-
1 sementis
sēmentis, is (acc. sementim, Cic. N. D. 3, 30, 75 B. and K.; Cato, R. R. 17, 2; 17, 27; 17, 30; 17, 61 fin. al.; Col. 11, 2, 81, with the var. lect. sementem, a form which appears also in Plaut. Men. 5, 7, 23; Varr. L. L. 5, § 37; Cic. Att. 9, 8, 1; id. de Or. 2, 65, 281; Liv. 23, 48; Col. 2, 15, 1; 11, 2, 90; abl. semente, Cic. Verr. 2, 3, 54, § 125; Ov. F. 1, 667; Pall. Nov. 1, 1:I.sementi,
Col. 2, 9, 15; 2, 10, 8; 2, 11, 1; 11, 2, 82; gen. plur. sementium, Plaut. Poen. 5, 5, 33 dub.), f. [semen].A seeding, sowing (freq. aud class.;B.syn. satio): nemo tam sine mente vivit, ut, quid sit sementis ac messis, quid arborum putatio ac vitium, omnino nesciat,
Cic. de Or. 1, 58, 249; so (opp. messis) id. Verr. 2, 3, 54, § 125:sementim facito,
Cato, R. R. 27; so,facere,
id. ib. 30; Col. 2, 16, 1; 11, 2, 81 sq.; Liv. 23, 48:sementis tempus,
Flor. 1, 11, 13. — Plur.:sementes quam maximas facere,
Caes. B. G. 1, 3; Plin. 18, 25, 59, § 223.—Prov.: ut sementem feceris, ita metes,
as you sow, so will you reap, Cic. de Or. 2, 65, 261.—Trop., a sowing:II.a dis inmortalibus malorum sementem esse factam,
Cic. N. D. 3, 30, 75; so,proscriptionis,
id. Att. 9, 8, 1.—Comically:hisce ego jam sementem in ore faciam pugnosque obseram,
i. e. will plant blows, Plaut. Men. 5, 7, 23.—Transf.A.Seed-time:B.agro sicco per sementim,
Cato, R. R. 61 fin.; 17, 2:mediā sementi,
Col. 2, 10, 8; cf.:prima, novissima, ultima,
id. 2, 9, 2.—Seed-corn, seed sown (very rare):C.ubi venit imber, multorum dierum sementis uno die surgit,
Col. 2, 8, 4:aqua perfuderit sementem,
Vulg. Lev. 11, 38; id. Marc. 4, 26.—Of the seed or semen of animals, Arn. 5, 163.—Sementes, the growing crops, the young crops, young corn:vos date perpetuos teneris sementibus auctus,
Ov. F. 1, 679:tempestiviores sementes,
Gell. 2, 29, 5; Vulg. Job, 39, 12. -
2 sēmentis
-
3 satiō
satiō ōnis, f [1 SA-], a sowing, planting (cf. sementis): tempus sationis: cura sationis, L.: Optima vinetis satio, V.: iugera sationum suarum profiteri, cultivated lands.* * *Isatiare, satiavi, satiatus Vsatisfy, sate; nourishIIsowing, planting; field (Collins) -
4 sēmentīvus
sēmentīvus adj. [sementis], of seed, of seedtime: dies (i. e. feriae), O.* * *sementiva, sementivum ADJof sowing/seed-timeferiae sementivus -- festival after sowing; pirum sementivus -- late pear
-
5 satio
1.sătĭo, āvi, ātum, 1, v. a. [satis], to fill, satisfy; to sate, satiate with food (class.; esp. freq. in the trop. sense; syn. saturo).I.Lit.:B.satiat semimodius cibi in diebus singulis vicenos et centenos turtures,
Col. 8, 9, 3:se (orca),
Plin. 9, 6, 5, § 14:desideria naturae,
to satisfy, appease, Cic. Fin. 2, 8, 25:sitim,
Mart. 6, 35, 5:famem,
Ov. M. 11, 371.—In part. perf.:satiati agm ludunt,
Lucr. 2, 320:canes sanguine erili,
Ov. M. 3, 140:vultur humano cadavere,
Plin. 30, 10, 27, § 92.—Transf., in gen., to fill sufficiently; to saturate, impregnate, furnish [p. 1633] abundantly with any thing (not anteAug.):II.solum stercore,
Col. 2, 10, 23; Plin. 19, 8, 42, § 148:parietem palea, Petr. poët. 135, 8, 8: Tyrium colorem pelagio,
to saturate, Plin. 9, 38, 62, § 135:fretum aquis,
Ov. M. 8, 836; so,Nilum,
Plin. 5, 9, 10, § 51:odoribus ignes,
Ov. M. 4, 758:robora Dalmatico lucent satiata metallo,
Stat. S. 1, 2, 153:lumine Phoebi,
Mart. 8, 36, 9.—Trop., to still, satisfy, content; to glut, satiate a desire (in a good or bad sense):B.in ejus corpore lacerando ac vexando cum animum satiare non posset, oculos paverit,
Cic. Phil. 11, 3, 8:explere bonis rebus satiareque,
Lucr. 3, 1004:neque enim expletur umquam nec satiatur cupiditatis sitis,
Cic. Par. 1, 1, 6; id. Part. 27, 96:libidines,
id. Rep. 6, 1, 1; cf.in the foll: populum libertate,
id. ib. 2, 28, 51:funeribus,
id. ib. 2, 41, 68:aviditatem legendi,
id. Fin. 3, 2, 7; cf. id. Rep. 2, 1, 1:satiari delectatione non possum,
id. Sen. 15, 52:nec satiare queunt spectando corpora coram,
Lucr. 4, 1098; Quint. 2, 4, 5:cum satiaverit iram,
Ov. Tr. 3, 8, 19:cor,
id. M. 9, 178:oculos amore,
Prop. 2, 16, 23:lumina longo visu,
Stat. S. 4, 6, 34.—In part. perf.:satiatis et expletis jucundius est carere quam frui,
Cic. Sen. 14, 47:ait se nequaquam esse satiatum,
id. Verr. 2, 4, 28, § 65:satiatus somno,
Liv. 2, 65:satiatus poenā,
id. 29, 9 fin.:suppliciis satiati nocentium,
id. 8, 20:libido mentis satiata,
Cat. 64, 147:ira satiata caedibus,
Luc. 7, 803:patrum cognitionibus,
Tac. A. 1, 75:heu nimis longo satiate ludo,
Hor. C. 1, 2, 37.— Poet. with gen. (on account of satis, or also in analogy with expletus):cum satiata ferinae Dextera caedis erat,
Ov. M. 7, 808:satiata sanguinis hasta,
Sil. 4, 437:satiatus et aevi Et decoris,
id. 16, 605.—In partic., subject., to overfill, cloy; to satiate, disgust; pass., to be cloyed, wearied, disgusted with a thing (rare but class.; cf.a.satias, II., and satietas, II. B.): secretae (figurae) ut novitate excitant, ita copia satiant,
Quint. 9, 3, 5:primum numerus agnoscitur, deinde satiat,
Cic. Or. 64, 215:horum vicissitudines efficient, ut neque ii satientur, qui audient, fastidio similitudinis, nec, etc.,
id. de Or. 3, 50, 193 (cf. id. ib. 2, 41, 177:similitudinis satietate defatigetur, v. satietas, II. B.): agricola assiduo satiatus aratro,
Tib. 2, 1, 51:senem et prosperis adversisque satiatum,
Tac. H. 3, 66:(Domitianus) secreto suo satiatus,
id. Agr. 39 fin. — Hence, advv.: *sătĭanter, sufficiently, to satiety (syn.:b.ad satietatem, affatim): equi satianter pasti,
App. M. 7, p. 195, 6.—sătĭātē, sufficiently, to satiety (postAug.):2.tilia ignis et aëris habendo satiate atque umoris temperate,
Vitr. 2, 9 med. (cf. satietas, I.):eadem dicere,
Arn. 6.— Sup.:cetera Hermippus satiatissime exhibebit,
Tert. Anim. 46:sentire,
Aug. de Mus. 4, 14.sătĭo, ōnis, f. [1. sero], a sowing, a planting (syn. sementis), Cic. Verr. 2, 3, 47, § 112; Varr. R. R. 1, 39, 1; Col. 2, 9, 6; 3, 14, 2; 11, 2, 80; Liv. 32, 34; Verg. G. 2, 319 al.—In plur., sowed fields, cultivated lands, Cic. Verr. 2, 3, 15, § 38; Vulg.Ecclus. 40, 22. -
6 sementifer
sēmentĭfer, fĕra, fĕrum, adj. [sementis-fero], seed-bearing, fruitful:Seriphus,
Verg. Cir. 476. -
7 sementivus
sēmentīvus, a, um, adj. [sementis], of or belonging to seed or sowing:feriae,
that occur at seed-time, Varr. R. R. 1, 2, 1; cf. id. L. L. 6, § 26 Müll.; Macr. S. 1, 16; Fest. p. 337 Müll.;called also sementiva dies,
Ov. F. 1, 658:pira, perh.,
that are not ripe till late in autumn, late pears, frost-pears, Cato, R. R. 7, 3; Varr. R. R. 1, 59, 3; Plin. 15, 15, 16, § 56: pirum sementivum serum, Cloat. ap. Macr. S. 2, 15 fin.: genera frumenti, that are sown in autumn (opp. verna):sementiva autem (appellant) triticum, hordeum, fabam,
Plin. 18, 7, 10, § 50:faenum,
proper for sowing, Tert. Jejun. 4. -
8 serotinus
sērōtĭnus, a, um, adj. [4. sero], econom. t. t. of the Aug. period, for the class. serus.I.Lit., that comes or happens late, late-ripe, late, backward:B.sementis (opp. festinata),
Plin. 18, 24, 56, § 204:pira,
id. 15, 15, 17, § 58:ficus,
id. 15, 18, 19, § 71; Pall. Mart. 10, 31:flos,
Plin. 21, 10, 32, § 58:pulli,
Col. 8, 5, 24:hiemes (opp. tempestiva frigora),
Plin. 17, 2, 2, § 16:aquae (opp. tempestivae),
id. 17, 2, 2, § 17:situs,
id. 17, 11, 16, § 79:loca (opp. praecocia),
id. 18, 24, 54, § 196:imber serotinus,
the later rainy season, Vulg. Deut. 11, 14; id. Osee, 6, 3.—Esp., in the evening (cf. serus, I. B.):* II.matutinus et serotinus imber,
Vulg. Joel, 2, 23.— -
9 subrigo
surgo and surrĭgo ( subr-): surrexi and subrexi, surrectum and subrectum, 3 ( perf. surregit, Paul. ex Fest. p. 296 Müll.;I.orig. forms: surrigit,
Verg. A. 4, 183; Sen. Q. N. 6, 4: surriguntur, id. Ira, 1, 1 med.: surrigebant, Hier. Vit. Hil. fin.:subrigens,
Plin. 9, 29, 47, § 88; 10, 29, 44, § 86: subrigere, id. 18, 35, 89, § 365. —Sync. forms: surrexti,
Mart. 5, 79, 1:surrexe,
Hor. S. 1, 9, 73), v. a. and n. [contr. from surrigo, from sub-rego].Act., to lift or raise up, to raise, erect, elevate (very rare;II.after the Aug. per., the original uncontracted forms were chiefly used in this sense, to distinguish it from the class. signif., II.): plaudite, valete: lumbos surgite atque extollite,
Plaut. Ep. 5, 2, 68:caput,
Sen. Herc. Fur. 329:omnes capitum hiatus ( = capita hiantia),
Stat. Th. 2, 27:surgit caput Apenninus,
Avien. Perieg. 484:tot surrigit aures,
Verg. A. 4, 183:terrae motus defert montes, surrigit plana, valles extuberat,
Sen. Q. N. 6, 4, 2:paulatim subrigens se,
Plin. 9, 29, 47, § 88:cristam,
id. 10, 29, 44, § 86:cornua,
Col. 7, 3, 3; cf.mid.: horrent et surriguntur capilli,
rise, stand erect, Sen. Ira, 1, 1, 4:hastae surrectā cuspide in terrā fixae,
Liv. 8, 8:mucrone surrecto,
id. 7, 10, 10:calcar equo,
Front. ad M. Caes. 2, 12:aures subrectae furentibus,
Plin. 11, 37, 50, § 137:turres subrectae,
Sen. Ep. 86, 4:surrecta moles,
Sil. 2, 599.—Neutr., to rise, arise, to get up, stand up (the predominant and class. signif. of the word; syn.: exsurgo, exorior).A.Lit.1.In gen.:b.a mensā surgunt saturi, poti,
Plaut. Ps. 1, 3, 62:a cenā,
Plin. Ep. 3, 5, 13:e lecto,
Ter. Ad. 4, 1, 4:e lectulo,
Cic. Off. 3, 31, 112:de sellā,
id. Verr. 2, 4, 65, § 147:ex subselliis,
id. Fl. 10, 22:solio,
Ov. M. 3, 273:humo,
id. ib. 2, 771; id. F. 6, 735:toro,
id. M. 9, 702:toris,
id. ib. 12, 579:ab umbris ad lumina vitae,
Verg. A. 7, 771.—Esp., of an orator: cur, cum tot summi oratores sedeant, ego potissimum surrexerim,
Cic. Rosc. Am. 1, 1:ad dicendum,
id. de Or. 2, 78, 316; Quint. 2, 6, 2:ad respondendum,
Cic. Clu. 18, 51:surgit ad hos Ajax,
Ov. M. 13, 2.— Absol.:nolo eum, qui dicturus est, sollicitum surgere,
Quint. 12, 5, 4:secundā vigiliā surgit,
breaks up the camp, marches, Curt. 5, 4, 23.—Of things, to rise, mount up, ascend (mostly poet.;2.syn. ascendo): surgat pius ignis ab arā,
Ov. P. 4, 9, 53:jussit subsidere valles... lapidosos surgere montes,
id. M. 1, 44:mons Rhipaeus,
Mel. 1, 19 fin.:Atlas,
id. 3, 10. —Of the sea: fretum,
Ov. M. 14, 711:mare,
id. ib. 15, 508:aequora,
Verg. A. 3, 196:undae,
id. ib. 6, 354:amoeni fontes,
Quint. 8, 3, 8:cacumina oleae in altum,
id. 8, 3, 10:fistula disparibus avenis,
Ov. M. 8, 192; cf. poet.:surgens in cornua cervus ( = ferens cornua ardua),
i. e. towering, Verg. A. 10, 725:umeri surgunt,
id. ib. 10, 476:lux Praecipitatur aquis et aquis nox surgit ab isdem,
Ov. M. 4, 92; id. F. 4, 629:sol,
Hor. S. 1, 9, 73:dies,
Verg. G. 3, 400:luna,
id. A. 6, 453:tenebrae,
Sen. Thyest. 822:austri,
Verg. A. 3, 481:ventus,
id. ib. 5, 777:quae (aedes) proxima surgit ovili,
stands, Juv. 6, 529.—In partic.a.To rise, arise, get up from bed, from sleep:b.ille multo ante lucem surrexit,
Cic. Inv. 2, 4, 14:ante lucem,
id. Att. 16, 13, a:cum die,
Ov. M. 13, 677:mane ad invisas rotas,
id. Am. 1, 13, 38:ad lites novas,
id. ib. 1, 13, 22:ad praescripta munia,
Hor. S. 2, 2, 81.—To rise in growth, to spring up, grow up; to rise in building, be built, etc. ( poet. and in post - Aug. prose):c. B.venerata Ceres culmo surgeret alto,
Hor. S. 2, 2, 124:nec potuere surgere messes,
Verg. G. 1, 161:harundo,
Ov. M. 13, 891:sementis,
Col. 2, 8, 5:surgens arx,
Verg. A. 1, 366; cf.:nunc aggere multo Surgit opus,
Luc. 2, 679:area cinere mixtisque pumicibus oppleta surrexerat,
Plin. Ep. 6, 16, 14:Ascanius surgens,
growing, Verg. A. 4, 274.—Trop., to rise, arise, occur, etc. ( poet. and in post-Aug. prose):2.multum supra prosam orationem surgit,
Quint. 10, 1, 81:quae nunc animo sententia surgit?
Verg. A. 1, 582:pugna aspera surgit,
id. ib. 9, 667:discordia,
id. ib. 12, 313:rumor,
Tac. H. 2, 42:honor,
Ov. F. 5, 228:ingenium suis velocius annis,
id. A. A. 1, 186:non ulla laborum nova mi facies surgit,
Verg. A. 6, 104.—Of the swell of a verse: sex mihi surgat opus numeris;in quinque residat (cf.: "in the hexameter rises the fountain's silvery column," Coleridge),
Ov. Am. 1, 1, 27. —With in or ad and acc., to rise to or against, to attempt, assume, attack, etc. ( poet. and late Lat.):in Teucros Aetolis surgit ab Arpis Tydides,
Verg. A. 10, 28: surrecturus in vires, si ipse quoque lacesseretur, Amm. 31, 3, 4:Procopius in res surrexerat novas,
id. 26, 5, 8:ad motum certaminum civilium avide surrecturus,
id. 21, 15, 1:ad insontium pericula surrexerunt,
id. 21, 13, 14; App. M. 7, p. 198, 3. -
10 surgo
surgo and surrĭgo ( subr-): surrexi and subrexi, surrectum and subrectum, 3 ( perf. surregit, Paul. ex Fest. p. 296 Müll.;I.orig. forms: surrigit,
Verg. A. 4, 183; Sen. Q. N. 6, 4: surriguntur, id. Ira, 1, 1 med.: surrigebant, Hier. Vit. Hil. fin.:subrigens,
Plin. 9, 29, 47, § 88; 10, 29, 44, § 86: subrigere, id. 18, 35, 89, § 365. —Sync. forms: surrexti,
Mart. 5, 79, 1:surrexe,
Hor. S. 1, 9, 73), v. a. and n. [contr. from surrigo, from sub-rego].Act., to lift or raise up, to raise, erect, elevate (very rare;II.after the Aug. per., the original uncontracted forms were chiefly used in this sense, to distinguish it from the class. signif., II.): plaudite, valete: lumbos surgite atque extollite,
Plaut. Ep. 5, 2, 68:caput,
Sen. Herc. Fur. 329:omnes capitum hiatus ( = capita hiantia),
Stat. Th. 2, 27:surgit caput Apenninus,
Avien. Perieg. 484:tot surrigit aures,
Verg. A. 4, 183:terrae motus defert montes, surrigit plana, valles extuberat,
Sen. Q. N. 6, 4, 2:paulatim subrigens se,
Plin. 9, 29, 47, § 88:cristam,
id. 10, 29, 44, § 86:cornua,
Col. 7, 3, 3; cf.mid.: horrent et surriguntur capilli,
rise, stand erect, Sen. Ira, 1, 1, 4:hastae surrectā cuspide in terrā fixae,
Liv. 8, 8:mucrone surrecto,
id. 7, 10, 10:calcar equo,
Front. ad M. Caes. 2, 12:aures subrectae furentibus,
Plin. 11, 37, 50, § 137:turres subrectae,
Sen. Ep. 86, 4:surrecta moles,
Sil. 2, 599.—Neutr., to rise, arise, to get up, stand up (the predominant and class. signif. of the word; syn.: exsurgo, exorior).A.Lit.1.In gen.:b.a mensā surgunt saturi, poti,
Plaut. Ps. 1, 3, 62:a cenā,
Plin. Ep. 3, 5, 13:e lecto,
Ter. Ad. 4, 1, 4:e lectulo,
Cic. Off. 3, 31, 112:de sellā,
id. Verr. 2, 4, 65, § 147:ex subselliis,
id. Fl. 10, 22:solio,
Ov. M. 3, 273:humo,
id. ib. 2, 771; id. F. 6, 735:toro,
id. M. 9, 702:toris,
id. ib. 12, 579:ab umbris ad lumina vitae,
Verg. A. 7, 771.—Esp., of an orator: cur, cum tot summi oratores sedeant, ego potissimum surrexerim,
Cic. Rosc. Am. 1, 1:ad dicendum,
id. de Or. 2, 78, 316; Quint. 2, 6, 2:ad respondendum,
Cic. Clu. 18, 51:surgit ad hos Ajax,
Ov. M. 13, 2.— Absol.:nolo eum, qui dicturus est, sollicitum surgere,
Quint. 12, 5, 4:secundā vigiliā surgit,
breaks up the camp, marches, Curt. 5, 4, 23.—Of things, to rise, mount up, ascend (mostly poet.;2.syn. ascendo): surgat pius ignis ab arā,
Ov. P. 4, 9, 53:jussit subsidere valles... lapidosos surgere montes,
id. M. 1, 44:mons Rhipaeus,
Mel. 1, 19 fin.:Atlas,
id. 3, 10. —Of the sea: fretum,
Ov. M. 14, 711:mare,
id. ib. 15, 508:aequora,
Verg. A. 3, 196:undae,
id. ib. 6, 354:amoeni fontes,
Quint. 8, 3, 8:cacumina oleae in altum,
id. 8, 3, 10:fistula disparibus avenis,
Ov. M. 8, 192; cf. poet.:surgens in cornua cervus ( = ferens cornua ardua),
i. e. towering, Verg. A. 10, 725:umeri surgunt,
id. ib. 10, 476:lux Praecipitatur aquis et aquis nox surgit ab isdem,
Ov. M. 4, 92; id. F. 4, 629:sol,
Hor. S. 1, 9, 73:dies,
Verg. G. 3, 400:luna,
id. A. 6, 453:tenebrae,
Sen. Thyest. 822:austri,
Verg. A. 3, 481:ventus,
id. ib. 5, 777:quae (aedes) proxima surgit ovili,
stands, Juv. 6, 529.—In partic.a.To rise, arise, get up from bed, from sleep:b.ille multo ante lucem surrexit,
Cic. Inv. 2, 4, 14:ante lucem,
id. Att. 16, 13, a:cum die,
Ov. M. 13, 677:mane ad invisas rotas,
id. Am. 1, 13, 38:ad lites novas,
id. ib. 1, 13, 22:ad praescripta munia,
Hor. S. 2, 2, 81.—To rise in growth, to spring up, grow up; to rise in building, be built, etc. ( poet. and in post - Aug. prose):c. B.venerata Ceres culmo surgeret alto,
Hor. S. 2, 2, 124:nec potuere surgere messes,
Verg. G. 1, 161:harundo,
Ov. M. 13, 891:sementis,
Col. 2, 8, 5:surgens arx,
Verg. A. 1, 366; cf.:nunc aggere multo Surgit opus,
Luc. 2, 679:area cinere mixtisque pumicibus oppleta surrexerat,
Plin. Ep. 6, 16, 14:Ascanius surgens,
growing, Verg. A. 4, 274.—Trop., to rise, arise, occur, etc. ( poet. and in post-Aug. prose):2.multum supra prosam orationem surgit,
Quint. 10, 1, 81:quae nunc animo sententia surgit?
Verg. A. 1, 582:pugna aspera surgit,
id. ib. 9, 667:discordia,
id. ib. 12, 313:rumor,
Tac. H. 2, 42:honor,
Ov. F. 5, 228:ingenium suis velocius annis,
id. A. A. 1, 186:non ulla laborum nova mi facies surgit,
Verg. A. 6, 104.—Of the swell of a verse: sex mihi surgat opus numeris;in quinque residat (cf.: "in the hexameter rises the fountain's silvery column," Coleridge),
Ov. Am. 1, 1, 27. —With in or ad and acc., to rise to or against, to attempt, assume, attack, etc. ( poet. and late Lat.):in Teucros Aetolis surgit ab Arpis Tydides,
Verg. A. 10, 28: surrecturus in vires, si ipse quoque lacesseretur, Amm. 31, 3, 4:Procopius in res surrexerat novas,
id. 26, 5, 8:ad motum certaminum civilium avide surrecturus,
id. 21, 15, 1:ad insontium pericula surrexerunt,
id. 21, 13, 14; App. M. 7, p. 198, 3.
См. также в других словарях:
SATIO — I. SATIO Macedoniae oppidum circa Lychnidem paludem. Polyb. l. 5. II. SATIO circa Vergiliarum occasum fiebat, in Graecia fere omni et Asia, Plinio l. 18. c. 7. Aestiva, quae aestate ante Vergiliarum exortum seruntur, ut milium, panicum, sesama,… … Hofmann J. Lexicon universale
semence — [ s(ə)mɑ̃s ] n. f. • 1265; lat. médiév. sementia, class. sementis 1 ♦ Organe ou fragment de végétal capable de produire un nouvel individu; spécialt Graines qu on sème ou qu on enfouit. Blé, pommes de terre de semence, réservés pour servir de… … Encyclopédie Universelle
simiente — (Del lat. sementis, siembra.) ► sustantivo femenino 1 BOTÁNICA Cada uno de los granos contenidos en un fruto que en condiciones adecuadas puede dar lugar a una nueva planta de la misma especie. SINÓNIMO semilla 2 BIOLOGÍA Semen, conjunto de… … Enciclopedia Universal
semental — ► adjetivo 1 AGRICULTURA De la siembra. ► adjetivo/ sustantivo masculino 2 GANADERÍA Se aplica al animal macho que tiene unas características especiales y se destina a la reproducción. * * * semental (del lat. «sementis», simiente) 1 adj. De la… … Enciclopedia Universal
semencera — (del sup. lat. «sementĭa», de «sementis») f. Sementera. * * * semencera. (Del lat. *sementĭa, de sementis). f. sementera … Enciclopedia Universal
simienza — (del lat. «sementis», semilla) f. Sementera. * * * simienza. (Del lat. sementis, semilla). f. desus. Acción y efecto de sembrar … Enciclopedia Universal
Saat — 1. Böse Saat trägt böse Früchte. 2. Die früh saat treugt offt, die spat selten. – Gruter, I, 20; Petri, II, 128 u. 319; Eiselein, 536; Simrock, 8621; Körte, 5127. Dies Sprichwort steht mit dem unter 14 im Widerspruch. Beide Auffassungen werden… … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
Coat of arms of the BBC — Details Armiger The BBC Adopted 1927 … Wikipedia
Gibbula — Taxobox name = image caption = regnum = Animalia phylum = Mollusca classis = Gastropoda ordo = Archaeogastropoda familia = Trochidae genus = Gibbula genus authority = da Costa, 1778 Linnaeus, 1758 subdivision ranks = Species subdivision = See… … Wikipedia
semencier — semence [ s(ə)mɑ̃s ] n. f. • 1265; lat. médiév. sementia, class. sementis 1 ♦ Organe ou fragment de végétal capable de produire un nouvel individu; spécialt Graines qu on sème ou qu on enfouit. Blé, pommes de terre de semence, réservés pour… … Encyclopédie Universelle
semer — [ s(ə)me ] v. tr. <conjug. : 5> • 1155; lat. seminare 1 ♦ Répandre en surface ou mettre en terre (des semences) après une préparation appropriée du sol. Semer des graines et planter un arbre. « Une terre noire et grasse [...] où l on sème… … Encyclopédie Universelle