-
1 flush
[flʌʃ] 1. n2. vtin the first flush of youth/freedom — w pierwszym porywie młodości/wolności
to flush the toilet — spuszczać (spuścić perf) wodę (w toalecie)
Phrasal Verbs:3. virumienić się (zarumienić się perf), czerwienić się (zaczerwienić się perf)4. advflush with — równo z +instr
flush against — tuż przy +loc
* * *1. noun1) (a flow of blood to the face, making it red: A slow flush covered her face.) wypieki, rumieniec2) ((the device that works) a rush of water which cleans a toilet: a flush toilet.) spłuczka, spłukanie2. verb1) (to become red in the face: She flushed with embarrassment.) (za)rumienić się2) (to clean by a rush of water: to flush a toilet.) spłukiwać3) ((usually with out) to cause (an animal etc) to leave a hiding place: The police flushed out the criminal.) płoszyć•- flushed- in the first flush of
- the first flush of -
2 blush
[blʌʃ] 1. virumienić się (zarumienić się perf), czerwienić się (zaczerwienić się perf)2. n* * *1. noun(a red glow on the skin caused by shame, embarrassment etc.) rumienić się2. verb(to show shame, embarrassment etc by growing red in the face: That girl blushes easily.) zaczerwienić się- blustery
См. также в других словарях:
rumieniec — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. rumienieceńca; lm D. rumienieceńców {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} miejscowe zaczerwienienie twarzy, zwłaszcza policzków, właściwe komuś lub powstałe na skutek jakichś emocji … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rumieniec — m II, D. rumienieceńca; lm M. rumienieceńce 1. «różowe zabarwienie policzków, stałe lub występujące chwilowo pod wpływem gorąca, gorączki, wstydu itp.» Zdrowe, mocne rumieńce. Chorobliwe, niezdrowe rumieńce. Rumieniec gniewu, wstydu. Oblać się… … Słownik języka polskiego
rumieniec — Nabrać rumieńców zob. nabrać 1. Oblać się rumieńcem zob. oblać się … Słownik frazeologiczny
румяный — румян, а, о, укр. рум᾽яний, блр. румены, др. русск. румянъ, ст. слав. роумѣнъ πυρρός (Супр.), болг. румен красный , сербохорв. ру̀мен, румѐна – то же, словен. rumèn, rumenа желтый, красный , чеш. ruměny румяный , слвц. rnmeň м. румянец ,… … Этимологический словарь русского языка Макса Фасмера
ciemny — ciemnyni, ciemnyniejszy 1. «pozbawiony jasności, światła, pogrążony w mroku; nie oświetlony» Ciemna noc. Ciemne zaułki, ulice, okna. Ciemne mieszkanie. ◊ Ciemna karta czegoś (np. czyjegoś życia, historii, dziejów) «okres załamań, niepowodzeń,… … Słownik języka polskiego
dziewiczy — 1. «właściwy dziewicy; panieński» Dziewiczy wstyd, rumieniec. ∆ Dziewiczy wieczór «zebranie towarzyskie urządzane przez narzeczoną dla znajomych dziewcząt w wigilię ślubu» ∆ biol. zool. Błona dziewicza «fałd błony śluzowej osłaniający ujście… … Słownik języka polskiego
gruźliczy — przym. od gruźlica Ogniska, zmiany gruźlicze. Kaszel, rumieniec gruźliczy … Słownik języka polskiego
karminowy — «mający barwę karminu, jaskrawoczerwony» Karminowy rumieniec. Karminowe usta … Słownik języka polskiego
leciusi — forma zdr. o odcieniu intensywnym od lekki (zwykle w zn. 1 3) a) w zn. 1: Leciusia walizeczka. b) w zn. 2: Leciusie chmurki. c) w zn. 3: Leciusi rumieniec … Słownik języka polskiego
nikły — nikłykli, nikłyklejszy 1. «słabo postrzegalny, słabo widoczny, słyszalny, odczuwalny; niewyraźny, niepokaźny, niewielki, wątły» Nikły dźwięk, odgłos. Nikły deseń, wzór, zarys czegoś. Nikłe światło latarki. Nikły rumieniec, uśmiech. Nikły zapach.… … Słownik języka polskiego
oblać — dk Xb, oblaćleję, oblaćlejesz, oblaćlej, oblaćlał, oblaćlali a. oblaćleli, oblaćlany oblewać ndk I, oblaćam, oblaćasz, oblaćają, oblaćaj, oblaćał, oblaćany 1. «polać czymś po wierzchu, ze wszystkich stron pokryć płynem» Oblać kartofle sosem.… … Słownik języka polskiego