Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

rhētoricē

  • 1 rhetorice

    rhētoricē, Adv. (rhetoricus), rednerisch, mit rednerischem Schmucke, wortreich, Cic. Brut. 43 u.a.

    lateinisch-deutsches > rhetorice

  • 2 rhetorice

    rhētoricē, Adv. (rhetoricus), rednerisch, mit rednerischem Schmucke, wortreich, Cic. Brut. 43 u.a.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rhetorice

  • 3 oratorius

    ōrātōrius, a, um (orator), I) zum Redner gehörig, rednerisch, oratorisch, ingenium, Cic.: ornamenta, Cic.: ornatus, Quint: ars, Quint.: oratio, den Regeln der Rhetorik entsprechend, Cic.: oratoriae artes, Rednertalente (Ggstz. artes imperatoriae), Iustin.: virtus or. (Ggstz. virtus poëtica), Quint.: oratorias litteras docere, Lact. – subst., ōrātōria, ae, f. (sc. ars), die Redekunst, als Übersetzung des griech. rhetorice, Quint. 2, 14, 1. Augustin. conf. 2, 3 u. 8, 5. Claud. Mam. de stat. anim. 3, 5, 1. – II) zum Beten gehörig, subst., ōrātōrium, iī, n., das Bethaus, die Betkammer, Augustin. epist. 221, 11 u.a. Eccl.

    lateinisch-deutsches > oratorius

  • 4 oratrix

    ōrātrīx, trīcis, f. (Femin. zu orator), I) die Redende, Rednerin, als Übersetzung des griech. rhetorice, die Redekunst, Quint. 2, 14, 1. – II) die Bitterin, Erbitterin, Plaut. mil. 1072: quae virgines postea fuerant oratrices pacis et foederis, durch ihre Fürsprache Fr. u. B. bewirkt hatten, Cic. de rep. 2, 14.

    lateinisch-deutsches > oratrix

  • 5 rhetorica

    rhētorica, ae, f. u. rhētoricē, ēs, f., s. rhētoricus.

    lateinisch-deutsches > rhetorica

  • 6 rhetoricus

    rhētoricus, a, um (ῥητορικός), I) zum Rhetor gehörig, des Rhetors, mos, Cic.: professio, Augustin.: ars, Rhetorik, Redekunst, Cic.; wofür auch subst. bl. rhētorica, ae, f. u. rhētoricē, ēs, f. (ῥητορική) Cic. u. Quint. – II) zur Redekunst-, zur Rhetorik gehörig, doctores, Lehrer der Redekunst Rhetoren, Cic.: so auch magistri rhetorici et grammatici Latini, Amm.: artifex rhet., Gell.: libri rhetorici, Lehrbücher der Redekunst, Cic.: auch subst. bl. rhētoricus, ī, m. (sc. liber), Quint. 3, 5, 14, u. Plur. rhētoricī, ōrum, m., Quint. 2, 15, 6 u. 3, 1, 20. – rhētorica, ōrum, n., Rhetorik, Cic. de fato 4: alii rhetorica tongent (verstehen), Enn. fr. var. 28.

    lateinisch-deutsches > rhetoricus

  • 7 seiungo

    sē-iungo, iūnxī, iūnctum, ere, absondern, trennen, I) eig.: Alpes Italiam a Gallia seiungunt, Nep.: se ab alqo, Cic.: matrem gelidis bustis, Stat.: discedere ac seiungi promunturia, quae ante iuncta fuerant, arbitrere, Iustin. 4, 1, 18. – II) übtr.: 1) im allg.: alqm ex fortissimorum civium numero, Cic.: se a libertate verborum, sich entfernen, sich enthalten, Cic.: bonum, quod non possit ab honestate seiungi, Cic.: seiunctum est a re proposita, es liegt nicht in meinem Plane, Nep.: singularis est igitur quaedam natura atque vis animi seiuncta (wesentlich verschieden) ab his usitatis notisque naturis, Cic.: rhetorice, quae sit a bono viro atque ab ipsa virtute seiuncta, die dem rechtschaffenen Manne usw. fernsteht, Quint. – m. bl. Abl., corpore seiunctus dolor, Lucr.: Laribus seiuncta potestas, Claud. – 2) insbes., unterscheiden, morbum ab aegrotatione, Cic.: liberalitatem et benignitatem ab ambitu atque largitione, Cic.

    lateinisch-deutsches > seiungo

  • 8 tragice

    tragicē, Adv. (tragicus), tragisch, tragödienartig (Ggstz. comice, rhetorice, oratorie), Cic. Brut. 43. Sen. ep. 100, 10. Chalcid. Tim. 143.

    lateinisch-deutsches > tragice

  • 9 oratorius

    ōrātōrius, a, um (orator), I) zum Redner gehörig, rednerisch, oratorisch, ingenium, Cic.: ornamenta, Cic.: ornatus, Quint: ars, Quint.: oratio, den Regeln der Rhetorik entsprechend, Cic.: oratoriae artes, Rednertalente (Ggstz. artes imperatoriae), Iustin.: virtus or. (Ggstz. virtus poëtica), Quint.: oratorias litteras docere, Lact. – subst., ōrātōria, ae, f. (sc. ars), die Redekunst, als Übersetzung des griech. rhetorice, Quint. 2, 14, 1. Augustin. conf. 2, 3 u. 8, 5. Claud. Mam. de stat. anim. 3, 5, 1. – II) zum Beten gehörig, subst., ōrātōrium, iī, n., das Bethaus, die Betkammer, Augustin. epist. 221, 11 u.a. Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oratorius

  • 10 oratrix

    ōrātrīx, trīcis, f. (Femin. zu orator), I) die Redende, Rednerin, als Übersetzung des griech. rhetorice, die Redekunst, Quint. 2, 14, 1. – II) die Bitterin, Erbitterin, Plaut. mil. 1072: quae virgines postea fuerant oratrices pacis et foederis, durch ihre Fürsprache Fr. u. B. bewirkt hatten, Cic. de rep. 2, 14.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > oratrix

  • 11 rhetorica

    rhētorica, ae, f. u. rhētoricē, ēs, f., s. rhetoricus.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rhetorica

  • 12 rhetoricus

    rhētoricus, a, um (ῥητορικός), I) zum Rhetor gehörig, des Rhetors, mos, Cic.: professio, Augustin.: ars, Rhetorik, Redekunst, Cic.; wofür auch subst. bl. rhētorica, ae, f. u. rhētoricē, ēs, f. (ῥητορική) Cic. u. Quint. – II) zur Redekunst-, zur Rhetorik gehörig, doctores, Lehrer der Redekunst Rhetoren, Cic.: so auch magistri rhetorici et grammatici Latini, Amm.: artifex rhet., Gell.: libri rhetorici, Lehrbücher der Redekunst, Cic.: auch subst. bl. rhētoricus, ī, m. (sc. liber), Quint. 3, 5, 14, u. Plur. rhētoricī, ōrum, m., Quint. 2, 15, 6 u. 3, 1, 20. – rhētorica, ōrum, n., Rhetorik, Cic. de fato 4: alii rhetorica tongent (verstehen), Enn. fr. var. 28.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rhetoricus

  • 13 seiungo

    sē-iungo, iūnxī, iūnctum, ere, absondern, trennen, I) eig.: Alpes Italiam a Gallia seiungunt, Nep.: se ab alqo, Cic.: matrem gelidis bustis, Stat.: discedere ac seiungi promunturia, quae ante iuncta fuerant, arbitrere, Iustin. 4, 1, 18. – II) übtr.: 1) im allg.: alqm ex fortissimorum civium numero, Cic.: se a libertate verborum, sich entfernen, sich enthalten, Cic.: bonum, quod non possit ab honestate seiungi, Cic.: seiunctum est a re proposita, es liegt nicht in meinem Plane, Nep.: singularis est igitur quaedam natura atque vis animi seiuncta (wesentlich verschieden) ab his usitatis notisque naturis, Cic.: rhetorice, quae sit a bono viro atque ab ipsa virtute seiuncta, die dem rechtschaffenen Manne usw. fernsteht, Quint. – m. bl. Abl., corpore seiunctus dolor, Lucr.: Laribus seiuncta potestas, Claud. – 2) insbes., unterscheiden, morbum ab aegrotatione, Cic.: liberalitatem et benignitatem ab ambitu atque largitione, Cic.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > seiungo

  • 14 tragice

    tragicē, Adv. (tragicus), tragisch, tragödienartig (Ggstz. comice, rhetorice, oratorie), Cic. Brut. 43. Sen. ep. 100, 10. Chalcid. Tim. 143.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > tragice

См. также в других словарях:

  • Ars dictandi — Die Ars dictandi (lat. „Kunst des Schreibens“, auch: Ars dictaminis) bezeichnete im Mittelalter die Fähigkeit eines Schreibers, Briefe und Urkunden abzufassen. Die Texte von Alberich von Montecassino aus der zweiten Hälfte des 11. Jahrhunderts… …   Deutsch Wikipedia

  • Vives — Vives, Johann Ludwig de V., geb. 1492 in Valencia; studirte in Paris u. Löwen Philosophie u. alte Sprachen, lehrte erst in Löwen u. ging dann nach England, wo er Professor in Oxford u. Lehrer der Maria, ältesten Tochter Heinrichs VIII., im… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Vossius — Vossius, 1) Gerhard, geb. um die Mitte des 16. Jahrh. im Lüttichschen, studirte Theologie, wurde Propst in Tongern, machte eine Reise nach Italien, um die Bibliotheken in patristischem Interesse zu benutzen, u. st. 25. März 1609 in Lüttich. Er… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • ՀՌԵՏՈՐԱԲԱՐ — ( ) NBH 2 0127 Chronological Sequence: 11c մ. ῤητορικῶς oratorie, rhetorice. Իբրեւ հռետոր եւ փաստաբան. ճարտասանօրէն. *Պղատոնական, եւ հռետորաբար: Հռետորաբար պարսաւել. Մագ. լ. ՟Խ՟Գ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • rhetoric — (n.) c.1300, from O.Fr. rethorique, from L. rhetorice, from Gk. rhetorike techne art of an orator, from rhetor (gen. rhetoros) orator, related to rhema word, lit. that which is spoken, from PIE *wre tor , from root *were to speak (Cf. O.E …   Etymology dictionary

  • parler — Parler: Loqui, Fari, Fabulari, Crepare, Verba facere, Mittere vocem, Voces facere, Sermocinari. {{t=g}}paralaléin,{{/t}} esse puto (ait Budaeus) quod lingua vernacula pro verbo loqui, Verba facere, dicit Parler, et {{t=g}}paralalian,{{/t}} quod… …   Thresor de la langue françoyse

  • rhetorique — Rhetorique, L art et science de bien et sagement dire et parler, Rhetorice, vel Rhetorica. Qui enseigne la rhetorique, Rhetor rhetoris …   Thresor de la langue françoyse

  • rhetoriquement — Rhetoriquement, Rhetorice …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»