-
101 szorstki rozkaz
шероховатый приказOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > szorstki rozkaz
-
102 tajny rozkaz
тайный приказOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > tajny rozkaz
-
103 ustny rozkaz
устный приказOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > ustny rozkaz
-
104 władczy rozkaz
властный приказOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > władczy rozkaz
-
105 właściwy rozkaz
свойственный приказOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > właściwy rozkaz
-
106 wydać rozkaz
выдать приказOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wydać rozkaz
-
107 wykonać rozkaz
выполнить приказOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wykonać rozkaz
-
108 wyraźny rozkaz
отчётливый приказOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > wyraźny rozkaz
-
109 żaden rozkaz
никакой приказOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > żaden rozkaz
-
110 рассказ
-
111 przykazanie
сущ.• заповедь• приказ• приказание* * *rel. przykazanie рел. заповедьnakaz, polecenie, rozkaz, rzad. przykazanie приказание* * *☼ 1. веление, приказание, наказ ♂;2. рел. заповедь ž+1. nakaz, rozkaz, polecenie
* * *с1) веле́ние, приказа́ние, нака́з m2) рел. за́поведь żSyn: -
112 wydać
глаг.• выдавать• выдать• затратить• издавать• издать• испускать• испустить• потратить• предать• раскрывать* * *1) (dźwięk, zapach) издать (звук, запах)2) wydać (na świat) произвести(на свет)3) wydać (opublikować) издать (опубликовать)4) wydać (plony) принести(плоды)5) wydać (przyjęcie) дать, устроить6) wydać (resztę) дать (сдачу)7) wydać (rozkaz) издать, отдать (приказ)8) wydać (wyrok) вынести (приговор)9) wydać (zakaz) наложить (запрет)14) wydać, wystawić (dokument) выдать (документ)podać (za kogoś, coś), przedstawić (jako kogoś, coś) выдать (представить кем-то, чем-то другим)pot. palnąć разг. выдать (сказать)* * *wyda|ć\wydaćdzą, \wydaćny сов. 1. выдать;\wydać towar выдать (отпустить) товар; \wydać wspólników выдать сообщников; \wydać resztę дать сдачу;
2. израсходовать, издержать;3. издать;\wydać książkę издать (выпустить в свет) книгу; \wydać rozkaz издать (отдать) приказ;
4. дать, устроить;\wydać przyjęcie na cześć kogoś устроить приём в честь кого-л.; 5. (za mąż) выдать, отдать;● \wydać jęk издать стон; \wydać zapach издать запах; \wydać bitwę дать бой (сражение); \wydać opinię дать отзыв; \wydać wyrok вынести приговор; \wydać na świat произвести на свет;
\wydać plon (owoce) принести плоды+2. wydatkować 3. ogłosić 4. urządzić
* * *wydadzą, wydany сов.1) вы́датьwydać towar — вы́дать (отпусти́ть) това́р
wydać wspólników — вы́дать соо́бщников
wydać resztę — дать сда́чу
2) израсхо́довать, издержа́ть3) изда́тьwydać książkę — изда́ть (вы́пустить в свет) кни́гу
wydać rozkaz — изда́ть (отда́ть) прика́з
4) дать, устро́итьwydać przyjęcie na cześć kogoś — устро́ить приём в честь кого́-л.
5) ( za mąż) вы́дать, отда́ть•- wydać zapach
- wydać bitwę
- wydać opinię
- wydać wyrok
- wydać na świat
- wydać plon
- wydać owoceSyn: -
113 brzmieć
глаг.• звучать• почитать• прозвучать• прочесть• прочитать• раздаться• шуметь* * *brzm|ieć\brzmieći, \brzmiećij несов. 1. звучать; раздаваться;2. гласить (о документе etc.); rozkaz \brzmieć1... приказ гласит...* * *brzmi, brzmij несов.1) звуча́ть; раздава́ться2) гласи́ть (о документе и т. п.)rozkaz brzmi… — прика́з гласи́т…
-
114 dyktat
сущ.• диктат* * *♂, Р. \dyktatu 1. диктат;2. уст. диктовка ž+1. nakaz, rozkaz 2. dyktowanie
* * *м, P dyktatu1) дикта́т2) уст. дикто́вка żSyn: -
115 ewakuacja
сущ.• испражнение• эвакуация* * *эвакуацияsamoch. odholowanie автотр. эвакуацияtechn. odpowietrzanie техн. эвакуация (воздуха)* * *ewakuacj|a♀ эвакуация;rozkaz \ewakuacjai приказ об эвакуации
* * *жэвакуа́цияrozkaz ewakuacji — прика́з об эвакуа́ции
-
116 komenda
сущ.• команда• командование• начальствование• повеление• приказ• приказание* * *komend|a♀ 1. команда;na \komendaę но команде;
2. командование ň;sprawować \komendaę nad czymś командовать чём-л.; 3. комендатура; комиссариат ♂;\komenda
garnizonu гарнизонная комендатура;\komenda policji полицейское управление+1. rozkaz 2. dowodzenie, komenderowanie 3. komendantura
* * *ж1) кома́ндаna komendę — по кома́нде
2) кома́ндование nsprawować komendę nad czymś — кома́ндовать че́м-л.
3) комендату́ра; комиссариа́т mkomenda garnizonu — гарнизо́нная комендату́ра
komenda policji — полице́йское управле́ние
Syn: -
117 nakaz
сущ.• веление• доверенность• заказ• закон• заповедь• императив• мандат• ордер• повеление• полномочие• правило• предписание• приказ• приказание• распоряжение• указ• устав* * *♂, Р. \nakazu 1. распоряжение ň, приказ;2. требование ň, веление ň; императив;\nakaz moralny нравственный императив; \nakaz sumienia веление совести; ● \nakaz kwaterunkowy ордер на квартиру;
\nakaz pracy назначение на работу+1. rozporządzenie, polecenie, rozkaz
* * *м, Р nakazu1) распоряже́ние n, прика́з2) тре́бование n, веле́ние n; императи́вnakaz moralny — нра́вственный императи́в
nakaz sumienia — веле́ние со́вести
•- nakaz pracySyn: -
118 polecenie
сущ.• воспитание• заказ• инструктаж• инструкция• команда• образование• обучение• объединение• орден• ордер• памятка• повеление• порядок• последовательность• предписание• приказ• приказание• просвещение• распоряжение• рекомендация• учёба* * *poleceni|e☼ поручение; распоряжение, приказ ♂;\polecenie pisemne (na piśmie) письменное распоряжение;
z czyjegoś \poleceniea а) по чьему-л. поручению;б) по чьёй-л. рекомендации;wydać \polecenie распорядиться
+ zlecenie, rozporządzenie, rozkaz* * *споруче́ние; распоряже́ние, прика́з mpolecenie pisemne (na piśmie) — пи́сьменное распоряже́ние
z czyjegoś polecenia — 1) по чьему́-л. поруче́нию; 2) по чье́й-л. рекоменда́ции
wydać polecenie — распоряди́ться
Syn: -
119 rozporządzenie
сущ.• декрет• ордер• положение• правило• предписание• приказ• расположение• распоряжение• указ• устав* * *☼ распоряжение; указ ♂+rozkaz, postanowienie, dyspozycja
* * *сраспоряже́ние; ука́з mSyn: -
120 unieważnić
глаг.• аннулировать• кассировать• отменить• отменять• разрушать• разрушить• уничтожать• уничтожить• упразднить• упразднять* * *unieważni|ć\unieważnićony сов. отменить, объявить недействительным;\unieważnić rozkaz отменить приказ; \unieważnić stare przepustki объявить недействительными старые пропуска
* * *unieważniony сов.отмени́ть, объяви́ть недействи́тельнымunieważnić rozkaz — отмени́ть прика́з
unieważnić stare przepustki — объяви́ть недействи́тельными ста́рые пропуска́
См. также в других словарях:
rozkaz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. rozkazzie {{/stl 8}}{{stl 7}} polecenie zrobienia czegoś wydane przez osobę uprawnioną lub mającą nad kimś władzę albo przewagę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wydawać rozkazy. Wypełniać rozkazy. Słuchać rozkazów.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozkaz — m IV, D. u, Ms. rozkazzie; lm M. y 1. «polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś przewagę» Rozkaz dowódcy. Dostać, otrzymać, wydać rozkaz (marszu a. do marszu). Łamać rozkazy. Posłuchać rozkazu, słuchać… … Słownik języka polskiego
rozkaz — Iść, pójść, rzucić się, skoczyć za kogoś, za kimś, na czyjś rozkaz w ogień zob. ogień 2 … Słownik frazeologiczny
У поляка и приказ рассказ (rozkaz). — У поляка и приказ рассказ (rozkaz) … В.И. Даль. Пословицы русского народа
Strategic bombing during World War II — For a list of notable strategic bombings in the European Theatre of World War II, see List of air operations during the Battle of Europe. Main article: Air warfare of World War II Strategic bombing during World War II Part of World War II … Wikipedia
Anti-Polish sentiment — Part of a series on Discrimination General forms … Wikipedia
dzienny — dziennynni 1. «dotyczący okresu od wschodu do zachodu słońca» Dzienny pociąg. Dzienne połączenie. Światło dzienne. Bielizna dzienna. Stróż dzienny. Szkoła dzienna. ∆ Rozkaz dzienny «rozkaz dowódcy do wojsk wydany z powodu jakiejś uroczystości lub … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… … Słownik języka polskiego
rozkazujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. rozkazywać (p. rozkazać) rozkazujący w użyciu przym. «wyrażający rozkaz, nakaz; kategoryczny, ostry, groźny» Rozkazujący głos, ton. ∆ jęz. Tryb rozkazujący «forma czasownika wyrażająca rozkaz; rozkaźnik» … Słownik języka polskiego
stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… … Słownik języka polskiego
