-
1 ignarus
ignārus, a, um (also, ‡ ignarures agnoountes, Gloss. Philox.; v. gnarus init.), adj. [in-gnarus, like ignavus, ignotus, from the negative in and gnavus, gnotus], ignorant of a thing, not knowing, unacquainted with, inexperienced, unaware (syn.: inscius, nescius, insciens).I.Lit. (freq. and class.); constr. usu. with the gen.; less frequently with a rel.-clause, with acc. and inf., with inf. alone, or absol.(α).With gen.:(β).ait se peregrinum esse, hujus ignarum oppidi,
Plaut. Poen. 3, 3, 43:imprudens harum rerum ignarusque omnium,
Ter. Eun. 1, 2, 56:audi, ne te ignarum fuisse dicas meorum morum,
id. Ad. 2, 1, 6; id. Hec. 4, 4, 53:ignara artis meretriciae,
id. Heaut. 2, 1, 14:oratorem ne physicorum quidem esse ignarum volo,
Cic. Or. 34, 119; cf.:physicae rationis ignari,
id. N. D. 2, 21, 54:ignarus si sit facundiae ac poliendae orationis,
id. de Or. 1, 14, 63:alicujus rei ignarus atque insolens,
id. ib. 1, 48, 207:magna pars Pisonis ignari,
i. e. not knowing him, Tac. H. 4, 50; cf.:alter alterius ignarus,
Plin. 11, 30, 36, § 109:ignara puella mariti,
Hor. Ep. 2, 1, 132:formica haud ignara ac non incauta futuri,
id. S. 1, 1, 35.—Of inanim. and abstr. things:qui gurges aut quae flumina lugubris Ignara belli,
Hor. C. 2, 1, 34; Stat. S. 2, 2, 149:non ignara philosophiae grammatice,
Quint. 1, 4, 4:ignara hujusce doctrinae loquacitas,
id. 12, 2, 20.—With rel. clause:(γ).ignari, quid gravitas, quid integritas... quid denique virtus valeret,
Cic. Sest. 28, 60; id. Top. 20, 75:cum quid ageretur in locis reliquis, essent ignari,
Hirt. B. G. 8, 43, 2:haud ignari quanta invidiae immineret, tempestas,
Liv. 3, 38, 6:quo essent in loco ignari,
Quint. 8, 3, 4.—With acc. and inf.:(δ).quamquam non sumus ignari multos studiose contra esse dicturos,
Cic. Tusc. 2, 1, 3:ignari venisse dictatorem,
Liv. 8, 36, 2; 21, 22, 1:ignarus, non omnes esse rogandos,
Ov. M. 6, 263:non quidem sibi ignarum, posse argui quod, etc.,
i. e. he well knew, Tac. A. 4, 8.—With inf. alone:(ε).placito ignara moveri Atropos,
Stat. Th. 3, 67.—Absol.:II.tu me ignaro nec opinante, inscio notes et tuos et tuorum amicorum necessarios, etc.,
Cic. Planc. 16, 40:ubi imperium ad ignaros pervenit, etc.,
Sall. C. 51, 27; id. J. 91, 1; cf. id. Quint. 20, 64: obpressit igitur necopinantes ignarosque omnes Perseus. Liv. 40, 57, 1:si quis laudat Arelli Sollicitas ignarus opes,
Hor. S. 2, 6, 79:quisnam ignarum nostris deus appulit oris?
Verg. A. 3, 338.— Sup.: Ba. An nescis quae sit haec res? Si. Juxta cum ignarissimis, Plaut. Ps. 4, 7, 62.—Transf.* A.Unmindful, regardless of any thing:B.o socii (neque enim ignari sumus ante malorum), O passi graviora, etc.,
Verg. A. 1, 198.—Pass. (like gnarus), not known, unknown, = ignotus (mostly poet.;(β).not in Cic.): ignarus aeque (ac nescius) utroqueversum dicitur, non tantum qui ignorat, sed et qui ignoratur. Sallustius: more humanae cupidinis ignara visundi. Vergilius (A. 10, 706),
Gell. 9, 12, 20 sq.; cf. Non. 129, 18 sq.:mare magnum et ignara lingua commercia prohibebant,
Sall. J. 18, 6:quibus agrestis vita est, circumscriptio ignara est et fraus, Sen. de Ira, 3, 2: quem (amorem) non Fors ignara dedit, sed saeva Cupidinis ira,
unknown, obscure, Ov. M. 1, 453. —With dat.: pauci interiere: plerosque velocitas et regio hostibus ignara tutata [p. 880] sunt, Sall. J. 52, 4; cf. Tac. A. 2, 13:jamque aderat Theseus, proles ignara parenti,
Ov. M. 7, 404:non quidem sibi ignara, quae de Silano vulgabantur,
Tac. A. 3, 69.— Sup.:quaedam (sidera) sunt aliis omnino ignarissima,
Gell. 14, 1, 13. -
2 ignarus
ī-gnārus, a, um (in u. gnarus), I) aktiv, unerfahren, unwissend, unbekannt mit etwas, etwas nicht ahnend, ohne Ahnung, arglos, mit Genet., physicorum, Cic.: belli, Sall.: rei, Iustin.: pavendi, keine Furcht kennend, Amm.: faciendae orationis, Cic.: ignari malorum suoram, Sen.: mentes rudes et omnium ignarae, Quint.: magna pars Pisonis ignari, den P. (von Person) nicht kennend, Tac.: haud ignarus sum opinionis alterius, Liv.: litterarum ignarus, Tac.: artis esse ignarum alicuius, Arnob.: poet., ignara mariti, unverheiratet, Hor.: ante malorum, uneingedenk, Verg.: curarum ignara voluptas, unbekannt mit (= ohne) S., Stat. – m. de u. Abl., de caede Galbae ignari, Tac. hist. 1, 67. – m. folg. Infin. Praes. Pass., placito ignara moveri Atropos, Stat. Theb. 3, 67. – mit folg. Acc. u. Infin., non sumus ignari multos studiose contra esse dicturos, Cic.: ignarus nondum (eum) a censoribus in senatorium ordinem allectum (esse), Val. Max.: ignarus non omnes esse rogandos, Ov. – m. folg. indir. Fragesatz, ignari, quid queat esse, quid nequeat, Lucr.: ignaro populo Romano, quid ageretur, Cic.: ignarus, belli quae in dies fortuna novaret, Liv.: haud ignari, quanta invidiae immineret tempestas, Liv.: ignari, an (ob) impetrassent, Tac.: haud ignaro imminet fortuna, ich weiß recht wohl, welches Schicksal mir bevorsteht, Liv.: ignaris omni bus, parare quae mox usui forent, Sall.: quem ignarum inermumque centurio confecit, Tac. – subst., ab imperito dicendi ignaroque, Cic.: Superl., an nescis quae sit haec res? Si. Iuxta cum ignarissimis, Plaut. Pseud. 1161. – II) passiv, jmdm. unbekannt, fremd, m. Dat., regio hostibus ignara, Sall.: proles ignara parenti, Ov.: n. pl. subst., per occulta et vigilibus ignara (verdeckte u. den W. unbekannte Gänge), Tac. – Superl., quaedam (sidera) sunt aliis (terris) omnino ignarissima, Gell. 14, 1, 13. – absol. (vgl. Fabri Sall. Iug. 18, 6), ignari montes, Verg.: ignara lingua, Sall.: n. pl. subst., avidus ignara cognoscendi, Dict. 2, 37.
-
3 ignarus
ī-gnārus, a, um (in u. gnarus), I) aktiv, unerfahren, unwissend, unbekannt mit etwas, etwas nicht ahnend, ohne Ahnung, arglos, mit Genet., physicorum, Cic.: belli, Sall.: rei, Iustin.: pavendi, keine Furcht kennend, Amm.: faciendae orationis, Cic.: ignari malorum suoram, Sen.: mentes rudes et omnium ignarae, Quint.: magna pars Pisonis ignari, den P. (von Person) nicht kennend, Tac.: haud ignarus sum opinionis alterius, Liv.: litterarum ignarus, Tac.: artis esse ignarum alicuius, Arnob.: poet., ignara mariti, unverheiratet, Hor.: ante malorum, uneingedenk, Verg.: curarum ignara voluptas, unbekannt mit (= ohne) S., Stat. – m. de u. Abl., de caede Galbae ignari, Tac. hist. 1, 67. – m. folg. Infin. Praes. Pass., placito ignara moveri Atropos, Stat. Theb. 3, 67. – mit folg. Acc. u. Infin., non sumus ignari multos studiose contra esse dicturos, Cic.: ignarus nondum (eum) a censoribus in senatorium ordinem allectum (esse), Val. Max.: ignarus non omnes esse rogandos, Ov. – m. folg. indir. Fragesatz, ignari, quid queat esse, quid nequeat, Lucr.: ignaro populo Romano, quid ageretur, Cic.: ignarus, belli quae in dies fortuna novaret, Liv.: haud ignari, quanta invidiae immineret tempestas, Liv.: ignari, an (ob) impetrassent, Tac.: haud ignaro imminet fortuna, ich weiß recht wohl, welches Schicksal mir bevorsteht, Liv.: ignaris omni-————bus, parare quae mox usui forent, Sall.: quem ignarum inermumque centurio confecit, Tac. – subst., ab imperito dicendi ignaroque, Cic.: Superl., an nescis quae sit haec res? Si. Iuxta cum ignarissimis, Plaut. Pseud. 1161. – II) passiv, jmdm. unbekannt, fremd, m. Dat., regio hostibus ignara, Sall.: proles ignara parenti, Ov.: n. pl. subst., per occulta et vigilibus ignara (verdeckte u. den W. unbekannte Gänge), Tac. – Superl., quaedam (sidera) sunt aliis (terris) omnino ignarissima, Gell. 14, 1, 13. – absol. (vgl. Fabri Sall. Iug. 18, 6), ignari montes, Verg.: ignara lingua, Sall.: n. pl. subst., avidus ignara cognoscendi, Dict. 2, 37. -
4 ignarus
ignārus, a, um [ in + gnarus ]1) неопытный, незнающий, несведущий (alicujus rei, редко de aliquā re; heu, vatum ignarae mentes! V)i. pavendi Amm — не знающий страхаi. faciendae orationis C — не умеющий произнести речьi. curarum St — беспечный, беззаботныйhaud i. sum opinionis alterius L — мне небезызвестно мнение другогоhaud ignaro immĭnet fortuna L — я хорошо знаю, какая участь мне угрожаетi. moveri St — непреклонный, неумолимый2) неизвестный, незнакомый, чуждый
Перевод: с латинского на все языки
со всех языков на латинский- Со всех языков на:
- Латинский
- С латинского на:
- Все языки
- Английский
- Немецкий
- Русский