-
41 deposco
deposcere, deposci, - V TRANSdemand peremptorily; ask for earnestly; require; request earnestly; challenge -
42 exposco
exposcere, expoposci, - Vrequest, ask for, demand; demand the surrender of -
43 fideicommissum
bequest in form of request rather than command to heir (to act/pass on); trust -
44 impetro
impetrare, impetravi, impetratus Vobtain/procure (by asking/request/entreaty); succeed/achieve/be granted; obtain -
45 inpetro
inpetrare, inpetravi, inpetratus Vobtain/procure (by asking/request/entreaty); succeed/achieve/be granted; obtain -
46 precatus
prayer; request -
47 prex
prayer, request -
48 rogamen
-
49 nego
to deny, refuse a request, deny something to someone -
50 oratu
(abl.sing.m.) by request -
51 peto
I.to ask for, beg, request, demand / to sue for.II.to make for, go to, seek, strive after. -
52 posco
to call upon, ask ernestly, request. -
53 postulatio
a demand, request, desire / complaint. -
54 admonitus
1.admŏnĭtus, a, um, Part. of admoneo.2.admŏnĭtus, ūs, m. [admoneo], used only in the abl.I.A reminding, suggestion (class.):II.acrius de claris viris locorum admonitu cogitamus,
Cic. Fin. 5, 2; Ov. R. A. 729:admonitu Allobrogum praetorem misi,
Cic. Cat. 3, 3, 8; Ov. F. 3, 612; Caes. B. C. 3, 92; Liv. 1, 48; Curt. 4, 13, 25; Tac. H. 3, 81.—Instance, request:III.admonitu tuo perfeci libros,
Cic. Att. 13, 18:ut Attici admonitu eam reficiendam curaret,
Nep. Att. 20; Liv. 1, 48.—Reproof:acrior admonitu est,
Ov. M. 3, 564. -
55 appellatio
appellātĭo, ōnis, f. [2. appello].I.A going to one in order to accost or make a request of him (not found in earlier Lat.).A.An address, an accosting: hanc nactus appellationis causam, this opportunity for an address or appeal, Caes. B. C. 2, 28.—Hence,B.In judicial lang., t. t., an appeal:II.intercessit appellatio tribunorum, i. e. ad tribunos,
Cic. Quint. 20 fin.; so id. Vatin. 14 fin.:appellationem et tribunicium auxilium,
Liv. 9, 26:appellatio provocatioque,
id. 3, 56; Suet. Aug. 33:ut omnes appellationes a judicibus ad Senatum fierent,
id. Ner. 17; so,ad populum,
Plin. 6, 22, 24, § 90 al. —Esp.A.A calling by name, a naming:B.neque nominum ullorum intereos appellatio est,
Plin. 5, 8, 8, § 45.—Hence, meton. syn. with nomen, name, title, appellation (mostly post-Aug.):voluit appellatione hac inani nobis esse par,
Cic. Att. 5, 20, 4:regum appellationes venales erant,
id. Dom. 50:qui non aura, non procella, sed mares appellatione quoque ipsā venti sunt,
Plin. 2, 45, 45, § 116; Tac. A. 3, 56; Suet. Ner. 55; id. Aug. 100; id. Dom. 13; id. Tib. 67; id. Vesp. 12:nihil esse rem publicam, appellationem modo,
a mere name, id. Caes. 77.—In gram.1.Pronunciation:2.suavitas vocis et lenis appellatio litterarum,
Cic. Brut. 74, 259; Quint. 11, 3, 35 (cf. 2. appello, II. E.).—A substantive, Quint. 9, 3, 9; cf. id. 1, 4, 20, and Scaurus ap. Diom. p. 306 P. -
56 at
at or ast, conj. [Curtius connects the Sanscr. ati, ultra, nimis, the Gr. eti, the Lat. et, and at in atavus; Vanicek connects with these at, atque, and atqui. Thus the original idea of addition is prominent in eti, et, and atque; and the idea of opposition in at and atqui, which agree with at-ar in meaning as well as in form. After the same analogy, the Gr. pleon, more, has become plên, but; and the Lat. magis has passed into the same meaning in the Fr. mais and the Ital. mai. The confusion in MSS. between at, ac, and et, and between atque and atqui, was prob. caused as much by their connection in idea as in form] (it was sometimes, for the sake of euphony, written ad; cf. Quint. 12, 10; 12, 32; 1, 7, 5; Charis. p. 203 P., where, instead of at conjunctionem esse, ad vero praepositionem, the reading should be, ad conjunctionem esse, at vero praepositionem, Fr.; v. the pass. in its connection; cf. also Vel. Long. p. 2230 P.; Cassiod. p. 2287 P.; Mar. Vict. p. 2458 P. The form ast is found in the old laws; it occurs once in Trag. Rel., but never in Com. Rel. nor in Lucil.; at is found in Plautus about 280 times, and ast about 10 times; in Ter. at about 100 times, and ast once; in Hor. at 60 times, ast 3 times; in Verg. at 168 times, ast 16; in Juv. at 17 times, ast 7; Catull., Tibull., and Prop. use only at, and Pers. (Jahn) only ast; in prose, Cic. uses [p. 186] ast in his epistles. It joins to a previous thought a new one, either antithetical or simply different, and especially an objection; while sed denotes a direct opposition; and autem marks a transition, and denotes at once a connection and an opposition).I.In adding a diff., but not entirely opp. thought, a qualification, restriction, etc., moreover, but, yet; sometimes an emphasized (but never merely copulative) and.A.In gen.: SEI PARENTEM PVER VERBERIT AST OLE PLORASSIT PVER DIVEIS PARENTOM SACER ESTO, if the son strike his father, and the father complain, let the son, etc., Lex Serv. Tullii ap. Fest. s. v. plorare, p. 230 Müll.; Fragm. XII. Tab. ap. Cic. Leg. 2, 24: Philosophari est mihi necesse, at paucis, but only in a few words, Enn., Trag. Rel. p. 65 Rib.:B.DIVOS ET EOS QVI CAELESTES, SEMPER HABITI COLVNTO... AST OLLA PROPTER QVAE etc.,
Cic. Leg. 2, 8, 19; 3, 4, 11: hinc Remus auspicio se devovet atque secundam Solus avem servat. At Romulus pulcer in alto Quaerit Aventino, Enn. ap. Cic. Div. 1, 48, 107 (Ann. v. 83 Vahl.); Plaut. Capt. 5, 4, 22:si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit,
id. ib. 3, 5, 25:paret Amor dictis carae genetricis. At Venus Ascanio placidam per membra quietem Inrigat,
Verg. A. 1, 691:(Aeneas) finem dedit ore loquendi. At, Phoebi nondum patiens, immanis in antro Bacchatur vates,
id. ib. 6, 77; 11, 709 sq.: quo (odore) totum nati corpus perduxit;at illi Dulcis compositis spiravit crinibus aura,
id. G. 4, 416; so id. ib. 4, 460; 4, 513; id. A. 3, 259; 3, 675; 7, 81; 8, 241; 9, 793; Prop. 4, 4, 15; 4, 7, 11; Luc. 3, 664; 4, 36 al.—Also in prose (chiefly post-Aug.):una (navis) cum Nasidianis profugit: at ex reliquis una praemissa Massiliam, etc.,
Caes. B. C. 2, 7:ubi facta sunt, in unum omnia miscentur. At pastilli haec ratio est, etc.,
Cels. 5, 17; 6, 18:quamquam insideret urbem proprius miles, tres urbanae, novem praetoriae cohortes Etruriā ferme Umbriāque delectae aut vetere Latio et coloniis antiquitus Romanis. At apud idonea provinciarum sociae triremes etc.,
Tac. A. 4, 5; 4, 6:negavit aliā se condicione adlecturum, quam si pateretur ascribi albo, extortum sibi a matre. At illa commota etc.,
Suet. Tib. 51; id. Calig. 15; 44; id. Vesp. 5; id. Dom. 4; id. Galb. 7 al.—In the enumeration of particulars:Cum alio cantat, at tamen alii suo dat digito litteras, Naev., Com. Rel. p. 20 Rib.: dant alios aliae (silvae) fetus: dant utile lignum Navigiis pinos... At myrtus validis hastilibus et bona bello Cornus,
Verg. G. 2, 447:Nam neque tum stellis acies obtunsa videtur... At nebulae magis etc.,
id. ib. 1, 401; 3, 87; id. A. 7, 691:Hic altā Sicyone, ast hic Amydone relictā, Hic Andro, etc.,
Juv. 3, 69.— The Vulg. often uses at as a mere continuative, where even et or atque might stand: sciscitabur ab iis ubi Christus nasceretur. At illi dixerunt ei: In etc., Matt. 2, 5; 4, 20; 8, 32; 14, 29; 15, 34 et persaep.—In transition,Esp.,1.To a new narration, like the Gr. de; so the commencement of the fourth book of the Æneid: At regina gravi jam dudum saucia curā, etc. (the third book closes with the narrative of Æneas); so the beginning of the third book of the Thebaid of Statius: At non Aoniae moderator perfidus aulae, etc.; Verg. A. 4, 504; 5, 35; 5, 545; 5, 700; 5, 779; 6, 679; 7, 5; 8, 370; 8, 608; 9, 503; 10, 689; 11, 597; 12, 134 et saep.—Also in the postAug. histt. and other prose writers; so after speaking of the Ubii etc., Tac. says: At in Chaucis coeptavere seditionem praesidium agitantes etc., A. 1, 38; so ib. 4, 13; 12, 62; 14, 23 et saep.—2.To a wonderful, terrible, unexpected, or exciting occurrence or circumstance:3.clamores simul horrendos ad sidera tollit, etc.... At gemini lapsu delubra ad summa dracones Effugiunt,
Verg. A. 2, 225; 3, 225:Lacte madens illic suberat Pan ilicis umbrae, Et facta agresti lignea falce Pales etc. At quā Velabri regio patet etc.,
Tib. 2, 5, 33; Verg. G. 4, 471:consurgit Turnus in ensem et ferit. Exclamant Troes trepidique Latini, Arrectaeque amborum acies. At perfidus ensis Frangitur in medio,
id. A. 12, 731; 10, 763:adusque Supremum tempus, ne se penuria victūs Opprimeret metuebat. At hunc liberta securi divisit medium,
Hor. S. 1, 1, 99: Magnus quanto mucrone minatur Noctibus hibernis et sidera terret Orion. At sonipes habitus etc., Stat. S. 1, 1, 46.—To a passionate appeal, etc., in which case the antecedent clause is not expressed, but must be considered as existing in the mind of the speaker; cf. in Gr. alla su, su de.a.In passing to an interrogation, exhortation, request:b.At, scelesta, viden ut ne id quidem me dignum esse existumat?
Plaut. As. 1, 2, 23; id. Aul. 1, 1, 8:At qui nummos tristis inuncat?
Lucil. 15, 21 Müll.: Me. Sauream non novi. Li. At nosce sane, Plaut. As. 2, 4, 58: Ca. Non adest. Ps. At tu cita, id. Ps. 1, 1, 30:satis habeo, at quaeso hercle etiam vide,
id. Merc. 5, 4, 53 (Ritschl, sat habeo. Sed):at unum hoc quaeso... Ut, etc.,
id. Capt. 3, 5, 89:at tu, qui laetus rides mala nostra caveto Mox tibi,
Tib. 1, 2, 87:Hunc ut Peleus vidit, At inferias, juvenum gratissime Crantor, Accipe, ait,
Ov. M. 12, 367:at tu, nauta, vagae ne parce malignus arenae Ossibus et capiti inhumato Particulam dare,
Hor. C. 1, 28, 23.—In prose:at vide quid succenseat,
Cic. Fam. 7, 24, 2:itaque pulsus ego civitate non sum, quae nulla erat: at vide, quam ista tui latrocinii tela contempserim,
id. Part. Or. 4, 1, 28; id. Dom. 44; App. M. 6, p. 179, 18.—In expressions of passion, astonishment, indignation, pain, etc.:c.At ut scelesta sola secum murmurat,
Plaut. Aul. 1, 1, 13: Sc. Nunc quidem domi certost: certa res est Nunc nostrum opservare ostium, [ubi] ubist. Pa. At, Sceledre, quaeso, Ut etc., id. Mil. 2, 4, 46:At o deorum quidquid in caelo regit Terras et humanum genus, Quid iste fert tumultus?
Hor. Epod. 5, 1:At tibi quanta domus rutila testudine fulgens, etc.,
Stat. S. 2, 4, 11.—In prose:horum omnium studium una mater oppugnat: at quae mater?
Cic. Clu. 70; id. Verr. 2, 2, 45:at per deos immortales! quid est, quod de hoc dici possit,
id. ib. 2, 1, 46:institui senatores, qui omnia indicum responsa perscriberent. At quos viros!
id. Sull. 42; id. Deiot. 19, 33:tangit et ira deos: at non impune feremus,
Ov. M. 8, 279; 10, 724:at tibi Colchorum, memini, regina vacavi,
id. H. 12, 1.—In indignant imprecations:d.At te di omnes cum consilio, Calve, mactāssint malo! Pomp., Com. Rel. p. 245 Rib.: At te Juppiter diique omnes perdant!
Plaut. Most. 1, 1, 37:At te di deaeque faxint cum isto odio, Laches,
Ter. Hec. 1, 2, 59:At te di perdant,
id. Eun. 3, 1, 41:At tibi di dignum factis exitium duint,
id. And. 4, 1, 42:At vobis male sit,
Cat. 3, 13:At tibi, pro scelere, exclamat, pro talibus ausis Di... persolvant grates dignas et praemia reddant Debita!
Verg. A. 2, 535.—In prose:At vos, ait, devota capita, respiciant di perjuriorum vindices,
Just. 14, 4, 10.—Rarely of friendly inclination, disposition:e.At tibi di bene faciant omnes,
Plaut. Pers. 4, 3, 18:At tibi di semper, adulescens, quisquis es, faciant bene,
id. Men. 5, 7, 32:At tu, Catulle, destinatus obdura,
Cat. 8, 19.—In entreaty:II.At vos, o superi, miserescite regis,
Verg. A. 8, 572:at tu, pater deūm hominumque, hinc saltem arce hostes,
Liv. 1, 12.—In adding an entirely opposite thought, but, but indeed, but on the other hand, on the contrary, etc. (the strictly class. signif. of the word).A.In gen.: at differentiam rerum significat: ut cum dicimus, Scipio est bellator, at M. Cato orator, Paul. ex Fest. p. 11 Müll.: splendet saepe, ast idem nimbis interdum nigret, Att., Trag. Rel. p. 170 Rib.: So. Mentire nunc. Me. At jam faciam, ut verum dicas dicere, Plaut. Am. 1, 1, 189: So. Per Jovem juro med etc. Me. At ego per Mercurium juro, tibi etc., id. ib. 1, 1, 280:a.Atque oppido hercle bene velle illud visus sum, Ast non habere quoi commendarem caprum,
id. Merc. 2, 1, 22:fecit idem Themistocles... at idem Pericles non fecit,
Cic. Att. 7, 11, 3:non placet M. Antonio consulatus meus, at placuit P. Servilio,
id. Phil. 2, 5, 12:majores nostri Tusculanos Aequos... in civitatem etiam acceperunt, at Karthaginem et Numantiam funditus sustulerunt,
id. Off. 1, 11, 35: brevis a naturā nobis vita data est;at memoria bene redditae vitae sempiterna,
id. Phil. 14, 12, 32; id. Cat. 2, 2, 3; id. Leg. 2, 18:crebras a nobis litteras exspecta, ast plures etiam ipse mittito,
id. Att. 1, 16 fin.: Rejectis pilis comminus gladiis pugnatum est. At Germani phalange factā impetus gladiorum exceperunt, Caes. B. G. 1, 52:Postquam Caesar dicendi finem fecit, ceteri verbo alius alii varie adsentiebantur. At M. Porcius Cato hujusce modi orationem habuit,
Sall. C. 52, 1:hac iter Elysium nobis, at laeva... ad impia Tartara mittit,
Verg. A. 6, 542: T. Ante leves ergo pascentur in aethere cervi... M. At nos hinc alii sitientīs ibimus Afros, id. E. 1, 65: Dam. Malo me Galatea petit, lasciva puella... Men. At mihi sese offert ultro meus ignis Amyntas, id. ib. 3, 66; 7, 35; 7, 55; id. G. 1, 219; 1, 242; 1, 370; 2, 151; 2, 184; 3, 331; 4, 18; 4, 180; id. A. 2, 35; 2, 687; 3, 424; 5, 264;6, 489: Ast ego nutrici non mando vota,
Pers. 2, 39:ast illi tremat etc.,
id. 6, 74:Ast vocat officium,
id. 6, 27:At Jesus audiens ait,
Vulg. Matt. 9, 12; 9, 22; 12, 3; 12, 48 et persaep.—In order to strengthen a contrast, sometimes (esp. in Plaut. and Ter.) with contra, e contrario, potius, etiam, vero.(α).With contra:(β).Summis nitere opibus, at ego contra ut dissimilis siem,
Lucil. 26, 19 Müll.:Ergo quod magnumst aeque leviusque videtur... At contra gravius etc.,
Lucr. 1, 366; so id. 1, 570; 1, 1087; 2, 235: L. Opimius ejectus est e patriā: At contra bis Catilina absolutus est, Cic. Pis. 95; id. Verr. 5, 66; id. Sex. Rosc. 131; id. Quinct. 75:At tibi contra Evenit, etc.,
Hor. S. 1, 3, 27:(Cornutus) taedio curarum mortem in se festinavit: at contra reus nihil infracto animo, etc.,
Tac. A. 4, 28.—With e contrario: apud nos mercenarii scribae existimantur;(γ).at apud illos e contrario nemo ad id officium admittitur, nisi, etc.,
Nep. Eum. 1, 5:in locis siccis partibus sulcorum imis disponenda sunt semina, ut tamquam in alveolis maneant. At uliginosis e contrario in summo porcae dorso collocanda, etc.,
Col. 11, 3, 44.—With potius:(δ).at satius fuerat eam viro dare nuptum potius,
Plaut. Cist. 1, 1, 44:at potius serves nostram, tua munera, vitam,
Ov. H. 3, 149.—With etiam: At etiam, furcifer, Male loqui mi audes? but do you even? etc., Plaut. Capt. 3, 4, 31; id. Trin. 4, 2, 151; id. Rud. 3, 4, 6:(ε).At etiam cubat cuculus. Surge, amator, i domum,
but he is yet abed, id. As. 5, 2, 73; so id. Capt. 2, 3, 98; id. Mil. 4, 4, 6:Exi foras, sceleste. At etiam restitas, Fugitive!
Ter. Eun. 4, 4, 1; 5, 6, 10: Proinde aut exeant, aut quiescant, etc.... at etiam sunt, Quirites, qui dicant, a me in exsilium ejectum esse Catilinam, on the contrary, there are indeed people who say. etc., Cic. Cat. 2, 6, 12; id. Phil. 2, 30, 76; id. Quinct. 56; id. Verr. 5, 77; id. Dom. 70 al.—With vero, but certainly:(ζ).At vero aut honoribus aucti aut etc.,
Cic. N. D. 3, 36, 87; id. Off. 2, 20, 70; 2, 23, 80; id. Fin. 1, 10, 33; id. Verr. 2, 5, 17 al.—With certe:(η).Numquam ego te, vitā frater amabilior, Aspiciam posthac. At certe semper amabo,
Cat. 65, 11; 66, 25. —So, quidem—at (very rare) = quidem —autem, Cic. Off. 1, 22, 75.—b.Ironically: Th. Quid valeam? Ly. At tu aegrota, si lubet, per me aetatem quidem, Plaut. Curc. 4, 3, 22:B.at, credo, mea numina tandem Fessa jacent,
Verg. A. 7, 297; 7, 363; Ov. H. 1, 44.—Very freq. in adding an objection, from one's own mind or another's, against an assertion previously made, but, on the contrary, in opposition to this; sometimes, but one may say, it may be objected, and the like:a.Piscium magnam atque altilium vim interfecisti. At nego,
Lucil. 28, 43 Müll.:Quid tandem te impedit? Mosne majorum? At persaepe etiam privati in hac re publicā perniciosos cives morte multārunt. An leges, quae de civium Romanorum supplicio rogatae sunt? At numquam in hac urbe etc.,
Cic. Cat. 1, 11, 28:Appellandi tempus non erat? At tecum plus annum vixit. In Galliā agi non potuit? At et in provinciā jus dicebatur et etc.,
id. Quinct. 41:Male judicavit populus. At judicavit. Non debuit. At potuit. Non fero. At multi clarissimi cives tulerunt,
id. Planc. 11:sunt, quos signa, quos caelatum argentum delectant. At sumus, inquiunt, civitatis principes,
id. Part. Or. 5, 2, 36; id. Fin. 4, 25, 71; id. Verr. 2, 2 fin.:quid porro quaerendum est? Factumne sit? At constat: A quo? At patet,
id. Mil. 6, 15; id. Phil. 2, 9: convivium vicinorum cotidie compleo, quod ad multam noctem, quam maxime possumus, vario sermone producimus. At non est voluptatum tanta quasi titillatio in senibus. Credo: sed ne desideratio quidem, [p. 187] id. Sen. 14, 47:multo magnus orator praestat minutis imperatoribus. At prodest plus imperator. Quis negat?
id. Brut. 73, 256; id. Div. 2, 29, 62; 2, 31, 67; 2, 32, 69 al.:Maxime Juppiter! At in se Pro quaestu sumptum facit hic,
Hor. S. 1, 2, 18 al. — In this case freq. strengthened,By pol, edepol, hercule: At pol ego neque florem neque flocces volo mihi, Caecil., Com. Rel. p. 67 Rib.: So. Non edepol volo profecto. Me. At pol profecto ingratiis, Plaut. Am. 1, 1, 215; so id. As. 2, 2, 34; 4, 2, 14; id. Capt. 3, 4, 64; id. Cas. 2, 3, 15; id. Cist. 4, 2, 70; id. Trin. 2, 4, 73: Ha. Gaudio ero vobis. Ad. At edepol nos voluptati tibi, id. Poen. 5, 4, 61; 3, 1, 68:b.At hercule aliquot annos populus Romanus maximā parte imperii caruit,
Cic. Imp. Pomp. 54; id. Sex. Rosc. 50:at hercle in eā controversiā, quae de Argis est, superior sum,
Liv. 34, 31:At, Hercule, reliquis omnibus etc.,
Plin. 7, 50, 51, § 169:At, hercules, Diodorus et in morbo etc.,
id. 29, 6, 39, § 142:At hercule Germanicum Druso ortum etc.,
Tac. A. 1, 3; 1, 17; 1, 26;3, 54: At, hercules, si conscius fuissem etc.,
Curt. 6, 10, 20 al. —By enim, which introduces a reason for the objection implied in at, but certainly, but surely, but indeed, etc., alla gar: At enim tu nimis spisse incedis, Naev., Com. Rel. p. 16 Rib.; Turp. id. p. 93: at enim nimis hic longo sermone utimur;c.Diem conficimus,
Plaut. Trin. 3, 3, 78:At enim istoc nil est magis etc.,
Ter. Heaut. 4, 3, 21:At enim vereor, inquit Crassus, ne haec etc.,
Cic. de Or. 3, 49, 188:cum dixisset Sophocles, O puerum pulchrum, Pericle. At enim praetorem, Sophocle, decet non solum manus, sed etiam oculos abstinentes habere, etc.,
id. Off. 1, 40, 144 Beier; so id. Mur. 35, 74; id. Inv. 2, 17, 52 al.:at enim inter hos ipsos existunt graves controversiae,
id. Quinct. 1; so id. Imp. Pomp. 17, 51; 20, 60; id. Phil. 2, 2, 3; id. Ac. 2, 17, 52:At enim cur a me potissimum hoc praesidium petiverunt?
id. Div. in Caecil. 4, 15:At enim quis reprehendet, quod in parricidas rei publicae decretum erit?
Sall. C. 51, 25 Kritz:At enim quid ita solus ego circum curam ago?
Liv. 6, 15; 34, 32:At enim eo foedere, quod etc.,
id. 21, 18; 34, 31; 39, 37: At enim nova nobis in fratrum filias conjugia;sed etc.,
Tac. A. 12, 6.—By tamen: Jam id peccatum primum magnum, magnum, at humanum tamen, Ter. Ad. 4, 5, 53: Hi secretis sermonibus... conveniunt;C.nam publice civitas talibus inceptis abhorrebat. At tamen interfuere quidam etc.,
Tac. H. 4, 55:At certe tamen, inquiunt, quod etc.,
Cat. 10, 14.—With a preced. negative, sometimes no antithesis is appended by at, but it is indicated that if what has been said is not true, yet at least something else is true, but yet; sometimes with tamen, but yet; or certe, but at least, yet at least:D.Nolo victumas: at minimis me extis placare volo,
Plaut. Ps. 1, 3, 95:Si tibi non cordi fuerant conubia nostra,... At tamen in vostras potuisti ducere sedes,
Cat. 64, 158 sq.:Non cognoscebantur foris, at domi: non ab alienis, at a suis,
Cic. Ac. 2, 11, 56:Liceat haec nobis, si oblivisci non possumus, at tacere,
id. Fl. 25, 61:Si genus humanum et mortalia temnitis arma, At sperate deos memores fandi atque nefandi,
Verg. A. 1, 543; so id. ib. 4, 615, and 6, 406. —With certe:Haec erant... quorum cognitio studiosis juvenibus si non magnam utilitatem adferet, at certe, quod magis petimus, bonam voluntatem,
Quint. 12, 11, 31; Cels. 2, 15; Suet. Calig. 12, al.—The antithesis is sometimes not so much in the clause appended by at, as in the persons or things introduced in it; so,(α).Esp. freq. in conditional clauses with si, si non, si minus, etiam si, etc.; cf. Herm. ad Viger. 241: Si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit; At erit mi hoc factum mortuo memorabile, if I perish here, but he does not return, yet etc., Plaut. Capt. 3, 5, 26; id. Bacch. 2, 3, 131:(β).si ego digna hac contumeliā Sum maxime, at tu indignus qui faceres tamen,
Ter. Eun. 5, 2, 25:Si tu oblitus es, at di meminerunt,
Cat. 30, 11:si non eo die, at postridie,
Cato, R. R. 2, 1:si non paulo, at aliquanto (post petīsses),
Cic. Quinct. 40; 97; id. Mil. 93 al.:quanta tempestas invidiae nobis, si minus in praesens, at in posteritatem impendeat,
id. Cat. 1, 22; id. Verr. 5, 69; id. Clu. 15: qui non possit, etiam si sine ullā suspitione, at non sine argumento male dicere, id. Cael. 3, 8.—With etsi:(γ).ei, etsi nequāquam parem illius ingenio, at pro nostro tamen studio meritam gratiam referamus,
Cic. de Or. 3, 4, 14; Tac. Or. 19.—With quod si:E.Quod si nihil cum potentiore juris humani relinquitur inopi, at ego ad deos confugiam,
Liv. 9, 1; Tac. A. 1, 67.—At, like autem and de, sometimes serves simply to introduce an explanation: cum Sic mutilus miniteris. At illi foeda cicatrix etc., now an ugly scar etc., Hor. S. 1, 5, 60. —F.And also like de in Hom. and Hdt., it sometimes introduces an apodosis,a.With si: Bellona, si hobie nobis victoriam duis, ast ego templum tibi voveo, if to-day thou bestow victory, then I etc., ean—de, Liv. 10, 19.—b.With quoniam: Nunc, quoniam tuum insanabile ingenium est, at tu tuo supplicio doce etc., since your disposition is past cure, at least etc., epei—de, Liv. 1, 28.► A.At is sometimes repeated at the beginning of several clauses,a.In opposition each to the preceding clause: Soph. Tu quidem haut etiam octoginta's pondo. Paegn. At confidentiā Militia illa militatur multo magis quam pondere. At ego hanc operam perdo, Plaut. Pers. 2, 2, 47 sq.:b.Si ego hic peribo, ast ille, ut dixit, non redit: At erit mi hoc factum mortuo memorabile,
id. Capt. 3, 5, 25 sq.; id. As. 5, 2, 6 sqq. (Cic., in Quir. 7 and 10, opposes at to sed, and Tac., in A. 12, 6, sed to at).—In opposition to some common clause preceding:B.At etiam asto? At etiam cesso foribus facere hisce assulas?
Plaut. Merc. 1, 2, 20: Quid tum esse existimas judicatum? Certe gratīs judicāsse. At condemnārat; at causam totam non audierat;at in contionibus etc.,
Cic. Caecin. 113:Sit flagitiorum omnium princeps: at est bonus imperator, at felix,
id. Verr. 5, 4; id. Sest. 47; id. Fragm. B. 16, 5 B. and K.: Nefarius Hippias Pisistrati filius arma contra patriam ferens;at Sulla, at Marius, at Cinna recte, imo jure fortasse,
id. Att. 9, 10, 3: At non formosa est, at non bene culta puella;At, puto, non votis saepe petita meis?
Ov. Am. 3, 7, 1 sq. Merk.:At quam sunt similes, at quam formosus uterque!
id. F. 2, 395: rideri possit eo quod Rusticius tonso toga defluit: at est bonus ut melior vir Non alius quisquam; at tibi amicus;at ingenium ingens Inculto latet hoc sub corpore,
Hor. S. 1, 3, 30 sqq. (cf. sed—sed,
Cat. 64, 141; Juv. 5, 61; 8, 149; and a similar use of alla in Hellenistic Greek, as alla—alla, 2 Cor. 2, 17: alla—alla —alla, 1 Cor. 6, 11).—Though regularly occupying the first place in its clause or sentence, it sometimes stands second (cf. atque fin.):Saepius at si me, Lycida formose, revisas,
Verg. E. 7, 67; id. G. 3, 331:Tutior at quanto merx est in classe secundā,
Hor. S. 1, 2, 47:Mentior at si quid, etc.,
id. ib. 1, 8, 37:Gramineis ast inde toris discumbitur,
Val. Fl. 8, 255:Major at inde etc.,
Stat. Th. 4, 116.—See more upon this word in Hand, Turs. I. pp. 417-451; Wagner, Quaest. XXXVII. ad Verg. IV. pp. 581- 585. -
57 census
1.census, a, um, Part., from 1. censeo.2.census, ūs, m. [1. censeo].I.A registering and rating of Roman citizens, property, etc., a census; cf. Liv. 1, 42, 5; Dig. 50, 15, and the compendiums referred to under censor:II.habere,
Cic. Verr. 2, 2, 53, § 131:agere,
Liv. 3, 22, 1; 40, 46, 8; Suet. Aug. 27; id. Tib. 21:facere,
Gell. 10, 28, 1:censere, cf. censeo: censu prohibere,
to refuse one admittance into the lists of citizens, Cic. Sest. 47, 101; so,censu excludere,
Liv. 45, 15, 4:manumissio censu,
i. e. when a slave was enrolled in the census at the request of his master, Just. Inst. 1, 5, 1.— Hence,Meton.A.The register of the census, the censor ' s lists, P. Afr. ap. Gell. 7, 11, 9; Cic. Balb. 2, 5; id. Arch. 5, 11; id. Cael. 32, 78; Liv. 39, 44, 2; Dig. 50, 15, 4; 22, 3, 10.—B.The registered property of Roman citizens:C.census senatorum (800,000 sesterces),
Suet. Aug. 41; id. Vesp. 17:census equester (400,000 sesterces),
id. Caes. 33; id. Aug. 40; cf. Juv. 14, 326.—Wealth, riches, property, possessions, in gen. ( = divitiae, opes):2.homo egens, sine censu,
Cic. Fl. 22, 52; so Hor. C. 2, 15, 13; id. S. 2, 3, 324; Ov. F. 1, 217; id. M. 3, 588; 8, 846; Plin. 14, prooem. § 5; Tac. A. 2, 37; Suet. Ner. 38; 44 al.:exiguus,
Hor. Ep. 1, 1, 43:tenuis,
id. ib. 1, 7, 56:opimo onerare digitos,
Plin. 33, 1, 6, § 22.— Poet., = pretium, munera, rich presents, gifts, Ov. M. 7, 739.—Trop.: censu Tullius oris ( by eloquence) Emeritus caelum, Manil. 1, 792; cf. id. 1, 12; 3, 71. -
58 convenio
I.To come together, meet together, assemble (class. and freq.).A.In gen.:2.milites, qui ex provinciā convenerant,
Caes. B. G. 1, 8:omnes... eo convenerant,
id. ib. 3, 16:totius fere Galliae legati ad Caesarem gratulatum convenerunt,
id. ib. 1, 30:quanto multitudo hominum ad hoc judicium,
Cic. Rosc. Am. 5, 11:amici privatique hospites ad eum defendendum convenerunt,
Nep. Timoth. 4, 2:ad clamorem hominum,
Caes. B. G. 4, 37:ad delectationem,
Quint. 3, 4, 6:Pericles, cum haberet collegam Sophoclem, iique de communi officio convenissent,
id. Off. 1, 40, 144:nunc ita convenimus, ut possemus dicere, etc.,
id. Phil. 3, 2, 5:quoniam convenimus ambo,
Verg. E. 5, 1; id. A. 1, 361 al.—With the place to or at which, usu. designated by in and acc.:mei capitis servandi causā Romam Italia tota convenit,
Cic. Pis. 15, 34; id. Div. 2, 23, 50:unum in locum omnes,
Caes. B. G. 4, 19:in coetus scholarum,
Quint. 2, 9, 2:in consilium frequentes,
Cic. Verr. 2, 2, 29, § 71:reguli in unum convenere,
Sall. J. 11, 2:tribuni plebis non desistebant clam inter se convenire,
Cic. Agr. 2, 5, 12:et ex proximis hibernis et a Caesare conventura subsidia,
Caes. B. G. 5, 28 fin.: convenientis manus dissipare, Auct. B. G. 8, 6.—Rarely with in and abl., or with advv. of place (mostly post-Aug.):uno in loco omnes adversariorum copiae convenissent,
Cic. Div. 2, 24, 52 B. and K.; cf.: quanta illic multitudo convenisse dicebatur, id. Verr. 2, 2, 66, § 160 B. and K. (al. illuc):in coloniā Agrippiensi in domum privatam conveniunt,
Tac. H. 4, 55.—Transf., of inanim. and abstr. subjects:B.munera multa huc ab amatoribus,
Plaut. Ps. 1, 2, 44:huc convenit utrumque bivium,
Plin. 6, 28, 32, § 144; cf.:oppi dum in quo omnis negotiatio ejus (Arabiae) convenit,
id. 6, 28, 32, § 157:cum multae causae convenisse unum in locum atque inter se congruere videntur,
Cic. Rosc. Am. 22, 62; so id. ad Q. Fr. 1, 4, 4.—In partic.1.Publicist. t. t. of civil communities which belong in jurisdiction to some chief city:2.ex his civitatibus, quae in id forum convenirent,
Cic. Verr. 2, 2, 15, § 38:Carthaginem conveniunt populi LXV.,
Plin. 3, 3, 4, § 25; cf.:ibi Aethiopicae convenere naves,
id. 5, 28, 29, § 105.—Jurid. t. t.:3.in manum, of a woman who in marriage (by usus, confarreatio, or coëmptio, q. v.) comes into the hands (manus) of her husband,
Cic. Fl. 34, 84; id. Top. 3, 14; Quint. 5, 10, 62; Gai Inst. 3, 84:viro in manum,
Cic. Top. 4, 23:in manum flaminis,
Tac. A. 4, 16 et saep.—In the same sense: in matrimonium alicujus,
Dig. 45, 1, 121, § 1:in matrimonium cum viro,
to marry, Gell. 18, 6, 8; or, in nuptias, Cod. Th. 3, 7, 11.—Act., to go to one to speak to him, make a request of him, etc., to address, accost, meet, visit:b.haut multos homines nunc videre et convenire quam te mavellem,
Plaut. Mil. 2, 2, 16; id. Pers. 5, 2, 74 al.; Ter. And. 1, 3, 22:(Helvetii) cum eum (sc. Caesarem) in itinere convenissent,
Caes. B. G. 1, 27:adversarios ejus,
Nep. Dion, 8, 3:illum Atilium,
Cic. Rosc. Am. 18, 50:neminem conveni—convenio autem cottidie plurimos—quin omnes, etc.,
id. Fam. 9, 14, 1:Bruti pueri Laodiceae me convenerunt,
id. ib. 3, 7, 1.— Pass.:Balbus tantis pedum doloribus afficitur, ut se conveniri nolit,
Cic. Fam. 6, 19, 2:nec eum (Lentulum) a minore Balbo conventum,
id. Att. 9, 6, 1:quod conveniundi patris me tempus capere jubebat,
Ter. Phorm. 5, 4, 9; Cic. Fam. 1, 8, 7; Nep. Dion, 9, 3 al. — Absol.:aditum petentibus conveniendi non dabat,
Nep. Paus. 3, 3.—Jurid. t. t., to meet one judicially, to sue, bring an action against, summon before a tribunal:II.ut heredes ex stipulatu conveniri possint,
Dig. 10, 2, 20; 50, 1, 17:de peculio,
Paul. Sent. 2, 31:pro parte dimidiā,
Dig. 17, 1, 59 et saep.—Also with abstr. objects:dolum aut culpam eorum,
Dig. 26, 7, 38:nomen,
ib. 42, 1, 15.Pregn.A.To come together, to unite, join, combine, couple (cf. coëo, II.).1.Lit., so mostly of the coition of animals, Lucr. 2, 922; Plin. 11, 24, 29, § 85; App. M. 6, p. 177, 38 al.—Of the union of atoms:2.Tandem conveniant ea (primordia) quae convecta repente Magnarum rerum fiunt exordia,
Lucr. 5, 429.—Trop.a.With personal subject, to agree with in wishes, decisions, etc., to accord, harmonize (rare;b.late Lat.),
Hyg. Astr. 2, 4; Dig. 9, 2, 27, § 29; Paul. Sent. 1, 1, § 5 (but in Plaut. Ps. 1, 5, the v. 130 is spurious; v. Ritschl, prol. ad Trin. p. 131).—Far more freq.,Res convenit or impers. convenit, it is agreed upon, or there is unanimity in respect to something, the matter is decided.(α).Res convenit, constr. alicui cum aliquo, inter aliquos, or absol.:(β).cum his mihi nec locus nec sermo convenit,
Plaut. Ps. 4, 7, 10:haec fratri mecum non conveniunt neque placent,
Ter. Ad. 1, 1, 34:de dote mecum conveniri nil potest,
Plaut. Trin. 2, 4, 168:hoc mihi cum tuo fratre convenit,
Cic. Fin. 5, 29, 87; Liv. 2, 39, 8; Quint. 3, 6, 91:pax, quae cum T. Quinctio convenisset,
Liv. 34, 43, 2; cf.:pax convenit,
Sall. J. 38 fin.; Liv. 1, 3, 5; 30, 43, 8:in eas condiciones cum pax conveniret,
id. 29, 12, 14 al.; and:cum imperatoribus Romanis pacem conventam fuisse,
Sall. J. 112, 2:ratio accepti atque expensi inter nos,
Plaut. Most. 1, 3, 146:eo signo quod convenerat revocantur,
Caes. B. C. 1, 28:quod tempus inter eos committendi proelii convenerat,
id. B. G. 2, 19:neminem voluerunt majores nostri esse judicem, nisi qui inter adversarios convenisset,
Cic. Clu. 43, 120; so,judex inter eos,
Val. Max. 2, 8, 2:posse rem convenire... si posset inter eos aliquid convenire,
Cic. Leg. 1, 20, 53:dum rem conventuram putamus,
id. Att. 9, 6, 2:si in eo manerent, quod convenisset,
Caes. B. G. 1, 36: [p. 463] in colloquium convenit;condiciones non convenerunt,
Nep. Hann. 6, 2; cf. Liv. 30, 40, 14; 38, 11, 1 al.:postquam ardentia vidit castra magister equitum (id convenerat signum),
id. 9, 23, 15:signum,
Suet. Oth. 6:omnia conventura,
Sall. J. 83, 2.— Pass.:pacem conventam frustra fuisse,
Sall. J. 112, 2:quibus conventis,
Liv. 30, 43, 7.—Convenit, constr. alicui cum aliquo, inter aliquos, with ut, the acc. and inf., with de and abl., or absol.:B.mihi cum Deiotaro convenit, ut, etc.,
Cic. Att. 6, 1, 14:idne agebas, ut tibi cum sceleratis, an ut cum bonis civibus conveniret?
id. Lig. 6, 18:quicum optime convenisset,
id. Verr. 2, 4, 66, § 147:nunc ita convenit inter me atque hunc, ut, etc.,
Plaut. Capt. 2. 3, 19:non modo inter Patres, sed ne inter consules quidem ipsos satis conveniebat,
Liv. 2, 23, 14:conveniat mihi tecum necesse est, ipsum fecisse, etc.,
Cic. Rosc. Am. 29, 79; Sen. Ben. 7, 4, 5; id. Brev. Vit. 7, 3:inter omnis vero convenit, Sibyllam ad Tarquinium Superbum tris libros attulisse,
Plin. 13, 13, 27, § 88; cf. Suet. Vesp. 25: convenit, jam inde per consules reliqua belli perfecta, it is generally asserted, homologeitai, Liv. 9, 16, 1; cf. Suet. Claud. 44 et saep.:cum de facto convenit, et quaeritur, etc.,
Cic. Inv. 1, 8, 11; id. Fin. 4, 26, 72:de duobus minus convenit,
Liv. 2, 33, 2; Quint. 1, 4, 17; Col. 2, 9 init.; Sen. Clem. 2, 7, 4; Gell. 2, 22, 2:quamquam de hoc parum convenit,
Quint. 5, 10, 2:quaedam sunt, de quibus inter omnes convenit,
id. 2, 12, 2; 4, 5, 28; Cic. N. D. 2, 4, 9; Liv. 42, 25, 11; Sen. Q. N. 2, 12, 2; Plin. Pan. 29, 5:ubi de pace non convenit, signa cecinere,
Flor. 2, 6, 59 al.:convenit, victi utri sint eo proelio, Urbem, agrum, etc.... seque uti dederent,
Plaut. Am. 1, 1, 70:convenerat, ne interloquereris,
Sen. Clem. 1, 9, 9; cf.:quibus consulibus interierit non convenit,
Nep. Hann. 13, 1:pacto convenit, etc.,
Liv. 24, 6, 7; Plaut. Aul. 2, 2, 80:omnis exercitus, uti convenerat. Numidiā deductus, etc.,
Sall. J. 39, 4:Patres igitur jurati (ita enim convenerat),
Liv. 30, 40, 12:pro argento si aurum dare mallent, darent convenit,
id. 38, 11, 8.—To fit with, in, or to something, to suit, be adapted to.1.Lit. (rare):2.quae (cupa) inter orbes conveniat... quae (fistula) in columellam conveniat,
Cato, R. R. 21, 1:conveniebatne in vaginam tuam machaera militis?
Plaut. Ps. 4, 7, 85:si cothurni laus illa esset, ad pedem apte convenire,
Cic. Fin. 3, 14, 46.—More freq.,Transf.: res convenit, or impers. convenit, the thing (or it) is fit, becoming, seemly, suitable, appropriate, proper, serviceable for something, it becomes, = consentit, congruit.a.Res convenit, constr. with in or ad aliquid, cum aliquā re, the dat., acc., acc. and inf., or absol.(α).In or ad aliquid:(β).ceterae vites in quemvis agrum conveniunt,
Cato, R. R. 6 fin.; cf. Varr. R. R. 1, 19, 1:quid minus in hunc ordinem convenit? etc.,
Cic. Phil. 9, 4, 8:convenire quae vitia in quemvis videntur potius, etc.,
id. Verr. 2, 1, 49, § 128; id. Rosc. Am. 23, 65:hoc in te unum,
id. N. D. 2, 29, 74 Orell. N. cr. nullam contumeliam jacere potueris, quae non ad maximam partem civium conveniret, id. Sull. 7, 23.—Cum aliquā re:(γ).haec tua deliberatio non mihi convenire visa est cum oratione Largi,
Cic. Fam. 6, 8, 2; so id. Fin. 3, 22, 73 al.—With dat.:(δ).num videntur convenire haec nuptiis?
Ter. And. 2, 2, 29; so Cic. Prov. Cons. 17, 41; id. Fin. 3, 22, 74; Sall. J. 85, 40; Quint. 6, 3, 25; Suet. Galb. 14 et saep.—With acc.:(ε).itidem ut tempus anni, aetatem aliam aliud factum convenit,
Plaut. Merc. 5, 4, 24 dub. (Lachm. ap. Lucr. p. 64, conj. condecet).—With acc. and inf.:(ζ).hoc non convenit, me... agrum habere,
Plaut. Trin. 3, 2, 55; so Prop. 2, 1, 41.—With in and abl.:(η).nihil autem minus in perfecto duce quam festinationem... convenire arbitrabatur,
Suet. Aug. 25.—Absol.: hanc mi expetivi, contigit;b.conveniunt mores, etc.,
Ter. And. 4, 2, 13:nomen non convenit,
id. ib. 5, 4, 39; id. Phorm. 1, 2, 3 (cf. impers.: rationes conferatis; adsidunt;subducunt: ad nummum convenit,
Cic. Att. 5, 21, 12):non bene conveniunt, nec in unā sede morantur Majestas et amor,
Ov. M. 2, 846:medius ille orationis modus maxime convenit,
Quint. 6, 2, 19 et saep.—Convenit, impers., constr. with a clause as subject (so esp. freq. in Lucr. and the elder Pliny).(α).Haud convenit, unā ire cum amicā imperatorem in viā, Ter. Eun. 3, 2, 41:(β).convenit illud in his rebus obsignatum habere, Lucr 2, 582: per se sibi vivere,
id. 3, 685:dicere causas leti,
id. 6, 708 et saep.:quo maxime contendi conveniat,
Caes. B. G. 7, 85, 2:convenit Evandri victos discedere ad urbem,
Verg. A. 12, 184; so Hor. A. P. 226; Vell. 1, 3, 2; Quint. 7, 3, 9; Plin. 18, 13, 33, § 126; cf. id. 33, 1, 5, § 15 Sillig.—With ut:1.quī enim convenit, ut? etc.,
Cic. Phil. 7, 2, 4 (al. evenit):si tibi curae Quantae conveniat Munatius,
Hor. Ep. 1, 3, 31; cf. Quint. 8, 6, 63. —To express assent:convenit,
well, it is agreed, Plaut. Cas. 2, 3, 54.—Hence,convĕnĭens, entis, P. a.A.(Acc. to II. A. 2.) Agreeing, consistent, accordant, harmonious (syn.:B.consentiens, concors, congruens): bene convenientes propinqui,
Cic. Off. 1, 17, 58; cf.:convenientes optime propinqui cognatique,
id. Rosc. Am. 34, 96; Suet. Tib. 7:recta et convenientia et constantia natura desiderat,
Cic. Off. 3, 8, 35:conveniens et conjuncta constantia inter augures,
id. Div. 2, 39, 82:motus,
Lucr. 1, 1029; cf.:inter se motus,
id. 2, 941.—More frequently,(Acc. to II. B. 2.) Fitting to something, appropriate to, meet, fit, suitable, = congruens; constr. with cum, the dat., ad aliquid, inter se, in and acc. or abl., or absol.(α).With cum (rare): motus oris conveniens cum ipsius verbi demonstratione, Nigid. ap. Gell. 10, 4, 4:(β).dies conveniens cum populi vultu,
Ov. P. 2, 1, 28.—With dat. (very freq.):(γ).nihil in hac praeclarā epistulā scriptum ab Epicuro congruens et conveniens decretis ejus reperietis,
Cic. Fin. 2, 31, 99; Quint. 3, 11, 20; 6, 3, 102 al.; Suet. Tib. 50; Hor. A. P. 316; Ov. P. 3, 9, 36 et saep.:aut sibi convenientia finge,
Hor. A. P. 119; cf. Quint. 11, 1, 11:bono civi convenientissimum credidi amplecti, etc.,
Plin. Ep. 3, 18, 1:disciplina convenientissima,
Vell. 1, 6, 3.—Ad aliquid (rare):(δ).nihil est tam conveniens ad res vel secundas vel adversas,
Cic. Lael. 5, 17:sonus ad formam tauri,
Ov. Ib. 436.—In aliquid (very rare):(ε).forma in illam conveniens amplitudinem,
Vell. 2, 29, 2.—In aliquā re:(ζ).gratulatio conveniens in eā victoriā,
Liv. 45, 19, 3.—Inter se (rare):(η).in vitā omnia sint apta inter se et convenientia,
Cic. Off. 1, 40, 144:inter se motus,
Lucr. 2, 941.—Absol. (rare):b.quod sit aptum atque conveniens,
Quint. 5, 10, 123:toga,
fitting, fitting close, Ov. A. A. 1, 514:nihil convenientius ducens, quam, etc.,
Suet. Aug. 10.—Conveniens est = convenit, consentaneum est, it is fit, proper, becoming, suitable (post-Aug. and rare; cf.2.congruens): convenientius est dici,
Plin. 34, 7, 16, § 35.— Sup., Plin. Pan. 87, 1; id. Ep. 10, 3 (20), 2.— Adv.: convĕnĭen-ter, fitly, suitably, conformably, consistently (syn.. congruenter, constanter; class.;most freq. in Cic.): convenienter cum naturā vivere (with congruere),
Cic. Tusc. 5, 28, 82:convenienter naturae vivere (with congruenter),
id. Fin. 3, 7, 26; cf. id. Off. 3, 3, 13 al.; Hor. Ep. 1, 10, 12:convenienter sibi dicere (with constanter),
Cic. Tusc. 5, 9, 26; Ov. A. A. 3, 546:convenienter ad praesentem fortunae statum loqui,
Liv. 23, 5, 4.— Sup., Aug. Civ. Dei, 18, 44.—con-ventum, i, n. (acc. to II. A. 2.), an agreement, compact, covenant, convention, accord (in good prose):facere promissa, stare conventis, reddere deposita,
Cic. Off. 3, 25, 95; 1, 10, 32; id. Part. Or. 37, 130; Liv. 29, 24, 3; Sil. 1, 10 al.—As a jurid. expression, very freq. in the connection pactum conventum (for which the MSS. sometimes, perh. through interpolation, give pactum et conventum), Cic. Part. Or. 37, 130; id. de Or. 2, 24, 100; id. Caecin. 18, 51; id. Att. 6, 3, 1; Juv. 6, 25; v. pactum. -
59 denego
dē-nĕgo, āvi, ātum, 1, v. a.I.To deny a thing, to say it is not so (very rare):II.datum denegant, quod datum est,
Plaut. Men. 4, 2, 12:objecta,
Tac. A. 15, 57.—Far more freq. and class. (cf., on the contrary, abnego).—To reject, refuse, deny a request, entreaty, etc. (for syn. cf.: nego, infitias eo, infitior, diffiteor, recuso, abnuo, renuo, detrecto).(α).With acc.:(β).si tibi denegem, quod me oras,
Plaut. Trin. 5, 2, 47:cum id quod antea petenti denegasset, ultro polliceretur,
Caes. B. G. 1, 42; cf. id. B. C. 1, 32, 6:auxilia,
Hirt. B. G. 8, 45:praemium dignitatis, quod populus Romanus, cum hujus majoribus semper detulisset, huic denegaret,
Cic. Fl. 1; id. Verr. 2, 5, 14; cf. id. Phil. 11, 8, 19:sperata gaudia Nymphae Denegat,
Ov. M. 4, 369 et saep.;with ellipsis of object: duo rogavi te: ne deneges mihi,
Vulg. Prov. 30, 7.— Poet. of subjects not personal:undas amnis, afflatus ventus,
Ov. Ib. 107 sq.:oratorium ingenium alicui,
Tac. Or. 10.—With inf. or acc. and inf. ( poet.):(γ).denegavit, se dare granum tritici,
Plaut. Stitch. 4, 1, 52; Ter. And. 1, 5, 6; Prop. 2, 24, 28 (3, 19, 12 M.):dare denegaris,
Ter. Heaut. 3, 1, 78; Hor. Od. 3, 16, 38.—Absol., Ter. And. 1, 1, 131; 4, 1, 6; 9; Cic. Fam. 5, 12, 2; id. Att. 1, 1; Suet. Caes. 1 al.—(δ).With se, to deny one's self, i. e. subject his own will to another's (eccl. Lat.), Vulg. Marc. 8, 34. -
60 desiderium
dēsīdĕrĭum, ii, n. [desidero], a longing, ardent desire or wish, properly for something once possessed; grief, regret for the absence or loss of any thing (for syn. cf.: optio, optatio, cupido, cupiditas, studium, appetitio, voluntas—freq. and class.).I.Prop.(α).With gen. object.:(β).te desiderium Athenarum cepisset,
Ter. Hec. 1, 2, 13; cf.:me desiderium tenet urbis,
Cic. Fam. 2, 11; Hor. Ep. 1, 14, 22;and, locorum,
Ov. Tr. 3, 2, 21:rerum earum,
Lucr. 3, 901; cf. id. 3, 922; 918:esse in desiderio alicujus,
Cic. Fam. 2, 12 fin.:desiderium conjunctissimi viri ferre,
id. Lael. 27, 104:Scipionis desiderio moveri,
id. ib. 3, 10:tam cari capitis,
Hor. Od. 1, 24, 1:defuncti,
Suet. Calig. 6 et saep.:desiderio id fieri tuo (for tui),
Ter. Heaut. 2, 3, 66; cf.:voluntas, in qua inest aliqua vis desiderii ad sanandum volnus injuriae,
Cic. Fam. 15, 4, 14.—Absol.: pectora dura tenet desiderium, Enn. ap. Cic. Rep. 1, 41:II.alicui esse magno desiderio,
Ter. Heaut. 4, 5, 5:explere exspectationem diuturni desiderii,
Cic. de Or. 1, 47, 205:quo (desiderio) conficior,
id. Or. 10:ex desiderio laborare,
id. Fam. 6, 11:facere aliquid cum desiderio,
id. Lael. 21, 81:demus hoc desiderio jam pene publico,
Quint. 8, 4, 29 et saep. In plur.: desideria alicujus commovere, Cic. Rab. perd. 9, 24; Hor. Od. 4, 5, 15 et saep.Trop., of a person, as the object of longing:III.nunc desiderium, curaque non levis,
Hor. Od. 1, 14, 18: desiderio meo nitenti, Catull. 2, 5;and as a term of endearment: mea lux, meum desiderium... valete, mea desideria, valete,
Cic. Fam. 14, 2, 2 fin.; Catull. 2, 5.—Transf.A.Want, need, necessity, [p. 557] in general (rare;B.not ante-Aug.): cibi potionisque desiderium naturale,
Liv. 21, 4 et saep.:pro desiderio corporum,
Plin. 11, 50, 111, § 264:desideria scabendi,
id. 30, 14, 43, § 127 al. —In the time of the empire, a request, petition on the part of inferiors:C.desideria militum ad Caesarem ferenda,
Tac. A. 1, 19; 1, 26; Suet. Aug. 17; Plin. Pan. 79, 6; Dig. 1, 16, 9; 25, 3, 5.—Desires, pleasures (late Lat.):servientibus desideriis et voluptatibus,
Vulg. Tit. 3, 3:carnis,
id. Ephes. 2, 3.
См. также в других словарях:
request — I noun appeal, application, asking, begging, behest, beseechment, bid, call, claim, demand, desideratum, entreaty, exaction, expressed desire, impetration, imploration, importunity, insistence, invitation, invocation, motion, obsecration, order,… … Law dictionary
request — [ri kwest′] n. [ME < OFr requeste < ML requesta < fem. pp. of VL * requaerere: see REQUIRE] 1. the act of asking, or expressing a desire, for something; solicitation or petition 2. something asked for [to grant a request] 3. the state of … English World dictionary
Request — Re*quest (r[ e]*kw[hand]st ), n. [OE. requeste, OF. requeste, F. requ[^e]te, LL. requesta, for requisita, fr. L. requirere, requisitum, to seek again, ask for. See {Require}, and cf. {Quest}.] 1. The act of asking for anything desired; expression … The Collaborative International Dictionary of English
Request — Re*quest (r? kw?st ), v. t. [imp. & p. p. {Requested}; p. pr. & vb. n. {Requesting}.] [Cf. OF. requester, F. requ[^e]ter.] 1. To ask for (something); to express desire ffor; to solicit; as, to request his presence, or a favor. [1913 Webster] 2.… … The Collaborative International Dictionary of English
Request — may refer to: *a question *in computer science, a message sent between objects *Request TV, a defunct pay per view service … Wikipedia
Request — (englisch für Anfrage) steht für einen US amerikanischen Hersteller, siehe ReQuest Inc. die Anfrage eines Clients an einen Server im Client Server Modell Diese Seite ist eine Begriffsklärung … Deutsch Wikipedia
request — The noun is commonly followed by for (a request for more time). The verb, unlike ask, cannot be used in constructions of the type ☒ We requested them for more time; the correct sequence is either We requested more time from them or We requested… … Modern English usage
request — [n] question or petition appeal, application, asking, begging, call, commercial, demand, desire, entreaty, inquiry, invitation, offer, prayer, recourse, requisition, solicitation, suit, supplication; concept 662 Ant. answer, reply request [v] ask … New thesaurus
request — vb *ask, solicit Analogous words: *beg, entreat, beseech, implore, supplicate, importune: appeal, petition, sue, pray (see under PRAYER) … New Dictionary of Synonyms
request — ► NOUN 1) an act of asking politely or formally for something. 2) a thing that is asked for in such a way. ► VERB 1) politely or formally ask for. 2) politely or formally ask (someone) to do something. DERIVATIVES requester noun … English terms dictionary
request — I n. 1) to file, make, submit a request (to file a request with the appropriate authorities; she has a request to make of us; to submit a request to the mayor s office) 2) to act on; honor a request 3) to deny, reject a request 4) a desperate,… … Combinatory dictionary