Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

re-spuo

  • 1 spuo

    spuo, spuī, spūtum, ere (πτύω), I) intr. spucken, ex toto spuere desisse, Cels. 2, 8. p. 48, 19 D.: sp. in sinum, Plin. 28, 35: in faciem alcis, Vulg. num. 12, 14: Antoniam Drusi (sc. uxorem) non spuisse percelebre est, Solin. 1, 74. – II) tr. ausspucken, ausspeien, sicco terram ore, Verg. georg. 4, 97. – / Cels. 8, 9. no. 1 ist sanguis spuitur Glossem.

    lateinisch-deutsches > spuo

  • 2 spuo

    spuo, spuī, spūtum, ere (πτύω), I) intr. spucken, ex toto spuere desisse, Cels. 2, 8. p. 48, 19 D.: sp. in sinum, Plin. 28, 35: in faciem alcis, Vulg. num. 12, 14: Antoniam Drusi (sc. uxorem) non spuisse percelebre est, Solin. 1, 74. – II) tr. ausspucken, ausspeien, sicco terram ore, Verg. georg. 4, 97. – Cels. 8, 9. no. 1 ist sanguis spuitur Glossem.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > spuo

  • 3 aspuo

    a-spuo (ad-spuo), ere, anspeien, si dormiens spectetur infans, a nutrice ternā (dreimal) aspui, Plin. 28, 39 D.

    lateinisch-deutsches > aspuo

  • 4 aspuo

    a-spuo (ad-spuo), ere, anspeien, si dormiens spectetur infans, a nutrice ternā (dreimal) aspui, Plin. 28, 39 D.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > aspuo

  • 5 conspuo

    cōn-spuo, spuī, spūtum, ere, I) tr. bespucken, begeifern, mit Speichel verunreinigen, alqm immundissimo basio, Petron. 23, 4: beim Sprechen, besprudeln, sinum, Iuven. 7, 112: faciem alcis, Apul. apol. 44 extr. – als Zeichen der höchsten Verachtung, jmd. anspucken, ins Gesicht spucken, alqm, Plaut. Curc. 503. Petr. 132, 3. Hier. ep. 50, 4. Vulg. Iob 30, 10 u. ö.: faciem alcis, Lact. 4, 18, 8 u. epit. 45, 8. – dah. poet. übtr., aber unedel = conspergere, bestreuen, bedecken, Iuppiter hibernas canā nive conspuit Alpes, Furius Bibac. b. Quint. 8, 6, 17, was Horaz parodiert, indem er Furius statt Iuppiter setzt, Hor. sat. 2, 5, 41. – II) intr. hineinspucken, hinspucken, in sinum suum, Petr. 74, 13: in alqm, Vulg. Isai. 50, 6.

    lateinisch-deutsches > conspuo

  • 6 despuo

    dē-spuo, spuī, spūtum, ere, I) v. intr. ausspucken, bes. um ein Übel abzuwenden, Varro LL., Liv. u.a.: in molles sibi sinus, Tibull. – übtr., acre despuat in mores, giftig loszieht auf usw., Pers. 4, 34. – II) v. tr.: 1) etw. ausspucken, ausspeien, a) eig.: tenerum ignem, Claud. rapt. Pros. 2, 52. – b) übtr., vor od. bei od. gegen etwas ausspucken (als Zeichen des Abscheus), comitiales morbos (beim Anblick von Fallsüchtigen), Plin. 28, 35: teque obsecro hercle, ut quae locutus es despuas, Plaut. asin. 38: precesque nostras, oramus, cave despuas, Catull. 50, 18: despuens divitias oppressione quaesitas, verabscheuend, Mart. Cap. 1. § 80.

    lateinisch-deutsches > despuo

  • 7 expuo

    expuo, s. ex-spuo.

    lateinisch-deutsches > expuo

  • 8 exspuo

    ex-spuo (expuo), spuī, spūtum, ere, ausspeien, I) intr.: ter, Petron.: tussire et exspuere crebro, Quint. – II) tr.: 1) eig.: sanguinem, Cels. u. Plin.: pus, Cels.: praerosam linguam dentibus in os tyranni, Plin.: primum ab ore sanguinem exspuere, deinde ex stomacho cruorem reicere, Scrib. Larg. – 2) übtr., auswerfen, von sich geben, -lassen, -schaffen, a) v. leb. Wesen: spiritum, Sen.: vitam, Sen. poët.: rationem ex animo, Lucr.: miseriam ex animo, verbannen, Ter. – von Tieren, hamum (v. Fischen), Ov.: eum rorem (Purpurfarbe), Plin. – b) v. Lebl.: lacrumam (v. den Augen), Plaut.: carbonem, aussprühen (v. der Fackel), Plin. – v. Gewässern, alqm spumantibus undis, Catull.: quidquid Tagus exspuit auri, Lucan.: fimo similia exspuuntur in litus purgamenta, Plin.

    lateinisch-deutsches > exspuo

  • 9 inspuo

    īn-spuo, spuī, spūtum, ere, I) intr. in etwas hineinspucken od. -speien, in od. auf etw. spucken (speien), alci in frontem, Sen.: in faciem alcis, Sen.: si inspuisset (sc. in oculos), Suet. – II) tr.: 1) etw. anspucken (anspeien), os eius, Serv. Verg. Aen. 2, 247. – 2) etw. in etw. (hinein)spucken, sal oculis iumentorum inspuitur, Plin. 31, 105.

    lateinisch-deutsches > inspuo

  • 10 respuo

    re-spuo, uī, ere, zurückspeien, ausspeien, auswerfen, von sich geben, I) eig.: varios liquores ex stomacho, von sich geben durch Erbrechen, Scrib. Larg.: frenos cum sanguine, Stat.: reliquiae cibi, quas natura respuit, Cic.: vascula oris angusti superfusam umoris copiam respuunt, Quint.: respuet invisum iusta cadaver humus, Ov. – im weiteren Sinne, ferrum ab se, zurückstoßen, Lucr.: repercussum illum aëra respuere aut excipere, v. Spiegel, Plin.: respuitur duritiā soli dens aratri, Colum.: omne vulnus respuens, unverwundbar, Plin. – II) übtr., von sich weisen, verwerfen, mißbilligen, nicht annehmen, condicionem, Caes.: defensionem, Cic.: Caesaris interdicta, verschmähen, Cic.: poëtas, Hor.: alqm auribus, Cic.: so auch aures respuunt, es beleidigt das Ohr, Cic.: gustatus id quod valde dulce est aspernatur et respuit, Cic. – mit folg. Infin., Boëth. cons. phil. 1. metr. 5, 26. – m. folg. ut u. Konj., ibid. 2. pros. 6. p. 34, 26 Obb. – / Partiz. respuens m. folg. Genet., vocum communium, Gell. 6, 15, 2.

    lateinisch-deutsches > respuo

  • 11 sputo

    spūto, āre (Intens. v. spuo), I) spucken (speien), ausspucken (ausspeien), sanguinem, Plaut. merc. 138: cum atro mixtos sanguine dentes, Ov. met. 12, 256. – II) vor etw. ausspucken, qui sputatur morbus, die Epilepsie, Plaut. capt. 550 (Schvell u. Leo lesen insputatur). Vgl. Plin. 10, 69 u. 28, 35.

    lateinisch-deutsches > sputo

  • 12 sputum

    spūtum, ī, n. (spuo), die Spucke, der Speichel, Auswurf, I) eig.: sp. cruentum, biliosum, purulentum, Cels.: turbatus sputo pulvis, Petron.: alcis os sputo respergere, Val. Max. – Plur., tenuia sputa minuta, Lucr.: sputa cruenta, Prop.: alius servus sputa deterget, Sen.: dolor pulmonis si neque per sputa neque per sanguinis detractionem finitus est, Cels. – II) meton.: hoc linitur sputo, mit diesem Dinge (bractea), das so dünn ist wie Speichel, Mart. 8, 33, 11. – / Akk. Plur. heterokl. sputos, Greg. Tur. vit. patrum 13

    lateinisch-deutsches > sputum

  • 13 sputus

    spūtus, ūs, m. (spuo), das Speien, Cael. Aur. de morb. chron. 3, 2, 18 u. 4, 4, 80: sp. sanguinis, Cael. Aur. de signif. diaet. pass. 84. – Plur., venenati sputus, Augustin. de civ. dei 18, 23, 2. p. 287, 23 D.2: sputus umorosi, Cael. Aur. de signif. diaet. pass. 99.

    lateinisch-deutsches > sputus

  • 14 conspuo

    cōn-spuo, spuī, spūtum, ere, I) tr. bespucken, begeifern, mit Speichel verunreinigen, alqm immundissimo basio, Petron. 23, 4: beim Sprechen, besprudeln, sinum, Iuven. 7, 112: faciem alcis, Apul. apol. 44 extr. – als Zeichen der höchsten Verachtung, jmd. anspucken, ins Gesicht spucken, alqm, Plaut. Curc. 503. Petr. 132, 3. Hier. ep. 50, 4. Vulg. Iob 30, 10 u. ö.: faciem alcis, Lact. 4, 18, 8 u. epit. 45, 8. – dah. poet. übtr., aber unedel = conspergere, bestreuen, bedecken, Iuppiter hibernas canā nive conspuit Alpes, Furius Bibac. b. Quint. 8, 6, 17, was Horaz parodiert, indem er Furius statt Iuppiter setzt, Hor. sat. 2, 5, 41. – II) intr. hineinspucken, hinspucken, in sinum suum, Petr. 74, 13: in alqm, Vulg. Isai. 50, 6.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > conspuo

  • 15 despuo

    dē-spuo, spuī, spūtum, ere, I) v. intr. ausspucken, bes. um ein Übel abzuwenden, Varro LL., Liv. u.a.: in molles sibi sinus, Tibull. – übtr., acre despuat in mores, giftig loszieht auf usw., Pers. 4, 34. – II) v. tr.: 1) etw. ausspucken, ausspeien, a) eig.: tenerum ignem, Claud. rapt. Pros. 2, 52. – b) übtr., vor od. bei od. gegen etwas ausspucken (als Zeichen des Abscheus), comitiales morbos (beim Anblick von Fallsüchtigen), Plin. 28, 35: teque obsecro hercle, ut quae locutus es despuas, Plaut. asin. 38: precesque nostras, oramus, cave despuas, Catull. 50, 18: despuens divitias oppressione quaesitas, verabscheuend, Mart. Cap. 1. § 80.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > despuo

  • 16 exspuo

    ex-spuo (expuo), spuī, spūtum, ere, ausspeien, I) intr.: ter, Petron.: tussire et exspuere crebro, Quint. – II) tr.: 1) eig.: sanguinem, Cels. u. Plin.: pus, Cels.: praerosam linguam dentibus in os tyranni, Plin.: primum ab ore sanguinem exspuere, deinde ex stomacho cruorem reicere, Scrib. Larg. – 2) übtr., auswerfen, von sich geben, -lassen, -schaffen, a) v. leb. Wesen: spiritum, Sen.: vitam, Sen. poët.: rationem ex animo, Lucr.: miseriam ex animo, verbannen, Ter. – von Tieren, hamum (v. Fischen), Ov.: eum rorem (Purpurfarbe), Plin. – b) v. Lebl.: lacrumam (v. den Augen), Plaut.: carbonem, aussprühen (v. der Fackel), Plin. – v. Gewässern, alqm spumantibus undis, Catull.: quidquid Tagus exspuit auri, Lucan.: fimo similia exspuuntur in litus purgamenta, Plin.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > exspuo

  • 17 inspuo

    īn-spuo, spuī, spūtum, ere, I) intr. in etwas hineinspucken od. -speien, in od. auf etw. spucken (speien), alci in frontem, Sen.: in faciem alcis, Sen.: si inspuisset (sc. in oculos), Suet. – II) tr.: 1) etw. anspucken (anspeien), os eius, Serv. Verg. Aen. 2, 247. – 2) etw. in etw. (hinein)spucken, sal oculis iumentorum inspuitur, Plin. 31, 105.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > inspuo

  • 18 respuo

    re-spuo, uī, ere, zurückspeien, ausspeien, auswerfen, von sich geben, I) eig.: varios liquores ex stomacho, von sich geben durch Erbrechen, Scrib. Larg.: frenos cum sanguine, Stat.: reliquiae cibi, quas natura respuit, Cic.: vascula oris angusti superfusam umoris copiam respuunt, Quint.: respuet invisum iusta cadaver humus, Ov. – im weiteren Sinne, ferrum ab se, zurückstoßen, Lucr.: repercussum illum aëra respuere aut excipere, v. Spiegel, Plin.: respuitur duritiā soli dens aratri, Colum.: omne vulnus respuens, unverwundbar, Plin. – II) übtr., von sich weisen, verwerfen, mißbilligen, nicht annehmen, condicionem, Caes.: defensionem, Cic.: Caesaris interdicta, verschmähen, Cic.: poëtas, Hor.: alqm auribus, Cic.: so auch aures respuunt, es beleidigt das Ohr, Cic.: gustatus id quod valde dulce est aspernatur et respuit, Cic. – mit folg. Infin., Boëth. cons. phil. 1. metr. 5, 26. – m. folg. ut u. Konj., ibid. 2. pros. 6. p. 34, 26 Obb. – Partiz. respuens m. folg. Genet., vocum communium, Gell. 6, 15, 2.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > respuo

  • 19 sputo

    spūto, āre (Intens. v. spuo), I) spucken (speien), ausspucken (ausspeien), sanguinem, Plaut. merc. 138: cum atro mixtos sanguine dentes, Ov. met. 12, 256. – II) vor etw. ausspucken, qui sputatur morbus, die Epilepsie, Plaut. capt. 550 (Schvell u. Leo lesen insputatur). Vgl. Plin. 10, 69 u. 28, 35.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sputo

  • 20 sputum

    spūtum, ī, n. (spuo), die Spucke, der Speichel, Auswurf, I) eig.: sp. cruentum, biliosum, purulentum, Cels.: turbatus sputo pulvis, Petron.: alcis os sputo respergere, Val. Max. – Plur., tenuia sputa minuta, Lucr.: sputa cruenta, Prop.: alius servus sputa deterget, Sen.: dolor pulmonis si neque per sputa neque per sanguinis detractionem finitus est, Cels. – II) meton.: hoc linitur sputo, mit diesem Dinge (bractea), das so dünn ist wie Speichel, Mart. 8, 33, 11. – Akk. Plur. heterokl. sputos, Greg. Tur. vit. patrum 13

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > sputum

См. также в других словарях:

  • Te spùo so 'na recia — Infobox Album Name = Te spùo so na recia Artist = Catarrhal Noise Type = Album Released = 2004 Recorded = 2004 Genre = Heavy metal Hard rock Crossover Comedy rock Length = Label = Marco Forieri Marengo Bros. Producer = Catarrhal Noise Herman… …   Wikipedia

  • špuollankas — ךpuõllankas (hibr.) sm. (1) BzF175 1. Žd, Brs, KlvrŽ, Krkl, Slnt, Vvr, Dr, Klp, Dov, Krkl, Vdk, Pd žr. špūllankas: Sumauk abi špuoles ant špuõllanko ir galėsi sukti siūlus Tv. Su tokiu špuõllanku aš neapsiemu nė špuolės išlenkti Krž. 2.… …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • špuollankis — ךpuõllankis sm. (1) žr. špuollankas: 1. Siūlus vydami iš špuolės užmauna ant špuõllankio Klm. 2. Nuimk giją nu špuõllankio Skd. Paduok špuõllankį, reik špuoles išlenkti Plng …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • špuollanktis — ךpuõllanktis sm. (1) žr. špuollankis: 1. Mžk, Lž Pamauk špuolę ant špuõllankčio ir išvyk siūlus Ms. 2. Senas špuõllanktis jau sudilo Up …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • špuolė — ךpuõlė sf. (2) LKAI128, Sg, Klp, Plik, špuolė̃ (4) NdŽ, LKAI128, Brs, Kv, Grg, Rt, Vkš, Slnt, Yl, KlvrŽ, špuolė (1) NdŽ, KŽ, LKAI128(Prk), Jnš 1. LKAI128, Kal, Krp, Lg, Mšk žr. špūlė 1: Nu, pribirbinau špuõlę, išlenkti reiks KlvrŽ. Iš špuolė̃s …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • spuola — spuò·la s.f. OB LE var. → spola …   Dizionario italiano

  • spuogis — spuõgis sm. (2) žr. spuogas: 1. I, KlK22,74(Lkv). 2. Kos40(Jms). 3. I žr. spuogas 6: Rašto ženklai vadinas: ilsis, ilsūnas, dvispuogis, spuogis S.Dauk …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • špuoliuoti — ךpuõliuoti, iuoja, iavo Ms, Brs, špuoliuoti, iuoja, iãvo Rt žr. špūliuoti 1: Mataras y[ra] dvejopas: audekluo špuoliuoti i pančiams vyti Šts …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • špuollanka — ךpuõllanka sf. (1) Kv, Prk žr. špuollankas …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • špuolvindė — ךpuõlvindė sf. (1) Vyž žr. špūlvindis …   Dictionary of the Lithuanian Language

  • špuolėti — ךpuõlėti, ėja, ėjo tr. Vkš vyti (siūlus) nuo ritės ant krijelio …   Dictionary of the Lithuanian Language

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»