rozzuchwalić

См. также в других словарях:

• rozzuchwalić — dk VIa, rozzuchwalićlę, rozzuchwalićlisz, rozzuchwalićwal, rozzuchwalićlił, rozzuchwalićlony rozzuchwalać ndk I, rozzuchwalićam, rozzuchwalićasz, rozzuchwalićają, rozzuchwalićaj, rozzuchwalićał, rozzuchwalićany «uczynić kogoś zuchwałym, pozwolić… …   Słownik języka polskiego

• rozzuchwalić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. rozzuchwalać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozzuchwalać się – rozzuchwalić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stawać się coraz bardziej zuchwałym : {{/stl 7}}{{stl 10}}Złodzieje rozzuchwalili się całkiem i zaczęli kraść w biały dzień. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozzuchwalać — → rozzuchwalić …   Słownik języka polskiego

• rozwydrzyć — dk VIb, rozwydrzyćrzę, rozwydrzyćrzysz, rozwydrzyćrzyj, rozwydrzyćrzył, rozwydrzyćrzony rzad. rozwydrzać ndk I, rozwydrzyćam, rozwydrzyćasz, rozwydrzyćają, rozwydrzyćaj, rozwydrzyćał, rozwydrzyćany, pot. «spowodować, że ktoś się stał zuchwały;… …   Słownik języka polskiego

• rozzuchwalenie — n I 1. rzecz. od rozzuchwalić. 2. «nadmierna zuchwałość, samowola» Pobłażliwość wychowawcy powodowała coraz większe rozzuchwalenie uczniów. rozzuchwalenie się rzecz. od rozzuchwalić się …   Słownik języka polskiego

• rozbisurmanić — dk VIa, rozbisurmanićnię, rozbisurmanićnisz, rozbisurmanićań, rozbisurmanićnił, rozbisurmanićniony rozbisurmaniać ndk I, rozbisurmanićam, rozbisurmanićasz, rozbisurmanićają, rozbisurmanićaj, rozbisurmanićał, rozbisurmanićany, pot. «pozwolić komuś …   Słownik języka polskiego

• rozbuchać — dk I, rozbuchaćam, rozbuchaćasz, rozbuchaćają, rozbuchaćaj, rozbuchaćał, rozbuchaćany pot. «nadać czemuś nadmierną wagę, nadmierny rozgłos; przedstawić coś w przesadnie wielkich rozmiarach, w przesadnej formie; wyolbrzymić, rozdąć» Rozbuchać… …   Słownik języka polskiego

• zbiesić — dk VIa, zbiesićszę, zbiesićsisz, zbieś, zbiesićsił, zbiesićeszony przestarz. «przyprawić o gniew, złość, wściekłość; wzburzyć» Czart jakiś mnie zbiesił. (Asnyk) zbiesić się «wpaść w złość, gniew; wściec się, rozzuchwalić się» …   Słownik języka polskiego

• rozwydrzyć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} stać się zuchwałym, nieposłusznym; zacząć postępować nagannie, samowolnie; rozzuchwalić się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Chłopak rozwydrzył się pod wpływem złych kolegów. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozzuchwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozzuchwalaćam, rozzuchwalaća, rozzuchwalaćają, rozzuchwalaćany {{/stl 8}}– rozzuchwalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozzuchwalaćlę, rozzuchwalaćli, rozzuchwalaćlony {{/stl 8}}{{stl 7}} sprawiać, że ktoś staje… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień