rozpórka

См. также в других словарях:

• rozpórka — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż Ib, CMc. rozpórkarce; lm D. rozpórkarek {{/stl 8}}{{stl 7}} przedmiot służący do rozciągania, rozpierania, rozchylania czegoś {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozpórka — ż III, CMs. rozpórkarce; lm D. rozpórkarek 1. «element rozpierający, rozsuwający, wzmacniający coś, służący» a) «w ogrodnictwie do odchylania zbyt gęsto skupionych gałęzi od pnia dla zapewnienia bujnego rozrostu korony drzewa» b) «w łowiectwie do …   Słownik języka polskiego

• РАСПОРКА — стержень между смежными элементами конструкции, препятствующий их сближению или обеспечивающий их боковую устойчивость (Болгарский язык; Български) разпънка (Чешский язык; Čeština) rozpěra (Немецкий язык; Deutsch) Abstandshalter; Spreize;… …   Строительный словарь

• blindgafel — m I, D. blindgafelfla; lm M. blindgafelfle, D. blindgafelfli żegl. «rozpórka umocowana do bukszprytu, służąca do napinania lin łączących bok bukszprytu z burtą statku (waterbaksztagów); watersaling» ‹niem. + hol.› …   Słownik języka polskiego

• jumpsaling — m III, D. u, N. jumpsalinggiem; lm M. i żegl. «drewniana lub metalowa rozpórka, przymocowana do masztu i skierowana w stronę dziobu jachtu, służąca do napięcia jumpsztagu» ‹ang.› …   Słownik języka polskiego

• klin — m IV, D. a, Ms. klinnie; lm M. y 1. «kawałek drewna lub metalu, element w postaci bryły ograniczonej z dwu stron powierzchniami zbieżnymi, używany do rozszczepiania twardych materiałów, służący jako maszyny proste (np. ostrze noża), do łączenia… …   Słownik języka polskiego