-
1 słownie
adv. (napisać) in words- proszę wpisać miesiąc/kwotę słownie please write the month/amount in words* * *adv* * *adv.in words; słownie: dwieście dolarów (the amount) in words: two hundred dollars; napisać sumę słownie write the amount in words.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > słownie
-
2 słownie
• in words -
3 nacierać
impf ⇒ natrzeć1* * *1. (-am, -asz); perf; natrzeć; vt 2. vinacierać (na) (+acc) — to charge (at)
* * *I.nacierać1ipf.(= trzeć) rub; (= masować) massage; med. embrocate ( czymś with sth).II.nacierać2ipf.(= ruszać do ataku) charge (na kogoś/coś at sb/sth); (kopią; t. przen. piórem l. słownie) tilt ( na kogoś at sb).ipf.rub (o.s.) down ( czymś with sth).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nacierać
-
4 nalatywać
ipf.1. (= zbliżać się, lecąc) come flying; (= gromadzić się, lecąc) swarm; ( o ptakach) flock.2. pot. nalatywać na kogoś (= napastować słownie) get on sb's back.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > nalatywać
-
5 naskakiwać
impf naskoczyć* * *ipf.1. (= skacząc, nacierać) thrust ( na kogoś at sb).2. pot. (= atakować słownie) assault ( na kogoś sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > naskakiwać
-
6 obrażać
impf ⇒ obrazić* * ** * *ipf.1. (= ubliżać) offend, insult; ( słownie) abuse; obrazić kogoś śmiertelnie offend sb gravely; obrazić kogoś do żywego cut sb to the quick.2. (= naruszyć coś) offend; obrażać czyjeś uczucia hurt sb's feelings.ipf.(= żywić urazę) take offence, be in a huff, be miffed (na kogoś/coś at sb/sth) ( za coś for sth) ( o coś at sth); obrazić się na cały świat turn one's back on the world l. one's fellow man, become bitter and twisted.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > obrażać
-
7 napast|ować1
pf vt książk. 1. (zaczepiać) to assail, to bully- chuligani napastowali przechodniów hooligans attacked passers-by- był napastowany w szkole przez starszych kolegów he was bullied at school by older pupils2. (naprzykrzać się) to pester, to harass- napastować kogoś listami to pester sb by mail- napastował ojca o pieniądze he pestered his father for money3. (atakować słownie) to attack- prezydent był nieustannie napastowany przez media the President was constantly attacked by the media4. przen. (prześladować) to haunt, to oppress- złe wspomnienia ciągle go napastowały he was haunted by bad memories5. (występować w nasileniu) to bother, to trouble, to attack- ciągle zimą napastował go kaszel every winter he was plagued by a coughThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > napast|ować1
-
8 oralnie
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > oralnie
-
9 werbalnie
adv. książk. (słownie) verballyThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > werbalnie
См. также в других словарях:
słownie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł. {{/stl 8}}{{stl 7}} przy użyciu słów, a nie cyfr : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wypełnić słownie rachunek. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
słownie — «napisanymi słowami, a nie cyframi» Dług wynosi 200 zł, słownie: dwieście złotych … Słownik języka polskiego
ciąć — ndk Xc, tnę, tniesz, tnij, ciął, cięła, cięli, cięty 1. «dzielić jednolitą całość na części, oddzielać coś od jednolitej całości, np. ostrym narzędziem; krajać, ścinać, rozcinać, wycinać» Ciąć materiał nożyczkami. Ciąć bandaż w kawałki, na… … Słownik języka polskiego
monitować — ndk IV, monitowaćtuję, monitowaćtujesz, monitowaćtuj, monitowaćował, monitowaćowany «przypominać komuś pisemnie lub słownie o czymś nie załatwionym; wysyłać do kogoś monit, ponaglać kogoś» Monitować dłużnika. Monitować producenta o zaległe… … Słownik języka polskiego
napastować — I ndk IV, napastowaćtuję, napastowaćtujesz, napastowaćtuj, napastowaćował, napastowaćowany 1. «występować (słownie) przeciw komuś; zwalczać, prześladować kogoś» Napastować przeciwników. Napastować kogoś w prasie, na zebraniach. 2. «narzucać komuś … Słownik języka polskiego
naskoczyć — dk VIb, naskoczyćczę, naskoczyćczysz, naskoczyćskocz, naskoczyćczył naskakiwać ndk VIIIb, naskoczyćkuję, naskoczyćkujesz, naskoczyćkuj, naskoczyćiwał 1. «skoczyć, wpaść na kogoś lub na coś; natrzeć, uderzyć» Walczący naskoczyli na siebie. 2. «o… … Słownik języka polskiego
obrazić — dk VIa, obrazićrażę, obrazićrazisz, obrazićraź, obrazićził, obrazićrażony obrażać ndk I, obrazićam, obrazićasz, obrazićają, obrazićaj, obrazićał, obrazićany 1. «wyrazić się o kimś, zachować się względem kogoś w sposób uchybiający jego godności;… … Słownik języka polskiego
odrzec — dk Vc, odrzecrzeknę, odrzecrzekniesz, odrzecrzeknij, odrzecrzekł, odrzecrzekłszy rzad. odrzekać ndk I, odrzecam, odrzecasz, odrzecają, odrzecaj, odrzecał «zareagować słownie na czyjeś pytanie; odpowiedzieć» Gdy go zapytano, nic nie odrzekł.… … Słownik języka polskiego
oralny — 1. książk. «przekazywany słownie, ustnie, nie w formie pisanej» Kultura, literatura, tradycja oralna. 2. «o stosunku płciowym: polegający na drażnieniu narządów płciowych partnera wargami lub językiem» Seks oralny. ‹n. łac.› … Słownik języka polskiego
podziękowanie — n I 1. rzecz. od podziękować. 2. lm D. podziękowanieań «wyrazy wdzięczności; wdzięczność wyrażona słownie lub pisemnie» Oddać, odesłać coś z podziękowaniem. Wyrazić komuś serdeczne podziękowania … Słownik języka polskiego
zelżyć — dk VIb, zelżyćlżę, zelżyćlżysz, zelżyćlżyj, zelżyćlżył, zelżyćlżony «obrzucić oblegami; znieważyć słownie» Zelżyć kogoś ordynarnymi słowami, wyrazami … Słownik języka polskiego