Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

ruris

  • 121 solacium

    sōlācĭum ( sōlāt-), ii, n. [solor], a soothing, assuaging; a comfort, relief, consolation, solace (class.; used equally in sing. and plur.):

    et vigilantibus hinc aderant solacia somni,

    Lucr. 5, 1405:

    permulcent animos solacia vitae,

    id. 5, 21; 6, 4:

    haec sunt solacia, haec fomenta summorum dolorum,

    Cic. Tusc. 2, 24, 59:

    oblectamenta et solacia servitutis,

    id. Verr. 2, 4, 60, § 134:

    perfugium ac solacium praebere,

    id. Arch. 7, 16:

    praebere solacia,

    Ov. Tr. 4, 10, 117:

    id solacio est,

    Plaut. Am. 2, 2, 13; Caes. B. C. 1, 22 fin.:

    vacare culpā magnum est solacium,

    Cic. Fam. 7, 3, 4:

    me ipse consolor et maxime illo solacio, quod, etc.,

    id. Lael. 3, 10:

    frui solacio,

    id. Prov. Cons. 7, 16 (corresp. to consolari): uti solacio, Brut. ap. Cic. Fam. 11, 26:

    nosque malo solacio, sed non nullo tamen, consolamur,

    Cic. Fam. 4, 6, 1:

    alicui solacia dare,

    id. Brut. 3, 11:

    magnum afferret mihi aetas ipsa solacium,

    id. Lael. 27, 104:

    surdae adhibere menti,

    Ov. M. 9, 654:

    dicere,

    id. ib. 10, 132; 11, 329; id. P. 4, 11, 17:

    hoc sibi solacii proponebant, quod, etc.,

    Caes. B. G. 7, 15:

    cujus luctus nullo solacio levari potest,

    Cic. Phil. 9, 5, 12:

    solacia luctus Exigua ingentis,

    Verg. A. 11, 62:

    egregium solacium suae morti invenire,

    Liv. 25, 16, 20:

    afficere aliquem solacio,

    Tac. A. 3, 24:

    adulescentulos sacerdotiis in solacium recolere,

    id. H. 1, 77:

    cineri atque ossibus alicujus solacium reportare,

    i.e. an atonement, Cic. Verr. 2, 5, 49, § 120; cf.:

    tumulo solacia posco,

    Ov. M. 7, 483:

    vos et liberos Germanici et nos parentes justis solaciis afficite,

    Tac. A. 3, 12; Phaedr. 1, 9, 8; Luc. 2, 91; 8, 469; Stat. Th. 1, 596; Just. 1, 8, 9:

    solacium annonae,

    Cic. Agr. 2, 29, 80; Val. Max. 4, 8, 2 ext.; Spart. Hadr. 9 fin.; Tac. A. 15, 39.— Poet.: aves, solacia ruris, consolers (because they cheer the laborers with their singing), Ov. F. 1, 441; cf.:

    (musae) solacia frigida,

    id. P. 4, 2, 45:

    dicta, duri solacia casus,

    Verg. A. 6, 377. —
    II.
    In jurid. Lat., a compensation, indemnification:

    solacium pro aliquā re alicui praestare,

    Dig. 8, 4, 13:

    solacium certum ei constitutum est,

    ib. 26, 7, 33 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > solacium

  • 122 sordidus

    sordĭdus, a, um, adj. [sordeo], dirty, unclean, foul, filthy, squalid, sordid (class.).
    I.
    Lit. (syn.: squalidus, obscenus): vestem squalam et sordidam, Enn. ap. Non. 504, 6 (Trag. v. 370 Vahl.):

    amictus,

    Verg. A. 6, 301; cf.:

    sordidior toga,

    Mart. 1, 104, 5:

    mappa,

    Hor. Ep. 1, 5, 22; Mart. 7, 20, 8:

    lana,

    Ov. A. A. 3, 222:

    fumus,

    Hor. C. 4, 11, 11:

    at pol nitent, haud sordidae videntur ambae,

    Plaut. Bacch. 5, 2, 6:

    servolicolae,

    id. Poen. 1, 2, 55:

    nati,

    Hor. C. 2, 18, 28; cf.:

    magnos duces Non indecoro pulvere sordidos,

    id. ib. 2, 1, 22:

    puer sordidissimus dentibus,

    Petr. 64, 6 et saep.—Esp.:

    sordido in loco sedere,

    Val. Max. 9, 13, 2.— Transf., of mourners, clad in mourning, Cic. Mur. 40, 86.— Poet.:

    Auctumnus calcatis sordidus uvis,

    Ov. M. 2, 29; id. F. 4, 897;

    Col. poët. 10, 44: terga suis,

    sooty, dingy, Ov. M. 8, 648.—Prov.: saepe est etiam sub palliolo sordido sapientia, wisdom is often hid under a ragged cloak, Caecil. ap. Cic. Tusc. 3, 23, 56.—
    B.
    Transf., low, base, mean, as to birth, rank, or condition; poor, humble, small, paltry (syn.:

    illiberalis, infimus): causam commisisse homini egenti, sordido, sine honore, sme censu,

    Cic. Fl. 22, 52; id. Att. 8, 4, 2; id. Leg. 3, 16, 35; Hor. C. 1, 28, 14.— Sup.:

    sordidissimus quisque,

    Liv. 1, 47, 11:

    familiae sordidissima pars,

    Petr. 132, 3; cf.:

    loco non humili solum sed etiam sordido ortus,

    Liv. 22, 25, 18:

    a sordidis initiis ad summa crevere,

    Just. 2, 6, 2:

    sordidum et obscurum Macedonum nomen,

    id. 6, 9, 7:

    genus alicujus,

    id. 22, 1, 1:

    panis,

    Plaut. As. 1, 2, 16; Sen. Ep. 18, 5:

    villula,

    Cic. Att. 12, 27, 1; cf.

    tecta,

    Luc. 4, 396:

    sedes,

    id. 5, 9:

    lar villae,

    Mart. 12, 57, 2:

    rura (with humiles casae),

    Verg. E. 2, 28:

    aratra,

    Claud. IV. Cons. Hon. 414;

    hence also, otia, i. e. ruris,

    Mart. 1, 56, 4 —
    II.
    Trop., low, mean, base, abject, vile, despicable, disgraceful (syn. turpis).
    A.
    In gen., Cic. Phil. 1, 8, 20:

    iste omnium turpissimus et sordidissimus,

    id. Att. 9, 9, 3:

    multo homo sordidissimus,

    id. Scaur. 2, § 23:

    homo furiosus ac sordidus,

    id. Q. Fr. 1, 1, 6, § 19:

    nec minus laetabor, cum te semper sordidum, quam si paulisper sordidatum viderem,

    id. Pis. 41, 99:

    illiberales et sordidi quaestus mercenariorum omnium, quorum operae, non quorum artes emuntur... Sordidi etiam putandi, qui mercantur a mercatoribus, quod statim vendant, etc.... Opifices omnes in sordidā arte versantur, etc.... mercatura autem, si tenuis est, sordida putanda est, etc.,

    id. Off. 1, 42, 150:

    lucrum,

    Quint. 1, 2, 16 sq.; cf.: sordidissima ratio et inquinatissima, Cic. Off. 2, 6, 21:

    qui (oratores) ne sordidiores quidem (artis) repudiarint (opp. praeclarissimas),

    id. de Or. 3, 32, 128:

    virtus repulsae nescia sordidae,

    Hor. C. 3, 2, 17:

    adulterium,

    Liv. 1, 58:

    nomen,

    Quint. 8, 3, 21:

    verba,

    id. 8, 3, 17; 8, 3, 49; 2, 5, 10:

    multa,

    id. 2, 12, 7:

    omnia, id 10, 1, 9: homines nullā re bonā dignos, cum quibus comparari sordidum, confligere autem miserum et periculosum sit,

    Cic. Rep. 1, 5, 9; id. Off. 2, 14, 50; cf.:

    qui pecuniam praeferre amicitiae sordidum existiment,

    id. Lael. 17, 63.—
    B.
    In partic., mean, niggardly, penurious, sordid (cf. parcus):

    ita sordidus, ut se Non umquam servo melius vestiret,

    Hor. S. 1, 1, 96; 1, 1, 65; 1, 2, 10; 2, 3, 164; Quint. 5, 13, 26; Plin. Ep. 2, 6, 1 (opp. sumptuosus):

    perjurium,

    Phaedr. 4, 19, 23:

    cupido,

    Hor. C. 2, 16, 16; cf. Cic. Off. 1, 42, 150 supra.—Hence, adv.: sordĭdē.
    1.
    Lit., dirtily, foully:

    per plateas tractus est sordidissime,

    through the deepest mire, Lampr. Heliog. 33 med.
    2.
    Transf., meanly, basely:

    quo sordidius et abjectius nati sunt,

    Tac. Or. 8.—
    3.
    Trop.
    a.
    Vulgarly, unbecomingly, poorly:

    loquitur laute et minime sordide,

    Plaut. Mil. 4, 2, 11:

    dicere,

    Cic. de Or. 2, 83, 339:

    contionari,

    id. Att. 15, 2, 2:

    declamare (opp. splendide atque ornate),

    Suet. Rhet. 6; Gell. 15, 4, 3.—
    b.
    Meanly, stingily, penuriously, sordidly:

    nimis illum sordide Simonidi dixisse, se dimidium ejus ei, quod pactus esset, pro illo carmine daturum,

    Cic. de Or. 2, 86, 352:

    facere aliquid (opp. largissime),

    Suet. Dom. 9:

    gerere proconsulatum,

    Plin. Ep. 3, 9, 2.

    Lewis & Short latin dictionary > sordidus

  • 123 stomachus

    stŏmăchus, i, m., = stomachos.
    I.
    The gullet, the alimentary canal, œsophagus:

    linguam ad radices ejus (oris) haerens excipit stomachus,

    Cic. N. D. 2, 54, 135; Cels. 4, 1, § 6; 5, 26, n. 2, § 15.—
    II.
    Transf., the stomach (freq. and class.):

    eas cum stomachi calore concoxerit,

    Cic. N. D. 2, 49; Cels. 4, 5; Plin. 23, 1, 26, § 53:

    summum gulae fauces vocantur, extremum stomachus,

    id. 11, 37, 68, § 179:

    tendit (gula) ad stomachum,

    id. 11, 37, 66, § 176; Lucr. 4, 632; Hor. S. 2, 2, 18:

    stomachum fovere,

    Cels. 4, 5:

    movere,

    Plin. 13, 23, 44, § 127:

    comprimere,

    Cels. 4, 5 fin.:

    stomacho laborare,

    id. 1, 8:

    aestuans,

    id. 1, 3:

    aeger,

    Hor. S. 2, 2, 43:

    dissolutus,

    Plin. 23, 1, 26, § 53:

    fortiores stomachi,

    id. 32, 7, 26, § 80:

    marcens,

    Suet. Calig. 58:

    corpora, quae stomacho praebent incendia nostro,

    Lucr. 4, 872:

    qualia lassum Pervellunt stomachum,

    Hor. S. 2, 8, 9; Juv. 6, 100.—
    III.
    Trop.
    1.
    Taste, liking (class.):

    ludi non tui stomachi,

    Cic. Fam. 7, 1, 2:

    nosti stomachi mei fastidium,

    id. ib. 2, 16, 2: stomacho esse languenti, Cael. ap. Cic. Fam. 8, 13, 2:

    in hoc agello stomachum multa sollicitant, vicinitas urbis, opportunitas viae, modus ruris,

    Plin. Ep. 1, 24, 3.—
    2.
    Bonus stomachus, good digestion; hence, peace, rest, quiet, good-humor:

    bono sane stomacho contenti,

    Quint. 2, 3, 3; cf. id. 6, 3, 93:

    adversus quos difficile cottidie habere bonum stomachum,

    Mart. 12, praef.—
    3.
    Distaste, dislike to any thing; hence, displeasure, irritation, vexation, chagrin concerning any thing (freq., esp. in Cic.):

    locus ille animi nostri, stomachus ubi habitat,

    Cic. Att. 4, 16, 10; cf. id. ib. 15, 15, 2: [p. 1764] consuetudo diurna callum jam obduxit stomacho meo, id. Fam. 9, 2, 3:

    bile et stomacho aliquid fingere,

    Suet. Tib. 59 fin.:

    clamore ac stomacho non queo labori suppeditare,

    Plaut. As. 2, 4, 17:

    homo exarsit iracundiā ac stomacho,

    Cic. Verr. 2, 2, 20, § 48:

    epistula plena stomachi et querelarum,

    id. Q. Fr. 3, 8, 1:

    ne in me stomachum erumpant, cum sint tibi irati,

    id. Att. 16, 3, 1:

    in stomacho ridere,

    id. Fam. 2, 16, 7:

    risum magis quam stomachum movere,

    id. Att. 6, 3, 7:

    stomachum movere alicui,

    id. Mur. 13, 28;

    for which: stomachum facere alicui,

    id. Att. 5, 11, 2; id. Fam. 1, 9, 10:

    quae tum mihi majori stomacho, quam ipsi Quinto, fuerunt,

    id. Att. 5, 1, 4; id. Q. Fr. 3, 5, 2:

    intelleges eam (fortitudinem) stomacho non egere,

    id. Tusc. 4, 24, 53:

    summo cum labore, stomacho miseriāque erudiit,

    id. Rosc. Com. 11, 31:

    nec gravem Pelidae stomachum cedere nescii Conamur (scribere),

    Hor. C. 1, 6, 6.—In jest, for the contrary affection: Cicero reddens rationem, cur illa C. Caesaris tempora tam patienter toleraret, Haec aut animo Catonis ferenda sunt, aut Ciceronis stomacho, i. e. with his patience, endurance, Cic. Fragm. ap. Quint. 6, 3, 102.

    Lewis & Short latin dictionary > stomachus

  • 124 uspiam

    uspĭam, adv. [us-piam, v. usque], at or in any place, anywhere, somewhere (rare but class; mostly in affirmative clauses; cf.

    usquam): sive est illa (lex) scripta uspiam, sive nusquam,

    Cic. Leg. 1, 15, 42:

    si avenam uspiam videris,

    id. Fin. 5, 30, 91: non dubitabam, quin te ille aut Dyrrhachii aut in istis locis uspiam visurus esset, id. [p. 1937] Att. 1, 17, 2:

    utrum consistere uspiam velit, an mare transire, nescitur,

    id. ib. 7, 12, 2:

    malo esse in Tusculano aut uspiam in suburbano,

    id. ib. 16, 13, b, 1:

    perscrutabor fanum, si inveniam uspiam Aurum,

    Plaut. Aul. 4, 2, 13:

    ne uspiam insidiae fient,

    id. Mil. 3, 1, 2:

    metuo ne opsint mihi, neve opstent uspiam,

    id. ib. 4, 2, 6.—With gen.:

    nec uspiam ruris reperitur ille,

    App. M. 7, p. 119:

    scripturarum,

    Aug. Ep. 164, 7.—
    II.
    Transf., in any business or affair: Ol. Nimis tenax es. St. Num me expertus uspiam? Plaut. Cas. 4, 3, 19; cf. id. Mil. 3, 1, 2 supra.

    Lewis & Short latin dictionary > uspiam

  • 125 деревенщина

    rus, ruris, n; rusticus [i, m]; rusticanus [i, m]

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > деревенщина

  • 126 жизнь

    vita [ae, f] (misero longa, felici brevis; rustica); aetas [atis, f]; spiritus [us, m] (spiritum patriae reddere); caput, itis, n

    • продолжительность жизни duratio vitae

    • власть над чьей-л. жизнью и смертью potestas vitae necisque in aliquem

    • образ жизни modus vivendi; via vitae, vivendi; victus (Persarum); studium vitae

    • вести (какой-л.) образ жизни vitae cursum tenere

    • образ жизни не по средствам cultus major censu

    • блестящий образ жизни splendor vitae

    • ведущий утонченный образ жизни victu excultus

    • так уж заведено самой жизнью suscepit vita consuetudoque communis

    • вести жизнь диких животных vitam more ferarum tractare

    • лишить себя жизни mortem sibi consciscere

    • расстаться с жизнью a vita discedere; (e) vita (ex)cedere (abire); de vita decedere, vitam ponere

    • жизнь отлетела vita in ventos recessit; +лишить кого-либо жизни consumere (mulier consumenda damnata); alicui vitam adimere (auferre); aliquem vitā privare (expellere)

    • отдать жизнь за кого-л. vitam pro aliquo profundere

    • жертвовать жизнью для кого-л. abjicere vitam [salutem] pro aliquo

    • заплатить жизнью за что-л. aliquid spiritu luere

    • прожить жизнь в сельской глуши secretis ruris abscondere annos

    • проводить жизнь в спокойствии (безмятежно) aetatem agere [degere] intranquillitate

    • спасти жизнь expedire salutem

    • жизнь впроголодь esuritio

    • вся жизнь omnis aetas

    • в течение всей жизни vitā perpetuā

    • рисковать своей жизнью за плату sua funera vendere

    • клянусь жизнью! ita vivam!

    • видеть смысл жизни в литературных занятиях studiis suis vivere

    • будем наслаждаться жизнью и любить vivamus et amemus!

    • при жизни Ганнибала vivo Hannibale

    • за всю мою жизнь me vivo; in meā vitā

    • при жизни (их) обоих vivo utroque

    • при его жизни и на его глазах vivus vidensque

    • на склоне жизни supremis suis annis

    • общественная жизнь vitae societas

    • изыскать себе средства к жизни vitam sibi reperire

    • жажда жизни cupīdo lucis

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > жизнь

  • 127 COUNTRY

    [A]
    RUSTICANUS (-A -UM)
    [N]
    AGER (-GRI) (M)
    ARVUM (-I) (N)
    RUS (RURIS) (N)
    TELLUS (-URIS) (F)
    TERRA (-AE) (F)
    HUMUS (-I) (F)
    SOLUM (-I) (N)
    ORBIS (-IS) (M)
    GENS (GENTIS) (F)
    GENUS (-ERIS) (N)
    DOMUS (-I) (F)
    DOMUS (-US) (F)
    - BELONGING TO ONE'S OWN COUNTRY
    - FROM FOREIGN COUNTRIES
    - FROM THE COUNTRY
    - IN ONE'S OWN COUNTRY
    - IN THE COUNTRY
    - TO THE COUNTRY

    English-Latin dictionary > COUNTRY

  • 128 COUNTRYSIDE

    [N]
    AGER (-GRI) (M)
    RUS (RURIS) (N)
    ARVA (-AE) (F)

    English-Latin dictionary > COUNTRYSIDE

См. также в других словарях:

  • Megastomia ruris — Scientific classification Kingdom: Animalia Phylum: Mollusca Class: Gastr …   Wikipedia

  • rural — rural, ale, aux [ ryral, o ] adj. • 1350; lat. tardif ruralis, de rus, ruris « campagne » ♦ Qui concerne la vie dans les campagnes, qui concerne les paysans. Exploitation rurale, domaine rural. Habitat rural. ⇒ campagnard, paysan. Gîte rural.… …   Encyclopédie Universelle

  • rustique — [ rystik ] adj. et n. m. • 1352; lat. rusticus, de rus, ruris « campagne » → rustre I ♦ Adj. 1 ♦ Vx ou littér. De la campagne, des champs. ⇒ agreste, champêtre, paysan. Les poètes antiques « nous ont sans doute laissé d admirables peintures des… …   Encyclopédie Universelle

  • rurale — ● rural, rurale, ruraux adjectif (bas latin ruralis, du latin classique rus, ruris, campagne) Qui concerne la campagne, les paysans, l agriculture : Exode rural. ● rural, rurale, ruraux (expressions) adjectif (bas latin ruralis, du latin… …   Encyclopédie Universelle

  • ruraux — ● rural, rurale, ruraux adjectif (bas latin ruralis, du latin classique rus, ruris, campagne) Qui concerne la campagne, les paysans, l agriculture : Exode rural. ● rural, rurale, ruraux (expressions) adjectif (bas latin ruralis, du latin… …   Encyclopédie Universelle

  • Otium — Otium, a Latin abstract term, has a variety of meanings, including leisure time in which a person can enjoy eating, playing, resting, contemplation and academic endeavors. It sometimes, but not always, relates to a time in a person s retirement… …   Wikipedia

  • Etymologie de Rus et de ses derives — Étymologie de Rus et de ses dérivés Initialement la Rus (Русь, Rus) était un pays médiéval et un État qui était celui des Slaves orientaux de l est. Les territoires de cette ancienne Rus sont maintenant distribués dans la Fédération de Russie, la …   Wikipédia en Français

  • Rus' — Initialement la Rus (Русь, Rus) était un pays médiéval et un État qui était celui des Slaves orientaux de l est. Les territoires de cette ancienne Rus sont maintenant distribués dans la Fédération de Russie, la Biélorussie et l Ukraine. Les… …   Wikipédia en Français

  • Étymologie de Rus et de ses dérivés — Initialement la Rus (Русь, Rus) était un pays médiéval et un État qui était celui des Slaves orientaux de l est. Les territoires de cette ancienne Rus sont maintenant distribués dans la Fédération de Russie, la Biélorussie et l Ukraine. Les… …   Wikipédia en Français

  • Étymologie de rus et de ses dérivés — Initialement la Rus (Русь, Rus) était un pays médiéval et un État qui était celui des Slaves orientaux de l est. Les territoires de cette ancienne Rus sont maintenant distribués dans la Fédération de Russie, la Biélorussie et l Ukraine. Les… …   Wikipédia en Français

  • Изотта Ногарола — Изотта и её тетка Анжела, одна из первых итальянских поэтесс Изотта Ногарола (итал. Isotta Nogarola) (1418 1466) ренессансная писательница и интеллектуал, гуманистка, представительница веронского графского рода; находилась в переписке со многими… …   Википедия

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»