-
1 saevio
saevio saevio, ii, itum, ire свирепствовать -
2 saevio
saevio saevio, ivi, itum, ire беситься -
3 saevio
saevio, saeviī, saevītum, īre (saevus), wütend sein, wüten, toben, I) eig., v. Tieren, saevit equus, Lucr., lupus, Ov., panthera, Phaedr., anguis, Verg.: ursorum est uncare vel saevire, Suet. fr.: saevire coepisse, in Wut geraten (v. Elefanten), Liv.: in alqm, Ov., Gell. u.a. – II) übtr.: a) v. Menschen, in bezug auf leidenschaftliche Aufregungen, Komik., Hor., Sall. u.a.: ne saevi tantopere, Ter.: infestis querellis, Lucr.: Mars saevit in armis, Mart.: saevire in obsides, Liv.: in suum sanguinem, Liv.: in ea delubra, quae etc., Liv.: in suos hostili odio, Iustin.: in se, gegen sich wüten = Hand an sich legen, ICt.: adversus innocentes valide, Lact.: adversum cunctos ingenti avaritiā, libidine, crudelitate, Eutr.: m. Dat., non uni saeviet usque deus, Tibull.: qui nunc mihi saevit, sic tibi parcat, Ov.: m. Infin., cum manus impia saevit sanguine Caesareo Romanum exstinguere nomen, Ov. met. 1, 200. – impers., per sex dies saevitum est, Suet.: in corpus, in tergum saeviri, Liv.: in ceteros saevitum esse, Liv. (vgl. Drak. Liv. 30, 31, 10). – b) v. sachl. u. abstr. Ggstdn.: saevit pontus, Lucr. u. Hor.: mare ventis, Sall.: pelagus, Tac.: ventus, Caes.: Aufidus, Hor.: saevit venenum in praecordiis, Hor. – tibi flagrans amor et libido saevit circa iecur, Hor.: saevit amor ferri, Verg.: saevit ira in alqm, Ov.: saevit fames, Val. Flacc.: morbus, Gell. – saeviente frigore, Lact. – oratio ferociens saeviensque (Ggstz. demissa iacensque), Gell. – saevientissima et crudelissima caedes, Augustin. – / Synkop. Jmperf. saevibat, Lucr. 5, 1001 (1003). – Ungew. Futur. saevibo, Mar. Vict. de fratr. Machab. 20. p. 443 ed. Fabric. – Perf. saevit = saeviit, Vulc. Gallic. Avid. Cass. 7, 5 Peter (Jordan saeviit).
-
4 saevio
saevio, saeviī, saevītum, īre (saevus), wütend sein, wüten, toben, I) eig., v. Tieren, saevit equus, Lucr., lupus, Ov., panthera, Phaedr., anguis, Verg.: ursorum est uncare vel saevire, Suet. fr.: saevire coepisse, in Wut geraten (v. Elefanten), Liv.: in alqm, Ov., Gell. u.a. – II) übtr.: a) v. Menschen, in bezug auf leidenschaftliche Aufregungen, Komik., Hor., Sall. u.a.: ne saevi tantopere, Ter.: infestis querellis, Lucr.: Mars saevit in armis, Mart.: saevire in obsides, Liv.: in suum sanguinem, Liv.: in ea delubra, quae etc., Liv.: in suos hostili odio, Iustin.: in se, gegen sich wüten = Hand an sich legen, ICt.: adversus innocentes valide, Lact.: adversum cunctos ingenti avaritiā, libidine, crudelitate, Eutr.: m. Dat., non uni saeviet usque deus, Tibull.: qui nunc mihi saevit, sic tibi parcat, Ov.: m. Infin., cum manus impia saevit sanguine Caesareo Romanum exstinguere nomen, Ov. met. 1, 200. – impers., per sex dies saevitum est, Suet.: in corpus, in tergum saeviri, Liv.: in ceteros saevitum esse, Liv. (vgl. Drak. Liv. 30, 31, 10). – b) v. sachl. u. abstr. Ggstdn.: saevit pontus, Lucr. u. Hor.: mare ventis, Sall.: pelagus, Tac.: ventus, Caes.: Aufidus, Hor.: saevit venenum in praecordiis, Hor. – tibi flagrans amor et libido saevit circa iecur, Hor.: saevit amor ferri, Verg.: saevit ira in alqm, Ov.: saevit fames, Val. Flacc.: morbus, Gell. – saeviente frigore, Lact. – ora-————tio ferociens saeviensque (Ggstz. demissa iacensque), Gell. – saevientissima et crudelissima caedes, Augustin. – ⇒ Synkop. Jmperf. saevibat, Lucr. 5, 1001 (1003). – Ungew. Futur. saevibo, Mar. Vict. de fratr. Machab. 20. p. 443 ed. Fabric. – Perf. saevit = saeviit, Vulc. Gallic. Avid. Cass. 7, 5 Peter (Jordan saeviit). -
5 saeviō
saeviō iī, ītus, īre [saevus].—Of animals, to be fierce, be furious, rage, rave: rabieque fameque, O.: anguis, V.: panthera, Ph.: aper in pecudes, O.: in praesepibus ursi, V.—Of persons, to rage, rave, be furious, be violent, be passionate: ne saevi, magna sacerdos, V.: saevire Fortuna ac miscere omnia coepit, S.: saeviens turba, L.: animis, V.: pater Saevit, quod, etc., H.: in tergum et in cervices, L.: in coniuges ac liberos, Ta.: Qui mihi nunc saevit, O.: manus impia saevit Romanum exstinguere nomen, O.: constat Troiā captā in ceteros saevitum esse, L.: in libros quoque eorum saevitum, Ta.—Of things, to be furious, rage: Dum saeviat pontus, H.: mare ventis, S.: ventus, Cs.: venenum in praecordiis, H.: gula, Iu.: Saevit amor ferri, V.: in quem mea saeviat ira, O.* * *saevire, saevivi, saevitus Vrage, rave, be angry -
6 saevio
saevĭo, ii, ītum, 4 (old form of the imperf. saevibat, Lucr. 5, 1003; fut. saevibo, Mar. Vict. from Macr. 20, p. 443), v. n. [saevus], to be fierce or furious, to rage, to vent one's rage (very freq. since the Aug. per.; once in Cæs.; not in Cic.; but saevus and saevitia several times in Cic.).I.Lit., of animals:B.ubi equus saevit,
Lucr. 5, 1075:(lupus) rabieque fameque,
Ov. M. 11, 369:anguis,
Verg. G. 3, 434:panthera,
Phaedr. 3, 2, 14:leo,
Val. Fl. 6, 613 al.:aper in pecudes,
Ov. M. 8, 296:accipiter in omnes aves,
id. ib. 11, 345:canes in alios saevientes,
Gell. 7, 1, 6.—Esp., of the cries of enraged animals:II.hinc exaudiri gemitus iraeque leonum,... atque in praesepibus ursi Saevire,
Verg. A. 7, 17 Forbig. ad loc. (cf. Rib. ad loc., who conjectures mugire):agni balant, porcelli gruniunt, ursi saeviunt,
Spart. Get. 5.—Transf., of any strong, passionate excitement, to rage, rave; to be furious, mad, violent, angry, etc. (cf.: furo, bacchor).A.Of persons:B.here mi, nimium saevis,
Plaut. Cas. 3, 5, 20; id. Truc. 5, 4; cf. id. Ps. 5, 1, 4:ah, ne saevi tantopere,
Ter. And. 5, 2, 27:ne saevi, magna sacerdos,
Verg. A. 6, 544:si quid saeviunt senes,
Plaut. Ep. 5, 1, 51:leniter qui saeviunt sapiunt magis,
who control their anger, id. Bacch. 3, 3, 4:saevire Fortuna ac miscere omnia coepit,
Sall. C. 10, 1:saeviens turba,
Liv. 8, 24:seditionibus saevire,
id. 2, 44:in delectibus saevire solitos,
id. 2, 44 Drak.:(paedagogi) imperiosi atque interim saevientes,
Quint. 1, 1, 8:saevire securibus,
Plin. Pan. 52, 4:saevit animis ignobile vulgus,
Verg. A. 1, 149:animis acerbis (with procedere longius iras),
id. ib. 5, 462:pater ardens Saevit, quod, etc.,
Hor. S. 1, 4, 49:saeviat atque novos moveat Fortuna tumultus,
id. ib. 2, 2, 126:saevire in tergum et in cervices,
Liv. 3, 45:in obsides innoxios,
id. 28, 34:in delubra,
id. 31, 30:in se ipsum,
id. 1, 53:in conjuges ac liberos,
Tac. Agr. 38; id. A. 3, 31 fin.; Suet. Aug. 13; Ov. M. 4, 712 al.; cf.:flagellis in aliquem,
Juv. 10, 180; and:in se (corresp. to manus sibi inferre),
Dig. 29, 5, 1, § 22.— Poet., with dat.:qui mihi nunc saevit,
Ov. H. 4, 148; Tib. 1, 2, 88.— Poet., with inf. (cf. saevus, II. A.):cum manus impia saevit Sanguine Caesareo Romanum exstinguere nomen,
Ov. M. 1, 200.— Impers. pass.:clade saevitum est,
Suet. Ner. 38:constat Trojā captā in ceteros saevitum esse Trojanos,
Liv. 1, 1:in aliquid (aliquem),
id. 34, 14; 41, 6; Vell. 2, 74, 44; Tac. Agr. 2; id. A. 1, 49; 4, 20; id. H. 2, 62 al.—Of things:saevit minaci murmure ventus,
Lucr. 1, 276; cf.:frustra mare saepe coortum Saevibat,
id. 5, 1003:dum longus inter saeviat Ilion Romamque pontus,
Hor. C. 3, 3, 37:pelagus,
Tac. A. 15, 46:mare ventis,
Sall. J. 78, 3: ventus, * Caes. B. G. 3, 13 fin.; cf.Aufidus,
Hor. C. 4, 14, 27:medius dies solstitio,
Sen. Hippol. 766:venenum in praecordiis,
Hor. Epod. 3, 5:gula,
Juv. 5, 94; cf.venter (sc. fame),
App. M. 4, p. 145:arbor stridoribus,
Sil. 13, 600:cum tibi flagrans amor... Saeviet circa jecur ulcerosum,
Hor. C. 1, 25, 15:saevit amor ferri,
Verg. A. 7, 461; 4, 532:dolor in erepto amore,
Prop. 2, 8, 36 (8 b, 20):dolor in praecordiis,
Petr. 17, 8:ira in aliquem,
Ov. M. 14, 193:quo fortuna magis saevit,
id. P. 2, 3, 51:fames,
Val. Fl. 4, 499:morbus,
Gell. 12, 5, 4: acerbus odor. Val. Fl. 4, 493:acer hinnitus equorum,
Sil. 4, 97: oratio ferociens saeviensque (opp. demissa jacensque), Gell 1, 11, 15. -
7 saevio
iī, ītum, īre [ saevus ]свирепствовать, неистовствовать (ad versus или in aliquem O, AG, Eutr и alicui Tib, O); быть в бешенстве, беситься, злиться ( anguis saevit V); бушевать ( ventus saevit Q) -
8 saevio
to rage, be furious, take violent action. -
9 saevio
, saevii, saevitum, saevire 4свирепствовать♦ saevire in corpus occisi надругаться над телом убитого -
10 dē-saeviō
dē-saeviō iī, —, īre, to rave furiously, rage: in aequore, V.: pelago hiems, V.: tragicā in arte, H. -
11 ex-saeviō
ex-saeviō —, —, īre, to cease raging: dum reliquum tempestatis exsaeviret, L. -
12 re-saeviō
re-saeviō —, —, īre, to rage again, be stirred anew: ne mota resaeviat ira, O. -
13 desaevio
dē-saevio, iī, ītum, īre1) бесноваться, буйствовать, неистовствовать ( hiems desaevit pelago V)2) успокоиться, утихнуть, улечься ( tempestas desaevit Sen) -
14 exsaevio
ex-saevio, —, —, īreотшуметь, утихнуть -
15 resaevio
re-saevio, —, —, īreснова свирепствовать, вновь буйствовать ( ira resaevit O) -
16 circumsaevio
circum-saevio, īre, umrasen, umtosen, circumsaevientibus hostibus, Greg. M. epist. 10, 35.
-
17 desaevio
dē-saevio, iī, ītum, īre, I) sich abtoben = gewaltig toben, unum diem et noctem (v. Stier), Col.: sic Aeneas desaevit, Verg.: cum affatim desaevisset, Suet.: an tragica desaevit et ampullatur in arte? Hor.: omnes desaevit avide in artus, Lucan. 6, 540: avaritia desaeviens, Edict. Diocl. praef. § 5. – II) zu toben aufhören, austoben, verrauchen, dum tempestas prima desaevit, Sen. de ira 3, 1, 1: nec, dum desaeviat ira, exspectat, Lucan. 5, 303.
-
18 exsaevio
ex-saevio, īre, austoben, ausrasen, dum reliquum tempestatis exsaeviret, Liv. 30, 39, 2.
-
19 insaevio
-
20 persaevio
per-saevio, īre, sehr reißend sein, fluctibus hanc propter persaevit Caspius aestus, Prisc. perieg. 683.
См. также в других словарях:
ԳԱԶԱՆԱՆԱՄ — (ացայ.) NBH 1 0521 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 5c, 6c, 7c, 12c չ. θηριόομαι, ἁγριαίνομαι ferocior, efferor, agrestis fio, saevio Իբրեւ զգազան լինել. եւ Ցուցանել զգազանութիւն բնական. եւ Վայրենանալ. կատաղիլ. մոլեգնիլ.… … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
ԿԱՏԱՂԻՄ — (եցայ.) NBH 1 1061 Chronological Sequence: Early classical, 5c, 6c, 8c, 12c, 13c ձ. λυσσάω, λυττάω (որպես գայլանալ). in rabiem actus furo μαίνομαι insanio ἁγριαίνομαι efferor, ferocio, saevio. Գազանանալ. վայրենանալ. մոլիլ. մոլեգնել. ցնորիլ. վառիլ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)