rozrzutnie

См. также в других словарях:

• rozrzutnie — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., rozrzutnieej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób nieoszczędny, lekkomyślny : {{/stl 7}}{{stl 10}}Rozrzutnie wydawać pieniądze. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozrzutnie — rozrzutnieej «w sposób rozrzutny; zbyt hojnie, nieoszczędnie» Gospodarować czymś rozrzutnie …   Słownik języka polskiego

• prawo — I. 1. Prawo dżungli, pięści «panowanie bezprawia, przemocy, władza silniejszego»: Zrozumiałem, że tu rządzi prawo dżungli. Silniejszy zwycięża, a wobec osiłka nie mam żadnych szans. J. Głębski, Kuracja. Nie mogąc opanować szerzącego się w kraju… …   Słownik frazeologiczny

• gęba — ż IV, CMs. gębabie; lm D. gąb (gęb) 1. rub. «usta, wargi, jama ustna; także jako miejsce, gdzie się znajdują narządy mowy; mowa» Chodził z otwartą gębą. Nie wypuszczał fajki z gęby. ◊ Gęba (gębę) na kłódkę! «milcz, nie mów ani słowa; dochowaj… …   Słownik języka polskiego

• gospodarować — ndk IV, gospodarowaćruję, gospodarowaćrujesz, gospodarowaćruj, gospodarowaćował 1. «zajmować się prowadzeniem gospodarstwa rolnego (rzadziej domowego)» Gospodarować indywidualnie, zespołowo. Gospodarować na paru hektarach ziemi. 2. «dysponować… …   Słownik języka polskiego

• marnotrawnie — rzad. «rozrzutnie, nieoszczędnie» Marnotrawnie gospodarzyć pieniędzmi …   Słownik języka polskiego

• palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… …   Słownik języka polskiego

• pełny — pełnyni, pełnyniejszy a. pełen (tylko w funkcji orzecznika lub przydawki, po której następuje rzeczownik w dopełniaczu) 1. «napełniony, wypełniony po brzegi, do wierzchu; napełniony tak, że więcej nie może się zmieścić» Pełny garnek, talerz,… …   Słownik języka polskiego

• prawo — I n III, Ms. prawowie; lm D. praw 1. zwykle blm «ogół przepisów, norm prawnych regulujących stosunki między ludźmi danej społeczności, określających zasady ich postępowania lub zawierających zakazy, których naruszenie zagrożone jest karą;… …   Słownik języka polskiego

• przetrwonić — dk VIa, przetrwonićnię, przetrwonićnisz, przetrwonićtrwoń, przetrwonićnił, przetrwonićniony «wydać pieniądze lekkomyślnie, rozrzutnie, niepotrzebnie; zmarnować, stracić majątek; przepuścić, roztrwonić» Przetrwonić kapitał, dziedzictwo, schedę …   Słownik języka polskiego

• rozleźć się — dk XI, rozleźć sięlezie się, rozleźć sięlazł się, rozleźć sięleźli się, rozleźć sięlazłszy się rozłazić się ndk VIa, rozleźć sięłazi się, rozleźć sięził się, rozleźć sięłażą się, rozleźć sięłazili się 1. pot. «leząc rozpełznąć się, rozejść się… …   Słownik języka polskiego