roślinożerny

См. также в других словарях:

• roślinożerny — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. Ia {{/stl 8}}{{stl 7}} o zwierzęciu: taki, który żywi się głównie roślinami : {{/stl 7}}{{stl 10}}Zwierzęta roślinożerne. {{/stl 10}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• roślinożerny — «o zwierzęciu: taki, którego głównym pożywieniem jest pokarm roślinny; żywiący się roślinami» Gady roślinożerne …   Słownik języka polskiego

• niedźwiedź — m I, DB. niedźwiedźedzia; lm M. niedźwiedźedzie, D. niedźwiedźedzi «Ursus, ssak drapieżny z rodziny o tej samej nazwie, obejmującej siedem gatunków; duże zwierzę o masywnej budowie ciała, krótkich silnych stopochodnych kończynach, szczątkowym… …   Słownik języka polskiego

• brontozaur — m IV, DB. a, Ms. brontozauraurze; lm M. y paleont. «Brontosaurus, jurajski gad czworonożny z grupy dinozaurów, ziemno wodny, roślinożerny, o masywnym ciele długości około 22 m, małej głowie, długiej szyi i długim ogonie» ‹z gr.› …   Słownik języka polskiego

• diplodok — m III, DB. a, N. diplodokkiem; lm M. i, D. ów paleont. «Diplodocus, olbrzymi gad kopalny z grupy dinozaurów, odznaczający się długą, esowatą szyją oraz bardzo długim ogonem, prawdopodobnie wodny i roślinożerny; występował w górnej jurze w Ameryce …   Słownik języka polskiego

• dziwonia — ż I, DCMs. dziwonianii; lm D. dziwonianii zool. «Carpodacus erithrinus, ptak z rodziny łuszczaków, o ubarwieniu samca różowoczerwonym, samicy oliwkowobrunatnym, roślinożerny, żyje w płn. wsch. Europie i na Syberii, w Polsce rzadki, objęty… …   Słownik języka polskiego

• gęś — ż V, DCMs. gęsi; lm MD. gęsi, N. gęsiami a. gęśmi 1. «Anser, ptak z rzędu blaszkodziobych, zwykle duży, głównie roślinożerny, o dość wysokich nogach z palcami spiętymi błoną pływną, dziobie silnym, u nasady wysokim, sprawnie chodzący i latający… …   Słownik języka polskiego

• głuszec — m II, DB. głuszecszca; lm M. głuszecszce, D. głuszecszców zool. «Tetrao urogallus, duży ptak leśny z rzędu kuraków, roślinożerny, osiadły (w czasie toków kogut odśpiewuje charakterystyczną pieśń godową); żyje w lasach północnej i środkowej Europy …   Słownik języka polskiego

• gołąb — m I, DB. gołąbłębia; lm M. gołąbłębie, D. gołąbłębi 1. «Columba, ptak z rodziny gołębiowatych, średniej wielkości, roślinożerny, karmiący młode wydzieliną z wola; żyje w stanie dzikim lub oswojony, najbardziej znany jest gołąb domowy; samiec… …   Słownik języka polskiego

• iguanodon — m IV, DB. a, Ms. iguanodonnie; lm M. y paleont. «roślinożerny gad kopalny z grupy dinozaurów, osiągający dziesięć metrów długości; znany z wykopalisk kredowych Eurazji i Ameryki» ‹iguana + gr.› …   Słownik języka polskiego

• jeżozwierz — m II, DB. a; lm M. e, D. y zool. «Hystrix, zwierzę z rodziny o tej samej nazwie; gryzoń roślinożerny o ciele pokrytym na stronie grzbietowej kolcami i szczeciniastymi włosami; żyje na pustyniach, w stepach i lasach Afryki, południowej Europy i… …   Słownik języka polskiego