-
1 разозлить
глаг.• denerwować• drażnić• rozeźlić• rozjuszać• rozjuszyć• rozzłościć• zdenerwować• zezłościć• złościć* * *rozzłościć, zirytować -
2 прогнівити
-
3 angry
['æŋgrɪ]adjto be angry with sb/at sth — złościć się na kogoś/o coś
to get angry — rozgniewać się ( perf), rozzłościć się ( perf)
to make sb angry — rozzłościć ( perf) kogoś, rozgniewać ( perf) kogoś
* * *1) (feeling or showing anger: He was so angry that he was unable to speak; angry words; She is angry with him; The sky looks angry - it is going to rain.) rozzłoszczony, gniewny2) (red and sore-looking: He has an angry cut over his left eye.) zaogniony -
4 злить
глаг.• dokuczać• drażnić• dręczyć• gniewać• indyczyć• irytować• rozdrażniać• rozgniewać• rozzłościć• zirytować• złościć• żołądkować* * *irytować, złościć -
5 разозлиться
pogniewać się, rozzłościć się, zirytować się -
6 рассердить
глаг.• denerwować• dokuczać• drażnić• irytować• jątrzyć• podrażniać• podrażnić• pogniewać• rozdrażniać• rozdrażnić• rozgniewać• rozjątrzyć• rozsierdzić• zgniewać• złościć* * *rozzłościć, zirytować -
7 рассердиться
-
8 сердить
глаг.• bóść• denerwować• dokuczać• drażnić• gniewać• irytować• jątrzyć• podrażniać• podrażnić• rozdrażniać• rozdrażnić• rozgniewać• rozjątrzyć• rozsierdzić• rozzłościć• zirytować• złościć* * * -
9 anger
['æŋgə(r)] 1. ngniew m, złość f2. vtgniewać (rozgniewać perf), złościć (rozzłościć perf)* * *['æŋɡə] 1. noun(a violent, bitter feeling (against someone or something): He was filled with anger about the way he had been treated.) gniew2. verb(to make someone angry: His words angered her very much.) rozgniewać- angry- angrily -
10 become
[bɪ'kʌm](+noun) zostawać (zostać perf) or stawać się (stać się perf) +instr; (+adj) stawać się (stać się perf) +nomit became known that — stało się wiadome, że
* * *past tense - became; verb1) (to come or grow to be: Her coat has become badly torn; She has become even more beautiful.) stawać się2) (to qualify or take a job as: She became a doctor.) zostać3) ((with of) to happen to: What became of her son?) stać się4) (to suit: That dress really becomes her.) pasować•- becoming- becomingly -
11 обозлить
глаг.• rozzłościć• złościć -
12 dépiter
1. rozgniewać2. rozzłościć3. zniechęcać -
13 fâcher
1. gniewać2. rozgniewać3. rozjuszać4. rozjuszyć5. rozzłościć6. złościć -
14 griog
1 docinać 2 dokuczać 3 dokuczliwy 4 drażnić 5 droczyć 6 irytować 7 kpiarz 8 rozzłościć 9 wściekać
См. также в других словарях:
rozzłościć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIb, rozzłościćzłoszczę, rozzłościćci, rozzłościćzłość, rozzłościćzłoszczony {{/stl 8}}{{stl 7}} spowodować, że ktoś wpada w złość; rozgniewać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozzłościł nas swoimi pomysłami. Zachowanie dzieci… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozzłościć — dk VIa, rozzłościćzłoszczę, rozzłościćcisz, rozzłościćzłość, rozzłościćcił, rozzłościćzłoszczony «doprowadzić kogoś do złości; rozgniewać» Rozzłościć kogoś swoim zachowaniem. Długie oczekiwanie rozzłościło go. Upór dziecka rozzłościł go jeszcze… … Słownik języka polskiego
rozzłościć się — {{/stl 13}}{{stl 7}} zacząć odczuwać bardzo silnie złość; rozgniewać się : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozzłościła się na koleżankę. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozeźlić — dk VIa, rozeźlićźlę, rozeźlićźlisz, rozeźlićźlij, rozeźlićźlił, rozeźlićźlony pot. «rozgniewać, rozzłościć» Zachowanie syna rozeźliło go. rozeźlić się pot. «wpaść w gniew, w złość; rozgniewać się, rozzłościć się» Rozeźlił się na dzieci … Słownik języka polskiego
rozgniewać — dk I, rozgniewaćam, rozgniewaćasz, rozgniewaćają, rozgniewaćaj, rozgniewaćał, rozgniewaćany «wywołać w kimś gniew; rozzłościć, zirytować» Rozgniewał go swym uporem. Rozgniewany ojciec. rozgniewać się «wpaść w gniew, wybuchnąć gniewem; rozzłościć… … Słownik języka polskiego
rozsierdzić — dk VIa, rozsierdzićdzę, rozsierdzićdzisz, rozsierdzićsierdź, rozsierdzićdził, rozsierdzićdzony rzad. rozsierdzać ndk I, rozsierdzićam, rozsierdzićasz, rozsierdzićają, rozsierdzićaj, rozsierdzićał, rozsierdzićany, książk. «doprowadzić kogoś do… … Słownik języka polskiego
rozsrożyć — dk VIb, rozsrożyćżę, rozsrożyćżysz, rozsrożyćsroż, rozsrożyćżył, rozsrożyćżony książk. «uczynić kogoś srogim, sroższym, doprowadzić kogoś do gniewu, do wściekłości; rozgniewać, rozzłościć» Upartym milczeniem rozsrożył go jeszcze bardziej.… … Słownik języka polskiego
rozwścieczyć — dk VIb, rozwścieczyćczę, rozwścieczyćczysz, rozwścieczyćwściecz, rozwścieczyćczył, rozwścieczyćczony «doprowadzić kogoś do wściekłości; rozzłościć, rozgniewać, rozwścieklić» Nieposłuszeństwo syna rozwścieczyło go. Rozwścieczony niepowodzeniem.… … Słownik języka polskiego
wkurzyć — dk VIb, wkurzyćrzę, wkurzyćrzysz, wkurz, wkurzyćrzył, wkurzyćrzony pot. «wywołać w kimś gniew, irytację; rozzłościć, zdenerwować» Wkurzył go swoim zachowaniem. Był na nich wkurzony. wkurzyć się «wpaść w gniew, w irytację; rozzłościć się,… … Słownik języka polskiego
zezłościć — dk VIa, zezłościćzłoszczę, zezłościćcisz, zezłościćzłość, zezłościćcił, zezłościćzłoszczony «doprowadzić do złości, rozgniewać, rozzłościć» Zezłościło ją postępowanie koleżanek. zezłościć się «wpaść w złość, rozzłościć się» Zezłościć się na kogoś … Słownik języka polskiego
zeźlić — dk VIa, zeźlićźlę, zeźlićźlisz, zeźlićźlij, zeźlićźlił, zeźlićźlony pot. «rozgniewać, rozzłościć kogoś» Zeźliło go takie postępowanie. zeźlić się, pot. «wpaść w złość, rozgniewać się, rozzłościć się» Zeźlił się na kolegę … Słownik języka polskiego