rozstawić

См. также в других словарях:

• rozstawić — dk VIa, rozstawićwię, rozstawićwisz, rozstawićstaw, rozstawićwił, rozstawićwiony rozstawiać ndk I, rozstawićam, rozstawićasz, rozstawićają, rozstawićaj, rozstawićał, rozstawićany 1. «postawić wiele osób lub rzeczy w różnych miejscach, rozmieścić… …   Słownik języka polskiego

• rozstawić (się) — {{/stl 13}}{{stl 7}}ZOB. rozstawiać (się) {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozstawić — Rozstawiać kogoś po kątach zob. kąt 7 …   Słownik frazeologiczny

• rozstawiać się – rozstawić się — {{/stl 13}}{{stl 7}} rozmieszczać się, ustawiać się w pewnej odległości od siebie, w odstępach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Uczniowie rozstawili się w rzędach. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• porozstawiać — dk I, porozstawiaćam, porozstawiaćasz, porozstawiaćają, porozstawiaćaj, porozstawiaćał, porozstawiaćany 1. «rozstawić wiele rzeczy w różnych miejscach, w pewnej odległości od siebie» Porozstawiać talerze na stole. Porozstawiać namioty na łące.… …   Słownik języka polskiego

• rozstawienie — n I 1. rzecz. od rozstawić. 2. «porządek, sposób, w jaki coś rozstawiono, ugrupowano, układ czegoś» ∆ Rozstawienie oczu, kości policzkowych «odległość od siebie oczu, kości policzkowych w linii prostej» rozstawienie się rzecz. od rozstawić się …   Słownik języka polskiego

• czujka — ż III, CMs. czujkajce; lm D. czujkajek 1. «człowiek lub oddział postawiony na straży, wysłany w teren w celu zasięgnięcia wiadomości o nieprzyjacielu; warta, czaty» Rozstawić, wzmocnić czujki. 2. techn. «samoczynne urządzenie ostrzegające, czułe… …   Słownik języka polskiego

• koń — m I, DB. konia; lm M. konie, D. koni 1. «Equus caballus, ssak nieparzystokopytny z rodziny koniowatych, roślinożerny; hodowany jako zwierzę domowe, pociągowe lub wierzchowe; żyje także w stanie dzikim» Gniady, bułany, rączy koń. Koń cugowy,… …   Słownik języka polskiego

• obława — ż IV, CMs. obławawie; lm D. obławaaw 1. «polowanie z nagonką na grubego zwierza» Obława na dziki, na niedźwiedzie. 2. «ludzie wchodzący w skład nagonki» Nawoływania obławy. Rozstawić obławę. 3. «akcja (policyjna, wojskowa itp.) polegająca na… …   Słownik języka polskiego

• placówka — ż III, CMs. placówkawce; lm D. placówkawek 1. «miejsce bronione, przeznaczone do obrony; miejsce postoju wojskowego oddziału ubezpieczającego» Placówka strażnicza, pograniczna. Wysunięta placówka. Stanąć na placówce. 2. «niewielki oddział… …   Słownik języka polskiego

• rozbić — dk Xa, rozbićbiję, rozbićbijesz, rozbićbij, rozbićbił, rozbićbity rozbijać ndk I, rozbićam, rozbićasz, rozbićają, rozbićaj, rozbićał, rozbićany 1. «uderzeniem, uderzeniami rozłupać coś na części, na kawałki; stłuc przez upuszczenie czegoś lub… …   Słownik języka polskiego