Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

sē-grego

  • 1 grego

    grego, āvi, ātum, āre (grex),zu einer Herde scharen, übtr., Levitas ad se gregavit, Sulpic. Sev. chron. 1, 19, 6: Maeotidae ita se gregabant (scharten sich zusammen), quasi etc., Vopisc. Tac. 13, 1. Vgl. Gloss. ›gregat, ἀγελίζει, ἀθροίζει‹. – Passiv medial, gregor, ātus, ārī, sich zu einer Herde scharen, v. Tieren, Idaliae volucres... iam longum caelo domoque gregatae, Stat. Ach. 1, 373: im Bilde, nunc oves facti duce te gregantur pacis in aulam, Paul. Nol. 17, 200. – übtr., v. Menschen, sich (zusammen)- scharen, totidem totidemque gregati ferte manus, Stat. Theb. 8, 668.

    lateinisch-deutsches > grego

  • 2 grego

    grego, āvi, ātum, āre (grex),zu einer Herde scharen, übtr., Levitas ad se gregavit, Sulpic. Sev. chron. 1, 19, 6: Maeotidae ita se gregabant (scharten sich zusammen), quasi etc., Vopisc. Tac. 13, 1. Vgl. Gloss. ›gregat, ἀγελίζει, ἀθροίζει‹. – Passiv medial, gregor, ātus, ārī, sich zu einer Herde scharen, v. Tieren, Idaliae volucres... iam longum caelo domoque gregatae, Stat. Ach. 1, 373: im Bilde, nunc oves facti duce te gregantur pacis in aulam, Paul. Nol. 17, 200. – übtr., v. Menschen, sich (zusammen)- scharen, totidem totidemque gregati ferte manus, Stat. Theb. 8, 668.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > grego

  • 3 aggrego

    ag-grego (ad-grego), āvī, ātum, āre, eig. »zur Herde scharen«; dah. übtr., I) beigesellen, zugesellen, refl. se aggregare u. Passivum aggregari medial = sich beigesellen, sich anschließen, a) leb. Wesen, mit Orts-Adv., eodem ceteros undique collectos naufragos, Cic. – m. in u. Akk., ego te in nostrum numerum aggregare soleo, Cic. – m. ad u. Akk., filium ad patris interitum, Cic.: suam voluntatem ad summi viri dignitatem, sich mit seiner Neigung anschließen an usw., sich hinneigen zu usw., Cic.: se ad eorum amicitiam, Caes. – m. Dat., cum aut vincentibus spes aut pulsis ira aggregat suos, Liv.: simillimos sibi, Vell.: ambiguos militum animos partibus, Tac.: aggr. se Romanis, Liv.: aggregari (medial) Vespasiani partibus, Tac., desciscentibus, Suet. – m. dopp. Acc., quos comites (als B.) ei fortuna aggregaverat, Vell. 2, 53, 1. – absol., alius alia ex navi, quibuscumque signis occurrerat, se aggregabat, Caes. b.G. 4, 26, 1. – b) lebl. Objj., beigesellen, zuzählen, hinzunehmen, m. Dat., his διασκευάς Quint. 9, 2, 107: primo secundum, Boëth. inst. arithm. 1, 20; vgl. Eulog. in somn. Scip. p. 405, 34 Or. – II) zusammenhäufen, aufhäufen, pecunias, Ambros. de off. 1, 28, 187: thesauri acervos, ibid. 1, 49, 243.

    lateinisch-deutsches > aggrego

  • 4 aggrego

    ag-grego (ad-grego), āvī, ātum, āre, eig. »zur Herde scharen«; dah. übtr., I) beigesellen, zugesellen, refl. se aggregare u. Passivum aggregari medial = sich beigesellen, sich anschließen, a) leb. Wesen, mit Orts-Adv., eodem ceteros undique collectos naufragos, Cic. – m. in u. Akk., ego te in nostrum numerum aggregare soleo, Cic. – m. ad u. Akk., filium ad patris interitum, Cic.: suam voluntatem ad summi viri dignitatem, sich mit seiner Neigung anschließen an usw., sich hinneigen zu usw., Cic.: se ad eorum amicitiam, Caes. – m. Dat., cum aut vincentibus spes aut pulsis ira aggregat suos, Liv.: simillimos sibi, Vell.: ambiguos militum animos partibus, Tac.: aggr. se Romanis, Liv.: aggregari (medial) Vespasiani partibus, Tac., desciscentibus, Suet. – m. dopp. Acc., quos comites (als B.) ei fortuna aggregaverat, Vell. 2, 53, 1. – absol., alius alia ex navi, quibuscumque signis occurrerat, se aggregabat, Caes. b.G. 4, 26, 1. – b) lebl. Objj., beigesellen, zuzählen, hinzunehmen, m. Dat., his διασκευάς Quint. 9, 2, 107: primo secundum, Boëth. inst. arithm. 1, 20; vgl. Eulog. in somn. Scip. p. 405, 34 Or. – II) zusammenhäufen, aufhäufen, pecunias, Ambros. de off. 1, 28, 187: thesauri acervos, ibid. 1, 49, 243.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aggrego

  • 5 abgrego

    ab-grego, āre (ab u. grex), (von der Herde) absondern, Paul. ex Fest. 23, 7. Vgl. Gloss. ›abgrego, ἀπαγελάζω, διαχωρίζω‹.

    lateinisch-deutsches > abgrego

  • 6 congrego

    con-grego, āvī, ātum, āre (con u. grex), zusammenherden, a) eig.: α) Tiere zu einer Herde vereinigen (Ggstz. separare, dispergere), oves, Plin.: mustelas, Plin.: cum leonibus vulpes, in demselben Zwinger unterbringen, Mart. – oft refl. se congr. u. Passiv congregari medial (Ggstz. separari, dispergi), sich herdenweise vereinigen, sich zusammengesellen, se c. et condensare in locum unum, Varr.: omnes in unum congregatae aves, Sulp. Sev.: c. se ad paucos amnes (v. Wild), Plin.: in quo admirandum est, congressune aliquo inter se, an iam inde ab ortu naturā ipsā congregatae sint (dissimillimae bestiolae), Cic.: apium examina non fingendorum favorum causā congregantur, Cic.: ciconiae abiturae congregantur in certo loco, Plin. – β) im weitern Sinne, Menschen gleichsam zusammenherden, zusammenscharen, zusammengesellen, bei Cic. bes. = zum geselligen Zusammenleben (zur Geselligkeit) vereinigen, u. übh. einem Verein usw. zugesellen (Ggstz. dissipare, dispergere), dissipatos homines c. et ad societatem vitae convocare, Cic. – dispersos homines in unum locum, Cic.: hominem in idem Vettii indicium atque in eundem hunc numerum, Cic. -quicum te aut voluntas congregavit aut fortuna coniunxit, Cic. – quibus (Dativ) me tempus aliquod congregavit, Sen. – oft refl. se congregare u. Passiv congregari medial, sich zusam mengesellen, sich zusammenscharen, sich zum geselligen Zusammenleben vereinigen, D tantum equites congregaverunt se, Curt.: Antiochus cum paucis fugiens in ipso itinere pluribus congregantibus se, Liv.: familiae congregantur, Cic.: unum se in locum ad curiam, Cic.: unum in locum congregari, Cic.: passim ex dissipata fuga in unum locum congregari, Liv.: congregari undique ad Tatium, Liv.: congregari circa Agamemnonem, Auson. perioch. Odyss. 24: laevum cornu, quo turbam hostium congregari cernebat, Liv.: cuncti ad portam congregantur, Iustin.: rursus in urbe congregari, Tac.: congregari inter se, v. Soldaten, Tac.: congregari in fano commentandi causā, Cic.: in Academia congregati, Cic.: congregati per Asiam artifices, Liv. – se cum aequalibus, Cic.: congregari facile od. facillime cum paribus, Amm. u. Cic. (vgl. par): ut non congregari inter se possent (milites in castris), Tac. – nulli externo congregantur, Plin. – multitudo hominum ex servis, ex conductis, ex egentibus congregata, Cic.: homines naturā congregati, Cic. – b) übtr., lebl. Ggstde. zusammenhäufen, α) übh.: signa in unum locum, Tac. – medial, corpora inter se congregantur, Lucr.: ex quo indicare potestis, quanta vis illa fuerit oriens et congregata (in ihrem Emporsteigen u. in ihrer Gesamtvereinigung), cum haec Cn. Pompeium terruerit iam distracta et exstincta, Cic. de domo 67. – β) in der Darstellung, turbam verborum, Quint.: argumenta infirmiora, Quint.

    lateinisch-deutsches > congrego

  • 7 disgrego

    dis-grego, āvī, ātum, āre, absondern, teilen, trennen, Mart. Cap. 9. § 913. Boëth. de music. 4, 17. p. 344, 16 Fr.: m. ab u. Abl., Cresc. bei Augustin. c. Cresc. Donat. 3. § 38 u. 4. § 52. Boëth. de music. 5, 5: m. in u. Akk., Mart. Cap. 3. § 289: Partiz. disgregatus, getrennt (Ggstz. continuus), Boëth. de music. 5, 6.

    lateinisch-deutsches > disgrego

  • 8 disgregus

    disgregus, a, um (dis u. grego), verschieden, unähnlich, Mart. Cap. 9. § 892.

    lateinisch-deutsches > disgregus

  • 9 segrego

    sē-grego, āvī, ātum, āre (grex), I) von der Herde absondern, trennen, mater segregat egregiam subolem, Nemes. cyn. 156 sq.: oves segregatae, Phaedr. 3, 15, 3. – II) übtr., übh. absondern, trennen, entfernen, grana sordidissimis putaminibus vestita curiosā manu, Petron.: ex hostium coacervatorum cumulis corpora suorum, Liv.: alqm e senatu, Plaut.: alqm a numero civium, Cic.: alqm a se, jmd. von sich = sich von jmd., Komik. u. Cic. (s. Meißner Ter. Andr. 291): manu liberos a se, Cic.: alqm a vita immani et fera, Cic.: suspicionem et culpam ab se, Plaut.: virtutem a summo bono, Cic.: vita beata comitatu pulcherrimo segregata, Cic. – ut segregaret pugnam eorum, Liv.: s. sermonem, die Rede abbrechen, schweigen, Plaut. – / In der Tmesis, seque gregari, Lucr. 1, 452.

    lateinisch-deutsches > segrego

  • 10 abgrego

    ab-grego, āre (ab u. grex), (von der Herde) absondern, Paul. ex Fest. 23, 7. Vgl. Gloss. ›abgrego, ἀπαγελάζω, διαχωρίζω‹.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abgrego

  • 11 congrego

    con-grego, āvī, ātum, āre (con u. grex), zusammenherden, a) eig.: α) Tiere zu einer Herde vereinigen (Ggstz. separare, dispergere), oves, Plin.: mustelas, Plin.: cum leonibus vulpes, in demselben Zwinger unterbringen, Mart. – oft refl. se congr. u. Passiv congregari medial (Ggstz. separari, dispergi), sich herdenweise vereinigen, sich zusammengesellen, se c. et condensare in locum unum, Varr.: omnes in unum congregatae aves, Sulp. Sev.: c. se ad paucos amnes (v. Wild), Plin.: in quo admirandum est, congressune aliquo inter se, an iam inde ab ortu naturā ipsā congregatae sint (dissimillimae bestiolae), Cic.: apium examina non fingendorum favorum causā congregantur, Cic.: ciconiae abiturae congregantur in certo loco, Plin. – β) im weitern Sinne, Menschen gleichsam zusammenherden, zusammenscharen, zusammengesellen, bei Cic. bes. = zum geselligen Zusammenleben (zur Geselligkeit) vereinigen, u. übh. einem Verein usw. zugesellen (Ggstz. dissipare, dispergere), dissipatos homines c. et ad societatem vitae convocare, Cic. – dispersos homines in unum locum, Cic.: hominem in idem Vettii indicium atque in eundem hunc numerum, Cic. -quicum te aut voluntas congregavit aut fortuna coniunxit, Cic. – quibus (Dativ) me tempus aliquod congregavit, Sen. – oft refl. se congregare u. Passiv congregari medial, sich zusam-
    ————
    mengesellen, sich zusammenscharen, sich zum geselligen Zusammenleben vereinigen, D tantum equites congregaverunt se, Curt.: Antiochus cum paucis fugiens in ipso itinere pluribus congregantibus se, Liv.: familiae congregantur, Cic.: unum se in locum ad curiam, Cic.: unum in locum congregari, Cic.: passim ex dissipata fuga in unum locum congregari, Liv.: congregari undique ad Tatium, Liv.: congregari circa Agamemnonem, Auson. perioch. Odyss. 24: laevum cornu, quo turbam hostium congregari cernebat, Liv.: cuncti ad portam congregantur, Iustin.: rursus in urbe congregari, Tac.: congregari inter se, v. Soldaten, Tac.: congregari in fano commentandi causā, Cic.: in Academia congregati, Cic.: congregati per Asiam artifices, Liv. – se cum aequalibus, Cic.: congregari facile od. facillime cum paribus, Amm. u. Cic. (vgl. par): ut non congregari inter se possent (milites in castris), Tac. – nulli externo congregantur, Plin. – multitudo hominum ex servis, ex conductis, ex egentibus congregata, Cic.: homines naturā congregati, Cic. – b) übtr., lebl. Ggstde. zusammenhäufen, α) übh.: signa in unum locum, Tac. – medial, corpora inter se congregantur, Lucr.: ex quo indicare potestis, quanta vis illa fuerit oriens et congregata (in ihrem Emporsteigen u. in ihrer Gesamtvereinigung), cum haec Cn. Pompeium terruerit iam distracta et exstincta, Cic. de domo 67. – β) in der Darstellung, turbam verborum,
    ————
    Quint.: argumenta infirmiora, Quint.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > congrego

  • 12 disgrego

    dis-grego, āvī, ātum, āre, absondern, teilen, trennen, Mart. Cap. 9. § 913. Boëth. de music. 4, 17. p. 344, 16 Fr.: m. ab u. Abl., Cresc. bei Augustin. c. Cresc. Donat. 3. § 38 u. 4. § 52. Boëth. de music. 5, 5: m. in u. Akk., Mart. Cap. 3. § 289: Partiz. disgregatus, getrennt (Ggstz. continuus), Boëth. de music. 5, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > disgrego

  • 13 disgregus

    disgregus, a, um (dis u. grego), verschieden, unähnlich, Mart. Cap. 9. § 892.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > disgregus

  • 14 segrego

    sē-grego, āvī, ātum, āre (grex), I) von der Herde absondern, trennen, mater segregat egregiam subolem, Nemes. cyn. 156 sq.: oves segregatae, Phaedr. 3, 15, 3. – II) übtr., übh. absondern, trennen, entfernen, grana sordidissimis putaminibus vestita curiosā manu, Petron.: ex hostium coacervatorum cumulis corpora suorum, Liv.: alqm e senatu, Plaut.: alqm a numero civium, Cic.: alqm a se, jmd. von sich = sich von jmd., Komik. u. Cic. (s. Meißner Ter. Andr. 291): manu liberos a se, Cic.: alqm a vita immani et fera, Cic.: suspicionem et culpam ab se, Plaut.: virtutem a summo bono, Cic.: vita beata comitatu pulcherrimo segregata, Cic. – ut segregaret pugnam eorum, Liv.: s. sermonem, die Rede abbrechen, schweigen, Plaut. – In der Tmesis, seque gregari, Lucr. 1, 452.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > segrego

См. также в других словарях:

  • grègo ! — interj. chiche ! Dire grègo : mettre au défi. Faire grègo en quauqu un : narguer quelqu un …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • Grego Anderson — (born 1967) is a blues folk artist who lives in Austin, Texas. Anderson was recognized by the United States Congress in 2003 as one of two official visual artists for the [http://www.yearoftheblues.org/features.asp?id={F0D4E05A 06A8 45CC B570… …   Wikipedia

  • grego — [grē′gō, grā′gō] n. [< It Greco or Port Grego, both < L Graecus, Greek] a short cloak of coarse cloth with an attached hood, worn in the Levant …   English World dictionary

  • Grego — Grego, Cap der SOSpitze der Insel Cypern …   Pierer's Universal-Lexikon

  • grego — |ê| adj. 1. Próprio da Grécia; peculiar aos gregos. 2.  [Figurado] Atrapalhado. • adj. s. m. 3. Da Grécia. • s. m. 4. Língua grega. 5. Membro da Igreja Ortodoxa grega. 6.  [Figurado] Coisa obscura, difícil de compreender. 7. agradar a gregos e… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • Grego — Este artículo o sección necesita referencias que aparezcan en una publicación acreditada, como revistas especializadas, monografías, prensa diaria o páginas de Internet fidedignas. Puedes añadirlas así o avisar al autor princip …   Wikipedia Español

  • Grego — Greggoe Greg goe, Grego Gre go, n. [Prob. fr, It. Greco Greek, or Sp. Griego, or Pg. Grego.] A short jacket or cloak, made of very thick, coarse cloth, with a hood attached, worn by the Greeks and others in the Levant. [Written also {griego}.]… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • Grego — Famille patricienne de Venise La famille Grego est originaire du levant dès le Xe siècle ou sinon au retour de Enrico Dandolo de Constantinople. Leur nom renvoie à leurs origines grecques. Les armes des Grego se composent d un écu coupé d or …   Wikipédia en Français

  • grego — noun /ˈɡɹeɪɡəʊ/ A type of rough jacket with a hood. Going to his heavy grego, or wrapall, or dreadnaught, which he had previously hung on a chair, he fumbled in the pockets, and produced at length a curious little deformed image with a hunch on… …   Wiktionary

  • grego — /gree goh, gray /, n., pl. gregos. a short, hooded coat of thick, coarse fabric, originally worn in the eastern Mediterranean countries. [1740 50; perh. < Pg (cf. Sp griego, It greco) < L Graecus GREEK] * * * …   Universalium

  • grego — gre·go …   English syllables

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»