-
81 zawi|sły
adj. 1. (o flagach, transparentach) suspended 2. (o skazańcu) hanged 3. przen. (o ptaku, samolocie) stopped in mid-air 4. przen. (o niebezpieczeństwie) looming- udało mu się zażegnać groźbę wojny zawisłą nad krajem he managed to avert the threat of war looming over the country5. przest. [kraj, osoba] dependentThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zawi|sły
-
82 komplet komple·t
-tu, -ty; loc sg - ciem1) (= zestaw) set2) (ubrań) suit3) (na widowni) full house4) (w samolocie) full complement of passengers -
83 ładunek ładun·ek
-ku, -ki; inst sg - kiemm1) load2) (= towary na statku, w samolocie) cargo3) (wybuchowy) charge4) (elektryczny) charge -
84 nurkować nurk·ować
-
85 oddalać oddal·ać
-am, -asz; pf -ić1. vt[sprawę sądową] to dismiss2. oddalać się vr1) (= odchodzić) to walk away2) (= odjeżdżać) (o pojeździe) to drive away3) [o koniu, rowerze] to ride away4) (o samolocie) to fly away5) (= odpływać) [o łodzi] to sail away6) (o lądzie) to vanish away -
86 skrzynka skrzyn·ka
-ki, -ki; dat sg -ce; gen pl -ekf1) (korytko na kwiaty) window box2) (o obudowie) caseskrzynka pocztowa lub na listy — (w bloku mieszkalnym) letterbox BRIT, mailbox US
skrzynka pocztowa — (do wysłania listu) postbox BRIT, mailbox US
czarna skrzynka — (w samolocie) black box
-
87 spóźniony
adj1) (o pociągu/autobusie, osobie) late2) (o przesyłce, samolocie) delayed3) (o życzeniach) belated -
88 startować start·ować
-
89 stewardesa stewarde·sa
-
90 załoga zał·oga
-ogi, -ogi; dat & loc sg - odze; gen pl -ógf1) (na statku, w samolocie) crew2) (zakładu pracy) staff -
91 lądować
-
92 runąć
-
93 gapa
См. также в других словарях:
czarna skrzynka — {{/stl 13}}{{stl 7}} urządzenie rejestrujące w czasie lotu rozmowy prowadzone w kabinie pilotów i wskazania przyrządów pokładowych, zamontowane w samolocie w specjalnym niezniszczalnym pojemniku, umożliwiające w razie katastrofy samolotu… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
chwyt — m IV, D. u, Ms. chwycie; lm M. y 1. «chwycenie (zwykle ręką lub narzędziem), ujęcie, złapanie» Mocny, silny, zwinny chwyt. Dozwolone chwyty w zapasach. Chwyt piłki. ∆ wojsk. Chwyty bronią «ruchy polegające na dokładnym i pewnym władaniu bronią… … Słownik języka polskiego
czarny — czarnyni, czarnyniejszy 1. «mający barwę właściwą węglowi, sadzom, odpowiadającą brakowi odbitych promieni świetlnych» Czarne włosy. Czarne oczy. Czarny jak węgiel, jak sadze. ∆ Czarna skrzynka «urządzenie zapisujące rozmowy pilotów oraz… … Słownik języka polskiego
dwuskrzydłowy — «o budynku, drzwiach, samolocie itp.: mający dwa skrzydła, dwa ramiona, dwie ruchome części otwierające się na boki» … Słownik języka polskiego
holendrować — ndk IV, holendrowaćruję, holendrowaćrujesz, holendrowaćruj, holendrowaćował 1. «jeżdżąc na łyżwach, wykonywać figury polegające na zakreślaniu łuków, linii esowatych, kół itp.» Zgrabnie holendrować. 2. lotn. «o samolocie: wykonywać przechyły z… … Słownik języka polskiego
jednopłatowy — «o samolocie, szybowcu: mający jedną parę skrzydeł nośnych (jeden płat)» Jednopłatowy samolot … Słownik języka polskiego
kapotować — dk a. ndk IV, kapotowaćtuje, kapotowaćował «o samolocie: ulec, ulegać kapotażowi» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
koło — I n III, Ms. kole; lm D. kół 1. «część płaszczyzny ograniczona okręgiem; w terminologii matematycznej: zbiór wszystkich punktów płaszczyzny, których odległość od ustalonego punktu, zwanego środkiem koła, jest mniejsza lub równa danej liczbie… … Słownik języka polskiego
kołować — ndk IV, kołowaćłuję, kołowaćłujesz, kołowaćłuj, kołowaćował, kołowaćowany 1. «zataczać koła; krążyć, wirować, kręcić się» Orzeł kołuje w przestworzach. przen. Myśli kołują komuś w głowie. 2. «nadkładać drogi, obchodzić coś kołem; objeżdżać,… … Słownik języka polskiego
kołpak — m III, D. a, N. kołpakkiem; lm M. i 1. «wysoka czapka bez daszka, w kształcie cylindra lub stożka, futrzana lub obszyta futrem, noszona w średniowieczu przez Tatarów, popularna w Polsce od XV do XIX w.» Lisi, sobolowy kołpak. Kołpak z piórami. ∆… … Słownik języka polskiego
komplet — m IV, D. u, Ms. kompletecie; lm D. y 1. «ogół osób potrzebnych do spełnienia jakiegoś zadania; wszyscy członkowie jakiejś zbiorowości; określona liczba osób dopuszczonych do czegoś lub mogących pomieścić się gdzieś» Komplet widzów. Komplet… … Słownik języka polskiego