słuszność

См. также в других словарях:

• słuszność — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. słusznośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} racja, prawda : {{/stl 7}}{{stl 10}}Mieć słuszność. Przyznać słuszność komuś. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• słuszność — ż V, DCMs. słusznośćści, blm 1. «racja, prawda» Przyznać komuś słuszność. Mieć słuszność. Odmówić komuś słuszności. Słuszność jest po czyjejś stronie. 2. «właściwość, trafność; sensowność» Słuszność wyboru. Słuszność oceny …   Słownik języka polskiego

• racja — ż I, DCMs. racjacji; lm D. racjacji (racjacyj) 1. «słuszność poglądu, zdania, stanowiska, postępowania» Mieć rację. Przyznać komuś rację. ◊ pot. Święta racja «bezwzględna, całkowita słuszność» ◊ Racja! To racja! Co racja, to racja «słusznie,… …   Słownik języka polskiego

• strona — ż IV, CMs. stronanie; lm D. stronaon 1. «każda z powierzchni ograniczających jakąś bryłę; prawy albo lewy bok czegoś, brzeg, ściana, krawędź czegoś; przestrzeń, miejsce na krawędzi czegoś, np. drogi, rzeki» Południowa, północna, wschodnia,… …   Słownik języka polskiego

• Пранайтис — Пранайтис, Иустин Пранайтис Иустин (27 июля 1861, Сувалкская губерния 28 января 1917, Петроград) католический священник, автор изобличающих евреев сочинений …   Википедия

• Пранайтис, Иустин — Иустин Пранайтис (лит. Justinas Bonaventūra Pranaitis …   Википедия

• patrzeć — 1. Dobrze komuś z oczu patrzy «ktoś sprawia wrażenie dobrego, uczciwego człowieka»: Chłopcu można zaufać. Dobrze mu z oczu patrzy. K. Orłoś, Szklarz. 2. Jak się patrzy a) «świetny, doskonały»: Hipolit był żołnierzem jak się patrzy (...). S.… …   Słownik frazeologiczny

• sprawiedliwość — 1. Oddać komuś, czemuś sprawiedliwość «przyznać komuś słuszność, ocenić kogoś, coś sprawiedliwie, obiektywnie, przyznać coś bezstronnie»: Trzeba mu oddać sprawiedliwość – miał łeb. Pił z każdym, a trzeźwiutki był jak nowo narodzone dziecię. R.… …   Słownik frazeologiczny

• elitaryzm — m IV, D. u, Ms. elitaryzmzmie, blm 1. «odgradzanie się od ogółu, zamykanie się w grupie uprzywilejowanych; ekskluzywność» Elitaryzm środowiska. 2. «pogląd społeczno polityczny głoszący słuszność, a nawet potrzebę wyodrębniania w społeczeństwie… …   Słownik języka polskiego

• fanatyzm — m IV, D. u, Ms. fanatyzmzmie, blm «nieustępliwa, bezkrytyczna wiara w słuszność jakiejś sprawy, idei, doktryny, połączona z nietolerancją i ostrym zwalczaniem odmiennych poglądów» Fanatyzm religijny, polityczny. Duch fanatyzmu. Zajmować się czymś …   Słownik języka polskiego

• prawda — ż IV, CMs. prawdawdzie; lm D. prawd 1. «zgodna z rzeczywistością treść słów; prawdziwość, szczerość, rzetelność» Głęboka, szczera, rzetelna, gorzka prawda. Prawda psychologiczna, moralna, życiowa. Prawdy podstawowe, odwieczne, niepodważalne.… …   Słownik języka polskiego