rzeczowa

См. также в других словарях:

• rzeczowy — rzeczowywi 1. «dotyczący rzeczy, przedmiotów (nie osób)» ∆ Dary, nagrody rzeczowe «dary, nagrody w naturze, nie pieniężne» ∆ jęz. Forma rzeczowa «w gramatyce języka polskiego: forma liczby mnogiej, używana przy wszystkich kategoriach rzeczowników …   Słownik języka polskiego

• rzeczowy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia, rzeczowywi {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} odnoszący się do rzeczy, przedmiotów (a nie osób) {{/stl 7}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}2. {{/stl 12}}{{stl 7}} poruszający istotę… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• sedno — Trafić, utrafić w (samo) sedno «znaleźć właściwe rozwiązanie, oddać coś we właściwy, zwięzły sposób; uchwycić istotę rzeczy»: Oto rzeczowa kobieta interesu! Zadaje trzy pytania i za każdym razem trafia w sedno! M. Ziomecki, Lato. (...) Gombrowicz …   Słownik frazeologiczny

• umysł — 1. Potężny umysł a) «niezwykle rozwinięty intelekt»: Znana jest hipoteza Laplace’a: gdyby istniał tak potężny umysł, że potrafiłby ogarnąć wszystkie aktualne wydarzenia w świecie i znał wszystkie prawa rządzące światem, to zgodnie z zasadą… …   Słownik frazeologiczny

• definicja — ż I, DCMs. definicjacji; lm D. definicjacji (definicjacyj) «określenie znaczenia wyrazu, sprowadzające się zwykle do sprecyzowania jego treści i zorientowania w jego możliwym zakresie, co ułatwia właściwe posługiwanie się wyrazem» Definicja… …   Słownik języka polskiego

• przymiotnikowy — «mający charakter przymiotnika, właściwy przymiotnikowi; utworzony od przymiotnika» Końcówki przymiotnikowe, np. ski, cki. ∆ jęz. Deklinacja, odmiana przymiotnikowa «deklinacja, odmiana o innych końcówkach niż deklinacja rzeczowników, mająca… …   Słownik języka polskiego

• recenzja — ż I, DCMs. recenzjazji; lm D. recenzjazji (recenzjazyj) «krytyczna i objaśniająca ocena utworu literackiego, naukowego, muzycznego, przedstawienia teatralnego, wystawy itp. najczęściej publikowana w czasopiśmie» Entuzjastyczna, nieprzychylna,… …   Słownik języka polskiego

• relacja — ż I, DCMs. relacjacji; lm D. relacjacji (relacjacyj) 1. «opowiadanie o jakimś wydarzeniu, wypadku; zdanie, zdawanie komuś sprawy z czegoś» Dokładna, krótka, obszerna, szczegółowa relacja. Relacja obiektywna, rzeczowa. Sprzeczne relacje. Relacja… …   Słownik języka polskiego

• towar — m IV, D. u, Ms. towararze; lm M. y «wytwór pracy ludzkiej zaspokajający jakąś potrzebę człowieka, produkowany na sprzedaż, mający wartość rzeczową i użytkową» Towary przemysłowe, tekstylne, sypkie. Towary krajowe, zagraniczne. Towar poszukiwany… …   Słownik języka polskiego

• relacja — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IIa, lm D. relacjacji {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} sprawozdanie z jakiegoś wydarzenia, wypadku, zdawanie sprawy z przebiegu czegoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Relacja krótka, obszerna,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• samokrytyka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. samokrytykayce {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} krytyka wobec samego siebie, swoich działań : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rzeczowa, twórcza samokrytyka. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień