Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sībĭlo

  • 1 sibilo

    sībĭlo, āre [st2]1 - intr. - produire un sifflement. [st2]2 - tr. - siffler, huer (qqn, aliquem).    - ferrum igne rubens sibilat undā, Ov.: le fer rouge siffle plongé dans l'eau.    - stridor rudentum sibilat, Sil. 17: on entend le rauque sifflement des câbles.    - complodet super eum manus suas et sibilabit eum de loco suo, Vulg.: on applaudit à sa ruine et on le siffle partout où il va.    - qui praeterierit per eam civitatem, sibilabit super universa plaga ejus, Vulg.: tous ceux qui passeront dans cette ville siffleront devant toutes ses blessures.
    * * *
    sībĭlo, āre [st2]1 - intr. - produire un sifflement. [st2]2 - tr. - siffler, huer (qqn, aliquem).    - ferrum igne rubens sibilat undā, Ov.: le fer rouge siffle plongé dans l'eau.    - stridor rudentum sibilat, Sil. 17: on entend le rauque sifflement des câbles.    - complodet super eum manus suas et sibilabit eum de loco suo, Vulg.: on applaudit à sa ruine et on le siffle partout où il va.    - qui praeterierit per eam civitatem, sibilabit super universa plaga ejus, Vulg.: tous ceux qui passeront dans cette ville siffleront devant toutes ses blessures.
    * * *
        Sibilo, sibilas, pen. corr. sibilare. Cic. Siffler, Subler.

    Dictionarium latinogallicum > sibilo

  • 2 sibilo

    sībilo, —, —, āre [ sibilus I ]
    1) шипеть ( anguis sibilat O); свистеть (aura sibĭlat Lcn; philomela sibilans Sid)
    2) освистывать. ошикать (aliquem C, H)

    Латинско-русский словарь > sibilo

  • 3 sibilo

    sībilo, āre (sibilus), I) intr. zischen, pfeifen, im allg., Cornif. rhet.: v. Schlangen, anguis sibilat, Ov.: serpentium est sibilare, Suet. fr.: si fallo, vipera nostris sibilet in tumulis, Prop.: v. der Nachtigall, zwitschern, philomela inter frutices sibilans, Sidon. epist. 2, 2, 14: v. Pers. (auf der Straße einem Mädchen) zuzischeln, Plaut. merc. 407: sib. alci, jmdm. pfeifen (damit er kommt), Vulg. Isai. 7, 18 u. Zach. 10, 8: aber sib. super alqm, über jmd. zischen, jmd. auszischen, auspfeifen, Vulg. Ezech. 27, 36. – übtr., sibilat stridor rudentum, rauscht, Sil.: sibilat aura, Lucan.: v. glühenden Eisen im Kühltrog, ferrum in tepida submersum sibilat unda, Ov. met. 12, 279. – II) tr.: 1) etw. hervorzischen, tibia, idiomatum proprietate amissā, sibilat potius rem, quam enuntiat, Fulg. myth. 3, 9. – 2) jmd. auszischen, auspfeifen, alqm, Cic. ad Att. 2, 19, 2. Hor. sat. 1, 1, 66. – / Nbf. sifilo, Non. 531, 2.

    lateinisch-deutsches > sibilo

  • 4 sibilo

    sībilo, āre (sibilus), I) intr. zischen, pfeifen, im allg., Cornif. rhet.: v. Schlangen, anguis sibilat, Ov.: serpentium est sibilare, Suet. fr.: si fallo, vipera nostris sibilet in tumulis, Prop.: v. der Nachtigall, zwitschern, philomela inter frutices sibilans, Sidon. epist. 2, 2, 14: v. Pers. (auf der Straße einem Mädchen) zuzischeln, Plaut. merc. 407: sib. alci, jmdm. pfeifen (damit er kommt), Vulg. Isai. 7, 18 u. Zach. 10, 8: aber sib. super alqm, über jmd. zischen, jmd. auszischen, auspfeifen, Vulg. Ezech. 27, 36. – übtr., sibilat stridor rudentum, rauscht, Sil.: sibilat aura, Lucan.: v. glühenden Eisen im Kühltrog, ferrum in tepida submersum sibilat unda, Ov. met. 12, 279. – II) tr.: 1) etw. hervorzischen, tibia, idiomatum proprietate amissā, sibilat potius rem, quam enuntiat, Fulg. myth. 3, 9. – 2) jmd. auszischen, auspfeifen, alqm, Cic. ad Att. 2, 19, 2. Hor. sat. 1, 1, 66. – Nbf. sifilo, Non. 531, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sibilo

  • 5 sībilō

        sībilō āre    [sibilus], to hiss, whistle: (serpens) sibilat ore, V.: (ferrum Igne rubens) in tepidā submersum sibilat undā, O.: modestos homines: populus me sibilat, H.
    * * *
    sibilare, sibilavi, sibilatus V
    hiss; hiss at

    Latin-English dictionary > sībilō

  • 6 sibilo

    sībĭlo (collat. form sīfĭlo, Non. 531, 2), āre, v. n. and a. [sibilus] (class. but rare).
    I.
    Neutr., to hiss, to whistle:

    imitationis hoc modo, ut majores rudere et vagire et mugire et murmurare et sibilare appellaverunt,

    Auct. Her. 4, 31, 42: (serpens) sibilat ore, * Verg. A. 11, 754;

    so of a serpent,

    Prop. 4 (5), 7, 54; Ov M. 4, 588.—Of gossips: contemplent, conspiciant omnes, nutent, nictent, sibilent, * Plaut. Merc. 2, 3, 72.—Of things:

    illud (ferrum igne rubens) Stridet et in trepidā submersum sibilat undā,

    Ov. M. 12, 279:

    stridor rudentum sibilat,

    whistles, Sil. 17, 258; cf.

    aura,

    Luc. 2, 698:

    tempestas,

    Quint. Decl. 12, 16:

    horrendo fragore sibilantibus armis,

    Amm. 31, 12, 12.—
    II.
    Act., to hiss, i. e. to hiss at, hiss down a person, Cic. Att. 2, 19, 2: populus me sibilat;

    at mihi plaudo Ipse domi,

    Hor. S. 1, 1, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > sibilo

  • 7 ex-sībilō

        ex-sībilō —, —, āre,    to hiss out, hiss from the stage: histrio exsibilatur.

    Latin-English dictionary > ex-sībilō

  • 8 īn-sībilō

        īn-sībilō —, —, āre,     to whistle within: ubi insibilat Eurus, O.

    Latin-English dictionary > īn-sībilō

  • 9 sifilo

    sībĭlo (collat. form sīfĭlo, Non. 531, 2), āre, v. n. and a. [sibilus] (class. but rare).
    I.
    Neutr., to hiss, to whistle:

    imitationis hoc modo, ut majores rudere et vagire et mugire et murmurare et sibilare appellaverunt,

    Auct. Her. 4, 31, 42: (serpens) sibilat ore, * Verg. A. 11, 754;

    so of a serpent,

    Prop. 4 (5), 7, 54; Ov M. 4, 588.—Of gossips: contemplent, conspiciant omnes, nutent, nictent, sibilent, * Plaut. Merc. 2, 3, 72.—Of things:

    illud (ferrum igne rubens) Stridet et in trepidā submersum sibilat undā,

    Ov. M. 12, 279:

    stridor rudentum sibilat,

    whistles, Sil. 17, 258; cf.

    aura,

    Luc. 2, 698:

    tempestas,

    Quint. Decl. 12, 16:

    horrendo fragore sibilantibus armis,

    Amm. 31, 12, 12.—
    II.
    Act., to hiss, i. e. to hiss at, hiss down a person, Cic. Att. 2, 19, 2: populus me sibilat;

    at mihi plaudo Ipse domi,

    Hor. S. 1, 1, 66.

    Lewis & Short latin dictionary > sifilo

  • 10 assibilo

    as-sībilo (ad-sībilo), āvī, ātum, āre (ad u. sibilo), I) intr. zu od. gegen etw. zischeln, säuseln, flüstern, aura crepat motoque assibilat aëre ventus, Auson. Mos. 258: et platani platanis alnoque assibilat alnus, Claud. nupt. Hon. et Mar. 68. – II) tr. animam dominis assibilat aris (serpens), zischt die Seele hin usw. = stirbt, Stat. Theb. 5, 578.

    lateinisch-deutsches > assibilo

  • 11 sibilus [2]

    2. sībilus, ī, m. (Plur. sibili u. bei Dicht. sibila), ( gotisch swiglōn, pfeifen, ahd. sweglōn, die Flöte), das Zischen, Säuseln, Sausen, Pfeifen, sibila stridentis teli, Sil.: calamorum, Lucr.: austri, Verg.: aurae tenuis (Nom.), Lact.: rudentum, Pacuv. tr. fr. u. Cael. in Cic. ep.: der Hirtenflöte, Ov.: der Schlange, serpentum sibilus, Prob.: sibila dare, Ov., od. torquere, Val. Flacc.: sibilum edere (v. Lebl.), Cels. – v. leb. Wesen, das Zischen (Pfeifen), sibilo signum dare, Liv.: sibilo allectari (v. Rindern), Colum.: quotiens retentum spiritum remiserunt, sibilos (audio) et acerbissimas respirationes, Sen. – bes. das mißbilligende, verspottende Zischen (Pfeifen), das Auszischen (Auspfeifen), Ggstz. plausus, Sen. ep. 102, 9: sibilum metuis? Cic.: sibili vulgi, Cic.: intactus ab sibilo, Cael. in Cic. ep.: sibilis conscindi, Cic.: sibilis alqm explodere, Cic. (u. so per sibilos explodi, Amm.). – / Archaist. Abl. sibilu, Sisenn. hist. 12. fr. 131 ( bei Prisc. 6, 79). – Nbf. sibilum, Gloss. III, 84, 28. – Nbf. sifilum, Prisc. 1, 46; vgl. Löwe Prodr. p. 422.

    lateinisch-deutsches > sibilus [2]

  • 12 assibilo

    as-sībilo (ad-sībilo), āvī, ātum, āre (ad u. sibilo), I) intr. zu od. gegen etw. zischeln, säuseln, flüstern, aura crepat motoque assibilat aëre ventus, Auson. Mos. 258: et platani platanis alnoque assibilat alnus, Claud. nupt. Hon. et Mar. 68. – II) tr. animam dominis assibilat aris (serpens), zischt die Seele hin usw. = stirbt, Stat. Theb. 5, 578.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assibilo

  • 13 sibilus

    1. sībilus, a, um, zischend, pfeifend, colla (der Schlange), Verg.: so auch ora, Verg.: coma torvae frontis, des Pan, Val. Flacc.
    ————————
    2. sībilus, ī, m. (Plur. sibili u. bei Dicht. sibila), ( gotisch swiglōn, pfeifen, ahd. sweglōn, die Flöte), das Zischen, Säuseln, Sausen, Pfeifen, sibila stridentis teli, Sil.: calamorum, Lucr.: austri, Verg.: aurae tenuis (Nom.), Lact.: rudentum, Pacuv. tr. fr. u. Cael. in Cic. ep.: der Hirtenflöte, Ov.: der Schlange, serpentum sibilus, Prob.: sibila dare, Ov., od. torquere, Val. Flacc.: sibilum edere (v. Lebl.), Cels. – v. leb. Wesen, das Zischen (Pfeifen), sibilo signum dare, Liv.: sibilo allectari (v. Rindern), Colum.: quotiens retentum spiritum remiserunt, sibilos (audio) et acerbissimas respirationes, Sen. – bes. das mißbilligende, verspottende Zischen (Pfeifen), das Auszischen (Auspfeifen), Ggstz. plausus, Sen. ep. 102, 9: sibilum metuis? Cic.: sibili vulgi, Cic.: intactus ab sibilo, Cael. in Cic. ep.: sibilis conscindi, Cic.: sibilis alqm explodere, Cic. (u. so per sibilos explodi, Amm.). – Archaist. Abl. sibilu, Sisenn. hist. 12. fr. 131 ( bei Prisc. 6, 79). – Nbf. sibilum, Gloss. III, 84, 28. – Nbf. sifilum, Prisc. 1, 46; vgl. Löwe Prodr. p. 422.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sibilus

  • 14 sibilus

    [st1]1 [-] sībĭlus, a, um: sifflant. [st1]2 [-] sībĭlus, i, m.: sifflement, les sifflets.    - sibilum metuere: craindre les sifflets.
    * * *
    [st1]1 [-] sībĭlus, a, um: sifflant. [st1]2 [-] sībĭlus, i, m.: sifflement, les sifflets.    - sibilum metuere: craindre les sifflets.
    * * *
        Sibilus, sibili, penul. corr. In singulari masc. generis est: in plurali masc. et neutri. Sifflement, Sublement.
    \
        Sibilo consectari aliquem. Cic. Siffler apres aucun.
    \
        E scena explodi sibilo et conuitio. Cic. Estre huyé et sifflé et chassé hors du theatre.
    \
        Sibilus, pen. corr. Adiectiuum: vt Ora sibila, pro Sibilantia. Virgil. Sifflants.

    Dictionarium latinogallicum > sibilus

  • 15 sibila

    1.
    sībĭlus, i (collat. form, abl., sibilu, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—In plur. in the poets, prob. merely for the sake of the metre: sībĭla, ōrum; cf. 2. sibilus init.; but in Cic. sibili), m. [cf. siphnos, siblos, hollow; Angl. S. and Engl. sipan, sip; O. H. Germ. sip, Germ. Sieb, a sieve; regarded by the ancients as imitation of a natural sound; cf. Quint. 8, 6, 31; Auct. Her. 4, 31, 42], a hissing, a whistling (class.)
    I.
    In gen.
    (α).
    Sing., of men:

    sibilo dare signum,

    Liv. 25, 8 fin. —Of cattle:

    (boves) sibilo allectari,

    Col. 2, 3, 2.—Of things: clamor tonitruum et rudentum sibilus, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1:

    (arbor) Loquente saepe sibilum edidit coma,

    Cat. 4, 12:

    venientis sibilus austri,

    Verg. E. 5, 82: sibilu significare alicui, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—
    (β).
    Plur., of wind instruments:

    calamorum sibila,

    Lucr. 5, 1382; cf.

    pastoria,

    Ov. M. 13, 785; Stat. Th. 6, 338.—Of snakes, etc.:

    serpens horrenda sibila misit,

    Ov. M. 3, 38:

    sibila dant,

    id. ib. 4, 493:

    mittere,

    id. ib. 15, 670;

    15, 684: sibila torsit draco,

    Val. Fl. 7, 726:

    angues stridula fuderunt vibratis sibila linguis,

    Luc. 9, 631:

    sibila effundere,

    id. 9, 724:

    vibrare,

    Sil. 3, 185; Corn. Sev. and Macer ap. Charis. p. 61 P.—Of a flying missile:

    stridentis sibila teli,

    Sil. 9, 247; Val. Fl. 6, 201. —
    II.
    In partic., a contemptuous hissing, a hissing at or off (usually in plur.).
    (α).
    Sing.:

    sibilum metuis?

    Cic. Pis. 27, 65.—
    (β).
    Plur.:

    e scaenā sibilis explodi,

    Cic. Rosc. Com. 11, 30:

    aliquem sibilis consectari,

    id. Att. 2, 18, 1:

    crebris totius contionis sibilis vexatus,

    Val. Max. 7, 3, 6 ext.; Cic. Sest. 59, 126; cf.: gladiatorii sibili, id. Fragm. ap. Charis. p. 61 P.:

    quā dominus, quā advocati sibilis conscissi,

    id. Att. 2, 19, 3.
    2.
    sībĭlus, a, um, adj. [1. sibilus], hissing, whistling ( poet.; occurring, on account of the metre, only in the form sibila; cf. 1. sibilus init.):

    colla (colubrae),

    Verg. G. 3, 421; id. A. 5, 277; cf.

    ora (anguium),

    id. ib. 2, 211:

    coma torvae frontis (Panis),

    Val. Fl. 3, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > sibila

  • 16 sibilus

    1.
    sībĭlus, i (collat. form, abl., sibilu, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—In plur. in the poets, prob. merely for the sake of the metre: sībĭla, ōrum; cf. 2. sibilus init.; but in Cic. sibili), m. [cf. siphnos, siblos, hollow; Angl. S. and Engl. sipan, sip; O. H. Germ. sip, Germ. Sieb, a sieve; regarded by the ancients as imitation of a natural sound; cf. Quint. 8, 6, 31; Auct. Her. 4, 31, 42], a hissing, a whistling (class.)
    I.
    In gen.
    (α).
    Sing., of men:

    sibilo dare signum,

    Liv. 25, 8 fin. —Of cattle:

    (boves) sibilo allectari,

    Col. 2, 3, 2.—Of things: clamor tonitruum et rudentum sibilus, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1:

    (arbor) Loquente saepe sibilum edidit coma,

    Cat. 4, 12:

    venientis sibilus austri,

    Verg. E. 5, 82: sibilu significare alicui, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—
    (β).
    Plur., of wind instruments:

    calamorum sibila,

    Lucr. 5, 1382; cf.

    pastoria,

    Ov. M. 13, 785; Stat. Th. 6, 338.—Of snakes, etc.:

    serpens horrenda sibila misit,

    Ov. M. 3, 38:

    sibila dant,

    id. ib. 4, 493:

    mittere,

    id. ib. 15, 670;

    15, 684: sibila torsit draco,

    Val. Fl. 7, 726:

    angues stridula fuderunt vibratis sibila linguis,

    Luc. 9, 631:

    sibila effundere,

    id. 9, 724:

    vibrare,

    Sil. 3, 185; Corn. Sev. and Macer ap. Charis. p. 61 P.—Of a flying missile:

    stridentis sibila teli,

    Sil. 9, 247; Val. Fl. 6, 201. —
    II.
    In partic., a contemptuous hissing, a hissing at or off (usually in plur.).
    (α).
    Sing.:

    sibilum metuis?

    Cic. Pis. 27, 65.—
    (β).
    Plur.:

    e scaenā sibilis explodi,

    Cic. Rosc. Com. 11, 30:

    aliquem sibilis consectari,

    id. Att. 2, 18, 1:

    crebris totius contionis sibilis vexatus,

    Val. Max. 7, 3, 6 ext.; Cic. Sest. 59, 126; cf.: gladiatorii sibili, id. Fragm. ap. Charis. p. 61 P.:

    quā dominus, quā advocati sibilis conscissi,

    id. Att. 2, 19, 3.
    2.
    sībĭlus, a, um, adj. [1. sibilus], hissing, whistling ( poet.; occurring, on account of the metre, only in the form sibila; cf. 1. sibilus init.):

    colla (colubrae),

    Verg. G. 3, 421; id. A. 5, 277; cf.

    ora (anguium),

    id. ib. 2, 211:

    coma torvae frontis (Panis),

    Val. Fl. 3, 50.

    Lewis & Short latin dictionary > sibilus

  • 17 assibilo

    as-sībilo, āvī, ātum, āre
    1)
    а) (в направлении чего-л.) шелестеть
    б) свистеть, шипеть ( moto aēre assibilat ventus Aus)

    Латинско-русский словарь > assibilo

  • 18 exsibilo

    ex-sībilo, āvī, ātum, āre
    1) освистать, ошикать ( histrionem C)
    2) свистеть, высвистывать (dirum quiddam Sen); произносить с присвистом (nescio quid taetrum Pt)

    Латинско-русский словарь > exsibilo

  • 19 insibilo

    īn-sībilo, —, —, āre
    2) вдувать, вдыхать ( Erinnys insibilat atros tumores Sil)

    Латинско-русский словарь > insibilo

  • 20 obsibilo

    ob-sībilo, —, —, īre
    свистеть, шелестеть

    Латинско-русский словарь > obsibilo

См. также в других словарях:

  • sibilo — / sibilo/ s.m. [dal lat. sibĭlus, prob. di origine onomatopeica]. [rumore continuato e acuto: il s. del vento ] ▶◀ fischio, zufolìo …   Enciclopedia Italiana

  • sibilo — s. m. Ato de sibilar …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • síbilo — s. m. Silvo; sibilação …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • sibilo — sì·bi·lo s.m. 1. CO suono leggero, acuto e prolungato: il sibilo del vento, di un serpente, la pentola a pressione emetteva un sibilo 2. TS med. rumore polmonare caratteristico dell asma bronchiale, che si manifesta per lo più nella fase… …   Dizionario italiano

  • sibilo — {{hw}}{{sibilo}}{{/hw}}s. m. Fischio acuto, sottile e continuo …   Enciclopedia di italiano

  • sibilo — pl.m. sibili …   Dizionario dei sinonimi e contrari

  • sibilo — s. m. (anche fig.) fischio, fischiata, zufolio, zufolo, zirlo …   Sinonimi e Contrari. Terza edizione

  • Lancia Sibilo — Fabricante Lancia Empresa matriz Fiat Group Automobiles …   Wikipedia Español

  • Lancia Sibilo — The Lancia Sibilo was a 1978 concept car designed and built by Bertone, and based on the production Lancia Stratos, but four inches longer. The car s main characteristics were its sharp, aerodynamic lines and plastic windows which were merged… …   Wikipedia

  • Anexo:Primera temporada de Grachi — Grachi Programa Grachi País de origen Estados Unidos Cadena de televisión Nickelodeon Latinoamérica Emisión original 2 de mayo de …   Wikipedia Español

  • SIBILARE — apud Lamprid. in Commodo, c. 1. Iam in his artifex, quae stationis Imperatortae non erat, ut calices fingeret, saltaret; cantaret, sibilaret, scurram denique ostenderet: fistulâ canere est, quod pandurizare dicit Lamprid. in Heliogahalo, c. 32.… …   Hofmann J. Lexicon universale

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»