ruchomości

См. также в других словарях:

• ruchomość — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. ruchomośćści, blm {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} właściwość czegoś polegająca na możności wykonywania pewnych ruchów; zdolność poruszania się, zmieniania pozycji;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• licytacja — ż I, D. licytacjacji; lm D. licytacjacji (licytacjacyj) 1. «publiczna (przymusowa lub dobrowolna) sprzedaż ruchomości lub nieruchomości, w której nabywcą zostaje płacący najwyższą cenę; aukcja, przetarg» Licytacja ruchomości. Wystawić majątek na… …   Słownik języka polskiego

• dystorsja — ż I, DCMs. dystorsjasji, blm 1. fiz. «jedna z wad układów optycznych polegająca na niejednakowym powiększaniu lub zmniejszaniu części obrazów leżących w różnych odległościach od osi optycznej; powoduje zniekształcenie obrazu» 2. fot.… …   Słownik języka polskiego

• komis — m IV, D. u, Ms. komissie 1. blm «rodzaj pośrednictwa handlowego, zawodowa sprzedaż (kupno) ruchomości we własnym imieniu, lecz na cudzy rachunek, za określoną prowizją» Prowadzić komis. Zajmować się komisem. Oddać, brać, przyjąć coś w komis. 2.… …   Słownik języka polskiego

• komisowy — komisowywi «odnoszący się do komisu; kupowany, sprzedawany w komisie; trudniący się komisem» Sprzedaż komisowa. Handel komisowy. Sklep komisowy. Kwit komisowy. komisowe blm w użyciu rzecz. «prowizja komisanta za dokonanie kupna lub sprzedaży… …   Słownik języka polskiego

• komitent — m IV, DB. a, Ms. komitentncie; lm M. komitentnci, DB. ów hand. «właściciel rzeczy, ruchomości oddanej w komis; osoba lub przedsiębiorstwo zlecające komisantowi przeprowadzenie transakcji handlowej» ‹z łac.› …   Słownik języka polskiego

• komornik — m III, DB. a, N. komornikkiem; lm M. komornikicy, DB. ów 1. «urzędnik państwowy dokonujący czynności egzekucyjnych, ściągający przymusowo należność od dłużników na podstawie orzeczeń i pod kontrolą sądu» Komornik egzekwuje alimenty. Komornik… …   Słownik języka polskiego

• lombard — m IV, D. u, Ms. lombardrdzie; lm M. y przestarz. «instytucja kredytowa udzielająca krótkoterminowych pożyczek pod zastaw ruchomości lub papierów wartościowych» ‹od nazwy prowincji wł.› …   Słownik języka polskiego

• majątek — m III, D. majątektku, N. majątektkiem; lm M. majątektki 1. «posiadłość, własność ziemska» Majątek ziemski. Dziedziczny, rodowy, rodzinny majątek. Parcelacja majątku. Dzierżawić majątek. Zarządzać majątkiem. 2. «ogół dóbr należących do danej osoby …   Słownik języka polskiego

• najem — m IV, D. najemjmu, Ms. najemjmie, blm «odstąpienie komuś lub wzięcie od kogoś do czasowego użytkowania ruchomości, nieruchomości, siły roboczej itp., za wynagrodzeniem określonym umową; wynajęcie, wydzierżawienie, wynajmowanie» Oddać, wziąć w… …   Słownik języka polskiego

• otaksować — dk IV, otaksowaćsuję, otaksowaćsujesz, otaksowaćsuj, otaksowaćował, otaksowaćowany «określić materialną wartość czegoś; wyznaczyć cenę czegoś; oszacować, ocenić coś» Otaksować majątek przed licytacją. Rzeczoznawcy otaksowali ruchomości po zmarłym …   Słownik języka polskiego