-
1 spuo
spuo, spuī, spūtum, ere (πτύω), I) intr. spucken, ex toto spuere desisse, Cels. 2, 8. p. 48, 19 D.: sp. in sinum, Plin. 28, 35: in faciem alcis, Vulg. num. 12, 14: Antoniam Drusi (sc. uxorem) non spuisse percelebre est, Solin. 1, 74. – II) tr. ausspucken, ausspeien, sicco terram ore, Verg. georg. 4, 97. – / Cels. 8, 9. no. 1 ist sanguis spuitur Glossem.
-
2 spuo
spuo, spuī, spūtum, ere (πτύω), I) intr. spucken, ex toto spuere desisse, Cels. 2, 8. p. 48, 19 D.: sp. in sinum, Plin. 28, 35: in faciem alcis, Vulg. num. 12, 14: Antoniam Drusi (sc. uxorem) non spuisse percelebre est, Solin. 1, 74. – II) tr. ausspucken, ausspeien, sicco terram ore, Verg. georg. 4, 97. – ⇒ Cels. 8, 9. no. 1 ist sanguis spuitur Glossem. -
3 aspuo
-
4 aspuo
a-spuo (ad-spuo), ere, anspeien, si dormiens spectetur infans, a nutrice ternā (dreimal) aspui, Plin. 28, 39 D. -
5 conspuo
cōn-spuo, spuī, spūtum, ere, I) tr. bespucken, begeifern, mit Speichel verunreinigen, alqm immundissimo basio, Petron. 23, 4: beim Sprechen, besprudeln, sinum, Iuven. 7, 112: faciem alcis, Apul. apol. 44 extr. – als Zeichen der höchsten Verachtung, jmd. anspucken, ins Gesicht spucken, alqm, Plaut. Curc. 503. Petr. 132, 3. Hier. ep. 50, 4. Vulg. Iob 30, 10 u. ö.: faciem alcis, Lact. 4, 18, 8 u. epit. 45, 8. – dah. poet. übtr., aber unedel = conspergere, bestreuen, bedecken, Iuppiter hibernas canā nive conspuit Alpes, Furius Bibac. b. Quint. 8, 6, 17, was Horaz parodiert, indem er Furius statt Iuppiter setzt, Hor. sat. 2, 5, 41. – II) intr. hineinspucken, hinspucken, in sinum suum, Petr. 74, 13: in alqm, Vulg. Isai. 50, 6.
-
6 despuo
dē-spuo, spuī, spūtum, ere, I) v. intr. ausspucken, bes. um ein Übel abzuwenden, Varro LL., Liv. u.a.: in molles sibi sinus, Tibull. – übtr., acre despuat in mores, giftig loszieht auf usw., Pers. 4, 34. – II) v. tr.: 1) etw. ausspucken, ausspeien, a) eig.: tenerum ignem, Claud. rapt. Pros. 2, 52. – b) übtr., vor od. bei od. gegen etwas ausspucken (als Zeichen des Abscheus), comitiales morbos (beim Anblick von Fallsüchtigen), Plin. 28, 35: teque obsecro hercle, ut quae locutus es despuas, Plaut. asin. 38: precesque nostras, oramus, cave despuas, Catull. 50, 18: despuens divitias oppressione quaesitas, verabscheuend, Mart. Cap. 1. § 80.
-
7 expuo
expuo, s. ex-spuo.
-
8 exspuo
ex-spuo (expuo), spuī, spūtum, ere, ausspeien, I) intr.: ter, Petron.: tussire et exspuere crebro, Quint. – II) tr.: 1) eig.: sanguinem, Cels. u. Plin.: pus, Cels.: praerosam linguam dentibus in os tyranni, Plin.: primum ab ore sanguinem exspuere, deinde ex stomacho cruorem reicere, Scrib. Larg. – 2) übtr., auswerfen, von sich geben, -lassen, -schaffen, a) v. leb. Wesen: spiritum, Sen.: vitam, Sen. poët.: rationem ex animo, Lucr.: miseriam ex animo, verbannen, Ter. – von Tieren, hamum (v. Fischen), Ov.: eum rorem (Purpurfarbe), Plin. – b) v. Lebl.: lacrumam (v. den Augen), Plaut.: carbonem, aussprühen (v. der Fackel), Plin. – v. Gewässern, alqm spumantibus undis, Catull.: quidquid Tagus exspuit auri, Lucan.: fimo similia exspuuntur in litus purgamenta, Plin.
-
9 inspuo
īn-spuo, spuī, spūtum, ere, I) intr. in etwas hineinspucken od. -speien, in od. auf etw. spucken (speien), alci in frontem, Sen.: in faciem alcis, Sen.: si inspuisset (sc. in oculos), Suet. – II) tr.: 1) etw. anspucken (anspeien), os eius, Serv. Verg. Aen. 2, 247. – 2) etw. in etw. (hinein)spucken, sal oculis iumentorum inspuitur, Plin. 31, 105.
-
10 respuo
re-spuo, uī, ere, zurückspeien, ausspeien, auswerfen, von sich geben, I) eig.: varios liquores ex stomacho, von sich geben durch Erbrechen, Scrib. Larg.: frenos cum sanguine, Stat.: reliquiae cibi, quas natura respuit, Cic.: vascula oris angusti superfusam umoris copiam respuunt, Quint.: respuet invisum iusta cadaver humus, Ov. – im weiteren Sinne, ferrum ab se, zurückstoßen, Lucr.: repercussum illum aëra respuere aut excipere, v. Spiegel, Plin.: respuitur duritiā soli dens aratri, Colum.: omne vulnus respuens, unverwundbar, Plin. – II) übtr., von sich weisen, verwerfen, mißbilligen, nicht annehmen, condicionem, Caes.: defensionem, Cic.: Caesaris interdicta, verschmähen, Cic.: poëtas, Hor.: alqm auribus, Cic.: so auch aures respuunt, es beleidigt das Ohr, Cic.: gustatus id quod valde dulce est aspernatur et respuit, Cic. – mit folg. Infin., Boëth. cons. phil. 1. metr. 5, 26. – m. folg. ut u. Konj., ibid. 2. pros. 6. p. 34, 26 Obb. – / Partiz. respuens m. folg. Genet., vocum communium, Gell. 6, 15, 2.
-
11 sputo
spūto, āre (Intens. v. spuo), I) spucken (speien), ausspucken (ausspeien), sanguinem, Plaut. merc. 138: cum atro mixtos sanguine dentes, Ov. met. 12, 256. – II) vor etw. ausspucken, qui sputatur morbus, die Epilepsie, Plaut. capt. 550 (Schvell u. Leo lesen insputatur). Vgl. Plin. 10, 69 u. 28, 35.
-
12 sputum
spūtum, ī, n. (spuo), die Spucke, der Speichel, Auswurf, I) eig.: sp. cruentum, biliosum, purulentum, Cels.: turbatus sputo pulvis, Petron.: alcis os sputo respergere, Val. Max. – Plur., tenuia sputa minuta, Lucr.: sputa cruenta, Prop.: alius servus sputa deterget, Sen.: dolor pulmonis si neque per sputa neque per sanguinis detractionem finitus est, Cels. – II) meton.: hoc linitur sputo, mit diesem Dinge (bractea), das so dünn ist wie Speichel, Mart. 8, 33, 11. – / Akk. Plur. heterokl. sputos, Greg. Tur. vit. patrum 13
-
13 sputus
-
14 conspuo
cōn-spuo, spuī, spūtum, ere, I) tr. bespucken, begeifern, mit Speichel verunreinigen, alqm immundissimo basio, Petron. 23, 4: beim Sprechen, besprudeln, sinum, Iuven. 7, 112: faciem alcis, Apul. apol. 44 extr. – als Zeichen der höchsten Verachtung, jmd. anspucken, ins Gesicht spucken, alqm, Plaut. Curc. 503. Petr. 132, 3. Hier. ep. 50, 4. Vulg. Iob 30, 10 u. ö.: faciem alcis, Lact. 4, 18, 8 u. epit. 45, 8. – dah. poet. übtr., aber unedel = conspergere, bestreuen, bedecken, Iuppiter hibernas canā nive conspuit Alpes, Furius Bibac. b. Quint. 8, 6, 17, was Horaz parodiert, indem er Furius statt Iuppiter setzt, Hor. sat. 2, 5, 41. – II) intr. hineinspucken, hinspucken, in sinum suum, Petr. 74, 13: in alqm, Vulg. Isai. 50, 6. -
15 despuo
dē-spuo, spuī, spūtum, ere, I) v. intr. ausspucken, bes. um ein Übel abzuwenden, Varro LL., Liv. u.a.: in molles sibi sinus, Tibull. – übtr., acre despuat in mores, giftig loszieht auf usw., Pers. 4, 34. – II) v. tr.: 1) etw. ausspucken, ausspeien, a) eig.: tenerum ignem, Claud. rapt. Pros. 2, 52. – b) übtr., vor od. bei od. gegen etwas ausspucken (als Zeichen des Abscheus), comitiales morbos (beim Anblick von Fallsüchtigen), Plin. 28, 35: teque obsecro hercle, ut quae locutus es despuas, Plaut. asin. 38: precesque nostras, oramus, cave despuas, Catull. 50, 18: despuens divitias oppressione quaesitas, verabscheuend, Mart. Cap. 1. § 80. -
16 exspuo
ex-spuo (expuo), spuī, spūtum, ere, ausspeien, I) intr.: ter, Petron.: tussire et exspuere crebro, Quint. – II) tr.: 1) eig.: sanguinem, Cels. u. Plin.: pus, Cels.: praerosam linguam dentibus in os tyranni, Plin.: primum ab ore sanguinem exspuere, deinde ex stomacho cruorem reicere, Scrib. Larg. – 2) übtr., auswerfen, von sich geben, -lassen, -schaffen, a) v. leb. Wesen: spiritum, Sen.: vitam, Sen. poët.: rationem ex animo, Lucr.: miseriam ex animo, verbannen, Ter. – von Tieren, hamum (v. Fischen), Ov.: eum rorem (Purpurfarbe), Plin. – b) v. Lebl.: lacrumam (v. den Augen), Plaut.: carbonem, aussprühen (v. der Fackel), Plin. – v. Gewässern, alqm spumantibus undis, Catull.: quidquid Tagus exspuit auri, Lucan.: fimo similia exspuuntur in litus purgamenta, Plin. -
17 inspuo
īn-spuo, spuī, spūtum, ere, I) intr. in etwas hineinspucken od. -speien, in od. auf etw. spucken (speien), alci in frontem, Sen.: in faciem alcis, Sen.: si inspuisset (sc. in oculos), Suet. – II) tr.: 1) etw. anspucken (anspeien), os eius, Serv. Verg. Aen. 2, 247. – 2) etw. in etw. (hinein)spucken, sal oculis iumentorum inspuitur, Plin. 31, 105. -
18 respuo
re-spuo, uī, ere, zurückspeien, ausspeien, auswerfen, von sich geben, I) eig.: varios liquores ex stomacho, von sich geben durch Erbrechen, Scrib. Larg.: frenos cum sanguine, Stat.: reliquiae cibi, quas natura respuit, Cic.: vascula oris angusti superfusam umoris copiam respuunt, Quint.: respuet invisum iusta cadaver humus, Ov. – im weiteren Sinne, ferrum ab se, zurückstoßen, Lucr.: repercussum illum aëra respuere aut excipere, v. Spiegel, Plin.: respuitur duritiā soli dens aratri, Colum.: omne vulnus respuens, unverwundbar, Plin. – II) übtr., von sich weisen, verwerfen, mißbilligen, nicht annehmen, condicionem, Caes.: defensionem, Cic.: Caesaris interdicta, verschmähen, Cic.: poëtas, Hor.: alqm auribus, Cic.: so auch aures respuunt, es beleidigt das Ohr, Cic.: gustatus id quod valde dulce est aspernatur et respuit, Cic. – mit folg. Infin., Boëth. cons. phil. 1. metr. 5, 26. – m. folg. ut u. Konj., ibid. 2. pros. 6. p. 34, 26 Obb. – ⇒ Partiz. respuens m. folg. Genet., vocum communium, Gell. 6, 15, 2. -
19 sputo
spūto, āre (Intens. v. spuo), I) spucken (speien), ausspucken (ausspeien), sanguinem, Plaut. merc. 138: cum atro mixtos sanguine dentes, Ov. met. 12, 256. – II) vor etw. ausspucken, qui sputatur morbus, die Epilepsie, Plaut. capt. 550 (Schvell u. Leo lesen insputatur). Vgl. Plin. 10, 69 u. 28, 35. -
20 sputum
spūtum, ī, n. (spuo), die Spucke, der Speichel, Auswurf, I) eig.: sp. cruentum, biliosum, purulentum, Cels.: turbatus sputo pulvis, Petron.: alcis os sputo respergere, Val. Max. – Plur., tenuia sputa minuta, Lucr.: sputa cruenta, Prop.: alius servus sputa deterget, Sen.: dolor pulmonis si neque per sputa neque per sanguinis detractionem finitus est, Cels. – II) meton.: hoc linitur sputo, mit diesem Dinge (bractea), das so dünn ist wie Speichel, Mart. 8, 33, 11. – ⇒ Akk. Plur. heterokl. sputos, Greg. Tur. vit. patrum 13
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Te spùo so 'na recia — Infobox Album Name = Te spùo so na recia Artist = Catarrhal Noise Type = Album Released = 2004 Recorded = 2004 Genre = Heavy metal Hard rock Crossover Comedy rock Length = Label = Marco Forieri Marengo Bros. Producer = Catarrhal Noise Herman… … Wikipedia
špuollankas — ךpuõllankas (hibr.) sm. (1) BzF175 1. Žd, Brs, KlvrŽ, Krkl, Slnt, Vvr, Dr, Klp, Dov, Krkl, Vdk, Pd žr. špūllankas: Sumauk abi špuoles ant špuõllanko ir galėsi sukti siūlus Tv. Su tokiu špuõllanku aš neapsiemu nė špuolės išlenkti Krž. 2.… … Dictionary of the Lithuanian Language
špuollankis — ךpuõllankis sm. (1) žr. špuollankas: 1. Siūlus vydami iš špuolės užmauna ant špuõllankio Klm. 2. Nuimk giją nu špuõllankio Skd. Paduok špuõllankį, reik špuoles išlenkti Plng … Dictionary of the Lithuanian Language
špuollanktis — ךpuõllanktis sm. (1) žr. špuollankis: 1. Mžk, Lž Pamauk špuolę ant špuõllankčio ir išvyk siūlus Ms. 2. Senas špuõllanktis jau sudilo Up … Dictionary of the Lithuanian Language
špuolė — ךpuõlė sf. (2) LKAI128, Sg, Klp, Plik, špuolė̃ (4) NdŽ, LKAI128, Brs, Kv, Grg, Rt, Vkš, Slnt, Yl, KlvrŽ, špuolė (1) NdŽ, KŽ, LKAI128(Prk), Jnš 1. LKAI128, Kal, Krp, Lg, Mšk žr. špūlė 1: Nu, pribirbinau špuõlę, išlenkti reiks KlvrŽ. Iš špuolė̃s … Dictionary of the Lithuanian Language
spuola — spuò·la s.f. OB LE var. → spola … Dizionario italiano
spuogis — spuõgis sm. (2) žr. spuogas: 1. I, KlK22,74(Lkv). 2. Kos40(Jms). 3. I žr. spuogas 6: Rašto ženklai vadinas: ilsis, ilsūnas, dvispuogis, spuogis S.Dauk … Dictionary of the Lithuanian Language
špuoliuoti — ךpuõliuoti, iuoja, iavo Ms, Brs, špuoliuoti, iuoja, iãvo Rt žr. špūliuoti 1: Mataras y[ra] dvejopas: audekluo špuoliuoti i pančiams vyti Šts … Dictionary of the Lithuanian Language
špuollanka — ךpuõllanka sf. (1) Kv, Prk žr. špuollankas … Dictionary of the Lithuanian Language
špuolvindė — ךpuõlvindė sf. (1) Vyž žr. špūlvindis … Dictionary of the Lithuanian Language
špuolėti — ךpuõlėti, ėja, ėjo tr. Vkš vyti (siūlus) nuo ritės ant krijelio … Dictionary of the Lithuanian Language