxit in forum,

    Cic. Or. 27 fin.:

    a necessariis artificiis ad elegantiora,

    id. Tusc. 1, 25, 62; cf.:

    (adolescentes) tantum ab eo (sc. Seneca) defluebant, quantum, etc.,

    departed, deviated, Quint. 10, 1, 126 Frotsch., Cic. Lael. 26, 100:

    a quibus duplex Octaviorum familia defluxit,

    are derived, descended, Suet. Aug. 2; cf. Vell. 1, 16, 4:

    ne quid in terram defluat,

    be spilled on the ground, be lost, Cic. Lael. 16, 58:

    multaque merces tibi defluat aequo ab Jove,

    flow to thee in abundance, Hor. Od. 1, 28, 28 (cf. Theocr. 1, 5: Es te katarrhei):

    a superis,

    Cic. N. D. 2, 31, 79; cf.:

    si quid redundarit, ad illum defluxisse, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 66. —
    II.
    To flow or pass away so as to disappear, to cease flowing.
    A.
    Lit.:

    rusticus exspectat dum defluat amnis,

    Hor. Ep. 1, 2, 32; cf.:

    cum hiberni defluxere torrentes,

    Sen. Q. N. 3, 3.—
    B.
    Trop., to cease, vanish, pass away, disappear, be lost:

    ex novem tribunis unus defluxit,

    has deserted, proved unfaithful, Cic. Sest. 32:

    ubi salutatio defluxit,

    has ceased, is over, id. Fam. 9, 20 fin.:

    ubi per socordiam vires, tempus, ingenium defluxere,

    Sall. J. 1, 4:

    tenerae sucus Defluat praedae,

    Hor. Od. 3, 27, 55; id. Ep. 2, 1, 158.—So of the falling out of the hair, Plin. 11, 37, 56, § 154; 11, 39, 94, § 231:

    comae,

    Ov. M. 6, 141.—In eccl. Lat. = defloresco:

    folium,

    Vulg. Isa. 34, 4; 1, 30; id. Psa. 1, 3.

    Lewis & Short latin dictionary > defluo

  • 124 deoperio

    dĕ-ŏpĕrio, ui, rtum, 4, v. a., to uncover, disclose (late Lat.), Ambros. de Excid. Fr. sui Sat. 2, 80.

    Lewis & Short latin dictionary > deoperio

  • 125 depinnatus

    dē-pinnātus, a, um, adj., feathered, winged, only trop.:

    orationis eloquium,

    Varr. Sat. Menip. 58, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > depinnatus

  • 126 deponto

    dēponto, āre, 1, v. a. [de-pons], to throw from a bridge, Varr. Sat. Menip. 82, 17.

    Lewis & Short latin dictionary > deponto

  • 127 derideo

    dē-rīdĕo, si, sum, 2, v. a., to laugh at, laugh to scorn; to scoff at, deride (class.).
    (α).
    With acc.:

    omnes istos deridete atque contemnite,

    Cic. de Or. 3, 14, 54;

    so with contemnere,

    id. Verr. 2, 3, 92 fin.:

    te,

    Hor. S. 2, 3, 53:

    derisus a suis consiliariis,

    Cic. Verr. 2, 5, 39 fin.:

    aliquem,

    Plaut. Bac. 3, 4, 7; 5, 2, 8; id. Men. 4, 2, 65; id. Ps. 4, 5, 8 al.:

    aliquid,

    Hor. Ep. 2, 1, 263; id. A. P. 452; Juv. 2, 23:

    sabbata,

    Vulg. Thren. 1, 7 et saep.—Prov.: albis dentibus aliquem deridere; v. albus.—
    (β).
    Absol.: Ap. Age dic. Ep. At deridebitis, Plaut. Ep. 2, 2, 77:

    derides, in conversation,

    you mock me, are making game of me, id. Amph. 3, 3, 8; id. Bac. 4, 9, 87; Ter. Heaut. 5, 1, 42:

    derisum,

    id. Eun. 5, 2, 21:

    deridet, cum sibi ipsum jubet satis dare Habonium,

    he is mocking, Cic. Verr. 2, 1, 56, § 146:

    Patronus despiciat, derideat,

    Quint. 5, 13, 2; cf. id. 11, 1, 21:

    quibus derisus Philippus,

    Just. 9, 2, 10.— P. a.: dērīsus, a, um, absurd, scorned; only sup.:

    senex derisissimus,

    Varr. Sat. Men. 11, 20.

    Lewis & Short latin dictionary > derideo

  • 128 deus

    dĕus, i ( voc. sing. deus, Vulg. Psa. 22, 3 al.;

    but, dee,

    Tert. adv. Marc. 1, 29; Prud. Hamart. 931; cf. Prob. Inst. Art. 532, p. 340. The nom. plur. is di and dei; dii is freq. in MSS., but prob. indicates only the length of the ī. Di alone is found in Verg. and Hor.; di and dei indifferently in post-Aug. poets.— Gen.: deōrum and deum. — Poet. also, divum or divom, Enn. ap. Varr. L. L. 5, 10, 65; Cic. N. D. 2, 2, 4; Ter. Ad. 4, 7, 28; Verg. A. 1, 46 et saep.; Hor. Od. 1, 2, 25 al.— Dat.: dis or diis, usually monosyl.; and, deis, mostly postAug.; also,

    DIBVS,

    Inscr. Orell. 1307; 1676; 3091; 3413;

    and DIIBVS,

    ib. 2118; 4608.—As monosyllable, deus, Plaut. Am. prol. 53: deorum, dissyl. id. ib. 45;

    but dĭī,

    Luc. 4, 493:

    dĕī,

    id. 4, 519:

    dĕīs,

    Val. Fl. 7, 29), m. [root in Sanscr.: dī, div- (dyu-), to gleam: dyāus (Gr. zeus), heaven: dévas, God; cf. Gr. dios, eudia; but not theos, Curt. Gr. etym. 503 sqq.]. a god, a deity (for syn. cf.: divus, numen).
    I.
    Prop., Cic. N. D. 1, 22 sq.; id. Tusc. 1, 26, 65 sq.; Plin. 2, 7, 5, § 14: qualem te patriae custodem di genuerunt, etc., Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41 (Ann. v. 116 sq. ed Vahl.): ab Jove ceterisque dis deabusque immortalibus... deorum immortalium numen, Cic. Rab. perd. 2, 5 et innum. al.—
    B.
    Special combinations.
    1.
    Forms of ejaculation:

    di,

    Ter. And. 1, 4, 5; id. Phorm. 5, 1, 13:

    di boni,

    id. And. 2, 2, 1; id. Eun. 2, 1, 19; Cic. Att. 6, 6 fin. al.:

    di immortales,

    Plaut. Am. 1, 1, 299; id. Ep. 5, 1, 21; Ter. Eun. 2, 2, 1; Cic. Fin. 2, 28 fin. et saep.; cf.:

    pro di immortales,

    Plaut. Am. 2, 2, 190; Ter. Ad. 3, 4, 1:

    di magni,

    Ov. F. 6, 187:

    di deaeque, Plin. H. N. prooem. § 24: di vostram fidem,

    Plaut. Poen. 4, 2, 78; id. Trin. 2, 4, 190; Ter. And. 4, 3, 1; 4, 4, 5 al. (for which in full:

    di, obsecro vostram fidem,

    Plaut. Am. 5, 1, 78); cf.:

    pro deum atque hominum fidem,

    Ter. And. 1, 5, 2; id. Hec. 2, 1, 1 al.;

    and ellipt.: pro deum immortalium,

    Ter. Ph. 2, 3, 4.—
    2.
    Forms of wishing (well or ill), greeting, asseveration, etc.:

    di bene vortant,

    Plaut. Trin. 2, 4, 101; Ter. Ad. 4, 7, 10;

    and in the order: di vortant bene,

    Ter. Eun. 2, 3, 98; id. Hec. 1, 2, 121:

    utinam di faxint ut, ne, etc.,

    Plaut. Am. 2, 1, 85; Ter. Heaut. 1, 1, 109; cf.:

    ita di deaeque faxint,

    id. Hec. 1, 2, 27:

    di faciant, ut, ne, etc.,

    Cic. Verr. 2, 3, 35; 2, 5, 13:

    di prohibeant,

    Ter. And. 3, 3, 36; cf.: di averruncent, Att. ap. Cic. Att. 9, 2 A, 1; and:

    quod di omen avertant,

    the gods forbid, Cic. Phil. 3, 14, 35:

    di melius faciant,

    Plaut. Ps. 1, 3, 81; cf.:

    di melius duint,

    Ter. Ph. 5, 8, 16:

    di meliora ferant,

    Tib. 3, 4, 1:

    di meliora velint,

    Ov. M. 7, 37;

    also ellipt.: di meliora,

    God forbid! Cic. Phil. 8, 3, 9; id. de Sen. 14, 47; Liv; 39, 10 et saep.;

    and di melius,

    Ov. H. 3, 125; Sen. Ep. 98 med.:

    dent tibi di multa bona,

    Plaut. Poen. 1, 1, 80; cf. id. ib. 3, 3, 54; id. Trin. 5, 2, 28; Ter. Ad. 5, 9, 21:

    di te servassint,

    Plaut. As. 3, 3, 64; id. Trin. 2, 2, 103 et saep.:

    di me servatum volunt,

    Plaut. Men. 5, 9, 61; id. Trin. 4, 3, 69 [p. 565] et saep.:

    di te perduint (perdant),

    Plaut. As. 2, 4, 61; id. Ps. 4, 7, 129; Ter. Eun. 2, 3, 10 al.; cf.:

    di te eradicent,

    Ter. And. 4, 4, 22; id. Heaut. 3, 3, 28; and:

    di tibi male faciant,

    id. Phorm. 2, 3, 47; Cic. Fam. 11, 21 al.:

    di te ament (amabunt), as a form of greeting,

    God bless you! Plaut. Most. 1, 4, 27; 3, 2, 28; id. Men. 2, 2, 6 al.:

    ita me di ament (amabunt),

    so help me the gods! Plaut. Poen. 1, 3, 30; Ter. And. 5, 4, 44 et saep.; cf.:

    ita me di bene ament,

    id. Eun. 4, 1, 1; id. Phorm. 1, 3, 13:

    per deos immortales,

    by the immortal gods! Cic. Phil. 3, 14:

    per deos,

    id. Off. 2, 2 al.:

    cum dis volentibus,

    by the gods' help, Enn. in Cic. Off. 1, 12, 38 (Ann. v. 207 ed. Vahl.); Plaut. Mil. 4, 8, 41; id. Pers. 3, 1, 4; cf.:

    dis volentibus,

    God willing, Sall. 3, 14, 19:

    si dis placet,

    if it please the gods, Plaut. Capt. 2, 3, 94;

    for which: si di volent,

    id. Poen. 4, 2, 88;

    more freq.: si dis placet, ironically or contemptuously,

    an't please the gods; if you please; forsooth, Ter. Eun. 5, 3, 10; Cic. Pis. 16 fin.; Liv. 6, 40; 34, 32; Quint. 8, 3, 44; Flor. 3, 4, 1 al.:

    di hominesque,

    i. e. all the world, every body, Cic. Fam. 1, 9, 19; Sall. C. 15, 4; Liv. 3, 17; 3, 19 al.:

    dis hominibusque invitis,

    in spite of every body, Cic. Vatin. 16, 38; id. Q. Fr. 3, 2, 1.—
    C.
    Esp.
    1.
    In poets sometimes a goddess; cf. Gr. theos:

    ducente deo (sc. Venere),

    Verg. A. 2, 632:

    audentes deus ipse juvat (sc. Fortuna),

    Ov. M. 10, 586; Macr. Sat. 3, 8; cf. of Aurora, Cat. ap. Cic. N. D. 1, 28 fin.;

    of Alecto,

    Verg. A. 7, 498 (but in all these passages, some regard deus as absol., = to theion, the divinity, Heyne ad Verg. A. 2, 632).—
    2.
    Of Bacchus, Verg. A. 9, 337; 1, 636.—
    D.
    In eccl. Lat., esp. the God of the Hebrews and Christians, God:

    Deus summus,

    Lact. 1, 1:

    omnipotens,

    Vulg. Gen. 17, 1 et passim. Also of the Son of God, God the Son, Christ:

    Deus pater et Deus filius,

    Lact. 4, 29, 1; Vulg. Johan. 1, 1 al.
    II.
    Transf., of highly distinguished or fortunate persons:

    te in dicendo semper putavi deum,

    Cic. Or. 1, 23, 106; cf. id. ib. 2, 42, 179:

    facio te apud illum deum,

    Ter. Ad. 4, 1, 19:

    audiamus Platonem quasi quendam deum philosophorum,

    Cic. N. D. 2, 12; cf.:

    deus ille noster Plato,

    id. Att. 4, 16, 3:

    ubi nunc nobis deus ille magister, Eryx,

    Verg. A. 5, 392:

    deos quoniam propius contingis (i. e. Augustus and Maecenas),

    Hor. S. 2, 6, 52:

    deus sum, si hoc ita est,

    Ter. Hec. 5, 4, 3; cf.:

    sum deus,

    Plaut. Curc. 1, 3, 11; esp. of great patrons or protectors, a guardian god:

    Lentulus consul, parens deus, salus nostrae vitae,

    Cic. post Red. ad Quir. 5, 11:

    Lentulus, cujus pater deus ac parens nominis mei,

    id. Sest. 69, 144.—Hence freq. in inscriptions and on coins of the period of the empire, as an epithet of the emperors:

    DEO AUG.,

    Inscr. Orell. 609 et saep.; cf. Nem. Venat. 71; Calp. Ecl. 7.

    Lewis & Short latin dictionary > deus

См. также в других словарях:

  • Sat-Yr-9 — Sat Yr 9. Art by Alan Davis Publication information Publisher Marvel Comics/Marvel UK …   Wikipedia

  • sat — SAT, sate, s.n. 1. Aşezare rurală a cărei populaţie se ocupă în cea mai mare parte cu agricultura. ♢ expr. Satul lui Cremene sau sat fără câini = loc fără stăpân, fără control, în care oricine poate face ce doreşte. 2. Locuitorii dintr un sat… …   Dicționar Român

  • Sat — ist ein Begriff im Hinduismus, siehe Sat Chit Ananda Die Abkürzung SAT steht für: Satellit, davon abgeleitet auch für: Satellitenfernsehen; Satellitenreceiver; SAT Anlage; SAT Kopfstelle. Körperschaften (Institutionen, Organisationen): SAT… …   Deutsch Wikipedia

  • saţ — s.n. (pop.) Senzaţia celui sătul; saturare, îndestulare. ♢ loc. adj. şi adv. Fără saţ = lacom, nesăţios; fig. nepotolit, neistovit. ♢ expr. A ţine (sau a i ţine, a i fi cuiva) (de) saţ = a potoli cuiva foamea pentru mai mult timp. A şi ţine saţul …   Dicționar Român

  • SAT — ist ein Begriff im Hinduismus, siehe Sat Chit Ananda Die Abkürzung SAT steht für: Satellit, davon abgeleitet auch für: Satellitenempfänger; Satellitenfernsehen; Körperschaften (Institutionen, Organisationen): Sat.1, einen privaten deutschen… …   Deutsch Wikipedia

  • SAT — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • Sat — Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom. {{{image}}}   Sigles d une seule lettre   Sigles de deux lettres > Sigles de trois lettres …   Wikipédia en Français

  • Sat (FF) — Sat l Artificier Sat l Artificier Sat, en studio pour le 2ème album solo. (Aubagne). Nom Karim Haddouche Naissance …   Wikipédia en Français

  • SAT.1 — Création 1er Janvier 1984 Slogan «  Sat.1 zeigt s allen  » Langue Allemand Pays d origine  Allemagne Statut Généra …   Wikipédia en Français

  • Sat.1 — Saltar a navegación, búsqueda Sat.1 Nombre público Sat.1 Tipo Televisión privada Programación Generalista Propietario ProSiebenSat.1 Media País …   Wikipedia Español

  • SAT-7 — is a Christian TV network broadcasting to the Middle East and North Africa via satellite to the Arab world.It was founded in 1995 with support from a majority of the Middle Eastern churches.Vision: To see a growing Church in the Middle East and… …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»