Перевод: с латинского на все языки

со всех языков на латинский

remembrance

  • 21 conmemoratorium

    Latin-English dictionary > conmemoratorium

  • 22 memorial

    memorial; records/memoranda (pl.); sign of remembrance, monument (Souter)

    Latin-English dictionary > memorial

  • 23 Ad perpetuam rei memoriam

    Latin Quotes (Latin to English) > Ad perpetuam rei memoriam

  • 24 Memoria in aeterna

    Latin Quotes (Latin to English) > Memoria in aeterna

  • 25 memoria

    memory, remembrance, recall, recollection.

    Latin-English dictionary of medieval > memoria

  • 26 abicio

    ăbĭcĭo or abjĭc- (in the best MSS. abicio; cf.

    ăbĭci,

    Ov. P. 2, 3, 37;

    ăbĭcit,

    Juv. 15, 17), ĕre, jēci, jectum, 3, v. a. [ab-jacio], to cast away, to throw away, throw down.
    I.
    Lit.:

    in sepulcrum ejus abjecta gleba non est,

    Varr. L. L. 5, § 23 Müll.:

    scutum,

    Cic. Tusc. 2, 23:

    insigne regium de capite,

    id. Sest. 27:

    socer ad pedes abjectus,

    id. ib. 34; so,

    se ad pedes,

    id. Phil. 2, 34, 86:

    se e muro in mare,

    id. Tusc. 1, 34; so,

    corpus in mare,

    id. Phil. 11, 2, 5:

    impelluntur, feriuntur, abiciuntur, cadunt,

    id. Tusc. 2, 15, 36:

    se abjecit exanimatus,

    he threw himself down as if lifeless, id. Sest. 37.— Absol.:

    si te uret sarcina, abicito,

    throw it down, Hor. Ep. 1, 13, 7.—Also with in and abl., when the place from which a thing is thrown is designated:

    anulum in mari,

    Cic. Fin. 5, 30, 92 Madv. N. cr.; so, ut se abiceret in herba, id. de Or. 1, 7, 28:

    statuas in propatulo domi,

    Nep. Hann. 9, 3:

    cadaver in viā,

    Suet. Ner. 48; cf.:

    ubi cadaver abjeceris,

    Tac. A. 1, 22.
    II.
    Fig.
    A.
    In gen., to cast off, throw away, give up, etc.:

    ut primum tenebris abjectis inalbabat,

    as soon as the day, having dispelled the darkness, was beginning to brighten, Enn. Ann. v. 219 Vahl.: nusquam ego vidi abjectas aedīs, nisi modo hasce, thrown away, i.e. sold too low, Plaut. Most. 3, 3, 3: psaltria aliquo abiciendast, must be got rid off ( il faut se defaire d'elle, Dacier), Ter. Ad. 4, 7, 26:

    vitam,

    Cic. Att. 3, 19:

    salutem pro aliquo,

    id. Planc. 33:

    memoriam beneficiorum,

    id. Phil. 8, 11:

    versum,

    to declaim it carelessly, id. de Or. 3, 26 (cf. with id. ib. 3, 59: ponendus est ille ambitus, non abiciendus, the period must be brought gradually to a close, not broken off abruptly).
    B.
    In partic.
    1.
    To throw off, cast aside care for, remembrance of, etc., to give up, abandon:

    abicimus ista,

    we let that go, Cic. Att. 13, 3:

    fama ingenii mihi est abicienda,

    I must renounce, id. ib. 9, 16: domum Sullanam desperabam jam... sed tamen non abjeci, but yet I have not abandoned it, i. e. its purchase, id. Fam. 9, 15:

    abjectis nugis,

    nonsense apart, Hor. Ep. 2, 2, 141 (cf. amoto ludo, id. S. 1, 1, 27).
    2.
    To cast down to a lower grade, to degrade, humble, Cic. Leg. 1, 9: hic annus senatus auctoritatem abjecit, degraded or lowered the authority of the Senate, id. Att. 1, 18; so also id. Tusc. 5, 18; id. de Or. 3, 26, 104.—Hence, abjectae res, reduced circumstances (opp. florentes), Nep. Att. 8; Cic. Quint. 30; Tac. A. 4, 68.
    3.
    Abicere se, to throw one's self away, degrade one's self, v. Cic. Tusc. 2, 23: ut enim fit, etc.—Hence, abjectus, a, um, P. a., downcast, disheartened, désponding; low, mean, abject, worthless, unprincipled.
    A.
    Quo me miser conferam? An domum? matremne ut miseram lamentantem videam et abjectam? Gracch. ap. Cic. de Or. 3, 56, 214:

    plura scribere non possum, ita sum animo perculso et abjecto,

    Cic. Att. 3, 2.—
    B.
    Nihil abjectum, nihil humile cogitare, Cic. Fin. 5, 20:

    contemptum atque abjectum,

    id. Agr. 2, 34:

    verbis nec inops nec abjectus,

    id. Brut. 62, 222 al. — Comp.:

    animus abjectior,

    Cic. Lael. 16; Liv. 9, 6.— Sup.:

    animus abjectissimus,

    Quint. 11, 1, 13 al. — Adv.: abjectē.
    1.
    Dispiritedly, despondingly:

    in dolore est providendum, ne quid abjecte, ne quid timide, ne quid ignave faciamus,

    Cic. Tusc. 2, 23, 55; id. Phil. 3, 11, 28.—
    2.
    Low, meanly:

    quo sordidius et abjectius nati sunt,

    Tac. Or. 8:

    incuriose et abjecte verbum positum,

    improperly, Gell. 2, 6, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > abicio

  • 27 admoneo

    ad-mŏnĕo, ui, ĭtum, 2, v. a., to bring up to one's mind, to put one in mind of ( in a friendly manner), to remind, suggest, advise, warn, admonish (by influencing more directly the reason and judgment; while in adhortor the admonition is addressed immediately to the will, Doed. Syn. 1, 164: “Moneo, et admoneo hoc differunt, quod monemus futura, admonemus praeterita; illa ut caveamus et discamus, haec ut recordemur,” Aus. Popma, p. 29; cf. Ellendt ad Cic. Brut. 3, 11: “in monente benevolentia, in admonente memoria,” Ernest. no. 1663).
    I.
    In gen., constr. absol. and with aliquem alicujus rei or de aliqua re, aliquam rem (Sallust employs them all); with ut or ne. when an action follows; with acc. and inf. or a rel. clause, when merely an historical [p. 42] fact is brought to view, Zumpt, § 439 and 615.
    (α).
    Absol.:

    qui admonent amice, docendi sunt,

    Cic. N. D. 1, 3:

    amicissime admonere,

    id. Att. 7, 26:

    si sitis admoneret, profluente aquā vitam tolerat,

    Tac. A. 15, 45 fin.:

    admonitus in somnis,

    Vulg. Matt. 2, 22.—
    (β).
    Aliquem alicujus rei:

    admonebat alium egestatis, alium cupiditatis suae,

    Sall. C. 21:

    quoniam nos tanti viri res admonuit,

    id. J. 95:

    admonere aliquem foederis,

    Liv. 35, 13; 5, 51:

    judices legum et religionis,

    Suet. Tib. 33:

    admonitus hujus aeris alieni,

    Cic. Top. 1, 5:

    aetatis et condicionis admoneri,

    Suet. Dom. 2; cf. Drak. ad Liv. 2, 36, 6.—And with acc. of person omitted:

    adversae res admonuerunt religionum,

    Liv. 5, 51; 5, 46, 6:

    veterum recentiumque admonens,

    Tac. H. 3, 24.—
    (γ).
    Aliquem de aliqua re:

    de aede Telluris et de porticu Catuli me admones,

    Cic. Q. Fr. 3, 1, 4:

    ut aliquid aliquando de doctrinae studiis admoneamur,

    id. Rep. 1, 9:

    de moribus civitatis tempus admonuit,

    Sall. C. 5:

    admonuit eos de auxiliis Dei,

    Vulg. 2 Macc. 8, 19.—Sometimes in passing from a subject already discussed to a new one, = docere, dicere, to treat of, to speak of:

    de multitudine (verborum) quoniam quod satis esset admonui, de obscuritate pauca dicam,

    Varr. L. L. 6, § 40 Müll.—
    (δ).
    With two acc. (in gen., only with illud, istuc, quod, multa, res, etc.):

    ridiculum est te istuc me admonere,

    Ter. Heaut. 2, 3, 112:

    illud te esse admonitum volo,

    Cic. Cael. 3, 8:

    jam illud non sunt admonendi, ut, etc.,

    id. Off. 2, 19, 68:

    illud me praeclare admones,

    id. Att. 9, 9:

    sin quippiam essem admonitus,

    id. Fam. 5, 8:

    multa praeterea ostentis, multa extis admonemur,

    id. N. D. 2, 66:

    eam rem nos locus admonuit,

    Sall. J. 79.—
    (ε).
    With acc. and inf.:

    admonuisti etiam dictum aliquod in petitionem tuam dici potuisse,

    Cic. Planc. 34, 85 B. and K.:

    et meminerant et admonebant alii alios, supplicium ex se, non victoriam peti,

    Liv. 28, 19: nostri detrimento admonentur diligentius stationes disponere, Auct. B. G. 8, 12.—
    (ζ).
    With a rel. clause:

    meus me sensus, quanta vis fraterni sit amoris, admonet,

    Cic. Fam. 5, 2.—
    (η).
    With ut or ne:

    admonebat me res, ut, etc.,

    Cic. Off. 2, 19, 67:

    Caninius noster me tuis verbis admonuit, ut scriberem,

    id. Fam. 9, 6:

    ea res admonet, ut, etc.,

    Tac. A. 3, 25; so,

    corresp. with moneo,

    Sen. Ep. 24, 16.—
    (θ).
    With the simple subj. (in the historians):

    simulque admonerent liberis suis prospiceret,

    Nep. Ph. 1:

    nisi Seneca admonuisset venienti matri occurreret,

    Tac. A. 13, 5:

    admonuit negotiis abstineret,

    Suet. Tib. 50:

    illud me admones, cum illum videro, ne nimis indulgenter, et cum gravitate potius loquar,

    Cic. Att. 9, 9, 2 (where ut is to be supplied from the preceding ne).—
    (ι).
    With a simple inf. (so most freq. after the Aug. per., but also in Cic.):

    ut mos erat istius atque ut eum suae libidines facere admonebant,

    Cic. Verr. 2, 1, 24, § 63:

    easdem decedere campis admonuit,

    Verg. G. 4, 186; so,

    Matrem Admonuit ratibus sacris depellere taedas,

    id. A. 9, 109:

    sol acrior ire lavatum admonuit,

    Hor. S. 1, 6, 125; so Ov. M. 3, 601; 6, 150:

    nihil agere quod non prosit, fabella admonet,

    Phaedr. 3, 17; Tac. A. 15, 67:

    regrediendum (sc. esse sibi),

    Tac. Agr. 25.—
    (κ).
    With ad and the gerund.:

    ad thesaurum reperiendum,

    Cic. Div. 2, 65, 134.—
    (λ).
    With abl. of means or cause:

    de quibus (discordiis) ipsis his prodigiis a dis immortalibus admonemur,

    Cic. Har. Resp. 21, 44:

    proximi diei casu admoniti omnia ad defensionem paraverunt,

    Caes. B. C. 2, 14:

    divinā admonitus plagā,

    Vulg. 2 Macc. 9, 11.—
    II.
    Esp.
    A.
    To recall a thing to memory, to bring to remembrance (without any accessory notion of admonition); with acc. or gen.:

    cum memor anteactos semper dolor admonet annos,

    Tib. 4, 1, 189 Müll. (some read here admovet):

    admonuit dominae deseruitque Venus,

    id. 1, 5, 40:

    nomen, quod possit equorum Admonuisse,

    Ov. M. 15, 543.—
    B.
    Of a creditor, to remind a debtor of his debt, to ask payment, to dun:

    cum tibi cotidie potestas hominis fuisset admonendi, verbum nullum facis,

    Cic. Quint. 12; so id. Top. 1 fin.
    C.
    In the poets and in later Lat., to urge or incite to action (cf. admonitor):

    telo admonuit bijugos,

    Verg. A. 10, 586; so Spart. Sever. 11 fin.:

    liberos verberibus,

    Sen. Clem. 1, 14; id. Const. Sap. 12 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > admoneo

  • 28 commemoratio

    commĕmŏrātĭo ( conm-), ōnis, f. [id.], a calling to mind, reminding, suggesting, commemorating, remembrance, mentioning (several times in Cic. and Quint.; elsewh. rare): istaec commemoratio Quasi exprobratio est immemoris benefici, * Ter. And. 1, 1, 16.—With obj.-gen.:

    antiquitatis,

    Cic. Or. 34, 120:

    nominis nostri,

    id. Arch. 11, 29:

    rei gestae,

    Quint. 5, 11, 6:

    frequens illorum, quae egerat in senatu,

    id. 11, 1, 18; Tac. A. 13, 3:

    fortitudinis,

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    (Verres) in assiduā commemoratione omnibus flagitiorum fuit,

    every one was continually recounting his crimes, id. ib. 2, 1, 39, §

    101: tuae virtutis,

    id. ad Q. Fr. 1, 1, 12, § 36:

    commemoratione hominum delectare,

    id. Verr. 2, 4, 55, § 123.—With subj. -gen.:

    posteritatis,

    by posterity, Cic. Fam. 5, 12, 1; cf.:

    aliquid suā commemoratione celebrare,

    id. Planc. 40, 95.

    Lewis & Short latin dictionary > commemoratio

  • 29 commemoratorium

    commĕmŏrātōrĭum, ii, n. [id.], a means of remembrance:

    calliditatis,

    Ambros. Off. 25.

    Lewis & Short latin dictionary > commemoratorium

  • 30 commonefacio

    commŏnĕ-făcĭo ( conm-), fēci, factum ( pass. -fio, -factus sum, -fieri), 3, v. a. [commoneo], to remind one forcibly (of something), to put in mind, to admonish, to impress upon (in good prose, most freq. in Cic.); constr. with acc. (personae or rei), a rel.clause, ut or acc. and inf.:

    te propter magnitudinem provinciae etiam atque etiam esse commonefaciendum,

    Cic. Fam. 13, 72, 1; cf.

    humorously: commonefacere aliquem monimentis bubulis,

    to give one a remembrance, Plaut. Stich. 1, 2, 6.—With aliquem alicujus rei:

    cum ipse te veteris amicitiae commonefaceret, Auct,

    Her. 4, 24, 35; so,

    quemque beneficii sui,

    Sall. J. 49, 4; and pass., Cic. Verr. 2, 5, 43, § 112.—With aliquem de aliquā re, Cod. Th. 1, 1, 3: simul commonefacit, quae ipso praesente in concilio Gallorum de Dumnorige sint dicta, * Caes. B. G. 1, 19 fin.; so with a rel.-clause, Metell. ap. Cic. Fam. 5, 3, 2: simul commonefecit, sanxisse Augustum, etc., * Tac. A. 6, 12:

    illi eum commonefaciunt, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 17, § 41.—With acc. rei:

    istius turpem praeturam,

    Cic. Verr. 2, 4, 64, § 144:

    mores vetustatis,

    Vitr. 2, 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > commonefacio

  • 31 conmemoratio

    commĕmŏrātĭo ( conm-), ōnis, f. [id.], a calling to mind, reminding, suggesting, commemorating, remembrance, mentioning (several times in Cic. and Quint.; elsewh. rare): istaec commemoratio Quasi exprobratio est immemoris benefici, * Ter. And. 1, 1, 16.—With obj.-gen.:

    antiquitatis,

    Cic. Or. 34, 120:

    nominis nostri,

    id. Arch. 11, 29:

    rei gestae,

    Quint. 5, 11, 6:

    frequens illorum, quae egerat in senatu,

    id. 11, 1, 18; Tac. A. 13, 3:

    fortitudinis,

    Cic. Verr. 2, 2, 78, § 192:

    (Verres) in assiduā commemoratione omnibus flagitiorum fuit,

    every one was continually recounting his crimes, id. ib. 2, 1, 39, §

    101: tuae virtutis,

    id. ad Q. Fr. 1, 1, 12, § 36:

    commemoratione hominum delectare,

    id. Verr. 2, 4, 55, § 123.—With subj. -gen.:

    posteritatis,

    by posterity, Cic. Fam. 5, 12, 1; cf.:

    aliquid suā commemoratione celebrare,

    id. Planc. 40, 95.

    Lewis & Short latin dictionary > conmemoratio

  • 32 conmonefacio

    commŏnĕ-făcĭo ( conm-), fēci, factum ( pass. -fio, -factus sum, -fieri), 3, v. a. [commoneo], to remind one forcibly (of something), to put in mind, to admonish, to impress upon (in good prose, most freq. in Cic.); constr. with acc. (personae or rei), a rel.clause, ut or acc. and inf.:

    te propter magnitudinem provinciae etiam atque etiam esse commonefaciendum,

    Cic. Fam. 13, 72, 1; cf.

    humorously: commonefacere aliquem monimentis bubulis,

    to give one a remembrance, Plaut. Stich. 1, 2, 6.—With aliquem alicujus rei:

    cum ipse te veteris amicitiae commonefaceret, Auct,

    Her. 4, 24, 35; so,

    quemque beneficii sui,

    Sall. J. 49, 4; and pass., Cic. Verr. 2, 5, 43, § 112.—With aliquem de aliquā re, Cod. Th. 1, 1, 3: simul commonefacit, quae ipso praesente in concilio Gallorum de Dumnorige sint dicta, * Caes. B. G. 1, 19 fin.; so with a rel.-clause, Metell. ap. Cic. Fam. 5, 3, 2: simul commonefecit, sanxisse Augustum, etc., * Tac. A. 6, 12:

    illi eum commonefaciunt, ut, etc.,

    Cic. Verr. 2, 2, 17, § 41.—With acc. rei:

    istius turpem praeturam,

    Cic. Verr. 2, 4, 64, § 144:

    mores vetustatis,

    Vitr. 2, 1, 5.

    Lewis & Short latin dictionary > conmonefacio

  • 33 Mnemosynae

    Mnēmŏsynē, ēs, f., = Mnêmosunê (remembrance).
    I.
    The mother of the Muses, Ov. M. 6, 114; Cic. N. D. 3, 31, 54; Phaedr. 3 prol. 18:

    natae Mnemosynes,

    the Muses, Aus. Ep. 4, 64.—
    II.
    In plur.: Mnēmŏ-synae, ārum, f., the Muses, Aus. Idyll. 11, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > Mnemosynae

  • 34 Mnemosyne

    Mnēmŏsynē, ēs, f., = Mnêmosunê (remembrance).
    I.
    The mother of the Muses, Ov. M. 6, 114; Cic. N. D. 3, 31, 54; Phaedr. 3 prol. 18:

    natae Mnemosynes,

    the Muses, Aus. Ep. 4, 64.—
    II.
    In plur.: Mnēmŏ-synae, ārum, f., the Muses, Aus. Idyll. 11, 30.

    Lewis & Short latin dictionary > Mnemosyne

  • 35 oblitero

    oblittĕro ( oblīt-), āvi, ātum, 1, v. a. [oblino], to blot out, strike out, erase, obliterate.
    I.
    Lit. (post-Aug. and very rare;

    syn. deleo): oblitterata aerarii monumenta,

    Tac. A. 13, 23 fin.
    II.
    Trop., to blot out of remembrance, consign to oblivion, cause to be forgotten (esp. freq. in post-Aug. prose; principally in Tac.): inimicitias Pelopidarum exstinctā tam oblitteratas memoriā renovare, Att. ap. Non. 146, 30 (oblitterare est obscurefacere et in oblivionem ducere, Non. 146, 28); Cic. Vatin. 6, 15:

    famam rei,

    Liv. 39, 20:

    rem,

    id. 3, 71:

    memoriam,

    id. 21, 29:

    mandata,

    Cat. 64, 232:

    rem silentio,

    Suet. Tib. 22:

    ne ritus sacrorum oblitterarentur,

    Tac. A. 11, 15:

    conjugia,

    id. ib. 3, 34:

    oblitterari in animo,

    to become forgotten, Liv. 26, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > oblitero

  • 36 oblittero

    oblittĕro ( oblīt-), āvi, ātum, 1, v. a. [oblino], to blot out, strike out, erase, obliterate.
    I.
    Lit. (post-Aug. and very rare;

    syn. deleo): oblitterata aerarii monumenta,

    Tac. A. 13, 23 fin.
    II.
    Trop., to blot out of remembrance, consign to oblivion, cause to be forgotten (esp. freq. in post-Aug. prose; principally in Tac.): inimicitias Pelopidarum exstinctā tam oblitteratas memoriā renovare, Att. ap. Non. 146, 30 (oblitterare est obscurefacere et in oblivionem ducere, Non. 146, 28); Cic. Vatin. 6, 15:

    famam rei,

    Liv. 39, 20:

    rem,

    id. 3, 71:

    memoriam,

    id. 21, 29:

    mandata,

    Cat. 64, 232:

    rem silentio,

    Suet. Tib. 22:

    ne ritus sacrorum oblitterarentur,

    Tac. A. 11, 15:

    conjugia,

    id. ib. 3, 34:

    oblitterari in animo,

    to become forgotten, Liv. 26, 41.

    Lewis & Short latin dictionary > oblittero

  • 37 recordatio

    rĕcordātĭo, ōnis, f. [id.], a recalling to mind, recollection, remembrance, recordation (class.; esp. freq. in Cic. in sing. and plur.).
    (α).
    With gen.:

    quorum memoria et recordatio jucunda sane fuit,

    Cic. Brut. 2, 9; so,

    coupled with memoria,

    id. Lael. 27, 104; id. de Or. 1, 53, 228; id. Prov. Cons. 18, 43; cf.:

    quam (memoriam) quidem Plato recordationem esse vult vitae superioris,

    id. Tusc. 1, 24, 57 (v. recordor init.):

    veteris memoriae recordatio,

    the recollection of an old circumstance, id. de Or. 1, 2, 4; so,

    praeteritae memoriae,

    id. Q. Fr. 2, 2, 1; cf. Quint. 11, 2, 43:

    habet praeteriti doloris secura recordatio delectationem,

    Cic. Fam. 5, 12, 14; cf. id. Brut. 76, 266:

    multorum benefactorum recordatio jucundissima est,

    id. Sen. 3, 9:

    recordatio impudicitiae et stuprorum suorum,

    id. Phil. 3, 6, 15; cf.:

    scelerum suorum,

    id. Verr. 2, 4, 50, § 110 Zumpt and Halm N. cr.:

    nostrae amicitiae,

    id. Lael. 4, 15:

    suavis,

    id. Att. 6, 1, 22. — With subj.-clause:

    subiit recordatio egisse me juvenem aeque in quadruplici,

    Plin. Ep. 4, 24, 1.—In the plur.:

    das mihi jucundas recordationes conscientiae nostrae rerumque earum, quas gessimus,

    Cic. Fam. 5, 13, 4; Gell. 17, 2, 1.—
    (β).
    Absol.:

    stulti malorum memoriā torquentur, sapientes bona praeterita gratā recordatione renovata delectant, etc.,

    Cic. Fin. 1, 17, 57; cf.:

    acerba recordatio,

    id. de Or. 3, 1, 1:

    subit recordatio: quot dies quam frigidis rebus absumpsi?

    Plin. Ep. 1, 9, 3.— Plur.:

    recordationes fugio, quae quasi morte quādam dolorem efficiunt,

    Cic. Att. 12, 18, 1; Tac. A. 4, 38.

    Lewis & Short latin dictionary > recordatio

  • 38 recordatus

    rĕcordātus, ūs, m. [id.], recollection, remembrance (post-class. for the class. recordatio), Tert. Carn. 4; id. adv. Psych. 5.

    Lewis & Short latin dictionary > recordatus

  • 39 rememoratio

    rĕmĕmŏrātĭo, ōnis, f. [rememoror], remembrance (late Lat.), Vulg. Psa. 37, 1; 69, 1 (transl. of the Greek of the Sept. anamnêsis); Arn. in Psa. 69.

    Lewis & Short latin dictionary > rememoratio

  • 40 repetentia

    rĕpĕtentĭa, ae, f. [repeto], memory, remembrance, Arn. 2, pp. 61 and 62 (but in Lucr. 3, 851, the correct read. is retinentia).

    Lewis & Short latin dictionary > repetentia

См. также в других словарях:

  • Remembrance — Re*mem brance ( brans), n. [OF. remembrance.] [1913 Webster] 1. The act of remembering; a holding in mind, or bringing to mind; recollection. [1913 Webster] Lest fierce remembrance wake my sudden rage. Milton. [1913 Webster] Lest the remembrance… …   The Collaborative International Dictionary of English

  • remembrance — 1 *memory, recollection, reminiscence, mind, souvenir Antonyms: forgetfulness 2 Remembrance, remembrancer, reminder, memorial, memento, token, keepsake, souvenir denote something that serves to keep a person or thing in mind. Remembrance and the… …   New Dictionary of Synonyms

  • Remembrance — is the act of remembering, the ability to remember or a memorial. It may refer to:*Remembrance Day, a commemorative day *Remembrance, a 2001 Canadian short film *Remembrance (USA band), a Christian metalcore band *Remembrance (band), a funeral… …   Wikipedia

  • Remembrance — Données clés Réalisation Colin Gregg Scénario Hugh Stoddart Acteurs principaux John Altman Al Ashton Gary Oldman Timothy Spall Pete Lee Wilson Pays d’origine …   Wikipédia en Français

  • remembrance — ⇒REMEMBRANCE, subst. fém. Vieilli, littér. Ce qui revient à l esprit, fortuitement ou volontairement, des expériences passées. Synon. souvenir2. Petit à petit, [il] en était arrivé tout bêtement à réfléchir (...) sur son passé. Quelles… …   Encyclopédie Universelle

  • Remembrance — студийный альбом …   Википедия

  • remembrance — keepsake, souvenir, early 15c., from Fr. remembrance (11c.), from remembrer (see REMEMBER (Cf. remember)). Remembrance Day, the Sunday nearest Nov. 11 (originally in memory of the dead of World War I) is attested from 1921 …   Etymology dictionary

  • remembrance — [n1] memory, recollection afterthought, anamnesis, flash*, flashback*, hindsight*, mental image, mind, recall, recognition, reconstruction, regard, reminiscence, retrospect, thought; concepts 40,529 Ant. forgotten remembrance [n2] gift,… …   New thesaurus

  • remembrance — Remembrance. subst. f. v. du verbe Remembrer qui n a plus aucun usage. Souvenir. J en ay quelque remembrance. Il est vieux, & ne se dit plus qu en plaisantant …   Dictionnaire de l'Académie française

  • remembrance — [ri mem′brəns] n. [ME < OFr: see REMEMBER & ANCE] 1. a remembering or being remembered 2. the power to remember 3. something remembered; memory 4. the extent of time over which one can remember 5. an object th …   English World dictionary

  • remembrance — I (commemoration) noun acclaim, aggrandizement, celebration, ceremony, commendation, consecration, dignification, elevation, enshrinement, exaltation, glorification, holiday, homage, honoring, immortalization, keepsake, memento, memorial,… …   Law dictionary

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»