Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

rises

  • 41 Euphrataeus

    Euphrātes (in Inscr. also EVFRATES), is, m., = Euphratês,
    I.
    A wellknown river in Syria, which rises in Armenia, and, after its junction with the Tigris, empties into the Persian Gulf, now Frat, Mel. 1, 11, 2; 3, 8, 5; Plin. 5, 24, 20, § 83 sqq.; Prud. Ham. 562; Cic. N. D. 2, 52, 130; Plin. Pan. 14; abl. Euphratē, Luc. 8, 358.—
    2.
    Meton., the dwellers on its banks, Verg. G. 1, 509.—Hence,
    A.
    Euphrā-taeus, a, um, = Euphrataios, of the Euphrates, i. e. Armenian:

    diademata,

    Stat. S. 2, 2, 122.—
    B.
    Euphrātis, ĭdis, f., adj., of the Euphrates:

    ripa,

    Sid. Ep. 8, 9. —
    II. III.
    A rare Roman surname: M. IVNIVS EVFRATES, Inscr. in Bull. dell. Inst. 1844, p. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Euphrataeus

  • 42 Euphrates

    Euphrātes (in Inscr. also EVFRATES), is, m., = Euphratês,
    I.
    A wellknown river in Syria, which rises in Armenia, and, after its junction with the Tigris, empties into the Persian Gulf, now Frat, Mel. 1, 11, 2; 3, 8, 5; Plin. 5, 24, 20, § 83 sqq.; Prud. Ham. 562; Cic. N. D. 2, 52, 130; Plin. Pan. 14; abl. Euphratē, Luc. 8, 358.—
    2.
    Meton., the dwellers on its banks, Verg. G. 1, 509.—Hence,
    A.
    Euphrā-taeus, a, um, = Euphrataios, of the Euphrates, i. e. Armenian:

    diademata,

    Stat. S. 2, 2, 122.—
    B.
    Euphrātis, ĭdis, f., adj., of the Euphrates:

    ripa,

    Sid. Ep. 8, 9. —
    II. III.
    A rare Roman surname: M. IVNIVS EVFRATES, Inscr. in Bull. dell. Inst. 1844, p. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Euphrates

  • 43 Euphratis

    Euphrātes (in Inscr. also EVFRATES), is, m., = Euphratês,
    I.
    A wellknown river in Syria, which rises in Armenia, and, after its junction with the Tigris, empties into the Persian Gulf, now Frat, Mel. 1, 11, 2; 3, 8, 5; Plin. 5, 24, 20, § 83 sqq.; Prud. Ham. 562; Cic. N. D. 2, 52, 130; Plin. Pan. 14; abl. Euphratē, Luc. 8, 358.—
    2.
    Meton., the dwellers on its banks, Verg. G. 1, 509.—Hence,
    A.
    Euphrā-taeus, a, um, = Euphrataios, of the Euphrates, i. e. Armenian:

    diademata,

    Stat. S. 2, 2, 122.—
    B.
    Euphrātis, ĭdis, f., adj., of the Euphrates:

    ripa,

    Sid. Ep. 8, 9. —
    II. III.
    A rare Roman surname: M. IVNIVS EVFRATES, Inscr. in Bull. dell. Inst. 1844, p. 90.

    Lewis & Short latin dictionary > Euphratis

  • 44 gnata

    nascor, nātus, nasci (ante-class., and in poets of the class. period also gnatus, v. under P. a. B.; part. fut. nasciturus, Pall. Jun. 7, § 8; Vulg. Judic. 13, 8), 3, v. dep. [from gnascor, gnatus, root gen, whence gigno; cf. Gr. gennaô], to be born, to be begotten (of or by male or female).
    I.
    Lit.; constr. with ex or de and abl., or with abl. alone; rarely with ab and abl.
    1.
    With ex and abl. (esp. with name or other appellation of the mother):

    cum ex utrāque (uxore) filius natus esset,

    Cic. de Or. 1, 40, 183:

    cujus ex filiā natus est Sestius,

    id. Fam. 13, 8, 1:

    Servius Tullius ex serva Tarquiniensi natus,

    id. Rep. 2, 21, 37:

    ex hac feminā debuit nasci, qui, etc.,

    Sen. ad Helv. 16, 6:

    natam sibi ex Poppaeā filiam,

    Tac. A. 15, 23 init.:

    ex Thetide natus,

    Quint. 3, 7, 11:

    ex Urbiniā natus,

    id. 7, 2, 5:

    Alexandri filius natus ex Barsine,

    Just. 13, 2, 7; cf.:

    negantis (Domitii) quidquam ex se et Agrippinā nisi detestabile nasci potuisse,

    Suet. Ner. 6:

    quod ex nobis natos liberos appellamus, idcirco Cerere nati nominati sunt Liber et Libera,

    Cic. N. D. 2, 24, 62; cf.:

    convinces facile ex te esse natum, nam tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 4, 7:

    ex militibus Romanis et Hispanis mulieribus natos se memorantes,

    Liv. 43, 3, 2;

    very rarely with a designation of the father, and only with pronouns: ex hoc Domitius nascitur,

    Suet. Ner. 4 init.:

    Neoptolemus ex quo nata est Olympias,

    Just. 17, 3, 14:

    ex quo nasci nepotes deceat,

    Plin. Ep. 1, 14, 2:

    illum ex me natum,

    Val. Max. 5, 10 ext. 3; cf.:

    quod tibi filiolus vel filia nascitur ex me,

    Juv. 9, 83.—
    2.
    With de and abl.:

    de tigride natus,

    Ov. M. 9, 612; cf.:

    de stirpe dei nasci,

    id. ib. 11, 312:

    de pellice natus,

    id. ib. 4, 422:

    natus de muliere,

    Vulg. Job, 14, 1; 15, 14. —
    3.
    With abl. (so usually with proper names;

    and with general designations of parents, family, etc.): quos omnes Erebo et Nocte natos ferunt,

    Cic. N. D. 3, 17, 44:

    Hercules Jove natus,

    id. ib. 3, 16, 42:

    Nilo natus,

    id. ib. 3, 16, 42:

    nascetur Oedipus Lao,

    id. Fat. 13, 30:

    patre Marte,

    id. Rep. 2, 2, 4:

    Paulo,

    id. Off. 1, 33, 121:

    privignus Poppaeā natus,

    Suet. Ner. 55:

    Ascanius Creusā matre natus,

    Liv. 1, 3, 2: Junia, Vell. 2, 127, 4:

    amplissimā familiā nati adulescentes,

    Caes. B. G. 7, 37, 1:

    honestis parentibus,

    Quint. 1, 11, 85; Sen. Contr. 7, 21, 1:

    Mela quibus Gallio et Seneca parentibus natus,

    Tac. A. 16, 17:

    deus deo natus,

    Liv. 1, 16, 3:

    imperioso patre,

    id. 7, 4, 5; 9, 1, 12: Assaraco natus Capus, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 3, 35 (Ann. v. 31 Vahl.):

    patre certo nasci,

    Cic. Rosc. Am. 16, 46:

    Apolline natus,

    Ov. M. 15, 639: natus deā, son of a goddess, i. e. Achilles, id. M. 12, 86; so,

    natus deā,

    of Æneas, Verg. A. 1, 582:

    matre Musā natus,

    Cic. N. D. 3, 18, 45:

    nascetur pulcrā Trojanus origine Caesar,

    Verg. A. 1, 286.—
    4.
    With ab and abl.:

    generari et nasci a principibus,

    Tac. H. 1, 16:

    et qui nascentur ab illo,

    Verg. G. 1, 434.—
    5.
    In other constrr.:

    post homines natos,

    since men have lived, Cic. Phil. 11, 1, 1:

    post genus hominum natum,

    id. Balb. 10, 26:

    in miseriam nascimur,

    id. Tusc. 1, 5, 9:

    aves omnes in pedes nascuntur,

    with the feet foremost, Plin. 10, 53, 74, § 149:

    ad homines nascendos vim hujus numeri (septenarii) pertinere,

    to the formation of man in the womb, Gell. 3, 10, 7:

    homo nascitur ad laborem,

    i. e. it is his nature to suffer it, Vulg. Job, 5, 7.—
    B.
    Transf., to rise, take beginning, derive origin, spring forth, grow, be found: O fortunatam natam me consule Romam, Cic. ap. Quint. 11, 1, 24; and ap. Juv. 10, 122:

    humi nascentia fraga,

    Verg. E. 3, 92:

    cum nata fuerint folia,

    Vulg. Marc. 13, 28:

    nascitur ibi plumbum album in mediterraneis regionibus,

    is found, produced, Caes. B. G. 5, 12:

    onyx nascitur circa Thebas Aegyptias,

    Plin. 36, 8, 12, § 61:

    ex palude nascitur amnis,

    rises, id. 36, 26, 65, § 190:

    nascere, praeque diem veniens age, Lucifer, almum,

    rise, Verg. E. 8, 17:

    unde nigerrimus Auster Nascitur,

    id. G. 3, 278:

    nascens luna,

    Hor. C. 3, 23, 2; id. S. 2, 4, 30:

    nascentia templa,

    newly built, Mart. 6, 4, 3:

    Circaeis nata forent an Lucrinum ad saxum... ostrea,

    Juv. 4, 140.— To rise, be formed (of a hill):

    ab eo flumine collis nascebatur,

    Caes. B. G. 2, 18; cf.:

    nascitur altera moles,

    Sil. 3, 530. —
    II.
    Trop.
    A.
    To arise, spring forth, proceed from, be produced:

    scribes ad me, ut mihi nascatur epistulae argumentum,

    Cic. Fam. 16, 22, 2:

    nulla tam detestabilis pestis est, quae non homini ab homine nascatur,

    id. Off. 2, 5, 16:

    fateor ea me studiose secutum ex quibus vera gloria nasci posset,

    id. Fam. 15, 4, 13:

    facinus natum a cupiditate,

    id. Verr. 2, 2, 34, § 82; id. Font. 16, 37:

    visus ei dicitur draco... dicere quo illa loci nasceretur,

    id. Div. 2, 66, 135:

    strumae nascuntur maxime in cervice,

    Cels. 5, 28, 7; 7, 12, 1 fin.; 7, 6, 4 fin.:

    onychem in Arabiae tantum montibus nasci putavere,

    Plin. 36, 7, 12, § 59:

    frumenta nata sunt,

    Cic. Verr. 2, 3, 63, § 147:

    ex quo uno haec omnia nata et profecta esse concedit,

    id. Quint. 28, 85; id. Agr 2, 33, 90:

    profectio nata a timore defectionis,

    Caes. B. G. 7, 43:

    querelae verae nascuntur pectore ab imo,

    Cat. 64, 198:

    omnis obligatio vel ex contractu nascitur vel ex delicto,

    Gai. Inst. 3, 88 sq. —With ut:

    ex hoc nascitur ut,

    hence it follows that, Cic. Fin. 3, 19, 63; Sen. Ep. 74, 11.—
    B.
    Esp., of the spiritual renewal of a religious experience, to be regenerated, born again (eccl. Lat.):

    quod natum est ex spiritu, spiritus est,

    Vulg. Johan. 3, 6:

    nasci denuo,

    id. ib. 3, 7:

    natus ex Deo,

    id. 1 Johan. 3, 9, etc.—Hence, P. a.
    A.
    nascens, entis, arising, beginning, nascent, infant, immature:

    ante Periclem et Thucydidem, qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt, littera nulla est, etc.,

    Cic. Brut. 7, 27:

    eloquentiam pueris induunt adhuc nascentibus,

    Petr. 4:

    (vitulus) vexat nascenti robora cornu,

    Juv. 12, 9.—
    2.
    Subst.: nascentia, ĭum, n., organic bodies, esp. plants, Vitr. 5, 1, 3; 5, 8, 1.—
    B.
    nātus, a, um, P. a., born; hence,
    1.
    Subst.: nātus ( gnātus), i, m., a son; and nāta ( gnāta), ae, f. (dat. and abl. pl. natabus, where ambiguity is to be avoided, Plaut. ap. Prisc. p. 733 P.; Inscr. Orell. 7421; Phocas, p. 1707 P.; v. Neue, Formenl. 1, p. 29), a daughter; in plur.: nati (gnati), children, offspring:

    caritas, quae est inter natos et parentes,

    Cic. Lael. 8, 27:

    bellum prope inter parentes natosque,

    Liv. 1, 23, 1; cf. id. 5, 40, 3:

    cum pecore et gnatis,

    Hor. S. 2, 2, 115:

    et trepidae matres pressere ad pectora natos,

    Verg. A. 7, 518: mihi ausculta, nate, pueros jube cremarier, Enn. [p. 1188] ap. Non. 246, 11 (Trag. v. 329 Vahl.); Hor. S. 1, 3, 43:

    natam conlocare alicui,

    Plaut. Aul. Arg. 1, 15: o gnata, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 46 Vahl.):

    si quis gnatam pro mutā devovet agnā,

    Hor. S. 2, 3, 219; cf. id. ib. 2, 3, 199: Hectoris natum de muro jactarier, Enn. ap. Varr. L. L. 10, § 70 Müll. (Trag. v. 130 Vahl.); so, Nerei natae, id. ap. Prisc. p. 733 P. (Trag. v. 135 Vahl.):

    maxima natarum Priami,

    Verg. A. 1, 654; Ov. M. 13, 661.—Esp. in the phrase natus nemo, not a human being, nobody (Plautine for nemo mortalis):

    tamquam si natus nemo in aedibus habitet,

    Plaut. Most. 2, 1, 55 Lorenz ad loc.; id. ib. 2, 2, 20:

    nato nemini,

    id. Cas. 2, 4, 15; id. Ps. 1, 3, 63.—
    2.
    Adj.
    a.
    Natus alicui rei or ad aliquam rem, born, made, destined, designed, intended, produced by nature for any thing.
    (α).
    With dat. (class.):

    me credo huic esse natum rei, ferundis miseriis,

    Ter. Ad. 4, 2, 6:

    non sibi se soli natum meminerit, sed patriae, sed suis,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    natus huic imperio,

    id. Cael. 24, 59:

    gurges atque helluo natus abdomini suo, non laudi atque gloriae,

    id. Pis. 17, 41:

    Judaei et Syri, nationes natae servituti,

    id. Prov. Cons. 5, 10. —
    (β).
    With ad (class.):

    vir ad omnia summa natus,

    Cic. Brut. 68, 239:

    natus ad haec tempora,

    id. Phil. 12, 4, 9:

    ad dicendum natus aptusque,

    id. de Or. 1, 22, 99:

    ad haudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus,

    id. Fin. 5, 22, 63:

    ad hoc unum natus,

    id. Or. 28, 99:

    ut ad cursum equus, ad arandum bos, ad indagandum canis, sic homo ad intellegendum et agendum natus est,

    id. Fin. 2, 13, 40:

    natus ad sacra Cithaeron,

    Ov. M. 2, 223:

    canor mulcendas natus ad aures,

    id. ib. 5, 561.—
    (γ).
    With inf. ( poet.):

    quid meruere boves, animal... natum tolerare labores,

    Ov. M. 15, 120: sentes tantummodo laedere natae, id. de Nuce, 113.—
    (δ).
    With in and acc. ( poet.):

    nati in usum laetitiae scyphi,

    Hor. C. 1, 27, 1; Ov. M. 14, 99; 15, 117.—
    (ε).
    With propter (rare):

    apros, animal propter convivia natum,

    Juv. 1, 141.—
    b.
    Formed or constituted by nature in any manner:

    alius ager bene natus, alius male,

    Varr. R. R. 1, 6, 1:

    sarmenta male nata,

    Col. 4, 24, 7:

    ita natus locus est,

    Liv. 9, 2:

    inculti versūs et male nati,

    Hor. Ep. 2, 1, 233.—
    (β).
    Pro re natā, or (ante- and post-class.) e re natā, under the present circumstances, according to the state of affairs, as matters are:

    ut in his pro re natā non incommode possint esse,

    Cic. Att. 7, 14, 3:

    Antonii colloquium cum heroibus nostris pro re natā non incommodum,

    id. ib. 14, 6, 1;

    7, 8, 2: e re natā melius fieri haud potuit, quam factum est,

    Ter. Ad. 3, 1, 8; App. M. 4, p. 143, 38.—
    c.
    With a specification of time, so old, of the age of, etc.:

    eques Romanus annos prope XC. natus,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    annos natus unum et viginti,

    id. de Or. 3, 20, 74:

    cum annos ad quinquaginta natus esset,

    id. Clu. 40, 110:

    cum quinque et viginti natus annos dominatum occupavisset,

    id. Tusc. 5, 20, 57:

    Cato annos quinque et octoginta natus excessit e vitā,

    id. Brut. 20, 80; in inscr. ANNORVM NATVS, etc., Inscr. Mon. Scip. n. 7;

    Inscr. Marini Atti, p. 564.— Sometimes, in order to specify the age more exactly, major or minor, without or with quam, is added: annos nata est sedecim non major,

    Ter. Eun. 3, 3, 23:

    minor quinque et viginti annis natus,

    Nep. Han. 3, 2:

    minor triginta annis natus,

    Cic. Verr. 2, 2, 49, § 122:

    homo annos natus major quadraginta,

    over forty years old, Cic. Rosc. Am. 14, 49:

    Dionysius major annos sexaginta natus decessit,

    Nep. Reg. 2, 3:

    cum liberis majoribus quam quindecim annos natis,

    Liv. 45, 32, 3:

    minorem quam annos sex, majorem quam annos decem natam, negarunt capi fas esse,

    Gell. 1, 12, 1.—For major, minor, sometimes with plus, minus (ante-class.):

    plus triginta annis natus sim,

    Plaut. Men. 3, 1, 1:

    annos sexaginta natus es aut plus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 11; cf.:

    non amplius novem annos natus,

    Nep. Han. 2, 3.— Act. collat. form: nasco, ĕre, to be born, etc.:

    ubi germen nascere coeperit,

    Cato, R. R. 151 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > gnata

  • 45 Hebrus

    Hĕbrus, i, m., = Hebros.
    I.
    The principal river in Thrace, which rises in Mount Hœmus, and flows into the Ægean Sea, now the Maritza, Mel. 2, 2, 2; 8; Verg. E. 10, 65; id. G. 4, 463; and esp. ib. v. 523 sqq.; id. A. 1, 317; Hor. Ep. 1, 3, 3; id. C. 3, 25, 10; Ov. F. 3, 737; id. M. 2, 257; 11, 50 et saep.:

    sacer, on account of the festivals of Bacchus celebrated on its banks,

    id. H. 2, 114.—
    II.
    A Trojan, slain by Mezentius, Verg. A. 10, 696.—
    III.
    The name of a beautiful youth, Hor. C. 3, 12, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > Hebrus

  • 46 lacus

    lăcus, ūs ( gen. laci, Vulg. Dan. 6, 17; 24; id. Jer. 37, 15; Cassiod. Var. 11, 14; dat. and abl. plur. lacis, Anthol. Lat. 5, 71, 10:

    lacibus,

    Plin. 23, 1, 20, § 33;

    usually lacubus,

    Ov. M. 12, 278 al.), m. [root lak, to tear; Gr. lakos, lakeros, lakkos; Lat. lacer, lacinia, lacuna, lāma; cf. lacerna; originally any thing hollow, hence].
    I.
    A large vessel for liquids, a basin, tank, tub; esp. a vat into which the wine flowed from the press, Cato, R. R. 25; 67, 2; Col. 12, 18, 3:

    tu quoque devotos, Bacche, relinque lacus,

    Tib. 2, 3, 64:

    de lacubus proxima musta tuis,

    Ov. F. 4, 888;

    a tank of water, in which heated metal was cooled: alii stridentia tingunt Aera lacu,

    Verg. G. 4, 173:

    gelido ceu quondam lamina candens tincta lacu, stridit,

    Ov. M. 9, 170:

    ferrum, igne rubens... lacubus demittit,

    id. ib. 12, 278.—Hence,
    B.
    Transf.:

    oratio quasi de musto ac lacu fervida,

    i. e. still new, that has not done fermenting, Cic. Brut. 83, 288.—
    II.
    A large body of water which rises and falls (opp. stagnum, a standing pool), a lake, pond:

    agri, aedificia, lacus, stagna,

    Cic. Agr. 3, 2, 7:

    exhalant lacus nebulam,

    Lucr. 5, 463:

    deae, quae illos Hennenses lacus lucosque incolitis,

    Cic. Verr. 2, 5, 72, § 188; cf.

    2, 4, 48, § 107: Averni,

    Lucr. 6, 746; Cic. Tusc. 1, 16, 37:

    Albanus,

    id. Div. 1, 44, 100:

    Fucinus,

    Plin. 36, 15, 24, § 124:

    dicebar sicco vilior esse lacu,

    Prop. 2, 14 (3, 6), 12:

    ad spurcos lacus,

    Juv. 6, 603.— Poet., of a river:

    deinde lacu fluvius se condidit alto Ima petens,

    Verg. A. 8, 66; cf. v. 74;

    of the Styx,

    id. ib. 6, 134; 238; 393.—
    III.
    A large reservoir for water, a basin, tank, cistern (of which there were a great number in Rome), Front. 3; 78; Liv. 39, 44; Plin. 36, 15, 24, § 121:

    a furno redeuntes lacuque,

    Hor. S. 1, 4, 37.—A place called Lacus: garruli et malevoli supra Lacum, at the pond (perh. Lacus Curtius or Lacus Juturnae), Plaut. Curc. 4, 1, 16.—Prov.:

    siccus lacus, for something useless,

    Prop. 2, 11, 11 (3, 6, 12).—
    IV. a.
    A hole in which lime is slacked, a lime-hole, Vitr. 7, 2, 2.—
    b.
    One of the bins or receptacles for pulse in a granary:

    sed et lacubus distinguuntur granaria, ut separatim quaeque legumina ponantur,

    Col. 1, 6, 14.—
    c.
    A den or cave for lions:

    labitur in lacum leonum,

    Prud. Cath. 4, 65; Vulg. Dan. 6, 7.—
    d.
    The pit, the place of the dead (cf. II. fin. supra):

    salvasti me a descendentibus in lacum,

    Vulg. Psa. 29, 4.—
    V.
    For lacunar, a panel in a ceiling (ante-class.): resultant aedesque lacusque, Lucil. ap. Serv. Verg. A. 1, 726.

    Lewis & Short latin dictionary > lacus

  • 47 libramentum

    lībrāmentum, i, n. [id.], that which gives to any thing a downward pressure; weight, gravity.
    I.
    Lit.:

    plumbi,

    Liv. 42, 63, 4.—
    B.
    A fall, descent of water:

    libramentum aquae,

    Plin. 31, 6, 31, § 57:

    quod libramentum cum exinanitum est, suscitat et elicit fontem, cum repletum, moratur et strangulat, of a spring that alternately rises and falls,

    Plin. Ep. 4, 30, 10:

    inferiore labro demisso ad libramentum modicae aquae receptae in fauces, palpitante ibi lingua ululatus elicitur, of the croaking of frogs,

    Plin. 11, 37, 65, § 173.—
    II.
    Transf.
    A.
    A level surface, horizontal plane: extremitatem et quasi libramentum, in quo nulla omnino crassitudo sit, * Cic. Ac. 2, 36, 116:

    sub eodem libramento stare,

    Sen. Q. N. 1, 12, 1: usque ad libramentum summi fornicis, Ael. Gall. ap. Paul. ex Fest. p. 206 Müll.—
    B.
    Evenness, equality:

    ventorum hiemalium et aestivorum,

    Col. 1, 5, 8 —
    C.
    A straight line:

    si recto libramento inter solem terrasque media (luna) successit,

    Sen. Ben. 5, 6, 4:

    libramentum finale,

    a boundary line, Amm. 15, 4, 4.—
    D.
    A weight for balancing or giving motive power (ballista):

    ferrea manus cum injecta prorae esset, gravique libramento plumbi recelleret ad solum,

    Liv. 24, 34, 10:

    arietem admotum nunc saxis ingentibus nunc libramento plumbi gravatum ad terram urguebant,

    id. 42, 63, 4 Weissenb.:

    late cladem intulisset, ni duo milites vincla ac libramenta tormento abscidissent,

    Tac. H. 3, 23.

    Lewis & Short latin dictionary > libramentum

  • 48 Maeander

    Maeander ( Maeandros or Mae-andrus), dri, m., = Maiandros, a river, proverbial for its winding course, which rises in Great Phrygia, flows between Lydia and Caria, and falls, near Miletus, into the Icarian Sea, now Mendere Su; nom. Maeander, Liv. 38, 13, 7; Sen. Ep. 104, 15; Plin. 2, 85, 87, § 201; 5, 29, 31, § 113; Claud. Eutr. 2, 266; Avien. Perieg. 999:

    Maeandros,

    Ov. M. 2, 246; 8, 162; id. H. 9, 55:

    Maeandrus,

    Sil. 7, 139; Paul. ex Fest. p. 136 Müll.; acc. Maeandrum, Liv. 38, 12; 13:

    Maeandron,

    Luc. 3, 208:

    more Maeandri,

    i. e. with turnings and windings, Col. 8, 17, 11.—
    2.
    Personified, acc. to the fable, the father of Cyane, and grandfather of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 450.—
    B.
    Transf. (from the windings of the Mæander), as an appellative, and hence also in the plur.
    1.
    A crooked or roundabout way, a turning, twisting, winding, meandering, maze, etc.:

    quos tu Maeandros, quae deverticula flexionesque quaesisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Amm. 30, 1, 12; cf. Ov. M. 2, 246; 8, 162 sqq.; Sil. 7, 139; Sen. Herc. Fur. 683:

    in illis dialecticae gyris atque Maeandris,

    Gell. 16, 8, 17:

    Maeandros faciebat et gyros, etc.,

    Amm. 30, 1:

    Mĕandros,

    Prud. Cath. 6, 142.—
    2.
    In embroidery, a border wrought with many involutions or windings:

    victori chlamydem auratam, quam plurima circum Purpura Maeandro duplici Meliboea cucurrit,

    Verg. A. 5, 251; cf. Serv. in loc.; cf. Non. 140, 2, and Paul. ex Fest. p. 136 Müll.— Hence,
    II. A.
    Maeandrĭus, a, um, adj., = Maiandrios.
    1.
    Of or belonging to Mæander, Mæandrian:

    juvenis Maeandrius,

    i. e. Caunus, the grandson of Mæander, Ov. M. 9, 573.—
    2.
    Of or belonging to the river Mæander, Mæandrian:

    unda,

    Prop. 3, 32, 35:

    flumina,

    Claud. VI. Cons. Honor. 635.—
    B.
    Maeandrĭcus, a, um, adj., Mæandrian (acc. to I. B. 2.):

    fluxus,

    Tert. Pall. 4 med.
    * C.
    Maeandrātus, a, um, adj., full of curves like the Mæander, Mæandrian: facies Maeandrata et vermiculata, Varr. ap. Non. 140, 5 (Sat. Men. 86, 14).

    Lewis & Short latin dictionary > Maeander

  • 49 Maeandratus

    Maeander ( Maeandros or Mae-andrus), dri, m., = Maiandros, a river, proverbial for its winding course, which rises in Great Phrygia, flows between Lydia and Caria, and falls, near Miletus, into the Icarian Sea, now Mendere Su; nom. Maeander, Liv. 38, 13, 7; Sen. Ep. 104, 15; Plin. 2, 85, 87, § 201; 5, 29, 31, § 113; Claud. Eutr. 2, 266; Avien. Perieg. 999:

    Maeandros,

    Ov. M. 2, 246; 8, 162; id. H. 9, 55:

    Maeandrus,

    Sil. 7, 139; Paul. ex Fest. p. 136 Müll.; acc. Maeandrum, Liv. 38, 12; 13:

    Maeandron,

    Luc. 3, 208:

    more Maeandri,

    i. e. with turnings and windings, Col. 8, 17, 11.—
    2.
    Personified, acc. to the fable, the father of Cyane, and grandfather of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 450.—
    B.
    Transf. (from the windings of the Mæander), as an appellative, and hence also in the plur.
    1.
    A crooked or roundabout way, a turning, twisting, winding, meandering, maze, etc.:

    quos tu Maeandros, quae deverticula flexionesque quaesisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Amm. 30, 1, 12; cf. Ov. M. 2, 246; 8, 162 sqq.; Sil. 7, 139; Sen. Herc. Fur. 683:

    in illis dialecticae gyris atque Maeandris,

    Gell. 16, 8, 17:

    Maeandros faciebat et gyros, etc.,

    Amm. 30, 1:

    Mĕandros,

    Prud. Cath. 6, 142.—
    2.
    In embroidery, a border wrought with many involutions or windings:

    victori chlamydem auratam, quam plurima circum Purpura Maeandro duplici Meliboea cucurrit,

    Verg. A. 5, 251; cf. Serv. in loc.; cf. Non. 140, 2, and Paul. ex Fest. p. 136 Müll.— Hence,
    II. A.
    Maeandrĭus, a, um, adj., = Maiandrios.
    1.
    Of or belonging to Mæander, Mæandrian:

    juvenis Maeandrius,

    i. e. Caunus, the grandson of Mæander, Ov. M. 9, 573.—
    2.
    Of or belonging to the river Mæander, Mæandrian:

    unda,

    Prop. 3, 32, 35:

    flumina,

    Claud. VI. Cons. Honor. 635.—
    B.
    Maeandrĭcus, a, um, adj., Mæandrian (acc. to I. B. 2.):

    fluxus,

    Tert. Pall. 4 med.
    * C.
    Maeandrātus, a, um, adj., full of curves like the Mæander, Mæandrian: facies Maeandrata et vermiculata, Varr. ap. Non. 140, 5 (Sat. Men. 86, 14).

    Lewis & Short latin dictionary > Maeandratus

  • 50 Maeandricus

    Maeander ( Maeandros or Mae-andrus), dri, m., = Maiandros, a river, proverbial for its winding course, which rises in Great Phrygia, flows between Lydia and Caria, and falls, near Miletus, into the Icarian Sea, now Mendere Su; nom. Maeander, Liv. 38, 13, 7; Sen. Ep. 104, 15; Plin. 2, 85, 87, § 201; 5, 29, 31, § 113; Claud. Eutr. 2, 266; Avien. Perieg. 999:

    Maeandros,

    Ov. M. 2, 246; 8, 162; id. H. 9, 55:

    Maeandrus,

    Sil. 7, 139; Paul. ex Fest. p. 136 Müll.; acc. Maeandrum, Liv. 38, 12; 13:

    Maeandron,

    Luc. 3, 208:

    more Maeandri,

    i. e. with turnings and windings, Col. 8, 17, 11.—
    2.
    Personified, acc. to the fable, the father of Cyane, and grandfather of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 450.—
    B.
    Transf. (from the windings of the Mæander), as an appellative, and hence also in the plur.
    1.
    A crooked or roundabout way, a turning, twisting, winding, meandering, maze, etc.:

    quos tu Maeandros, quae deverticula flexionesque quaesisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Amm. 30, 1, 12; cf. Ov. M. 2, 246; 8, 162 sqq.; Sil. 7, 139; Sen. Herc. Fur. 683:

    in illis dialecticae gyris atque Maeandris,

    Gell. 16, 8, 17:

    Maeandros faciebat et gyros, etc.,

    Amm. 30, 1:

    Mĕandros,

    Prud. Cath. 6, 142.—
    2.
    In embroidery, a border wrought with many involutions or windings:

    victori chlamydem auratam, quam plurima circum Purpura Maeandro duplici Meliboea cucurrit,

    Verg. A. 5, 251; cf. Serv. in loc.; cf. Non. 140, 2, and Paul. ex Fest. p. 136 Müll.— Hence,
    II. A.
    Maeandrĭus, a, um, adj., = Maiandrios.
    1.
    Of or belonging to Mæander, Mæandrian:

    juvenis Maeandrius,

    i. e. Caunus, the grandson of Mæander, Ov. M. 9, 573.—
    2.
    Of or belonging to the river Mæander, Mæandrian:

    unda,

    Prop. 3, 32, 35:

    flumina,

    Claud. VI. Cons. Honor. 635.—
    B.
    Maeandrĭcus, a, um, adj., Mæandrian (acc. to I. B. 2.):

    fluxus,

    Tert. Pall. 4 med.
    * C.
    Maeandrātus, a, um, adj., full of curves like the Mæander, Mæandrian: facies Maeandrata et vermiculata, Varr. ap. Non. 140, 5 (Sat. Men. 86, 14).

    Lewis & Short latin dictionary > Maeandricus

  • 51 Maeandrius

    Maeander ( Maeandros or Mae-andrus), dri, m., = Maiandros, a river, proverbial for its winding course, which rises in Great Phrygia, flows between Lydia and Caria, and falls, near Miletus, into the Icarian Sea, now Mendere Su; nom. Maeander, Liv. 38, 13, 7; Sen. Ep. 104, 15; Plin. 2, 85, 87, § 201; 5, 29, 31, § 113; Claud. Eutr. 2, 266; Avien. Perieg. 999:

    Maeandros,

    Ov. M. 2, 246; 8, 162; id. H. 9, 55:

    Maeandrus,

    Sil. 7, 139; Paul. ex Fest. p. 136 Müll.; acc. Maeandrum, Liv. 38, 12; 13:

    Maeandron,

    Luc. 3, 208:

    more Maeandri,

    i. e. with turnings and windings, Col. 8, 17, 11.—
    2.
    Personified, acc. to the fable, the father of Cyane, and grandfather of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 450.—
    B.
    Transf. (from the windings of the Mæander), as an appellative, and hence also in the plur.
    1.
    A crooked or roundabout way, a turning, twisting, winding, meandering, maze, etc.:

    quos tu Maeandros, quae deverticula flexionesque quaesisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Amm. 30, 1, 12; cf. Ov. M. 2, 246; 8, 162 sqq.; Sil. 7, 139; Sen. Herc. Fur. 683:

    in illis dialecticae gyris atque Maeandris,

    Gell. 16, 8, 17:

    Maeandros faciebat et gyros, etc.,

    Amm. 30, 1:

    Mĕandros,

    Prud. Cath. 6, 142.—
    2.
    In embroidery, a border wrought with many involutions or windings:

    victori chlamydem auratam, quam plurima circum Purpura Maeandro duplici Meliboea cucurrit,

    Verg. A. 5, 251; cf. Serv. in loc.; cf. Non. 140, 2, and Paul. ex Fest. p. 136 Müll.— Hence,
    II. A.
    Maeandrĭus, a, um, adj., = Maiandrios.
    1.
    Of or belonging to Mæander, Mæandrian:

    juvenis Maeandrius,

    i. e. Caunus, the grandson of Mæander, Ov. M. 9, 573.—
    2.
    Of or belonging to the river Mæander, Mæandrian:

    unda,

    Prop. 3, 32, 35:

    flumina,

    Claud. VI. Cons. Honor. 635.—
    B.
    Maeandrĭcus, a, um, adj., Mæandrian (acc. to I. B. 2.):

    fluxus,

    Tert. Pall. 4 med.
    * C.
    Maeandrātus, a, um, adj., full of curves like the Mæander, Mæandrian: facies Maeandrata et vermiculata, Varr. ap. Non. 140, 5 (Sat. Men. 86, 14).

    Lewis & Short latin dictionary > Maeandrius

  • 52 Maeandros

    Maeander ( Maeandros or Mae-andrus), dri, m., = Maiandros, a river, proverbial for its winding course, which rises in Great Phrygia, flows between Lydia and Caria, and falls, near Miletus, into the Icarian Sea, now Mendere Su; nom. Maeander, Liv. 38, 13, 7; Sen. Ep. 104, 15; Plin. 2, 85, 87, § 201; 5, 29, 31, § 113; Claud. Eutr. 2, 266; Avien. Perieg. 999:

    Maeandros,

    Ov. M. 2, 246; 8, 162; id. H. 9, 55:

    Maeandrus,

    Sil. 7, 139; Paul. ex Fest. p. 136 Müll.; acc. Maeandrum, Liv. 38, 12; 13:

    Maeandron,

    Luc. 3, 208:

    more Maeandri,

    i. e. with turnings and windings, Col. 8, 17, 11.—
    2.
    Personified, acc. to the fable, the father of Cyane, and grandfather of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 450.—
    B.
    Transf. (from the windings of the Mæander), as an appellative, and hence also in the plur.
    1.
    A crooked or roundabout way, a turning, twisting, winding, meandering, maze, etc.:

    quos tu Maeandros, quae deverticula flexionesque quaesisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Amm. 30, 1, 12; cf. Ov. M. 2, 246; 8, 162 sqq.; Sil. 7, 139; Sen. Herc. Fur. 683:

    in illis dialecticae gyris atque Maeandris,

    Gell. 16, 8, 17:

    Maeandros faciebat et gyros, etc.,

    Amm. 30, 1:

    Mĕandros,

    Prud. Cath. 6, 142.—
    2.
    In embroidery, a border wrought with many involutions or windings:

    victori chlamydem auratam, quam plurima circum Purpura Maeandro duplici Meliboea cucurrit,

    Verg. A. 5, 251; cf. Serv. in loc.; cf. Non. 140, 2, and Paul. ex Fest. p. 136 Müll.— Hence,
    II. A.
    Maeandrĭus, a, um, adj., = Maiandrios.
    1.
    Of or belonging to Mæander, Mæandrian:

    juvenis Maeandrius,

    i. e. Caunus, the grandson of Mæander, Ov. M. 9, 573.—
    2.
    Of or belonging to the river Mæander, Mæandrian:

    unda,

    Prop. 3, 32, 35:

    flumina,

    Claud. VI. Cons. Honor. 635.—
    B.
    Maeandrĭcus, a, um, adj., Mæandrian (acc. to I. B. 2.):

    fluxus,

    Tert. Pall. 4 med.
    * C.
    Maeandrātus, a, um, adj., full of curves like the Mæander, Mæandrian: facies Maeandrata et vermiculata, Varr. ap. Non. 140, 5 (Sat. Men. 86, 14).

    Lewis & Short latin dictionary > Maeandros

  • 53 Maeandrus

    Maeander ( Maeandros or Mae-andrus), dri, m., = Maiandros, a river, proverbial for its winding course, which rises in Great Phrygia, flows between Lydia and Caria, and falls, near Miletus, into the Icarian Sea, now Mendere Su; nom. Maeander, Liv. 38, 13, 7; Sen. Ep. 104, 15; Plin. 2, 85, 87, § 201; 5, 29, 31, § 113; Claud. Eutr. 2, 266; Avien. Perieg. 999:

    Maeandros,

    Ov. M. 2, 246; 8, 162; id. H. 9, 55:

    Maeandrus,

    Sil. 7, 139; Paul. ex Fest. p. 136 Müll.; acc. Maeandrum, Liv. 38, 12; 13:

    Maeandron,

    Luc. 3, 208:

    more Maeandri,

    i. e. with turnings and windings, Col. 8, 17, 11.—
    2.
    Personified, acc. to the fable, the father of Cyane, and grandfather of Caunus and Byblis, Ov. M. 9, 450.—
    B.
    Transf. (from the windings of the Mæander), as an appellative, and hence also in the plur.
    1.
    A crooked or roundabout way, a turning, twisting, winding, meandering, maze, etc.:

    quos tu Maeandros, quae deverticula flexionesque quaesisti?

    Cic. Pis. 22, 53; Amm. 30, 1, 12; cf. Ov. M. 2, 246; 8, 162 sqq.; Sil. 7, 139; Sen. Herc. Fur. 683:

    in illis dialecticae gyris atque Maeandris,

    Gell. 16, 8, 17:

    Maeandros faciebat et gyros, etc.,

    Amm. 30, 1:

    Mĕandros,

    Prud. Cath. 6, 142.—
    2.
    In embroidery, a border wrought with many involutions or windings:

    victori chlamydem auratam, quam plurima circum Purpura Maeandro duplici Meliboea cucurrit,

    Verg. A. 5, 251; cf. Serv. in loc.; cf. Non. 140, 2, and Paul. ex Fest. p. 136 Müll.— Hence,
    II. A.
    Maeandrĭus, a, um, adj., = Maiandrios.
    1.
    Of or belonging to Mæander, Mæandrian:

    juvenis Maeandrius,

    i. e. Caunus, the grandson of Mæander, Ov. M. 9, 573.—
    2.
    Of or belonging to the river Mæander, Mæandrian:

    unda,

    Prop. 3, 32, 35:

    flumina,

    Claud. VI. Cons. Honor. 635.—
    B.
    Maeandrĭcus, a, um, adj., Mæandrian (acc. to I. B. 2.):

    fluxus,

    Tert. Pall. 4 med.
    * C.
    Maeandrātus, a, um, adj., full of curves like the Mæander, Mæandrian: facies Maeandrata et vermiculata, Varr. ap. Non. 140, 5 (Sat. Men. 86, 14).

    Lewis & Short latin dictionary > Maeandrus

  • 54 Nar

    1.
    Nār, Nāris, m., = Nar, a river of Italy, which rises in the Apennines, flows through a part of the Sabine territory and Umbria, and joins the Tiber, now Nera:

    Nar amnis exhaurit illos (Velinos lacus) sulphureis aquis,

    Plin. 3, 12, 17, § 109; cf.: Solporeas posuit spiramina Naris ad undas, Enn. ap. Prisc. p. 691 P. (Ann. v. 265 Vahl.); and:

    audiit amnis Sulfureā Nar albus aquā fontesque Velini,

    Verg. A. 7, 517; cf. Aus. Idyll. 12 de deis; Ov. M. 14, 330:

    quod Lacus Velinus in Narem defluit,

    Cic. Att. 4, 15, 5:

    Nare ac mox Tiberi devectus,

    Tac. A. 3, 9.
    2.
    Nar, Nartis; only plur., Nartes, ium, m., dwellers on the banks of the Nar:

    Interamnates, cognomine Nartes,

    Plin. 3, 14, 19, § 113; gen.:

    Interamnatium Nartium,

    Inscr. Grut. 407, 1.
    3.
    Nar, Nartis, m., a river of Illyria, Mela, 2, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Nar

  • 55 Naris

    1.
    Nār, Nāris, m., = Nar, a river of Italy, which rises in the Apennines, flows through a part of the Sabine territory and Umbria, and joins the Tiber, now Nera:

    Nar amnis exhaurit illos (Velinos lacus) sulphureis aquis,

    Plin. 3, 12, 17, § 109; cf.: Solporeas posuit spiramina Naris ad undas, Enn. ap. Prisc. p. 691 P. (Ann. v. 265 Vahl.); and:

    audiit amnis Sulfureā Nar albus aquā fontesque Velini,

    Verg. A. 7, 517; cf. Aus. Idyll. 12 de deis; Ov. M. 14, 330:

    quod Lacus Velinus in Narem defluit,

    Cic. Att. 4, 15, 5:

    Nare ac mox Tiberi devectus,

    Tac. A. 3, 9.
    2.
    Nar, Nartis; only plur., Nartes, ium, m., dwellers on the banks of the Nar:

    Interamnates, cognomine Nartes,

    Plin. 3, 14, 19, § 113; gen.:

    Interamnatium Nartium,

    Inscr. Grut. 407, 1.
    3.
    Nar, Nartis, m., a river of Illyria, Mela, 2, 3, 13.

    Lewis & Short latin dictionary > Naris

  • 56 nascor

    nascor, nātus, nasci (ante-class., and in poets of the class. period also gnatus, v. under P. a. B.; part. fut. nasciturus, Pall. Jun. 7, § 8; Vulg. Judic. 13, 8), 3, v. dep. [from gnascor, gnatus, root gen, whence gigno; cf. Gr. gennaô], to be born, to be begotten (of or by male or female).
    I.
    Lit.; constr. with ex or de and abl., or with abl. alone; rarely with ab and abl.
    1.
    With ex and abl. (esp. with name or other appellation of the mother):

    cum ex utrāque (uxore) filius natus esset,

    Cic. de Or. 1, 40, 183:

    cujus ex filiā natus est Sestius,

    id. Fam. 13, 8, 1:

    Servius Tullius ex serva Tarquiniensi natus,

    id. Rep. 2, 21, 37:

    ex hac feminā debuit nasci, qui, etc.,

    Sen. ad Helv. 16, 6:

    natam sibi ex Poppaeā filiam,

    Tac. A. 15, 23 init.:

    ex Thetide natus,

    Quint. 3, 7, 11:

    ex Urbiniā natus,

    id. 7, 2, 5:

    Alexandri filius natus ex Barsine,

    Just. 13, 2, 7; cf.:

    negantis (Domitii) quidquam ex se et Agrippinā nisi detestabile nasci potuisse,

    Suet. Ner. 6:

    quod ex nobis natos liberos appellamus, idcirco Cerere nati nominati sunt Liber et Libera,

    Cic. N. D. 2, 24, 62; cf.:

    convinces facile ex te esse natum, nam tui similis est probe,

    Ter. Heaut. 5, 4, 7:

    ex militibus Romanis et Hispanis mulieribus natos se memorantes,

    Liv. 43, 3, 2;

    very rarely with a designation of the father, and only with pronouns: ex hoc Domitius nascitur,

    Suet. Ner. 4 init.:

    Neoptolemus ex quo nata est Olympias,

    Just. 17, 3, 14:

    ex quo nasci nepotes deceat,

    Plin. Ep. 1, 14, 2:

    illum ex me natum,

    Val. Max. 5, 10 ext. 3; cf.:

    quod tibi filiolus vel filia nascitur ex me,

    Juv. 9, 83.—
    2.
    With de and abl.:

    de tigride natus,

    Ov. M. 9, 612; cf.:

    de stirpe dei nasci,

    id. ib. 11, 312:

    de pellice natus,

    id. ib. 4, 422:

    natus de muliere,

    Vulg. Job, 14, 1; 15, 14. —
    3.
    With abl. (so usually with proper names;

    and with general designations of parents, family, etc.): quos omnes Erebo et Nocte natos ferunt,

    Cic. N. D. 3, 17, 44:

    Hercules Jove natus,

    id. ib. 3, 16, 42:

    Nilo natus,

    id. ib. 3, 16, 42:

    nascetur Oedipus Lao,

    id. Fat. 13, 30:

    patre Marte,

    id. Rep. 2, 2, 4:

    Paulo,

    id. Off. 1, 33, 121:

    privignus Poppaeā natus,

    Suet. Ner. 55:

    Ascanius Creusā matre natus,

    Liv. 1, 3, 2: Junia, Vell. 2, 127, 4:

    amplissimā familiā nati adulescentes,

    Caes. B. G. 7, 37, 1:

    honestis parentibus,

    Quint. 1, 11, 85; Sen. Contr. 7, 21, 1:

    Mela quibus Gallio et Seneca parentibus natus,

    Tac. A. 16, 17:

    deus deo natus,

    Liv. 1, 16, 3:

    imperioso patre,

    id. 7, 4, 5; 9, 1, 12: Assaraco natus Capus, Enn. ap. Philarg. ad Verg. G. 3, 35 (Ann. v. 31 Vahl.):

    patre certo nasci,

    Cic. Rosc. Am. 16, 46:

    Apolline natus,

    Ov. M. 15, 639: natus deā, son of a goddess, i. e. Achilles, id. M. 12, 86; so,

    natus deā,

    of Æneas, Verg. A. 1, 582:

    matre Musā natus,

    Cic. N. D. 3, 18, 45:

    nascetur pulcrā Trojanus origine Caesar,

    Verg. A. 1, 286.—
    4.
    With ab and abl.:

    generari et nasci a principibus,

    Tac. H. 1, 16:

    et qui nascentur ab illo,

    Verg. G. 1, 434.—
    5.
    In other constrr.:

    post homines natos,

    since men have lived, Cic. Phil. 11, 1, 1:

    post genus hominum natum,

    id. Balb. 10, 26:

    in miseriam nascimur,

    id. Tusc. 1, 5, 9:

    aves omnes in pedes nascuntur,

    with the feet foremost, Plin. 10, 53, 74, § 149:

    ad homines nascendos vim hujus numeri (septenarii) pertinere,

    to the formation of man in the womb, Gell. 3, 10, 7:

    homo nascitur ad laborem,

    i. e. it is his nature to suffer it, Vulg. Job, 5, 7.—
    B.
    Transf., to rise, take beginning, derive origin, spring forth, grow, be found: O fortunatam natam me consule Romam, Cic. ap. Quint. 11, 1, 24; and ap. Juv. 10, 122:

    humi nascentia fraga,

    Verg. E. 3, 92:

    cum nata fuerint folia,

    Vulg. Marc. 13, 28:

    nascitur ibi plumbum album in mediterraneis regionibus,

    is found, produced, Caes. B. G. 5, 12:

    onyx nascitur circa Thebas Aegyptias,

    Plin. 36, 8, 12, § 61:

    ex palude nascitur amnis,

    rises, id. 36, 26, 65, § 190:

    nascere, praeque diem veniens age, Lucifer, almum,

    rise, Verg. E. 8, 17:

    unde nigerrimus Auster Nascitur,

    id. G. 3, 278:

    nascens luna,

    Hor. C. 3, 23, 2; id. S. 2, 4, 30:

    nascentia templa,

    newly built, Mart. 6, 4, 3:

    Circaeis nata forent an Lucrinum ad saxum... ostrea,

    Juv. 4, 140.— To rise, be formed (of a hill):

    ab eo flumine collis nascebatur,

    Caes. B. G. 2, 18; cf.:

    nascitur altera moles,

    Sil. 3, 530. —
    II.
    Trop.
    A.
    To arise, spring forth, proceed from, be produced:

    scribes ad me, ut mihi nascatur epistulae argumentum,

    Cic. Fam. 16, 22, 2:

    nulla tam detestabilis pestis est, quae non homini ab homine nascatur,

    id. Off. 2, 5, 16:

    fateor ea me studiose secutum ex quibus vera gloria nasci posset,

    id. Fam. 15, 4, 13:

    facinus natum a cupiditate,

    id. Verr. 2, 2, 34, § 82; id. Font. 16, 37:

    visus ei dicitur draco... dicere quo illa loci nasceretur,

    id. Div. 2, 66, 135:

    strumae nascuntur maxime in cervice,

    Cels. 5, 28, 7; 7, 12, 1 fin.; 7, 6, 4 fin.:

    onychem in Arabiae tantum montibus nasci putavere,

    Plin. 36, 7, 12, § 59:

    frumenta nata sunt,

    Cic. Verr. 2, 3, 63, § 147:

    ex quo uno haec omnia nata et profecta esse concedit,

    id. Quint. 28, 85; id. Agr 2, 33, 90:

    profectio nata a timore defectionis,

    Caes. B. G. 7, 43:

    querelae verae nascuntur pectore ab imo,

    Cat. 64, 198:

    omnis obligatio vel ex contractu nascitur vel ex delicto,

    Gai. Inst. 3, 88 sq. —With ut:

    ex hoc nascitur ut,

    hence it follows that, Cic. Fin. 3, 19, 63; Sen. Ep. 74, 11.—
    B.
    Esp., of the spiritual renewal of a religious experience, to be regenerated, born again (eccl. Lat.):

    quod natum est ex spiritu, spiritus est,

    Vulg. Johan. 3, 6:

    nasci denuo,

    id. ib. 3, 7:

    natus ex Deo,

    id. 1 Johan. 3, 9, etc.—Hence, P. a.
    A.
    nascens, entis, arising, beginning, nascent, infant, immature:

    ante Periclem et Thucydidem, qui non nascentibus Athenis, sed jam adultis fuerunt, littera nulla est, etc.,

    Cic. Brut. 7, 27:

    eloquentiam pueris induunt adhuc nascentibus,

    Petr. 4:

    (vitulus) vexat nascenti robora cornu,

    Juv. 12, 9.—
    2.
    Subst.: nascentia, ĭum, n., organic bodies, esp. plants, Vitr. 5, 1, 3; 5, 8, 1.—
    B.
    nātus, a, um, P. a., born; hence,
    1.
    Subst.: nātus ( gnātus), i, m., a son; and nāta ( gnāta), ae, f. (dat. and abl. pl. natabus, where ambiguity is to be avoided, Plaut. ap. Prisc. p. 733 P.; Inscr. Orell. 7421; Phocas, p. 1707 P.; v. Neue, Formenl. 1, p. 29), a daughter; in plur.: nati (gnati), children, offspring:

    caritas, quae est inter natos et parentes,

    Cic. Lael. 8, 27:

    bellum prope inter parentes natosque,

    Liv. 1, 23, 1; cf. id. 5, 40, 3:

    cum pecore et gnatis,

    Hor. S. 2, 2, 115:

    et trepidae matres pressere ad pectora natos,

    Verg. A. 7, 518: mihi ausculta, nate, pueros jube cremarier, Enn. [p. 1188] ap. Non. 246, 11 (Trag. v. 329 Vahl.); Hor. S. 1, 3, 43:

    natam conlocare alicui,

    Plaut. Aul. Arg. 1, 15: o gnata, Enn. ap. Cic. Div. 1, 20, 40 (Ann. v. 46 Vahl.):

    si quis gnatam pro mutā devovet agnā,

    Hor. S. 2, 3, 219; cf. id. ib. 2, 3, 199: Hectoris natum de muro jactarier, Enn. ap. Varr. L. L. 10, § 70 Müll. (Trag. v. 130 Vahl.); so, Nerei natae, id. ap. Prisc. p. 733 P. (Trag. v. 135 Vahl.):

    maxima natarum Priami,

    Verg. A. 1, 654; Ov. M. 13, 661.—Esp. in the phrase natus nemo, not a human being, nobody (Plautine for nemo mortalis):

    tamquam si natus nemo in aedibus habitet,

    Plaut. Most. 2, 1, 55 Lorenz ad loc.; id. ib. 2, 2, 20:

    nato nemini,

    id. Cas. 2, 4, 15; id. Ps. 1, 3, 63.—
    2.
    Adj.
    a.
    Natus alicui rei or ad aliquam rem, born, made, destined, designed, intended, produced by nature for any thing.
    (α).
    With dat. (class.):

    me credo huic esse natum rei, ferundis miseriis,

    Ter. Ad. 4, 2, 6:

    non sibi se soli natum meminerit, sed patriae, sed suis,

    Cic. Fin. 2, 14, 45:

    natus huic imperio,

    id. Cael. 24, 59:

    gurges atque helluo natus abdomini suo, non laudi atque gloriae,

    id. Pis. 17, 41:

    Judaei et Syri, nationes natae servituti,

    id. Prov. Cons. 5, 10. —
    (β).
    With ad (class.):

    vir ad omnia summa natus,

    Cic. Brut. 68, 239:

    natus ad haec tempora,

    id. Phil. 12, 4, 9:

    ad dicendum natus aptusque,

    id. de Or. 1, 22, 99:

    ad haudem et ad decus nati, suscepti, instituti sumus,

    id. Fin. 5, 22, 63:

    ad hoc unum natus,

    id. Or. 28, 99:

    ut ad cursum equus, ad arandum bos, ad indagandum canis, sic homo ad intellegendum et agendum natus est,

    id. Fin. 2, 13, 40:

    natus ad sacra Cithaeron,

    Ov. M. 2, 223:

    canor mulcendas natus ad aures,

    id. ib. 5, 561.—
    (γ).
    With inf. ( poet.):

    quid meruere boves, animal... natum tolerare labores,

    Ov. M. 15, 120: sentes tantummodo laedere natae, id. de Nuce, 113.—
    (δ).
    With in and acc. ( poet.):

    nati in usum laetitiae scyphi,

    Hor. C. 1, 27, 1; Ov. M. 14, 99; 15, 117.—
    (ε).
    With propter (rare):

    apros, animal propter convivia natum,

    Juv. 1, 141.—
    b.
    Formed or constituted by nature in any manner:

    alius ager bene natus, alius male,

    Varr. R. R. 1, 6, 1:

    sarmenta male nata,

    Col. 4, 24, 7:

    ita natus locus est,

    Liv. 9, 2:

    inculti versūs et male nati,

    Hor. Ep. 2, 1, 233.—
    (β).
    Pro re natā, or (ante- and post-class.) e re natā, under the present circumstances, according to the state of affairs, as matters are:

    ut in his pro re natā non incommode possint esse,

    Cic. Att. 7, 14, 3:

    Antonii colloquium cum heroibus nostris pro re natā non incommodum,

    id. ib. 14, 6, 1;

    7, 8, 2: e re natā melius fieri haud potuit, quam factum est,

    Ter. Ad. 3, 1, 8; App. M. 4, p. 143, 38.—
    c.
    With a specification of time, so old, of the age of, etc.:

    eques Romanus annos prope XC. natus,

    Cic. Verr. 2, 3, 25, § 62:

    annos natus unum et viginti,

    id. de Or. 3, 20, 74:

    cum annos ad quinquaginta natus esset,

    id. Clu. 40, 110:

    cum quinque et viginti natus annos dominatum occupavisset,

    id. Tusc. 5, 20, 57:

    Cato annos quinque et octoginta natus excessit e vitā,

    id. Brut. 20, 80; in inscr. ANNORVM NATVS, etc., Inscr. Mon. Scip. n. 7;

    Inscr. Marini Atti, p. 564.— Sometimes, in order to specify the age more exactly, major or minor, without or with quam, is added: annos nata est sedecim non major,

    Ter. Eun. 3, 3, 23:

    minor quinque et viginti annis natus,

    Nep. Han. 3, 2:

    minor triginta annis natus,

    Cic. Verr. 2, 2, 49, § 122:

    homo annos natus major quadraginta,

    over forty years old, Cic. Rosc. Am. 14, 49:

    Dionysius major annos sexaginta natus decessit,

    Nep. Reg. 2, 3:

    cum liberis majoribus quam quindecim annos natis,

    Liv. 45, 32, 3:

    minorem quam annos sex, majorem quam annos decem natam, negarunt capi fas esse,

    Gell. 1, 12, 1.—For major, minor, sometimes with plus, minus (ante-class.):

    plus triginta annis natus sim,

    Plaut. Men. 3, 1, 1:

    annos sexaginta natus es aut plus,

    Ter. Heaut. 1, 1, 11; cf.:

    non amplius novem annos natus,

    Nep. Han. 2, 3.— Act. collat. form: nasco, ĕre, to be born, etc.:

    ubi germen nascere coeperit,

    Cato, R. R. 151 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > nascor

  • 57 Niphates

    Nĭphātes, ae, m., = Niphatês
    I.
    A part of the Mount Taurus range in Armenia, the mod. Ali-Dagh, etc., Verg. G. 3, 30; Hor. C. 2, 9, 20; Mel. 1, 15, 2.—
    II.
    A river that rises in the same, Luc. 3, 245; Juv. 6, 409.

    Lewis & Short latin dictionary > Niphates

  • 58 Oxos

    Oxos or - us, i, m., = Ôxos, the Oxus, a river in Asia, which rises on the borders of Hyrcania and Sogdiana, and flows into the Caspian Sea, now the Amu or Jihon, Mel. 3, 5, 6; Plin. 6, 16, 18, § 48; Curt. 7, 4, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > Oxos

  • 59 Peneus

    Pēnēus, i, m., = Pêneios, a principal river in Thessaly, which rises in Mount Pindus, flows through the Vale of Tempe, and falls into the Gulf of Therma, the modern Selembria; in mythology, a rivergod, the father of Cyrene and Daphne, Ov. M. 1, 569 sq.; Plin. 4, 8, 15, § 31; Liv. 32, 15; Verg. G. 4, 355; Hyg. Fab. 161; 203.— Voc. Penee, Ov. Am. 3, 6, 31.—Hence,
    A.
    Pēnēis, ĭdis, f., = Pênêis, of or belonging to the Peneus, Penean ( poet.):

    Nympha,

    i.e. Daphne, Ov. M. 1, 504; 1, 472.—
    B.
    Pē-nēĭus, a, um, adj., = Pênêïos, of or belonging to the Peneus, Penean ( poet.):

    Peneia Tempe,

    Verg. G. 4, 317:

    arva,

    Ov. M. 12, 209:

    Daphne,

    id. ib. 1, 452:

    amnis,

    i. e. the Peneus, Luc. 8, 33.—
    C.
    Pēnēus, a, um, adj., Penean ( poet.):

    undae,

    Ov. M. 7, 230.

    Lewis & Short latin dictionary > Peneus

  • 60 Permessis

    A.
    Permessis, ĭdis or ĭdos, adj. f., Permessian, Mart. 1, 77, 11; 8, 70, 3.—
    B.
    Permessĭus, a, um, adj., Permessian:

    fons,

    Claud. Laud. Seren. 8.

    Lewis & Short latin dictionary > Permessis

См. также в других словарях:

  • Rises and falls — is a category of the ballroom dance technique that refers to rises and falls of the body of a dancer achieved through actions of knees and feet (ankles). This technique is primarily recognized in International Standard and American Smooth dance… …   Wikipedia

  • Rises Over Japan — Rises Over Japan  концертный DVD британской группы Deep Purple, снятый Тони Клайндэром и выпущенный в 1985 году. Видео представляет собой неполную запись концерта 15 декабря 1975 года, состоявшегося на арене «Будокан» (Токио). Список… …   Википедия

  • Rises Over Japan — Infobox Film name = Deep Purple Rises Over Japan caption = Original poster director = Tony Klinger producer = Martin Birch writer = starring = Deep Purple music = Deep Purple cinematography = editing = Clive Smith Tony Klinger distributor =… …   Wikipedia

  • rises — raɪz n. slope, incline; increase, ascent; degree of ascent; raise in position or status, promotion; angry response v. stand up, get into an upright position; get out of bed; climb, ascend, move upward; rebel, revolt; increase, grow; appear over… …   English contemporary dictionary

  • rises — sires …   Anagrams dictionary

  • RISES — …   Useful english dictionary

  • The Dark Knight Rises — Teaser poster Directed by Christopher Nolan Produced by …   Wikipedia

  • The Dark Knight Rises — Données clés Titre québécois L ascension du chevalier noir Titre original The Dark Knight Rises Réalisation Christopher Nolan Scénario Christopher Nolan Jonathan Nolan d après une histoire de …   Wikipédia en Français

  • The Dark Knight Rises — Este artículo o sección se refiere o está relacionado con una producción cinematográfica futura o en desarrollo. La información de este artículo puede cambiar frecuentemente. Por favor, no agregues datos especulativos y recuerda colocar… …   Wikipedia Español

  • Mysterion Rises — South Park episode The Coon confronts Cthulhu. Episode no …   Wikipedia

  • The Sun Also Rises (film) — Infobox Chinese Film name = The Sun Also Rises image size = caption = Movie poster for The Sun Also Rises director = Jiang Wen producer = Jiang Wen Albert Lee writer = Jiang Wen Shu Ping Guo Shixing Ye Mi (novel) narrator = starring = Jaycee Chan …   Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»