-
1 death warrant
• rozkaz k vykonaniu poprav -
2 order
['o:də] 1. noun1) (a statement (by a person in authority) of what someone must do; a command: He gave me my orders.) rozkaz; nariadenie2) (an instruction to supply something: orders from Germany for special gates.) objednávka3) (something supplied: Your order is nearly ready.) zákazka4) (a tidy state: The house is in (good) order.) stav5) (a system or method: I must have order in my life.) poriadok6) (an arrangement (of people, things etc) in space, time etc: in alphabetical order; in order of importance.) poradie7) (a peaceful condition: law and order.) poriadok8) (a written instruction to pay money: a banker's order.) platobný príkaz9) (a group, class, rank or position: This is a list of the various orders of plants; the social order.) druh; poriadok10) (a religious society, especially of monks: the Benedictine order.) rád2. verb1) (to tell (someone) to do something (from a position of authority): He ordered me to stand up.) nariadiť2) (to give an instruction to supply: I have ordered some new furniture from the shop; He ordered a steak.) objednať3) (to put in order: Should we order these alphabetically?) usporiadať•- orderly3. noun1) (a hospital attendant who does routine jobs.) zdravotník, -čka2) (a soldier who carries an officer's orders and messages.) ordonanc, vojenský posol•- order-form
- in order
- in order that
- in order
- in order to
- made to order
- on order
- order about
- out of order
- a tall order* * *• uznesenie• ustanovit• usporiadanie• velit• usporiadat si• vypísat• zlacnená vstupenka• zariadit• zákazka• zorganizovat si• zoradenie• slovosled• smernica• spolocenská vrstva• urcit• prikázat• príkaz• druh• formácia• knazský stav• inštrukcia• charakter• rozkazovat• rozkladat• rozhodnutie• rozkaz• riadit• rozkázat• poradie• povolenie• poslat• pokoj• poukážka• povaha• postupnost• poriadok• miesto• nariadovat• nariadenie• nariadit• nakázat• opatrenie• objednat• objednat si• objednávat• objednávka -
3 alert
[ə'lə:t] 1. adjective1) (quick-thinking: She's very old but still very alert.) bystrý, čulý2) ((with to) watchful and aware: You must be alert to danger.) ostražitý2. noun(a signal to be ready for action.) rozkaz na pohotovosť3. verb(to make (someone) alert; to warn: The sound of gunfire alerted us to our danger.) alarmovať- alertly- alertness
- on the alert* * *• výstražný signál• vystražný signál• výstraha• culý• ostražitý• poplach• pohotovost• letecká výstraha -
4 call-up
• celkový pocet povolancov• povolávací rozkaz• odvedenec -
5 combat order
• bojový rozkaz -
6 command
1. verb1) (to order: I command you to leave the room immediately!) nariadiť2) (to have authority over: He commanded a regiment of soldiers.) veliť3) (to have by right: He commands great respect.) požívať2. noun1) (an order: We obeyed his commands.) rozkaz2) (control: He was in command of the operation.) čelo•- commander
- commanding
- commandment
- commander-in-chief* * *• velit• velenie• znalost• príkaz• inštrukcia• disponovat• rozkazovat• ovládat• ovládanie• povel -
7 daily routine order
• denný rozkaz -
8 down !
• lahni ü (rozkaz psovi) -
9 fiat
• schválenie• úradný súhlas• príkaz• rozkaz• lubovôla• nariadenie -
10 follow-through
• previerka splnenia rozkaz• rozvinutie úspechu -
11 go fetch
• prines (rozkaz psovi) -
12 imperative
[im'perətiv] 1. noun, adjective1) (used of verbs that are expressing a command: In the sentence `Come here!', `come' is an imperative (verb).) rozkazovací spôsob2) (absolutely necessary: It is imperative that we take immediate action to reduce pollution.) naliehavý, nevyhnutný2. nounIn `Sit down!' the verb is in the imperative.) rozkazovací spôsob* * *• velitelský• zvrchovane dôležitý• príkaz• prikazovací• kategorický• imperatívny• diktátorský• rozkazovací• rozkaz• rozkazovací spôsob• rozkazovacný• pravidlo• povinný• požiadavka• nevyhnutný• naliehavý• nepodmienený• nevyhnutelný• nutný -
13 mandate
• splnomocnenie• príkaz• pridelit do správy• rozkaz• poverenie• mandát• odovzdat do správy -
14 mobilisation orders
• mobilizacný rozkaz -
15 route
1. noun(a way of getting somewhere; a road: Our route took us through the mountains.) cesta2. verb(to arrange a route for: Heavy traffic was routed round the outside of the town.) nasmerovať cestu* * *• viest• smerovat• smer• trat• trat dostihu• urcit cestu• urcit smer• trasa• udat smer• dráha• cesta• rozkaz -
16 sack
I [sæk] noun(a large bag of coarse cloth, strong paper or plastic: The potatoes were put into sacks.) vrece- sacking- sackcloth II [sæk] verb(to dismiss (a person) from his job: One of the workmen was sacked for drunkenness.) prepustiť zo zamestnania* * *• víno z Kanárskych ostrovov• vrece• vlecka (oblecenie)• vykradnút• výpoved• vyplienenie• vyrabovat• vydrancovanie• vyrabovanie• vyplienit• vylúpit• vydrancovat• vylúpenie• základna• prepustenie• prepustit• biele víno zo Španielska• dat rozkaz vyplienit• dat do vreca• danie košom nápadníkovi• dávat do vreca• rozniest (na kopytách)• papierový sácik• pobit• poštový vak• porazit (v zápase)• poprava utopením vo vreci• postel• lup• krátky volný kabát• korist• odmietnutie nápadníka -
17 search-warrant
• príkaz na prehliadku• rozkaz k domovej prehliad -
18 ukase
• svojvolný rozkaz• svojvolné nariadenie• úkaz• despotické nariadenie -
19 wo
• pr ü (rozkaz zvieratu) -
20 word
[wə:d] 1. noun1) (the smallest unit of language (whether written, spoken or read).) slovo2) (a (brief) conversation: I'd like a (quick) word with you in my office.) pár slov3) (news: When you get there, send word that you've arrived safely.) správa4) (a solemn promise: He gave her his word that it would never happen again.) slovo2. verb(to express in written or spoken language: How are you going to word the letter so that it doesn't seem rude?) (s)formulovať, (zo)štylizovať- wording- word processor
- word processing
- word-perfect
- by word of mouth
- get a word in edgeways
- in a word
- keep
- break one's word
- take someone at his word
- take at his word
- take someone's word for it
- word for word* * *• záruka• slub• slovo• štylizovat• správa• príkaz• heslo• rozkaz• oznam
См. также в других словарях:
rozkaz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż I, D. u, Mc. rozkazzie {{/stl 8}}{{stl 7}} polecenie zrobienia czegoś wydane przez osobę uprawnioną lub mającą nad kimś władzę albo przewagę : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wydawać rozkazy. Wypełniać rozkazy. Słuchać rozkazów.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozkaz — m IV, D. u, Ms. rozkazzie; lm M. y 1. «polecenie wykonania czegoś wydane przez osobę uprawnioną do tego lub mającą nad kimś przewagę» Rozkaz dowódcy. Dostać, otrzymać, wydać rozkaz (marszu a. do marszu). Łamać rozkazy. Posłuchać rozkazu, słuchać… … Słownik języka polskiego
rozkaz — Iść, pójść, rzucić się, skoczyć za kogoś, za kimś, na czyjś rozkaz w ogień zob. ogień 2 … Słownik frazeologiczny
У поляка и приказ рассказ (rozkaz). — У поляка и приказ рассказ (rozkaz) … В.И. Даль. Пословицы русского народа
Strategic bombing during World War II — For a list of notable strategic bombings in the European Theatre of World War II, see List of air operations during the Battle of Europe. Main article: Air warfare of World War II Strategic bombing during World War II Part of World War II … Wikipedia
Anti-Polish sentiment — Part of a series on Discrimination General forms … Wikipedia
dzienny — dziennynni 1. «dotyczący okresu od wschodu do zachodu słońca» Dzienny pociąg. Dzienne połączenie. Światło dzienne. Bielizna dzienna. Stróż dzienny. Szkoła dzienna. ∆ Rozkaz dzienny «rozkaz dowódcy do wojsk wydany z powodu jakiejś uroczystości lub … Słownik języka polskiego
ogień — m I, D. ognia; lm M. ognie, D. ogni 1. «zjawisko wydzielania się ciepła i światła towarzyszące paleniu się ciał, postrzegane w postaci płomieni i żaru; płomień» Jasny, nikły, słaby, wielki ogień. Blask, żar ognia. Słup, strumień, ściana ognia.… … Słownik języka polskiego
padać — ndk I, padaćam, padaćasz, padaćają, padaćaj, padaćał paść dk Vc, padnę, padniesz, padnij, padł, padli, padły 1. «zmieniać nagle pozycję stojącą na leżącą; przewracać się, walić się» Padła zemdlona. Padł na wznak. Padł na łóżko jak kłoda.… … Słownik języka polskiego
rozkazujący — imiesł. przymiotnikowy czynny czas. rozkazywać (p. rozkazać) rozkazujący w użyciu przym. «wyrażający rozkaz, nakaz; kategoryczny, ostry, groźny» Rozkazujący głos, ton. ∆ jęz. Tryb rozkazujący «forma czasownika wyrażająca rozkaz; rozkaźnik» … Słownik języka polskiego
stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… … Słownik języka polskiego
