-
21 μεγαλ-ηγορέω
μεγαλ-ηγορέω, großsprechen, sowohl durch Reden groß machen, loben, Xen. Cyr. 4, 4, 2, vgl. Hdn. 3, 9, als von großen Dingen sprechen, λόγον, Polem. 1, 45; gew. großprahlen, sich rühmen, Xen. Cyr. 7, 1, 16, Luc. sacrif. 9 u. a. Sp.
-
22 δια-σκίδνημι
δια-σκίδνημι, p. = διασκεδάννυμι; Hom. Iliad. 5, 526 ζαχρηῶν ἀνέμων, οἵ τε νέφεα σκιόεντα πνοιῇσιν λιγυρῇσι διασκιδνᾶσιν ἀέντες; Hesiod. Th. 875 von den Winden διασκιδνᾶσί τε νῆας, ναύτας τε φϑείρουσι: Herodot. 2. 25 ὑπολαμβάνοντες δὲ οἱ ἄνεμοι καὶ διασκιδνάντες τήκουσι; Plutarch. Fab. Max. 12 ἐπιφανεὶς (Fabius) τρέπεται καὶ διασκίδνησι τοὺς Νομάδας; Luc. Sacrif. 13 ἡ κνίσσα ἐς τὸν οὐρανὸν ἠρέμα διασκίδναται.
-
23 δι-αμαρτία
δι-αμαρτία, ἡ, das Verfehlen, Abirren τινός, von etwas; ἡμερῶν, Versehen in den Tagen, Thuc. 4, 89; τοῦ Ἀννίβου Plut. Fab. M. 6; τῶν ἱερείων, das Nichterhalten, Luc. sacrif. 1; übh. = Irrthum, Versehen, Plut. u. a. Sp.
-
24 νέκταρ
νέκταρ, αρος, τό, der Trank der Götter, wie Ambrosia ihre Speise ist; Od. 5, 93; τῇ δὲ παρ' ἀμβροσίην δμωαὶ καὶ νέκταρ ἔϑηκαν, 199; Ἥβη νέκταρ ἐῳνοχόει, Il. 4, 3; den edlen Wein nennt Polyphem ἀμβροσίης καὶ νέκταρος ἀποῤῥώξ, Od. 9, 359; Il. 19, 38 dient Nektar mit Ambrosia, um den Leichnam des Patroklos vor Fäulniß zu bewahren; auch bei Hes. u. Pind. der Trank der Götter, Ol. 1, 62 P. 9, 65; χυτόν, Ol. 7, 7, von der Dichtkunst; μελισσᾶν νέκταρ, Honig, Eur. Bacch. 144; μεϑυσϑεὶς τοῦ νέκταρος, Plat. Conv. 203 b; Folgde; νέκταρ καὶ ἀμβροσία τὸ δεῖπνον, Luc. Sacrif. 9; Plut.; Diosc. 24 (VII, 31) sagt auch προχοαὶ νέκταρος ἀμβροσίου; Antiphil. 29 (IX, 404) nennt den Honig νέκταρ αἰϑέριον. Bei Nossis 5 (VI, 275), ἁδύ τι νέκταρος ὄζει, vom κεκρύφαλος gesagt, ist eine wohlriechende Salbe gemeint. – Die Alten leiteten es von νή u. κήρ od. ΚΤΑΩ ab, so daß es wie ἀμβροσία auf die Unsterblichkeit der Götter hindeuten sollte.
-
25 οἰκό-σῑτος
οἰκό-σῑτος, zu Hause essend, bleibend, Luc. somn. 1, vgl. Sacrif. 9, für sich allein, ohne viele Gäste essend, auf eigene Kosten essend, lebend; übh. der Etwas umsonst thut, vgl. Ath. VI, 247 f, ὁ μὴ μισϑοῦ, ἀλλὰ προῖκα τῇ πόλει ὑπηρετῶν, wo aus Men. angeführt wird μὴ συνάγειν γυναῖκας μηδὲ δειπνίζειν ὄχλον, ἀλλὰ οἰκοσίτους τοὺς γάμους πεποιηκέναι.
-
26 οἰκο-σῑτέω
οἰκο-σῑτέω, zu Hause essen, v. l. bei Luc. sacrif. 9.
-
27 ἀπο-τέμνω
ἀπο-τέμνω (s. τέμνω), ion. ἀποτάμνω, abschneiden, von Hom. an überall. Bei Hom. in tmesi ἀπὸ τάμε z. B. Iliad. 3, 292; ἀπ' ἐμεῖο κάρη τάμοι Iliad. 5, 214 Od. 16, 102; ἀπ' ὤμοιιν κεφαλὴν τάμοι Iliad. 17, 126; ἀπὸ τάμῃσι Od. 18, 86; ἀπὸ τάμνον 22, 475; ἀποταμνόμενον med. Iliad. 22, 347; ἀπέταμνεν 8, 87; τὴν χώρην ἀπετάμοντο med. Her. 4, 3, ein Land abschneiden, begränzen; 1, 72. 4, 25; vgl. 4, 99; im med., für sich abschneiden, wegnehmen, τὰς Θυρέας, 1, 82, wie Thuc. 8, 46; Pol. 9, 28, 7 u. öfter; λείαν Parthen. 26; Plat. ἐκεῖϑεν μοίρας Tim. 36 a; oft allgem., absondern; vgl. Phil. 42 b Polit. 280 d; ἀποτέμνειν τὴν κεφαλήν, hinrichten, öfter Ton., οἱστρατηγοὶ ἀποτμηϑέντες τὰς κεφαλάς, nachdem ihnen die Köpfe abgeschnitten, nachdem sie enthauptet waren, An. 2, 6. 1; vgl. Luc. Tox. 10 Navig. 33; von etwas abschneiden, von Soldaten, Xen. Hell. 6, 2. 5; med., 7, 1, 19; oft Pol., καὶ συγκλείειν 1, 84, 7; heiligen, weihen, ὕλας Luc. Sacrif. 10.
-
28 ὁμ-ῑλία
ὁμ-ῑλία, ἡ, das Zusammensein, die Gemeinschaft, der Umgang; ἐν παντὶ πράγει δ' ἔσϑ' ὁμιλίας κακῆς κάκιον οὐδέν, Aesch. Spt. 581; τὸ συγγενές τοι δεινὸν ἥ ϑ' ὁμιλία, Prom. 39; die Versammlung, τὸ φῠλον οὐκ ὄπωπα τῆςδ' ὁμιλίας, Eum. 57, vgl. 384. 681, wie Soph. Ai. 859 O. R. 1489; παύσω συμποτῶν ὁμιλίας, Eur. Alc. 344; ἀνδρῶν ἀρίστων ὁμιλίην ἐπιλέξαντες, ein Collegium, Her. 3, 81; Aesch. auch ἐμβριϑεῖς ἐνδίκοις ὁμιλίαις, Eum. 924, Unterredungen; πρός τινα, mit Einem, Soph. Phil. 70; εἰςιδεῖν πατρὸς δευτέραν ὁμιλίαν ἐλϑόντος ἐς φῶς, El. 410; μείζω βροτείας προςπεσὼν ὁμιλίας, Eur. Hipp. 19; αὗται αἱ γυναῖκες λέγονται οὐδαμῶς ἀνδρῶν ἐς ὁμιλίην φοιτᾶν, ehelichen Umgang haben, Her. 1, 182; vgl. ἄνευ τῆς πρὸς τὸν ἄνδρα ὁμιλίας, Luc. sacrif. 6; τῆς ἡδίστης πρὸς αὐτὸν ὁμιλίας, Plat. Phaedr. 239 c, Umgang mit ibm; ἐκ τῆς τούτων ὁμιλίας τε καὶ τρίψεως πρὸς ἄλληλα γίγνεται ἔκγονα ἄπειρα, Theaet. 156 a; ἀρετῆς ἕνεκα τὰς ὁμιλίας ποιεῖσϑαι, Soph. 223 a; u. so öfter, bes. bei Folgdn der Unterricht, λαμβάνειν τῆς ὁμιλίας μισϑόν, Xen. Mem. 1, 2, 6. – Ueberredung, ἐὰν τοὺς κυρίους ἢ δώροις ἢ δι' ἄλλης ἡςτινοςοῠν ὁμιλίας ἐξαρέσηται, Dem. 60, 25, vgl. epist. 2 p. 635, 26. – Ὀνόματος, der Gebrauch, D. L. 10, 67.
-
29 ἄρτιος
ἄρτιος ( ἄρω), 1) angemessen, passend; Hom. viermal, ὅς τις ἐπίσταιτο ᾗσι φρεσὶν ἄρτια βάζειν, Verständiges zu reden, Od. 8, 240 Iliad. 14, 92; ὅτι οἱ φρεσὶν ἄρτια ᾔδη, er war eines Sinnes mit ihm, Iliad. 5, 326 Od. 19, 248; – ἄρτια μηδόμενος Pind. Ol. 6, 94; ἄρτιος ποιεῖν τι, πείϑεσϑαι, bereit, Her. 9, 48. 27. 53; καὶ εὔκοσμα πάντ' ἀποφαίνει Sol. frg. bei Dem. 19, 255. – 2) vollkommen, unversehrt, φρένες Eur. Tr. 417; τὼ πόδε, dem χωλευϑῆναι entggstzt, Luc. sacrif. 6. – Von Zahlen, gerade, in der Prosa die gew. Bdtg, entggstzt περισσός. – Adv. ἀρτίως, vollkommen passend; gew. = ἄρτι, eben; Soph.; Plat., mit praes. u. praeterit., seltner als ἄρτι, καϑάπερ ἀρτίως εἴπομεν Phil. 15 a; vgl. Xen. Oec. 2, 11.
-
30 ἐπ-αυλέω
ἐπ-αυλέω, die Flöte dazu blasen; δάϊον μέλος ἐπαυλεῖται, ein Lied wird dazu geblasen, Eur. Herc. fur. 895; αὐτοῖς ἐπαυλῆσαι μέλος Sext. Emp. adv. mus. 8; τῇ ϑυσίᾳ ἐπηύλουν Luc. sacrif. 12; τινὶ ἐνόπλιον, vorspielen, Ath. IV, 184.
-
31 ἐπι-φημίζω
ἐπι-φημίζω, 1l Worte zurufen, in denen eine Vorbedeutung für die Zukunft enthalten ist, wie Her. im med. sagt καὶ δὴ καὶ ἰόντος αὐτοῦ ἐπὶ τὴν πεντηκόντορον ἐπεφημίζετο 3, 124; pass., ἡ ἐκ παιδὸς ἐπιφημισϑεῖσα τῷ ἀνδρὶ ἑβδόμη ὑπατεία, das ihm durch ein Vorzeichen verheißene Consulat, App. B. C. 1, 61; – anwünschen, D. Cass. 39, 39; – nach einer Vorbedeutung benennen, einen Namen geben, ταύτῃ μοι δοκεῖ ἐπιφημίσαι τἀγαϑὸν λυσιτελοῠν Plat. Crat. 417 c, vgl. Tim. 73 d, Opp. Hal. πομπίλος – πομπῇ δ' ἐπεφήμισαν οὔνομα νηῶν 1, 187, darnach benennen, Plut.; ὄνομά τινι, einen Namen beilegen, D. Ca Ss. 54, 33. – 2) einen Gott als Urheber nennen, angeben, ihm beimessen, ἑκάστῃ μοίρᾳ ϑεὸν ἢ ϑεῶν παῖδα ἐπιφημίσαντες Plat. Legg. VI, 771 b; ὅσα πράττει τις τοὺς ϑεοὺς ἐπιφημίζων Dem. Lpt. 126, wo Wolf, p. 346, zu vgl.; ἅπασι τοῖς μεγάλοις ἐπιφ. τὸ δαιμόνιον, von allem Großen die Götter als Urheber angeben, Plut. Poplic. 23; pass., ϑεῶν χορὸς τῶν ἐπιφημισϑέντων τοῖς γάμοις, die als Urheber der Ehen genannt werden, Dion. Hal. rhet. 2, 2; auch von Menschen, Einem Etwas zuschreiben, τίτινι, Sp.; dgl. Lob. zu Phryn. p. 596. S. auch ἐπίφημι. – 3) weihen, widmen, τὰς ἐφεξῆς ἡμέρας δαίμοσιν καὶ φϑιτοῖς Plut.; ἱερὸν ἡγοῠνται τὸ τοιοῠτον ὄχημα τῷ βασιλεῖ τῶν ϑεῶν, καὶ πατρὶ ἐπιπεφημισμένον Camill. 7, ὄρη ἀνέϑεον καὶ ὄρνεα καϑιέρωσαν καὶ τὰ φυτὰ ἐπεφήμισαν ἑκάστῳ ϑεῷ Luc. sacrif. 10, τοὺς γενομένους τότε παῖδας Ἄρεως ἐπεφήμισαν Strab. 5, 4, 62, der gen. bedenklich; so kann auch Plat. Tim. 36 c gefaßt werden, τὴν ἔξω φορὰν ἐπεφήμισεν εἶναι τῆς ταὐτοῠ φύσεως, τὴν δ' ἐντὸς τῆς ϑἀτέρου, er bestimmte den äußern Umschwung der Natur des Gleichmäßigen. – 4) übh. sagen, vorgeben, immer in Beziehung auf etwas Göttliches, φάσκων Ἀρτέμιδος δῶρον τἡν ἔλαφον εἶναι, καὶ πολλὰ τῶν ἀδήλων ἐπεφήμιζεν αὑτῷ δηλοῠν Plut. Sert. 11; a. Sp.
-
32 ἶερο-πρεπής
ἶερο-πρεπής, ές, dem Heiligen geziemend, anständig, ehrwürdig; καὶ νῦν ἐν τῇ ἑορτῇ δοκεῖς ἱεροπρεπέστατος εἶναι τῶν προγεγενημένων Xen. Conv. 8, 40, du scheinst den meisten priesterlichen An. stand zu haben; ὄνομα Plat. Theag. 122 d; ἡ κνίσσα ϑεσπέσιος καὶ ἱεροπρεπής Luc. sacrif. 13. – Adv., Sp., wie Heraclid. alleg. Hom. 2.
-
33 auguraculum
augurāculum, ī, n. (auguro), Name der Burg von Rom, weil die Auguren daselbst den Vogelflug beobachteten, Paul. ex Fest. 18, 14; vgl. Sacrif. Arg. b. Varr. LL. 5, 52 (nach Turnebus' Konjektur).Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > auguraculum
- 1
- 2
См. также в других словарях:
SACRIF — sacrificiis, sacrificium … Abbreviations in Latin Inscriptions
Apis — APIS, is, oder ĭdos, Gr. Ἄπις, ιδος. 1 §. Namen. Er war ein lebendiger natürlicher Ochs, und soll von dem ebräischen Abh, Vater, seyn benannt worden. Voss. Theol. gent. L. I. c. 29. Da aber der stärkste Grund solcher Ableitung darauf beruhet, daß … Gründliches mythologisches Lexikon
Sacrific — Sacrif ic, Sacrifical Sa*crif ic*al, a. [L. sacrificus, sacrificalis. See {Sacrifice}.] Employed in sacrifice. [R.] Johnson. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Sacrifical — Sacrific Sacrif ic, Sacrifical Sa*crif ic*al, a. [L. sacrificus, sacrificalis. See {Sacrifice}.] Employed in sacrifice. [R.] Johnson. [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
Eucharius — Infobox Saint name= Saint Eucharius birth date= death date= 250 AD feast day= December 8 venerated in= Roman Catholic Church imagesize= 250px caption= Tombs of Saints Eucharius and Valerius. St. Matthias Abbey, Trier. birth place= death place=… … Wikipedia
Corporal (liturgy) — The Corporal (from the Latin corpus, body ) is a square white linen cloth, now usually somewhat smaller than the breadth of an altar, upon which the chalice and paten, and also the ciborium containing the smaller hosts for the Communion of the… … Wikipedia
Manuel António Vassalo e Silva — (Torres Novas, 8 November 1899 Lisbon, 11 August 1985), was the 128th and last Governor General of Portuguese India. Contents 1 Background 2 Governor of Portuguese India 3 Family … Wikipedia
Invasion of Goa — Infobox Military Conflict conflict=Invasion of Goa partof= date=18 December 1961ndash 19 December 1961 place=Portuguese India and surrounding sea and airspace casus=After Indian Independence from the United Kingdom, Portuguese India remained… … Wikipedia
протей — (иноск.) постоянно меняющий свой вид Ср. Промышленный гений нашего афериста был Протей, которого трудно было поймать с поличным. В.И. Даль. Небывалое в былом. 4. Ср. ...Он грации улыбкой Был вдохновен, когда шутя писал, И слог его, уступчивый и… … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона
Протей — (иноск.) постоянно мѣняющій свой видь. Ср. Промышленный геній нашего аѳериста былъ Протей, котораго трудно было поймать съ поличнымъ. В. И. Даль. Небывалое въ быломъ. 4. Ср. Онъ граціи улыбкой Былъ вдохновенъ, когда шутя писалъ, И слогъ … Большой толково-фразеологический словарь Михельсона (оригинальная орфография)
Ivno — IVNO, ónis, Gr. Ἥρα, ας, (⇒ Tab. IX.) 1 §. Namen. Ihren lateinischen Namen führen einige von Iuvo, ich helfe, Cic. de N.D. l. II. c. 26. p. 1183. a. andere aber von Iovis, quasi Ioveno, her; Becmann. Orig. L. L. in Iuno. Den griechischen hat sie … Gründliches mythologisches Lexikon