rozlec

См. также в других словарях:

• rozlec się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}rozlegać się I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• rozlec się — + rzad. rozlegnąć się dk Vc, rozlec sięlegnie się, rozlec sięległ się, rozlec sięległszy się rozlegać się ndk I, rozlec sięga się, rozlec sięają się, rozlec sięał się 1. «dać się słyszeć, rozbrzmieć» Rozległ się, rozlega się brzęk, dzwonek,… …   Słownik języka polskiego

• odezwać się — dk IX, odezwać sięzwę się, odezwać sięzwiesz się, odezwać sięzwij się, odezwać sięał się odzywać się ndk I, odezwać sięam się, odezwać sięasz się, odezwać sięają się, odezwać sięaj się, odezwać sięał się 1. «przemówić, powiedzieć coś; zagadnąć… …   Słownik języka polskiego

• ozwać się — dk IX, ozwę się, ozwiesz się, ozwij się, ozwać sięał się ozywać się ndk I, ozwać sięam się, ozwać sięasz się, ozwać sięają się, ozwać sięaj się, ozwać sięał się 1. przestarz. «zwrócić się bezpośrednio do kogoś, zabrać głos; powiedzieć, odezwać… …   Słownik języka polskiego

• podnieść — dk XI, podnieśćniosę, podnieśćniesiesz, podnieśćnieś, podnieśćniósł, podnieśćniosła, podnieśćnieśli, podnieśćniesiony, podnieśćniósłszy podnosić ndk VIa, podnieśćnoszę, podnieśćsisz, podnieśćnoś, podnieśćsił, podnieśćnoszony 1. «niosąc umieścić… …   Słownik języka polskiego

• rozbrzmieć — dk VIIa, rozbrzmiećmi, rozbrzmiećmiał rozbrzmiewać ndk I, rozbrzmiećwa, rozbrzmiećają, rozbrzmiećał 1. «o dźwiękach, odgłosach: dać się słyszeć, rozlec się; zabrzmieć, zadźwięczeć» W lesie rozbrzmiewały nawoływania. Rozbrzmiał krzyk, śmiech,… …   Słownik języka polskiego

• rozlegać się — ndk I, rozlegać sięga się, rozlegać sięają się, rozlegać sięał się 1. forma ndk czas. rozlec się (p.) 2. przestarz. «zajmować pewną przestrzeń; rozciągać się, rozprzestrzeniać się, rozkładać się; ukazywać się oczom, roztaczać się» Przed naszymi… …   Słownik języka polskiego

• wznieść — dk XI, wzniosę, wzniesiesz, wznieś, wzniósł, wzniosła, wznieśli, wzniesiony, wzniósłszy wznosić ndk VIa, wznoszę, wznieśćsisz, wznoś, wznieśćsił, wznoszony 1. «unieść wysoko, wyciągnąć w górę; podnieść» Wznieść rękę ku górze. Wznieść szablę do… …   Słownik języka polskiego

• zabrzmieć — dk VIIa, zabrzmiećbrzmi, zabrzmiećbrzmij, zabrzmiećbrzmiał 1. «dać się słyszeć; rozlec się, odezwać się» Zabrzmiały ciche dźwięki fortepianu. Zabrzmiał śmiech, śpiew. Zabrzmiała pieśń. Echo zabrzmiało w oddali. Zabrzmiała głośna komenda. przen. W …   Słownik języka polskiego

• zadudnić — dk VIa, zadudnićnię, zadudnićnisz, zadudnićnij, zadudnićnił «wydać lub spowodować, że coś wyda głuchy odgłos, dudnienie; rozlec się dudnieniem» Pociąg zadudnił na moście. Zadudniły kopyta po bruku …   Słownik języka polskiego

• zagrzmieć — dk VIIa, zagrzmiećgrzmię, zagrzmiećgrzmisz, zagrzmiećgrzmij, zagrzmiećgrzmiał, zagrzmiećgrzmieli 1. «głośno, hucznie rozbrzmieć, rozlec się» Zagrzmiały armaty, oklaski. 2. «powiedzieć coś głośno, dobitnie, mocnym głosem» Zagrzmiał na hałasujące… …   Słownik języka polskiego