rozpowszechniony

См. также в других словарях:

• aluminium — n VI, blm chem. «(Al) pierwiastek chemiczny z grupy borowców, liczba atomowa 13, metal srebrzystobiały, plastyczny, lekki i odporny na działanie wpływów atmosferycznych; rozpowszechniony w przyrodzie; składnik licznych stopów; glin» ‹n. łac. z… …   Słownik języka polskiego

• astrolatria — ż I, DCMs. astrolatriarii, blm rel. «kult gwiazd występujący w wielu religiach politeistycznych; rozpowszechniony w starożytności, głównie w Asyrii i Babilonii» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• biskwit — m IV, D. u, Ms. biskwiticie; lm M. y 1. «lekkie, porowate, dobrze wypieczone ciasto cukiernicze; także suchary wojskowe, sporządzane z mąki, wody, drożdży i soli» 2. «przedmiot dekoracyjny z porcelany nieszkliwionej, przypominającej marmur;… …   Słownik języka polskiego

• błotniak — m III, DB. a, N. błotniakkiem; lm M. i zool. «Circus, ptak drapieżny z rodziny sokołów, rozpowszechniony prawie na całym świecie; w Polsce występują cztery gatunki, np. błotniak stawowy, błotniak zbożowy» …   Słownik języka polskiego

• bursztynowy — 1. «zrobiony z bursztynu, związany z bursztynem» Bursztynowa broszka, cygarniczka, figurka. Bursztynowy wisiorek. ∆ chem. Kwas bursztynowy «związek organiczny, kwas dwukarboksylowy, rozpowszechniony w przyrodzie, występujący w bursztynie i w… …   Słownik języka polskiego

• chalkopiryt — m IV, D. u, Ms. chalkopirytycie, blm miner. «siarczek miedzi i żelaza, żółtawy minerał o metalicznym połysku, najbardziej rozpowszechniony w złożach z pirytem, stanowiący jedno z głównych źródeł rud miedzi; piryt miedziany» ‹gr. + piryt› …   Słownik języka polskiego

• chiński — chińskiscy przym. od Chiny Chińska herbata, porcelana. Chiński jedwab. Język chiński. Pismo chińskie. Mędrcy chińscy. ∆ Chińskie cienie «teatr cieni, jeden z rodzajów klasycznego teatru chińskiego; sylwetki rzucane na podświetlony ekran przez… …   Słownik języka polskiego

• europejski — europejskiscy «dotyczący Europy (jej terytorium, ludności, państw itp.); pochodzący z Europy; znany, rozpowszechniony w Europie» Ląd europejski. Miasta europejskie. Roślinność europejska. Cywilizacja, literatura, muzyka, sztuka europejska. Uczeni …   Słownik języka polskiego

• facecja — ż I, DCMs. facecjacji; lm D. facecjacji (facecjacyj) 1. «żart, dowcip, koncept, dykteryjka» Opowiadać zabawne, pocieszne facecje. 2. lit. «krótki żartobliwo satyryczny utwór epicki, często frywolny, pokrewny anegdocie lub fraszce,… …   Słownik języka polskiego

• feudalizm — m IV, D. u, Ms. feudalizmzmie, blm hist. «ustrój społeczno polityczny rozpowszechniony w średniowieczu w Europie, w którym podstawą stosunków produkcji była ziemia stanowiąca własność feudałów oraz zobowiązanie chłopów (poddanych) do świadczeń z… …   Słownik języka polskiego

• foka — ż III, CMs. foce; lm D. fok 1. «Phoca, ssak z rodziny o tej samej nazwie, z rzędu płetwonogich, przystosowany do życia w wodzie, rozpowszechniony we wszystkich morzach, zwłaszcza zimnych, dostarcza cennego futra; w lm rodzina tych ssaków» ∆ Foka… …   Słownik języka polskiego