-
1 rozbrzmiewać
The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > rozbrzmiewać
-
2 rozbrzmiewać
sala rozbrzmiewa oklaskami im Saal erklingt Beifall -
3 rozbrzmiewać
глаг.• греметь• звучать• раздавать• раздаваться• резонировать* * *несов. 1. раздаваться, разноситься, звучать;2. (napełniać się dźwiękami) оглашаться+1. brzmieć, dźwięczeć, rozlegać się
* * *несов.1) раздава́ться, разноси́ться, звуча́ть2) ( napełniać się dźwiękami) оглаша́тьсяSyn: -
4 rozbrzmiewać
• resorption resorpcja resound -
5 rozbrzmiewać
1. retentir2. résonner -
6 rozbrzmiewać
1 athfhuaimnigh 2 cling -
7 rozbrzmiewać
лунати, розлягатися -
8 rozbrzmiewać
işetelü -
9 rozbrzmiewać
tumaginting -
10 prawo rozbrzmiewać
право раздаватьсяOtwarty słownik frazeologiczny polsko-rosyjski > prawo rozbrzmiewać
-
11 resorption resorpcja resound
rozbrzmiewaćEnglish-Polish dictionary for engineers > resorption resorpcja resound
-
12 разноситься
-
13 звучать
глаг.• brzmieć• brzęczeć• dudnić• dzwonić• dźwięczeć• odezwać• pobrzmiewać• rezonować• rozbrzmiewać• wybrzmiewać• zabrzmieć* * *brzmieć, dźwięczeć, rozbrzmiewać, ( время от времени) pobrzmiewać, rozlegać się -
14 раздаваться
глаг.• dźwięczeć• rozbrzmiewać• rozlegać* * *brzmieć, odzywać się, rozbrzmiewać, (o okrzykach, strzałach itp.) padać, pobrzmiewać, rozlegać się -
15 echo
['ɛkəu] 1. pl echoes, necho nt2. vt 3. vi* * *['ekəu] 1. plural - echoes; noun(the repeating of a sound caused by its striking a surface and coming back: The children shouted loudly in the cave so that they could hear the echoes.) echo2. verb1) (to send back an echo or echoes: The cave was echoing with shouts; The hills echoed his shout.) rozbrzmiewać echem2) (to repeat (a sound or a statement): She always echoes her husband's opinion.) powtarzać za -
16 resound
[rɪ'zaund]vito resound (with) — rozbrzmiewać ( +instr)
* * *(to sound loudly or for a long time: The audience's cheers resounded through the hall.) rozbrzmiewać- resoundingly -
17 ring
[rɪŋ] 1. n( on finger) pierścionek m; ( large) pierścień m; (also: wedding ring) obrączka f; (for keys, of smoke) kółko nt; (of people, objects) krąg m, koło nt; ( of spies) siatka f; ( of drug-dealers) gang m; ( for boxing) ring m; (of circus, for bullfighting) arena f; ( on cooker) palnik m; ( sound of bell) dzwonek m2. vi; pt rang, pp rung 3. vt; pt rang, pp rung ( BRIT)( TEL) dzwonić (zadzwonić perf) do +gen; ( mark) zakreślać (zakreślić perf), brać (wziąć perf) w kółeczko (inf)to give sb a ring ( BRIT) — dzwonić (zadzwonić perf) do kogoś
to ring true/false — brzmieć szczerze/fałszywie
to run rings round sb ( inf, fig) — bić kogoś na głowę (inf)
Phrasal Verbs:- ring off- ring up* * *I 1. [riŋ] noun1) (a small circle eg of gold or silver, sometimes having a jewel set in it, worn on the finger: a wedding ring; She wears a diamond ring.) pierścionek2) (a circle of metal, wood etc for any of various purposes: a scarf-ring; a key-ring; The trap-door had a ring attached for lifting it.) pierścień, kółko3) (anything which is like a circle in shape: The children formed a ring round their teacher; The hot teapot left a ring on the polished table.) koło4) (an enclosed space for boxing matches, circus performances etc: the circus-ring; The crowd cheered as the boxer entered the ring.) ring5) (a small group of people formed for business or criminal purposes: a drugs ring.) krąg, szajka2. verb( verb)1) (to form a ring round.) otaczać kołem2) (to put, draw etc a ring round (something): He has ringed all your errors.) zakreślić3) (to put a ring on the leg of (a bird) as a means of identifying it.) obrączkować•- ringlet
- ring finger
- ringleader
- ringmaster
- run rings round II 1. [riŋ] past tense - rang; verb1) (to (cause to) sound: The doorbell rang; He rang the doorbell; The telephone rang.) (za)dzwonić2) ((often with up) to telephone (someone): I'll ring you (up) tonight.) zadzwonić do3) ((often with for) to ring a bell (eg in a hotel) to tell someone to come, to bring something etc: She rang for the maid.) zadzwonić (na)4) ((of certain objects) to make a high sound like a bell: The glass rang as she hit it with a metal spoon.) zadzwonić5) (to be filled with sound: The hall rang with the sound of laughter.) rozbrzmiewać6) ((often with out) to make a loud, clear sound: His voice rang through the house; A shot rang out.) rozlegać się2. noun1) (the act or sound of ringing: the ring of a telephone.) dzwonek2) (a telephone call: I'll give you a ring.) rozmowa telefoniczna3) (a suggestion, impression or feeling: His story has a ring of truth about it.) brzmienie, nuta•- ring back
- ring off
- ring true -
18 rozbrzmieć
rozbrzmieć [rɔzbʒmjɛʨ̑], rozbrzmiewać [rɔzbʒmjɛvaʨ̑]rozbrzmiewać czymś von etw ertönen ( geh) -
19 dzwonić
to ring the bell; ( kluczami) to jangle, to clink; ( szklankami) to clink; (pot: telefonować) to call, to ring (up)dzwonić do kogoś — to call sb, to ring sb (up)
dzwoniła zębami — (przen) her teeth were chattering
* * *ipf.1. (= bić w dzwon) ring a bell; dzwonić na mszę ring for church.2. (= wywoływać dźwięk) ring; ( kluczami) jangle, clink; (szklankami, kieliszkami) clink; ( dzwoneczkami) tinkle; dzwonił zębami his teeth were chattering.3. (= rozbrzmiewać) ring, resound; cisza dzwoni mi w uszach my ears are ringing with silence; dzwoni mi w uszach my ears are ringing.4. pot. (= telefonować) phone, ring up, call ( do kogoś sb).The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dzwonić
-
20 dźwięczeć
impf dźwięknąć* * *(-y); vi* * *ipf.- ę -ysz (= rozbrzmiewać) ring, sound, resound; przen. (= dawać się wyczuć w głosie) sound; w głosie Adama dźwięczało powątpiewanie Adam sounded doubtful.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dźwięczeć
См. также в других словарях:
rozbrzmiewać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, rozbrzmiewaća, rozbrzmiewaćają {{/stl 8}}– rozbrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb, rozbrzmiewaćmi, rozbrzmiewaćmiał {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o dźwiękach, odgłosach:… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dźwięczeć — ndk VIIb, dźwięczećczy, dźwięczećczał, dźwięczećczeli rzad. dźwięknąć ndk Va, dźwięczećnie, dźwięczećnął, dźwięczećnęli «wywoływać wrażenie akustyczne, słuchowe, być słyszanym jako pewien dźwięk lub zespół dźwięków; brzmieć, rozbrzmiewać, wydawać … Słownik języka polskiego
grzmieć — ndk VIIa, grzmię, grzmisz, grzmij, grzmiał, grzmieli 1. «głośno, hucznie rozbrzmiewać, rozlegać się» Grzmią armaty, oklaski. Grzmi bitwa. 2. «mówić głośno, dobitnie, z groźbą lub z naganą» Grzmieć tubalnym głosem. grzmi nieos. «rozlega się grzmot … Słownik języka polskiego
huczeć — ndk VIIb, huczećczę, huczećczysz, hucz, huczećczał, huczećczeli huknąć dk Va, huczećnę, huczećniesz, huczećnął, huczećnęła, huczećnęli, huczećnięty, huczećnąwszy 1. «wydawać głośny, niski dźwięk; rozbrzmiewać niskimi dźwiękami» Morze huczy. Huczą … Słownik języka polskiego
pohukiwać — ndk VIIIb, pohukiwaćkuję, pohukiwaćkujesz, pohukiwaćkuj, pohukiwaćiwał 1. «wydawać okrzyki; pokrzykiwać» Pohukiwać w lesie. 2. «łajać, strofować kogoś co pewien czas» Pohukiwać na niegrzeczne dzieci. 3. «rozbrzmiewać, rozlegać się donośnie od… … Słownik języka polskiego
rozbrzmieć — dk VIIa, rozbrzmiećmi, rozbrzmiećmiał rozbrzmiewać ndk I, rozbrzmiećwa, rozbrzmiećają, rozbrzmiećał 1. «o dźwiękach, odgłosach: dać się słyszeć, rozlec się; zabrzmieć, zadźwięczeć» W lesie rozbrzmiewały nawoływania. Rozbrzmiał krzyk, śmiech,… … Słownik języka polskiego
ryczeć — ndk VIIb, ryczećczę, ryczećczysz, rycz, ryczećczał, ryczećczeli ryknąć dk Va, ryczećnę, ryczećniesz, ryczećnij, ryczećnął, ryczećnęła, ryczećnęli, ryczećnąwszy 1. «o niektórych dzikich zwierzętach, np. jeleniu, lwie, niedźwiedziu i o bydle… … Słownik języka polskiego
umilknąć — dk Vc, umilknąćnę, umilknąćniesz, umilknąćnij, umilkł a. umilknąćnął, umilknąćkła, umilknąćkli, umilknąćkłszy «przestać mówić, wydawać głos; przestać rozbrzmiewać; ucichnąć» Umilkł warkot samochodu. Umilkły rozmowy i śmiechy. Śpiew ptaków umilkł … Słownik języka polskiego
brzmieć — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIb, brzmię, brzmi, brzmiał, brzmieli {{/stl 8}}– zabrzmieć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być odbieranym zmysłem słuchu, dawać się słyszeć; rozlegać się … Langenscheidt Polski wyjaśnień
dźwięczeć — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIa, dźwięczećczy, dźwięczećczał {{/stl 8}}– dźwięknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, dźwięczećnie, dźwięczećnął, rzad. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} być źródłem dźwięku, wydawać… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozdzwaniać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, rozdzwaniać sięa się, rozdzwaniać sięają się {{/stl 8}}– rozdzwonić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozdzwaniać sięni się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} zaczynać dzwonić … Langenscheidt Polski wyjaśnień