-
1 supīnō
supīnō —, ātus, āre [supinus], to bend backwards, lay back, throw over: supinatae glaebae, i. e. turned up by the plough, V.: nasum nidore supinor, turn up my nose, H.* * *supinare, supinavi, supinatus Vlay on the back; turn up; tilt back -
2 supino
sŭpīno, āvi, ātum, 1, v. a. [id.], to bend or lay backwards, to place, put, or throw a person or thing on the back ( poet. and in post-Aug. prose):manus modice supinata,
Quint. 11, 3, 100; 11, 3, 119:supinata testudo,
Sen. Ep. 121, 9:miles supinatus humi,
App. M. 9, p. 236; 8, p. 211, 7:aliquem in terga,
Stat. Th. 6, 789:equi equitem supinant,
id. ib. 8, 394:corpora prona supinat (regina),
id. ib. 12, 290:currum temone erecto,
id. ib. 3, 414:ante supinatas Aquiloni ostendere glebas,
turned over, ploughed up, Verg. G. 2, 261:Parnason tauris,
Stat. Th. 7, 347:nasum nidore supinor,
I turn up my nose, Hor. S. 2, 7, 38:supinari,
to lie along, extend, Stat. Th. 12, 243:arcus supinatus,
bent, Manil. 2, 852 (but in Sen. Ben. 2, 13, 2, the correct read. is resupinet). -
3 supīnus
supīnus adj. [cf. ὕπτιοσ], backwards, bent backwards, thrown backwards, on the back, supine: stertitque supinus, H.: excitat supinum iuvenem, i. e. in bed, Iu.: uti motu sui corporis, prono obliquo, supino: supinas tendens manūs orabat, with upturned palms, L.: tendoque supinas Ad caelum cum voce manūs, V.: iactus, a throwing up, L.— Backwards, going back, retrograde: Nec redit in fontīs unda supina suos, O.: Flumina cursu reditura supino, O.— Sloping, inclined: per supinam vallem fusi, L.: Sin collīs supinos (metabere), V.: Tibur, H.—Fig., negligent, indolent, supine: Maecenas, Iu.: animus, Ct.* * *supina, supinum ADJlying face upwards, flat on one's back; turned palm upwards; flat; passive -
4 deicio
dē-ĭcĭo or dejicio, jēci, jectum, 3, v. a. [jacio], to throw or cast down; to hurl down, precipitate (very freq., and class.).I.Lit.A.In gen.:B.araneas de foribus et de pariete,
Plaut. Stich. 2, 2, 31:aliquem de ponte in Tiberim,
Cic. Rosc. Am. 35, 100; cf.:aliquem e ponte,
Suet. Caes. 80:aliquem de saxo (Tarpeio),
Liv. 5, 47; 6, 20; Hor. S. 1, 6, 39; cf.aliquem saxo Tarpeio,
Tac. A. 6, 19:aliquem equo,
Caes. B. G. 4, 12, 5; Liv. 4, 19:jugum servile a cervicibus,
Cic. Phil. 1, 2, 6:togam ab umeris,
Suet. Aug. 52; cf.:togam de umero,
id. Caes. 9 al.; esp. reflex. with pron.:se de muro,
Caes. B. C. 1, 18, 3; cf.:se de superiore parte aedium,
Nep. Dion, 4 fin.:se per munitiones,
Caes. B. G. 3, 26, 5:se a praealtis montibus (venti),
Liv. 28, 6:librum in mare,
Cic. Q. Fr. 2, 14; cf.:aliquem in locum inferiorem,
Caes. B. G. 5, 44, 12:aliquem e summo in Tartara,
Lucr. 5, 1124:elatam securim in caput (regis),
Liv. 1, 40; cf. id. 7, 10:equum e campo in cavam hanc viam,
force to leap down, id. 23, 47:bustum aut monumentum, aut columnam,
Cic. Leg. 2, 26; so,statuas veterum hominum (c. c. depellere simulacra deorum),
id. Cat. 3, 8, 19:monumenta regis templaque Vestae,
Hor. Od. 1, 2, 15:signa aenea in Capitolio (tempestas),
Liv. 40, 2:omnes Hermas,
Nep. Alcib. 3:turrim,
Caes. B. C. 2, 22; cf.arces,
Hor. Od. 4, 14, 13 et saep.:arbores,
to fell, Liv. 21, 37, 2; Vitr. 2, 9, 4:caput uno ictu,
to cut off, Verg. A. 9, 770; id. ib. 10, 546:libellos,
to tear down, Cic. Quint. 6, 27; Sen. Ben. 4, 12 (but Caes. B. G. 3, 15, antemnis disjectis is the true reading): comam, Afran. ap. Non. 514, 2; cf.:crinibus dejectis,
loose, dishevelled, Tac. A. 14, 30:sortes,
to cast into the urn, Caes. B. C. 1, 6, 5:dejectam aerea sortem accepit galea,
Verg. A. 5, 490 sq.:cum dejecta sors esset,
Liv. 21, 42; cf.:pernam, glandium,
to throw into the pot, Plaut. Stich. 2, 2, 36:alvum,
to purge, Cato R. R. 158; cf.:casei caprini, qui facillimi deiciantur,
i. e. are most easily digested, Varr. R. R. 2, 11, 3;opp. alvum superiorem,
i. e. to vomit, Cato R. R. 156, 2.—Esp.1.Milit. t. t., to drive out, dislodge an enemy from his position: hostes muro turribusque dejecti, Caes. B. G. 7, 28; cf.:2.nostri dejecti sunt loco,
id. ib. 7, 51:praesidium ex saltu,
id. B. C. 1, 37 fin.; cf.:agmen Gallorum ex rupe Tarpeia,
Liv. 7, 10:ex tot castellis,
id. 44, 35:praesidium Claternā,
Cic. Phil. 8, 2, 6; cf.:praesidium loco summe munito,
Hor. Ep. 2, 2, 30: praesidium (without abl.), Caes. B. G. 7, 36, 7; id. B. C. 3, 23, 2; Liv. 4, 53 al.:castra hostium,
to destroy, id. 25, 14:praetorium,
id. 41, 2 et saep.—Jurid. t. t., to drive out, turn out of possession, eject, dispossess (cf. deduco):3.unde vi prohibitus sis... unde dejectus?
Cic. Caecin. 13; cf. id. ib. 17, 50:nisi ex eo loco ubi vestigium impresserit, deici neminem posse,
id. ib. 27, 76 fin.:aliquem de possessione imperii,
Liv. 45, 22.—Naut. t. t., pass.: deici, to be driven out of one's course:4.naves ad inferiorem partem insulae,
Caes. B. G. 4, 28, 2:classis tempestate vexata ad Balearīs insulas deicitur,
Liv. 23, 34, 16; id. 23, 40, 6.—Pregn. (cf.: cado, concĭdo, decĭdo; caedo, concīdo, decīdo, etc.), to fell with a mortal wound, to bring down dead to the ground; to kill, slay:5.his dejectis et coacervatis cadaveribus,
Caes. B. G. 2, 27, 4; 4, 12; id. B. C. 1, 46; 3, 51; cf.:quem telo primum, quem postremum aspera virgo Deicis?
Verg. A. 11, 665:avem ab alto caelo,
id. ib. 5, 542; cf. id. ib. 11, 580:Glaucoque bovem Thetidique juvencam Deicit Ancaeus,
i. e. slaughters as a sacrifice, Val. Fl. 1, 191:super juvencum stabat dejectum leo,
Phaedr. 2, 1, 1:(Hercules) aves sagittis dejecit,
Lact. 1, 9, 2:gruem,
Verg. A. 11, 580.—To lower, let down, hang down, depress, of the head, etc. (cf. II. A. infra):II.dejecto capite (opp. supino capite),
Quint. 11, 3, 69.—Of a nod (opp. relato capite), Apul. Met. 10.—Of a wild beast:id (caput) dejectum semper in terram,
Plin. 8, 21, 32, § 77:in pectora mentum,
Ov. M. 12, 255:euntes dejecta cervice Getae,
Claud. VI. Cons. Hon. 180.—Trop.A.In gen.:B.pueri Sisennae oculos de isto numquam deicere,
never took their eyes off him, Cic. Verr. 2, 4, 15; cf. id. ib. 2, 5, 71:oculos a republica,
id. Phil. 1, 1:dejecit vultum et demissa voce locuta est,
cast down her eyes, Verg. A. 3, 320; cf.:oculos in terram,
Quint. 1, 11, 9 al.;and in Gr. construction, dejectus oculos,
with downcast eyes, Verg. A. 11, 480:dejectus vultum,
Stat. Th. 3, 367:ecquid ergo intellegis quantum mali de humana condicione dejeceris?
thou hast removed, averted, Cic. Tusc. 1, 8; cf.:quantum de doloris terrore,
id. ib. 2, 5, 14:vitia a se ratione,
id. ib. 4, 37, 80; cf.:cruciatum a corpore (with depellere omnia verbera),
id. Verr. 2, 5, 62:hunc metum Siciliae,
id. ib. 2, 5, 49 fin.:quae replenda vel deicienda sunt,
Quint. 10, 4, 1:eum de sententia dejecistis,
hast diverted from his opinion, Cic. Phil. 9, 4, 8:fortis et constantis est, non tumultuantem de gradu deici, ut dicitur,
id. Off. 1, 23, 80; cf. id. Att. 16, 15, 3.—In partic. (acc. to no. I. B. 2.), to cast one down from the prospect of a thing; to prevent from obtaining, to deprive, rob of:C.de honore deici,
Cic. Verr. 1, 9, 25:de possessione imperii,
Liv. 45, 22, 7;for which, ad deiciendum honore eum,
Liv. 39, 41;and, dejecti honore,
id. 3, 35; so with simple abl.:aliquem aedilitate,
Cic. Verr. 1, 8, 23:aedilitate,
id. Verr. 2, 1, 8, § 23:praeturā,
id. Mur. 36, 76:principatu,
Caes. B. G. 7, 63, 8:certo consulatu,
Liv. 40, 46, 14:spe,
id. 44, 28, 1:ea spe,
Caes. B. G. 1, 8, 4; cf.:opinione trium legionum (i. e. spe trium legionum colligendarum),
id. ib. 5, 48:conjuge tanto,
Verg. A. 3, 317. —Without abl.: M. Caelium mentio illa fatua... subito dejecit, etc., Cael. ap. Cic. Fam. 8, 4, 3:cum inimicum eo quoque anno petentem dejecisset,
Liv. 38, 35:uxorem (sc. conjugio),
Tac. A. 11, 29 fin.:hoc dejecto,
after his fall, Nep. Thras. 3, 1; cf. Tac. A. 2, 3; Luc. 8, 27:ex alto dejectus culmine regni,
Sil. 17, 143.—To humble:I.deicimur, sed non perimus,
Vulg. 2 Cor. 4, 9:deiciendi hominis causa,
Lact. 4, 27, 17.—Hence, dejectus, a, um, P. a. (very rare).Sunk down, low:II.equitatus noster etsi dejectis atque inferioribus locis constiterat,
Caes. B. C. 1, 46, 3:dejectius,
Tert. adv. Marc. 1, 6 fin. —(Acc. to no. II. B., deprived of hope; hence) Cast down, dejected, dispirited:haud dejectus equum duci jubet,
Verg. A. 10, 858; cf.: [p. 535] haud sic dejecta, Stat. Th. 3, 315:in epilogis plerumque dejecti et infracti sumus,
Quint. 9. 4, 138.— Sup. does not occur.— -
5 humilitas
I.Lit.:II.naves omnes actuarias imperat fieri, quam ad rem humilitas multum adjuvat (shortly before: naves paulo facit humiliores),
Caes. B. G. 5, 1, 3:arborum,
Sall. J. 49, 5:aliorum animalium ea est humilitas, ut cibum terrestrem rostris facile contingant,
low stature, Cic. N. D. 2 47, 122:sidera multum inter se aut altitudine aut humilitate distantia,
id. Tusc. 5, 24, 69:quanta humilitate luna feratur, terram paene contingens,
id. Div. 2, 43, 91.—Trop.A.Of rank, birth, or influence, lowness, meanness, insignificance: malorum turba quaedam, paupertas, ignobilitas, humilitas, solitudo, etc., Cic. Tusc. 5, 10, 29:B.propter humilitatem et obscuritatem,
id. Off. 2, 13, 45:humilitatem cum dignitate contendere,
id. Rosc. Am. 47, 136:alicujus despicere,
id. Phil. 13, 10, 23:obicere humilitatem alicui,
Liv. 26, 31, 4:ex humilitate sua,
Caes. B. G. 5, 25:infima natalium,
Plin. 18, 6, 7, § 37:generis,
Sall. J. 73, 4:generis ac nominis,
Suet. Vesp. 4:obliterata quoque scrutabimur, nec deterrebit quarundam rerum humilitas,
Plin. 14, 1, 1, § 7.—Littleness of mind, meanness, baseness, abjectness:2.habet levitatem laetitia gestiens, humilitatem metus,
Cic. Tusc. 3, 13, 27; id. de Or. 1, 53, 228:et dejecto (capite) humilitas et supino arrogantia ostenditur,
Quint. 11, 3, 69; so,opp. arrogantia,
Caes. B. C. 1, 85, 5:saepe virtus et magnificentia plus proficit ad misericordiam commovendam quam humilitas et obsecratio,
Cic. Inv. 1, 56, 109:summittere se in humilitatem causam dicentium,
Liv. 38, 52, 2:asinorum,
Plin. 10, 63, 83, § 180.— -
6 Maecenas
Maecēnas, ātis, m. [Tuscan, perh. Maecnatial; v. Sil. 10, 40; Müll. Etrusk. 1, p. 404; 415]: C. Cilnius Maecenas, a Roman knight, descended, on the mother's side, from the Arretinian gens of the Maecenates (and on the father's side from that of the Cilnii;B.v. Müll. l. c. p. 416 sq.),
the friend of Augustus and the patron of Horace and Virgil, Prop. 4, 8 (9), 1; Hor. C. 1, 1, 1; Verg. G. 1, 2; Vell. 2, 88, 2; Tac. A. 6, 11; Sen. Prov. 3, 9 sq.; id. Ep. 19, 8 sq.; 114, 4; Quint. 9, 4, 28.—Transf., to denote, in gen.,1.A patron of literature:2.sint Maecenates, non deerunt, Flacce, Marones,
Mart. 8, 56, 5; Sen. Prov. 3, 10:quis tibi Maecenas erit?
Juv. 7, 94.—A person of distinction:3.vestem Purpuream teneris quoque Maecenatibus aptam,
Juv. 12, 39. —A luxurious, effeminate person:II.multum referens de Maecenate supino,
Juv. 1, 66.—Hence,Maecēnātĭānus, a, um, adj., of or belonging to Mæcenas:turris,
Suet. Ner. 38:horti,
id. Tib. 15:vina,
named after him, Plin. 14, 6, 8, § 67. -
7 Maecenatianus
Maecēnas, ātis, m. [Tuscan, perh. Maecnatial; v. Sil. 10, 40; Müll. Etrusk. 1, p. 404; 415]: C. Cilnius Maecenas, a Roman knight, descended, on the mother's side, from the Arretinian gens of the Maecenates (and on the father's side from that of the Cilnii;B.v. Müll. l. c. p. 416 sq.),
the friend of Augustus and the patron of Horace and Virgil, Prop. 4, 8 (9), 1; Hor. C. 1, 1, 1; Verg. G. 1, 2; Vell. 2, 88, 2; Tac. A. 6, 11; Sen. Prov. 3, 9 sq.; id. Ep. 19, 8 sq.; 114, 4; Quint. 9, 4, 28.—Transf., to denote, in gen.,1.A patron of literature:2.sint Maecenates, non deerunt, Flacce, Marones,
Mart. 8, 56, 5; Sen. Prov. 3, 10:quis tibi Maecenas erit?
Juv. 7, 94.—A person of distinction:3.vestem Purpuream teneris quoque Maecenatibus aptam,
Juv. 12, 39. —A luxurious, effeminate person:II.multum referens de Maecenate supino,
Juv. 1, 66.—Hence,Maecēnātĭānus, a, um, adj., of or belonging to Mæcenas:turris,
Suet. Ner. 38:horti,
id. Tib. 15:vina,
named after him, Plin. 14, 6, 8, § 67. -
8 resupino
I.Lit.:II.puer ad me accurrit, Pone apprehendit pallio, resupinat,
Ter. Phorm. 5, 6, 23:assurgentem ibi regem umbone resupinat,
Liv. 4, 19:hominem,
Cels. 7, 16:nares planā manu,
to bend back, Quint. 11, 3, 80:colla (turtures, cum bibunt),
Plin. 10, 34, 52, § 105; cf.:caput (aves bibentes),
id. 10, 46, 63, § 129:valvas,
to beat in, break down, Prop. 4 (5), 8, 51: resupinati cessantia tympana Galli, i. e. prostrate from drunkenness, Juv. 8, 176 et saep.— In mal. part., to stretch out:aviam amici,
Juv. 3, 112.— Pass. in mid. force:leones resupinari,
Plin. 24, 17, 102, § 162.—Trop.: rem, to overthrow, ruin, destroy, Att. ap. Non. 165, 3:quid tantopere te resupinet?
makes proud, puffs up, Sen. Ben. 2, 13, 1. -
9 supinatio
sŭpīnātĭo, ōnis, f. [supino]; in medic. lang., of the stomach, a casting back, rejection of food, Cael. Aur. Tard. 4, 3, 64. -
10 supinum
sŭpīnus, a, um, adj. [from sub; cf. huptios, from hupo, hupai], backwards, bent backwards, thrown backwards, lying on the back, supine (opp. pronus, cernuus).I.Lit.A.In gen. (freq. and class.), of persons:B.stertitque supinus,
Hor. S. 1, 5, 19; Suet. Aug. 16; id. Claud. 33: pater excitat supinum juvenem, i. e in bed, Juv. 14, 190.—Of animals, parts of the body, etc.:animal omne, ut vult, ita utitur motu sui corporis, prono, obliquo, supino,
Cic. Div. 1, 53, 120:refracta videntur omnia converti sursumque supina reverti,
Lucr. 4, 441:quid nunc supina sursum in caelum conspicis?
Plaut. Cist. 2, 3, 78:cubitus,
a lying on the back, Plin. 28, 4, 14, § 54:caput,
thrown back, Quint. 11, 3, 69:cervix,
id. 11, 3, 82:vultus,
id. 1, 11, 9:ora,
Cic. Univ. 14:venter,
Hor. S. 1, 5, 85:testudines,
Plin. 32, 4, 14, § 41:apes,
id. 11, 8, 8, § 19:pugnans falce supinā,
Juv. 8, 201: tendoque supinas Ad caelum cum voce manus, i. e. with the open palms turned upwards (a gesture of one praying), Verg. A. 3, 176; so,manus,
Ov. M. 8, 681; Liv. 3, 50; 26, 9; Curt. 6, 6, 34; Suet. Vit. 7; Hor. C. 3, 23, 1; Quint. 11, 3, 99:cornua aliis adunca, aliis redunca, supina, convexa,
Plin. 11, 37, 45, § 125:cathedra,
an easy chair with an inclined back, id. 16, 37, 68, § 174: jactus, a [p. 1813] throwing up, Liv. 30, 10, 13: signis supinis, lowered (opp. erectis), Spart. Sev. 7.— Comp.:in arborum tonsurā supiniore,
Plin. 17, 23, 35, § 214. —In partic.1.Of motion, backwards, going back, retrograde ( poet.):2.nec redit in fontes unda supina suos,
Ov. Med. Fac. 40:cursus fluminum,
id. P. 4, 5, 43:carmen,
i. e. that can be read backwards in the same metre, Mart. 2, 86, 1.—Of localities.a.Sloping, inclined (not in Cic.;b.syn. declivis): tabulae scheda,
Plin. 13, 12, 23, § 77:scandenti circa ima labor est... si haec jam lenius supina evaseris,
Quint. 12, 10, 79:per supinam vallem fusi,
Liv. 4, 46, 5; 6, 24, 3; 7, 24, 5:sin tumulis adclive solum collisque supinos (metabere),
Verg. G. 2, 276:per supina camporum,
undulating, Amm. 22, 15, 7. —Stretched out, extended:II.Tibur,
Hor. C. 3, 4, 23:solum,
Plin. Pan. 30, 4:mare,
Plin. 9, 2, 1, § 2:vindemia,
id. 17, 22, 35, § 185. —Trop. ( poet. and in post-Aug. prose).A.Of the mind.1.Careless, thoughtless, heedless, negligent, indolent, supine:2.otiosi et supini (oratores),
Quint. 10, 2, 17 Spald.:supini securique,
id. 11, 3, 3; Dig. 18, 1, 15:animus,
Cat. 17, 25:Maecenas,
Juv. 1, 66:auris,
Mart. 6, 42, 22:compositio (with tarda),
Quint. 9, 4, 137:ignorantia,
Dig. 22, 6, 6; Quint. 12, 10, 79. — Comp.:deliciae supiniores,
Mart. 2, 6, 13. —With head thrown back, haughty, proud:B.haec et talia dum refert supinus,
Mart. 5, 8, 10; Pers. 1, 129.—In later gram. lang. sŭpīnum (sc. verbum).1.The verbal form in um and u, the supine (perh. because, although furnished with substantive case-endings, it rests or falls back on the verb), Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 811 ib. (called in Quint. 1, 4, 29, verba participialia).—2.The verbal form in andum and endum, the gerund, Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 823 ib. — Hence, * adv.: sŭpīnē (acc. to II. A. 1.), carelessly, negligently:beneficium accipere,
Sen. Ben. 2, 24, 3. -
11 supinus
sŭpīnus, a, um, adj. [from sub; cf. huptios, from hupo, hupai], backwards, bent backwards, thrown backwards, lying on the back, supine (opp. pronus, cernuus).I.Lit.A.In gen. (freq. and class.), of persons:B.stertitque supinus,
Hor. S. 1, 5, 19; Suet. Aug. 16; id. Claud. 33: pater excitat supinum juvenem, i. e in bed, Juv. 14, 190.—Of animals, parts of the body, etc.:animal omne, ut vult, ita utitur motu sui corporis, prono, obliquo, supino,
Cic. Div. 1, 53, 120:refracta videntur omnia converti sursumque supina reverti,
Lucr. 4, 441:quid nunc supina sursum in caelum conspicis?
Plaut. Cist. 2, 3, 78:cubitus,
a lying on the back, Plin. 28, 4, 14, § 54:caput,
thrown back, Quint. 11, 3, 69:cervix,
id. 11, 3, 82:vultus,
id. 1, 11, 9:ora,
Cic. Univ. 14:venter,
Hor. S. 1, 5, 85:testudines,
Plin. 32, 4, 14, § 41:apes,
id. 11, 8, 8, § 19:pugnans falce supinā,
Juv. 8, 201: tendoque supinas Ad caelum cum voce manus, i. e. with the open palms turned upwards (a gesture of one praying), Verg. A. 3, 176; so,manus,
Ov. M. 8, 681; Liv. 3, 50; 26, 9; Curt. 6, 6, 34; Suet. Vit. 7; Hor. C. 3, 23, 1; Quint. 11, 3, 99:cornua aliis adunca, aliis redunca, supina, convexa,
Plin. 11, 37, 45, § 125:cathedra,
an easy chair with an inclined back, id. 16, 37, 68, § 174: jactus, a [p. 1813] throwing up, Liv. 30, 10, 13: signis supinis, lowered (opp. erectis), Spart. Sev. 7.— Comp.:in arborum tonsurā supiniore,
Plin. 17, 23, 35, § 214. —In partic.1.Of motion, backwards, going back, retrograde ( poet.):2.nec redit in fontes unda supina suos,
Ov. Med. Fac. 40:cursus fluminum,
id. P. 4, 5, 43:carmen,
i. e. that can be read backwards in the same metre, Mart. 2, 86, 1.—Of localities.a.Sloping, inclined (not in Cic.;b.syn. declivis): tabulae scheda,
Plin. 13, 12, 23, § 77:scandenti circa ima labor est... si haec jam lenius supina evaseris,
Quint. 12, 10, 79:per supinam vallem fusi,
Liv. 4, 46, 5; 6, 24, 3; 7, 24, 5:sin tumulis adclive solum collisque supinos (metabere),
Verg. G. 2, 276:per supina camporum,
undulating, Amm. 22, 15, 7. —Stretched out, extended:II.Tibur,
Hor. C. 3, 4, 23:solum,
Plin. Pan. 30, 4:mare,
Plin. 9, 2, 1, § 2:vindemia,
id. 17, 22, 35, § 185. —Trop. ( poet. and in post-Aug. prose).A.Of the mind.1.Careless, thoughtless, heedless, negligent, indolent, supine:2.otiosi et supini (oratores),
Quint. 10, 2, 17 Spald.:supini securique,
id. 11, 3, 3; Dig. 18, 1, 15:animus,
Cat. 17, 25:Maecenas,
Juv. 1, 66:auris,
Mart. 6, 42, 22:compositio (with tarda),
Quint. 9, 4, 137:ignorantia,
Dig. 22, 6, 6; Quint. 12, 10, 79. — Comp.:deliciae supiniores,
Mart. 2, 6, 13. —With head thrown back, haughty, proud:B.haec et talia dum refert supinus,
Mart. 5, 8, 10; Pers. 1, 129.—In later gram. lang. sŭpīnum (sc. verbum).1.The verbal form in um and u, the supine (perh. because, although furnished with substantive case-endings, it rests or falls back on the verb), Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 811 ib. (called in Quint. 1, 4, 29, verba participialia).—2.The verbal form in andum and endum, the gerund, Charis. p. 153 P.; Prisc. p. 823 ib. — Hence, * adv.: sŭpīnē (acc. to II. A. 1.), carelessly, negligently:beneficium accipere,
Sen. Ben. 2, 24, 3. -
12 suppo
suppo ( sūpo, sīpo), āre, v. a. [suppus], = supino, to lay back, to lay on the back, Att. ap. Non. 200, 33 (Trag. Fragm. v. 575 Rib.); cf. Paul. ex Fest. p. 225, 14; 311, 6.
См. также в других словарях:
Supino — Supino … Deutsch Wikipedia
Supino — Administration Pays Italie Région … Wikipédia en Français
supino (1) — {{hw}}{{supino (1)}{{/hw}}agg. 1 Detto di persona, che giace sul dorso col viso e il ventre rivolti all insù: stare –s; CONTR. Bocconi, prono. 2 (est.) Che ha il palmo voltato verso l alto, detto della mano. 3 (fig.) Che mostra obbedienza cieca,… … Enciclopedia di italiano
supino — supino, na (Del lat. supīnus). 1. adj. Tendido sobre el dorso. 2. Perteneciente o relativo a la supinación. 3. Dicho de un estado de ánimo, de una acción o de una cualidad moral: Necio, estólido. 4. m. Gram. En algunas lenguas indoeuropeas, una… … Diccionario de la lengua española
supino — supino, na adjetivo 1. Uso/registro: elevado. Que está tendido con la espalda apoyada en el suelo: colóquese en posición supina. decúbito* supino. 2. Uso/registro: elevado. Que es muy grande, enorme: tontería supina, ignorancia supina … Diccionario Salamanca de la Lengua Española
Supino — Supino, Dorf in der päpstlichen Delegation Frosinone, im Gebirge; 3760 Ew … Pierer's Universal-Lexikon
supino — agg. [dal lat. supinus ]. 1. [di persona che sta adagiata sulla schiena: dormire s. ] ▶◀ (fam.) a pancia in su, disteso, (lett.) resupino, sdraiato. ◀▶ (fam.) a pancia in giù, bocconi, prono. 2. (fig.) [che rivela eccessiva acquiescenza: essere s … Enciclopedia Italiana
supino — adj. 1. Elevado, alto. 2. Deitado de costas; voltado para cima. 3. [Patologia] Que está no estado de supinação. 4. [Figurado] Excessivo; em alto grau. • s. m. 5. [Gramática] Forma verbal latina. 6. [Portugal: Trás os Montes] Nádegas … Dicionário da Língua Portuguesa
Supino — Infobox CityIT img coa = Supino Stemma.gif official name = Comune di Supino name = Supino region = Lazio province = Province of Frosinone (FR) elevation m = 321 area total km2 = 35.3 population as of = Dec. 2004 population total = 4875 population … Wikipedia
Supino — El supino (en latín: supinum) es una forma no personal del verbo latino (la cuarta junto al infinitivo, gerundio y participio), que conserva los casos acusativo, dativo y ablativo. Obtuvo este nombre (supinus en latín significa perezoso,… … Wikipedia Español
supino — (Del lat. supinus, perezoso.) ► adjetivo 1 Que está tendido con el dorso hacia abajo: ■ se echó en la camilla en posición supina. 2 De la supinación. 3 Se aplica a la acción, actitud o palabra que es muy necia o estúpida: ■ lo que has dicho es… … Enciclopedia Universal