Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

requīro

  • 1 requiro

    rĕquīro, ĕre, quīsīvī, quīsītum - tr. - [st1]1 [-] rechercher, être à la recherche de, être en quête de.    - Varum requirebat, Caes. BC. 2, 35, 1: il recherchait Varus.    - libros requirere, Cic. Fin. 3, 10: être en quête de livres.    - requisisse dicitur Archimedem illum, Cic. Verr. 4, 131: on dit qu'il fit rechercher l'illustre Archimède. [st1]2 [-] être en quête d'une réponse, d'une solution à une question, demander, s'informer.    - recte requiris, Cic. Br. 183: ta question est judicieuse.    - aliquid ex aliquo ou ab aliquo ou de aliquo requirere: demander qqch à qqn.    - rem a me saepe deliberatam requiris, Cic. Ac. 1, 4: ta question porte sur un point souvent débattu dans ma pensée.    - facilia sunt ea, quae a me de Vatinio requiris, Cic. Fam. 1, 9, 19:    - avec int. indir. - illud a te requiro, quae te tanta poena vexet, Cic. Dom. 3: je te demande quel terrible châtiment te tourmente.    - ex quibus requiram, quonam modo... Cic. Cael. 67: je leur demanderai comment donc...    - quae fortuna discriminis fuisset, requirebant, Curt. 3: elles demandaient quelle avait été l'issue de la bataille. [st1]3 [-] rechercher, réclamer (une chose dont on a l'habitude et qui manque).    - oratio contractior quam aures populi requirunt, Cic. Br. 120: parole plus ramassée que ne le réclame l'oreille du public, trop ramassée pour satisfaire aux exigences de l'auditoire.    - oculi veterem consuetudinem fori requirent, Cic. Mil. 1: les yeux cherchent à retrouver l'ancienne coutume du forum. [st1]4 [-] demander (une chose qui manque), chercher en vain, ne pas trouver, regretter de ne pas trouver, désirer (ce qui manque), regretter (l'absence de).    - majorum nostrorum saepe requiro prudentiam, Cic. Par. 7: souvent je regrette de ne pas trouver autour de moi la sagesse de nos ancêtres.    - Caesaris in se indulgentiam requirunt, Caes. BG. 7, 63: ils regrettent les bontés de César à leur égard.    - nihil de suis veteribus ornamentis requiret, Cic.: il n'aura rien à regretter de son ancienne considération. [st1]5 [-] réclamer, avoir besoin de.    - magnam res diligentiam requirebat, Caes. BG. 6, 34, 3: les circonstances exigeaient une grande attention.    - in hoc bello virtutes animi magnae et multae requiruntur, Cic. Pomp. 64: dans cette guerre beaucoup de grandes qualités morales sont nécessaires.    - virtus nullam requirit voluptatem, Cic. Fin. 1, 61: la vertu n'a besoin en aucune façon du plaisir.
    * * *
    rĕquīro, ĕre, quīsīvī, quīsītum - tr. - [st1]1 [-] rechercher, être à la recherche de, être en quête de.    - Varum requirebat, Caes. BC. 2, 35, 1: il recherchait Varus.    - libros requirere, Cic. Fin. 3, 10: être en quête de livres.    - requisisse dicitur Archimedem illum, Cic. Verr. 4, 131: on dit qu'il fit rechercher l'illustre Archimède. [st1]2 [-] être en quête d'une réponse, d'une solution à une question, demander, s'informer.    - recte requiris, Cic. Br. 183: ta question est judicieuse.    - aliquid ex aliquo ou ab aliquo ou de aliquo requirere: demander qqch à qqn.    - rem a me saepe deliberatam requiris, Cic. Ac. 1, 4: ta question porte sur un point souvent débattu dans ma pensée.    - facilia sunt ea, quae a me de Vatinio requiris, Cic. Fam. 1, 9, 19:    - avec int. indir. - illud a te requiro, quae te tanta poena vexet, Cic. Dom. 3: je te demande quel terrible châtiment te tourmente.    - ex quibus requiram, quonam modo... Cic. Cael. 67: je leur demanderai comment donc...    - quae fortuna discriminis fuisset, requirebant, Curt. 3: elles demandaient quelle avait été l'issue de la bataille. [st1]3 [-] rechercher, réclamer (une chose dont on a l'habitude et qui manque).    - oratio contractior quam aures populi requirunt, Cic. Br. 120: parole plus ramassée que ne le réclame l'oreille du public, trop ramassée pour satisfaire aux exigences de l'auditoire.    - oculi veterem consuetudinem fori requirent, Cic. Mil. 1: les yeux cherchent à retrouver l'ancienne coutume du forum. [st1]4 [-] demander (une chose qui manque), chercher en vain, ne pas trouver, regretter de ne pas trouver, désirer (ce qui manque), regretter (l'absence de).    - majorum nostrorum saepe requiro prudentiam, Cic. Par. 7: souvent je regrette de ne pas trouver autour de moi la sagesse de nos ancêtres.    - Caesaris in se indulgentiam requirunt, Caes. BG. 7, 63: ils regrettent les bontés de César à leur égard.    - nihil de suis veteribus ornamentis requiret, Cic.: il n'aura rien à regretter de son ancienne considération. [st1]5 [-] réclamer, avoir besoin de.    - magnam res diligentiam requirebat, Caes. BG. 6, 34, 3: les circonstances exigeaient une grande attention.    - in hoc bello virtutes animi magnae et multae requiruntur, Cic. Pomp. 64: dans cette guerre beaucoup de grandes qualités morales sont nécessaires.    - virtus nullam requirit voluptatem, Cic. Fin. 1, 61: la vertu n'a besoin en aucune façon du plaisir.
    * * *
        Requiro, requiris, pen. prod. requisiui, requisitum, penul. prod. requirere. Terent. Cercher aucun, Querir, Recercher, Requerir.
    \
        Aliquem vocibus, vel sermone requirere. Plin. iunior. Appeler et hucher aucun en le cerchant.
    \
        Requirere ab aliquo. Plin. iunior. Luy demander de quelque chose.
    \
        Siquis requirit a te cur Romae non sim. Cic. Si aucun te demande pourquoy, etc.
    \
        Requirere. Cic. Requerir, Demander affectueusement.
    \
        In hoc bello Asiatico virtutes animi multae et magnae requiruntur. Cic. Sont requises et necessaires.
    \
        Nullam requirit voluptatem. Cic. Elle n'ha que faire de plaisirs et voluptez, Elle n'en ha point de besoing, Elle ne les requiert point.
    \
        In quo maiorum nostrorum saepe requiro prudentiam. Cic. Je trouve que noz ancestres ont eu faulte de prudence en cela.
    \
        Vereor ne literarum a me officium requiras. Cic. Je crains que tu ne me vueilles blasmer que je ne t'escris point assez souvent.
    \
        Requirere. Cicero. Desirer de ravoir ce que nous avons eu, Regretter.
    \
        Requisitum est. Cic. On a demandé.
    \
        Requisita naturae dixit Sallustius, per periphrasin. Les necessitez de nature.

    Dictionarium latinogallicum > requiro

  • 2 requiro

    requīro, quīsīvī, quīsītum, ere (re u. quaero), I) hersuchen, zur Stelle suchen, aufsuchen, 1) eig.: cervam, Gell.: libros, Cic.: alqm, Ter.: columbae evolitant ad requirendos cibos, Colum. – 2) übtr.: a) vermissen, maiorum prudentiam in alqa re, Cic.: subsidia belli, Cic.: multos inde requiro, Ov.: quae nonnumquam requirimus (an Kato) auszusetzen haben, Cic. Mur. 61. – b) verlangen, erfordern, für nötig halten, neque amplius requisivit, verlangte weiter nichts, Nep.: non intellego, quid requirat, ut sit beatior, Cic.: virtus nullam voluptatem requirit, Cic.: in hoc bello virtutes multae requiruntur, Cic. – II) nach etw. fragen, forschen, nachfragen, nachforschen, sich erkundigen, 1) im allg., mit u. ohne ab od. ex od. de alqo (bei jmd.), alqd (nach etw.) od. de alqa re (in betreff usw.), dicam hercle; etenim recte requiris, Cic.: requ. vera, Lucr.: domum alcis, Cic.: tua facta requirere coepi, Ov.: facilia sunt, quae a me de Vatinio et de Crasso requiris, Cic.: cum modo aliquid de antiquitate ab eo requireret, modo etc., Nep.: quoniam nihil ex te hi maiores natu requirunt, Cic.: m. folg. indir. Fragesatz, illud quoque requirit, quā ratione fecerit, Cic.: noc quotus annus eat, require, Ov.: ea (vis) quae sit, ab augure collega requiro, Cic.: quas tribus tu tulisti si iam ex te requiram, Cic.: de te tantum requiram, utrum... an etc., Cic.: spätlat., requ. alqm de alqa re, Cassiod. inst. div. litt. praef. (tom. 2. p. 509, a ed. Garet). – 2) prägn.: a) untersuchen, rationes, Cic.: impendia rei publicae, Plin. ep. – b) erforschen, Nachricht einziehen, cum requisisset, ubinam esset, Nep. Att. 10, 4. – / Auch urspr. Form requaero, zB. Plaut. merc. 633 G. – Perf. requisiit, Suet. Nero 6, 4. Über die übrigen synk. Perf. Formen s. Georges Lexikon der lat. Wortf. S. 598.

    lateinisch-deutsches > requiro

  • 3 requiro

    requīro, quīsīvī, quīsītum, ere (re u. quaero), I) hersuchen, zur Stelle suchen, aufsuchen, 1) eig.: cervam, Gell.: libros, Cic.: alqm, Ter.: columbae evolitant ad requirendos cibos, Colum. – 2) übtr.: a) vermissen, maiorum prudentiam in alqa re, Cic.: subsidia belli, Cic.: multos inde requiro, Ov.: quae nonnumquam requirimus (an Kato) auszusetzen haben, Cic. Mur. 61. – b) verlangen, erfordern, für nötig halten, neque amplius requisivit, verlangte weiter nichts, Nep.: non intellego, quid requirat, ut sit beatior, Cic.: virtus nullam voluptatem requirit, Cic.: in hoc bello virtutes multae requiruntur, Cic. – II) nach etw. fragen, forschen, nachfragen, nachforschen, sich erkundigen, 1) im allg., mit u. ohne ab od. ex od. de alqo (bei jmd.), alqd (nach etw.) od. de alqa re (in betreff usw.), dicam hercle; etenim recte requiris, Cic.: requ. vera, Lucr.: domum alcis, Cic.: tua facta requirere coepi, Ov.: facilia sunt, quae a me de Vatinio et de Crasso requiris, Cic.: cum modo aliquid de antiquitate ab eo requireret, modo etc., Nep.: quoniam nihil ex te hi maiores natu requirunt, Cic.: m. folg. indir. Fragesatz, illud quoque requirit, quā ratione fecerit, Cic.: noc quotus annus eat, require, Ov.: ea (vis) quae sit, ab augure collega requiro, Cic.: quas tribus tu tulisti si iam ex te requiram, Cic.: de te tantum requiram, utrum... an etc., Cic.: spätlat., requ. alqm de
    ————
    alqa re, Cassiod. inst. div. litt. praef. (tom. 2. p. 509, a ed. Garet). – 2) prägn.: a) untersuchen, rationes, Cic.: impendia rei publicae, Plin. ep. – b) erforschen, Nachricht einziehen, cum requisisset, ubinam esset, Nep. Att. 10, 4. – Auch urspr. Form requaero, zB. Plaut. merc. 633 G. – Perf. requisiit, Suet. Nero 6, 4. Über die übrigen synk. Perf. Formen s. Georges Lexikon der lat. Wortf. S. 598.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > requiro

  • 4 requiro

    requiro requiro, quisivi, quisitum, ere разузнавать

    Латинско-русский словарь > requiro

  • 5 requiro

    requiro requiro, quisivi, quisitum, ere расспрашивать

    Латинско-русский словарь > requiro

  • 6 requiro

    requiro requiro, quisivi, quisitum, ere выяснять

    Латинско-русский словарь > requiro

  • 7 requiro

    requīro, quīsīvī, quīsītum, ere [re + quaero ]
    1) отыскивать, подыскивать, искать (aliquem Pl; libros C)
    2) устремляться, держать путь (r. portūs V)
    3) не видеть, не находить, не обнаруживать ( prudentiam in aliquā re C); недосчитываться (multos, quos quondam vidi O)
    4)
    а) иметь необходимость, нуждаться, требовать ( misericordiam PS)
    б) pass. requiri быть нужным, требоваться ( in bello multae virtutes requiruntur V)
    5) стараться узнать, расспрашивать, осведомляться (aliquid ab или ex aliquo C etc.; r. de aliquā re C etc.)
    6) исследовать (rationes earum rerum, quas semper videmus C)

    Латинско-русский словарь > requiro

  • 8 requīrō

        requīrō sīvī, sītus, ere    [re-+quaero], to seek again, look after, search for: fratrem, T.: iuvenem oculis animoque, O.: terram oculis, Cu.: libros, V.: vinum generosum, H.— To seek to know, ask, inquire for, demand: Pande requirenti nomen tuum, O.: rationes rerum: mea facta, O.: ex quibus requiram, quem ad modum, etc.: ea, quae a me de Vatinio requiris: aliquid de antiquitate ab eo, N.: cur Romae non sim: Forsitan et, Priami fuerint quae fata, requiras, V.: ubinam esset, N.: dolus an virtus, quis in hoste requirat? V.— To need, want, lack, be in want of, require: desiderat, requirit, indiget: isto bono utare, dum adsit; cum absit, ne requiras: qui beatus est, non intellego, quid requirat, ut sit beatior: magnam res diligentiam requirebat, Cs.: in hoc bello virtutes animi requiruntur, are called for.—To perceive to be wanting, feel the lack of, look in vain for, miss: pristinum morem iudiciorum: pacis ornamenta: Caesaris indulgentiam in se, Cs.: quae (bona) nonnumquam requirimus, lament the absence of: Amissos longo socios sermone, i. e. lament, V.
    * * *
    requirere, requisivi, requisitus V
    require, seek, ask for; need; miss, pine for

    Latin-English dictionary > requīrō

  • 9 requiro

    rĕ-quīro, sīvi or sii, sītum, 3, v. a. [quaero], to seek again; to look after, to seek or search for; to seek to know, to ask or inquire after (class.; cf.: repeto, reposco, exploro).
    I.
    In gen.: Ph. Quid quaeritas? Ha. Vestigium hic requiro, Qua, etc., Plaut. Cist. 4. 2, 58:

    ego illam requiram jam, ubi ubi est,

    id. Ep. 3, 4, 56; so,

    aliquem,

    id. As. 2, 2, 1; id. Capt. 3, 1, 13; id. Bacch. 3, 5, 2; id. Pers. 4, [p. 1575] 6, 14; Ter. Ad. 3, 4, 65; id. Phorm. 2, 1, 79; 5, 6, 41; Caes. B. C. 2, 35; Cic. Rep. 1, 28, 44; Sall. C. 40, 1: legatos Allobrogum, Greg. M. in Job, 31, 54; Amm. 23, 6 al.; cf.:

    juvenem oculisque animoque,

    Ov. M. 4, 129:

    oculis terram,

    Curt. 4, 7, 11:

    cerva requisita,

    Gell. 15, 22, 6:

    libros,

    Cic. Fin. 3, 3, 10; cf.:

    scripta SCtis abolita,

    Suet. Calig. 16:

    extractum anulum,

    id. Tib. 73:

    membra omnia,

    Quint. 11, 2, 13:

    artus, ossa,

    Ov. M. 2, 336:

    portus Velinos,

    Verg. A. 6, 366:

    cibos,

    Col. 8, 8, 1:

    vinum generosum et lene,

    Hor. Ep. 1, 15, 18:

    animi neque admirantur neque requirunt rationes earum rerum, quas semper vident,

    Cic. N. D. 2, 38, 96:

    causam tam facilis eventus,

    Front. Strat. 3, 1, 2; cf.

    causam,

    Ov. M. 10, 388:

    vera,

    Lucr. 1, 640:

    tua facta,

    Ov. H. 6, 31:

    mea facta,

    id. M 13, 211:

    quaedam requisita se occultant, et eadem forte succurrunt,

    Quint. 11, 2, 7; cf. id. 8, prooem. § 30 Zumpt N. cr.; id. 5, 10, 121:

    quod si quis parum credat, apud ipsum (Lucilium) in nono requirat,

    id. 1, 7, 19.—With dependent clause:

    requireres, rogitares, quis esset, aut unde esset, etc.,

    Plaut. Merc. 3, 4, 48:

    (bestiae) ut requirant atque appetant, ad quas se applicent ejusdem generis animantes,

    Cic. Lael. 21, 81:

    illud quoque requisivi, quā ratione, etc.,

    id. Quint. 29, 88; cf. id. N. D. 1, 22, 60:

    requirunt, num aliquid, etc.,

    Quint. 12, 9, 17:

    forsitan et, Priami fuerint quae fata, requiras,

    Verg. A. 2, 506:

    cum requisisset ubinam esset,

    Nep. Att. 10, 4:

    secum, cur sit bis rapta, requirit,

    Ov. M. 15, 233.— Impers. pass.:

    requiretur fortasse nunc, quemadmodem, etc.,

    Cic. Imp. Pomp. 9, 22. — Absol.:

    videmusne, ut pueri... pulsi requirant et aliquid scire se gaudeant?

    Cic. Fin. 5, 18, 48:

    subito res vetustas reddere se et offerre, nec tantum requirentibus, sed etiam sponte interim,

    Quint. 11, 2, 5:

    pande requirenti nomen terraeque tuumque,

    Ov. M. 4, 679. —
    b.
    Requirere ex or ab aliquo (aliquid), to ask, demand, inquire any thing of a person; to question a person about any thing:

    ex quibus requiram, quonam modo latuerint aut ubi, etc.,

    Cic. Cael. 28, 67:

    si quis requirit cur Romae non sim,

    id. Att. 12, 40, 3; cf.:

    saepe ex me requiris, cur, etc.,

    Tac. Or. 1:

    quoniam nihil ex te hi requirunt,

    Cic. Rep. 2, 38, 64; Quint. 1, 6, 31:

    facilia sunt ea, quae a me de Vatinio requiris,

    Cic. Fam. 1, 9, 19; cf.:

    ut id a me neve in hoc reo neve in aliis requiras,

    id. ib. 1, 9, 19:

    illud mihi numquam in mentem venit a te requirere,

    id. Ac. 1, 1, 5:

    aliquid de antiquitate ab aliquo,

    Nep. Att. 20, 2. —
    II.
    In partic., with the accessory idea of need, to ask for something needed; to need, want, lack, miss, be in want of, require (syn. desidero):

    omnes hoc loco cives Romani vestram severitatem desiderant, vestram fidem implorant, vestrum auxilium requirunt,

    Cic. Verr. 2, 5, 67, § 172:

    qui beatus est, non intellego, quid requirat, ut sit beatior,

    id. Tusc. 5, 8, 23:

    habuit, non habet: desiderat, requirit, indiget,

    id. ib. 1, 36, 87: isto bono utare, dum assit;

    cum absit, ne requiras: nisi forte adulescentes pueritiam, paulum aetate progressi adulescentiam debent requirere,

    id. Sen. 10, 33; id. Fin. 1, 18, 61:

    magnam res diligentiam requirebat,

    Caes. B. G. 6, 34:

    non ex liberis populis reges requiri,

    Cic. Rep. 1, 32, 48:

    mala causa est quae requirit misericordiam, Publ. Syr. v. 312 Rib.: divitias,

    Tib. 1, 1, 41.—
    b.
    Pass., to be required, i. e. to be requisite, necessary:

    in hoc bello Asiatico virtutes animi magnae et multae requiruntur,

    Cic. Imp. Pomp. 22, 64:

    haec in altercatione,

    Quint. 6, 3, 46:

    aliquae orationes ad cognoscendam litium rationem requiruntur,

    id. 10, 1, 23; Col. 1, 7, 1.—
    B.
    Transf., like desiderare, to perceive to be wanting, to look in vain for, to miss:

    qui (oculi) quocumque inciderunt, veterem consuetudinem fori et pristinum morem judiciorum requirunt,

    Cic. Mil. 1, 1:

    libertatem meam,

    id. Planc. 38, 93:

    et pacis ornamenta et subsidia belli,

    id. Imp. Pomp. 2, 6: unum historikon, id. Att. 6, 1, 8:

    Caesaris in se indulgentiam,

    Caes. B. G. 7, 63:

    quae nonnumquam requirimus,

    Cic. Mur. 29, 61:

    aliquid,

    Quint. 2, 10, 15:

    multos, Quos quondam vidi,

    Ov. M. 7, 515:

    vereor, ne desideres officium meum... sed tamen vereor, ne litterarum a me officium requiras,

    Cic. Fam. 6, 6, 1:

    in quo equidem majorum nostrorum saepe requiro prudentiam,

    id. Par. 1, 1, 7.— Hence, rĕquīsītum, i, n., P. a., as subst. (acc. to II.), a want, need, requirement (rare): ad requisita naturae, i. e. to the calls, Sall. Fragm. ap. Quint. 8, 6, 59 (Hist. 1, 54 Dietsch); Spart. Car. 6.

    Lewis & Short latin dictionary > requiro

  • 10 requiro

    to ask for, look for, demand, desire, miss.

    Latin-English dictionary of medieval > requiro

  • 11 requiro

    ,quisivi,quisitum,ere
    отыскивать, требовать, считать нужным

    Latin-Russian dictionary > requiro

  • 12 requiro

    , requisivi, requisitum, requirere 3
      расспрашивать, разузнавать, отыскивать

    Dictionary Latin-Russian new > requiro

  • 13 requaero

    Pl (v. l.) = requiro

    Латинско-русский словарь > requaero

  • 14 requirito

    requīrito, —, —, āre [intens. к requiro ]
    расспрашивать, выведывать ( res novas Pl)

    Латинско-русский словарь > requirito

  • 15 requisita

    requīsīta, ōrum n. [ requiro ]
    потребности, надобности (ad r. respondere Q)

    Латинско-русский словарь > requisita

  • 16 requisitio

    requīsītio, ōnis f. [ requiro ]
    исследование (r. historiae antiquioris AG)

    Латинско-русский словарь > requisitio

  • 17 congressus

    congressus, ūs, m. (congredior), das Zusammenschreiten = das Zusammentreffen, I) im allg., der Zusammentritt, das Zusammentreffen, die Zusammenkunft zur Unterredung usw., congressus, Ggstz. digressus, Cic. ep.: conspectus et congressus tanti viri, Val. Max.: optare congressum, Cic.: in alcis congressum colloquiumque venire, Cic.: ad alcis congressum colloquiumque pervenire, Cic.: alqd in congressum nostrum reservare, Cic.: si quis congressus fuerit mihi cum Caesare, Cic. – im Plur., iam milites, iam duces utrimque congressus quaerere ad colloquia, Liv.: simulat sibi cum dea Egeria congressus nocturnos esse, Liv.: congressus pete meos, suche mich auf, Verg. – übtr., esse alios alibi congressus materiai, die innige Vereinigung, Lucr. 2, 1065: vitatur duriorum consonantium inter se congressus, Quint. 11, 3, 35. – II) insbes.: a) die gesellige Zusammenkunft, das Sich-Zusammengesellen, die gesellige Vereinigung, der gesellige Verkehr, die Gesellschaft, c. cotidianus, Cic.: alcis aditum, congressum, sermonem fugere, Cic.: congressum alcis assiduum vitare, Suet.: se a congressu segregare, Quint.: alqm congressu aequalium prohibere, Liv.: abstinere congressu hominum diu prae pudore, Suet.: congressu aliquo inter se aut naturā ipsā congregari (v. Tieren), Cic. – oft im Plur., primi congressus copulationesque, Cic.: congressus hominum fugere atque odisse, Cic.: congressus nostros, consuetudinem victus, doctissimos sermones requiro tuos, Cic. – b) das In-Berührung-Kommen mit einer Pers. od. Sache, bes. die fleischl. Berührung, der fleischl. Umgang, das Beschlafen, nec ullo congressu feminarum funerumque pollui, sich nicht durch irgend eine Berührung eines Weibes od. einer Leiche verunreinigen, Plin. 12, 54: illos mulierum congressibus inquinavit, Lact. 2, 14, 2. – c) das feindliche Zusammentreffen, der Angriff, ante congressum, Cic.: Neci tris uno congressu mittere, Verg.: primo congressu terga vertere nostros cogere, Caes.: primo congressu pelli fugarique, Sall.: nostri in primo congressu LXX ceciderunt, Caes.: in congressu magnam cladem facere, Sall.: cum his navibus nostrae classi eiusmodi congressus erat, ut etc., Caes. – übtr., vom Eingehen des gerichtlichen Kampfes, primus causae congressus, Quint. 3, 6, 4.

    lateinisch-deutsches > congressus

  • 18 irrequisitus

    ir-requīsītus, a, um (in u. requiro), unaufgesucht, Sidon. epist. 9, 3, 2. Greg. epist. 5, 21.

    lateinisch-deutsches > irrequisitus

  • 19 quaero

    quaero, quaesīvī, quaesītum, ere, I) suchen, aufsuchen, 1) eig.: α) v. leb. Wesen: αα) leb. Wesen: te, Enn. fr.: te ipsum, Ter.: suos, Caes.: suos notos hospitesque, Caes.: Hectora per acies, Ov.: iuvencum per nemora et lucos, Verg.: quaerens per arva piorum invenit Eurydicen, Ov.: quaeritur huic alius (ein Gegner), Verg.: quaeritur (man sucht einen), qui tantae pondera molis sustineat, Ov.: Gutrua- tus celeriter omnium curā quaesitus, Caes.: quaesitus matri (von der M.) agnus, Verg.: u. so filia matri est quaesita, Ov. – liberos ad necem, Cic. Sest. 54: alqm ad poenam, Eutr. 7, 15. – ββ) Lebl.: cibum (v. Hunde), Varro: portum, Caes.: Indiam, Curt.: terras, Ov.: viam, quā etc., Ov.: locum, in quo etc., Curt.: sibi hospitium, Plaut.: domicilia sibi, Curt.: escam in sterquilino, Phaedr. – β) v. lebl. Subjj.: quod natura cibum quaerit cuiusque animantis, Lucr. 4, 856: per imas quaerit (Ufens) iter valles, sucht sich Bahn (= strömt dahin), Verg. Aen. 7, 802: te decisa suum dextera quaerit, Verg. Aen. 10, 395: mutilatae cauda colubrae... moriens dominae vestigia quaerit, Ov. met. 6, 560. – 2) übtr.: a) suchen, α) = aufzutreiben suchen, sich zu verschaffen-, zu erwerben suchen, zu gewinnen suchen, erstreben od. = etw. sich verschaffen, gewinnen, erringen, αα) leb. Wesen: sibi novum imperatorem, Sall.: alci generum, Plin. ep.: antiquis de moribus alci uxorem, Iuven.: heredem in regnum, Verg.: adversus externos militem, Tac. – liberos, zu zeugen suchen, erzielen, Plaut. u. Suet.: iustissimos viros ad administrandam rem publicam, zu gewinnen suchen, Eutr.: u. so melius visum amicos quam servos quaerere, Sall. – ββ) Lebl.: pecuniam (vom Borger), Nep.: opus (Arbeit), Cic. u. Liv.: alci venenum (jmd. zu vergiften suchen), Cic.: mortem, den T. suchen, Vell.: vitam, das L. zu erhalten suchen, Vell.: remedium sibi ad alqd, Cic.: locum (Gelegenheit) iniuriae, Liv., od. insidiis, Liv. u. Curt.: tempus aut locum pugnae, Sall.: tempus atque occasionem fraudis ac doli, passen auf usw., Caes.: armis gloriam atque divitias, Sall.: gloriam bello, Cic., belli domique, Eutr.: sibi dignitatem, Hirt. b. G.: alci od. sibi honores, Cic. u. Liv.: nobilitatem laboribus atque periculis, Sall.: bello concordiam, Sall. fr.: principatum armis, Vell.: immortalitatem sibi morte, Cic.: iustum amorem omni sibi liberalitate et docilitate, Eutr.: victoria quaeritur sollicitis armis, Ov.: quaesita per hoc dignitas, Sen. ep. 68, 11. – v. Lebl., quid sibi hic vestitus quaerit? was soll das Kleid bedeuten? Ter. eun. 558. – β) suchen = zu bewerkstelligen-, zu bereiten suchen, od. = bewerkstelligen, bereiten, fugam ex Italia, Cic.: itineribus diversis fugam nequiquam, Caes.: alci ignominiam, Liv.: alci salutem malo, Ter.: dedecore potius quam manu salutem lieber sein Heil suchen in usw., Sall.: invidiam in alqm, zu erregen suchen, Cic.: u. so ex habitu invidiam Midiae (dem Midias), Quint.: ultionem, Veranlassung zur Rache suchen, Vell. – γ) nach jmd. od. etw. Verlangen tragen, trachten, etw. verlangen, begehren, erwarten, Caesarem, Hor. carm. 4, 5, 16: pocula aurea, Hor.: solacia, Curt.: novum statum, novam rem publicam, Vell.: non tam mortis quam belli remedium, Curt.: eas se tamen balneas non ex libris patris, sed ex tabulis et ex censu quaerere, Cic. – m. folg. ut u. Konj., quaeris (du verlangst, wünschest), ut suscipiam cogitationem, quidnam istis agendum putem, Cic. ad Att. 14, 20, 4 zw. (Wesenb. quod vis): u. so verb. quaerere et petere, ut etc., Gell. 13, 18 (17), 2. – δ) nach etw. sich umsehen = auf etw. sinnen, denken, consilium, Ter.: omisso veteri consilio novum, Sall.: consilia belli, Hirt. b. G.: aliquid duram in dominam, Prop. – mit folg. indir. Fragesatz, quaerere ipse secum et agitare cum suis coepit, quibusnam rebus in ea provincia maximam uno anno pecuniam facere posset, Cic. Verr. 2, 17: ut quaeramus, quonam modo maxime ulti sanguinem nostrum pereamus, Sall. Cat. 33, 5. – ε) mit folg. Infin., suchen = sich bemühen zu usw., od. = begehren, wünschen zu usw., bibere in somnis, Lucr.: abrumpere lucem, Verg.: mitibus mutare tristia, Hor.: mori, Sen., honeste mori, Iustin.: e monte aliquo in alium transilire, Plin.: mutare sedes, Tac. – b) beratend, besprechend untersuchen, zum Gegenstande der Beratung od. Untersuchung od. Betrachtung machen, profectionis tempus, Caes. b. c. 1, 67, 1: rationem perficiendi (consilii), Caes. b. G. 7, 37, 6: sed quaeramus unamquamque reliquorum sententiam, Cic. Tusc. 5, 48. – m. de u. Abl., Socratem de vita et de moribus solitum esse quaerere, Cic. de rep. 1, 16: iuvabat de aeternitate animarum quaerere (nachzudenken), Sen. ep. 102, 2. – absol., quaero, ich sinne darüber nach, Ter. Andr. 683. – c) zu erfahren od. zu ergründen suchen, wissen wollen, sich erkundigen, Erkundigung einziehen, fragen, forschen, α) übh.: αα) alqm, zB. alqm a ianua, ab ostio, nach jmd. an der Haustür fragen, Cic. de or. 2, 276. – ββ) alqd ab, ex od. de alqo, gew. m. folg. Fragesatz, quaerit ex solo ea, quae in conventu dixerat;... eadem secreto ab aliis quaerit, Caes.: a quo cum quaesivisset, quo duci se vellet, Nep.: quaero abs te teneasne memoriā etc., Cic.: quaero a te, utrum hoc adduxerit caeli temperatura an terrae bonitas? Varro fr.: de te ipso, Vatini, quaero, utrum... an etc., Cic.: ex me quaesieras, nonne putarem etc., Cic.: ex quibus quaererent scirentne etc., Cic. – dum inter se invicem quaerunt, quae sit huius perseverantiae causa, Lact. – quaere, cur? Cic.: quaerant, num quid etc., Cic.: quaesivit, si (ob) incolumis evasisset, Liv.: cum quaereretur, ecqui Campanorum bene meritus de re publica nostra esset, Liv. – nachaug. m. folg. an u. Konj. quaesitum est, an danda esset inquisitio, Plin. ep. 6, 29, 8 (u. so 7, 11, 1; 7, 19, 5 u.a.): quaesito (Abl. absol.), an Caesar venisset, Tac. ann. 2, 9. – cura tibi de quo quaerere nulla fuit, nach dem zu fragen, Ov. ex Pont. 4, 3, 18. – quid quaeris? was fragst du noch? = kurz, mit einem Worte, Cic. u. Hor.: ebenso noli quaerere, Cic. – si quaeris, wenn du weiter (nach dem weiteren Erfolge) fragst, das Weitere wissen willst, genauer auf die Frage eingehst, Cic.: ebenso si quaerimus, si quaeritis? Cic.: u. si verum quaeris, Cic. – Partiz. subst., quaesītum, ī, n., die Frage, Ov. met. 4, 794. Ov. fast. 1, 278. – als Übersetzung von πύσμα (als rhet. Fig.), Aquil. Rom. de fig. sent. § 12. Mart. Cap. 5. § 524. – β) von der wissenschaftl. Frage, an jmd. eine Frage richten, eine Frage aufstellen, -aufwerfen, multa ex eo saepe quaesivi, Cic.: si quis quid quaereret, Cic.: naturā fieret laudabile carmen, an arte, quaesitum est, Hor.: quaeritur inter medicos, cuius generis aquae sint utilissimae, Plin. – d) gerichtl. befragen, mit jmd. od. über etw. ein Verhör anstellen (halten), etw. gerichtl. untersuchen, wegen od. über etw. eine Untersuchung anstellen, rem per tormenta, Suet.: coniurationem, Liv.: de morte alcis, Cic.: absol., coëgit consules circa fora proficisci ibique quaerere et iudicia exercere, Liv. 39, 18, 2. – de servo in dominum, den Sklaven peinlich befragen wegen des H. (über den H.), Cic.: aber de Philota (mit Ph.), Curt.

    II) prägn.: a) suchen = durch Arbeit, Verdienst zu erwerben suchen, erwerben, verdienen, tam facile victum, Ter.: victum vulgo (v. einer Buhldirne), Ter.: u. so victum sibi obscoenissimum, Lact.: victum sibi aegre quaesisse eumque sordide invenisse comparandis mulis et vehiculis, quae etc., Gell. 15, 4, 3: argentum, Hor.: pecuniam, Plaut.: nummos aratro et manu, Cic.: rem honeste mercaturis faciendis, Cic.: fruges boum labore quaesitae, Curt.: iam diu nihil quaesivisse, Cic.: ea, quae voce quaesierat, Quint.: miser homo est, qui ipsus sibi quod edit quaerit et id aegre invenit, Plaut.: ego quaero quod edim, his (= hi) quaerunt quod cacent, Pompon. com. fr.: alius quantum aleā quaesierit tantum bibit, Plin. – absol., conserva, quaere, parce, Ter.: laborans, quaerens, parcens, Ter.: nec minor est virtus quam quaerere, parta tueri, Ov.: contrivi in quaerendo vitam, Ter.: denique sit finis quaerendi, Hor.: quis hunc non putet confiteri sibi quaesito opus esse? er müsse etwas verdienen, Cic. – Partiz. subst., quaesītum, ī, n. u. Plur. quaesīta, ōrum, n., das Erworbene, quaesiti tenax, et qui quaesita reservent, Ov. met. 7, 657: asper et attentus quaesitis, Hor. sat. 2, 6, 82: bes. erworbene (gesammelte) Schätze, ante quaesita, Hor. sat. 1, 1, 38. – b) etw. vergebens suchen, sich vergebens nach etw. umse hen, etw. vermissen, Siciliam in Sicilia, Cic.: saepe Persas et Indos et imbellem Asiam, Liv.: optatos Tyndaridas, Prop.: occasionem omissam od. praetermissam, Liv.: quaerit Boeotia Dircen, Ov.: amnes quaerunt armenta, Stat.: soleo non numquam quaerere M. Regulum, nolo enim dicere desiderare, Plin. ep. 6, 2, 1: hic ego virtutem vestram quaero, sapientiam desidero, veterem consuetudinem requiro, Cornif. rhet. 4, 49. – c) etw. verlangen, erfordern; nötig machen (v. Lebl.), sic alia, quae umidum locum quaerunt, Varro r. r. 1, 23, 4: quia (alter collis) magnā parte editus et praeceps pauca munimenta quaerebat, Sall. Iug. 98, 3: ne limites ex litibus iudicem quaerant, Varro r. r. 1, 15 in.: nego ego quicquam a testibus dictum, quod cuiusquam oratoris eloquentiam quaereret, Cic. II. Verr. 1, 29: quod bellum repens aut dictatoriam maiestatem aut Quinctium rectorem quaesisset, Liv. 4, 14, 2.

    lateinisch-deutsches > quaero

  • 20 requaero

    re-quaero, s. requīro.

    lateinisch-deutsches > requaero

См. также в других словарях:

  • Gefallen — 1. Allen gefallen bedarf Kunst. – Hertz, 73. Inschrift auf einer Schminkdose. 2. Allen gefallen ist nicht möglich; keinem gefallen ist Tyrannisch vnd Teuffelisch. – Henisch, 1415, 40. Allen, sagten die alten Griechen, kann Jupiter selbst nicht… …   Deutsches Sprichwörter-Lexikon

  • COGNIDIUM — Papiae genus potionis, apud Aegyptios, vel saltem Alexandrinos, in usu. Eius ineminit Gregor. M. l. 6. Ep. 37. ad Eulogium Episc. Alexandr. Suscepi autem benedictionem S. Euangelistae Marci, iuxta breve vestris Epistolis insertum. Sed quia… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PARERE — apud Statium l. 2. Sylv. 2. v. 76. diversis servat sua terra fenestris. Haec videt Inarimen, illi Prochyta aspera paret. Armiger hac magni patet Hectoris Est apparere. Iureconsultorum verbum. Petronius, paret, non paret, habeto: Atque esto… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • PINGERE Vestes coloribus — dixit Servius de vestibus acupictilibus, quarum usus apud Romanas matronas tum esse coepit, cum purpureis iis esset interdictum. Erat autem Matronarum habitus, ante Imperium Caesarum purpureus et auratus, quem proin a Libertinarum ordine abdicat… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • SEGMENTA — apud Iuvenalem Sat. 2. v. 124. de veste Grachi, Segmenta, et longos hahitus, et flammea sumit: lora sunt aurata vel fasciae auratae, vestibus et praecipue muliebribus, praetex consuetae, eae maxime quibus summa ora vestis praetexebatur. Hinc idem …   Hofmann J. Lexicon universale

  • STOLA — tunica fuit muliebris. Cum enim Toga antiquissimis temporibus commune Virorum et Feminarum Romae gestamen fuisset, postea, Togâ penes viros remanente, solasque feminas, quae se viris vulgarent; matronis feminisque honestis, atque ingenuis Tunica …   Hofmann J. Lexicon universale

  • VESTIS — primi hominis innocentia fuit, cui postquam iniquitas successit, vidit se nudum esse, et consutis foliis fecit sibi subligacula, Genes. c. 3. v. 7. ut sic membris minime honestis honorem circumponeret, prout loquitur Paulus 1. Corinth. c. 12. v.… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • ՄԱԿԱԽՆԴՐԵՄ — ( ) NBH 2 0191 Chronological Sequence: Unknown date ն. ՄԱԿԱԽՆԴՐԵԼ. ἑπιζητέω requiro. Խնդրել եւ եւս. վերախնդրել: Մաքս. եկեղ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • ՊԱՀԱՆՋԵՄ — (եցի.) NBH 2 0587 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 8c ն. (որպէս թէ զ՝ի պահեստ եդեալն կամ զաւանդն եւ զփոխն յետս նահանջել.) ἁπαιτέω repeto, requiro, exigo ἑξετάζω exquiro τίω, ἁποτίω vindico, ulciscor λαμβάνω capio Բռնադատել… …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • requerer — |ê| v. tr. 1. Dirigir petição oficial a; solicitar, pedir, reclamar por meio de requerimento. 2. Exigir; determinar; precisar. 3. Merecer, ser digno de. 4. Exigir com intimativa, reclamar. 5. Chamar por, reclamar a presença de. 6. Requestar. 7. … …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • ancestres — Ancestres, Maiores. Ancestres et devanciers, Superiores. Je trouve que nos ancestres ont eu faute de prudence en cela, In quo maiorum nostrorum saepe requiro prudentiam. Appartenant à nos ancestres, Pappous. Denombrement d ancestres, Genealogia,… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»