-
1 narro
narro, āvi, ātum, 1, v. a. [for gnarigo (gnarigavit, Fest. p. 95) from gnarus; Sanscr. gnā, know; Gr. gignôskô; cf.: nosco (gnosco), ignoro], to tell, relate, narrate, report, recount, set forth (syn.: memoro, nuntio, trado).I.Lit.:II.quid mihi istaec narras?
Ter. Hec. 5, 2, 18:ego tibi ea narro quae tu melius scis, quam ipse, qui narro,
Cic. Fam. 9, 6, 6:garrula pericula,
Juv. 12, [p. 1187] 82.—With acc. and inf.:mihi Philargyrus narravit, te interdum sollicitum esse vehementius,
Cic. Fam. 6, 1, 6:Clitarchus tibi narravit Darium ab Alexandro esse superatum,
id. ib. 2, 10, 3:ne narres te sudavisse ferendo Carmina,
Hor. Ep. 1, 13, 16:narrare virtutem alicujus,
Ter. Ad. 4, 1, 20; Plin. 6, 22, 24, § 84:cibos suos homini narrabimus,
set forth, explain, id. 20 praef.:narrat, ut virgo ab se integra etiam tum siet,
Ter. Hec. 1, 2, 70.— Pass.:ut ita narrentur ut gestae res erunt,
Cic. Inv. 1, 20, 29:haec inter paucos palam secreto narrantur,
id. Fam. 8, 1, 4:in comoediis res ipsa narratur,
id. ib. 9, 22, 1:quae in provinciis facta narrabantur,
Liv. 39, 6, 6; Quint. 3, 8, 11; 4, 2, 76; Plin. Ep. 7, 27, 3; Suet. Calig. 22:rationes... satis narratas,
Tac. A. 11, 11.—With de:quā (epistulā) Crassi libertum ais tibi de meā sollicitudine macieque narrāsse,
Cic. Att. 3, 15, 1:mores ejus, de quo narres,
id. de Or. 2, 59, 241:de quibus nos narrabimus,
Auct. Her. 3, 14, 24; cf. in the foll.: male, bene narrare, to tell bad or good news:male narras de Nepotis filio,
Cic. Att. 16, 14, 4:Othonem quod speras posse vinci, sane bene narras,
id. ib. 13, 33, 2.—Of things:quid istaec tabellae narrant?
Plaut. Pers. 4, 3, 29:si res publica tibi narrare posset, quomodo sese haberet,
Cic. Fam. 3, 1, 1:cum ejus oratio de animo tuo, de sermonibus, quos de me haberes cotidie, mihi narraret,
id. ib. 3, 1, 1: narratur and narrant, it is said, they say:Paridis propter narratur amorem Graecia Barbariae lento collisa duello,
Hor. Ep. 1, 2, 6; Ov. H. 6, 19:versiculos in me narratur scribere Cinna,
Mart. 3, 9, 1; but narratur with acc. and inf. is rare:nunc Chamavos et Angrivarios immigrāsse narratur,
Tac. G. 33 init.:eoque terrore aves tunc siluisse narratur,
Plin. 35, 11, 28, § 121 (Jan. narrantque; cf.Zumpt, Gram. § 607): narrant, et in Ponto Caecian in se trahere nubes,
Plin. 2, 47, 48, § 126; 2, 106, 110, § 236; 32, 7, 24, § 75 et saep.: narror, narraris = narratur de me, de te, to be the subject of talk, it is said of me, thee, etc.:rideor ubique, narror, ostendor,
Quint. Decl. 14, 12 init.:dulcis in Elysio narraris fabula campi,
Mart. 12, 52, 5: Sibi narrare, to inform one's self, learn: Cape has tabellas;tute hinc narrato tibi, quae me miseria contabefecit,
Plaut. Ps. 1, 1, 18.—Transf., in gen., to say, speak, tell:B.narra, quid est, quid ait?
Plaut. Poen. 5, 2, 67:ego quid narres nescio,
Ter. And. 3, 1, 19; id. Phorm. 2, 3, 54:non possum satis narrare quos ludos praebueris intus,
id. Eun. 5, 7, 9:quantum distet ab Inacho Codrus,
Hor. C. 3, 19, 3.— Hence, narro tibi, I tell you, I assure you, in fact, seriously, a form of asseveration:narro tibi: plane relegatus mihi videor, postea quam in Formiano sum,
Cic. Att. 2, 11, 1:narro tibi, haec loca venusta sunt, abdita certe,
id. ib. 15, 16, B;15, 21, 1: navita de ventis, de tauris narrat arator,
talks, Prop. 2, 1, 43:ne res per quemquam narraretur,
Just. 1, 9, 19.—Esp., to dedicate: librum alicui, Plin. praef. § 1.—Hence, P. a. as subst.: narrātum, i, n., that which is told or narrated:hoc quoque, Tiresia, praeter narrata petenti Responde,
Hor. S. 2, 5, 1. -
2 nārrō
nārrō āvī, ātus, āre [for * gnārigō; gnarus], to make known, tell, relate, narrate, report, recount, set forth: mihi istaec, T.: initium narrandi facere, of the narrative, S.: rem omnibus: narrat omnibus emisse se: te sudavisse ferendo Carmina, H.: Narrat, ut virgo ab se integra siet, T.: in comoediis res ipsa narratur: mores eius, de quo narres: male narras de Nepotis filio, tell bad news: mihi circa necem Caesaris, Ta.: si res p. tibi narrare posset, quo modo sese haberet: de te Fabula narratur, H.: Angrivarios immigrasse narratur, Ta.: Athamanas accendere lignum Narratur, O.— To say, speak, tell, recite, mention, describe: narro tibi: qui argumentum narret, T.: Regem elegantem, describe, T.: Agricola posteritati narratus et traditus, Ta.: narrat Naevio, quo in loco viderit Quinctium: quantum distet ab Inacho Codrus, H.* * *narrare, narravi, narratus Vtell, tell about, relate, narrate, recount, describe -
3 narro
to make known, say, speak, narrate. -
4 dē-nārrō
dē-nārrō —, —, āre, to tell, relate, narrate: Haec illi, T.: matri, ut, etc., H. -
5 ē-nārrō
ē-nārrō āvī, ātus, āre, to explain fully, recount, describe, interpret: rem seni, T.: res tuas gestas: alcui somnium. -
6 prae-nārrō
prae-nārrō āvī, —, āre, to tell beforehand: rem, T. -
7 re-nārrō
re-nārrō —, —, āre, to tell over again, recount, relate: fata divom, V.: facta, O. -
8 narratus
-
9 nārrābilis
-
10 nārrātiō
nārrātiō ōnis, f [narro], a relating, narrating, narration, narrative: Narrationis initium, T.: narrationes credibiles: exponenda: brevis, Ph.* * *narrative, story -
11 nārrātor
nārrātor ōris, m [narro], a relater, narrator, historian: narratores faceti: rerum. -
12 nārrātum
nārrātum ī, n [narro], that which has been told: Hoc praeter narrata Responde, H. -
13 nārrātus
-
14 (nārrātus, ūs)
(nārrātus, ūs) m [narro], a narration, narrative: narratibus hora Tempestiva meis, O. -
15 denarro
dē-narro, āre, v. a., to tell, relate, recount, narrate (very rare;in the class. per. only once in Hor.): haec adeo ego illi jam denarrabo,
Ter. Ph. 5, 7, 51:matri denarrat, ut, etc.,
Hor. S. 2, 3, 315:puer, quid ipse matri dixisset, rem sicuti fuerat denarrat,
Gell. 1, 23, 12. -
16 denuncio
dē-nuntĭo ( - cĭo), āvi, ātum, 1, v. a. Orig. t. t. in the lang. of pub. law, relig., and jurispr., to give an official intimation, to make an official announcement or declaration of one's intentions (by means of a messenger, herald, etc.); to announce, intimate, declare, = nuntiando declarare; and with a foll. ut or merely the subjunctive, to intimate, order, command (for syn. cf.: edico, indico, narro, nuntio, refero, defero, renuntio, enuntio, dico).I.Prop.A.Polit. lang.(α).With acc.:(β).ut omne bellum, quod denuntiatum indictumque non esset, id injustum esse atque impium judicaretur,
Cic. Rep. 2, 17;so with indictum,
id. ib. 2, 23 fin. (Fragm. ap. Isid. Orig. 18, 1, 3); id. Off. 1, 11, 36; cf.:quos senatus ad denuntiandum bellum miserat,
id. Fam. 12, 24:utrum paucorum ea denuntiata an universae civitatis essent,
Liv. 24, 37 fin. —With acc. and inf.:(γ).quod sibi Caesar denuntiaret, se Aeduorum injurias non neglecturum, etc.,
Caes. B. G. 1, 36, 6:cum se scire quae fierent denuntiaret,
id. ib. 5, 54; Liv. 45, 1 fin. et saep. —And with inf. alone:denuntiat centurionibus exsequi caedem,
Tac. A. 11, 37.—With ut or ne: Gaditanos denuntiavisse Gallonio, ut sua sponte excederet Gadibus;(δ).si id non fecisset, sibi consilium capturos,
Caes. B. C. 2, 20, 3; cf. Liv. 7, 31:nationibus denuntiare, uti auxilia mittant,
Caes. B. G. 6, 10; cf.:per vicos urbesque, ut commeatus expedirent,
Liv. 44, 26:simul denuntiavit ut essent animi parati,
Caes. B. C. 3, 86 fin.: cf.:dictator magistro equitum denuntiavit, ut sese loco teneret, neu, etc.,
Liv. 8, 30; and so with ne, id. 9, 36 fin.; Vulg. Act. 4, 18.—With simp. subj.:B.(legati) denuntient Gallicis populis, multitudinem suam domi contineant,
Liv. 39, 54 fin.; cf. Suet. Calig. 55:(Alcibiades) denuntiavit his (militibus), qui in stationibus erant, observarent lumen, etc.,
Front. Strat. 3, 12, 1 al. —In relig. lang.(α).With acc.:(β).quibus portentis magna populo Romano bella denuntiabantur,
Cic. Div. 1, 43, 97:caedem Caesari evidentibus prodigiis,
Suet. Caes. 81 init.; cf. id. Aug. 94; 96; Verg. A. 3, 366 al.—With ut:C.si quid tale acciderit, ut a deo denuntiatum videatur, ut exeamus e vita,
Cic. Tusc. 1, 49, 118.—In jurid. lang.(α).Alicui testimonium, to summon a witness:(β).si accusator voluerit testimonium eis denuntiare,
Cic. Rosc. Am. 38, 110 (cf.:denuntiatio testimonii,
id. Fl. 6, 14); so,testibus: quoniam duo genera sunt testium, aut voluntariorum aut eorum, quibus in judiciis publicis lege denuntiatur,
Quint. 5, 7, 9; cf. ib. § 15; Plin. Ep. 6, 5, 2.— Absol.:non denuntiavi,
Cic. Fl. 15, 35.—To give notice of a suit or process, Dig. 5, 3, 20, § 6 fin.:(γ).de isto fundo, Cic. Caecin., 32, 95: in foro denuntiat fundum illum suum esse,
id. ib. 7, 19.—Litem denuntiare, to summon for immediate trial (late Lat.), Symm. Ep. 10, 52; Aur. Vict. Caes. 16, 11.—II.Transf. beyond the technical sphere, to announce, intimate, declare; to denounce, menace, threaten; with ut, or merely the subjunct., to intimate, order, command. —A.Of personal subjects.(α).With acc.:(β).ille inimicitias mihi denuntiavit,
Cic. Phil. 5, 7, 19; cf.:populo Romano servitutem,
id. ib. 5, 8, 21:proscriptionem, caedem, direptionem,
id. Sest. 20, 46; cf. id. ib. 17 fin.; id. Mur. 24 fin. et saep.:oculis et aspectu vim tribuniciam,
id. Agr. 2, 5, 13; id. Att. 13, 12, 3.—With acc. and inf.:(γ).Sex. Alfenus denuntiat, sese procuratorem esse,
Cic. Quint. 6, 27; cf. id. Phil. 6, 3 (with testificor and ante praedico):cum se ad omnia, de quibus quisque audire vellet esse paratum denuntiaret,
id. de Or. 1, 22, 103; id. Rep. 3, 11 fin. et saep.—With a relative clause:(δ).denuntiasti homo adulescens, quid de summa reipublicae sentires,
Cic. Planc. 22.—With ut: mihi Lupus noster subito denuntiavit, ut ad to [p. 548] scriberem, Cic. Fam. 11, 25.—(ε).With simple subjunctive, = moneo, praedico, ante denuntio, abstineant, etc., Cic. Verr. 1, 12 fin. —(ζ).With de:(η).de isto fundo,
Cic. Caecin. 32 fin. —Absol.:B.monente et denuntiante te,
Cic. Fam. 4, 3; id. Quint. 17. —Of subjects not personal, to give notice, make known, signify, indicate:terra continens adventus hostium multis indiciis ante denuntiat,
Cic. Rep. 2, 3:illa arma non periculum nobis sed praesidium denuntiant,
id. Mil. 1, 3:si ante exortum nubes globabuntur, hiemem asperam denuntiabunt, etc.,
Plin. 18, 35, 78, § 344:caeruleus (color) pluviam denuntiat, igneus euros,
Verg. G. 1, 453:hoc juncti boves, hoc paratus equus, hoc data arma denuntiant,
Tac. G. 18 fin.:arbor statim pestem denuntians,
Plin. 13, 22, 38, § 118. -
17 denuntio
dē-nuntĭo ( - cĭo), āvi, ātum, 1, v. a. Orig. t. t. in the lang. of pub. law, relig., and jurispr., to give an official intimation, to make an official announcement or declaration of one's intentions (by means of a messenger, herald, etc.); to announce, intimate, declare, = nuntiando declarare; and with a foll. ut or merely the subjunctive, to intimate, order, command (for syn. cf.: edico, indico, narro, nuntio, refero, defero, renuntio, enuntio, dico).I.Prop.A.Polit. lang.(α).With acc.:(β).ut omne bellum, quod denuntiatum indictumque non esset, id injustum esse atque impium judicaretur,
Cic. Rep. 2, 17;so with indictum,
id. ib. 2, 23 fin. (Fragm. ap. Isid. Orig. 18, 1, 3); id. Off. 1, 11, 36; cf.:quos senatus ad denuntiandum bellum miserat,
id. Fam. 12, 24:utrum paucorum ea denuntiata an universae civitatis essent,
Liv. 24, 37 fin. —With acc. and inf.:(γ).quod sibi Caesar denuntiaret, se Aeduorum injurias non neglecturum, etc.,
Caes. B. G. 1, 36, 6:cum se scire quae fierent denuntiaret,
id. ib. 5, 54; Liv. 45, 1 fin. et saep. —And with inf. alone:denuntiat centurionibus exsequi caedem,
Tac. A. 11, 37.—With ut or ne: Gaditanos denuntiavisse Gallonio, ut sua sponte excederet Gadibus;(δ).si id non fecisset, sibi consilium capturos,
Caes. B. C. 2, 20, 3; cf. Liv. 7, 31:nationibus denuntiare, uti auxilia mittant,
Caes. B. G. 6, 10; cf.:per vicos urbesque, ut commeatus expedirent,
Liv. 44, 26:simul denuntiavit ut essent animi parati,
Caes. B. C. 3, 86 fin.: cf.:dictator magistro equitum denuntiavit, ut sese loco teneret, neu, etc.,
Liv. 8, 30; and so with ne, id. 9, 36 fin.; Vulg. Act. 4, 18.—With simp. subj.:B.(legati) denuntient Gallicis populis, multitudinem suam domi contineant,
Liv. 39, 54 fin.; cf. Suet. Calig. 55:(Alcibiades) denuntiavit his (militibus), qui in stationibus erant, observarent lumen, etc.,
Front. Strat. 3, 12, 1 al. —In relig. lang.(α).With acc.:(β).quibus portentis magna populo Romano bella denuntiabantur,
Cic. Div. 1, 43, 97:caedem Caesari evidentibus prodigiis,
Suet. Caes. 81 init.; cf. id. Aug. 94; 96; Verg. A. 3, 366 al.—With ut:C.si quid tale acciderit, ut a deo denuntiatum videatur, ut exeamus e vita,
Cic. Tusc. 1, 49, 118.—In jurid. lang.(α).Alicui testimonium, to summon a witness:(β).si accusator voluerit testimonium eis denuntiare,
Cic. Rosc. Am. 38, 110 (cf.:denuntiatio testimonii,
id. Fl. 6, 14); so,testibus: quoniam duo genera sunt testium, aut voluntariorum aut eorum, quibus in judiciis publicis lege denuntiatur,
Quint. 5, 7, 9; cf. ib. § 15; Plin. Ep. 6, 5, 2.— Absol.:non denuntiavi,
Cic. Fl. 15, 35.—To give notice of a suit or process, Dig. 5, 3, 20, § 6 fin.:(γ).de isto fundo, Cic. Caecin., 32, 95: in foro denuntiat fundum illum suum esse,
id. ib. 7, 19.—Litem denuntiare, to summon for immediate trial (late Lat.), Symm. Ep. 10, 52; Aur. Vict. Caes. 16, 11.—II.Transf. beyond the technical sphere, to announce, intimate, declare; to denounce, menace, threaten; with ut, or merely the subjunct., to intimate, order, command. —A.Of personal subjects.(α).With acc.:(β).ille inimicitias mihi denuntiavit,
Cic. Phil. 5, 7, 19; cf.:populo Romano servitutem,
id. ib. 5, 8, 21:proscriptionem, caedem, direptionem,
id. Sest. 20, 46; cf. id. ib. 17 fin.; id. Mur. 24 fin. et saep.:oculis et aspectu vim tribuniciam,
id. Agr. 2, 5, 13; id. Att. 13, 12, 3.—With acc. and inf.:(γ).Sex. Alfenus denuntiat, sese procuratorem esse,
Cic. Quint. 6, 27; cf. id. Phil. 6, 3 (with testificor and ante praedico):cum se ad omnia, de quibus quisque audire vellet esse paratum denuntiaret,
id. de Or. 1, 22, 103; id. Rep. 3, 11 fin. et saep.—With a relative clause:(δ).denuntiasti homo adulescens, quid de summa reipublicae sentires,
Cic. Planc. 22.—With ut: mihi Lupus noster subito denuntiavit, ut ad to [p. 548] scriberem, Cic. Fam. 11, 25.—(ε).With simple subjunctive, = moneo, praedico, ante denuntio, abstineant, etc., Cic. Verr. 1, 12 fin. —(ζ).With de:(η).de isto fundo,
Cic. Caecin. 32 fin. —Absol.:B.monente et denuntiante te,
Cic. Fam. 4, 3; id. Quint. 17. —Of subjects not personal, to give notice, make known, signify, indicate:terra continens adventus hostium multis indiciis ante denuntiat,
Cic. Rep. 2, 3:illa arma non periculum nobis sed praesidium denuntiant,
id. Mil. 1, 3:si ante exortum nubes globabuntur, hiemem asperam denuntiabunt, etc.,
Plin. 18, 35, 78, § 344:caeruleus (color) pluviam denuntiat, igneus euros,
Verg. G. 1, 453:hoc juncti boves, hoc paratus equus, hoc data arma denuntiant,
Tac. G. 18 fin.:arbor statim pestem denuntians,
Plin. 13, 22, 38, § 118. -
18 enarratius
ē-narro, āvi, ātum, 1, v. a., to explain in detail, to expound, interpret (rare but class.):omnem rem modo seni, Quo pacto haberet, enarramus ordine,
Ter. Ad. 3, 3, 11; Plaut. Am. 1, 3, 27; id. Mil. 2, 1, 1; Ter. Heaut. 2, 3, 32; Cic. Inv. 1, 20; id. Div. 1, 26; Liv. 27, 50; Quint. 10, 1, 101 Spald.:poëmata,
id. 1, 2, 14 Spald.; Plin. 36, 13, 19, § 87; Gell. 13, 10, 2; 18, 9, 4.—Hence, ēnarrātĭus, adv. comp., more explicitly:scribere,
Gell. 10, 1, 7 (opp. breviter et subobscure); 13, 12, 5. -
19 enarro
ē-narro, āvi, ātum, 1, v. a., to explain in detail, to expound, interpret (rare but class.):omnem rem modo seni, Quo pacto haberet, enarramus ordine,
Ter. Ad. 3, 3, 11; Plaut. Am. 1, 3, 27; id. Mil. 2, 1, 1; Ter. Heaut. 2, 3, 32; Cic. Inv. 1, 20; id. Div. 1, 26; Liv. 27, 50; Quint. 10, 1, 101 Spald.:poëmata,
id. 1, 2, 14 Spald.; Plin. 36, 13, 19, § 87; Gell. 13, 10, 2; 18, 9, 4.—Hence, ēnarrātĭus, adv. comp., more explicitly:scribere,
Gell. 10, 1, 7 (opp. breviter et subobscure); 13, 12, 5. -
20 narrabilis
narrābĭlis, e, adj. [narro], that can be narrated, Ov. P. 2, 2, 61.
- 1
- 2
См. также в других словарях:
Narro — bezeichnet eine Narrenfigur der Fastnachtstradition, Fastnachtsfigur der Narrenzunft Oberndorf Villinger Narro, Hauptfigur der Villinger Fastnacht Narro ist der Familienname von José Ramón Narro Robles (* 1948), mexikanischer Mediziner, Politiker … Deutsch Wikipedia
ñarro — pop. vesr. de Roña … Diccionario Lunfardo
Oberndorfer Narro — Die Narrenzunft Oberndorf ist die Narrenzunft, deren Aufgabe als gemeinnütziger eingetragener Verein die Bewahrung der Traditionen und die Ausrichtung der Fasnet in Oberndorf am Neckar ist. Inhaltsverzeichnis 1 Geschichte 2 Ablauf der Oberndorfer … Deutsch Wikipedia
Universidad Autónoma Agraria Antonio Narro — Infobox University name = Antonio Narro Agrarian Autonomous University native name = Universidad Autónoma Agraria Antonio Narro motto = Alma Terra Mater established = 1923 type = Public, Federal president = Jorge Galo Medina Torres city =… … Wikipedia
Jose Ramon Narro Robles — José Ramón Narro Robles José Ramón Narro Robles (* 5. Dezember 1948 in Saltillo) ist ein mexikanischer Mediziner, Politiker und amtierender Rektor der Universidad Nacional Autónoma de México (UNAM). Er ist Mitglied der Partido Revolucionario… … Deutsch Wikipedia
José Narro Robles — José Ramón Narro Robles José Ramón Narro Robles (* 5. Dezember 1948 in Saltillo) ist ein mexikanischer Mediziner, Politiker und amtierender Rektor der Universidad Nacional Autónoma de México (UNAM). Er ist Mitglied der Partido Revolucionario… … Deutsch Wikipedia
José Narro Robles — Infobox Scientist image width = 150px name = José Narro Robles birth date = December 5, 1948 birth place = Saltillo, Coahuila, Mexico. residence = Mexico City nationality = Mexican field = Medicine and higher education work institution = National … Wikipedia
Villinger Narro — Der Villinger Narro, die Hauptfigur der Villinger Fastnacht, hat diesen Namen erst seit der Mitte des 18. Jahrhunderts. Wie aus alten Ratsprotokollen ersichtlich ist, wurde der Narro als „Masquera“ bezeichnet, das Narrolaufen als „Masquera… … Deutsch Wikipedia
José Ramón Narro Robles — (* 5. Dezember 1948 in Saltillo) ist ein mexikanischer Mediziner, Politiker und amtierender Rektor der Universidad Nacional Autónoma de México (UNAM). Er ist Mitglied der Partido Revolucionario Institucional (PRI) und dort Präsident … Deutsch Wikipedia
José Ramón Narro Robles — José Narro Robles 43º Rector de la Universidad Nacional Autónoma de México Actualmente en el cargo Desde el 17 de noviembre de 2007 … Wikipedia Español
Pascual Marquina Narro — Saltar a navegación, búsqueda Para otros usos de este término, véase Marquina. Pascual Marquina Narro (Calatayud, Zaragoza, 16 de mayo de 1873 – Madrid, 13 de junio de 1948) fue un compositor y director de orquesta español. Contenido 1 Vida … Wikipedia Español