Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

sēmentis

  • 1 sementis

    sementis, sementis, f. (acc. -em, qqf. -im; abl. -e, qqf. -i) [st2]1 [-] action de semer, ensemencement, semailles. [st2]2 [-] semailles, saison de semer. [st2]3 [-] ce qu'on a semé, graine, semis, semences. [st2]4 [-] semence sortie de terre, moisson en herbe. [st2]5 [-] semence animale.    - sementem (sementes) facere: semer, faire les semailles, ensemencer.    - ut sementem feceris, ita metes, Cic.: on récolte ce qu'on a semé.    - tanta malorum sementis, Cic.: tant de germes de maux.
    * * *
    sementis, sementis, f. (acc. -em, qqf. -im; abl. -e, qqf. -i) [st2]1 [-] action de semer, ensemencement, semailles. [st2]2 [-] semailles, saison de semer. [st2]3 [-] ce qu'on a semé, graine, semis, semences. [st2]4 [-] semence sortie de terre, moisson en herbe. [st2]5 [-] semence animale.    - sementem (sementes) facere: semer, faire les semailles, ensemencer.    - ut sementem feceris, ita metes, Cic.: on récolte ce qu'on a semé.    - tanta malorum sementis, Cic.: tant de germes de maux.
    * * *
        Sementis, huius sementis, f. g. Plin. Semaille, Semoison.
    \
        Sementem facere. Liu. Semer.
    \
        Proscriptionis facere sementem. Cic. Faire la minute de ceulx qu'on veult proscrire et bannir.
    \
        Sementis. Colum. Le temps de semaille.
    \
        Sementis. Colum. La semence qui desja est semee.
    \
        Malorum facere sementim. Cic. Semer des maulx.

    Dictionarium latinogallicum > sementis

  • 2 sementis

    sēmentis, is (acc. sementim, Cic. N. D. 3, 30, 75 B. and K.; Cato, R. R. 17, 2; 17, 27; 17, 30; 17, 61 fin. al.; Col. 11, 2, 81, with the var. lect. sementem, a form which appears also in Plaut. Men. 5, 7, 23; Varr. L. L. 5, § 37; Cic. Att. 9, 8, 1; id. de Or. 2, 65, 281; Liv. 23, 48; Col. 2, 15, 1; 11, 2, 90; abl. semente, Cic. Verr. 2, 3, 54, § 125; Ov. F. 1, 667; Pall. Nov. 1, 1:

    sementi,

    Col. 2, 9, 15; 2, 10, 8; 2, 11, 1; 11, 2, 82; gen. plur. sementium, Plaut. Poen. 5, 5, 33 dub.), f. [semen].
    I.
    A seeding, sowing (freq. aud class.;

    syn. satio): nemo tam sine mente vivit, ut, quid sit sementis ac messis, quid arborum putatio ac vitium, omnino nesciat,

    Cic. de Or. 1, 58, 249; so (opp. messis) id. Verr. 2, 3, 54, § 125:

    sementim facito,

    Cato, R. R. 27; so,

    facere,

    id. ib. 30; Col. 2, 16, 1; 11, 2, 81 sq.; Liv. 23, 48:

    sementis tempus,

    Flor. 1, 11, 13. — Plur.:

    sementes quam maximas facere,

    Caes. B. G. 1, 3; Plin. 18, 25, 59, § 223.—

    Prov.: ut sementem feceris, ita metes,

    as you sow, so will you reap, Cic. de Or. 2, 65, 261.—
    B.
    Trop., a sowing:

    a dis inmortalibus malorum sementem esse factam,

    Cic. N. D. 3, 30, 75; so,

    proscriptionis,

    id. Att. 9, 8, 1.—Comically:

    hisce ego jam sementem in ore faciam pugnosque obseram,

    i. e. will plant blows, Plaut. Men. 5, 7, 23.—
    II.
    Transf.
    A.
    Seed-time:

    agro sicco per sementim,

    Cato, R. R. 61 fin.; 17, 2:

    mediā sementi,

    Col. 2, 10, 8; cf.:

    prima, novissima, ultima,

    id. 2, 9, 2.—
    B.
    Seed-corn, seed sown (very rare):

    ubi venit imber, multorum dierum sementis uno die surgit,

    Col. 2, 8, 4:

    aqua perfuderit sementem,

    Vulg. Lev. 11, 38; id. Marc. 4, 26.—Of the seed or semen of animals, Arn. 5, 163.—
    C.
    Sementes, the growing crops, the young crops, young corn:

    vos date perpetuos teneris sementibus auctus,

    Ov. F. 1, 679:

    tempestiviores sementes,

    Gell. 2, 29, 5; Vulg. Job, 39, 12.

    Lewis & Short latin dictionary > sementis

  • 3 sementis

    sementis sementis, is f сев, сеяние

    Латинско-русский словарь > sementis

  • 4 sementis

    sementis sementis, is f посев

    Латинско-русский словарь > sementis

  • 5 sementis

    sēmentis, is, Akk. em u. im, f. (semen), das Säen, die Saat, I) eig. u. bildl., die Saat, die Aussaat, a) eig.: prima... novissima... postrema s., Colum.: sementes frumenti, Plin.: quid sit sementis ac messis, Cic.: dare fruges in sementem, Hyg.: facere sementim, Cato, od. sementem, Liv., säen, die Saat bestellen: sementes maximas facere, recht viel aussäen, viele Saatfelder bestellen, Caes. – Sprichw., ut sementem feceris, ita metes, wie man sät, so erntet man, Cic. de or. 2, 261. – b) bildl.: malorum sementim od. proscriptionis sementem facere, Cic.: scherzh., hisce ego iam sementem in ore faciam pugnosque obseram, Striemen ziehen = tüchtig abprügeln, Plaut. Men. 1012. – II) meton.: A) die Saat, die Saatzeit, Cato u. Colum. – B) die Saat, der gesäte Same, Colum. 2, 8, 4. – C) die Saat = das emporgewachsene junge Getreide, sementes tenerae, Ov. fast. 1, 679: sementes tempestiviores, Gell. 2, 29, 5. – / Vulg. Nbf. sementium, Itala (Ashb.) Levit. 18, 23; Plur. sementia, Augustin. serm. 110, 2 Mai (und die Hdschrn. bei Plin. 28, 78); u. sementa, ibid. 73, 3 u. Ps. Cypr. de laud. mart. 23.

    lateinisch-deutsches > sementis

  • 6 sementis

    sēmentis, is, Akk. em u. im, f. (semen), das Säen, die Saat, I) eig. u. bildl., die Saat, die Aussaat, a) eig.: prima... novissima... postrema s., Colum.: sementes frumenti, Plin.: quid sit sementis ac messis, Cic.: dare fruges in sementem, Hyg.: facere sementim, Cato, od. sementem, Liv., säen, die Saat bestellen: sementes maximas facere, recht viel aussäen, viele Saatfelder bestellen, Caes. – Sprichw., ut sementem feceris, ita metes, wie man sät, so erntet man, Cic. de or. 2, 261. – b) bildl.: malorum sementim od. proscriptionis sementem facere, Cic.: scherzh., hisce ego iam sementem in ore faciam pugnosque obseram, Striemen ziehen = tüchtig abprügeln, Plaut. Men. 1012. – II) meton.: A) die Saat, die Saatzeit, Cato u. Colum. – B) die Saat, der gesäte Same, Colum. 2, 8, 4. – C) die Saat = das emporgewachsene junge Getreide, sementes tenerae, Ov. fast. 1, 679: sementes tempestiviores, Gell. 2, 29, 5. – Vulg. Nbf. sementium, Itala (Ashb.) Levit. 18, 23; Plur. sementia, Augustin. serm. 110, 2 Mai (und die Hdschrn. bei Plin. 28, 78); u. sementa, ibid. 73, 3 u. Ps. Cypr. de laud. mart. 23.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sementis

  • 7 sēmentis

        sēmentis is, acc. im or em, abl. ī or e, f    [semen], a seeding, sowing: sementi prohibitā: sementem facere, L.—Prov.: ut sementem feceris, ita metes, as you sow, so shall you reap.—The growing crops, young crops, young corn: tenerae, O.—Fig., a sowing: malorum.
    * * *
    sowing, planting

    Latin-English dictionary > sēmentis

  • 8 sementis

    sēmentis, is (acc. em и im, abl. e и i) f. [ semen ]
    1) сеяние, сев, посев
    sementem facere Cato, Cs, Lсеять
    ut sementem fecĕris, ita metes погов. C — что посеешь, то и пожнёшь
    sementem in ore facere alicui ирон. Pl — бить кого-л. по лицу
    3) семя, семена Col
    4) pl. всходы ( sementes tenĕrae O)

    Латинско-русский словарь > sementis

  • 9 sementis

    (subst.) посев (1. 8 § 1 D. 24, 3. 1. 12 pr. D. 33, 7).

    Латинско-русский словарь к источникам римского права > sementis

  • 10 sementis

    , is f
      сев, посев

    Dictionary Latin-Russian new > sementis

  • 11 sementatio

    sēmentātio, ōnis f. Tert = sementis 1.

    Латинско-русский словарь > sementatio

  • 12 sementifer

    sēmentifer, fera, ferum [ sementis + fero ]
    плодоносный, хлебородный V

    Латинско-русский словарь > sementifer

  • 13 semento

    sēmento, —, ātum, āre [ sementis ]
    давать семя, обсеменяться ( herbae sementaturae PM)

    Латинско-русский словарь > semento

  • 14 medius

    medius, a, um (altind. mádhya-h, griech. μέσσος, μέσος, gotisch midjis, ahd. mitti = nhd. mitten), I) der mittlere, mittelste, der in der Mitte befindliche, -gelegene, u. partitiv, mitten an, auf, in usw., in der Mitte von u. dgl. (Ggstz. summus u. infimus oder imus, od. primus u. extremus, postremus, od. oriens u. cadens u. dgl.), A) eig.: 1) v. Raume: a) im allg.: in triclinio medio... in summo... in imo, Sall. fr.: versus aeque prima et media et extrema pars extenditur, Cic. – unguis, Iuven.: digitus, Quint. (ders. bl. medius, Gromat. vet. 371, 26). – v. Pers., mediam locavit, gab ihr den mittleren Platz, Verg. – medius mundi od. terrae locus, Mittelpunkt, Cic. – mit Genet. partit., eligere locum earum regionum medium, Caes.: ut aliquem locum medium utriusque colloquio diceret, Caes. – v. Pers., medius omnium rex erat, Liv. – m. Abl. der Entfernung, Megara media Corintho Athenisque urbs, Vell.: si medius Polluce et Castore ponar, Ov. – m. inter u. Akk., media inter utraque (sc. Africam et Galliam), von Hispanien, Iustin.: (populus) Romanus medius inter Latium et Tuscos quasi in quodam bivio collocatus, Flor.: v. Pers., rapite sublimem foras; facite inter terram et caelum ut medius sit, Plaut. – u. dafür poet. mit dopp. Genet., medium caeli terraeque per aëra vecta est, Ov.: qui locus est iuguli medius summique lacerti, Ov. – m. ex u. Abl., v. Pers., ne medius ex tribus (auf dem Speisesofa) Iugurtha foret, Sall. – mit dem Nbbgr. des Trennenden, quā (wo) medius liquor secernit Europen ab Afro, Hor.

    b) partitiv = mitten, in der Mitte, α) übh.: telam medium accensum mittere, Liv. – per media hostium tela, mitten durch die G., Liv.: medios in hostes, mitten in usw., Sall.: arida loca medii itineris, in der Mitte des Wegs, Iustin. – in medio foro, mitten auf usw., Cic.: in medio colle, Caes. – medio oppido fluere, in der Mitte der Stadt (deshalb noch nicht gerade im Mittelpunkte), Liv.: ponere in media via, Phaedr.: via... medio est altissima caelo, Ov. – a medio spatio, Caes.: ex medio monte, Sall.: ex medio itinere, Caes. – übtr. auf die Pers. (s. die Auslgg. zu Verg. georg. 4, 436; Aen. 7, 169), considit scopulo medius, mitten auf dem Felsen, Verg.: in ferarum concilio medius sedebat, Ov. – medium alqm arripere, Ter., od. complecti, in der Mitte, um den Leib, Ter. u. Liv. (s. Fabri Liv. 23, 9, 9). – β) ex media alqa re, v. dem, was mitten aus etw. herausgenommen so recht eigentlich dazu gehört, alteri sunt e mediis Caesaris partibus, Cic.: hoc e medio est iure civili, Cic.; vgl. Fabri Sall. orat. Licin. 8. Beier Cic. de off. 1, 63.

    c) subst., medium, iī, n., die Mitte, aa) der mittlere-, innere Raum, der Mittelpunkt, utrique imperatores in medium exeunt (treten in die Mitte vor); extra turbam ordinum colloquuntur simul, Plaut.: in medio aedium od. bl. medio aedium, Liv.: medio Capitolini montis, Tac.: poet. mit dopp. Genet., nocte volat medio caeli terraeque, zwischen Himmel und Erde, Verg. – v. Mittelpunkte, medium ferire, Cic.: in medium caestus proicere, Verg.: in medium vergere, Cic.: id autem medium infimum in sphaera est, Cic.: vom Mitteltreffen, Zentrum des Heeres, in agmine in primis modo, modo in postremis, saepe in medio adesse, Sall.: auxilia regum pro cornibus, medio sextam legionem constituit, Tac. – Insbes.: α) als Punkt, wohin alle ihr Gepäck usw. werfen, in medium oder (selten) in medio conicere sarcinas, Liv. (s. Drak. Liv. 10, 36, 1); – od. um den sich alle scharen, alqm in medium accipere, in ihre Mitte nehmen (um ihn zu decken, zu schützen), Liv. (s. Drak. u. Fabri Liv. 21, 46, 9); – od. auf den man feindlich von allen Seiten losgeht, utrimque hostem invehi nuntiatur. Diu in medio caesi milites, wurden die in die Mitte genommenen niedergehauen, Liv. – β) als Punkt, wo etwas als Kampfpreis so niedergelegt wird, daß jeder Preisbewerber es sehen und dazu gelangen kann, in medio palma est posita, jeder kann den Preis erringen, Ter. – ebenso als Gewinn für die Spielenden, in singulos talos singulos denarios in medium conferebat (setzte), quos tollebat universos, qui etc., Suet. – od. als Gemeingut, gemeinschaftliche Kasse usw., an dem alle teilhaben, das allen zu Gebote steht, zuteil werden kann, zugänglich ist, nach dem alle zulangen können, bona interfectorum in medium cedant, mögen Gemeingut werden, Tac.: in medium quaerere, zu gemeinschaftlichem Gebrauche, Verg.: discenda in medium dare, allgemein zugänglich machen, zum besten geben, Ov.: obscenas voluptates faciles, communes, in medio sitas dicunt, seien leicht erreichbar, jedermann zugänglich, könnten allen zuteil werden, Cic.: u. so laus in medio sita, Tac. dial.: velut in medio posita, als Gemeingut, wovon jeder nehmen könne, Curt.: u. so in medio posita, das allen zu Gebote Stehende, an der Hand Liegende, Hor.: u. ubi in medio praeda administrantibus esset, die nur zugreifen dürften, um die Beute an sich zu reißen, Liv. – u. so in medium afferre communes utilitates, Cic.: in m. conferre laudes, jeder für alle Ruhm erwerben (Ggstz. ex communi ad se trahere), Liv.: in medium referre ad vacuas aures, Ov.: in medium consulere, fürs Gemeinwohl, allgemeine Beste, Ter., Liv. u.a. (s. Ruhnken Ter. Andr. 3, 3, 16 u. die Auslgg. zu Liv. 24, 22, 15). – u. bei den Juristen als »Gesamtmasse« eines gemeinschaftlichen Vermögens, »Erbmasse« u. dgl., in medium conferre, ICt.: in medium venire, in die Masse fließen, ICt.: e medio deducere, ICt.: ex medio sumere, ferre, ICt. – γ) als Punkt, wo, umgeben vom Volke, vor Gericht die Parteien, Zeugen (zur Vernehmung) stehen, die Akten u. dgl. zur Einsicht vorliegen, mater virginis est in medio (ist da, frage sie), ipsa virgo, res ipsa; hic Geta praeterea, Ter.: veniant in m., mögen öffentlich (vor Gericht) auftreten, Cic.: tabulae sunt in medio, liegen (zu jedermanns Einsicht) vor, Cic.: removere e medio litteras, beiseite schaffen, Cic. – dah. v. strittigen Gegenständen, rem in medium vocare, vor ihr Gericht ziehen, Cic.: et regni crimen in medio (erit), wird vorliegen, Liv.: ego vero, si (regni crimen) in medio ponitur (in Frage gestellt wird, wem die Schuld beizulegen sei), non agnosco, Liv.: alqd in medio relinquere, unentschieden lassen, Cic.: ebenso (wie το μέσον θειναι) in medium relinquere, Claud. Quadrig. fr. u. Tac. – u. übtr. v. Auftreten der Parteien, prima veniat in medium Epicuri ratio, zuerst möge auftreten, Cic. – δ) als freier Raum, freie Straße, wo sich das Publikum einfindet, die Öffentlichkeit, ubi tabernis apertis omnia in medio vidit, alles (alle Waren) auf offener Straße ausgelegt sieht, Liv. – in medium procedere, öffentlich erscheinen, auftreten, Plaut.; übtr., loci in medium procedent, werden sich gleichs. deinem Blicke darbieten, Cic. – de medio recedere, aus dem Wege-, beiseite gehen, Raum geben, Cic. – aber e medio excedere, sich (aus der großen Welt) zurückziehen, Ter.: dass. secedere seque e medio amovere, Suet.: u. e medio discedere, sich verbergen, Suet.: emphat., e medio excedere od. abire, aus der Welt gehen, sterben, Ter.: u. alqm tollere de medio, aus dem Wege räumen, ermorden, Cic. – hoc deliberantium genus pellatur e medio, fort mit usw., Cic. – rem in medium proferre, etwas davon verlauten lassen, Cic. – in medium conferre, der Öffentlichkeit übergeben, Liv.: in medium vacuas referre ad aures, allgemein zum besten geben, Ov.: in medium dare, der Öffentlichkeit übergeben, verraten, Lucr.: aber omnia in medium dare discenda, alles zum Lernen darbieten, seinen Schülern zum besten geben, Ov.: dah. e medio = aus dem großen Publikum, ex medio res arcessit comoedia, Hor.: verba e medio, Ov.: vollst., verba e medio sumpta, Quint.: u. bl. e medio sumpta, Hor. u. Amm.: verba iacentia tollere e medio, Cic. – u. dah.: ε) in medio = sub divo, unter freiem Himmel, im Freien, Pallad. 1, 35, 12. – bb) der mittlere Teil, ovi medium, der Dotter, Apic. 9, 416.

    2) v. der Zeit: a) die mittlere, die dazwischenliegende = verflossene, α) übh.: ultimi temporis recordatione, proximi memoriā medium illud tristissimum tempus... ex animo excĭdere, Cic.: longa fuit medii mora temporis, der Zwischenzeit, Ov.: u. so oft m. tempus, Ov. u. Suet.: unum quasi comperendinatus medium diem fuisse, noch einen Tag Frist dazwischen hatte, Cic. – medio tempore, in der Zwischenzeit, mittlerweile, Suet. u. Iustin.: so medio temporis spatio, Suet.: mediis diebus, in den Zwischentagen, Liv.: mediis horis, Eutr. – poet. u. nachaug., medium esse = intercedere, dazwischensein, -fallen, -verfließen, mit folg. et, zB. mediumque fuit breve tempus, et orsa est Leucothoë, Ov.: exiguum temporis medium, et etc., Plin. ep.: una dies m. est, et etc., Ov.. una nox m. erat, et etc., Prop. – β) insbes. v. Alter, das mittlere, m. aetas (Ggstz. aetas primae iuventae u. senectus, od. puer u. iuvenis), Plaut., Cic., Colum. u. o.: constans aetas, quae media dicitur, Cic.: v. Lebl., Falernum (vinum) nec in novitate, nec in nimia vetustate corpori salubre est. Media eius aetas a quindecimo anno incipit, Plin. – übtr. auf die Pers. od. Sache, in den mittleren Jahren stehend, uxor, Plaut.: quemcumque vis occupa, adulescentem, senem, medium, Sen.: Aeglen maximam natu appellavit, mediam Euphrosynen, tertiam Thalian, Sen.: v. Lebl., vinum novum, vetus, medium (weder zu jung, noch zu alt), Varro fr.

    b) partitiv, mitten in usw., in der Mitte, Mitt-, α) übh. v. Tage, aestas erat mediusque dies, die Zeit um Mittag, Ov.: in medios dormire dies, mitten in den T. hinein, Hor.: de medio potare die, vom hellen Mittag an, Hor.: medio die (Ggstz. ortu obituque), Ov.: u. übtr., m. dies, Mittag = Süden, stabula ad medium conversa diem, Verg.: occidens Zephyros, Austros medius dies mittit, Apul.; vgl. media ab regione diei, Lucr. – v. der Nacht, mediā nocte, Suet.: ad mediam noctem, Suet. – v. den Jahreszeiten, medium erat tempus sementis, es war mitten in der Zeit der Aussaat, Flor.: extremā hieme... ineunte vere... mediā aestate, Cic.: aestu medio, aestibus mediis, frigoribus mediis, Verg. – übtr., v. der Pers., duorum fratrum aetatibus medius interiectus, dem Alter nach mitten zwischen den beiden Br. stehend, Cic.: in mediis (illis), mitten unter ihnen, Verg. – β) von dem, was mitten im Gange ist, mitten in od. auf usw., medium iam classe tenebat iter, war im vollen Laufe, Verg.: in honore deûm medio, Verg.: medio sermone, Verg.: in media pace, Sen. de ira 2, 2, 6; ep. 18, 6 u. 91, 5. Curt. 8, 10 (36), 17.

    c) subst., medium, iī, n., die Mitte, die mittlere Zeit, iam diei medium erat, Liv.: noctis erat medium, Ov.: per medium diei, Tac.: medio diei, Tac. (s. Heräus Tac. hist. 1, 62, 7): medio noctis, Iustin.: medio temporis, in der Zwischenzeit, mittlerweile (διὰ μέσον), Tac.: so auch in medium, mittlerweile, indessen, Apic. 3, 63. – nec longum in medio tempus, cum etc., kurze Zeit verstrich dazwischen, als usw., Verg. Aen. 9, 395 (vgl. oben no. 2, a, α mediumque fuit breve tempus, et etc.).

    B) bildl.: 1) zwischen zwei Extremen als drittes in der Mitte stehend, -schwebend, sich in der Mitte haltend, a) im allg.: cum inter pacem et bellum medium nihil intersit, Cic.: u. dafür poet m. dopp. Genet., si quid medium mortis fugaeque, Ov. – multitudo aut servit humiliter aut superbe dominatur; libertatem, quae media est, nec spernere modice nec habere sciunt, Liv. – v. der Rede, m. dicendi genus, Quint. u. (Ggstz. uber u. gracile) Gell.: tum graves sumus, tum subtiles, tum medium quiddam tenemus, Cic.: u. übtr., v. Redner, alii (oratores) graves, alii subtiles, alii eis interiecti et tamquam medii, Cic. – in der Philos., der mittlere, von dem, was weder lobens- noch tadelnswert ist, weder gut noch böse, m. officium, Cic. (s. bes. Cic. de off. 1, 16; de fin. 3, 58): alia interiecta et media u. media illa, Mitteldinge, Cic.: mediae artes, Quint.: subst., minora quaeque sunt ex mediis, Quint. b) den Ansichten u. dem Verhalten nach = zwischen zwei Ansichten oder Parteien die Mitte haltend, einen Mittelweg einschlagend, media consilii via, Liv.: ex quibus partim tecum sentiebant, partim medium quendam cursum tenebant, Cic.: mediis consiliis stare, Liv.: m. oratio, m. sententia, Liv.: medium quiddam tenere, einen Mittelweg einschlagen, Plin. ep. – mit inter u. Akk., quod medium inter aequum et utile erat, decreverunt, Liv. – subst., media sequi, einen Mittelweg einschlagen, Tac.: mediis copulare concordiam, durch vermittelnde Maßregeln, durch Entgegenkommen, Liv. – übtr. auf die Pers., medium se gerere, parteilos sich in der Mitte halten, Liv.: agebat medium (er schlug einen Mittelweg ein), plurima dissimulans, aliqua inhibens, Vell.: aliis notantibus praefectum, aliis praemia decernentibus, mediis... dicentibus, Liv. – oder = sich neutral verhaltend, unparteiisch, neutral, utra castra (sc. sequar)? Media tollit Antonius, Cic. – u. übtr. auf die Pers., pacem utrique parti, ut medios deceat amicos, optent, Liv.: tamquam medios, nec in alterius favorem inclinatos, miserat rex, Liv.: medios et neutrius partis, Suet.: de mediis et neutram partem sequentibus, Suet.: qui se medium esse vult, Cic.: medios esse iam non licebit, Cic.: Eumenes in eo bello medius erat animo, Vell.: Macedonico bello medium agere, neutral bleiben, Liv. epit. – u. mit dem Nbbgr. des Unentschiedenen, Unbestimmtenunbestimmt, unentschieden, zweideutig, responsum, zwischen Ja u. Nein in der Mitte schwebend, Liv.: vocabula, gleichsam mitteldeutig, zweideutig, Gell.: medius ambiguusque sermo, Plin. ep.: sed haec quoque media relinquamus, Vopisc.: subst., ad Varum media scriptitabat, Tac. – übtr. auf die Pers., se dubium mediumque partibus praestitit, Vell.: medii inter duos exspectavere fortunam, Flor.

    c) dem Grade od. Maße nach zwischen dem Hohen u. Niederen, Ausgezeichneten und ganz Schlechten in der Mitte stehend, gewöhnlich, ziemlich, mäßig, mittelmäßig, media bella, Liv.: ipsi me dium ingenium, magis extra vitium, quam cum virtutibus, Tac.: gratia non media, nicht gewöhnliche, ungemeine, Liv.: uxorum fides summa, libertorum media, servorum aliqua, filiorum nulla, Vell.: nihil medium, sed immensa omnia volvere animo, Liv.: pauca ille mediis sermonibus locutus, mit gewöhnlichen Worten, Ov. – übtr. auf die Pers., innocentiā eximius, sanctitate praecipuus, eloquentiā medius, Vell.: m. plebs, das gewöhnliche Volk, der gemeine Mann, Ov.: u. so m. vulgus, Ov.

    2) vermittelnd zwischen zwei Extremen stehend, a) nach beiden Seiten hinüberspielend, zu beidem geneigt, -befähigt, eine Mischung von beidem u. dgl., medium erat in Anco ingenium, et Numae et Romuli memor, Liv.: übtr. auf die Pers., multus in eo proelio Caesar fuit mediusque inter imperatorem et militem, Flor.: u. dafür poet. mit dopp. Genet., pacis eras mediusque belli, zu Frieden u. Krieg gleich befähigt, Hor.

    b) tätig als Mittler eingreifend, vermittelnd, hilfreich, der Vermittler, media quaedam manus, Quint.: medio Pompei capite, Flor. – v. der Pers., medium se offert, Verg.: mediis dis, Ov.: u. poet mit dopp. Genet., medius fratris sui maestaeque sororis, Ov. Vgl. übh. Drak. Sil. 16, 222. Juret. Symm. epist. 4, 51. Gronovii Obss. in Eccl. 13.

    3) störend zwischen eine Handlung tretend od. entzweiend zwischen zwei Personen tretend, ne medius occurrere possit, störend zur Unzeit erscheinen könne, Verg.: quos inter medius venit furor, Haß entzweite sie beide, Verg.

    II) (wie μέσος) übtr., weil die Mitte jeden Körper in zwei Hälften teilt = dimidius, halb, zur Hälfte (Ggstz. totus), mediā plus parte, Ov.: media Minerva, das Brustbild, die Büste der M., Iuven.: m. scrupulum croci, Pallad.: aurum coronarium Italicis totum, medium provincialibus reddidit, Capit.: quod (oculus) convexus mediusque quacumque cernatur, Plin.: Nepa (sidus) medius occĭdit (Ggstz. totus apparet), Colum. – subst., medium, iī, n., die Hälfte, in itineris medio, Eutr.: scillae medium conterunt cum aqua, Varro.: scrobem ad medium completo, Colum.

    lateinisch-deutsches > medius

  • 15 sementifer

    sēmentifer, fera, ferum (sementis u. fero), Saat tragend, fruchtbar an Getreide, Ps. Verg. Cir. 477.

    lateinisch-deutsches > sementifer

  • 16 sementinus

    sēmentīnus, a, um (sementis), zur Saat gehörig, zur Saatzeit geschehend, dies, Ov., od. feriae, Varro, das Saatfest: pira, Cato, u. mala, Varro, vermutlich Obst, das zur Saatzeit, folglich im Herbste reif wird, Saatbirnen, Saatäpfel. – subst., sēmentīnum, ī, n. = σπόρμιον, die Saat, Gloss. II, 435, 61 u. Plur. sēmentīna, ōrum, n., nennt Plinius triticum, hordeum, fabam etc., weil sie zeitig zu säen sind, Plin. 18, 50 (Detl. sementiva).

    lateinisch-deutsches > sementinus

  • 17 semento

    sēmento, (āvī), ātum, āre (sementis), Samen bringen, sich besamen, herbae sementaturae, Plin. 18, 259.

    lateinisch-deutsches > semento

  • 18 sementum

    sēmentum, s. sēmentis /.

    lateinisch-deutsches > sementum

  • 19 sustineo

    sustĭnĕo, ēre, tĭnŭi, tentum [subs + teneo] - tr. - [st1]1 [-] tenir, soutenir, empêcher de tomber, porter, supporter.    - aer volatus alitum sustinet, Cic. Nat. 2: l'air soutient le vol des oiseaux.    - Olympiae per stadium ingressus esse Milo dicitur, cum umeris sustineret bovem, Sen.: Milon, dit-on, a fait son entrée au stade d'Olympie portant un boeuf sur les épaules.    - vix arma sustinere, Liv.: avoir peine à porter les armes. [st1]2 [-] soutenir, être chargé de, se charger de, prendre sur soi.    - hoc facere sustinebis? = auras-tu le courage de le faire?    - tris personas unus sustineo summa animi aequitate, Cic. de Or. 2: moi seul, je me charge de trois rôles, et avec la plus rigoureuse impartialité.    - in mentem tibi non venit quid negoti sit causam publicam sustinere, Cic.: ne réalises-tu pas ce que c'est que de se charger d'une cause publique? [st1]3 [-] soutenir (physiquement ou moralement), alimenter, nourrir, sustenter, entretenir, réconforter, raffermir, encourager, aider, secourir.    - (ager), ut dena jugera sint, non amplius homines quinque milia potest sustinere, Cic. Att. 2: à supposer que l'on donne à chacun dix arpents, le territoire ne pourra pas nourrir plus de cinq mille personnes.    - sustinere aliorum necessitates, Liv.: subvenir aux besoins des autres, aider les autres dans leur détresse. [st1]4 [-] maintenir en bon état, maintenir, préserver, défendre, conserver, faire durer, prolonger.    - sustinere dignitatem et decus civitatis, Cic. Off. 1: maintenir l'honneur et la dignité de la cité.    - vita dum superest, benest; hanc mihi, vel acuta si sedeam cruce, sustine, Sen.: si la vie me reste, c'est bien; quand bien même je serais attaché sur la croix du supplice, conserve-moi la vie.    - penuriam sustinere, Col. ; préserver (les abeilles) de la famine. [st1]5 [-] supporter, souffrir, subir, endurer, résister à, tenir tête à, avoir la force de, avoir la hardiesse de; absol. tenir bon, résister.    - dolorem sustinere: supporter une douleur.    - non tu scis, quantum malarum rerum sustineam, Plaut. Merc.: tu ne sais pas combien de maux j'endure.    - quis hujus potentiam poterit sustinere? Cic. Phil. 7: qui pourra résister à sa puissance?    - non sustinere + inf.: ne pas supporter de, ne pas pouvoir se résoudre à, ne pas oser.    - nemo armatus opem a dis petere sustinuit, Curt. 4: aucun homme armé ne pouvait se résoudre à demander le secours des dieux.    - Parmenionem... rursus castigare non sustinebat, Curt. 4: il n'osait pas blâmer Parménion une seconde fois.    - absol. - expectes et sustineas necesse est, Mart. 9: il faut que tu attendes avec patience.    - neque Messalae preces sustinere potui, Cic.: et je n'ai pu résister aux prières de Messala.    - quis hujus potentiam poterit sustinere? Cic.: qui pourra résister à sa puissance?    - nuntium ad eum mittit, nisi subsidium sibi submittatur, sese diutius sustinere non posse, Caes. BG. 2: il envoie à César un messager avec mission d’annoncer que si on ne vient pas à son aide, il ne pourra tenir plus longtemps. [st1]6 [-] retenir, arrêter, empêcher.    - equitatumque, qui sustineret hostium petum, misit, Caes. BG. 1: et il détacha sa cavalerie pour soutenir le choc de l’ennemi. [st1]7 [-] suspendre, ajourner, différer, remettre.    - rem in noctem sustinere: remettre une chose à la nuit.
    * * *
    sustĭnĕo, ēre, tĭnŭi, tentum [subs + teneo] - tr. - [st1]1 [-] tenir, soutenir, empêcher de tomber, porter, supporter.    - aer volatus alitum sustinet, Cic. Nat. 2: l'air soutient le vol des oiseaux.    - Olympiae per stadium ingressus esse Milo dicitur, cum umeris sustineret bovem, Sen.: Milon, dit-on, a fait son entrée au stade d'Olympie portant un boeuf sur les épaules.    - vix arma sustinere, Liv.: avoir peine à porter les armes. [st1]2 [-] soutenir, être chargé de, se charger de, prendre sur soi.    - hoc facere sustinebis? = auras-tu le courage de le faire?    - tris personas unus sustineo summa animi aequitate, Cic. de Or. 2: moi seul, je me charge de trois rôles, et avec la plus rigoureuse impartialité.    - in mentem tibi non venit quid negoti sit causam publicam sustinere, Cic.: ne réalises-tu pas ce que c'est que de se charger d'une cause publique? [st1]3 [-] soutenir (physiquement ou moralement), alimenter, nourrir, sustenter, entretenir, réconforter, raffermir, encourager, aider, secourir.    - (ager), ut dena jugera sint, non amplius homines quinque milia potest sustinere, Cic. Att. 2: à supposer que l'on donne à chacun dix arpents, le territoire ne pourra pas nourrir plus de cinq mille personnes.    - sustinere aliorum necessitates, Liv.: subvenir aux besoins des autres, aider les autres dans leur détresse. [st1]4 [-] maintenir en bon état, maintenir, préserver, défendre, conserver, faire durer, prolonger.    - sustinere dignitatem et decus civitatis, Cic. Off. 1: maintenir l'honneur et la dignité de la cité.    - vita dum superest, benest; hanc mihi, vel acuta si sedeam cruce, sustine, Sen.: si la vie me reste, c'est bien; quand bien même je serais attaché sur la croix du supplice, conserve-moi la vie.    - penuriam sustinere, Col. ; préserver (les abeilles) de la famine. [st1]5 [-] supporter, souffrir, subir, endurer, résister à, tenir tête à, avoir la force de, avoir la hardiesse de; absol. tenir bon, résister.    - dolorem sustinere: supporter une douleur.    - non tu scis, quantum malarum rerum sustineam, Plaut. Merc.: tu ne sais pas combien de maux j'endure.    - quis hujus potentiam poterit sustinere? Cic. Phil. 7: qui pourra résister à sa puissance?    - non sustinere + inf.: ne pas supporter de, ne pas pouvoir se résoudre à, ne pas oser.    - nemo armatus opem a dis petere sustinuit, Curt. 4: aucun homme armé ne pouvait se résoudre à demander le secours des dieux.    - Parmenionem... rursus castigare non sustinebat, Curt. 4: il n'osait pas blâmer Parménion une seconde fois.    - absol. - expectes et sustineas necesse est, Mart. 9: il faut que tu attendes avec patience.    - neque Messalae preces sustinere potui, Cic.: et je n'ai pu résister aux prières de Messala.    - quis hujus potentiam poterit sustinere? Cic.: qui pourra résister à sa puissance?    - nuntium ad eum mittit, nisi subsidium sibi submittatur, sese diutius sustinere non posse, Caes. BG. 2: il envoie à César un messager avec mission d’annoncer que si on ne vient pas à son aide, il ne pourra tenir plus longtemps. [st1]6 [-] retenir, arrêter, empêcher.    - equitatumque, qui sustineret hostium petum, misit, Caes. BG. 1: et il détacha sa cavalerie pour soutenir le choc de l’ennemi. [st1]7 [-] suspendre, ajourner, différer, remettre.    - rem in noctem sustinere: remettre une chose à la nuit.
    * * *
        Sustineo, sustines, pen. corr. sustinui, sustentum, sustinere. Cic. Soustenir.
    \
        Sustinere. Terent. Endurer et souffrir.
    \
        Sustinere se. Cic. Se retenir et garder de faire quelque chose.
    \
        Non sustineo. Quintil. Je ne puis.
    \
        Ea sustinere vix poterat, quae contra Academicorum pertinaciam dicebantur. Cic. A grand peine povoit il soustenir et defendre, etc.
    \
        Rem in noctem sustinere. Liu. Differer, Delayer, Surseoir.
    \
        Aliquem sua authoritate sustinere. Brutus ad Ciceronem. Defendre et garder, Soustenir.
    \
        Casus fortuitos magno animo sustinere. Columel. Porter.
    \
        Causam alicuius rei sustinere. Cic. Porter tout le blasme.
    \
        Cuius mortis causam fugitiui sustinent. Cic. Le souspecon et le blasme tombe sur, etc.
    \
        Cibo aliquo sustineri. Colum. Estre sustenté et soustenu.
    \
        Concursum omnium philosophorum sustinere. Cic. Soustenir le choc.
    \
        Conuitium quotidianum sustinere. Cic. Endurer d'estre touts les jours injurié.
    \
        Crimen sustinere. Cic. Defendre et excuser, ou Eviter, et se sauver de quelque crime.
    \
        Culpam alicuius rei sustinere. Cic. Estre blasmé, Porter le blasme.
    \
        Curam belli sustinere. Cic. En avoir le soing.
    \
        Maximam hic solicitudinem, curamque sustineo. Plancus Ciceroni. Je suis en grande solicitude.
    \
        Currum sustinere. Cic. Arrester.
    \
        Cursum et impetum beneuolentiae sustinere. Cic. Refraindre, Reprimer, Retenir.
    \
        Diem extremum fati sustinet. Ouid. Il differe sa mort et attend à mourir jusques à ce que tu sois revenu.
    \
        Dignitatem et decus ciuitatis sustinere. Cic. Entretenir.
    \
        Equos incitatos sustinere. Caes. Retenir.
    \
        Sustines non paruam expectationem imitandae industriae nostrae. Cic. On ha fort grande attente de toy, que tu, etc. Tu portes marque d'une grande attente.
    \
        Sustinere ac tueri expectationem sui. Cic. Entretenir la bonne reputation qu'on a esmeue de soy.
    \
        Fama tua et officium non sustinet, vt etc. Balbus Ciceroni. Le bon bruit que tu has, et l'obligation par laquelle tu luy es tenu, ne permettent et ne peuvent endurer ne souffrir que tu t'armes contre celuy duquel tu as receu plaisir.
    \
        Gradum sustinere. Ouid. S'arrester.
    \
        Vix sustineo grauitatem huius caeli. Cic. A grand peine puis je endurer la pesanteur et grosseur ou intemperance de l'air de ce lieu où je suis.
    \
        Imperia alicuius sustinere. Caes. Endurer.
    \
        Impetum hostium sustinere. Liu. Soustenir et resister contre.
    \
        Iniuriam sustinere dicitur sementis, cui Perire opponitur. Columel. Endurer, Durer contre le mauvais temps.
    \
        Manum suam sustinere. Ouid. Retenir sa main, et ne point frapper, Retenir son coup.
    \
        Solus tantam multitudinem sustinere non possum. Cn. Magnus Domitio. Je ne scauroye seul resister à si grande multitude.
    \
        Munus consulare sustinere. Cic. Faire l'office de Consul.
    \
        Negotia sustinere. Horat. Estre chargé de beaucoup d'affaires et y fournir.
    \
        Ciuitatis nomen sua authoritate sustinere. Cicero. Entretenir, Maintenir.
    \
        Nomen publicani sustinere. Cic. Endurer et souffrir.
    \
        Onus magnum sustinere. Cicero. Soustenir quelque grande charge.
    \
        Partes salutis alicuius sustinere. Cic. Y povoir fournir.
    \
        Personam magistri sustinere. Suet. Tenir le train et maniere de faire d'un maistre, Faire le maistre, Se dire et porter maistre et regent.
    \
        Praelia sustinere. Cic. Soustenir.
    \
        Se sustinere a lapsu. Liu. Se garder de cheoir en un lieu grillant.
    \
        Sermones hominum sustinere. Cic. Endurer le mauvais parler des gents.
    \
        Simulatio fronte et vultu sustinetur. Cic. Faulx semblant se cache aiseement soubz iceulx.
    \
        Sumptum sustinere. Brutus Ciceroni. Supporter, ou Porter et soustenir la despense.
    \
        Suspicionem sustinere. Plaut. Estre souspeconné, Estre chargé de quelque souspecon.
    \
        Tela sustinere. Liu. Retenir, et ne point darder.
    \
        Vultum alicuius sustinere. Liu. L'oser regarder au visage.
    \
        Fluuiatili pisce et herbis sustinebantur. Liu. Estoyent soustenuz et sustentez.

    Dictionarium latinogallicum > sustineo

  • 20 medius

    medius, a, um (altind. mádhya-h, griech. μέσσος, μέσος, gotisch midjis, ahd. mitti = nhd. mitten), I) der mittlere, mittelste, der in der Mitte befindliche, -gelegene, u. partitiv, mitten an, auf, in usw., in der Mitte von u. dgl. (Ggstz. summus u. infimus oder imus, od. primus u. extremus, postremus, od. oriens u. cadens u. dgl.), A) eig.: 1) v. Raume: a) im allg.: in triclinio medio... in summo... in imo, Sall. fr.: versus aeque prima et media et extrema pars extenditur, Cic. – unguis, Iuven.: digitus, Quint. (ders. bl. medius, Gromat. vet. 371, 26). – v. Pers., mediam locavit, gab ihr den mittleren Platz, Verg. – medius mundi od. terrae locus, Mittelpunkt, Cic. – mit Genet. partit., eligere locum earum regionum medium, Caes.: ut aliquem locum medium utriusque colloquio diceret, Caes. – v. Pers., medius omnium rex erat, Liv. – m. Abl. der Entfernung, Megara media Corintho Athenisque urbs, Vell.: si medius Polluce et Castore ponar, Ov. – m. inter u. Akk., media inter utraque (sc. Africam et Galliam), von Hispanien, Iustin.: (populus) Romanus medius inter Latium et Tuscos quasi in quodam bivio collocatus, Flor.: v. Pers., rapite sublimem foras; facite inter terram et caelum ut medius sit, Plaut. – u. dafür poet. mit dopp. Genet., medium caeli terraeque per aëra vecta est, Ov.: qui locus est iuguli medius summique lacerti, Ov. – m. ex u. Abl.,
    ————
    v. Pers., ne medius ex tribus (auf dem Speisesofa) Iugurtha foret, Sall. – mit dem Nbbgr. des Trennenden, quā (wo) medius liquor secernit Europen ab Afro, Hor.
    b) partitiv = mitten, in der Mitte, α) übh.: telam medium accensum mittere, Liv. – per media hostium tela, mitten durch die G., Liv.: medios in hostes, mitten in usw., Sall.: arida loca medii itineris, in der Mitte des Wegs, Iustin. – in medio foro, mitten auf usw., Cic.: in medio colle, Caes. – medio oppido fluere, in der Mitte der Stadt (deshalb noch nicht gerade im Mittelpunkte), Liv.: ponere in media via, Phaedr.: via... medio est altissima caelo, Ov. – a medio spatio, Caes.: ex medio monte, Sall.: ex medio itinere, Caes. – übtr. auf die Pers. (s. die Auslgg. zu Verg. georg. 4, 436; Aen. 7, 169), considit scopulo medius, mitten auf dem Felsen, Verg.: in ferarum concilio medius sedebat, Ov. – medium alqm arripere, Ter., od. complecti, in der Mitte, um den Leib, Ter. u. Liv. (s. Fabri Liv. 23, 9, 9). – β) ex media alqa re, v. dem, was mitten aus etw. herausgenommen so recht eigentlich dazu gehört, alteri sunt e mediis Caesaris partibus, Cic.: hoc e medio est iure civili, Cic.; vgl. Fabri Sall. orat. Licin. 8. Beier Cic. de off. 1, 63.
    c) subst., medium, iī, n., die Mitte, aa) der mittlere-, innere Raum, der Mittelpunkt, utrique imperatores in medium exeunt (treten in die Mitte vor);
    ————
    extra turbam ordinum colloquuntur simul, Plaut.: in medio aedium od. bl. medio aedium, Liv.: medio Capitolini montis, Tac.: poet. mit dopp. Genet., nocte volat medio caeli terraeque, zwischen Himmel und Erde, Verg. – v. Mittelpunkte, medium ferire, Cic.: in medium caestus proicere, Verg.: in medium vergere, Cic.: id autem medium infimum in sphaera est, Cic.: vom Mitteltreffen, Zentrum des Heeres, in agmine in primis modo, modo in postremis, saepe in medio adesse, Sall.: auxilia regum pro cornibus, medio sextam legionem constituit, Tac. – Insbes.: α) als Punkt, wohin alle ihr Gepäck usw. werfen, in medium oder (selten) in medio conicere sarcinas, Liv. (s. Drak. Liv. 10, 36, 1); – od. um den sich alle scharen, alqm in medium accipere, in ihre Mitte nehmen (um ihn zu decken, zu schützen), Liv. (s. Drak. u. Fabri Liv. 21, 46, 9); – od. auf den man feindlich von allen Seiten losgeht, utrimque hostem invehi nuntiatur. Diu in medio caesi milites, wurden die in die Mitte genommenen niedergehauen, Liv. – β) als Punkt, wo etwas als Kampfpreis so niedergelegt wird, daß jeder Preisbewerber es sehen und dazu gelangen kann, in medio palma est posita, jeder kann den Preis erringen, Ter. – ebenso als Gewinn für die Spielenden, in singulos talos singulos denarios in medium conferebat (setzte), quos tollebat universos, qui etc., Suet. – od. als Gemeingut, gemeinschaftliche Kasse usw., an
    ————
    dem alle teilhaben, das allen zu Gebote steht, zuteil werden kann, zugänglich ist, nach dem alle zulangen können, bona interfectorum in medium cedant, mögen Gemeingut werden, Tac.: in medium quaerere, zu gemeinschaftlichem Gebrauche, Verg.: discenda in medium dare, allgemein zugänglich machen, zum besten geben, Ov.: obscenas voluptates faciles, communes, in medio sitas dicunt, seien leicht erreichbar, jedermann zugänglich, könnten allen zuteil werden, Cic.: u. so laus in medio sita, Tac. dial.: velut in medio posita, als Gemeingut, wovon jeder nehmen könne, Curt.: u. so in medio posita, das allen zu Gebote Stehende, an der Hand Liegende, Hor.: u. ubi in medio praeda administrantibus esset, die nur zugreifen dürften, um die Beute an sich zu reißen, Liv. – u. so in medium afferre communes utilitates, Cic.: in m. conferre laudes, jeder für alle Ruhm erwerben (Ggstz. ex communi ad se trahere), Liv.: in medium referre ad vacuas aures, Ov.: in medium consulere, fürs Gemeinwohl, allgemeine Beste, Ter., Liv. u.a. (s. Ruhnken Ter. Andr. 3, 3, 16 u. die Auslgg. zu Liv. 24, 22, 15). – u. bei den Juristen als »Gesamtmasse« eines gemeinschaftlichen Vermögens, »Erbmasse« u. dgl., in medium conferre, ICt.: in medium venire, in die Masse fließen, ICt.: e medio deducere, ICt.: ex medio sumere, ferre, ICt. – γ) als Punkt, wo, umgeben vom Volke, vor Gericht die Parteien, Zeu-
    ————
    gen (zur Vernehmung) stehen, die Akten u. dgl. zur Einsicht vorliegen, mater virginis est in medio (ist da, frage sie), ipsa virgo, res ipsa; hic Geta praeterea, Ter.: veniant in m., mögen öffentlich (vor Gericht) auftreten, Cic.: tabulae sunt in medio, liegen (zu jedermanns Einsicht) vor, Cic.: removere e medio litteras, beiseite schaffen, Cic. – dah. v. strittigen Gegenständen, rem in medium vocare, vor ihr Gericht ziehen, Cic.: et regni crimen in medio (erit), wird vorliegen, Liv.: ego vero, si (regni crimen) in medio ponitur (in Frage gestellt wird, wem die Schuld beizulegen sei), non agnosco, Liv.: alqd in medio relinquere, unentschieden lassen, Cic.: ebenso (wie το μέσον θειναι) in medium relinquere, Claud. Quadrig. fr. u. Tac. – u. übtr. v. Auftreten der Parteien, prima veniat in medium Epicuri ratio, zuerst möge auftreten, Cic. – δ) als freier Raum, freie Straße, wo sich das Publikum einfindet, die Öffentlichkeit, ubi tabernis apertis omnia in medio vidit, alles (alle Waren) auf offener Straße ausgelegt sieht, Liv. – in medium procedere, öffentlich erscheinen, auftreten, Plaut.; übtr., loci in medium procedent, werden sich gleichs. deinem Blicke darbieten, Cic. – de medio recedere, aus dem Wege-, beiseite gehen, Raum geben, Cic. – aber e medio excedere, sich (aus der großen Welt) zurückziehen, Ter.: dass. secedere seque e medio amovere, Suet.: u. e medio discedere, sich verbergen, Suet.:
    ————
    emphat., e medio excedere od. abire, aus der Welt gehen, sterben, Ter.: u. alqm tollere de medio, aus dem Wege räumen, ermorden, Cic. – hoc deliberantium genus pellatur e medio, fort mit usw., Cic. – rem in medium proferre, etwas davon verlauten lassen, Cic. – in medium conferre, der Öffentlichkeit übergeben, Liv.: in medium vacuas referre ad aures, allgemein zum besten geben, Ov.: in medium dare, der Öffentlichkeit übergeben, verraten, Lucr.: aber omnia in medium dare discenda, alles zum Lernen darbieten, seinen Schülern zum besten geben, Ov.: dah. e medio = aus dem großen Publikum, ex medio res arcessit comoedia, Hor.: verba e medio, Ov.: vollst., verba e medio sumpta, Quint.: u. bl. e medio sumpta, Hor. u. Amm.: verba iacentia tollere e medio, Cic. – u. dah.: ε) in medio = sub divo, unter freiem Himmel, im Freien, Pallad. 1, 35, 12. – bb) der mittlere Teil, ovi medium, der Dotter, Apic. 9, 416.
    2) v. der Zeit: a) die mittlere, die dazwischenliegende = verflossene, α) übh.: ultimi temporis recordatione, proximi memoriā medium illud tristissimum tempus... ex animo excĭdere, Cic.: longa fuit medii mora temporis, der Zwischenzeit, Ov.: u. so oft m. tempus, Ov. u. Suet.: unum quasi comperendinatus medium diem fuisse, noch einen Tag Frist dazwischen hatte, Cic. – medio tempore, in der Zwischenzeit, mittlerweile, Suet. u. Iustin.: so medio temporis
    ————
    spatio, Suet.: mediis diebus, in den Zwischentagen, Liv.: mediis horis, Eutr. – poet. u. nachaug., medium esse = intercedere, dazwischen sein, -fallen, -verfließen, mit folg. et, zB. mediumque fuit breve tempus, et orsa est Leucothoë, Ov.: exiguum temporis medium, et etc., Plin. ep.: una dies m. est, et etc., Ov.. una nox m. erat, et etc., Prop. – β) insbes. v. Alter, das mittlere, m. aetas (Ggstz. aetas primae iuventae u. senectus, od. puer u. iuvenis), Plaut., Cic., Colum. u. o.: constans aetas, quae media dicitur, Cic.: v. Lebl., Falernum (vinum) nec in novitate, nec in nimia vetustate corpori salubre est. Media eius aetas a quindecimo anno incipit, Plin. – übtr. auf die Pers. od. Sache, in den mittleren Jahren stehend, uxor, Plaut.: quemcumque vis occupa, adulescentem, senem, medium, Sen.: Aeglen maximam natu appellavit, mediam Euphrosynen, tertiam Thalian, Sen.: v. Lebl., vinum novum, vetus, medium (weder zu jung, noch zu alt), Varro fr.
    b) partitiv, mitten in usw., in der Mitte, Mitt-, α) übh. v. Tage, aestas erat mediusque dies, die Zeit um Mittag, Ov.: in medios dormire dies, mitten in den T. hinein, Hor.: de medio potare die, vom hellen Mittag an, Hor.: medio die (Ggstz. ortu obituque), Ov.: u. übtr., m. dies, Mittag = Süden, stabula ad medium conversa diem, Verg.: occidens Zephyros, Austros medius dies mittit, Apul.; vgl. media ab regione diei,
    ————
    Lucr. – v. der Nacht, mediā nocte, Suet.: ad mediam noctem, Suet. – v. den Jahreszeiten, medium erat tempus sementis, es war mitten in der Zeit der Aussaat, Flor.: extremā hieme... ineunte vere... mediā aestate, Cic.: aestu medio, aestibus mediis, frigoribus mediis, Verg. – übtr., v. der Pers., duorum fratrum aetatibus medius interiectus, dem Alter nach mitten zwischen den beiden Br. stehend, Cic.: in mediis (illis), mitten unter ihnen, Verg. – β) von dem, was mitten im Gange ist, mitten in od. auf usw., medium iam classe tenebat iter, war im vollen Laufe, Verg.: in honore deûm medio, Verg.: medio sermone, Verg.: in media pace, Sen. de ira 2, 2, 6; ep. 18, 6 u. 91, 5. Curt. 8, 10 (36), 17.
    c) subst., medium, iī, n., die Mitte, die mittlere Zeit, iam diei medium erat, Liv.: noctis erat medium, Ov.: per medium diei, Tac.: medio diei, Tac. (s. Heräus Tac. hist. 1, 62, 7): medio noctis, Iustin.: medio temporis, in der Zwischenzeit, mittlerweile (διὰ μέσον), Tac.: so auch in medium, mittlerweile, indessen, Apic. 3, 63. – nec longum in medio tempus, cum etc., kurze Zeit verstrich dazwischen, als usw., Verg. Aen. 9, 395 (vgl. oben no. 2, a, α mediumque fuit breve tempus, et etc.).
    B) bildl.: 1) zwischen zwei Extremen als drittes in der Mitte stehend, -schwebend, sich in der Mitte haltend, a) im allg.: cum inter pacem et bellum medi-
    ————
    um nihil intersit, Cic.: u. dafür poet m. dopp. Genet., si quid medium mortis fugaeque, Ov. – multitudo aut servit humiliter aut superbe dominatur; libertatem, quae media est, nec spernere modice nec habere sciunt, Liv. – v. der Rede, m. dicendi genus, Quint. u. (Ggstz. uber u. gracile) Gell.: tum graves sumus, tum subtiles, tum medium quiddam tenemus, Cic.: u. übtr., v. Redner, alii (oratores) graves, alii subtiles, alii eis interiecti et tamquam medii, Cic. – in der Philos., der mittlere, von dem, was weder lobens- noch tadelnswert ist, weder gut noch böse, m. officium, Cic. (s. bes. Cic. de off. 1, 16; de fin. 3, 58): alia interiecta et media u. media illa, Mitteldinge, Cic.: mediae artes, Quint.: subst., minora quaeque sunt ex mediis, Quint. b) den Ansichten u. dem Verhalten nach = zwischen zwei Ansichten oder Parteien die Mitte haltend, einen Mittelweg einschlagend, media consilii via, Liv.: ex quibus partim tecum sentiebant, partim medium quendam cursum tenebant, Cic.: mediis consiliis stare, Liv.: m. oratio, m. sententia, Liv.: medium quiddam tenere, einen Mittelweg einschlagen, Plin. ep. – mit inter u. Akk., quod medium inter aequum et utile erat, decreverunt, Liv. – subst., media sequi, einen Mittelweg einschlagen, Tac.: mediis copulare concordiam, durch vermittelnde Maßregeln, durch Entgegenkommen, Liv. – übtr. auf die Pers., medium se gerere, parteilos sich in der Mitte halten,
    ————
    Liv.: agebat medium (er schlug einen Mittelweg ein), plurima dissimulans, aliqua inhibens, Vell.: aliis notantibus praefectum, aliis praemia decernentibus, mediis... dicentibus, Liv. – oder = sich neutral verhaltend, unparteiisch, neutral, utra castra (sc. sequar)? Media tollit Antonius, Cic. – u. übtr. auf die Pers., pacem utrique parti, ut medios deceat amicos, optent, Liv.: tamquam medios, nec in alterius favorem inclinatos, miserat rex, Liv.: medios et neutrius partis, Suet.: de mediis et neutram partem sequentibus, Suet.: qui se medium esse vult, Cic.: medios esse iam non licebit, Cic.: Eumenes in eo bello medius erat animo, Vell.: Macedonico bello medium agere, neutral bleiben, Liv. epit. – u. mit dem Nbbgr. des Unentschiedenen, Unbestimmtenunbestimmt, unentschieden, zweideutig, responsum, zwischen Ja u. Nein in der Mitte schwebend, Liv.: vocabula, gleichsam mitteldeutig, zweideutig, Gell.: medius ambiguusque sermo, Plin. ep.: sed haec quoque media relinquamus, Vopisc.: subst., ad Varum media scriptitabat, Tac. – übtr. auf die Pers., se dubium mediumque partibus praestitit, Vell.: medii inter duos exspectavere fortunam, Flor.
    c) dem Grade od. Maße nach zwischen dem Hohen u. Niederen, Ausgezeichneten und ganz Schlechten in der Mitte stehend, gewöhnlich, ziemlich, mäßig, mittelmäßig, media bella, Liv.: ipsi me-
    ————
    dium ingenium, magis extra vitium, quam cum virtutibus, Tac.: gratia non media, nicht gewöhnliche, ungemeine, Liv.: uxorum fides summa, libertorum media, servorum aliqua, filiorum nulla, Vell.: nihil medium, sed immensa omnia volvere animo, Liv.: pauca ille mediis sermonibus locutus, mit gewöhnlichen Worten, Ov. – übtr. auf die Pers., innocentiā eximius, sanctitate praecipuus, eloquentiā medius, Vell.: m. plebs, das gewöhnliche Volk, der gemeine Mann, Ov.: u. so m. vulgus, Ov.
    2) vermittelnd zwischen zwei Extremen stehend, a) nach beiden Seiten hinüberspielend, zu beidem geneigt, -befähigt, eine Mischung von beidem u. dgl., medium erat in Anco ingenium, et Numae et Romuli memor, Liv.: übtr. auf die Pers., multus in eo proelio Caesar fuit mediusque inter imperatorem et militem, Flor.: u. dafür poet. mit dopp. Genet., pacis eras mediusque belli, zu Frieden u. Krieg gleich befähigt, Hor.
    b) tätig als Mittler eingreifend, vermittelnd, hilfreich, der Vermittler, media quaedam manus, Quint.: medio Pompei capite, Flor. – v. der Pers., medium se offert, Verg.: mediis dis, Ov.: u. poet mit dopp. Genet., medius fratris sui maestaeque sororis, Ov. Vgl. übh. Drak. Sil. 16, 222. Juret. Symm. epist. 4, 51. Gronovii Obss. in Eccl. 13.
    3) störend zwischen eine Handlung tretend od.
    ————
    entzweiend zwischen zwei Personen tretend, ne medius occurrere possit, störend zur Unzeit erscheinen könne, Verg.: quos inter medius venit furor, Haß entzweite sie beide, Verg.
    II) (wie μέσος) übtr., weil die Mitte jeden Körper in zwei Hälften teilt = dimidius, halb, zur Hälfte (Ggstz. totus), mediā plus parte, Ov.: media Minerva, das Brustbild, die Büste der M., Iuven.: m. scrupulum croci, Pallad.: aurum coronarium Italicis totum, medium provincialibus reddidit, Capit.: quod (oculus) convexus mediusque quacumque cernatur, Plin.: Nepa (sidus) medius occĭdit (Ggstz. totus apparet), Colum. – subst., medium, iī, n., die Hälfte, in itineris medio, Eutr.: scillae medium conterunt cum aqua, Varro.: scrobem ad medium completo, Colum.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > medius

См. также в других словарях:

  • SATIO — I. SATIO Macedoniae oppidum circa Lychnidem paludem. Polyb. l. 5. II. SATIO circa Vergiliarum occasum fiebat, in Graecia fere omni et Asia, Plinio l. 18. c. 7. Aestiva, quae aestate ante Vergiliarum exortum seruntur, ut milium, panicum, sesama,… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • semence — [ s(ə)mɑ̃s ] n. f. • 1265; lat. médiév. sementia, class. sementis 1 ♦ Organe ou fragment de végétal capable de produire un nouvel individu; spécialt Graines qu on sème ou qu on enfouit. Blé, pommes de terre de semence, réservés pour servir de… …   Encyclopédie Universelle

  • simiente — (Del lat. sementis, siembra.) ► sustantivo femenino 1 BOTÁNICA Cada uno de los granos contenidos en un fruto que en condiciones adecuadas puede dar lugar a una nueva planta de la misma especie. SINÓNIMO semilla 2 BIOLOGÍA Semen, conjunto de… …   Enciclopedia Universal

  • semental — ► adjetivo 1 AGRICULTURA De la siembra. ► adjetivo/ sustantivo masculino 2 GANADERÍA Se aplica al animal macho que tiene unas características especiales y se destina a la reproducción. * * * semental (del lat. «sementis», simiente) 1 adj. De la… …   Enciclopedia Universal

  • semencera — (del sup. lat. «sementĭa», de «sementis») f. Sementera. * * * semencera. (Del lat. *sementĭa, de sementis). f. sementera …   Enciclopedia Universal

  • simienza — (del lat. «sementis», semilla) f. Sementera. * * * simienza. (Del lat. sementis, semilla). f. desus. Acción y efecto de sembrar …   Enciclopedia Universal

  • Saat — 1. Böse Saat trägt böse Früchte. 2. Die früh saat treugt offt, die spat selten. – Gruter, I, 20; Petri, II, 128 u. 319; Eiselein, 536; Simrock, 8621; Körte, 5127. Dies Sprichwort steht mit dem unter 14 im Widerspruch. Beide Auffassungen werden… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • Coat of arms of the BBC — Details Armiger The BBC Adopted 1927 …   Wikipedia

  • Gibbula — Taxobox name = image caption = regnum = Animalia phylum = Mollusca classis = Gastropoda ordo = Archaeogastropoda familia = Trochidae genus = Gibbula genus authority = da Costa, 1778 Linnaeus, 1758 subdivision ranks = Species subdivision = See… …   Wikipedia

  • semencier — semence [ s(ə)mɑ̃s ] n. f. • 1265; lat. médiév. sementia, class. sementis 1 ♦ Organe ou fragment de végétal capable de produire un nouvel individu; spécialt Graines qu on sème ou qu on enfouit. Blé, pommes de terre de semence, réservés pour… …   Encyclopédie Universelle

  • semer — [ s(ə)me ] v. tr. <conjug. : 5> • 1155; lat. seminare 1 ♦ Répandre en surface ou mettre en terre (des semences) après une préparation appropriée du sol. Semer des graines et planter un arbre. « Une terre noire et grasse [...] où l on sème… …   Encyclopédie Universelle

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»