Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

renuntio

  • 1 renuntio

    rĕnuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] revenir annoncer, rendre compte de, rapporter. [st2]2 [-] proclamer (un magistrat élu), déclarer solennellement, déclarer officiellement, signifier, notifier. [st2]3 [-] avertir d'un refus, renvoyer une invitation, revenir sur, se dédire de, dénoncer, renoncer.
    * * *
    rĕnuntĭo, āre, āvi, ātum - tr. - [st2]1 [-] revenir annoncer, rendre compte de, rapporter. [st2]2 [-] proclamer (un magistrat élu), déclarer solennellement, déclarer officiellement, signifier, notifier. [st2]3 [-] avertir d'un refus, renvoyer une invitation, revenir sur, se dédire de, dénoncer, renoncer.
    * * *
        Renuntio, renuntias, renuntiare. Caesar. Faire son rapport de quelque chose, Rapporter.
    \
        Posteaquam mihi renuntiatum est de obitu Tulliae filiae tuae. Seruius Ciceroni. Apres qu'on m'eust dict et rapporté que ta fille estoit morte.
    \
        Renuntiare ad Senatum acta. Cicero. Faire son rapport de ce qu'on a faict.
    \
        Renuntiare. Cic. Redire un secret, ou Dire quelque nouvelle.
    \
        Vt nobis renuntiatur. Cic. Comme on nous vient de dire.
    \
        Quasi non tibi renuntiata sint haec sic fore. Terentius. Comme si on ne t'eust pas dict, ou Comme si on ne t'eust pas adverti qu'ainsi seroit.
    \
        Id ego iam nunc tibi renuntio here futurum, vt sis sciens. Terent. Je t'advertis.
    \
        Renuntiare alicui de re aliqua. Plaut. Luy redire.
    \
        Renuntiare. Seneca. Contremander.
    \
        Renuntiare amicitiam alicui. Sueton. Renoncer à son amitié, Luy quicter l'amitié qu'il ha avec nous.
    \
        Renuntiat Rabonius illam decisionem tutoribus. Cic. Leur fait à scavoir et denonce, Leur signifie qu'il ne la tiendra point. B.
    \
        Renuntiare alicui hospitium. Cic. Quicter à aucun le droict d'hospitalité et d'alliance qu'on ha avec luy.
    \
        Renuntiare repudium alicui. Terent. Declarer, Denoncer et faire à scavoir qu'on la quicte.
    \
        Ciuilibus officiis renuntiare. Quintil. Dire à Dieu, et ne se mesler point d'aucun affaire public, Renoncer aux, etc.
    \
        Vitae renuntiare. Sueton. Renoncer à sa vie, Ne vouloir plus vivre.
    \
        Renuntiatur Consul, Tribunus, aliusve magistratus. Cic. Est declaré Consul, Tribun, etc.
    \
        Consulem renuntiare aliquem. Cic. Le proclamer et declarer Consul.
    \
        Renuntiatur in tribus illis sacerdotibus. Cic. On publie et declare qu'il est l'un des trois, Il est nommé entre ces trois.

    Dictionarium latinogallicum > renuntio

  • 2 renuntio

    renuntio renuntio, avi, atum, are расторгать, отказываться

    Латинско-русский словарь > renuntio

  • 3 renuntio

    renuntio renuntio, avi, atum, are сообщать, извещать

    Латинско-русский словарь > renuntio

  • 4 renuntio

    re-nūntio, āvī, ātum, āre, I) zurückberichten, -verkünden, -melden, -anzeigen, hinterbringen, Bericht erstatten, a) übh., m. Acc., m. de u. Abl., m. Acc. u. Infin., m. folg. indir. Fragesatz, quid nunc renuntiem abs te responsum, Ter.: nihil a quoque renuntiabatur, wurde keine Antwort gebracht, Suet.: hoc alii mihi renuntiant, Plaut.: ne Stoicis renuntiaretur, wiedererzählt würde, Cic.: te ad patrem esse mortuom renuntiem, Plaut.: ego iam nunc tibi renuntio futurum, ut sis sciens, Ter.: assentior renuntioque vobis nihil esse quod etc., erkläre euch, Cic.: puer cum celeriter, quid esset, renuntiasset, Nep. – impers., mihi renuntiatum est de obitu filiae tuae, Sulpic. in Cic. ep.: ero renuntiatum est eam huic nuptum dari, Plaut.: postquam ad nos renuntiatum est te et patrem esse mortuom, Plaut.: renuntiari tibi Licinium plagiarium tributa exigere, Cic. – absol., nunc domum renuntiatum, Plaut.: renuntiatum est, Ter. – b) amtlich zurückberichten, melden, Bericht abstatten, alqd ad senatum, Cic.: alqd in concilium, Liv.: legationem, von seiner Sendung Bericht abstatten, Cic.: hominum et militum numerum, Cic. ep. – c) öffentlich bekanntmachen, α) die Wahl zum Konsul, Prätor usw., verkündigen, ausrufen, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., L. Murenam consulem, Cic.: Valerium Corvum consulem, Liv.: eodem modo sacerdos Climachias renuntiatus est, Cic.: ter praetor centuriis cunctis renuntiatus sum, Cic.: fratrem a fratre renuntiatum (sc. magistratum, als M.), Caes.: tuā voce (consules) renuntiati sumus, Plin. pan.: ter praetor primus (zuerst, an erster Stelle) renuntiatus sum, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, a praecone coepti sunt renuntiari, quem quaeque tribus fecerint aedilem, Varro r. r. 3, 17, 1. – m. folg. Acc. u. Infin., Palicanum suffragiis populi consulem creatum, Val. Max. 3, 8, 3. – β) öffentlich erklären, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., ut hostis (F. des Staates) renuntiaretur, Spart. Did. Iul. 5, 3. – d) repudium alci, die Ehe aufkündigen, Plaut. aul. 783. Ter. Phorm. 677. Fronto ad amic. 1, 15 extr. – e) ren. sibi, sich im Geiste sagen, sich zu Gemüte führen, m. folg. Acc. u. Infin., nihil horum, quae facis, posse subduci, Sen. cons. ad Polyb. 6 (25), 1: m. folg. indir. Fragesatz, quanta sit humani ingenii vis, Quint. 12, 11, 10. – II) aufkündigen, aufsagen, absagen, a) eig.: alci amicitiam, Liv.: decisionem tutoribus, Cic.: hospitium alci, Cic. – insbes., jmdm. eine Einladung zu Tische absagen, ren. ad alqm, Plaut. Stich. 599: ego illi ad prandium promisissem, ad cenam renuntiassem! Sen. suas. 2, 12. – b) bildl., entsagen, aufgeben, sich lossagen von etwas, auf etwas verzichten, civilibus officiis, Quint.: advocationibus, Plin. ep.: vitae, Suet.: mundo, Cypr.: ut etiam rebus, quibus renuntiasti, te post renuntiationem inserueris, Augustin. epist. 85, 2.

    lateinisch-deutsches > renuntio

  • 5 renuntio

    re-nūntio, āvī, ātum, āre, I) zurückberichten, -verkünden, -melden, -anzeigen, hinterbringen, Bericht erstatten, a) übh., m. Acc., m. de u. Abl., m. Acc. u. Infin., m. folg. indir. Fragesatz, quid nunc renuntiem abs te responsum, Ter.: nihil a quoque renuntiabatur, wurde keine Antwort gebracht, Suet.: hoc alii mihi renuntiant, Plaut.: ne Stoicis renuntiaretur, wiedererzählt würde, Cic.: te ad patrem esse mortuom renuntiem, Plaut.: ego iam nunc tibi renuntio futurum, ut sis sciens, Ter.: assentior renuntioque vobis nihil esse quod etc., erkläre euch, Cic.: puer cum celeriter, quid esset, renuntiasset, Nep. – impers., mihi renuntiatum est de obitu filiae tuae, Sulpic. in Cic. ep.: ero renuntiatum est eam huic nuptum dari, Plaut.: postquam ad nos renuntiatum est te et patrem esse mortuom, Plaut.: renuntiari tibi Licinium plagiarium tributa exigere, Cic. – absol., nunc domum renuntiatum, Plaut.: renuntiatum est, Ter. – b) amtlich zurückberichten, melden, Bericht abstatten, alqd ad senatum, Cic.: alqd in concilium, Liv.: legationem, von seiner Sendung Bericht abstatten, Cic.: hominum et militum numerum, Cic. ep. – c) öffentlich bekanntmachen, α) die Wahl zum Konsul, Prätor usw., verkündigen, ausrufen, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., L. Murenam consulem, Cic.: Valerium Corvum consulem, Liv.: eodem modo sa-
    ————
    cerdos Climachias renuntiatus est, Cic.: ter praetor centuriis cunctis renuntiatus sum, Cic.: fratrem a fratre renuntiatum (sc. magistratum, als M.), Caes.: tuā voce (consules) renuntiati sumus, Plin. pan.: ter praetor primus (zuerst, an erster Stelle) renuntiatus sum, Cic. – m. folg. indir. Fragesatz, a praecone coepti sunt renuntiari, quem quaeque tribus fecerint aedilem, Varro r. r. 3, 17, 1. – m. folg. Acc. u. Infin., Palicanum suffragiis populi consulem creatum, Val. Max. 3, 8, 3. – β) öffentlich erklären, m. dopp. Acc., im Passiv m. dopp. Nom., ut hostis (F. des Staates) renuntiaretur, Spart. Did. Iul. 5, 3. – d) repudium alci, die Ehe aufkündigen, Plaut. aul. 783. Ter. Phorm. 677. Fronto ad amic. 1, 15 extr. – e) ren. sibi, sich im Geiste sagen, sich zu Gemüte führen, m. folg. Acc. u. Infin., nihil horum, quae facis, posse subduci, Sen. cons. ad Polyb. 6 (25), 1: m. folg. indir. Fragesatz, quanta sit humani ingenii vis, Quint. 12, 11, 10. – II) aufkündigen, aufsagen, absagen, a) eig.: alci amicitiam, Liv.: decisionem tutoribus, Cic.: hospitium alci, Cic. – insbes., jmdm. eine Einladung zu Tische absagen, ren. ad alqm, Plaut. Stich. 599: ego illi ad prandium promisissem, ad cenam renuntiassem! Sen. suas. 2, 12. – b) bildl., entsagen, aufgeben, sich lossagen von etwas, auf etwas verzichten, civilibus officiis, Quint.: advocationibus, Plin. ep.: vitae, Suet.: mundo, Cypr.: ut etiam rebus, quibus renuntiasti, te
    ————
    post renuntiationem inserueris, Augustin. epist. 85, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > renuntio

  • 6 renuntio

    rĕ-nuntĭo ( rĕnuncĭo), āvi, ātum, 1, v. a.
    I. A.
    In gen. (rare and mostly ante-class.;

    syn. refero): quid nunc renuntiem abs te responsum, Chreme?

    Ter. Heaut. 4, 8, 18:

    hoc alii mihi renuntiant,

    Plaut. Ps. 1, 5, 6; cf. id. ib. 1, 5, 36:

    quia nihil a quoquam renuntiabatur,

    no answer was brought, Suet. Ner. 47:

    teque ad patrem esse mortuum renuntiem,

    Plaut. Bacch. 1, 2, 49.—With obj.clause:

    istaec quae tibi renuntiantur, filium te velle circumducere,

    Plaut. Ps. 1, 5, 15:

    quasi non tibi renuntiata sint haec, sic fore,

    Ter. And. 3, 2, 28:

    Alexandro regi renuntiatam adeo divitem (insulam),

    Plin. 6, 31, 36, § 198:

    is me nunc renuntiare repudium jussit tibi,

    Plaut. Aul. 4, 10, 54; Ter. Phorm. 4, 3, 72:

    deliberet renuntietque hodie mihi, Velintne annon,

    id. Hec. 3, 5, 58:

    hunc metuebam, ne meae Uxori renuntiaret de pallā,

    Plaut. Men. 2, 3, 67.— Impers., Plaut. Aul. 4, 1, 18: posteaquam mihi renuntiatum est de obitu Tulliae filiae tuae, Sulp. ap. Cic. Fam. 4, 5, 1:

    tibi renuntiari sic me habere in animo,

    Cic. Clu. 5, 17.— Absol.:

    abi et renuntia,

    Plaut. Bacch. 4, 2, 10; Ter. Heaut. 4, 4, 5:

    rus abiisse aiebant, nunc domum renuntio,

    Plaut. Merc. 4, 5, 2:

    huc,

    Ter. And. 3, 4, 15:

    ita mihi renuntiatum est, quibus credo satis,

    Plaut. Poen. 3, 5, 19; so,

    renuntiatum est,

    Ter. And. 3, 2, 21.—
    B.
    In partic., publicists' and jurid. t. t., to state officially, to report, declare, proclaim, announce, etc. (freq. and class.;

    syn. indico): legati ex auctoritate haec Caesari renuntiant, Intelligere se, etc.,

    Caes. B. C. 1, 35:

    Volusenus perspectis regionibus... ad Caesarem revertitur quaeque ibi perspexisset, renuntiat,

    id. B. G. 4, 21 fin.; cf. id. ib. 7, 5:

    Roscius postulata Caesaris renuntiat,

    id. B. C. 1, 10:

    Caesari renuntiaverunt, pulverem majorem in eā parte videri,

    id. B. G. 4, 32:

    Caesar cognoscit Considium timore perterritum, quod non vidisset, pro viso sibi renuntiasse,

    id. ib. 1, 22:

    si ille vir legationem renuntiare potuisset,

    had been able to give an account of his mission, Cic. Phil. 9, 1, 1; so,

    legationem,

    Liv. 9, 4; 23, 6; 35, 32; 36, 35; 39, 33; Plin. Ep. 4, 9, 20 al.; cf.:

    haec dicta legatis renuntiataque in consilium,

    Liv. 29, 3:

    nunc imperant pullario: ille renuntiat,

    Cic. Div. 2, 35, 74; cf. Liv. 34, 44:

    haec cum renuntiata essent,

    id. 36, 1, 4:

    renuntiat collegae facturum se quod is censeret,

    id. 37, 1, 8:

    tribuni revocaturos se easdem tribus renuntiarunt,

    id. 45, 36 fin.:

    hostium numerum,

    Cic. ad Q. Fr. 3, 2, 2:

    acta et imperia tua domum ad senatum suum renuntiaverunt,

    id. Verr. 2, 3, 31, § 73.— Esp. of the official announcement of an election (either by the praeco or the presiding magistrate), to declare or announce elected, to make the return: coepti sunt a praecone renuntiari, quem quaeque [p. 1566] tribus fecerint aedilem, Varr. R. R. 3, 17; cf.:

    cum esset praetor renuntiatus,

    Cic. Verr. 2, 5, 15, § 38:

    cum propter dilationem comitiorum ter praetor primus centuriis cunctis renuntiatus sum,

    id. Imp. Pomp. 1, 2:

    eo modo sacerdos Climarchias renuntiatus est,

    id. Verr. 2, 2, 52, § 129:

    qui (magistratus) priusquam renuntiarentur,

    Liv. 5, 18 et saep.:

    aliquem consulem,

    Cic. Mur. 1, 1; cf. id. de Or. 2, 64, 260:

    ut hostis renuntiaretur,

    declared a public enemy, Spart. Jul. 5, 3:

    dictator comitia consularia habuit aemulumque decoris sui absentem M. Valerium Corvum consulem renuntiavit,

    Liv. 7, 26; Plin. Pan. 92, 3; Val. Max. 3, 8, ext. 3: renuntiare repudium, v. h. v.—
    2.
    Transf., in gen., to announce, report, declare:

    assentior vero renuntioque vobis, nihil esse, quod adhuc de re publicā dictum putemus,

    Cic. Rep. 2, 44, 71.—
    C.
    Renuntiare sibi, to report to one ' s self, impress on one ' s own mind, i. e. reflect, think: qui renuntient sibi, quanta sit humani ingenii vis, quam potens efficiendi, quae velit, represent to themselves, i. e. think, meditate, Quint. 12, 11, 10; cf.:

    potest et illa res a luctu te prohibere nimio, si tibi ipse renuntiaveris, nihil horum, quae facis, posse subduco,

    Sen. ad Polyb. 6 (25), 1.—
    II.
    ( Re negative or qs. rejecting.) To retract, revoke, recall, refuse; to give up, break off, protest against, disclaim, renounce (good prose): Pa. Ad cenam hercle alio promisi foras. Ge. Jube domi cenam coqui Atque ad illum renuntiari, Plaut. Stich. 4, 2, 19; cf.:

    renuntiari extemplo amicis, quos in consilium rogaverat, imperavit,

    Sen. Clem. 1, 9:

    ego illi ad prandium promisissem, and prandium renuntiassem,

    id. Suas. 2, 12: incensus hospitium ei renuntiat;

    domo ejus emigrat,

    Cic. Verr. 2, 2, 36, § 89:

    societatem et amicitiam alicui,

    Liv. 36, 3; so,

    societatem alicui,

    id. 38, 31:

    amicitiam alicui,

    id. 42, 25, 1; Tac. A. 2, 70; Suet. Calig. 3:

    renuntiat Habonius illam decisionem tutoribus,

    Cic. Verr. 2, 1, 54, § 141; cf. id. ib. 1, 6, 16.— Absol.:

    quid imprudentius publicanis renuntiantibus?

    Cic. Att. 2, 1, 8:

    nemo ingemuit, etc.... pedem nemo in illo judicio supplosit, credo, ne Stoicis renuntiaretur,

    id. de Or. 1, 53:

    civilibus officiis,

    Quint. 10, 7, 1; Plin. Ep. 2, 1, 8:

    vitae,

    Suet. Galb. 11:

    foro,

    id. Rhet. 6:

    Campaniae,

    Sen. Q. N. 6, 1, 10:

    inertiae,

    Plin. Pan. 59, 2:

    nuptiis,

    Tert. ad Uxor. 1, 1:

    societati,

    Dig. 17, 19, 65, § 3.

    Lewis & Short latin dictionary > renuntio

  • 7 renuntio

    re-nūntio, āvī, ātum, āre
    1) приносить известие, возвещать, доносить, сообщать, уведомлять (alicui aliquid или de aliquā re C etc.); докладывать (aliquid ad senatum C; in concilium L)
    2) объявлять, провозглашать ( aliquem consulem C); указывать, называть ( hostium numerum C)
    3) расторгать, прекращать (condicionem C; r. alicui amicitiam L; societatem и societati Dig); отказываться, отрекаться, отклонять ( alicui rei)
    4) отказываться от приглашения (r. ad aliquem Pl, ad cenam Sen)

    Латинско-русский словарь > renuntio

  • 8 renuntio

    renuntiare, renuntiavi, renuntiatus V
    report, announce; reject

    Latin-English dictionary > renuntio

  • 9 renuntio

    to declare, announce, report, give notice.

    Latin-English dictionary of medieval > renuntio

  • 10 renuntio

    , renuntiavi, renuntiatum, renuntiare 1
      сообщать, извещать, доносить, уведомлять, объявлять

    Dictionary Latin-Russian new > renuntio

  • 11 renuntiatio

    renūntiātio, ōnis, f. (renuntio), I) die Verkündigung, Bekanntmachung, Anzeige, der Bericht, m. subj. Genet., eius, Cic.: m. obj. Genet., suffragiorum, Cic.: consulum, Plin. pan.: absol., Cic. u. ICt. – II) die Aufsagung, Aufkündigung, ICt. u. Eccl.; vgl. Ps. Ascon. ad Cic. I. Verr. 6, 16. p. 131, 15 B. u. – die Entsagung, Augustin. epist. 85, 2; vgl. renuntio no. II, b.

    lateinisch-deutsches > renuntiatio

  • 12 renuntiatio

    renūntiātio, ōnis, f. (renuntio), I) die Verkündigung, Bekanntmachung, Anzeige, der Bericht, m. subj. Genet., eius, Cic.: m. obj. Genet., suffragiorum, Cic.: consulum, Plin. pan.: absol., Cic. u. ICt. – II) die Aufsagung, Aufkündigung, ICt. u. Eccl.; vgl. Ps. Ascon. ad Cic. I. Verr. 6, 16. p. 131, 15 B. u. – die Entsagung, Augustin. epist. 85, 2; vgl. renuntio no. II, b.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > renuntiatio

  • 13 abrenuntio

    ab-rĕnuntĭo, āre, 1, v.n., strengthened form of renuntio, to renounce, e. g. diabolo, in baptism (eccl. Lat.).

    Lewis & Short latin dictionary > abrenuntio

  • 14 abrenuntio

    ab-renūntio, āvī, ātum, āre
    отрекаться, отказываться ( alicui rei Eccl)

    Латинско-русский словарь > abrenuntio

  • 15 renuntiatio

    renūntiātio, ōnis f. [ renuntio ]
    1) донесение, извещение, сообщение, уведомление C, PJ, Dig

    Латинско-русский словарь > renuntiatio

  • 16 abrenuntio

    ab-renūntio, āre, entsagen, absagen, m. Dat. u. absol., Eccl.

    lateinisch-deutsches > abrenuntio

  • 17 renuntiator

    renūntiātor, ōris, m. (renuntio), der Bekanntmacher, Verkündiger, Entdecker, ICt. u. Eccl.

    lateinisch-deutsches > renuntiator

  • 18 abrenuntio

    ab-renūntio, āre, entsagen, absagen, m. Dat. u. absol., Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > abrenuntio

  • 19 cena

    cēna ( nicht caena od. coena), ae, f. (altlat. cesna, oskisch kerssnaнs ›cenis‹), die tägliche Hauptmahlzeit der Römer, gew. um 3 od. 4 Uhr nachmittags, die Tafel, die Mahlzeit, das Mahl, das Mittagessen, Essen (Ggstz. ientaculum u. prandium), I) eig.: tempus cenae, Sen.: caput cenae, Hauptgericht, Cic.: c. recta, eine förmliche M., Suet.: c. bona, Sen.: c. ternis ferculis, Suet.: c. abundantissima, Suet.: lauta, Cic.: Cerealis (s. d.), Plaut.: magnifica (Ggstz. cotidiana), Plin.: sumptuosa, Cic.: luxuriosa, Sen. rhet.: magna, Hor.: grandis, Quint.: exigua, Cels.: familiaris, Suet.: c. terrestris, ländliches M., Plaut. – argenti facti cenae gratiā decem pondo libras habere, zehn Pfund silbernes Tafelgeschirr haben, Gell. 17, 21, 39. – c. tempestiva, Cic.: antelucana, Cic. – c. adventicia, Suet.: aditialis, Varr. u. Sen.: auguralis, Cic.: nuptialis, Plaut. u. Suet.: cena pura, Fastenspeise, meton. = Fasttag, Eccl. (s. Rönsch Itala p. 306 u. Semias. 1. p. 13). – cenam coquere (alci), Plaut., Cato fr. u. Nep.: cenam apparare, Ter.: apponere lautiorem cenam, Suet., alci cotidianam cenam, Plin. – alqm ad cenam invitare, Cic.: alqm rogare ad cenam ut veniat, Ter.: alqm ad cenam rogare, Aur. Vict. u. Macr.: alqm ad cenam vocare, Cic.: ad cenam promittere (alci), renuntiare, s. promitto, renuntio: ad cenam condicere, s. condico. – alqm cenae adhibere, Quint.: alqm cenā
    ————
    accipere, Suet.: alqm cenā excipere,
    Vell.: alqm abducere ad cenam in Academiam, Cic. – alci cenam dare (zB. apud villam), Cic.: alci cenam facere, Plaut.: cenas et facere et obire, Cic.: ire ad cenam, Ter.: itare ad cenas desisse, Cic.: venire ad cenam, Cic.: cenae deesse, Quint.: redire a cena, Cic. – cenam protrahere, Suet.: cenam producere iucunde, Hor.: cenam repetere, Suet. – cenae tempore, Suet.: ad praedictam cenae horam, Suet.: in cena, Cels. (u. so in cenis grandibus, Quint.): inter cenam, Cic.: super cenam, Suet.: per cenam, Suet.: post cenam, Cic. – Sprichw., cenā comesā venire, unser »post festum kommen«, Varr. r. r. 1, 2, 11: cenam rapere de rogo, v. hungerigen Leuten, Catull. 59, 3. – II) meton.: a) der einzelne Gang einer Mahlzeit, cena prima, altera, tertia, Mart. 11, 31, 6 sq. – b) der Speiseort, Speisesaal, Plin. 12, 11. – c) die Speisegesellschaft, Iuven. 2, 120.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cena

  • 20 renuntiator

    renūntiātor, ōris, m. (renuntio), der Bekanntmacher, Verkündiger, Entdecker, ICt. u. Eccl.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > renuntiator

См. также в других словарях:

  • Saintongeais — Saintonjhais Parlée en France Région Charente (sauf l Est : Charente limousine, et sauf le Nord Ouest : Ruffécois et bordure d oïl du Confolentais), Charente Maritime (sauf l extrême Nord : Ré, nord Aunis, Loulay, Aulnay), nord… …   Wikipédia en Français

  • Abrenunciación — La abrenunciación es, en la doctrina católica, la promesa que en la administración del bautismo hace el que lo recibe, o su padrino, de romper toda comunión con el mal espíritu y de renunciar al mundo y sus vanidades. Contenido 1 Etimología 2… …   Wikipedia Español

  • ԽՆԴԱՄ — (ացի, դա՛.) NBH 1 0951 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical, 6c, 7c, 8c, 10c չ. χαίρω, ἑπιχαίρω gaudeo, laetor, exulto τέρπομαι delector. Խինդ ունել. ուրախ լինել. ուրախանալ. բերկրիլ. զուարճանալ. ցնծալ. հրճուիլ. խնծղիլ. ռմկ. խնտալ …   հայերեն բառարան (Armenian dictionary)

  • renunciante — adj. 2 g. s. 2 g. Que ou quem renuncia.   ‣ Etimologia: latim renuntians, antis, particípio presente de renuntio, are, renunciar …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • renunciar — v. tr. e intr. 1. Desistir de (aquilo a que se tem direito). = ABDICAR, RESIGNAR • v. tr. 2. Não querer. = RECUSAR ≠ ACEITAR 3. Tirar (algo) da sua posse ou do seu usufruto. = DEIXAR, LARGAR, PRIVAR SE ≠ ACEITAR, APROVEITAR 4. Abandonar (crença,… …   Dicionário da Língua Portuguesa

  • advertir — aucun de quelque chose, Commonefacere, Certum alicui facere, Docere, Monere, Emonere, Iudicare. Nous n avons autre chose à faire que d advertir, Nuntiationem solum habemus, B. ex Cic. Advertir de quelque chose devant qu elle se face, Praedicere.… …   Thresor de la langue françoyse

  • senat — Le Senat, C est à sçavoir la compaignie des Senateurs et Conseilliers de Rome, Curia, Senatus, Ordo amplissimus. Le Senat a ordonné, Senatus statuit. Je feray ce que le Senat vouldra, Renuntio me futurum in Senatus potestate. B. ex Liu. Estre… …   Thresor de la langue françoyse

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»