rzeczownik

См. также в других словарях:

• rzeczownik — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż IIa, D. a {{/stl 8}}{{stl 7}} część mowy, która obejmuje wyrazy oznaczające osoby, przedmioty, zwierzęta, rośliny, zjawiska, pojęcia; zmieniająca swą formę ze względu na przypadek i liczbę; pełni w zdaniu podstawowo… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rzeczownik — m III, D. a, N. rzeczownikkiem; lm M. i «część mowy obejmująca wyrazy odmieniające się przez przypadki i liczby, oznaczające osobę, zwierzę, przedmiot, zjawisko, pojęcie» Rzeczowniki rodzaju męskiego, żeńskiego, nijakiego. Rzeczowniki żywotne,… …   Słownik języka polskiego

• rzeczownik nieżywotny — {{/stl 13}}{{stl 7}} rzeczownik oznaczający przedmiot, zjawisko, pojęcie itp. (nie osobę lub zwierzę) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rzeczownik żywotny — {{/stl 13}}{{stl 7}} rzeczownik oznaczający osoby i zwierzęta {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• nasz — nasi, odm. jak przym. «zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu my» a) «oznacza, że to, co jest wyrażone przez rzeczownik, do którego się odnosi, jest w posiadaniu, w użytkowaniu itp. zespołu osób, z których jedną jest mówiący, lub… …   Słownik języka polskiego

• sprzed — przyimek składający się z ubezdźwięcznionego przyimka z i przyimka przed (łączący się z rzeczownikiem w dopełniaczu), oznaczający: 1. «taki, który pochodzi z miejsca położonego przed czymś określonym przez towarzyszący przyimkowi rzeczownik»… …   Słownik języka polskiego

• wasz — wasi, odm. jak przym. «zaimek dzierżawczy odpowiadający zaimkowi osobowemu wy» a) «oznacza, że to, co jest wyrażone przez rzeczownik, do którego się odnosi, jest w posiadaniu, użytkowaniu zespołu osób, w którego skład wchodzi osoba (lub osoby)… …   Słownik języka polskiego

• ten — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIIa, lm M. m i B. mnż ten, pozostałe formy utworzone od tematu t ; lp B. ż tę; lm M. mos ci {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} jako określenie rzeczownika wyodrębnia kogoś lub coś… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• kolektiwum — n VI; lm M. kolektiwumwa, D. kolektiwumwów jęz. «rzeczownik, liczebnik lub zaimek wyrażający pojęcie jakiejś zbiorowości, ale mający formę liczby pojedynczej, np. państwo (Kowalscy), pięcioro (studentów), kilkoro (dzieci); rzeczownik, liczebnik,… …   Słownik języka polskiego

• osobowy — osobowywi 1. «dotyczący osoby lub osób» Skład, stan osobowy. Dział osobowy. ∆ Osobowy fundusz płac «suma środków finansowych przeznaczonych dla pracowników etatowych za prace wykonywane w ramach zajmowanych stanowisk» ∆ jęz. Nazwy osobowe «nazwy… …   Słownik języka polskiego

• pospolity — pospolityici, pospolitytszy 1. «często się zdarzający, wszędzie spotykany, występujący; powszechnie znany» Pospolite imię. Pospolite zjawiska w przyrodzie. Pospolita roślina. Pospolity chwast. Pospolite zwierzę. ∆ jęz. Rzeczownik pospolity… …   Słownik języka polskiego