rzeczywisty

См. также в других словарях:

• rzeczywisty — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, rzeczywistyiści, rzeczywistytszy {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} istniejący naprawdę; taki, który naprawdę miał miejsce; realny, faktyczny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Świat rzeczywisty.… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rzeczywisty — rzeczywistyiści, rzad. rzeczywistystszy 1. «obiektywnie istniejący; taki, który się istotnie zdarzył» Fakty, wydarzenia rzeczywiste. ∆ mat. Liczba rzeczywista «każda liczba wymierna lub niewymierna» 2. «autentyczny, prawdziwy, nie podrobiony, nie …   Słownik języka polskiego

• kontrola — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. kontrolali {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawdzanie, czy stan rzeczywisty czegoś zgadza się ze stanem pożądanym, oraz ustalanie ewentualnych odstępstw; czuwanie nad… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• РАЗМЕР НАТУРНЫЙ — фактический линейный размер конструктивного элемента, строительного изделия или элемента оборудования с учётом допуска (Болгарский язык; Български) действителен размер (Чешский язык; Čeština) skutečný rozměr (Немецкий язык; Deutsch) natürliche… …   Строительный словарь

• zasłona — 1. Zasłona dymna «czyjeś działanie lub słowa mające ukryć rzeczywisty cel lub zamiar»: Nie potrafiłem oprzeć się wrażeniu, że Prochyra od początku dzisiejszej rozmowy zachowywał się inaczej niż zwykle. Sztucznie. Tak jakby miał coś do ukrycia.… …   Słownik frazeologiczny

• cały — cali 1. «ogarniający zupełnie, całkowicie, od początku do końca (w przestrzeni, czasie, ilości, liczbie), obejmujący wszystkie składowe części; wszystek, pełny, zupełny» Cały czas, cały dzień. Całe życie. Ktoś cały mokry. Figurka cała ze złota.… …   Słownik języka polskiego

• członek — m III, D. członeknka, N. członeknkiem 1. B.=D.; lm M. członeknkowie, DB. członeknków «człowiek (rzadziej jednostka prawna, np. instytucja, kraj) należący do jakiejś organizacji politycznej, naukowej, społecznej itp.; osoba wchodząca w skład… …   Słownik języka polskiego

• czynny — czynnynni, czynnynniejszy 1. «wykonujący jakąś czynność; pracujący, działający» Wszyscy byli czynni, krzątali się. ∆ biol. Ciało czynne «ciało organiczne wywołujące reakcję w organizmie żywym» ∆ chem. Pierwiastek czynny «pierwiastek wykazujący… …   Słownik języka polskiego

• efektywny — efektywnyni, efektywnyniejszy 1. «dający pozytywne wyniki, skuteczny, wydajny» Efektywna praca. Efektywne wyniki, narady. Efektywne planowanie. Efektywni pracownicy. 2. «istotny, rzeczywisty» Obliczać efektywną pracę maszyny. ∆ ekon. Efektywna… …   Słownik języka polskiego

• faktyczny — faktycznyni «zgodny z faktami, oparty na faktach, będący faktem; rzeczywisty, realny, istotny» Stan faktyczny. Materiał faktyczny. Faktyczni przywódcy …   Słownik języka polskiego

• formalny — formalnyni 1. «odnoszący się do formy, rozpatrywany z uwagi na formę, strukturę czegoś» Formalna strona czegoś. Doskonałość formalna. ∆ Nauki formalne «nauki, w których uznaje się twierdzenia jedynie wówczas, gdy się je wyprowadzi metodą dedukcji …   Słownik języka polskiego