-
1 rozwalać
impf ⇒ rozwalić* * *1. (-am, -asz); perf -ić; pot 2. vt* * *ipf.rozwalić pf.1. pot. (= niszczyć) smash (up), shatter, break; (ścianę, dom) pull down, raze; (system, małżeństwo) smash, destroy, ruin; (zwł. samochód) total, wreck; rozwaliło mnie to pot. it swept me off my feet, it was smashing.2. pot. (palec, kolano) (= skaleczyć) cut; rozwalić komuś głowę crack sb's head open; rozwalić komuś nos set sb's nose bleeding.3. pot. (= rozrzucać niedbale) strew, scatter, throw about.4. pot. (= zabić strzałem) gun (down), blast, pop, hit.ipf.rozwalić się pf.1. pot. (= rozlatywać się) break down, get shattered, break into pieces, fall apart.2. pot. (= rozbijać samochód w wypadku) crash; rozwalił się samochodem o drzewo he crashed his car into a tree.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozwalać
-
2 rozwal|ić
pf — rozwal|ać impf pot. Ⅰ vt 1. (rozbić na kawałki) to knock down [mur, ścianę, dom]; to smash up [bryłę węgla] 2. przen. (doprowadzić do rozpadu) to destroy [małżeństwo]; to smash [organizację, zespół] 3. (otworzyć na całą szerokość) to open wide [drzwi, okno] 4. (rozłożyć na dużej przestrzeni) to scatter [książki, ubrania] 5. (skaleczyć) to cut [nogę, rękę]- rozwalić komuś gębę pot. to bash sb’s mug6. (zabić) to kill- rozwalić kogoś bez sądu to do away with sb without a trialⅡ rozwalić się — rozwlać się 1. (rozpaść się) to crumble, to crash- samolot rozwalił się o szczyt góry the plane crashed into the summit- płot rozwala się ze starości the fence is crumbling with age2. przen. (ulec dezorganizacji) [rodzina, robota] to crumble 3. (ulec zranieniu) [stopa, ręka] to get cut 4. (mieć wypadek) [osoba] to crash- rozwalił się na ostrym zakręcie he crashed on a sharp bend5. (rozsiąść się) to sprawl- rozwalić się na kanapie/w fotelu to sprawl on the sofa/in a chairThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozwal|ić
-
3 drobiazg
m (G drobiazgu) 1. (w mieszkaniu) knick-knack, nick-nack; (biżuteria, ozdoba) trinket; (ozdóbka, zabawka) novelty; (wykończeniowy) final detail- szuflada/pudełko na różne drobiazgi a drawer/box for odds and ends a. bits and pieces a. bits and bobs- mam dla ciebie taki drobiazg I’ve got a little something for you2. (błahostka) trifle- przejmować się drobiazgami to worry about trifles- tracić czas na drobiazgi to waste time on trivialities- czepiać się drobiazgów to nit-pick pot.- „dziękuję ci bardzo” – „to drobiazg” ‘thanks a lot’ – ‘don’t mention it’3. sgt (dzieci) little ones pl; brood pot.- czworo/sześcioro drobiazgu a brood of four/six■ rozsypać się a. rozwalić się w drobiazgi to fall to pieces a. bits* * *( drobny przedmiot) trinket, knick-knack; ( błahostka) trifle* * *mi1. (= bibelot) knick-knack, trinket, bauble; wartościowe drobiazgi valuable trinkets.2. (= błahostka) trifle.3. (= małe dzieci) the little ones, the small fry.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > drobiazg
-
4 zburzyć
(-ę, -ysz); vb; od burzyć* * *pf.1. (= rozwalić) ruin, demolish, pull ( sth) down.2. (= zmącić, przerwać) break, interrupt.3. (= zwichrzyć) ruffle.pf.1. ( o wodzie) seethe, boil.2. pot. (= rozgniewać się) blow one's stack.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > zburzyć
-
5 rozwal|ony
Ⅰ pp ⇒ rozwalić Ⅱ adj. pot. sprawled- siedział rozwalony na kanapie/w fotelu he sat sprawled across the sofa/in a chairThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozwal|ony
См. также в других словарях:
rozwalić — {{/stl 13}}{{stl 8}}{komuś} {{/stl 8}}łeb {{/stl 13}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} zastrzelić, zabić kogoś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uciekaj, bo łeb ci rozwalę! {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozwalić — dk VIa, rozwalićlę, rozwalićlisz, rozwalićwal, rozwalićlił, rozwalićlony rozwalać ndk I, rozwalićam, rozwalićasz, rozwalićają, rozwalićaj, rozwalićał, rozwalićany 1. pot. «waląc, uderzając zburzyć, zniszczyć, rozbić na kawałki, sprawić, że coś… … Słownik języka polskiego
rozwalać się – rozwalić się — {{/stl 13}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl 8}}{{stl 7}} rozsypywać się; rozlatywać się; niszczeć : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozwalające się domy. But ci się całkiem rozwalił. {{/stl 10}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozwalaćam, rozwalaća, rozwalaćają, rozwalaćany {{/stl 8}}– rozwalić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozwalaćlę, rozwalaćli, rozwalaćlony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 8}}pot. {{/stl … Langenscheidt Polski wyjaśnień
porozwalać — dk I, porozwalaćam, porozwalaćasz, porozwalaćają, porozwalaćaj, porozwalaćał, porozwalaćany 1. «wiele czegoś (kolejno) zburzyć, rozwalić; rozwalić coś w wielu miejscach» Porozwalać stare mury. Domy porozwalane od bomb. 2. posp. «wiele czegoś… … Słownik języka polskiego
porozwalać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, porozwalaćam, porozwalaća, porozwalaćają, porozwalaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zburzyć, rozwalić kilka (wiele) obiektów; rozwalić coś w różnych miejscach : {{/stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozebrać — dk IX, rozbiorę, rozbierzesz, rozbierz, rozebraćbrał, rozebraćbrany rozbierać ndk I, rozebraćam, rozebraćasz, rozebraćają, rozebraćaj, rozebraćał, rozebraćany 1. «zdjąć z kogoś odzież» Rozebrać kogoś z płaszcza. Rozebrać dziecko do kąpieli, do… … Słownik języka polskiego
rozpieprzyć — dk VIb, rozpieprzyćrzę, rozpieprzyćrzysz, rozpieprzyćpieprz, rozpieprzyćrzył, rozpieprzyćrzony rozpieprzać ndk I, rozpieprzyćam, rozpieprzyćasz, rozpieprzyćają, rozpieprzyćaj, rozpieprzyćał, rozpieprzyćany, wulg. «rozwalić, zburzyć, zniszczyć,… … Słownik języka polskiego
wyburzyć — dk VIb, wyburzyćrzę, wyburzyćrzysz, wyburzyćburz, wyburzyćrzył, wyburzyćrzony wyburzać ndk I, wyburzyćam, wyburzyćasz, wyburzyćają, wyburzyćaj, wyburzyćał, wyburzyćany «burząc zniszczyć, rozwalić, znieść coś w celu wybudowania nowych domów,… … Słownik języka polskiego
wysadzić — dk VIa, wysadzićdzę, wysadzićdzisz, wysadzićsadź, wysadzićdził, wysadzićdzony wysadzać ndk I, wysadzićam, wysadzićasz, wysadzićają, wysadzićaj, wysadzićał, wysadzićany 1. «dowiózłszy kogoś środkiem lokomocji do pewnego miejsca dać, pozwolić,… … Słownik języka polskiego
zburzyć — dk VIb, zburzyćrzę, zburzyćrzysz, zburz, zburzyćrzył, zburzyćrzony 1. «spowodować rozpadnięcie się czegoś; zniszczyć, zrujnować, rozwalić» Zburzyć stare mury. Bomba zburzyła dom. Zburzone miasto. przen. Zburzyć czyjeś szczęście, spokój. 2.… … Słownik języka polskiego