-
1 sacratus
săcrātus, a, um [st1]1 [-] part. passé de sacro. - sacrata militia, Liv.: service auquel on est lié par serment. - caput Jovi sacratum, Liv.: tête vouée à Jupiter vengeur. - eloquentia sacrata scriptis, Liv.: éloquence immortalisée par des écrits. [st1]2 [-] adjt. consacré, sanctifié, saint. - dies sacratior Mart. 4, 1, 1: jour plus sacré. - numen gentibus sacratissimum, Plin. 33, 82: divinité la plus sacrée pour ces nations. [st1]3 [-] auguste, sacré, vénérable. - Ov. F. 2, 60. - sacratissimus épith. des empereurs. --- Dig.* * *săcrātus, a, um [st1]1 [-] part. passé de sacro. - sacrata militia, Liv.: service auquel on est lié par serment. - caput Jovi sacratum, Liv.: tête vouée à Jupiter vengeur. - eloquentia sacrata scriptis, Liv.: éloquence immortalisée par des écrits. [st1]2 [-] adjt. consacré, sanctifié, saint. - dies sacratior Mart. 4, 1, 1: jour plus sacré. - numen gentibus sacratissimum, Plin. 33, 82: divinité la plus sacrée pour ces nations. [st1]3 [-] auguste, sacré, vénérable. - Ov. F. 2, 60. - sacratissimus épith. des empereurs. --- Dig.* * *Sacratus, pen. prod. Participium, siue Nomen ex participio. Sacré, Consacré, Dedié à Dieu.\Caput sacratum. Virgil. Un homme dedié et deputé pour estre immolé.\Tempora sacrata mea sunt velata corona. Ouid. J'ay esté couronné poete du chappeau de laurier ou d'hierre.\Dona ducum sacrata. Lucan. Dons que les capitaines mettent és eglises ou ailleurs apres qu'ils ont eu victoire de leurs ennemis, comme estendars et choses semblables.\Fas mihi Graiorum sacrata resoluere iura. Virgil. Il m'est loisible et licite de rompre et faulser le serment de guerre que j'ay faict aux Grecs, car ils m'ont voulu faire mourir à tort.\Sacratae leges. Liu. Loix qui portent peine de la teste à touts les contrevenants et contrefaisants.\Sacratior, et hoc sacratius. Pli. Nihil habent Druidae visco et arbore in qua gignatur sacratius. Il n'est rien qu'ils estiment plus sainct.\Sacratissimus. Plin. Numine illis gentibus sacratissimo. Tressacré. -
2 sacratus
sacrātus, a, um, PAdi. ( von sacro), geheiligt, heilig, templum, Verg.: dies sacratior, Mart.: divi Augusti sacratissima memoria, Val. Max.: beneficiorum sacratissimum ius, Sen.: numen gentibus illis sacratissimum, Plin. – lex sacrata, ein Gesetz, auf dessen Übertretung ein Fluch gesetzt ist, ein hoch verpöntes Gesetz, Cic. Sest. 16; de domo 43. – bes. v. Kaiser, zur Gottheit erhoben, vergöttert, dux, v. Augustus, Ov.: u. sacratissimus als Beiwort der Kaiser, Gaius dig. u. Spät.: Plur. subst., sacrātī, ōrum, m., die Vergötterten, Capit. Anton, phil. 18, 8.
-
3 sacratus
sacrātus, a, um, PAdi. ( von sacro), geheiligt, heilig, templum, Verg.: dies sacratior, Mart.: divi Augusti sacratissima memoria, Val. Max.: beneficiorum sacratissimum ius, Sen.: numen gentibus illis sacratissimum, Plin. – lex sacrata, ein Gesetz, auf dessen Übertretung ein Fluch gesetzt ist, ein hoch verpöntes Gesetz, Cic. Sest. 16; de domo 43. – bes. v. Kaiser, zur Gottheit erhoben, vergöttert, dux, v. Augustus, Ov.: u. sacratissimus als Beiwort der Kaiser, Gaius dig. u. Spät.: Plur. subst., sacrātī, ōrum, m., die Vergötterten, Capit. Anton, phil. 18, 8.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sacratus
-
4 sacrātus
-
5 sacratus
1. sacrātus, a, umpart. pf. к sacro2. adj. -
6 sacratus
(partic.), священный, sacratiss. vasa (1. 21 C. l, 2).Латинско-русский словарь к источникам римского права > sacratus
-
7 sacratus
sā̆crātus, a, um, Part. and P. a., from sacro. -
8 sacrate
sacrātē [ sacratus ]1) свято, благочестиво ( vivere Aug)2) благоговейно, в мистическом почтении (accipere aliquid Aug) -
9 sacrate
sacrātē, Adv. (sacratus), I) heilig, fromm, Augustin. epist. 235, 3. – II) geheimnisvoll, mystisch, Augustin. de doctr. Chr. 2, 16.
-
10 sacrate
sacrātē, Adv. (sacratus), I) heilig, fromm, Augustin. epist. 235, 3. – II) geheimnisvoll, mystisch, Augustin. de doctr. Chr. 2, 16. -
11 sacrō
sacrō āvī, ātus, āre [sacer], to set apart as sacred, consecrate, dedicate, devote: agrum: praedam, L.: (laurum) Phoebo, V.: aras, V.: votum inmortale, V.: auream aquilam, Cu.: sacratas fide manūs, L.: sacrata Crotonis Ossa, O.: templum, V.— To devote, doom, declare accursed, condemn: de sacrando cum bonis capite eius leges, L.— To set apart, consecrate, devote, give, dedicate: quod patriae vacat, id studiis nobisque sacrasti, C. poët.: tibi sacratum opus, O.: Parcae telis sacrarunt Evandri (Halaesum), devote, V.— To render sacred, hallow, consecrate: foedus in Capitolio sacratum, declared inviolable, L.: cum sacratis legibus sanctum esset, ut, etc., by laws whose violation is followed by a curse: sacrata lex, a law under the protection of the gods, L.— To hold sacred, worship as sacred: patrem deūm hominumque hac sede, L.: Vesta sacrata, O.— To render imperishable, immortalize: quod Libitina sacravit, H.: eloquentia eius sacrata scriptis omnis generis, L.: avum Sacrarunt carmina tuum, O.* * *sacrare, sacravi, sacratus Vconsecrate, make sacred, dedicate -
12 Fanum
1.fānum, i, n. [fari; cf. Varr. L. L. 6, § 54 Müll.; Paul. ex Fest. p. 88, 1, and 93, 17 Müll.; Cic. Div. 1, 41, 90], a place dedicated to some deity by forms of consecration, a sanctuary, temple (syn.:2.templum, aedes, delubrum, cella, sacellum, sacrarium): in ea pugna Jovis Statoris aedem votam, ut Romulus ante voverat: sed fa num tantum, id est locus templo effatus, sacratus fuerat,
Liv. 10, 37 fin.; Sen. Ben. 7, 7:eamque unam ob causam Xerxes inflammari Atheniensium fana jussisse dicitur, quod deos inclusos parietibus contineri nefas esse duceret,
Cic. Rep. 3, 9:pro patriis fanis atque delubris propugnandum,
id. Rab. Perd. 10, 30:de aris ac focis, de fanis ac templis,
id. Cat. 4, 11, 24:fana templaque expilavit,
Suet. Caes. 54:propter fani religionem,
Cic. Inv. 2, 1, 1:fanum antiquissimum et sanctissimum,
id. Verr. 2, 1, 20, § 54:Dianae Ephesi,
Caes. B. C. 3, 33, 1:Junonis,
Cic. Verr. 2, 1, 20, § 52:Herculis,
Caes. B. C. 2, 18, 1:Hammonis,
Lucr. 6, 848:Eumenidum,
Cic. N. D. 3, 18, 46; Vulg. Judic. 9, 4 al.Fanum, i, n., a city in Umbria, on the Adriatic Sea, with a celebrated temple of Fortuna, now Fano, Caes. B. C. 1, 11 fin.;called also Fanum Fortunae,
Plin. 3, 14, 19, § 113; Tac. H. 3, 50; Inscr. Orell. 83 and 84;and Colonia Fanestris,
Vitr. 2, 9, 16; 5, 1, 6; cf. Inscr. Orell. 1535; 3143; 3969. -
13 fanum
1.fānum, i, n. [fari; cf. Varr. L. L. 6, § 54 Müll.; Paul. ex Fest. p. 88, 1, and 93, 17 Müll.; Cic. Div. 1, 41, 90], a place dedicated to some deity by forms of consecration, a sanctuary, temple (syn.:2.templum, aedes, delubrum, cella, sacellum, sacrarium): in ea pugna Jovis Statoris aedem votam, ut Romulus ante voverat: sed fa num tantum, id est locus templo effatus, sacratus fuerat,
Liv. 10, 37 fin.; Sen. Ben. 7, 7:eamque unam ob causam Xerxes inflammari Atheniensium fana jussisse dicitur, quod deos inclusos parietibus contineri nefas esse duceret,
Cic. Rep. 3, 9:pro patriis fanis atque delubris propugnandum,
id. Rab. Perd. 10, 30:de aris ac focis, de fanis ac templis,
id. Cat. 4, 11, 24:fana templaque expilavit,
Suet. Caes. 54:propter fani religionem,
Cic. Inv. 2, 1, 1:fanum antiquissimum et sanctissimum,
id. Verr. 2, 1, 20, § 54:Dianae Ephesi,
Caes. B. C. 3, 33, 1:Junonis,
Cic. Verr. 2, 1, 20, § 52:Herculis,
Caes. B. C. 2, 18, 1:Hammonis,
Lucr. 6, 848:Eumenidum,
Cic. N. D. 3, 18, 46; Vulg. Judic. 9, 4 al.Fanum, i, n., a city in Umbria, on the Adriatic Sea, with a celebrated temple of Fortuna, now Fano, Caes. B. C. 1, 11 fin.;called also Fanum Fortunae,
Plin. 3, 14, 19, § 113; Tac. H. 3, 50; Inscr. Orell. 83 and 84;and Colonia Fanestris,
Vitr. 2, 9, 16; 5, 1, 6; cf. Inscr. Orell. 1535; 3143; 3969. -
14 sacellum
săcellum, i, n. dim. [sacrum], a little sanctuary, i. e. a small uncovered place consecrated to a divinity; a chapel: sacellum est locus parvus deo sacratus cum āra, Trebatius ap. Gell. 6, 12, 5:sacella dicuntur loca diis sacrata sine tecto,
Fest. p. 318, and Paul. ex Fest. p. 319 Müll.; Ter. Ad. 4, 2, 37:sunt loca publica urbis, sunt sacella,
Cic. Agr. 2, 14, 36; cf. Liv. 40, 51 fin.:exaugurare fana sacellaque statuit,
id. 1, 55:Caeciliam Metelli exisse in quoddam sacellum ominis capiendi causā,
Cic. Div. 1, 46, 104:et quo—sed faciles Nymphae risere—sacello,
Verg. E. 3, 9 Forbig. ad loc.:Atheniensium muros ex sacellis sepulchrisque constitisse,
Nep. Them. 6, 6: flore sacella tego, Prop. 4 (5), 3, 57:incultum,
id. 2, 19, 13: Quirini, Fest. s. v. Quirinalis porta, p. 254 Müll.; cf. Liv. 5, 40:Naeniae deae,
Fest. p. 163 Müll.; Tac. H. 3, 74; Ov. F. 1, 275; Juv. 13, 232.
См. также в других словарях:
Scotinotylus sacratus — Scotinotylus sacratus … Wikipédia en Français
Paolo Sadoleto — Pour les articles homonymes, voir Sadoleto. Paul Sadolet Biographie Nom de naissance Paolo Sadoleto Naissance 1508 Modène, en Émilie Romagne … Wikipédia en Français
Sagrado — (Del lat. sacratus .) ► adjetivo 1 De la divinidad o de su culto: ■ la iglesia es un lugar sagrado; leyó unos versículos del libro sagrado. SINÓNIMO santo 2 Que es digno de respeto o veneración: ■ nuestra amistad es algo sagrado. SINÓNIMO… … Enciclopedia Universal
Siegel Gottes — Das Sigillum Dei ( Siegel Gottes , auch signum dei vivi Zeichen des lebendigen Gottes , und seit John Dee Sigillum Dei Æmeth genannt) ist ein seit dem Spätmittelalter in magischer Literatur bezeugtes Diagramm, das sich aus zwei Kreisen, einem… … Deutsch Wikipedia
Sigillum Aemeth — Das Sigillum Dei ( Siegel Gottes , auch signum dei vivi Zeichen des lebendigen Gottes , und seit John Dee Sigillum Dei Æmeth genannt) ist ein seit dem Spätmittelalter in magischer Literatur bezeugtes Diagramm, das sich aus zwei Kreisen, einem… … Deutsch Wikipedia
Sigillum Dei — Das Sigillum Dei ( Siegel Gottes , auch signum dei vivi Zeichen des lebendigen Gottes , und seit John Dee Sigillum Dei Æmeth genannt) ist ein seit dem Spätmittelalter in magischer Literatur bezeugtes Diagramm, das sich aus zwei Kreisen, einem… … Deutsch Wikipedia
Sigillum Dei Aemeth — Das Sigillum Dei ( Siegel Gottes , auch signum dei vivi Zeichen des lebendigen Gottes , und seit John Dee Sigillum Dei Æmeth genannt) ist ein seit dem Spätmittelalter in magischer Literatur bezeugtes Diagramm, das sich aus zwei Kreisen, einem… … Deutsch Wikipedia
Selva morale e spirituale — La Selva morale e spirituale (littéralement Forêt morale et spirituelle) est un recueil de quarante œuvres sacrées de Claudio Monteverdi publié en 1640 ou 1641. Liste des œuvres O ciechi il tanto affaticar che giova poème de Pétrarque, madrigal… … Wikipédia en Français
sagrativo — sagrativo, a (del lat. «sacrātus», sagrado; ant.) adj. Misterioso. * * * sagrativo, va. (Del lat. sacrātus, sagrado). adj. ant. misterioso … Enciclopedia Universal
Sacrate — Sa crate, v. t. [L. sacratus, p. p. of sacrare. See {Sacred}.] To consecrate. [Obs.] [1913 Webster] … The Collaborative International Dictionary of English
The Sworn Book of Honorius — or Liber Juratus (also liber sacer, sacratus or consecratus , Sworn Book of Honorius , Grimoire of Honorius ) is a medieval grimoire. Its date of composition is uncertain, but it is mentioned as liber sacer in the 13th century, apparently assert … Wikipedia