Перевод: со всех языков на все языки

со всех языков на все языки

redire

  • 41 trouver à redire

    гл.
    общ. возражать, возразить, найти повод к критике, находить повод к критике

    Французско-русский универсальный словарь > trouver à redire

  • 42 Veni, Vidi, volo in domum redire

    I came, I saw, I want to go home

    Latin Quotes (Latin to English) > Veni, Vidi, volo in domum redire

  • 43 trouver à redire

    Mini Dictionnaire français-anglais > trouver à redire

  • 44 trouver à redire

    verb
    skælde ud
    skæde
    kives

    Dictionnaire français-danois > trouver à redire

  • 45 آرر القول

    redire

    Dictionnaire Arabe-Français > آرر القول

  • 46 اعاده

    redire

    Dictionnaire Arabe-Français > اعاده

  • 47 adlavarout

    redire

    Dictionnaire Breton-Français > adlavarout

  • 48 redeo

    redire, redivi(ii), reditus V
    return, go back, give back; fall back on, revert to; respond, pay back

    Latin-English dictionary > redeo

  • 49 Возвращаться

    - redire; regredi; remeare; reverti;

    Большой русско-латинский словарь Поляшева > Возвращаться

  • 50 herhalen

    redire, répéter

    Nederlands-Franse woordenlijst > herhalen

  • 51 nazeggen

    redire, répéter

    Nederlands-Franse woordenlijst > nazeggen

  • 52 redeo

    rĕdĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum - intr. - [st2]1 [-] revenir, retourner, être de retour. [st2]2 [-] aboutir à, arriver à, en venir à, se tourner en, passer à (tel ou tel état). [st2]3 [-] appartenir à, échoir à, revenir à, être dévolu à. [st2]4 [-] revenir (comme produit), être le revenu de, produire, rapporter.    - arch. redinunt = redeunt Enn. d. Fest. 286 ; P. Fest. 287 --- fut. exceptionnel redies, rediet Apul. M. 6, 17; Sen. Ben. 1, 2, 3 --- formes sync. habituelles redistis, redisset, redisse, etc.    - e provincia redire: revenir de la province.    - a foro redire: revenir du forum.    - exsilio redire: revenir d'exil.    - Romam redire: revenir à Rome.    - ab aliquo redire: revenir d'auprès de qqn.    - reditum est, Nep.: on revint.    - cum aliquo in gratiam redire: se réconcilier avec qqn.    - manerent indutiae interea dum ab illo rediri posset, Caes. BC. 3, 16, 5: on devait maintenir l’armistice jusqu'à ce qu’on pût revenir d'auprès de lui.    - redire ad se atque ad mores suos, Cic. Div. in Caecil. 17.57: reprendre sa nature et son caractère.    - redire ad se, Cic. Att. 7, 3, 8: redevenir soi-même.    - redire ad se, Ter. Ad. 5, 3, 8 revenir à soi, reprendre ses sens.    - redire in gratiam cum libris, Cic.: se remettre à l'étude.    - redire animo, Cic.: revenir en tête, revenir à la mémoire.    - ad neminem unum summa imperii redit, Caes. BC. 3, 18, 2: le pouvoir suprême ne revient à personne en particulier.    - pilis missis ad gladios redierunt, Caes. BC. 3, 93, 2: après avoir lancé leurs javelots, ils en vinrent aux épées.    - ad ineptias redis, Cic. Tusc. 2, 29: tu en reviens à tes sottises.    - redire ad rem: revenir au sujet.
    * * *
    rĕdĕo, īre, ĭī (qqf. īvī), ĭtum - intr. - [st2]1 [-] revenir, retourner, être de retour. [st2]2 [-] aboutir à, arriver à, en venir à, se tourner en, passer à (tel ou tel état). [st2]3 [-] appartenir à, échoir à, revenir à, être dévolu à. [st2]4 [-] revenir (comme produit), être le revenu de, produire, rapporter.    - arch. redinunt = redeunt Enn. d. Fest. 286 ; P. Fest. 287 --- fut. exceptionnel redies, rediet Apul. M. 6, 17; Sen. Ben. 1, 2, 3 --- formes sync. habituelles redistis, redisset, redisse, etc.    - e provincia redire: revenir de la province.    - a foro redire: revenir du forum.    - exsilio redire: revenir d'exil.    - Romam redire: revenir à Rome.    - ab aliquo redire: revenir d'auprès de qqn.    - reditum est, Nep.: on revint.    - cum aliquo in gratiam redire: se réconcilier avec qqn.    - manerent indutiae interea dum ab illo rediri posset, Caes. BC. 3, 16, 5: on devait maintenir l’armistice jusqu'à ce qu’on pût revenir d'auprès de lui.    - redire ad se atque ad mores suos, Cic. Div. in Caecil. 17.57: reprendre sa nature et son caractère.    - redire ad se, Cic. Att. 7, 3, 8: redevenir soi-même.    - redire ad se, Ter. Ad. 5, 3, 8 revenir à soi, reprendre ses sens.    - redire in gratiam cum libris, Cic.: se remettre à l'étude.    - redire animo, Cic.: revenir en tête, revenir à la mémoire.    - ad neminem unum summa imperii redit, Caes. BC. 3, 18, 2: le pouvoir suprême ne revient à personne en particulier.    - pilis missis ad gladios redierunt, Caes. BC. 3, 93, 2: après avoir lancé leurs javelots, ils en vinrent aux épées.    - ad ineptias redis, Cic. Tusc. 2, 29: tu en reviens à tes sottises.    - redire ad rem: revenir au sujet.
    * * *
        Redeo, redis, rediui, et frequentius redii, reditum, pe. corr. redire. Terent. Retourner, Revenir en quelque lieu.
    \
        Redire retrorsum. Plin. Retourner en arriere.
    \
        Domum redeunt. Ouid. Ils retournent en la maison.
    \
        Non vnquam grauis aere domum mihi dextra redibat. Virg. Je ne rapportoye jamais gueres d'argent.
    \
        Redire pedibus. Cic. Retourner à pied.
    \
        Quid si redeo ad illos qui aiunt, Quid si nunc caelum ruat? Terent. Que dirois tu, si je te disoye ce que aucuns dient, etc.
    \
        Atque (vt ad me redeam) meministis, etc. Cic. Pour retourner à mon propos.
    \
        Illuc quaeso redi quo coepisti. Terent. Retourne à ton premier propos.
    \
        Animus mihi rediit. Terent. Le courage m'est revenu.
    \
        Redit animo haec res. Plin. iunior. Il me souvient de, etc.
    \
        In concordiam redire. Plaut. Se raccorder et rallier.
    \
        In fidem alicuius redire. Liu. Se remettre en l'obeissance d'aucun.
    \
        In gratiam cum aliquo redire. Cic. Se reconcilier avec aucun, Se remettre et rentrer en grace.
    \
        Redit ad te haereditas. Terent. Te revient.
    \
        Ad ingenium redire. Terent. Retourner à sa nature, Faire comme paravant.
    \
        In memoriam redire. Terent. Se souvenir.
    \
        His ipsis legendis redeo in memoriam mortuorum. Cic. Il me souvient des morts.
    \
        Menti singula redeunt. Valer. Flac. Tout me revient en memoire.
    \
        Nihil ad me redit ex his. Cic. Il ne m'en vient nul prouffit.
    \
        Redire in ordines dicuntur milites. Liu. Se remettre en ordre.
    \
        Vt ad pauca redeam. Terent. Pour le faire court.
    \
        Mitte, ad rem redi. Terent. Retourne à ton propos.
    \
        Pene in eum locum res rediit, vt si omnes cuperent, etc. Terent. La chose est venue en tel estat, que si, etc.
    \
        - adeo res rediit, Siquis quid reddit, magna habenda est gratia. Terent. La chose est venue jusques là, que si aucun, etc.
    \
        Rediit mihi res ad restim, siue ad rastros. Terent. Mes besongnes se sont si mal portees, que je suis prest à m'aller pendre, ou à cercher et querir mon pain.
    \
        Redire in musteum saporem. Plin. Retourner en sa premiere saveur.
    \
        Ad se redire. Cic. Revenir à soy, Reprendre courage, Reprendre ses esprits, Reprendre son haleine, Penser à soy, Retourner à son bon sens.
    \
        Ad se, et ad mores suos redire. Cic. Retourner à sa nature et à sa coustume, Faire comme paravant.
    \
        Redire in rectam semitam siue in viam. Plaut. Terent. Se remettre à bien vivre, Devenir homme de bien, Se radresser à bien faire.
    \
        Redit ad te summa imperii. Caesar. La souveraineté de la principaulté de l'empire retourne à toy.
    \
        Ad suum vestitum redire. Cic. Reprendre ses premiers habits.
    \
        Redire viam. Cic. Retourner.
    \
        Cato denos culeos redire ex iugeribus scripsit. Pli. Qu'il en revient ou provient.
    \
        Reditur, pen. prod. Impersonale. Liu. Romam reditum est. On s'en est retourné, ou revenu à Rome.

    Dictionarium latinogallicum > redeo

  • 53 répéter

    répéter [ʀepete]
    ➭ TABLE 6
    1. transitive verb
       a. ( = redire) [+ explication, question, mot] [+ histoire] to repeat
    répéter à qn que... to tell sb again that...
    pourriez-vous me répéter cette phrase ? could you repeat that sentence?
       b. ( = rapporter) [+ calomnie, histoire] to repeat
    c'est un secret, ne le répétez pas ! it's a secret, don't repeat it!
       c. ( = refaire) [+ expérience, exploit, proposition] to repeat
       d. [+ pièce, symphonie, émission] to rehearse ; [+ rôle, leçon] to learn ; [+ morceau de piano] to practise
    ma mère m'a fait répéter ma leçon/mon rôle I went over my homework/my part with my mother
       e. ( = reproduire) [+ motif, thème] to repeat
    2. reflexive verb
       a. [personne] to repeat o.s.
    je ne voudrais pas me répéter, mais... I don't want to repeat myself, but...
       b. [événement] to recur
    * * *
    ʀepete
    1.
    1) ( redire) to repeat

    répéter quelque chose à quelqu'un — to say something to somebody again, to tell somebody something again

    répète (un peu pour voir (colloq))! — say that again!

    2) ( rapporter) to tell
    3) ( refaire) to repeat [expérience]
    4) ( rejouer) ( pour harmoniser) to rehearse [pièce]; to rehearse for [concert]; ( pour apprendre) to practise [BrE] [passage]

    2.
    se répéter verbe pronominal
    1) ( redire) ( en rabâchant) to repeat oneself; ( pour se rappeler) to repeat [something] to oneself [phrase, conseil]
    2) ( se reproduire) [phénomène, événement] to be repeated

    si ce genre d'accident se répète... — if this kind of accident happens again...

    * * *
    ʀepete
    1. vt
    1) (= dire) to repeat

    Elle répète toujours la même chose. — She keeps repeating the same thing.

    2) (= préparer) [leçon] to learn, to go over
    3) THÉÂTRE, MUSIQUE to rehearse

    Les acteurs répètent une scène. — The actors are rehearsing a scene.

    2. vi
    [acteurs] to rehearse
    * * *
    répéter verb table: céder
    A vtr
    1 ( redire) to repeat; voulez-vous répéter, s'il vous plaît? would you please repeat that?; on ne saurait assez répéter que it cannot be repeated often enough that; répétez après moi repeat after me; faire répéter des élèves to make pupils repeat aloud; il se fait toujours répéter une question avant de répondre he always asks for a question to be repeated before replying; j'ai dû me faire répéter la question trois fois avant de comprendre I had to have the question repeated three times before I understood; répéter qch à qn to say sth to sb again, to tell sb sth again; je ne me le suis pas fait répéter deux fois! I didn't need to be told twice!; répète (un peu pour voir)! say that again!; je l'ai dit et je le répète encore I've said it once and I'll say it again; tu répètes toujours la même chose you keep saying the same thing over and over again; je te répète que tu as tort I keep telling you that you're wrong;
    2 ( rapporter) to tell; ne le répète à personne don't tell anyone; elle répète tout à sa mère she tells her mother everything she hears; promets-moi de ne rien répéter promise me you won't say anything ou repeat this to anyone; elle répète tout ce qu'on lui dit she repeats everything you tell her;
    3 ( refaire) to repeat [essai, expérience, geste]; attaques/menaces/tentatives répétées repeated attacks/threats/attempts;
    4 ( rejouer) ( pour harmoniser) to rehearse [pièce]; to rehearse for [concert]; ( pour apprendre) to practiseGB [passage, morceau]; répéter son rôle to go over ou through one's lines;
    5 ( reproduire) to repeat [forme, son, image]; thème/motif répété indéfiniment theme/pattern repeated indefinitely.
    1 ( redire) ( en rabâchant) to repeat oneself; ( pour se rappeler) to repeat [sth] to oneself [phrase, conseil]; tu l'as déjà dit, tu te répètes! you've already said that, you're repeating yourself!; je me répète tous les jours tes conseils I repeat your advice to myself every day; j'ai beau me répéter que however often I tell myself that;
    2 ( se reproduire) [phénomène, événement] to be repeated; le sinistre scénario s'est répété hier the dreadful scenario was repeated yesterday; cycle qui se répète tous les 60 ans cycle which is repeated every 60 years; l'histoire ne se répète pas history doesn't repeat itself; si ce genre d'accident se répète… if this kind of accident happens again…; que cela ne se répète pas! don't let it happen again!
    [repete] verbe transitif
    1. [dire encore] to repeat
    2. [révéler par indiscrétion - fait] to repeat ; [ - histoire] to retell, to relate
    ne lui répète pas don't tell her, don't repeat this to her
    3. [recommencer] to repeat, to do again
    4. [mémoriser - leçon] to go over (inseparable), to practise ; [ - morceau de musique] to practise ; [ - pièce, film] to rehearse
    5. [reproduire - motif] to repeat, to duplicate ; [ - refrain] to repeat
    ————————
    se répéter verbe pronominal intransitif
    1. [redire la même chose] to repeat oneself
    depuis son premier roman, elle se répète since her first novel, she's just been rewriting the same thing
    2. [se reproduire] to recur, to reoccur, to be repeated

    Dictionnaire Français-Anglais > répéter

  • 54 redeo

    rĕd-ĕo, ĭi, ĭtum, īre (lengthened form of the pres. redīnunt, Enn. ap. Fest. p. 286 Müll.; cf.: obinunt, ferinunt, nequinunt, solinunt, for obeunt, feriunt, nequeunt, solent; and danit, danunt, for dat, dant; rare fut. redies, App. M. 6, 19, and Sen. Ben. 1, 2, 3; cf. Vulg. Lev. 25, 10; id. Jer. 37, 7), v. n.
    I.
    To go or come back; to turn back, re turn, turn around (freq. and class.; syn revertor).
    A.
    Lit.
    1.
    Of persons.
    (α).
    Absol.:

    bene re gestā salvus redeo,

    Plaut. Trin. 5, 2, 58; 4, 3, 82:

    velletne me redire,

    Cic. Sest. 59, 126:

    et non nisi revocaretis, rediturus fuerim,

    Liv. 5, 51.—
    (β).
    With ex and abl.:

    erus alter ex Alide rediit,

    Plaut. Capt. 5, 4, 9:

    e provinciā,

    Cic. Verr. 1, 6, 16:

    ex illis contionibus domum,

    Liv. 3, 68.—
    (γ).
    With ab and abl.:

    a portu,

    Plaut. Most. 2, 1, 16:

    a portā,

    id. Merc. 4, 4, 9:

    a foro,

    id. Aul. 2, 6, 7; id. Ps. 4, 3, 11; cf.:

    a foro do mum,

    id. Aul. 2, 3, 6; id. Cas. 3, 4, 1:

    ab re divinā,

    id. Poen. 1, 2, 193:

    a cenā,

    Ter. Ad. 1, 1, 1:

    a Caesare,

    Cic. Q. Fr. 2, 6, 7:

    a nobis,

    Verg. G. 1, 249:

    ab Africā,

    Hor. C. 4, 8, 19:

    a flumine,

    Ov. M. 1, 588 et saep.—
    (δ).
    With abl. alone:

    Thebis,

    Plaut. Ep. 3, 3, 35:

    Cariā,

    id. Curc. 2, 1, 10:

    rure,

    id. Merc. 3, 3, 25; 4, 3, 6; 4, 5, 5; 8; Ter. Eun. 3, 5, 63:

    colle,

    Ov. M. 1, 698:

    exsilio,

    Plaut. Merc. 5, 2, 106:

    opsonatu,

    id. Cas. 3, 5, 16; id. Men. 2, 2, 5; 14:

    suburbanā aede,

    Ov. F. 6, 785. —
    (ε).
    With adv. of place:

    unde,

    Plaut. Trin. 4, 2, 91; Caes. B. G. 5, 11:

    inde domum,

    Ov. F. 5, 455:

    hinc, inde, unde, etc.,

    Plaut. Men. 2, 1, 23; id. Capt. 3, 1, 30; Caes. B. G. 5, 11, 7 al. —
    (ζ).
    With adv. of time or manner:

    eum rediturum actutum,

    Plaut. Trin. 3, 3, 44; 4, 4, 16:

    pascua haud tarde redientia,

    Sil. 8, 520:

    tardius,

    Ov. M. 10, 674:

    mature,

    Hor. Ep. 1, 7, 97:

    retro,

    Liv. 8, 11; 23, 28; Verg. A. 9, 794.—
    (η).
    With in and acc.:

    in patriam,

    Plaut. Men. 5, 9, 90; id. Stich. 4, 1, 3; 4, 2, 7:

    in urbem,

    id. Cas. prol. 65; Liv. 4, 29 fin. Drak. N. cr.:

    in castra,

    Plaut. Ep. 3, 2, 45:

    in senatum rursus,

    id. Mil. 2, 6, 109; cf.

    joined with retro,

    Liv. 23, 28; 24, 20; 44, 27; Ov. M. 15, 249; Verg. A. 9, 794 al.:

    veram in viam,

    Plaut. Cas. 2, 6, 17; cf.:

    in rectam semitam,

    id. ib. 2, 8, 33;

    and, in the same sense, simply in viam,

    Ter. And. 1, 2, 19; Cic. Phil. 12, 2, 7:

    in proelium,

    to renew, Liv. 22, 15, 9:

    serus in caelum redeas,

    Hor. C. 1, 2, 45:

    in gyrum,

    Ov. M. 7, 784 et saep. —
    (θ).
    With ad and acc.:

    ad navem,

    Plaut. Am. 2, 2, 32:

    ad parentes denuo,

    id. Capt. 2, 3, 51; so,

    ad aliquem,

    id. Aul. 2, 2, 32; id. Cist. 4, 2, 56; id. Mil. 4, 2, 29; 34; id. Pers. 4, 4, 107:

    ad quos,

    Caes. B. G. 7, 20: ad castra, Auct. B. Hisp. 25; cf.:

    se rediturum ad penates et in patriam,

    Curt. 5, 5, 20.—
    (ι).
    With acc. alone:

    Syracusas,

    Plaut. Men. prol. 37: Romam Cic. Quint. 18, 57; Liv. 3, 5:

    domum,

    Plaut. Am. 2, 1, 37; id. Cas. 5, 3, 14; id. Cist. 1, 1, 92; 104; Hor. S. 2, 5, 6; Ov. F. 5, 455; Liv. 3, 68:

    Cirtam,

    Sall. J. 104, 1:

    Babyloniam,

    Just. 12, 10, 7; cf. ( poet.):

    his laeti rediere duces loca amoena piorum,

    Sil. 13, 703.—
    (κ).
    With adv. of direction, etc.:

    huc, illuc,

    Plaut. Capt. 2, 2, 103; id. Most. 1, 1, 75; id. Rud. 3, 6, 41; id. Am. 1, 3, 29; id. Men. 4, 2, 53 sq.:

    isto,

    id. Pers. 4, 3, 43:

    intro,

    id. Aul. 2, 2, 31; id. Cas. 3, 5, 61; id. Cist. 4, 2, 37:

    quo,

    Hor. S. 2, 3, 261.—
    (λ).
    With acc. of distance: ite viam, Vet. Form. ap. Cic. Mur. 12, 26:

    itque reditque viam,

    Verg. A. 6, 122.—
    (μ).
    Impers. pass.:

    dum stas, reditum oportuit,

    Plaut. Pers. 3, 3, 43:

    ad arbitrum reditur,

    id. Rud. 4, 3, 79:

    manerent indutiae, dum ab illo rediri posset,

    Caes. B. C. 3, 16:

    ut Romam reditum est,

    Liv. 3, 5; 8, 11; Nep. Epam. 8.—
    (ν).
    With inf.:

    saepe redit patrios ascendere perdita muros,

    Verg. Cir. 171: hirundo reditura cibos immittere nidis, Montan. ap. Sen. Ep. 122, 12.—
    2.
    Of things:

    astra ad idem, unde profecta sunt,

    Cic. Rep. 6, 22, 24; cf.:

    sol in sua signa,

    Ov. F. 3, 161:

    totidem redeuntia solis Lumina viderunt,

    id. M. 14, 423:

    redeuntis cornua lunae,

    id. ib. 10, 479:

    adverso redierunt carbasa vento,

    id. H. 21, 71:

    Eurus reditura vela tenebat,

    id. M. 7, 664:

    flumen in eandem partem, ex quā venerat, redit,

    Caes. B. C. 3, 37; cf.:

    amnes In fontes suos,

    Ov. M. 7, 200:

    ille qui in se redit orbis,

    Quint. 11, 3, 105:

    redeunt jam gramina campis Arboribusque comae,

    Hor. C. 4, 7, 1; cf.:

    arboribus frondes,

    Ov. F. 3, 237.—
    B.
    Trop., to go or come back, to return:

    aspersisti aquam, Jam rediit animus,

    Plaut. Truc. 2, 4, 16; so,

    animus,

    id. Merc. 3, 1, 32; Ter. Hec. 3, 2, 12:

    mens,

    Ov. M. 14, 519:

    et mens et rediit verus in ora color,

    id. A. A. 3, 730:

    spiritus et vita redit bonis ducibus,

    Hor. C. 4, 8, 14:

    suum redit ingenium,

    Liv. 2, 22:

    memoria redit,

    Quint. 11, 2, 7:

    redit animo ille latus clavus, etc.,

    Plin. Ep. 8, 23, 6: in pristinum [p. 1540] statum, Gaes. B. G. 7, 54:

    in statum antiquum rediit res,

    Liv. 3, 9; cf.:

    reditum in vestram dicionem,

    Liv. 29, 17:

    cum Alcumenā antiquam in gratiam,

    Plaut. Am. 5, 2, 12:

    cum suis inimicissimis in gratiam,

    Cic. Prov. Cons. 9, 20; id. Fragm. ap. Quint. 9, 3, 41; Caes. B. C. 1, 4; Nep. Alcib. 5, 1; cf.: se numquam cum matre in gratiam redisse, had never been reconciled, i. e. had never been at variance, Cic. Att. 17, 1;

    and simply in gratiam,

    Plaut. Am. 3, 2, 59; Ter. Phorm. 5, 8, 40; cf.:

    in concordiam,

    Plaut. Am. 3, 3, 7:

    in amicitiam alicujus,

    Liv. 25, 16:

    in fidem alicujus,

    id. 25, 1:

    nunc demum in memoriam redeo,

    I recollect, call to mind, Plaut. Capt. 5, 4, 25; so,

    in memoriam mortuorum,

    Cic. Sen. 7, 21; id. Inv. 1, 52, 98; id. Quint. 18, 57; cf.:

    in memoriam cum aliquo,

    Ter. Phorm. 5, 3, 19:

    in corda redeunt tumultus,

    Claud. B. Get. 216:

    vere calor redit ossibus,

    Verg. G. 3, 272:

    redit agricolis labor actus in orbem,

    id. ib. 2, 401:

    rursum ad ingenium redit,

    he returns to his natural bent, Ter. Ad. 1, 1, 46; so,

    ad ingenium,

    id. Hec. 1, 2, 38:

    ad se atque ad mores suos,

    Cic. Div. in Caecil. 17, 57:

    ad se,

    id. Att. 7, 3, 8; but redire ad se signifies also, to come to one ' s self, i. e. to recover one ' s senses, Ter. Ad. 5, 3, 8; cf. id. And. 3, 5, 16; Liv. 1, 41; Hor. Ep. 2, 2, 138; cf.:

    ex somno vix ad se,

    Lucr. 4, 1023:

    donec discussis redeunt erroribus ad se,

    id. 4, 996:

    ad sanitatem,

    Cic. Fam. 12, 10, 1; cf.: reverto: in veram rediit faciem solitumque nitorem, returned to his true form (of Apollo), Ov. M. 4, 231; cf.:

    in annos Quos egit, rediit,

    i. e. he resumed his youth, id. ib. 9, 430 (for which:

    reformatus primos in annos,

    id. ib. 9, 399):

    in juvenem,

    id. ib. 14, 766:

    in fastos,

    to go back to them, Hor. Ep. 2, 1, 48:

    quamvis redeant in aurum Tempora priscum,

    id. C. 4, 2, 39:

    in causas malorum,

    to appear again as the cause of misfortunes, Tac. H. 4, 50:

    maturos iterum est questa redire dies,

    Prop. 2, 18 (3, 10), 12;

    so of times and events which recur periodically: annus,

    Verg. A. 8, 47; Hor. C. 3, 8, 9; id. S. 2, 2, 83:

    ne rediret Saeculum Pyrrhae,

    id. C. 1, 2, 5:

    Nonae Decembres,

    id. ib. 3, 18, 10:

    iterum sollemnia,

    Prop. 2, 33 (3, 31), 1 al.— Impers. pass.:

    tum exuto justitio reditum ad munia,

    Tac. A. 3, 7.—
    2.
    In partic., in speaking, thinking, or writing.
    a.
    Of the speaker, to go back, return to a former subject, to recur to it:

    mitte ista, atque ad rem redi, etc.,

    Ter. Ad. 2, 1, 31 sq.:

    quid si redeo ad illos,

    id. Heaut. 4, 3, 41:

    sed de hoc alias: nunc redeo ad augurem,

    Cic. Lael. 1, 1; so,

    ad Scipionem,

    id. ib. 17, 62:

    ad me,

    id. ib. 25, 96:

    ad fabulas,

    id. ib. 20, 75:

    ad illa prima,

    id. ib. 26 fin.:

    sed ad illum redeo,

    id. Fin. 2, 22, 73:

    ad inceptum,

    Sall. J. 4, 9:

    illuc, unde abii, redeo,

    Hor. S. 1, 1, 108; 1, 7, 9; 1, 6, 45:

    longius evectus sum, sed redeo ad propositum,

    Quint. 9, 3, 87; cf.:

    digredi a re et redire ad propositum,

    id. 9, 2, 4:

    ab illo impetu ad rationem redit,

    id. 6, 1, 28 et saep. —Comically:

    nunc in Epidamnum pedibus redeundum'st mihi,

    Plaut. Men. prol. 49.—
    b.
    Of the subject:

    res redit,

    comes up again, Cic. post Red. in Sen. 11, 27; cf.:

    redit de integro haec oratio,

    Ter. Heaut. 5, 3, 8.—
    II.
    (With the idea of ire predominating; cf.: recido, redigo).
    1.
    To come in as revenue, income; to arise, proceed (cf. provenio):

    tribus tantis illi minus redit,

    Plaut. Trin. 2, 4, 129:

    ut ex eodem semine aliubi cum decimo redeat, aliubi cum quintodecimo,

    Varr. R. R. 1, 44, 1:

    possentne fructus pro impensā ac labore redire,

    id. ib. 1, 2, 8:

    ex pecore redeunt ter ducena Parmensi,

    Mart. 4, 37, 5:

    pecunia publica, quae ex metallis redibat,

    Nep. Them. 2, 2:

    ex quā regione quinquaginta talenta quotannis redibant,

    id. ib. 10, 3:

    e modio redire sextarios quattuor siliginis,

    Plin. 18, 9, 20, § 86; 18, 10, 20, § 89 et saep.—
    2.
    To come to, be brought or reduced to; to arrive at, reach, attain a thing; constr. usually with ad; very rarely with in or an adv. of place:

    pilis omissis ad gladios redierunt,

    betook themselves to their swords, Caes. B. C. 3, 93; cf.:

    ad manus reditur, Auct. B. Afr. 18, 4: Caesar opinione trium legionum dejectus, ad duas redierat,

    was brought down, reduced, Caes. B. G. 5, 48 init.: collis leniter fastigatus paulatim ad planitiem redibat, sank or sloped down, descended, id. ib. 2, 8: ejus morte ea ad me lege redierunt bona, have descended to me, Ter. And. 4, 5, 4; so,

    ad hos lege hereditas,

    id. Hec. 1, 2, 97:

    quorum (principum) ad arbitrium judiciumque summa omnium rerum consiliorumque redeat,

    Caes. B. G. 6, 11:

    summa imperii, rerum ad aliquem,

    id. B. C. 1, 4; 3, 18; Ter. Phorm. 2, 2, 3:

    regnum ad aliquem,

    Plaut. Cas. 2, 5, 28:

    res ad interregnum,

    Liv. 1, 22:

    mihi ad rastros res,

    Ter. Heaut. 5, 1, 58 (with redigat ad inopiam):

    ut ad pauca redeam,

    i. e. to cut the story short, id. Hec. 1, 2, 60; id. Phorm. 4, 3, 43: aut haec bona in tabulas publicas nulla redierunt, aut si redierunt, etc., have not reached, i. e. are not registered upon, Cic. Rosc. Am. 44, 128:

    Germania in septentrionem ingenti flexu redit,

    trends towards the north, Tac. G. 35:

    in eum res rediit jam locum, Ut sit necesse,

    Ter. Heaut. 2, 3, 118; id. Ad. 2, 4, 9:

    in nubem Ossa redit,

    rises to, Val. Fl. 2, 16:

    Venus, quam penes amantūm summa summarum redit,

    falls to her lot, pertains to her, Plaut. Truc. 1, 1, 4:

    quod si eo meae fortunae redeunt, ut, etc.,

    come to that, Ter. Phorm. 1, 4, 24; so,

    adeo res,

    id. Heaut. 1, 1, 61; 5, 2, 27; id. Phorm. 1, 3, 1; 1, 2, 5:

    omnia verba huc redeunt,

    come to, amount to this, id. Eun. 1, 2, 78; cf.:

    incommoditas huc omnis,

    id. And. 3, 3, 35.

    Lewis & Short latin dictionary > redeo

  • 55 cum [2]

    2. cum, Praep. m. Abl. (auf Inschrn. auch cun u. con u. quom, in Hdschrn. auch quom geschr.) = ξύν od. σύν, mit, samt, nebst, nicht ohne (Ggstz. sine), zuw. verb. unā cum, simul cum (s. unā u. simul), zusammen mit, zugleich mit, I) im Raume: a) zur Ang. des Zusammenseins, der Gesellschaft, der Begleitung, semper ille antea cum uxore, tum sine ea, Cic. Mil. 55. – u. so esse, vivere, agitare, habitare, cenare, dormire cum alqo, w. s.: ire, abire, redire cum alqo, w. s.: mittere, dimittere, praemittere cum alqo, w. s.: alqm secum habere, secum ducere und ähnliche Verba, wo das Nähere zu finden sein wird. – m. Lebl., cum omnibus suis carris sequi, Caes.: cum impedimentis venire, Caes.: alqm cum litteris dimittere, Sall.: in tabernaculo sellam auream cum sceptro ac diademate iussit poni, Nep.: semper aliquid secum afferunt tuae litterae, Cic.: quidquid vides currit cum tempore, Sen. – u. im Unwillen (s. Fabri Sall. orat. Licin. § 18. p. 436), abi hinc cum donis tuis tam lepidis, Ter.: abi hinc cum tribunatibus et rogationibus tuis, Liv.: abi hinc cum immaturo amore ad sponsum, Liv. – / Auch in Verbindungen wie Liber pater et cum Castore Pollux, Hor., oder negaretis hoc mihi cum dis, Liv., od. dux cum principibus capiuntur, Liv., od. Demosthenes cum ceteris erant expulsi, Nep. ist der Begriff der Begleitung festzuhalten.

    So nun bes.: α) bei Ang. der Begleitung eines Befehlshabers od. Untergebenen, eines Wächters od. Schützers, mit = in Begleitung, im Geleite von usw., (auf diesem Wege) cum Magone equites Hispanorum praemissos, Liv.: duumviros navales cum classe Pisas ire, Liv.: rex Hellespontum cum exercitu transiit, Liv.: consul iam cum legionibus mare traiecit, Liv.: reliquos cum custodibus in aedem Concordiae venire iubet, mit (unter) Bedeckung, Sall.: in hanc opimam mercedem, agite, cum dis bene iuvantibus arma capite, im Geleite der h. G., Liv.: so auch cum dis volentibus, Cato. – β) bei Ang. des gemeinschaftl. Besitzes mit jmd., unum imperium unumque magistratum habere cum ipsis, Liv.: alia omnia sibi cum collega (esse) ratus, alle anderen Obliegenheiten habe er mit dem K. gemeinschaftlich, Liv. – γ) bei Ang. des gemeinschaftlichen Wirkens mit jmd., mit = in Gemeinschaft mit, in Verbindung mit, im Verein mit, unter Mitwirkung von, verbunden mit, praedas bellicas imperatores cum paucis diripiebant, Sall.: Varro cum iis quas habebat legionibus ulteriorem Hispaniam tueatur, Caes.: in postremo C. Marius cum equitibus curabat, Sall.: Bocchus cum peditibus invadunt, Sall.: bellum gerere cum Aegyptiis ad versus regem, Nep.: cum alqo contra alqm arma ferre, Nep. – ebenso facere, stare cum alqo, w. s. – δ) bei Ang. des Verkehrs, mit = im Verkehre, im Umgange mit, in Verbindung mit, cum alqo se delectare od. se oblectare, Cic.: is quicum (= quocum) familiaritas fuerat, societas erat, Cic. (so auch 1. pāx, foedus cum alqo, s. pax, foedus): nihil cum potentiore iuris humani relinquitur inopi, Liv.: cum patrono Epicureo mihi omnia sunt, Cic.: mihi ante aedilitatem nihil erat cum Cornificio, Cic.: u. (mit Lebl.) quid mihi, inquit, cum ista summa sanctimonia ac diligentia? Cic. – orationem habere cum multitudine, Cic.: agere cum alqo, w. s.: reputare cum animo, secum und dgl., w. s. – und v. feindl. Verkehre, mit, pugnare, dimicare, certare, confligere, contendere cum alqo, w. s.: queri cum alqo, querelae cum alqo, w. s. – ε) bei Ang. der Vereinigung, Verknüpfung, der Übereinstimmung, sowie der Trennung, Abweichung u. dgl., zB. iungere, coniungere, conectere cum alqo u. dgl., w. s. – sentire, consentire, congruere cum alqo u. dgl., w. s. – distractum esse, dissidere, discrepare, dissentire, differre cum alqo u. dgl., w. s.

    b) zur Ang. des Versehenseins mit etw., mit, in = versehen, bekleidet, ausgerüstet, ausgestattet, bewaffnet, begabt, behaftet mit usw., α) v. leb. Wesen: cursitare cum Sicyoniis (in siz. Schuhen), Cornif. rhet.: cum pallio purpureo versabatur in conviviis, Cic.: cum tunica pulla sedere solebat et pallio, Cic.: cives Romanos cum mitella saepe vidimus, Cic.: cum purpurea veste processit, Cic.: cum ramis oleae ingressi curiam, Liv.: quaestores cum fascibus mihi praesto fuerunt, Cic.: illum dicis cum armis aureis, mit der g. Rüstung (= der die g. Rüstung trägt, anhat), Plaut.: alqm pingere cum clipeo, Plin.: esse cum libro (ein Buch in der Hand haben), Cic.: esse cum catenis, K. tragen, Plaut.: esse cum telo, eine Waffe bei sich führen (was in Rom verboten war), Cic.: domi Caesaris deprehensum esse cum sica, Cic.: cum gladio cruento comprehensum esse in illo ipso loco, Cic.: in alqm cum ferro invadere, Cic.: cum telis impetum facere in alqm, Cic.: collocari cum gladiis, Cic. – porcus cum capite humano natus, Liv.: agnus biceps cum quinque pedibus natus, Liv.: Auximi nata puella cum dentibus, Liv. – iste adulescens cum hac dis irata fronte, Cic.: cum febri domum redire, Cic.: cum gravi vulnere ferri ex proelio, referri in castra, Liv. – legatos cum auctoritate (Vollmacht) mittere, Cic.: esse cum imperio, unumschränkte Gewalt-, den Oberbefehl haben (dagegen esse in imperio = ein höheres Staatsamt bekleiden), Cic.: ebenso nemine cum imperio aut magistratu tendente quoquam quin deverteret Rhodum, Suet: alqm cum imperio habere apud exercitum, Nep.: privatus sit an cum potestate, Cic. (vgl. Korte Cic. ep. 1, 1, 7. Zumpt Cic. Verr. 3, 74. p. 890). – erat T. Iuventius non indoctus et magna cum iuris civilis intellegentia, Cic.: abire cum gloria poterant, si etc., Curt. – β) v. Lebl.: salinum cum sale, Plaut.: olla cum aqua, Cato: fisci complures cum pecunia Siciliensi, Cic.: scrinium cum litteris, Sall.: duo pocula non magna, verum tamen cum emblemate, Cic.: currus cum falcibus et elephanti cum turribus, Gell. – bei Ang. des Ertrags, ager efficit cum octavo, cum decimo, bringt das achte, zehnte Korn, achtfältig, zehnfältig, Cic.: ut ex eodem semine aliubi cum decimo redeat, aliubi cum quinto decimo, Varro: cum centesima fruge agris fenus reddente terrā, Plin. – v. Zuständen, gloria est frequens de aliquo fama cum laude, Cic.: ut viginti annorum militiam cum illa virtute, cum illa fortuna taceam, Liv.

    c) bei Ang. des Mittels u. Werkzeugs, mit, zB. ista cum lingua culos lingere, Catull.: extemplo silentio facto cum voce maxima conclamat, Claud. Quadrig. fr.: caede caudam cum tabula aliqua non ponderosa, Veget. mul. – u. so der gramm. t.t., scribi cum littera quadam, zB. terra in augurum libris scripta cum R uno, Varro LL. 5, 21.

    II) in der Zeit, a) übh. bei Ang. des Gleichzeitigen, mit, bei, gleichzeitig mit, unmittelbar nach (zuw. auch verb. pariter cum, simul cum; s. die Auslgg. zu Ter. adelph. 5, 3, 55. Korte Sall. Iug. 68, 2 u. Lucan. 5, 678), abs te abii hinc hodie cum diluculo, Plaut.: cum prima luce Pomponii domum venire, Cic.: cum primo mane Leptim vehi, Auct. b. Afr.: so cum primo lumine solis, Verg.: u. bei den Dichtern oft cum sidere, Catull., cum luce, Ov., cum sole, Verg. – pariter cum ortu solis castra metari, Sall.: pariter cum occasu solis expeditos educere, Sall.: simul cum sole expergisci, Cic.: simul cum occasu solis egredi, Sall. – exiit cum nuntio Crassus, Caes.: cum his nuntius Romam ad consulendum redit, Liv.: simul cum domo designavit templo Iovis fines, Liv. – Ggstz., ut quaeratur, quid ante rem, quid cum re, quid post rem evenerit, Cic. top. 51.

    b) bei Ang. gleichzeitiger Nebenumstände (sowohl äußerer Umstände als Gemütszustände), mit, unter, nicht ohne (Ggstz. sine, s. Suet. Cal. 16, 3 legata ex testamento Iuliae Augustae cum fide ac sine calumnia repraesentata persolvit), alqm cum cruciatu necare, Caes.: risus omnium cum hilaritate coortus est, Nep.: cum clamore in forum curritur, Liv.: cum silentio (in der Stille, lautlos, geräuschlos) audiri, ad alqm convenire, Liv. – obsides summa cum contumelia extorquere, Caes.: magno cum periculo suo (für sie) in eam turbam incĭderunt, Liv.: summa cum celeritate ad exercitum redire, Hirt. b. G.: multis cum lacrimis obsecrare, Caes.: alqd magno cum gemitu civitatis auferre, Cic.: cum gratulatione et ingenti favore populi domum reduci, Liv.: semper magno cum metu incipio dicere, Cic. – so oft in den Verbindungen cum (magna) cura, cum (bona) gratia, cum (bona) pace, cum (bona) venia, s. cūra, grātia, 1. pāx, venia. – zuw. auch bei Ang. von unmittelbar aus einer Handlung hervorgehenden Wirkungen u. Folgen, zu, zur, zum, quo die ad Alliam cum exitio urbis foede pugnatum, Liv.: illo itinere venit Lampsacum cum magna calamitate et prope pernicie civitatis, Cic.: magno cum periculo provinciae futurum, ut etc., Caes.: magna cum offensione civium suorum redire, Nep.: maxima cum offensione patrum abire consulatu, Liv.: summa cum offensione Pompeii domi remanere, Cic. – endlich auch bei Ang. eines gleichzeitig als Bedingung od. Beschränkung eintretenden Nebenumstandes, nur mit, doch nur mit (s. Fabri Sall. Iug. 86, 3), zB. liberalitas si cum mercede (benigna est), conducta est, Cic.: quibus videmus optabiles mortes fuisse cum gloria, Cic.: omnia cum pretio honesta videntur, wenn es nur Geld einträgt, Sall. – so bes. cum eo, quod od. ut od. ne, unter der Bedingung (Beschränkung), daß od. daß nicht usw., dergestalt-, doch so-, außerdem daß od. daß nicht usw. (griech. επὶ τούτῳ, εφ ᾽ᾧτε u. bl. εφ᾽ ᾧτε m. folg. Infin.), sit sane, quoniam ita tu vis, sed tamen cum eo, credo, quod sine peccato meo fiat, Cic.: Antium nova colonia missa cum eo, ut Antiatibus permitteretur, Liv.: obsequar voluntati tuae cum eo, ne dubites id opus geometrarum magis esse quam rusticorum, Col.: cum eo tamen, ne quis, qui valere et sanescere volet, hoc cotidianum habeat, Cels.; vgl. Brolén de eloc. Cels. p. 44. – u. cum eo, quod = außerdem daß, hoc cum eo quod candidos facit dentes, tum etiam confirmat, Scrib. 60: u. cum eo, ut = mit dem Umstande, daß usw., so daß zugleich, Liv. 8, 14, 2; 30, 10, 21; 36, 35, 3. – / cum wird dem Abl. der Personalpron. immer (s. Cic. or. 154), dem Abl. des Relativpron. häufig angehängt, also mecum, tecum, secum, nobiscum, vobiscum, quocum (quîcum), quācum, quocum, quibuscum; nicht selten aber auch (bei Livius, Vellejus u. Curtius immer) cum quo, cum qua, cum quibus. Vgl. Greef im Philol. 32, 711 ff. – Spätlat. mit Acc., cum uxorem suam, Rossi inscr. Chr. 144.

    lateinisch-deutsches > cum [2]

  • 56 gehen

    gehen, I) im allg.: 1) von leb. Wesen: ire (z.B. ibam forteviā sacrā). – gradi. ingredi (schreiten, einherschreiten). – incedere (einhertreten). – vadere (fortgehen, wandern od., als Synon. von gradi etc., festen Schrittes einherwandeln). – ambulare (wandeln, bezeichnet das natürliche u. ungenierte Gehen, das Auf-und Abwandeln [-gehen], dah. vorsichtig g., prudenter amb.: m. Akk. des Raums, amb. mille passus). – deambulare (auf u. ab wandeln, bis man müde ist). – inambulare (in einem bestimmten Raume wandeln, z.B. domi: u. ante tabernaculum). – obambulare alci loco od. ante locum (einen Ort od. Raum entlang einherwandeln, auf u. ab gehen, z.B. gymnasio: u. ante vallum: u. in herbis [im Grünen]). – perambulare (von einem zum andern gehend durchwandeln, durchwandern, z.B. rura, aedes oppidi). – spatiari (gehend sich einen Raum machen, spazieren, z.B. in porticu, in umbra).commeare ad alqm, in locum (aus u. ein geh en, hin und wieder gehen bei jmd. od. in einem Orte). – abire. abscedere. discedere. decedere. digredi (weggehen, sich entfernen von etc. [s. »abgehen no. I« das Nähere]; discedere auch = nach verschiedenen Richtungen auseinandergehen, von mehreren, z.B. geht in euere Wohnungen! investratecta discedite!). – redire (zurückkehrendahin, von wo man kam). – procedere (hervortreten, -gehen, z.B. vor das Tor, ante portam: aus der Tür auf die Straße, foribus foras: auf die Straße, in publicum: aus dem Zelte in die Sonne, e tabernaculo in solem: [aus dem Zimmer, dem Zelte] in die Versammlung, in contionem). – adire ad od. in mit Akk. u. mit bl. Akk. (hingehen zu, in, nach etc., z.B. ad alqm: u. ad fundum: u. in conventum iudicum: u. curiam: u. Romam: bes. in bestimmter Absicht, z.B. ad arbitrum: u. in ius: u. ad praetorem in ius: u. magistratus). – prodire (hervorgehen, z.B. in publicum [auf die Straße]: in contionem; u. ex portu: u. foribus). – exire. excedere. egredi (aus einem Orte herausgehen, -treten, -schreiten). – inire. introire. intrare. ingredi (in einen Ort [hinein]gehen, hineintreten, s. »treten« den genauern Untersch.). – transire, praeterire locum (an einem Ort vorbeigehen). – ascendere. conscendere. evadere in locum (besteigen, ersteigen, s. d., wo der Unterschied). – descendere (von einem höher gelegenen Orte nach einem tiefer gelegenen hinabgehen oder -steigen, das Umgekehrte von ascendere, z.B. vom Kapitol aufs Forum etc.). – anteire. antegredi mit Akk. (hergehen vor etc.). – transire, transgredi, traicere mit bl. Akk. od. mit folg. trans u. Akk. (gehen über, [1028] durch einen Ort etc., z.B. transgredi Apenninum). proficisci (übh. sich von wo u. wohin auf den Weg machen, reisen, marschieren, zu Fuße, zu Pferde etc.). – conferre se alqo (sich wohin begeben). – tendere, contendere alqo (nach einem Orte hinstreben, schleunig wohin aufbrechen, marschieren). – petere alqm locum (einen Ort zu erreichen, wohin zu gelangen suchen). – concedere alqo (sich nach einem Orte zurückziehen, z.B. rus). emetirialqm locum (einen Raum durchmessen = durchwandeln, durchreisen etc.). – mitti, dimitti alqo (wohin geschickt werden, dim. bes. von mehreren). – nicht g. können, ingredi non quire;ad ingrediendum invalidum esse (zu schwach sein zum Gehen, v. Kranken etc.); usum pedumamisisse (den Gebrauch der Füße verloren, das Gehen verlernt haben, nicht mehr gehen können): vor Müdigkeit nicht (mehr) g. können, defessum esse ambulando. – gehen u. kommen, kommen u. gehen, ab u. zu, hin u. wieder gehen, ire et redire; venire et redire; ultrocitroque commeare: an einem Ort auf und ab, hin u. wieder g., ambulare u. seine Komposita (s. oben); spatiari (s. oben). – ich gehe fleißig (oft, häufig) wohin, frequens venioalqo (z.B. in senatum); frequento locum (z.B. domum alcis, scholam alcis): ich gehe fleißig etc. zu jmd., frequens sum cum alqo. – zu Fuße g. (auch bl. »gehen«), pedibus ire, incedere, ingredi (Ggstz. equo od. curru vehi, reiten od. fahren): zu Fuße durch die Stadt g., ambulare pedibus per urbem. – gegangen (nicht gefahren etc.) kommen, pedibus, peditem venire: – geh mir mit deinen Gesetzesvorschlägen! abi hinc cum rogationibus tuis! – du kannst g.! ilicet! – jmd. gehen lassen, sinere, ut abeat alqs (zulassen, daß er geht); alqm dimittere (entlassen übh., auch mit einem Zus. wie impunitum u. dgl.); alqm omittere (zufrieden, ungeschoren etc. lassen). – jmd. wohin g. lassen, alqm mittere alqo (übh. wohin schicken); alqm dimittere alqo (von sich entlassen, z.B. domum) od. dimittere alqosalqo (nach allen Seiten aussenden, z.B. nuntios in omnes partes: pueros [Diener] circum amicos). – sich gehen lassen, sibi od. ingenio suo indulgere (nach seiner Laune handeln, auch v. Schriftsteller: dah. auch sic sibi indulg. [sich so g. lassen = sich so viel erlauben], ut etc.); se iusto plus neglegere (zu wenig auf sich sehen in bezug auf den Ausdruck, v. Schriftsteller); irae indulgere. irae suaemorem gerere (seinem Zorn freien Lauf lassen); liberius vivere (ein ziemlich freies, lockeres Leben führen): er ließ sich in seinen Reden etw. gehen, dicta eius quandam sui neglegentiam prae se ferebant.an etwas gehen, inniti alqā re. artus sustinere alqāre (sich auf etwas beim Gehen stützen, z.B. auf einen Stab); accedere ad alqd aggredi alqd (sich an etwas machen, Hand an etwas legen); alqd tractare coepisse (einen wissenschaftl. Stoff etc. zu behandeln anfangen). – an jmd. gehen, adire alqm (sich mit einem Gesuch an jmd. wenden, schriftlich, scripto). in sich gehen, descendere in se. se excutere (sich u. seinen Wandel prüfen); ad sanitatem reverti (wieder zur Vernunft kommen); mores [1029] suos mutare. in viam redire. se corrigere (übh. sich bessern). – nach etw. gehen, peterealqd (um es zu holen); alqd spectatum ire (um es zu sehen). – nach jmd. g., alqm arcessere, arcessitum ire (um ihn zu holen); alqmvisere, visitare (um ihn zu besuchen, zu sehen): nach oder zu seinen Kranken g. (vom Arzt), aegrotos visere, visitare, perambulare.

    2) von Dingen: ire (z.B. aut stant omnesaq uae aut eunt). – moveri (sich bewegen, z.B. die Luft geht immer, semper aër spiritu aliquo movetur). – ferri (sich rasch vorwärts od. in raschem Umschwunge bewegen, z.B. der Fluß geht schnell, fluvius citatus fertur; u. uneig. = umhergetragen, -geboten werden, das Buch geht unter meinem Namen, sub nominemeo liber fertur). – durch etwas g., transirealqd (z.B. sol signum cancri transit) od. peralqd (z.B. per anulum). – in etw. gehen, d. i. a) fließen, transire in m. Akk., s. fließen no. I. – b) in etw. eindringen, descendere in alqd (z.B. ferrum descendit in ilia). – c) in etw. geraten, ire in m. Akk. (z.B. in semen: u. incorpus, ins Fleisch g. = Fl. ansetzen). – unter die Erde g., subire terram (v. Flüssen). – sich etw. zu Ohren... zu Herzen g. lassen, auribussuis... animis accipere. – Gunst geht hier vor Recht, gratia apud eum vim aequi habet.

    II) insbes.: A) zur Bezeichnung des Fortgangs, a) von dem Fortgang und Erfolg der Begebenheiten und Unternehmungen: ire (im allg). – agi (betrieben werden- = vor sich gehen). – fieri (geschehen). – esse mit einem Adverb (sein = geschehen, vor sich gehen). – succedere. procedere (vonstatten gehen). – gut g., bene, prospere, feliciter procedere: es ging anders, als ich erwartet hatte, secus ac-cĭdit ac speraveram: die Sache fängt an, besser zu g., als ich glaubte, incipit res me-lius ire quam putaram: die Sache geht ganz gut, res prorsus it: es mag gehen, wie es will, ich etc., utcumque res ceciderit od. ca sura est od. cessura est. – Sprichw., wie man's treibt, so geht's, ut sementem feceris,ita metes (Cic. de or. 2, 261). – b) von dem Ergehen, den Schicksalen, dem Befinden eines Menschen etc., z.B. es geht mir od. mit mir etc.: it apud me, de me. – est mihi. – me habeo.se habet alqd; alle mit dem adverb. Zus. der Art des Befindens, wie bene, recte, male u. dgl. – es ist mir ebenso gegangen, idemmihi accĭdit: ich fürchte, daß es mit meinem Briefe ebenso geht, vereor, ne idem eveniat in litteras meas: so geht es mir alle Tage, haec ego patior cotidie: wie wird es dir g.! quid tibi fiet! wie es mir auch g. mag, utcumque res ceciderit od. cessura od. casuraest; quicumque eventus me exceperit: so gehe es jeder Römerin, die etc., sie eat, quaecumque Romana etc.: wie geht es? quomodovales? (hinsichtlich des Befindens); quid agis?quid agitur? quid fit? (hinsichtlich des Lebens u. Treibens; verb. quid fit? quid agitur? wie gehts? wie stehts? Gut! recte!); satinsalvae? (steht alles wohl? hinsichtlich der Angelegenheiten): es geht mir gut, valeo (hinsichtlich des Befindens); bene mecumagitur (hinsichtlich des Lebens u. Treibens): es geht mir sehr wohl. preaeclare mecum [1030] agitur: mit der Mutter geht es gut, mater od. apud matrem recte est: mit der Attika geht es sehr gut, de Attica optime it.

    B) zur Bezeichnung der Ausdehnung auf Raum u. Maß: a) es geht etw. in oder auf etw. dem Raume nach = es kann ein Raum etc. etw. fassen: alqd capit mit Akk. (z.B. carceromnes captivos non capit: u. paucissimiservi, quos unum vehiculum capere pot-est). – fünf Scheffel Samen gehen auf einen Morgen Landes, occupant (od. implent)iugerum seminis modii quinque. – b) es geht etw. auf etw. dem Maße, Werte nach: facit. efficit (es macht aus). – aequat. ex- aequat (es kommt gleich), alle viermit Akk. des Maßes etc. – auf ein Stadium gehen 625 Fuß, sescenti viginti quinq ue pedes efficiunt od. exaequant stadium: drittehalb As gehen auf einen Sesterz, efficitur ex duobusassibus et tertio semisse sestertius: auf ein Ganzes g., integrum exaequare.

    C) zur Bezeichnung der Richtung, a) bis wohin, d. i. sich erstrecken, reichen: pertinere ad od. ad... usque (von Dingen u. Orten). – excurrere. procurrere (wohin seinen Lauf oder seine Richtung nehmen, von Flüssen und Bergen, s. »sich erstrecken« das Nähere). – at tingere alqd (bis an etw. gehen, es berühren, einen Ort, Fluß etc.). – aequare alqd (einer Sache gleichkommen, bis an etw. reichen, z.B. summa equorum pectora, d. i. bis oben an die Brust: Macedonis militis verticem aequare, bis an den Scheitel). – defluere ad alqd (bis auf etw. herabwallen, von einem Kleide, z.B. pedes ad imos). – esse tenus m. Abl. (sein, gestiegen sein bis an, z.B. umbilico tenus, vom Wasser). – superare alqd (über etw. hingehen, z.B. genua vix, v. Wasser). – excedere alqd (bis über etw. hinausgehen, z.B. stagnumaltitudine genua non excedit). – Übtr., v. Abstr., z.B. die Tugend geht über alles, es geht nichts über die Tugend, virtus omnibus re-bus anteit: die Einsamkeit geht mir über alles, nihil est mihi amicius solitudine: es geht nichts über deine mir in der Provinz erwiesenen Gefälligkeiten, nihil ad tuum provinciale officium addi potest. – b) nach etw. g., d. i. nach etw. hin liegen: versumesse in alqd (nach etw. hin gerichtet sein, liegen). – spectare alqd od. gew. ad od. inalqd (nach etw. gleichs. hinsehen). – vergeread od. in alqd (nach etw. sich gleichsam hinneigen). – prospicere, prospectare, despicerealqm locum. praebere prospectum ad alqmlocum (nach einem Orte hin die Aussicht haben oder gewähren, und zwar prosp. in die Ferne hin, desp. von oben herab). – Fenster, die nach der Straße gehen, versae in viam fenestrae: dieses Zimmer geht nach dem Meere zu, hoccubiculum prospicit mare od. prospectumpraebet ad mare. – ein Weg geht (führt) wohin, s. führen no. I, b, β. – um etw. g., cingere, circumdare alqd, z.B. es geht ein tiefer Graben um die Stadt, urbem fossa cingit alta. – er geht ins zehnte Jahr, annum de- cimum agit (er steht im z. Jahre): annumnonum excessit, egressus est (er hat das neunte Jahr überschritten): es geht ins zehnte Jahr, seitdem etc., agitur annus decimus, ex [1031] quo etc. – Uneig., auf etw. gehen, d. i. zum Ziele haben, absehen auf etc., spectare alqd od. ad alqd (z.B. das ging darauf, daß etc., hoc eo spectabat, ut etc.): eine Rede geht (zielt) auf jmd., oratione designatur alqs: das geht auf (ist gesagt für) die, die etc., hoc illis dictum est, qui etc.

    deutsch-lateinisches > gehen

  • 57 zurückkehren

    zurückkehren, reverti (umkehren). – redire (zurückgehen). – reducem esse (zurückgeführt, -gebracht worden sein). – revenire (zurückkommen, z.B. domum). – referri. remitti (zurückgebracht, zurückgeschickt werden, v. Dingen). – schleunig, schnell z., recurrere (zurücklaufen); revolare (zurückfliegen; beide = zurückeilen). – nach einem Orte z., alqo reverti oder redire; alqm locum repetere (sich wieder dahin begeben, wo man früher war, z.B. Gades); remigrare alqo (wieder zurückwandern, -ziehen, z.B. Romam: u. in domum veterem e nova); alqo se referre oder se recipere (sich wohin zurückbegeben, zurückziehen): mit dem Heere wohin z., exercitum reducere alqo (z.B. Romam: u. in hiberna); castra rursum referre ad alqm locum (z.B. ad Tyneta). – zu etwas z., ad alqd reverti (eig. u. bildl., z.B. ad vitam: ad propositum [Thema, w. vgl.]: ad naturam); redire ad alqd (eig. u. bildl. z.B. ad castra: u. ad suum vestitum; u. in der Rede, im Briefe, z.B. zum Thema, ad propositum, ad inceptum); se referre ad alqd (bildl., sich zu etw. zurückziehen, z.B. ad philosophiam); se revocare ad alqd (bildl., sich wieder zurückwenden zu etwas, z.B. ad industriam: u. ad studia); revolvi in od. ad alqd (gleichs. zurückrollen, z.B. in eandem vitam denuo: u. in luxuriam; und in der Rede, s. »zurückkommen no. b« die Beispp.). – auf etwas z. (bildl.), reddi alci rei (z.B. fronti reddita est laetitia). – jmd. z. lassen, alqm reverti od. redire iubere; alqm reducem facere; alqm reducem esse velle; alqm revocare (zu sich zurückrufen, z.B. auf der Reise, ex itinere); alqm remittere (von sich zurückschicken): jmd. zurückzukehren nötigen, alqm retrahere.

    deutsch-lateinisches > zurückkehren

  • 58 répéter

    ʀepete
    v
    2) ( raconter) nacherzählen
    3) THEAT proben
    4)
    5)
    répéter
    répéter [ʀepete] <5>
    1 (redire) wiederholen; Beispiel: répète après moi:... sprich mir nach:...; Beispiel: ne pas se faire répéter les choses deux fois sich das nicht zweimal sagen lassen; Beispiel: répéter à son fils de faire quelque chose seinem/ihrem Sohn noch einmal sagen, dass er etwas tun soll; Beispiel: je vous l'ai répété cent fois déjà ich habe es euch schon hundertmal gesagt; Beispiel: combien de fois vous ai-je répété que wie oft habe ich euch schon gesagt, dass
    2 (rapporter) weitererzählen, wiederholen propos; Beispiel: ne va pas le répéter! erzähl es nicht weiter!
    3 (refaire) wiederholen
    4 (mémoriser) lernen
    5 théâtre, musique proben
    6 (plagier) wiederholen
    1 (redire) wiederholen; Beispiel: répète un peu! sag das noch mal! familier
    2 théâtre proben
    1 (redire les mêmes choses) Beispiel: se répéter sich wiederholen
    2 (se raconter) Beispiel: se répéter histoire erzählt werden; Beispiel: se répéter quelque chose sich etwas weitererzählen
    3 (se redire la même chose) Beispiel: se répéter quelque chose/que... sich datif etwas vorsagen/sich immer wieder sagen, dass...
    4 (être reproduit, se reproduire) Beispiel: se répéter sich wiederholen

    Dictionnaire Français-Allemand > répéter

  • 59 cum

    1. cum (altl. quom), Coni. (ein alter Acc. gen. neutr. von qui), I) zu Angabe der Zeit, A) im allg.: 1) wenn, als, is qui non defendit iniuriam, cum potest, iniuste facit, Cic.: bes. mit vorausgehendem tum, tunc, nunc, iam, od. einem die Zeit bestimmenden Substant., wie tempus, annus, mensis u.a., fructus ingenii tum maxime capitur, cum in proximum quemque confertur, Cic.: cum primum, sobald als, Cic. – m. Praes. hist. od. aorist. Perf. od. Imperf., auch mit Infin. hist., wenn in der lebhaften Darstellung das Verhältnis der Sätze umgekehrt wird, dies haud multi intercesserant, cum legati venerunt, Liv.: dies nondum decem intercesserant, cum ille necatur, Cic.: caedebatur, cum nullus gemitus audiebatur, Liv.: iam dies consumptus erat, cum tamen barbari nihil remittere atque acrius instare, Sall.: häufig mit repente, subito, interim, interea u.a. verb., cum repente iubetur dicere, Cic. – 2) so oft als, so oft etwa, wenn etwa, cum ad aliquod oppidum venerat, in cubiculum deferebatur, Cic. – mit Coniunctiv, veniebat in theatrum, cum ibi concilium populi haberetur, Nep. – 3) seit, multi anni sunt, cum Fabius in aere meo est, Cic.
    B) insbes., mit dem Nbbegr. 1) einer relativen Bestimmung, bes. nach Substst. wie tempus, dies u.a., als, wo, fuit quoddam tempus, cum homines vagabantur, Cic.: fuit, cum hoc dici poterat, Liv. – m.
    ————
    Coniunctiv, wenn der Zeitbegriff nach seiner Beschaffenheit näher erklärt werden soll, fuit tempus, cum rura colerent homines, Varro: fuit, cum arbitrarer, Cic.: saepe audivi, cum diceret, Cic. – 2) eines kausalen Zusammenhangs, wenn, cum imperium abrogabat, poterat videri facere id iniuste, Cic.: tibi maximas gratias ago, cum tantum litterae meae potuerunt, Cic. – 3) eines hypothetischen Zusammenhangs, wenn, nulla est haec amicitia, cum alter verum audire non vult, alter ad mentiendum paratus est, Cic.: in hominem dicendum est, cum oratio argumentationem non habet, Cic.: praeclare facis, cum puerum diligis, Cic.: dah. auch in konzessivem Zusammenhange, wenn, wenn auch, pauci potentes cum tabulas... emunt, tamen divitias vincere nequeunt, Sall. – Bes. in der Verbindung cum... tum, die zwei Sätze aneinander reiht. Steht in beiden Sätzen nur ein Verbum, so ist der Indicat. regelmäßig; hat jeder einzelne aber sein eigenes Verbum, so findet sich in dem mit cum eingeleiteten gewöhnlich der Coniunctiv. Im ersten Falle übersetzen wir cum... tum durch sowohl... als auch, nicht nur... sondern auch, im zweiten Falle durch wenn auch... so doch, sowohl... als auch ganz besonders, te cum semper valere cupio, tum certe, dum hic sumus, Cic.: cum plurimas commoditates amicitia contineat, tum illa praestat omnibus, Cic.: das zweite Glied auch noch durch etiam,
    ————
    vero, maxime, praecipue, imprimis u.a. verstärkt, Cic.: auch können sowohl die mit cum gebildeten Sätze (Cic. ep. 6, 4, 1) als auch die mit tum gebildeten (Cic. ep. 9, 13, 2) gehäuft werden; bisweilen wird das zweite Glied auch durch simul angereiht, Liv. 3, 50, 10. – dah. steht cum maxime ellipt., gerade, besonders, vorzüglich, auch noch, cum maxime volo, Ter.: nunc cum maxime, Cic.: hanc amabat, ut cum maxime, Ter.: paret cum maxime mortuo, er gehorcht ihm auch noch, wenn er tot ist, Cic.: quae fiunt cum maxime, was häufig noch geschieht, Cic.
    II) zur Angabe der Ursache, mit Coniunctiv, A) im allg., da, cum valetudo et vita sine amicis insidiarum et metus plena sit, ratio ipsa monet amicitias comparare, Cic.: cum in communibus suggestis consistere non auderet, contionari ex turri alta solebat, Cic.: cum interemisset Clitum, vix a se manus continuit, Cic.: dah. quippe cum, utpote cum, zum Ausdruck einer subjektiven Ansicht des Redenden, Cic.
    B) insbes., mit dem Nbbgr. 1) des zeitlichen Zusammenhangs, bes. in der Erzählung, wo im Nebensatz das Imperf. od. Plusquamperf. steht, als, da, Zenonem, cum Athenis essem, audiebam frequenter, Cic.: Antigonus cum pugnaret, occisus est, Nep.: Epaminondas cum vicisset Lacedaemonios, quaesivit, Cic. – 2) eines konzessiven Zusammenhangs, da doch, obgleich, Druentiae flumen, cum aquae vim
    ————
    vehat ingentem, non tamen navium patiens est, Liv.: cum rho dicere nequiret, exercitatione fecisse, ut etc., Cic.: Socratis ingenium immortalitati Plato scriptis suis tradidit, cum ipse litteram Socrates nullam reliquisset, Cic. – Im Plaut. schreibt man quom, in allen übrigen Schriftstellern cum, bisweilen quum; vgl. Georges Lexik. d. lat. Wortf. S. 183.
    ————————
    2. cum, Praep. m. Abl. (auf Inschrn. auch cun u. con u. quom, in Hdschrn. auch quom geschr.) = ξύν od. σύν, mit, samt, nebst, nicht ohne (Ggstz. sine), zuw. verb. unā cum, simul cum (s. unā u. simul), zusammen mit, zugleich mit, I) im Raume: a) zur Ang. des Zusammenseins, der Gesellschaft, der Begleitung, semper ille antea cum uxore, tum sine ea, Cic. Mil. 55. – u. so esse, vivere, agitare, habitare, cenare, dormire cum alqo, w. s.: ire, abire, redire cum alqo, w. s.: mittere, dimittere, praemittere cum alqo, w. s.: alqm secum habere, secum ducere und ähnliche Verba, wo das Nähere zu finden sein wird. – m. Lebl., cum omnibus suis carris sequi, Caes.: cum impedimentis venire, Caes.: alqm cum litteris dimittere, Sall.: in tabernaculo sellam auream cum sceptro ac diademate iussit poni, Nep.: semper aliquid secum afferunt tuae litterae, Cic.: quidquid vides currit cum tempore, Sen. – u. im Unwillen (s. Fabri Sall. orat. Licin. § 18. p. 436), abi hinc cum donis tuis tam lepidis, Ter.: abi hinc cum tribunatibus et rogationibus tuis, Liv.: abi hinc cum immaturo amore ad sponsum, Liv. – Auch in Verbindungen wie Liber pater et cum Castore Pollux, Hor., oder negaretis hoc mihi cum dis, Liv., od. dux cum principibus capiuntur, Liv., od. Demosthenes cum ceteris erant expulsi, Nep. ist der Begriff der Begleitung festzuhalten.
    ————
    So nun bes.: α) bei Ang. der Begleitung eines Befehlshabers od. Untergebenen, eines Wächters od. Schützers, mit = in Begleitung, im Geleite von usw., (auf diesem Wege) cum Magone equites Hispanorum praemissos, Liv.: duumviros navales cum classe Pisas ire, Liv.: rex Hellespontum cum exercitu transiit, Liv.: consul iam cum legionibus mare traiecit, Liv.: reliquos cum custodibus in aedem Concordiae venire iubet, mit (unter) Bedeckung, Sall.: in hanc opimam mercedem, agite, cum dis bene iuvantibus arma capite, im Geleite der h. G., Liv.: so auch cum dis volentibus, Cato. – β) bei Ang. des gemeinschaftl. Besitzes mit jmd., unum imperium unumque magistratum habere cum ipsis, Liv.: alia omnia sibi cum collega (esse) ratus, alle anderen Obliegenheiten habe er mit dem K. gemeinschaftlich, Liv. – γ) bei Ang. des gemeinschaftlichen Wirkens mit jmd., mit = in Gemeinschaft mit, in Verbindung mit, im Verein mit, unter Mitwirkung von, verbunden mit, praedas bellicas imperatores cum paucis diripiebant, Sall.: Varro cum iis quas habebat legionibus ulteriorem Hispaniam tueatur, Caes.: in postremo C. Marius cum equitibus curabat, Sall.: Bocchus cum peditibus invadunt, Sall.: bellum gerere cum Aegyptiis ad versus regem, Nep.: cum alqo contra alqm arma ferre, Nep. – ebenso facere, stare cum alqo, w. s. – δ) bei Ang. des Verkehrs, mit = im Verkehre, im Umgange
    ————
    mit, in Verbindung mit, cum alqo se delectare od. se oblectare, Cic.: is quicum (= quocum) familiaritas fuerat, societas erat, Cic. (so auch pax, foedus cum alqo, s. pax, foedus): nihil cum potentiore iuris humani relinquitur inopi, Liv.: cum patrono Epicureo mihi omnia sunt, Cic.: mihi ante aedilitatem nihil erat cum Cornificio, Cic.: u. (mit Lebl.) quid mihi, inquit, cum ista summa sanctimonia ac diligentia? Cic. – orationem habere cum multitudine, Cic.: agere cum alqo, w. s.: reputare cum animo, secum und dgl., w. s. – und v. feindl. Verkehre, mit, pugnare, dimicare, certare, confligere, contendere cum alqo, w. s.: queri cum alqo, querelae cum alqo, w. s. – ε) bei Ang. der Vereinigung, Verknüpfung, der Übereinstimmung, sowie der Trennung, Abweichung u. dgl., zB. iungere, coniungere, conectere cum alqo u. dgl., w. s. – sentire, consentire, congruere cum alqo u. dgl., w. s. – distractum esse, dissidere, discrepare, dissentire, differre cum alqo u. dgl., w. s.
    b) zur Ang. des Versehenseins mit etw., mit, in = versehen, bekleidet, ausgerüstet, ausgestattet, bewaffnet, begabt, behaftet mit usw., α) v. leb. Wesen: cursitare cum Sicyoniis (in siz. Schuhen), Cornif. rhet.: cum pallio purpureo versabatur in conviviis, Cic.: cum tunica pulla sedere solebat et pallio, Cic.: cives Romanos cum mitella saepe vidimus, Cic.: cum purpurea veste processit, Cic.: cum ramis oleae in-
    ————
    gressi curiam, Liv.: quaestores cum fascibus mihi praesto fuerunt, Cic.: illum dicis cum armis aureis, mit der g. Rüstung (= der die g. Rüstung trägt, anhat), Plaut.: alqm pingere cum clipeo, Plin.: esse cum libro (ein Buch in der Hand haben), Cic.: esse cum catenis, K. tragen, Plaut.: esse cum telo, eine Waffe bei sich führen (was in Rom verboten war), Cic.: domi Caesaris deprehensum esse cum sica, Cic.: cum gladio cruento comprehensum esse in illo ipso loco, Cic.: in alqm cum ferro invadere, Cic.: cum telis impetum facere in alqm, Cic.: collocari cum gladiis, Cic. – porcus cum capite humano natus, Liv.: agnus biceps cum quinque pedibus natus, Liv.: Auximi nata puella cum dentibus, Liv. – iste adulescens cum hac dis irata fronte, Cic.: cum febri domum redire, Cic.: cum gravi vulnere ferri ex proelio, referri in castra, Liv. – legatos cum auctoritate (Vollmacht) mittere, Cic.: esse cum imperio, unumschränkte Gewalt-, den Oberbefehl haben (dagegen esse in imperio = ein höheres Staatsamt bekleiden), Cic.: ebenso nemine cum imperio aut magistratu tendente quoquam quin deverteret Rhodum, Suet: alqm cum imperio habere apud exercitum, Nep.: privatus sit an cum potestate, Cic. (vgl. Korte Cic. ep. 1, 1, 7. Zumpt Cic. Verr. 3, 74. p. 890). – erat T. Iuventius non indoctus et magna cum iuris civilis intellegentia, Cic.: abire cum gloria poterant, si etc., Curt. – β) v. Lebl.: salinum cum sale,
    ————
    Plaut.: olla cum aqua, Cato: fisci complures cum pecunia Siciliensi, Cic.: scrinium cum litteris, Sall.: duo pocula non magna, verum tamen cum emblemate, Cic.: currus cum falcibus et elephanti cum turribus, Gell. – bei Ang. des Ertrags, ager efficit cum octavo, cum decimo, bringt das achte, zehnte Korn, achtfältig, zehnfältig, Cic.: ut ex eodem semine aliubi cum decimo redeat, aliubi cum quinto decimo, Varro: cum centesima fruge agris fenus reddente terrā, Plin. – v. Zuständen, gloria est frequens de aliquo fama cum laude, Cic.: ut viginti annorum militiam cum illa virtute, cum illa fortuna taceam, Liv.
    c) bei Ang. des Mittels u. Werkzeugs, mit, zB. ista cum lingua culos lingere, Catull.: extemplo silentio facto cum voce maxima conclamat, Claud. Quadrig. fr.: caede caudam cum tabula aliqua non ponderosa, Veget. mul. – u. so der gramm. t.t., scribi cum littera quadam, zB. terra in augurum libris scripta cum R uno, Varro LL. 5, 21.
    II) in der Zeit, a) übh. bei Ang. des Gleichzeitigen, mit, bei, gleichzeitig mit, unmittelbar nach (zuw. auch verb. pariter cum, simul cum; s. die Auslgg. zu Ter. adelph. 5, 3, 55. Korte Sall. Iug. 68, 2 u. Lucan. 5, 678), abs te abii hinc hodie cum diluculo, Plaut.: cum prima luce Pomponii domum venire, Cic.: cum primo mane Leptim vehi, Auct. b. Afr.: so cum primo lumine solis, Verg.: u. bei den Dichtern oft cum side-
    ————
    re, Catull., cum luce, Ov., cum sole, Verg. – pariter cum ortu solis castra metari, Sall.: pariter cum occasu solis expeditos educere, Sall.: simul cum sole expergisci, Cic.: simul cum occasu solis egredi, Sall. – exiit cum nuntio Crassus, Caes.: cum his nuntius Romam ad consulendum redit, Liv.: simul cum domo designavit templo Iovis fines, Liv. – Ggstz., ut quaeratur, quid ante rem, quid cum re, quid post rem evenerit, Cic. top. 51.
    b) bei Ang. gleichzeitiger Nebenumstände (sowohl äußerer Umstände als Gemütszustände), mit, unter, nicht ohne (Ggstz. sine, s. Suet. Cal. 16, 3 legata ex testamento Iuliae Augustae cum fide ac sine calumnia repraesentata persolvit), alqm cum cruciatu necare, Caes.: risus omnium cum hilaritate coortus est, Nep.: cum clamore in forum curritur, Liv.: cum silentio (in der Stille, lautlos, geräuschlos) audiri, ad alqm convenire, Liv. – obsides summa cum contumelia extorquere, Caes.: magno cum periculo suo (für sie) in eam turbam incĭderunt, Liv.: summa cum celeritate ad exercitum redire, Hirt. b. G.: multis cum lacrimis obsecrare, Caes.: alqd magno cum gemitu civitatis auferre, Cic.: cum gratulatione et ingenti favore populi domum reduci, Liv.: semper magno cum metu incipio dicere, Cic. – so oft in den Verbindungen cum (magna) cura, cum (bona) gratia, cum (bona) pace, cum (bona) venia, s. cura, gratia, pax, venia. – zuw.
    ————
    auch bei Ang. von unmittelbar aus einer Handlung hervorgehenden Wirkungen u. Folgen, zu, zur, zum, quo die ad Alliam cum exitio urbis foede pugnatum, Liv.: illo itinere venit Lampsacum cum magna calamitate et prope pernicie civitatis, Cic.: magno cum periculo provinciae futurum, ut etc., Caes.: magna cum offensione civium suorum redire, Nep.: maxima cum offensione patrum abire consulatu, Liv.: summa cum offensione Pompeii domi remanere, Cic. – endlich auch bei Ang. eines gleichzeitig als Bedingung od. Beschränkung eintretenden Nebenumstandes, nur mit, doch nur mit (s. Fabri Sall. Iug. 86, 3), zB. liberalitas si cum mercede (benigna est), conducta est, Cic.: quibus videmus optabiles mortes fuisse cum gloria, Cic.: omnia cum pretio honesta videntur, wenn es nur Geld einträgt, Sall. – so bes. cum eo, quod od. ut od. ne, unter der Bedingung (Beschränkung), daß od. daß nicht usw., dergestalt-, doch so-, außerdem daß od. daß nicht usw. (griech. επὶ τούτῳ, εφ ᾽ᾧτε u. bl. εφ᾽ ᾧτε m. folg. Infin.), sit sane, quoniam ita tu vis, sed tamen cum eo, credo, quod sine peccato meo fiat, Cic.: Antium nova colonia missa cum eo, ut Antiatibus permitteretur, Liv.: obsequar voluntati tuae cum eo, ne dubites id opus geometrarum magis esse quam rusticorum, Col.: cum eo tamen, ne quis, qui valere et sanescere volet, hoc cotidianum habeat, Cels.; vgl. Brolén de eloc. Cels. p.
    ————
    44. – u. cum eo, quod = außerdem daß, hoc cum eo quod candidos facit dentes, tum etiam confirmat, Scrib. 60: u. cum eo, ut = mit dem Umstande, daß usw., so daß zugleich, Liv. 8, 14, 2; 30, 10, 21; 36, 35, 3. – cum wird dem Abl. der Personalpron. immer (s. Cic. or. 154), dem Abl. des Relativpron. häufig angehängt, also mecum, tecum, secum, nobiscum, vobiscum, quocum (quîcum), quācum, quocum, quibuscum; nicht selten aber auch (bei Livius, Vellejus u. Curtius immer) cum quo, cum qua, cum quibus. Vgl. Greef im Philol. 32, 711 ff. – Spätlat. mit Acc., cum uxorem suam, Rossi inscr. Chr. 144.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > cum

  • 60 abgehen

    abgehen, 1) sich entfernen: A) eig., sich vermitelst der Füße od. eines Fahrzeugs fortbewegen: a) v. Pers.: abire, absol. od. loco, de od. ex loco (im allg., Ggstz. manere, redire). – exire, absol. od. loco, ab od. ex loco u. in locum (aus einem Orte herausgehen, Ggstz. redire; z. B. ab urbe, in proyjuciam, vom Konsul). – abscedere, discedere loco, a loco od. de od. ex loco (von einem Orte scheiden, verreisen etc.) – decedere loco od. de od. ex loco (für immer weggehen von einem Orte, wo man sich seither aufgehalten hat, dah. auch das eig. Wort von einer aus der Provinz abgehenden Magistratsperson). – excedere, absol. od. loco, ex loco (aus einem Orte scheiden). – egredi loco, ex loco (aus einem Orte herausschreiten). – proficisci loco, de loco od. ex loco od. in locum (sich von wo auf den Weg machen, abreisen, Ggstz. remanere, reverti, redire; z. B. in provinciam [v. Konsul]; auch vom Heere u. von Schiffen). – fahrend, schiffend a., s. abfahren, absegeln. – abgehen lassen, s. abschicken: abzugehen gedenken (willens sein), proficisci cogitare, in der Umgangsspr. gew. bl. cogitare (z. B. cras cogitabat: u. cogitabam in Pompeianum). – Bildl., mit Tod a., decedere mit u. ohne vitā, de od. ex vita; exire e ob. de vita; excedere vitā od. ex vita. – von einem Amte a., abire magistratu (vgl. abdanken no. II, c). – b) von Sachen, abgesendet werden: mitti.

    B) übtr.: 1) v. Waren, einen Käufer finden: emptorem invenire, leicht (gut), facile.[15] gut abgehend, vendibi lis (Ggstz. invendibilis). – 2) vermindert werden, bes. vom Gelde: decedere (z. B. de summa nihil decedet). – 3) fehlen, mangeln: abesse alci od. ab alqa re. in alqo non esse (nicht vorhanden sein übh.). – deesse, jmdm., alci (obgleich notwendig u. wünschenswert, doch nicht vorhanden sein). – deficere, jmdm., alqm (ausgehen, zu fehlen anfangen, z. B. v. den Kräften). – die Geschichte geht unserer Literatur noch ab, abest historia litteris nostris: sich nichts (an Speise etc.) a. lassen, nihil sibi defraudare. – 4) nach und nach aufhören; z. B. das Feuer geht ab, consumptus ignis exstinguitur. – 5) einen Ausgang gewinnen, ablaufen: evenire; exitum habere. – so (ohne Nachteil) abgehen, sie abire: nicht so a., non sic abire.

    II) sich nach einer andern Richtung entfernen, A) eig.: a) v. Pers.: devertere (sich vom Wege wohin abwenden, z. B. in Pamphyliam; u. wohin einkehren, z. B. ad se in Albanum). – declinare (sich abneigen, z. B. a Capua). – flectere iter (von der geraden Route wohin abbiegen, z. B. Demetriadem). – digredi loco, ab od. ex loco (sich von einem Orte trennen u. eine andere Richtung einschlagen, z. B. domo, a Corcyra, ex eo loco). – vom Wege, von der Straße a., decedere u. discedere viā od. rectā viā (auch uneig.); declinare de via (z. B. ad dextram); deflectere viā u. bl. deflectere (vom Wege abbiegen, z. B. in Tuscos); flectere viam od. iter suum (von der geraden Route abbiegen); viam relinquere (den Weg verlassen). – von jmd. a., discedere, digredi ab alqo: devertere ab alqo. – b) v. Örtl.; z. B. hier geht der Wald, der Weg links ab, hinc silva, via se flectit sinistrorsum: hier geht der Weg nach Arpinum ab, hic flexus est ad iter Arpinas.

    B) übtr., von jmd. a., deserere alqm (seine Partei verlassen); dissentire, dissidēre ab alqo (von jmds. Meinung abweichen): von einer Meinung a., decedere de sententia; discedere a sententia (eig. Wort vom Senator, der seine Meinung aufgibt und zu der eines andern übertritt): von der Wahrheit a., deflectere a veritate: von einer Gewohnheit a., s. Gewohnheit: von der Pflicht a., ab officio discedere od. decedere: vom Rechte a. (es verletzen), abire ab iure: von seinem Plane a., consilium suum mutare: von seinem Vorhaben a., incepto desistere: in der Rede von etw. a., abire ab alqa re.

    deutsch-lateinisches > abgehen

См. также в других словарях:

  • redire — [ r(ə)dir ] v. <conjug. : 37> • XIIe; de re et dire I ♦ V. tr. Dire de nouveau. ⇒ répéter. Pouvez vous me redire votre nom ? Redis le si tu l oses ! Que je n aie pas à vous le redire ! 1 ♦ Dire (qqch.) plusieurs fois. ⇒ répéter. Il redit… …   Encyclopédie Universelle

  • redire — Redire, Verba, vel dicta iterare, Repetere, voyez Dire. Redire à quelqu un de quelque chose, Alicui de re aliqua renuntiare. Redire souvent une mesme chose, Inculcare. Redire tousjours une chanson, Cantilenam eandem canere. Tant redire? An ego… …   Thresor de la langue françoyse

  • redire — Redire. v. a. Repeter, dire une mesme chose plusieurs fois. Il redit tousjours la mesme chose. Il signifie aussi, Reveler à un autre ce qu on nous a dit. Il va redire tout ce qu on luy dit. Il veut dire aussi, Reprendre, censurer, & en cette… …   Dictionnaire de l'Académie française

  • REDIRE — a coena cum pompa honoris genus, bene meritis de Rep. viris, quoties foris coenâssent, olim apud Romanos permissum, occurrit apud Florum, l. 2. c. 2. ubi de Duillio, qui primus navalem victoriam reportavit, atque ab eo tempore, praelucentibus… …   Hofmann J. Lexicon universale

  • redire — ; répéter …   Diccionari Personau e Evolutiu

  • redire — index return (go back) Burton s Legal Thesaurus. William C. Burton. 2006 …   Law dictionary

  • redire — (re di r ) v. a.    Il se conjugue comme dire, et par conséquent il fait à la 2e pers. du plur. de l indicatif présent et de l impératif redites. 1°   Dire de nouveau, dire une même chose plusieurs fois. •   Il l interrogea, et lui fit redire… …   Dictionnaire de la Langue Française d'Émile Littré

  • REDIRE — v. a. (Il se conjugue comme Dire. ) Répéter, dire une même chose plusieurs fois. Vous redites toujours la même chose. Obéissez, et ne vous le faites pas redire. Je lui ai dit et redit ce qu il avait à faire. Les vérités utiles ne sauraient trop… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 7eme edition (1835)

  • REDIRE — v. tr. Répéter, dire une même chose plusieurs fois. Vous redites toujours la même chose. Obéissez et ne vous le faites pas redire. Je lui ai dit et redit ce qu’il avait à faire. Il signifie aussi Répéter, dire à son tour ce qu’un autre a dit. Ce… …   Dictionnaire de l'Academie Francaise, 8eme edition (1935)

  • redire — re·dì·re v.intr. (io rièdo; essere) LE ritornare, tornare indietro: riede alla sua parca mensa, | fischiando il zappatore (Leopardi) {{line}} {{/line}} VARIANTI: reddire. DATA: av. 1282. ETIMO: dal lat. rĕdīre, comp. di red indietro e īre 1andare …   Dizionario italiano

  • redire — vt. , rapporter, répéter : redire (Chambéry, Arvillard.228b, Saxel.002b), (a)rdire (002a,228a, Albanais.001, Thônes, Vaulx.082), redyére (Marthod), C. => Dire. E. : Blâmer. Fra. Redis le : ardi zu (001) …   Dictionnaire Français-Savoyard

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»