-
1 sibilo
sībĭlo, āre [st2]1 - intr. - produire un sifflement. [st2]2 - tr. - siffler, huer (qqn, aliquem). - ferrum igne rubens sibilat undā, Ov.: le fer rouge siffle plongé dans l'eau. - stridor rudentum sibilat, Sil. 17: on entend le rauque sifflement des câbles. - complodet super eum manus suas et sibilabit eum de loco suo, Vulg.: on applaudit à sa ruine et on le siffle partout où il va. - qui praeterierit per eam civitatem, sibilabit super universa plaga ejus, Vulg.: tous ceux qui passeront dans cette ville siffleront devant toutes ses blessures.* * *sībĭlo, āre [st2]1 - intr. - produire un sifflement. [st2]2 - tr. - siffler, huer (qqn, aliquem). - ferrum igne rubens sibilat undā, Ov.: le fer rouge siffle plongé dans l'eau. - stridor rudentum sibilat, Sil. 17: on entend le rauque sifflement des câbles. - complodet super eum manus suas et sibilabit eum de loco suo, Vulg.: on applaudit à sa ruine et on le siffle partout où il va. - qui praeterierit per eam civitatem, sibilabit super universa plaga ejus, Vulg.: tous ceux qui passeront dans cette ville siffleront devant toutes ses blessures.* * *Sibilo, sibilas, pen. corr. sibilare. Cic. Siffler, Subler. -
2 sibilo
sībilo, —, —, āre [ sibilus I ]1) шипеть ( anguis sibilat O); свистеть (aura sibĭlat Lcn; philomela sibilans Sid)2) освистывать. ошикать (aliquem C, H) -
3 sibilo
sībilo, āre (sibilus), I) intr. zischen, pfeifen, im allg., Cornif. rhet.: v. Schlangen, anguis sibilat, Ov.: serpentium est sibilare, Suet. fr.: si fallo, vipera nostris sibilet in tumulis, Prop.: v. der Nachtigall, zwitschern, philomela inter frutices sibilans, Sidon. epist. 2, 2, 14: v. Pers. (auf der Straße einem Mädchen) zuzischeln, Plaut. merc. 407: sib. alci, jmdm. pfeifen (damit er kommt), Vulg. Isai. 7, 18 u. Zach. 10, 8: aber sib. super alqm, über jmd. zischen, jmd. auszischen, auspfeifen, Vulg. Ezech. 27, 36. – übtr., sibilat stridor rudentum, rauscht, Sil.: sibilat aura, Lucan.: v. glühenden Eisen im Kühltrog, ferrum in tepida submersum sibilat unda, Ov. met. 12, 279. – II) tr.: 1) etw. hervorzischen, tibia, idiomatum proprietate amissā, sibilat potius rem, quam enuntiat, Fulg. myth. 3, 9. – 2) jmd. auszischen, auspfeifen, alqm, Cic. ad Att. 2, 19, 2. Hor. sat. 1, 1, 66. – / Nbf. sifilo, Non. 531, 2.
-
4 sibilo
sībilo, āre (sibilus), I) intr. zischen, pfeifen, im allg., Cornif. rhet.: v. Schlangen, anguis sibilat, Ov.: serpentium est sibilare, Suet. fr.: si fallo, vipera nostris sibilet in tumulis, Prop.: v. der Nachtigall, zwitschern, philomela inter frutices sibilans, Sidon. epist. 2, 2, 14: v. Pers. (auf der Straße einem Mädchen) zuzischeln, Plaut. merc. 407: sib. alci, jmdm. pfeifen (damit er kommt), Vulg. Isai. 7, 18 u. Zach. 10, 8: aber sib. super alqm, über jmd. zischen, jmd. auszischen, auspfeifen, Vulg. Ezech. 27, 36. – übtr., sibilat stridor rudentum, rauscht, Sil.: sibilat aura, Lucan.: v. glühenden Eisen im Kühltrog, ferrum in tepida submersum sibilat unda, Ov. met. 12, 279. – II) tr.: 1) etw. hervorzischen, tibia, idiomatum proprietate amissā, sibilat potius rem, quam enuntiat, Fulg. myth. 3, 9. – 2) jmd. auszischen, auspfeifen, alqm, Cic. ad Att. 2, 19, 2. Hor. sat. 1, 1, 66. – ⇒ Nbf. sifilo, Non. 531, 2. -
5 sībilō
sībilō āre [sibilus], to hiss, whistle: (serpens) sibilat ore, V.: (ferrum Igne rubens) in tepidā submersum sibilat undā, O.: modestos homines: populus me sibilat, H.* * *sibilare, sibilavi, sibilatus Vhiss; hiss at -
6 sibilo
I.Neutr., to hiss, to whistle:II.imitationis hoc modo, ut majores rudere et vagire et mugire et murmurare et sibilare appellaverunt,
Auct. Her. 4, 31, 42: (serpens) sibilat ore, * Verg. A. 11, 754;so of a serpent,
Prop. 4 (5), 7, 54; Ov M. 4, 588.—Of gossips: contemplent, conspiciant omnes, nutent, nictent, sibilent, * Plaut. Merc. 2, 3, 72.—Of things:illud (ferrum igne rubens) Stridet et in trepidā submersum sibilat undā,
Ov. M. 12, 279:stridor rudentum sibilat,
whistles, Sil. 17, 258; cf.aura,
Luc. 2, 698:tempestas,
Quint. Decl. 12, 16:horrendo fragore sibilantibus armis,
Amm. 31, 12, 12.—Act., to hiss, i. e. to hiss at, hiss down a person, Cic. Att. 2, 19, 2: populus me sibilat;at mihi plaudo Ipse domi,
Hor. S. 1, 1, 66. -
7 ex-sībilō
ex-sībilō —, —, āre, to hiss out, hiss from the stage: histrio exsibilatur. -
8 īn-sībilō
īn-sībilō —, —, āre, to whistle within: ubi insibilat Eurus, O. -
9 sifilo
I.Neutr., to hiss, to whistle:II.imitationis hoc modo, ut majores rudere et vagire et mugire et murmurare et sibilare appellaverunt,
Auct. Her. 4, 31, 42: (serpens) sibilat ore, * Verg. A. 11, 754;so of a serpent,
Prop. 4 (5), 7, 54; Ov M. 4, 588.—Of gossips: contemplent, conspiciant omnes, nutent, nictent, sibilent, * Plaut. Merc. 2, 3, 72.—Of things:illud (ferrum igne rubens) Stridet et in trepidā submersum sibilat undā,
Ov. M. 12, 279:stridor rudentum sibilat,
whistles, Sil. 17, 258; cf.aura,
Luc. 2, 698:tempestas,
Quint. Decl. 12, 16:horrendo fragore sibilantibus armis,
Amm. 31, 12, 12.—Act., to hiss, i. e. to hiss at, hiss down a person, Cic. Att. 2, 19, 2: populus me sibilat;at mihi plaudo Ipse domi,
Hor. S. 1, 1, 66. -
10 assibilo
as-sībilo (ad-sībilo), āvī, ātum, āre (ad u. sibilo), I) intr. zu od. gegen etw. zischeln, säuseln, flüstern, aura crepat motoque assibilat aëre ventus, Auson. Mos. 258: et platani platanis alnoque assibilat alnus, Claud. nupt. Hon. et Mar. 68. – II) tr. animam dominis assibilat aris (serpens), zischt die Seele hin usw. = stirbt, Stat. Theb. 5, 578.
-
11 sibilus [2]
2. sībilus, ī, m. (Plur. sibili u. bei Dicht. sibila), ( gotisch swiglōn, pfeifen, ahd. sweglōn, die Flöte), das Zischen, Säuseln, Sausen, Pfeifen, sibila stridentis teli, Sil.: calamorum, Lucr.: austri, Verg.: aurae tenuis (Nom.), Lact.: rudentum, Pacuv. tr. fr. u. Cael. in Cic. ep.: der Hirtenflöte, Ov.: der Schlange, serpentum sibilus, Prob.: sibila dare, Ov., od. torquere, Val. Flacc.: sibilum edere (v. Lebl.), Cels. – v. leb. Wesen, das Zischen (Pfeifen), sibilo signum dare, Liv.: sibilo allectari (v. Rindern), Colum.: quotiens retentum spiritum remiserunt, sibilos (audio) et acerbissimas respirationes, Sen. – bes. das mißbilligende, verspottende Zischen (Pfeifen), das Auszischen (Auspfeifen), Ggstz. plausus, Sen. ep. 102, 9: sibilum metuis? Cic.: sibili vulgi, Cic.: intactus ab sibilo, Cael. in Cic. ep.: sibilis conscindi, Cic.: sibilis alqm explodere, Cic. (u. so per sibilos explodi, Amm.). – / Archaist. Abl. sibilu, Sisenn. hist. 12. fr. 131 ( bei Prisc. 6, 79). – Nbf. sibilum, Gloss. III, 84, 28. – Nbf. sifilum, Prisc. 1, 46; vgl. Löwe Prodr. p. 422.
-
12 assibilo
as-sībilo (ad-sībilo), āvī, ātum, āre (ad u. sibilo), I) intr. zu od. gegen etw. zischeln, säuseln, flüstern, aura crepat motoque assibilat aëre ventus, Auson. Mos. 258: et platani platanis alnoque assibilat alnus, Claud. nupt. Hon. et Mar. 68. – II) tr. animam dominis assibilat aris (serpens), zischt die Seele hin usw. = stirbt, Stat. Theb. 5, 578.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > assibilo
-
13 sibilus
1. sībilus, a, um, zischend, pfeifend, colla (der Schlange), Verg.: so auch ora, Verg.: coma torvae frontis, des Pan, Val. Flacc.————————2. sībilus, ī, m. (Plur. sibili u. bei Dicht. sibila), ( gotisch swiglōn, pfeifen, ahd. sweglōn, die Flöte), das Zischen, Säuseln, Sausen, Pfeifen, sibila stridentis teli, Sil.: calamorum, Lucr.: austri, Verg.: aurae tenuis (Nom.), Lact.: rudentum, Pacuv. tr. fr. u. Cael. in Cic. ep.: der Hirtenflöte, Ov.: der Schlange, serpentum sibilus, Prob.: sibila dare, Ov., od. torquere, Val. Flacc.: sibilum edere (v. Lebl.), Cels. – v. leb. Wesen, das Zischen (Pfeifen), sibilo signum dare, Liv.: sibilo allectari (v. Rindern), Colum.: quotiens retentum spiritum remiserunt, sibilos (audio) et acerbissimas respirationes, Sen. – bes. das mißbilligende, verspottende Zischen (Pfeifen), das Auszischen (Auspfeifen), Ggstz. plausus, Sen. ep. 102, 9: sibilum metuis? Cic.: sibili vulgi, Cic.: intactus ab sibilo, Cael. in Cic. ep.: sibilis conscindi, Cic.: sibilis alqm explodere, Cic. (u. so per sibilos explodi, Amm.). – ⇒ Archaist. Abl. sibilu, Sisenn. hist. 12. fr. 131 ( bei Prisc. 6, 79). – Nbf. sibilum, Gloss. III, 84, 28. – Nbf. sifilum, Prisc. 1, 46; vgl. Löwe Prodr. p. 422. -
14 sibilus
[st1]1 [-] sībĭlus, a, um: sifflant. [st1]2 [-] sībĭlus, i, m.: sifflement, les sifflets. - sibilum metuere: craindre les sifflets.* * *[st1]1 [-] sībĭlus, a, um: sifflant. [st1]2 [-] sībĭlus, i, m.: sifflement, les sifflets. - sibilum metuere: craindre les sifflets.* * *Sibilus, sibili, penul. corr. In singulari masc. generis est: in plurali masc. et neutri. Sifflement, Sublement.\Sibilo consectari aliquem. Cic. Siffler apres aucun.\E scena explodi sibilo et conuitio. Cic. Estre huyé et sifflé et chassé hors du theatre.\Sibilus, pen. corr. Adiectiuum: vt Ora sibila, pro Sibilantia. Virgil. Sifflants. -
15 sibila
1.sībĭlus, i (collat. form, abl., sibilu, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—In plur. in the poets, prob. merely for the sake of the metre: sībĭla, ōrum; cf. 2. sibilus init.; but in Cic. sibili), m. [cf. siphnos, siblos, hollow; Angl. S. and Engl. sipan, sip; O. H. Germ. sip, Germ. Sieb, a sieve; regarded by the ancients as imitation of a natural sound; cf. Quint. 8, 6, 31; Auct. Her. 4, 31, 42], a hissing, a whistling (class.)I.In gen.(α).Sing., of men:(β).sibilo dare signum,
Liv. 25, 8 fin. —Of cattle:(boves) sibilo allectari,
Col. 2, 3, 2.—Of things: clamor tonitruum et rudentum sibilus, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1:(arbor) Loquente saepe sibilum edidit coma,
Cat. 4, 12:venientis sibilus austri,
Verg. E. 5, 82: sibilu significare alicui, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—Plur., of wind instruments:II. (α).calamorum sibila,
Lucr. 5, 1382; cf.pastoria,
Ov. M. 13, 785; Stat. Th. 6, 338.—Of snakes, etc.:serpens horrenda sibila misit,
Ov. M. 3, 38:sibila dant,
id. ib. 4, 493:mittere,
id. ib. 15, 670;15, 684: sibila torsit draco,
Val. Fl. 7, 726:angues stridula fuderunt vibratis sibila linguis,
Luc. 9, 631:sibila effundere,
id. 9, 724:vibrare,
Sil. 3, 185; Corn. Sev. and Macer ap. Charis. p. 61 P.—Of a flying missile:stridentis sibila teli,
Sil. 9, 247; Val. Fl. 6, 201. —Sing.:(β).sibilum metuis?
Cic. Pis. 27, 65.—Plur.:2.e scaenā sibilis explodi,
Cic. Rosc. Com. 11, 30:aliquem sibilis consectari,
id. Att. 2, 18, 1:crebris totius contionis sibilis vexatus,
Val. Max. 7, 3, 6 ext.; Cic. Sest. 59, 126; cf.: gladiatorii sibili, id. Fragm. ap. Charis. p. 61 P.:quā dominus, quā advocati sibilis conscissi,
id. Att. 2, 19, 3. -
16 sibilus
1.sībĭlus, i (collat. form, abl., sibilu, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—In plur. in the poets, prob. merely for the sake of the metre: sībĭla, ōrum; cf. 2. sibilus init.; but in Cic. sibili), m. [cf. siphnos, siblos, hollow; Angl. S. and Engl. sipan, sip; O. H. Germ. sip, Germ. Sieb, a sieve; regarded by the ancients as imitation of a natural sound; cf. Quint. 8, 6, 31; Auct. Her. 4, 31, 42], a hissing, a whistling (class.)I.In gen.(α).Sing., of men:(β).sibilo dare signum,
Liv. 25, 8 fin. —Of cattle:(boves) sibilo allectari,
Col. 2, 3, 2.—Of things: clamor tonitruum et rudentum sibilus, Poët. ap. Cic. Fam. 8, 2, 1:(arbor) Loquente saepe sibilum edidit coma,
Cat. 4, 12:venientis sibilus austri,
Verg. E. 5, 82: sibilu significare alicui, Sisenn. ap. Prisc. p. 715 P.—Plur., of wind instruments:II. (α).calamorum sibila,
Lucr. 5, 1382; cf.pastoria,
Ov. M. 13, 785; Stat. Th. 6, 338.—Of snakes, etc.:serpens horrenda sibila misit,
Ov. M. 3, 38:sibila dant,
id. ib. 4, 493:mittere,
id. ib. 15, 670;15, 684: sibila torsit draco,
Val. Fl. 7, 726:angues stridula fuderunt vibratis sibila linguis,
Luc. 9, 631:sibila effundere,
id. 9, 724:vibrare,
Sil. 3, 185; Corn. Sev. and Macer ap. Charis. p. 61 P.—Of a flying missile:stridentis sibila teli,
Sil. 9, 247; Val. Fl. 6, 201. —Sing.:(β).sibilum metuis?
Cic. Pis. 27, 65.—Plur.:2.e scaenā sibilis explodi,
Cic. Rosc. Com. 11, 30:aliquem sibilis consectari,
id. Att. 2, 18, 1:crebris totius contionis sibilis vexatus,
Val. Max. 7, 3, 6 ext.; Cic. Sest. 59, 126; cf.: gladiatorii sibili, id. Fragm. ap. Charis. p. 61 P.:quā dominus, quā advocati sibilis conscissi,
id. Att. 2, 19, 3. -
17 assibilo
as-sībilo, āvī, ātum, āre1)а) (в направлении чего-л.) шелестетьб) свистеть, шипеть ( moto aēre assibilat ventus Aus) -
18 exsibilo
ex-sībilo, āvī, ātum, āre1) освистать, ошикать ( histrionem C) -
19 insibilo
īn-sībilo, —, —, āre1) свистеть ( Eurus insibĭlat pinetis O); гудеть, шуметь ( membris insibilat ignis Sil)2) вдувать, вдыхать ( Erinnys insibilat atros tumores Sil) -
20 obsibilo
ob-sībilo, —, —, īreсвистеть, шелестеть
См. также в других словарях:
sibilo — / sibilo/ s.m. [dal lat. sibĭlus, prob. di origine onomatopeica]. [rumore continuato e acuto: il s. del vento ] ▶◀ fischio, zufolìo … Enciclopedia Italiana
sibilo — s. m. Ato de sibilar … Dicionário da Língua Portuguesa
síbilo — s. m. Silvo; sibilação … Dicionário da Língua Portuguesa
sibilo — sì·bi·lo s.m. 1. CO suono leggero, acuto e prolungato: il sibilo del vento, di un serpente, la pentola a pressione emetteva un sibilo 2. TS med. rumore polmonare caratteristico dell asma bronchiale, che si manifesta per lo più nella fase… … Dizionario italiano
sibilo — {{hw}}{{sibilo}}{{/hw}}s. m. Fischio acuto, sottile e continuo … Enciclopedia di italiano
sibilo — pl.m. sibili … Dizionario dei sinonimi e contrari
sibilo — s. m. (anche fig.) fischio, fischiata, zufolio, zufolo, zirlo … Sinonimi e Contrari. Terza edizione
Lancia Sibilo — Fabricante Lancia Empresa matriz Fiat Group Automobiles … Wikipedia Español
Lancia Sibilo — The Lancia Sibilo was a 1978 concept car designed and built by Bertone, and based on the production Lancia Stratos, but four inches longer. The car s main characteristics were its sharp, aerodynamic lines and plastic windows which were merged… … Wikipedia
Anexo:Primera temporada de Grachi — Grachi Programa Grachi País de origen Estados Unidos Cadena de televisión Nickelodeon Latinoamérica Emisión original 2 de mayo de … Wikipedia Español
SIBILARE — apud Lamprid. in Commodo, c. 1. Iam in his artifex, quae stationis Imperatortae non erat, ut calices fingeret, saltaret; cantaret, sibilaret, scurram denique ostenderet: fistulâ canere est, quod pandurizare dicit Lamprid. in Heliogahalo, c. 32.… … Hofmann J. Lexicon universale