-
1 renuntio
rĕnuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] revenir annoncer, rendre compte de, rapporter. [st2]2 [-] proclamer (un magistrat élu), déclarer solennellement, déclarer officiellement, signifier, notifier. [st2]3 [-] avertir d'un refus, renvoyer une invitation, revenir sur, se dédire de, dénoncer, renoncer.* * *rĕnuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] revenir annoncer, rendre compte de, rapporter. [st2]2 [-] proclamer (un magistrat élu), déclarer solennellement, déclarer officiellement, signifier, notifier. [st2]3 [-] avertir d'un refus, renvoyer une invitation, revenir sur, se dédire de, dénoncer, renoncer.* * *Renuntio, renuntias, renuntiare. Caesar. Faire son rapport de quelque chose, Rapporter.\Posteaquam mihi renuntiatum est de obitu Tulliae filiae tuae. Seruius Ciceroni. Apres qu'on m'eust dict et rapporté que ta fille estoit morte.\Renuntiare ad Senatum acta. Cicero. Faire son rapport de ce qu'on a faict.\Renuntiare. Cic. Redire un secret, ou Dire quelque nouvelle.\Vt nobis renuntiatur. Cic. Comme on nous vient de dire.\Quasi non tibi renuntiata sint haec sic fore. Terentius. Comme si on ne t'eust pas dict, ou Comme si on ne t'eust pas adverti qu'ainsi seroit.\Id ego iam nunc tibi renuntio here futurum, vt sis sciens. Terent. Je t'advertis.\Renuntiare alicui de re aliqua. Plaut. Luy redire.\Renuntiare. Seneca. Contremander.\Renuntiare amicitiam alicui. Sueton. Renoncer à son amitié, Luy quicter l'amitié qu'il ha avec nous.\Renuntiat Rabonius illam decisionem tutoribus. Cic. Leur fait à scavoir et denonce, Leur signifie qu'il ne la tiendra point. B.\Renuntiare alicui hospitium. Cic. Quicter à aucun le droict d'hospitalité et d'alliance qu'on ha avec luy.\Renuntiare repudium alicui. Terent. Declarer, Denoncer et faire à scavoir qu'on la quicte.\Ciuilibus officiis renuntiare. Quintil. Dire à Dieu, et ne se mesler point d'aucun affaire public, Renoncer aux, etc.\Vitae renuntiare. Sueton. Renoncer à sa vie, Ne vouloir plus vivre.\Renuntiatur Consul, Tribunus, aliusve magistratus. Cic. Est declaré Consul, Tribun, etc.\Consulem renuntiare aliquem. Cic. Le proclamer et declarer Consul.\Renuntiatur in tribus illis sacerdotibus. Cic. On publie et declare qu'il est l'un des trois, Il est nommé entre ces trois. -
2 renuntio
renuntio renuntio, avi, atum, are расторгать, отказываться -
3 renuntio
renuntio renuntio, avi, atum, are сообщать, извещать -
4 renuntio
re-nūntio, āvī, ātum, āre, I) zurückberichten, -verkünden, -melden, -anzeigen, hinterbringen, Bericht erstatten, a) übh., m. Acc., m. de u. Abl., m. Acc. u. Infin., m. folg. indir. Fragesatz, quid nunc renuntiem abs te responsum, Ter.: nihil a quoque renuntiabatur, wurde keine Antwort gebracht, Suet.: hoc alii mihi renuntiant, Plaut.: ne Stoicis renuntiaretur, wiedererzählt würde, Cic.: te ad patrem esse mortuom renuntiem, Plaut.: ego iam nunc tibi renuntio futurum, ut sis sciens, Ter.: assentior renuntioque vobis nihil esse quod etc., erkläre euch, Cic.: puer cum celeriter, quid esset, renuntiasset, Nep. – impers., mihi renuntiatum est de obitu filiae tuae, Sulpic. in Cic. ep.: ero renuntiatum est eam huic nuptum dari, Plaut.: postquam ad nos renuntiatum est te et patrem esse mortuom, Plaut.: renuntiari tibi Licinium plagiarium tributa exigere, Cic. – absol., nunc domum renuntiatum, Plaut.: renuntiatum est, Ter. – b) amtlich zurückberichten, melden, Bericht abstatten, alqd ad senatum, Cic.: alqd in concilium, Liv.: legationem, von seiner Sendung Bericht abstatten, Cic.: hominum et militum numerum, Cic. ep. – c) öffentlich bekanntmachen, α) die Wahl zum Konsul, Prätor usw., verkündigen, ausrufen, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., L. Murenam consulem, Cic.: Valerium Corvum consulem, Liv.: eodem modo sacerdos Climachias renuntiatus est, Cic.: ter praetor centuriis cunctis renuntiatus sum, Cic.: fratrem a fratre renuntiatum (sc. magistratum, als M.), Caes.: tuā voce (consules) renuntiati sumus, Plin. pan.: ter praetor primus (zuerst, an erster Stelle) renuntiatus sum, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, a praecone coepti sunt renuntiari, quem quaeque tribus fecerint aedilem, Varro r. r. 3, 17, 1. – m. folg. Acc. u. Infin., Palicanum suffragiis populi consulem creatum, Val. Max. 3, 8, 3. – β) öffentlich erklären, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., ut hostis (F. des Staates) renuntiaretur, Spart. Did. Iul. 5, 3. – d) repudium alci, die Ehe aufkündigen, Plaut. aul. 783. Ter. Phorm. 677. Fronto ad amic. 1, 15 extr. – e) ren. sibi, sich im Geiste sagen, sich zu Gemüte führen, m. folg. Acc. u. Infin., nihil horum, quae facis, posse subduci, Sen. cons. ad Polyb. 6 (25), 1: m. folg. indir. Fragesatz, quanta sit humani ingenii vis, Quint. 12, 11, 10. – II) aufkündigen, aufsagen, absagen, a) eig.: alci amicitiam, Liv.: decisionem tutoribus, Cic.: hospitium alci, Cic. – insbes., jmdm. eine Einladung zu Tische absagen, ren. ad alqm, Plaut. Stich. 599: ego illi ad prandium promisissem, ad cenam renuntiassem! Sen. suas. 2, 12. – b) bildl., entsagen, aufgeben, sich lossagen von etwas, auf etwas verzichten, civilibus officiis, Quint.: advocationibus, Plin. ep.: vitae, Suet.: mundo, Cypr.: ut etiam rebus, quibus renuntiasti, te post renuntiationem inserueris, Augustin. epist. 85, 2.
-
5 renuntio
re-nūntio, āvī, ātum, āre, I) zurückberichten, -verkünden, -melden, -anzeigen, hinterbringen, Bericht erstatten, a) übh., m. Acc., m. de u. Abl., m. Acc. u. Infin., m. folg. indir. Fragesatz, quid nunc renuntiem abs te responsum, Ter.: nihil a quoque renuntiabatur, wurde keine Antwort gebracht, Suet.: hoc alii mihi renuntiant, Plaut.: ne Stoicis renuntiaretur, wiedererzählt würde, Cic.: te ad patrem esse mortuom renuntiem, Plaut.: ego iam nunc tibi renuntio futurum, ut sis sciens, Ter.: assentior renuntioque vobis nihil esse quod etc., erkläre euch, Cic.: puer cum celeriter, quid esset, renuntiasset, Nep. – impers., mihi renuntiatum est de obitu filiae tuae, Sulpic. in Cic. ep.: ero renuntiatum est eam huic nuptum dari, Plaut.: postquam ad nos renuntiatum est te et patrem esse mortuom, Plaut.: renuntiari tibi Licinium plagiarium tributa exigere, Cic. – absol., nunc domum renuntiatum, Plaut.: renuntiatum est, Ter. – b) amtlich zurückberichten, melden, Bericht abstatten, alqd ad senatum, Cic.: alqd in concilium, Liv.: legationem, von seiner Sendung Bericht abstatten, Cic.: hominum et militum numerum, Cic. ep. – c) öffentlich bekanntmachen, α) die Wahl zum Konsul, Prätor usw., verkündigen, ausrufen, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., L. Murenam consulem, Cic.: Valerium Corvum consulem, Liv.: eodem modo sa-————cerdos Climachias renuntiatus est, Cic.: ter praetor centuriis cunctis renuntiatus sum, Cic.: fratrem a fratre renuntiatum (sc. magistratum, als M.), Caes.: tuā voce (consules) renuntiati sumus, Plin. pan.: ter praetor primus (zuerst, an erster Stelle) renuntiatus sum, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, a praecone coepti sunt renuntiari, quem quaeque tribus fecerint aedilem, Varro r. r. 3, 17, 1. – m. folg. Acc. u. Infin., Palicanum suffragiis populi consulem creatum, Val. Max. 3, 8, 3. – β) öffentlich erklären, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., ut hostis (F. des Staates) renuntiaretur, Spart. Did. Iul. 5, 3. – d) repudium alci, die Ehe aufkündigen, Plaut. aul. 783. Ter. Phorm. 677. Fronto ad amic. 1, 15 extr. – e) ren. sibi, sich im Geiste sagen, sich zu Gemüte führen, m. folg. Acc. u. Infin., nihil horum, quae facis, posse subduci, Sen. cons. ad Polyb. 6 (25), 1: m. folg. indir. Fragesatz, quanta sit humani ingenii vis, Quint. 12, 11, 10. – II) aufkündigen, aufsagen, absagen, a) eig.: alci amicitiam, Liv.: decisionem tutoribus, Cic.: hospitium alci, Cic. – insbes., jmdm. eine Einladung zu Tische absagen, ren. ad alqm, Plaut. Stich. 599: ego illi ad prandium promisissem, ad cenam renuntiassem! Sen. suas. 2, 12. – b) bildl., entsagen, aufgeben, sich lossagen von etwas, auf etwas verzichten, civilibus officiis, Quint.: advocationibus, Plin. ep.: vitae, Suet.: mundo, Cypr.: ut etiam rebus, quibus renuntiasti, te————post renuntiationem inserueris, Augustin. epist. 85, 2.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > renuntio
-
6 renuntio
I. A.In gen. (rare and mostly ante-class.;B.syn. refero): quid nunc renuntiem abs te responsum, Chreme?
Ter. Heaut. 4, 8, 18:hoc alii mihi renuntiant,
Plaut. Ps. 1, 5, 6; cf. id. ib. 1, 5, 36:quia nihil a quoquam renuntiabatur,
no answer was brought, Suet. Ner. 47:teque ad patrem esse mortuum renuntiem,
Plaut. Bacch. 1, 2, 49.—With obj.clause:istaec quae tibi renuntiantur, filium te velle circumducere,
Plaut. Ps. 1, 5, 15:quasi non tibi renuntiata sint haec, sic fore,
Ter. And. 3, 2, 28:Alexandro regi renuntiatam adeo divitem (insulam),
Plin. 6, 31, 36, § 198:is me nunc renuntiare repudium jussit tibi,
Plaut. Aul. 4, 10, 54; Ter. Phorm. 4, 3, 72:deliberet renuntietque hodie mihi, Velintne annon,
id. Hec. 3, 5, 58:hunc metuebam, ne meae Uxori renuntiaret de pallā,
Plaut. Men. 2, 3, 67.— Impers., Plaut. Aul. 4, 1, 18: posteaquam mihi renuntiatum est de obitu Tulliae filiae tuae, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1:tibi renuntiari sic me habere in animo,
Cic. Clu. 5, 17.— Absol.:abi et renuntia,
Plaut. Bacch. 4, 2, 10; Ter. Heaut. 4, 4, 5:rus abiisse aiebant, nunc domum renuntio,
Plaut. Merc. 4, 5, 2:huc,
Ter. And. 3, 4, 15:ita mihi renuntiatum est, quibus credo satis,
Plaut. Poen. 3, 5, 19; so,renuntiatum est,
Ter. And. 3, 2, 21.—In partic., publicists' and jurid. t. t., to state officially, to report, declare, proclaim, announce, etc. (freq. and class.;2.syn. indico): legati ex auctoritate haec Caesari renuntiant, Intelligere se, etc.,
Caes. B. C. 1, 35:Volusenus perspectis regionibus... ad Caesarem revertitur quaeque ibi perspexisset, renuntiat,
id. B. G. 4, 21 fin.; cf. id. ib. 7, 5:Roscius postulata Caesaris renuntiat,
id. B. C. 1, 10:Caesari renuntiaverunt, pulverem majorem in eā parte videri,
id. B. G. 4, 32:Caesar cognoscit Considium timore perterritum, quod non vidisset, pro viso sibi renuntiasse,
id. ib. 1, 22:si ille vir legationem renuntiare potuisset,
had been able to give an account of his mission, Cic. Phil. 9, 1, 1; so,legationem,
Liv. 9, 4; 23, 6; 35, 32; 36, 35; 39, 33; Plin. Ep. 4, 9, 20 al.; cf.:haec dicta legatis renuntiataque in consilium,
Liv. 29, 3:nunc imperant pullario: ille renuntiat,
Cic. Div. 2, 35, 74; cf. Liv. 34, 44:haec cum renuntiata essent,
id. 36, 1, 4:renuntiat collegae facturum se quod is censeret,
id. 37, 1, 8:tribuni revocaturos se easdem tribus renuntiarunt,
id. 45, 36 fin.:hostium numerum,
Cic. ad Q. Fr. 3, 2, 2:acta et imperia tua domum ad senatum suum renuntiaverunt,
id. Verr. 2, 3, 31, § 73.— Esp. of the official announcement of an election (either by the praeco or the presiding magistrate), to declare or announce elected, to make the return: coepti sunt a praecone renuntiari, quem quaeque [p. 1566] tribus fecerint aedilem, Varr. R. R. 3, 17; cf.:cum esset praetor renuntiatus,
Cic. Verr. 2, 5, 15, § 38:cum propter dilationem comitiorum ter praetor primus centuriis cunctis renuntiatus sum,
id. Imp. Pomp. 1, 2:eo modo sacerdos Climarchias renuntiatus est,
id. Verr. 2, 2, 52, § 129:qui (magistratus) priusquam renuntiarentur,
Liv. 5, 18 et saep.:aliquem consulem,
Cic. Mur. 1, 1; cf. id. de Or. 2, 64, 260:ut hostis renuntiaretur,
declared a public enemy, Spart. Jul. 5, 3:dictator comitia consularia habuit aemulumque decoris sui absentem M. Valerium Corvum consulem renuntiavit,
Liv. 7, 26; Plin. Pan. 92, 3; Val. Max. 3, 8, ext. 3: renuntiare repudium, v. h. v.—Transf., in gen., to announce, report, declare:C.assentior vero renuntioque vobis, nihil esse, quod adhuc de re publicā dictum putemus,
Cic. Rep. 2, 44, 71.—Renuntiare sibi, to report to one ' s self, impress on one ' s own mind, i. e. reflect, think: qui renuntient sibi, quanta sit humani ingenii vis, quam potens efficiendi, quae velit, represent to themselves, i. e. think, meditate, Quint. 12, 11, 10; cf.:II.potest et illa res a luctu te prohibere nimio, si tibi ipse renuntiaveris, nihil horum, quae facis, posse subduco,
Sen. ad Polyb. 6 (25), 1.—( Re negative or qs. rejecting.) To retract, revoke, recall, refuse; to give up, break off, protest against, disclaim, renounce (good prose): Pa. Ad cenam hercle alio promisi foras. Ge. Jube domi cenam coqui Atque ad illum renuntiari, Plaut. Stich. 4, 2, 19; cf.:renuntiari extemplo amicis, quos in consilium rogaverat, imperavit,
Sen. Clem. 1, 9:ego illi ad prandium promisissem, and prandium renuntiassem,
id. Suas. 2, 12: incensus hospitium ei renuntiat;domo ejus emigrat,
Cic. Verr. 2, 2, 36, § 89:societatem et amicitiam alicui,
Liv. 36, 3; so,societatem alicui,
id. 38, 31:amicitiam alicui,
id. 42, 25, 1; Tac. A. 2, 70; Suet. Calig. 3:renuntiat Habonius illam decisionem tutoribus,
Cic. Verr. 2, 1, 54, § 141; cf. id. ib. 1, 6, 16.— Absol.:quid imprudentius publicanis renuntiantibus?
Cic. Att. 2, 1, 8:nemo ingemuit, etc.... pedem nemo in illo judicio supplosit, credo, ne Stoicis renuntiaretur,
id. de Or. 1, 53:civilibus officiis,
Quint. 10, 7, 1; Plin. Ep. 2, 1, 8:vitae,
Suet. Galb. 11:foro,
id. Rhet. 6:Campaniae,
Sen. Q. N. 6, 1, 10:inertiae,
Plin. Pan. 59, 2:nuptiis,
Tert. ad Uxor. 1, 1:societati,
Dig. 17, 19, 65, § 3. -
7 renuntio
re-nūntio, āvī, ātum, āre1) приносить известие, возвещать, доносить, сообщать, уведомлять (alicui aliquid или de aliquā re C etc.); докладывать (aliquid ad senatum C; in concilium L)r. legationem C — дать отчёт о выполнении поручения2) объявлять, провозглашать ( aliquem consulem C); указывать, называть ( hostium numerum C)3) расторгать, прекращать (condicionem C; r. alicui amicitiam L; societatem и societati Dig); отказываться, отрекаться, отклонять ( alicui rei)r. rebus humanis или mundo Eccl — уйти от мирских дел4) отказываться от приглашения (r. ad aliquem Pl, ad cenam Sen) -
8 renuntio
renuntiare, renuntiavi, renuntiatus Vreport, announce; reject -
9 renuntio
to declare, announce, report, give notice. -
10 renuntio
, renuntiavi, renuntiatum, renuntiare 1сообщать, извещать, доносить, уведомлять, объявлять -
11 renuntiatio
renūntiātio, ōnis, f. (renuntio), I) die Verkündigung, Bekanntmachung, Anzeige, der Bericht, m. subj. Genet., eius, Cic.: m. obj. Genet., suffragiorum, Cic.: consulum, Plin. pan.: absol., Cic. u. ICt. – II) die Aufsagung, Aufkündigung, ICt. u. Eccl.; vgl. Ps. Ascon. ad Cic. I. Verr. 6, 16. p. 131, 15 B. u. – die Entsagung, Augustin. epist. 85, 2; vgl. renuntio no. II, b.
-
12 renuntiatio
renūntiātio, ōnis, f. (renuntio), I) die Verkündigung, Bekanntmachung, Anzeige, der Bericht, m. subj. Genet., eius, Cic.: m. obj. Genet., suffragiorum, Cic.: consulum, Plin. pan.: absol., Cic. u. ICt. – II) die Aufsagung, Aufkündigung, ICt. u. Eccl.; vgl. Ps. Ascon. ad Cic. I. Verr. 6, 16. p. 131, 15 B. u. – die Entsagung, Augustin. epist. 85, 2; vgl. renuntio no. II, b.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > renuntiatio
-
13 abrenuntio
ab-rĕnuntĭo, āre, 1, v.n., strengthened form of renuntio, to renounce, e. g. diabolo, in baptism (eccl. Lat.). -
14 abrenuntio
ab-renūntio, āvī, ātum, āreотрекаться, отказываться ( alicui rei Eccl) -
15 renuntiatio
renūntiātio, ōnis f. [ renuntio ]1) донесение, извещение, сообщение, уведомление C, PJ, Dig2) расторжение ( societatis Dig) -
16 abrenuntio
ab-renūntio, āre, entsagen, absagen, m. Dat. u. absol., Eccl.
-
17 renuntiator
renūntiātor, ōris, m. (renuntio), der Bekanntmacher, Verkündiger, Entdecker, ICt. u. Eccl.
-
18 abrenuntio
ab-renūntio, āre, entsagen, absagen, m. Dat. u. absol., Eccl.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abrenuntio
-
19 cena
cēna ( nicht caena od. coena), ae, f. (altlat. cesna, oskisch kerssnaнs ›cenis‹), die tägliche Hauptmahlzeit der Römer, gew. um 3 od. 4 Uhr nachmittags, die Tafel, die Mahlzeit, das Mahl, das Mittagessen, Essen (Ggstz. ientaculum u. prandium), I) eig.: tempus cenae, Sen.: caput cenae, Hauptgericht, Cic.: c. recta, eine förmliche M., Suet.: c. bona, Sen.: c. ternis ferculis, Suet.: c. abundantissima, Suet.: lauta, Cic.: Cerealis (s. d.), Plaut.: magnifica (Ggstz. cotidiana), Plin.: sumptuosa, Cic.: luxuriosa, Sen. rhet.: magna, Hor.: grandis, Quint.: exigua, Cels.: familiaris, Suet.: c. terrestris, ländliches M., Plaut. – argenti facti cenae gratiā decem pondo libras habere, zehn Pfund silbernes Tafelgeschirr haben, Gell. 17, 21, 39. – c. tempestiva, Cic.: antelucana, Cic. – c. adventicia, Suet.: aditialis, Varr. u. Sen.: auguralis, Cic.: nuptialis, Plaut. u. Suet.: cena pura, Fastenspeise, meton. = Fasttag, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 306 u. Semias. 1. p. 13). – cenam coquere (alci), Plaut., Cato fr. u. Nep.: cenam apparare, Ter.: apponere lautiorem cenam, Suet., alci cotidianam cenam, Plin. – alqm ad cenam invitare, Cic.: alqm rogare ad cenam ut veniat, Ter.: alqm ad cenam rogare, Aur. Vict. u. Macr.: alqm ad cenam vocare, Cic.: ad cenam promittere (alci), renuntiare, s. promitto, renuntio: ad cenam condicere, s. condico. – alqm cenae adhibere, Quint.: alqm cenā————accipere, Suet.: alqm cenā excipere,Vell.: alqm abducere ad cenam in Academiam, Cic. – alci cenam dare (zB. apud villam), Cic.: alci cenam facere, Plaut.: cenas et facere et obire, Cic.: ire ad cenam, Ter.: itare ad cenas desisse, Cic.: venire ad cenam, Cic.: cenae deesse, Quint.: redire a cena, Cic. – cenam protrahere, Suet.: cenam producere iucunde, Hor.: cenam repetere, Suet. – cenae tempore, Suet.: ad praedictam cenae horam, Suet.: in cena, Cels. (u. so in cenis grandibus, Quint.): inter cenam, Cic.: super cenam, Suet.: per cenam, Suet.: post cenam, Cic. – Sprichw., cenā comesā venire, unser »post festum kommen«, Varr. r. r. 1, 2, 11: cenam rapere de rogo, v. hungerigen Leuten, Catull. 59, 3. – II) meton.: a) der einzelne Gang einer Mahlzeit, cena prima, altera, tertia, Mart. 11, 31, 6 sq. – b) der Speiseort, Speisesaal, Plin. 12, 11. – c) die Speisegesellschaft, Iuven. 2, 120. -
20 renuntiator
renūntiātor, ōris, m. (renuntio), der Bekanntmacher, Verkündiger, Entdecker, ICt. u. Eccl.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > renuntiator
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Saintongeais — Saintonjhais Parlée en France Région Charente (sauf l Est : Charente limousine, et sauf le Nord Ouest : Ruffécois et bordure d oïl du Confolentais), Charente Maritime (sauf l extrême Nord : Ré, nord Aunis, Loulay, Aulnay), nord… … Wikipédia en Français
Abrenunciación — La abrenunciación es, en la doctrina católica, la promesa que en la administración del bautismo hace el que lo recibe, o su padrino, de romper toda comunión con el mal espíritu y de renunciar al mundo y sus vanidades. Contenido 1 Etimología 2… … Wikipedia Español
ԽՆԴԱՄ — (ացի, դա՛.) NBH 1 0951 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c չ. χαίρω, ἑπιχαίρω gaudeo, laetor, exulto τέρπομαι delector. Խինդ ունել. ուրախ լինել. ուրախանալ. բերկրիլ. զուարճանալ. ցնծալ. հրճուիլ. խնծղիլ. ռմկ. խնտալ … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
renunciante — adj. 2 g. s. 2 g. Que ou quem renuncia. ‣ Etimologia: latim renuntians, antis, particípio presente de renuntio, are, renunciar … Dicionário da Língua Portuguesa
renunciar — v. tr. e intr. 1. Desistir de (aquilo a que se tem direito). = ABDICAR, RESIGNAR • v. tr. 2. Não querer. = RECUSAR ≠ ACEITAR 3. Tirar (algo) da sua posse ou do seu usufruto. = DEIXAR, LARGAR, PRIVAR SE ≠ ACEITAR, APROVEITAR 4. Abandonar (crença,… … Dicionário da Língua Portuguesa
advertir — aucun de quelque chose, Commonefacere, Certum alicui facere, Docere, Monere, Emonere, Iudicare. Nous n avons autre chose à faire que d advertir, Nuntiationem solum habemus, B. ex Cic. Advertir de quelque chose devant qu elle se face, Praedicere.… … Thresor de la langue françoyse
senat — Le Senat, C est à sçavoir la compaignie des Senateurs et Conseilliers de Rome, Curia, Senatus, Ordo amplissimus. Le Senat a ordonné, Senatus statuit. Je feray ce que le Senat vouldra, Renuntio me futurum in Senatus potestate. B. ex Liu. Estre… … Thresor de la langue françoyse