Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

retractus/la

  • 1 retrāctus

        retrāctus adj. with comp.    [P. of retraho], drawn back, withdrawn, remote, distant: in intimo sinu, L.: retractior a mari murus, L.

    Latin-English dictionary > retrāctus

  • 2 retractus

    [st1]1 [-] retractus, a, um: part. passé de retraho. - [abcl][b]a - tiré en arrière, tiré à l'écart. - [abcl]b - repris, ressaisi. - [abcl]c - forcé à revenir, ramené par force. - [abcl]d - enfoncé, qui est à l'écart, retiré, éloigné.[/b] [st1]2 [-] retractŭs, ūs, m.: Tert. action de tirer en arrière.
    * * *
    [st1]1 [-] retractus, a, um: part. passé de retraho. - [abcl][b]a - tiré en arrière, tiré à l'écart. - [abcl]b - repris, ressaisi. - [abcl]c - forcé à revenir, ramené par force. - [abcl]d - enfoncé, qui est à l'écart, retiré, éloigné.[/b] [st1]2 [-] retractŭs, ūs, m.: Tert. action de tirer en arrière.
    * * *
        Retractus, Participium. Cic. Retiré en arriere, Retraict.
    \
        Retractus, Nomen, pro Remoto. Liuius, Retractior a mari trium millium passuum in circuitu murus erat. Un peu plus reculé, ou plus loing de la mer.
    \
        Retracti, fugitiui dicuntur quum reprehenduntur. Cicero. Reprins. Tranquillus reprehensos dixit.

    Dictionarium latinogallicum > retractus

  • 3 retractus

    1. retractus, a, um, PAdi. (v. retraho), gleichs. zurückgezogen, entfernt, verborgen, versteckt, retractior a mari murus, Liv.: sinus, maris introrsus retractus, Liv.: retracti introrsus oculi, tiefliegende Augen, Sen.: retractius cubiculum, Plin. ep.
    ————————
    2. retractus, Abl. ū, m. (retraho), das Zurückziehen, Tert. adv. gnost. 1. Isid. de nat. rer. 40, 1.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > retractus

  • 4 retractus [1]

    1. retractus, a, um, PAdi. (v. retraho), gleichs. zurückgezogen, entfernt, verborgen, versteckt, retractior a mari murus, Liv.: sinus, maris introrsus retractus, Liv.: retracti introrsus oculi, tiefliegende Augen, Sen.: retractius cubiculum, Plin. ep.

    lateinisch-deutsches > retractus [1]

  • 5 retractus

    I 1. a, um
    part. pf. к retraho
    2. adj.
    отдалённый, удалённый ( a mari L)
    II retractus, (ūs) m.

    Латинско-русский словарь > retractus

  • 6 retractus [2]

    2. retractus, Abl. ū, m. (retraho), das Zurückziehen, Tert. adv. gnost. 1. Isid. de nat. rer. 40, 1.

    lateinisch-deutsches > retractus [2]

  • 7 retractus

    1.
    rē̆tractus, a, um, Part. and P. a. of retraho.
    2.
    rē̆tractus, ūs, m. [retraho], a drawing back:

    machinae bellicae,

    Tert. adv. Gnost. 1.

    Lewis & Short latin dictionary > retractus

  • 8 retraho

    rē̆-trăho, xi, ctum, 3, v. a.
    I.
    To draw back, withdraw; to call back (class.).
    A.
    Lit.:

    me retrahis,

    Plaut. Rud. 4, 3, 8;

    aliquem,

    Cic. Sen. 23, 83; Liv. 30, 20; 21, 63 (in the last two passages with revocare);

    10, 25: bos domitus et procurrentem (bovem) retrahit, et cunctantem producit,

    holds back, Col. 6, 2, 10: aliquem hinc, Lucceius ap. Cic. Fam. 5, 14, 1:

    Hannibalem in Africam (Scipio),

    Cic. Fin. 2, 17, 56:

    aliquem in urbem,

    Caes. B. C. 1, 9:

    manum,

    Cic. Cael. 26, 63:

    pedem,

    Verg. A. 10, 307:

    quo fata trahunt retrahuntque,

    id. ib. 5, 709:

    castra intra penitus,

    Liv. 36, 17 Drak.:

    occulere aut retrahere aliquid (pecuniae),

    to keep back, withhold, id. 32, 38 fin.:

    se,

    Cic. Cael. 27, 64; Hor. Ep. 1, 18, 58:

    se ab ictu,

    Ov. M. 3, 87:

    se a convivio,

    Cels. 1, 1, 5; Capitol. Anton. Phil. 14, 2.—

    Mid.: (corpuscula complexa) inter se retrahuntur,

    Lucr. 2, 155:

    in servitutem retrahi,

    Tac. A. 13, 26. —
    2.
    In partic., to drag back, bring back a fugitive, Caes. B. G. 5, 7; Liv. 2, 12; 25, 7:

    ut retractus, non reversus, videretur,

    Cic. Phil. 6, 4, 10; Sall. C. 39, 5:

    ex fugā, 47, 4: fugientem,

    Just. 38, 9, 6; 38, 10, 13. —

    Hence, comically, of fugitive money,

    Ter. Heaut. 4, 2, 11; cf. also infra, B.—
    B.
    Trop., to draw back, withdraw, remove, etc.:

    postquam poëta vetus poëtam non potest Retrahere ab studio,

    to withdraw, remove, Ter. Phorm. prol. 2:

    aliquem a re publicā,

    Cic. Sest. 15, 34:

    Thebas ab interitu,

    Nep. Epam. 8, 4:

    aliquem ex magnis detrimentis,

    Suet. Aug. 71:

    ex viginti trecentisque millibus ad centum quinquaginta retraxit,

    i. e. he reduced them to one hundred and fifty thousand, Suet. Caes. 41 Oud.:

    verba,

    to keep back, suppress, Sen. Ep. 3, 6; so,

    vires ingenii,

    id. ib. 79, 3: noctes, to shorten, Manil. 4, 253:

    stellae splendorem suum,

    Vulg. Joel, 2, 10: genus ejusmodi calliditatis et calumniae retrahetur in odium judicis, is drawn or converted into, results in, Cic. Part. 39, 137:

    imaginem nocturnae quietis ad spem haud dubiam retraxit,

    Tac. A. 16, 1.—

    With reference to the signif. A. 2: illa (verba), quae jam majoribus nostris ademit oblivio fugitiva,

    Varr. L. L. 5, § 5 Müll. —
    II.
    To draw again or anew; to bring forth or to light again, make known again (so perh. only in Tac.).
    A.
    Lit.:

    Caesar Antistium Veterem absolutum adulterii increpitis judicibus ad dicendam majestatis causam retraxit,

    Tac. A. 3, 38:

    aliquem postero die ad eosdem cruciatus,

    id. ib. 15, 57:

    Treviros in arma,

    id. H. 4, 70 fin.
    B.
    Trop.:

    oblitterata aerarii monimenta,

    Tac. A. 13, 23:

    potiorem civitatis partem ad societatem Romanam,

    id. H. 4, 56 fin. — Hence, rĕtractus, a, um, P. a., drawn back, lying back, remote, distant: emporium in intimo sinu Corinthiaco, Liv. 36, 21:

    in trorsus sinus maris,

    id. 26, 42.— Comp.:

    retractior a mari murus,

    Liv. 34, 9:

    retractius paulo cubiculum,

    Plin. Ep. 2, 17, 6:

    retracti introrsum oculi,

    deep-set, Sen. Contr. 1, 6.

    Lewis & Short latin dictionary > retraho

  • 9 retraho

    re-traho, trāxī, tractum, ere
    1)
    а) тянуть назад, оттягивать (manum C; Hannibălem in Africam C); тащить обратно, возвращать ( aliquem ex fuga Sl); привести, притащить ( aliquem ad cruciatūs T)
    б)
    se r. — уклоняться, устраняться, увёртываться ( ab ictu O) или уходить ( a convivio CC)
    4) скрывать, утаивать (occulere et r. aliquid L; verba coram aliquo Sen); не проявлять, не обнаруживать ( vires ingenii Sen)
    5) отнимать, вычёркивать (ex viginti trecentisque milibus centum quinquaginta Su)
    aliquid ad spem haud dubiam r. T — истолковать что-л. в смысле твёрдой надежды
    8) вовлекать, втягивать
    in odium alicujus r. C — навлечь чью-л. ненависть

    Латинско-русский словарь > retraho

  • 10 detrimentum

    dētrīmentum, ī, n. (detero), I) das Abreiben, limae tenuantis, Apul. met. 6, 6: sumit (vomer) per detrimenta fulgorem, Isid. 20, 14, 1. – meton., detrimenta ergastuli, Krüppel aus dem Arbeitshause, Curt. 5, 5 (18), 13. – II) übtr.: 1) die Verminderung, Abnahme, sine auctu et detrimento summi boni, Sen. de vit. beat. 4, 3. – gew. Plur., detrimenta et accessus fretorum atque aestuum, Apul. de mund. 19: corporum augmenta detrimentaque, Ps. Apul. Ascl. 3 (vgl. met. 11, 1): lunaria incrementa atque detrimenta, Augustin. de civ. dei 5, 6. p. 198, 30 D.2: inde iam hominem in detrimenta vergere gravioris ac senilis aetatis, ibid. 22, 15 extr. – 2) prägn., wie unser Abbruch = Verlust, Einbuße, Schaden, Opfer, a) übh. (Ggstz. emolumentum, adiumentum, ornamentum et praesidium), d. cutis, Tert.: Africani exercitus, Caes.: cum aliquo detrimento militum, Caes.: iacturae ac detrimenta rei familiaris, Auct. b. Alex.: d. capere od. accipere od. facere (alle = erleiden), Cic.: detrimentum existimationis facere, Nep.: capere aliquid detrimenti in alqa re, Col.: magnum detrimentum afferre, Caes.: mediocre detrimentum iumentorum ac servorum afferre (herbeiführen), Hirt. b. G.: diuturni laboris detrimentum sollertiā et virtute militum reconciliatur, Caes.: alci ornamento et praesidio, non detrimento esse, Caes. – b) als publiz. t. t., videant (provideant) consules od. videat (consul), ne quid res publica detrimenti capiat od. accipiat, Cic. Mil. 26; Phil. 5, 12, 34. Caes. b. c. 1, 5, 3. Sall. Cat. 29, 2. Liv. 3, 4, 9. Tac. ann. 4, 19: so auch ut curaremus, ne quid res publica detrimenti caperet, Cic. ep. 16, 11, 2. – c) als milit. t. t., der Verlust im Kriege, der Unfall, die Niederlage, Schlappe, detrimenta belli, Hirt. b. G.: magnum (maius) d. afferre, Cic.: magna detrimenta inferre, Caes., inferre Romanis, Hirt. b. G.: d. capere, Cic.: d. accipere, Caes.: acceptum d. sarcire, Caes.: sine ullo detrimento exercitus od. commissi exercitus, Nep. u. Vell. – d) der Verlust an Geld u. Gut, explent detrimenta (das [durch Einziehung] verlorene Vermögen) muneribus, Iustin. 5, 4, 16: aestimando cuiusque detrimento (Brandschadens) quattuor progeneri Caesaris delecti, Tac. ann. 6, 45: ex magnis detrimentis (Spielverlusten) praeter spem paulatim retractus est, Aug. bei Suet. Aug. 71, 3.

    lateinisch-deutsches > detrimentum

  • 11 detrimentum

    dētrīmentum, ī, n. (detero), I) das Abreiben, limae tenuantis, Apul. met. 6, 6: sumit (vomer) per detrimenta fulgorem, Isid. 20, 14, 1. – meton., detrimenta ergastuli, Krüppel aus dem Arbeitshause, Curt. 5, 5 (18), 13. – II) übtr.: 1) die Verminderung, Abnahme, sine auctu et detrimento summi boni, Sen. de vit. beat. 4, 3. – gew. Plur., detrimenta et accessus fretorum atque aestuum, Apul. de mund. 19: corporum augmenta detrimentaque, Ps. Apul. Ascl. 3 (vgl. met. 11, 1): lunaria incrementa atque detrimenta, Augustin. de civ. dei 5, 6. p. 198, 30 D.2: inde iam hominem in detrimenta vergere gravioris ac senilis aetatis, ibid. 22, 15 extr. – 2) prägn., wie unser Abbruch = Verlust, Einbuße, Schaden, Opfer, a) übh. (Ggstz. emolumentum, adiumentum, ornamentum et praesidium), d. cutis, Tert.: Africani exercitus, Caes.: cum aliquo detrimento militum, Caes.: iacturae ac detrimenta rei familiaris, Auct. b. Alex.: d. capere od. accipere od. facere (alle = erleiden), Cic.: detrimentum existimationis facere, Nep.: capere aliquid detrimenti in alqa re, Col.: magnum detrimentum afferre, Caes.: mediocre detrimentum iumentorum ac servorum afferre (herbeiführen), Hirt. b. G.: diuturni laboris detrimentum sollertiā et virtute militum reconciliatur, Caes.: alci ornamento et praesidio, non detrimento esse, Caes. – b) als publiz. t. t., videant (provideant) consules od.
    ————
    videat (consul), ne quid res publica detrimenti capiat od. accipiat, Cic. Mil. 26; Phil. 5, 12, 34. Caes. b. c. 1, 5, 3. Sall. Cat. 29, 2. Liv. 3, 4, 9. Tac. ann. 4, 19: so auch ut curaremus, ne quid res publica detrimenti caperet, Cic. ep. 16, 11, 2. – c) als milit. t. t., der Verlust im Kriege, der Unfall, die Niederlage, Schlappe, detrimenta belli, Hirt. b. G.: magnum (maius) d. afferre, Cic.: magna detrimenta inferre, Caes., inferre Romanis, Hirt. b. G.: d. capere, Cic.: d. accipere, Caes.: acceptum d. sarcire, Caes.: sine ullo detrimento exercitus od. commissi exercitus, Nep. u. Vell. – d) der Verlust an Geld u. Gut, explent detrimenta (das [durch Einziehung] verlorene Vermögen) muneribus, Iustin. 5, 4, 16: aestimando cuiusque detrimento (Brandschadens) quattuor progeneri Caesaris delecti, Tac. ann. 6, 45: ex magnis detrimentis (Spielverlusten) praeter spem paulatim retractus est, Aug. bei Suet. Aug. 71, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > detrimentum

  • 12 re-trahō

        re-trahō trāxī, trāctus, ere,    to draw back, withdraw, call back: me proficiscentem: revocandum universis retrahendumque (Flaminium) censuerunt, L.: manum: quo fata trahunt retrahuntque, V.: aliquid (pecuniae), withhold, L.: cum se retraxit, ne pyxidem traderet, refused: ne te retrahas, H.: se ab ictu, O.—Of fugitives, to drag back, bring back: retrahi (Dumnorigem) imperat, Cs.: ne deprehensus a custodibus retraheretur, L.: ut retractus, non reversus, videretur: ex fugā, S.: ad me illud fugitivom argentum, T.: ad eosdem cruciatūs retrahi, Ta.—Fig., to draw back, withdraw, remove, divert, turn: poëtam Retrahere ab studio, T.: Thebas ab interitu, N.: genus eiusmodi calumniae retrahetur in odium iudicis, i. e. results in: imaginem nocturnae quietis ad spem, i. e. interpret perversely, Ta.—To bring to light again, make known again: oblitterata aerarii nomina, Ta.

    Latin-English dictionary > re-trahō

  • 13 retraho

    retrahere, retraxi, retractus V
    draw back, withdraw; make known again, divert; bring back

    Latin-English dictionary > retraho

  • 14 rétractile

    adj. (lat. mod., du lat. retractus) който се прибира, свива навътре.

    Dictionnaire français-bulgare > rétractile

  • 15 mancipo

    mancĭpo ( mancŭpo), āvi, ātum, 1, v. a. [manceps].
    I.
    To make over or deliver up as property by means of the formal act of purchase (mancipium; v. mancipium init.), to dispose of, transfer, alienate, sell (not in Cic.; for the true reading ap. Cic. Fin. 1, 7, 24, is emancipaverat; id. Sen. 11, 38, emancipatus; and id. Phil. 2, 21, 51, emancipatum).
    A.
    Lit.:

    alienos mancupatis, Alienos manumittitis,

    Plaut. Curc. 4, 2, 10:

    servos singulos actori publico,

    Tac. A. 2, 30; Gai. Inst. 2, 33:

    defundo mancipando,

    id. ib. 4, 131:

    quaedam, si credis consultis, mancipat usus,

    gives one a title to, makes one's property, Hor. Ep. 2, 2, 159. —
    B.
    Trop., to give up to, deliver up, subject:

    luxu et saginae mancipatus emptusque,

    Tac. H. 2, 71:

    corpus mero et stupro,

    App. M. 9, p. 223, 29: de ignaviae latebris retractus curiarum functionibus mancipetur, Cod. Th. 12, 1, 83.—
    * II.
    I. q. manu capere, to seize, catch:

    ita capitur (alces): alioqui difficile est eam mancipari,

    Sol. 20.

    Lewis & Short latin dictionary > mancipo

  • 16 mancupo

    mancĭpo ( mancŭpo), āvi, ātum, 1, v. a. [manceps].
    I.
    To make over or deliver up as property by means of the formal act of purchase (mancipium; v. mancipium init.), to dispose of, transfer, alienate, sell (not in Cic.; for the true reading ap. Cic. Fin. 1, 7, 24, is emancipaverat; id. Sen. 11, 38, emancipatus; and id. Phil. 2, 21, 51, emancipatum).
    A.
    Lit.:

    alienos mancupatis, Alienos manumittitis,

    Plaut. Curc. 4, 2, 10:

    servos singulos actori publico,

    Tac. A. 2, 30; Gai. Inst. 2, 33:

    defundo mancipando,

    id. ib. 4, 131:

    quaedam, si credis consultis, mancipat usus,

    gives one a title to, makes one's property, Hor. Ep. 2, 2, 159. —
    B.
    Trop., to give up to, deliver up, subject:

    luxu et saginae mancipatus emptusque,

    Tac. H. 2, 71:

    corpus mero et stupro,

    App. M. 9, p. 223, 29: de ignaviae latebris retractus curiarum functionibus mancipetur, Cod. Th. 12, 1, 83.—
    * II.
    I. q. manu capere, to seize, catch:

    ita capitur (alces): alioqui difficile est eam mancipari,

    Sol. 20.

    Lewis & Short latin dictionary > mancupo

  • 17 reverto

    rĕ-verto ( - vort-) and rĕ-vertor ( - vort-), versus (-vors-) ( inf. paragog. revertier, Phaedr. 4, 18, 14), 3 (the authors of the ante-Aug. per. make the perfect forms, with the exception of the part. reversus, only from the active root, reverti, reverteram, revertisse, etc., Plaut. Am. 3, 2, 28: [p. 1590] Cic. Fam. 10, 28, 1; id. Att. 8, 3, 7; id. Phil. 2, 24, 59; id. Div. 1, 15, 27; id. Phil. 8, 10, 28; id. Tusc. 5, 37, 107; Caes. B. G. 1, 8; 1, 31, 2, 29; 2, 14; Sall. C. 37, 11 et saep.:

    reversus,

    Cic. Phil. 6, 4, 10; Caes. B. G. 6, 42; Sall. H. 4, 4 Dietsch;

    but cf.: reversus sum, etc.,

    Vell. 2, 42, 3; Quint. 7, 8, 2; 11, 2, 17; Tac. A. 12, 21; Front. Strat. 4, 2, 8; 4, 5, 17; Val. Max. 5, 1, 1; Nep. Them. 5, 2. But in the present tenses the active form is rare:

    revortit,

    Lucr. 3, 1061; 5, 1153, and Pompon. ap. Non. 476, 2;

    or Com. Rel. p. 201 Rib.: revertebant,

    Amm. 19, 5, 2; cf. Neue, Formenl. 2, p. 345 sq.; Zumpt, Gram. § 209 fin.) [verto], to turn back, turn about; to come back, return (syn.: redeo, revenio).
    I.
    Lit.:

    clamitant me ut revertar,

    Plaut. Ps. 5, 1, 30:

    (Deiotarus) cum ex itinere revertisset... persaepe revertit ex itinere,

    Cic. Div. 1, 15, 26 sq.; cf. id. ib. 2, 8, 20:

    eodem (vultu) semper se vidisse exeuntem illum domo et revertentem,

    id. Tusc. 3, 15, 31:

    ita maestus rediit, ut retractus, non reversus videretur,

    id. Phil. 6, 4, 10:

    reversus ille, etc.,

    Caes. B. G. 6, 42:

    (mulier) per propinquos rogata, ut rediret, non est reversa,

    Quint. 7, 8, 2 et saep.:

    cum ego a foro revortor,

    Plaut. Ps. 1, 2, 30:

    a Fabricio ponte,

    Hor. S. 2, 3, 36:

    a Scythiā,

    Just. 9, 3, 1; 22, 3, 6:

    reverti ab exsilio,

    Tac. H. 1, 77; 2, 92; Suet. Calig. 59:

    a bello,

    Cic. Ac. 2, 1, 3; Sen. Suas. 2, 8; for which poet.:

    silvā,

    Ov. M. 5, 585:

    jam ad te revortar,

    Plaut. Aul. 2, 2, 26:

    ad aliquem,

    id. Ep. 3, 3, 43; id. Ps. 4, 7, 62; Caes. B. G. 2, 14 et saep.:

    nisi domum revorteris,

    Plaut. Men. 2, 1, 31; so,

    domum,

    Ter. Heaut. 1, 1, 16 (opp. egredior); 70; 2, 3, 99; Cic. Tusc. 5, 37, 107 (opp. egressi); Hor. Ep. 1, 15, 24 al.:

    Formias,

    Cic. Att. 8, 3, 7:

    Ameriam,

    id. Rosc. Am. 9, 26:

    Epheso Laodiceam,

    id. Fam. 3, 10, 3:

    hunc in locum,

    id. Rep. 6, 25, 29:

    in castra,

    Sall. J. 58, 7:

    ad assuetas sibi sedes,

    Quint. 11, 2, 6:

    huc,

    Plaut. Am. 2, 2, 57; 3, 2, 28; Ter. Ad. 4, 1, 9; Cic. Rep. 6, 13, 13 (opp. hinc profecti). — With double nom.:

    consules praedā ingenti partā victores reverterunt,

    Liv. 7, 17. —
    b.
    Of things:

    sol inde (sc. a brumalibus flexibus) revortens,

    Lucr. 5, 616:

    revertitur idem sol sub terras,

    id. 5, 658:

    revertitur luna ad signum quodque,

    id. 5, 635:

    multa videbis retro repulsa revorti,

    id. 2, 130:

    retroque a terrā cunctā revorti,

    id. 1, 785:

    quis neget... Tiberim reverti,

    Hor. C. 1, 29, 12:

    sol reversus,

    Manil. 5, 464. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to return:

    nescit vox missa reverti,

    Hor. A. P. 390; cf. Quint. 10, 7, 14:

    leti jam limine ab ipso Ad vitam possint revorti,

    Lucr. 2, 961:

    ad superiorem consuetudinem,

    Cic. Fam. 9, 24, 2:

    ad illum animum meum pristinum,

    id. ib. 10, 28, 1:

    ad sanitatem,

    Caes. B. G. 1, 42:

    ad corporis commodum,

    Cic. Inv. 2, 56, 168:

    haec ad easdem particulas,

    Quint. 3, 6, 65:

    ad Musas,

    Ov. Tr. 3, 7, 9:

    ad bonam vitae consuetudinem,

    Dig. 34, 4, 30:

    ut reverteretur in gratiam mecum,

    Petr. 87:

    poena in caput tuum,

    Ov. A. A. 1, 340; cf. Tac. H. 3, 31. —
    B.
    In partic., in speech (after a digression), to return, revert to a theme, etc.:

    scribam tibi tres libros, ad quos revertare,

    Varr. R. R. 1, 1, 4:

    discedo parumper a somniis, ad quae mox revertar,

    Cic. Div. 1, 23, 47:

    sed, ut ad propositum revertamur, etc.,

    id. Fin. 2, 32, 104:

    ut ad me revertar,

    id. Cael. 3, 6:

    ad illam puellam exposititiam,

    Plaut. Cas. prol. 79:

    proinde ad id revertar,

    Curt. 7, 1, 26:

    illuc,

    Nep. Dion, 4. —

    In a comic equivoque: revortor rursus denuo Carthaginem, Si quid mandare voltis aut curarier,

    Plaut. Poen. prol. 79.

    Lewis & Short latin dictionary > reverto

  • 18 revertor

    rĕ-verto ( - vort-) and rĕ-vertor ( - vort-), versus (-vors-) ( inf. paragog. revertier, Phaedr. 4, 18, 14), 3 (the authors of the ante-Aug. per. make the perfect forms, with the exception of the part. reversus, only from the active root, reverti, reverteram, revertisse, etc., Plaut. Am. 3, 2, 28: [p. 1590] Cic. Fam. 10, 28, 1; id. Att. 8, 3, 7; id. Phil. 2, 24, 59; id. Div. 1, 15, 27; id. Phil. 8, 10, 28; id. Tusc. 5, 37, 107; Caes. B. G. 1, 8; 1, 31, 2, 29; 2, 14; Sall. C. 37, 11 et saep.:

    reversus,

    Cic. Phil. 6, 4, 10; Caes. B. G. 6, 42; Sall. H. 4, 4 Dietsch;

    but cf.: reversus sum, etc.,

    Vell. 2, 42, 3; Quint. 7, 8, 2; 11, 2, 17; Tac. A. 12, 21; Front. Strat. 4, 2, 8; 4, 5, 17; Val. Max. 5, 1, 1; Nep. Them. 5, 2. But in the present tenses the active form is rare:

    revortit,

    Lucr. 3, 1061; 5, 1153, and Pompon. ap. Non. 476, 2;

    or Com. Rel. p. 201 Rib.: revertebant,

    Amm. 19, 5, 2; cf. Neue, Formenl. 2, p. 345 sq.; Zumpt, Gram. § 209 fin.) [verto], to turn back, turn about; to come back, return (syn.: redeo, revenio).
    I.
    Lit.:

    clamitant me ut revertar,

    Plaut. Ps. 5, 1, 30:

    (Deiotarus) cum ex itinere revertisset... persaepe revertit ex itinere,

    Cic. Div. 1, 15, 26 sq.; cf. id. ib. 2, 8, 20:

    eodem (vultu) semper se vidisse exeuntem illum domo et revertentem,

    id. Tusc. 3, 15, 31:

    ita maestus rediit, ut retractus, non reversus videretur,

    id. Phil. 6, 4, 10:

    reversus ille, etc.,

    Caes. B. G. 6, 42:

    (mulier) per propinquos rogata, ut rediret, non est reversa,

    Quint. 7, 8, 2 et saep.:

    cum ego a foro revortor,

    Plaut. Ps. 1, 2, 30:

    a Fabricio ponte,

    Hor. S. 2, 3, 36:

    a Scythiā,

    Just. 9, 3, 1; 22, 3, 6:

    reverti ab exsilio,

    Tac. H. 1, 77; 2, 92; Suet. Calig. 59:

    a bello,

    Cic. Ac. 2, 1, 3; Sen. Suas. 2, 8; for which poet.:

    silvā,

    Ov. M. 5, 585:

    jam ad te revortar,

    Plaut. Aul. 2, 2, 26:

    ad aliquem,

    id. Ep. 3, 3, 43; id. Ps. 4, 7, 62; Caes. B. G. 2, 14 et saep.:

    nisi domum revorteris,

    Plaut. Men. 2, 1, 31; so,

    domum,

    Ter. Heaut. 1, 1, 16 (opp. egredior); 70; 2, 3, 99; Cic. Tusc. 5, 37, 107 (opp. egressi); Hor. Ep. 1, 15, 24 al.:

    Formias,

    Cic. Att. 8, 3, 7:

    Ameriam,

    id. Rosc. Am. 9, 26:

    Epheso Laodiceam,

    id. Fam. 3, 10, 3:

    hunc in locum,

    id. Rep. 6, 25, 29:

    in castra,

    Sall. J. 58, 7:

    ad assuetas sibi sedes,

    Quint. 11, 2, 6:

    huc,

    Plaut. Am. 2, 2, 57; 3, 2, 28; Ter. Ad. 4, 1, 9; Cic. Rep. 6, 13, 13 (opp. hinc profecti). — With double nom.:

    consules praedā ingenti partā victores reverterunt,

    Liv. 7, 17. —
    b.
    Of things:

    sol inde (sc. a brumalibus flexibus) revortens,

    Lucr. 5, 616:

    revertitur idem sol sub terras,

    id. 5, 658:

    revertitur luna ad signum quodque,

    id. 5, 635:

    multa videbis retro repulsa revorti,

    id. 2, 130:

    retroque a terrā cunctā revorti,

    id. 1, 785:

    quis neget... Tiberim reverti,

    Hor. C. 1, 29, 12:

    sol reversus,

    Manil. 5, 464. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to return:

    nescit vox missa reverti,

    Hor. A. P. 390; cf. Quint. 10, 7, 14:

    leti jam limine ab ipso Ad vitam possint revorti,

    Lucr. 2, 961:

    ad superiorem consuetudinem,

    Cic. Fam. 9, 24, 2:

    ad illum animum meum pristinum,

    id. ib. 10, 28, 1:

    ad sanitatem,

    Caes. B. G. 1, 42:

    ad corporis commodum,

    Cic. Inv. 2, 56, 168:

    haec ad easdem particulas,

    Quint. 3, 6, 65:

    ad Musas,

    Ov. Tr. 3, 7, 9:

    ad bonam vitae consuetudinem,

    Dig. 34, 4, 30:

    ut reverteretur in gratiam mecum,

    Petr. 87:

    poena in caput tuum,

    Ov. A. A. 1, 340; cf. Tac. H. 3, 31. —
    B.
    In partic., in speech (after a digression), to return, revert to a theme, etc.:

    scribam tibi tres libros, ad quos revertare,

    Varr. R. R. 1, 1, 4:

    discedo parumper a somniis, ad quae mox revertar,

    Cic. Div. 1, 23, 47:

    sed, ut ad propositum revertamur, etc.,

    id. Fin. 2, 32, 104:

    ut ad me revertar,

    id. Cael. 3, 6:

    ad illam puellam exposititiam,

    Plaut. Cas. prol. 79:

    proinde ad id revertar,

    Curt. 7, 1, 26:

    illuc,

    Nep. Dion, 4. —

    In a comic equivoque: revortor rursus denuo Carthaginem, Si quid mandare voltis aut curarier,

    Plaut. Poen. prol. 79.

    Lewis & Short latin dictionary > revertor

  • 19 revortor

    rĕ-verto ( - vort-) and rĕ-vertor ( - vort-), versus (-vors-) ( inf. paragog. revertier, Phaedr. 4, 18, 14), 3 (the authors of the ante-Aug. per. make the perfect forms, with the exception of the part. reversus, only from the active root, reverti, reverteram, revertisse, etc., Plaut. Am. 3, 2, 28: [p. 1590] Cic. Fam. 10, 28, 1; id. Att. 8, 3, 7; id. Phil. 2, 24, 59; id. Div. 1, 15, 27; id. Phil. 8, 10, 28; id. Tusc. 5, 37, 107; Caes. B. G. 1, 8; 1, 31, 2, 29; 2, 14; Sall. C. 37, 11 et saep.:

    reversus,

    Cic. Phil. 6, 4, 10; Caes. B. G. 6, 42; Sall. H. 4, 4 Dietsch;

    but cf.: reversus sum, etc.,

    Vell. 2, 42, 3; Quint. 7, 8, 2; 11, 2, 17; Tac. A. 12, 21; Front. Strat. 4, 2, 8; 4, 5, 17; Val. Max. 5, 1, 1; Nep. Them. 5, 2. But in the present tenses the active form is rare:

    revortit,

    Lucr. 3, 1061; 5, 1153, and Pompon. ap. Non. 476, 2;

    or Com. Rel. p. 201 Rib.: revertebant,

    Amm. 19, 5, 2; cf. Neue, Formenl. 2, p. 345 sq.; Zumpt, Gram. § 209 fin.) [verto], to turn back, turn about; to come back, return (syn.: redeo, revenio).
    I.
    Lit.:

    clamitant me ut revertar,

    Plaut. Ps. 5, 1, 30:

    (Deiotarus) cum ex itinere revertisset... persaepe revertit ex itinere,

    Cic. Div. 1, 15, 26 sq.; cf. id. ib. 2, 8, 20:

    eodem (vultu) semper se vidisse exeuntem illum domo et revertentem,

    id. Tusc. 3, 15, 31:

    ita maestus rediit, ut retractus, non reversus videretur,

    id. Phil. 6, 4, 10:

    reversus ille, etc.,

    Caes. B. G. 6, 42:

    (mulier) per propinquos rogata, ut rediret, non est reversa,

    Quint. 7, 8, 2 et saep.:

    cum ego a foro revortor,

    Plaut. Ps. 1, 2, 30:

    a Fabricio ponte,

    Hor. S. 2, 3, 36:

    a Scythiā,

    Just. 9, 3, 1; 22, 3, 6:

    reverti ab exsilio,

    Tac. H. 1, 77; 2, 92; Suet. Calig. 59:

    a bello,

    Cic. Ac. 2, 1, 3; Sen. Suas. 2, 8; for which poet.:

    silvā,

    Ov. M. 5, 585:

    jam ad te revortar,

    Plaut. Aul. 2, 2, 26:

    ad aliquem,

    id. Ep. 3, 3, 43; id. Ps. 4, 7, 62; Caes. B. G. 2, 14 et saep.:

    nisi domum revorteris,

    Plaut. Men. 2, 1, 31; so,

    domum,

    Ter. Heaut. 1, 1, 16 (opp. egredior); 70; 2, 3, 99; Cic. Tusc. 5, 37, 107 (opp. egressi); Hor. Ep. 1, 15, 24 al.:

    Formias,

    Cic. Att. 8, 3, 7:

    Ameriam,

    id. Rosc. Am. 9, 26:

    Epheso Laodiceam,

    id. Fam. 3, 10, 3:

    hunc in locum,

    id. Rep. 6, 25, 29:

    in castra,

    Sall. J. 58, 7:

    ad assuetas sibi sedes,

    Quint. 11, 2, 6:

    huc,

    Plaut. Am. 2, 2, 57; 3, 2, 28; Ter. Ad. 4, 1, 9; Cic. Rep. 6, 13, 13 (opp. hinc profecti). — With double nom.:

    consules praedā ingenti partā victores reverterunt,

    Liv. 7, 17. —
    b.
    Of things:

    sol inde (sc. a brumalibus flexibus) revortens,

    Lucr. 5, 616:

    revertitur idem sol sub terras,

    id. 5, 658:

    revertitur luna ad signum quodque,

    id. 5, 635:

    multa videbis retro repulsa revorti,

    id. 2, 130:

    retroque a terrā cunctā revorti,

    id. 1, 785:

    quis neget... Tiberim reverti,

    Hor. C. 1, 29, 12:

    sol reversus,

    Manil. 5, 464. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to return:

    nescit vox missa reverti,

    Hor. A. P. 390; cf. Quint. 10, 7, 14:

    leti jam limine ab ipso Ad vitam possint revorti,

    Lucr. 2, 961:

    ad superiorem consuetudinem,

    Cic. Fam. 9, 24, 2:

    ad illum animum meum pristinum,

    id. ib. 10, 28, 1:

    ad sanitatem,

    Caes. B. G. 1, 42:

    ad corporis commodum,

    Cic. Inv. 2, 56, 168:

    haec ad easdem particulas,

    Quint. 3, 6, 65:

    ad Musas,

    Ov. Tr. 3, 7, 9:

    ad bonam vitae consuetudinem,

    Dig. 34, 4, 30:

    ut reverteretur in gratiam mecum,

    Petr. 87:

    poena in caput tuum,

    Ov. A. A. 1, 340; cf. Tac. H. 3, 31. —
    B.
    In partic., in speech (after a digression), to return, revert to a theme, etc.:

    scribam tibi tres libros, ad quos revertare,

    Varr. R. R. 1, 1, 4:

    discedo parumper a somniis, ad quae mox revertar,

    Cic. Div. 1, 23, 47:

    sed, ut ad propositum revertamur, etc.,

    id. Fin. 2, 32, 104:

    ut ad me revertar,

    id. Cael. 3, 6:

    ad illam puellam exposititiam,

    Plaut. Cas. prol. 79:

    proinde ad id revertar,

    Curt. 7, 1, 26:

    illuc,

    Nep. Dion, 4. —

    In a comic equivoque: revortor rursus denuo Carthaginem, Si quid mandare voltis aut curarier,

    Plaut. Poen. prol. 79.

    Lewis & Short latin dictionary > revortor

  • 20 HERMETIC

    [A]
    RETRACTUS (-A -UM)

    English-Latin dictionary > HERMETIC

См. также в других словарях:

  • Retractus — (lat.), Zurückziehung; Jus retractus[67] (Retractrecht), so v.w. Näherrecht, s.d.; R. ex jure congrui, Gespilderecht. R. gentilitius, Erblosung, s.u. Näherrecht …   Pierer's Universal-Lexikon

  • retractus aquae — The ebbing of the tide …   Ballentine's law dictionary

  • Näherrecht — (Retrakt, Einstand, Geltung, Losung, Nähergeltung, Zugrecht), das dingliche Recht an einem fremden Grundstück, kraft dessen eine Person (der Retrahent, Nähergelter) beim Verkauf des Grundstücks seitens des Eigentümers an einen Dritten gegen… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Leptothorax — ? Leptothorax …   Википедия

  • Retrato — (Del ital. ritratto.) ► sustantivo masculino 1 ARTE, FOTOGRAFÍA Representación de una persona, animal o cosa mediante el dibujo, la fotografía, la pintura o la escultura: ■ no tengo ningún retrato de mi bisabuelo. 2 Arte y técnica de hacer esta… …   Enciclopedia Universal

  • retracto — ► sustantivo masculino 1 DERECHO Derecho que compete a algunas personas para quedarse, por el tanto de su precio, con la cosa que se ha vendido a otra. FRASEOLOGÍA retracto arrendaticio DERECHO El que se concede en algunos casos al arrendatario… …   Enciclopedia Universal

  • rétractile — [ retraktil ] adj. • 1798; « rétractif » 1770; rétractible 1766; lat. mod., du lat. retractus 1 ♦ Que l animal peut rentrer, retirer, en parlant des ongles, des griffes de certains carnassiers (⇒ 2. rétracter). Griffes rétractiles du chat. 2 ♦… …   Encyclopédie Universelle

  • VIBIUS Serenus — I. VIBIUS Serenus Proconsul ulterioris Hispaniae, de vi publica, sub Tiberio, damnatus: ob atrocitatem morum, in Insul. Amorgum deportatus, Tacit. l. 4. Annal. c. 13. ab exilio retractus, et tum catenâ vinctus in Senatum inductus est, cum filio… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • retract — verb Etymology: Middle English, from Latin retractus, past participle of retrahere more at retreat Date: 15th century transitive verb 1. to draw back or in < cats retract their claws > 2. a. take back, withdraw < ret …   New Collegiate Dictionary

  • Georg Michael Heber — (* 27. Dezember 1652 in Wittenberg; † 4. Februar 1702 in Wittenberg) war ein deutscher Rechtswissenschaftler. Inhaltsverzeichnis 1 Leben 2 Werkeauswahl 3 Literatur …   Deutsch Wikipedia

  • Reichsritterschaft — Reichs Ritterkreis, Johann Stephan Burgermeister, 1721 Die Reichsritterschaft (auch Reichsadelsstand) war im Heiligen Römischen Reich die Gemeinschaft des freien Adels, der auf seinen Besitzungen in Schwaben, Franken und im Rheinland die… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»