Перевод: с латинского на английский

с английского на латинский

re-linō

  • 21 collino

    col-lĭno ( conl-), lēvi, lĭtum, 3, v. a., to besmear, to cover over, defile, pollute: aliquid, aliquā re (rare; not in class. prose).
    I.
    Prop.:

    ora venenis,

    Ov. R. Am. 351:

    tabulas cerā,

    Gell. 17, 9, 17: crines adulteros pulvere, * Hor. C. 1, 15, 20 (cf. Verg. A. 12, 99:

    foedare in pulvere crines): caeno collitus,

    Plaut. Poen. 4, 2, 4.—
    II.
    Trop.:

    pulchrum ornatum turpes mores pejus caeno collinunt,

    Plaut. Most. 1, 3, 133; id. Poen. 1, 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > collino

  • 22 conlino

    col-lĭno ( conl-), lēvi, lĭtum, 3, v. a., to besmear, to cover over, defile, pollute: aliquid, aliquā re (rare; not in class. prose).
    I.
    Prop.:

    ora venenis,

    Ov. R. Am. 351:

    tabulas cerā,

    Gell. 17, 9, 17: crines adulteros pulvere, * Hor. C. 1, 15, 20 (cf. Verg. A. 12, 99:

    foedare in pulvere crines): caeno collitus,

    Plaut. Poen. 4, 2, 4.—
    II.
    Trop.:

    pulchrum ornatum turpes mores pejus caeno collinunt,

    Plaut. Most. 1, 3, 133; id. Poen. 1, 2, 96.

    Lewis & Short latin dictionary > conlino

  • 23 consigno

    con-signo, āvi, ātum, 1, v. a.
    I.
    To furnish with a seal, to affix, put one's seal to, to seal, to sign, subscribe (in good prose).
    A.
    Prop.:

    tabellas,

    Plaut. Curc. 2, 3, 90; id. Bacch. 4, 8, 83:

    tabulas signis,

    Cic. Quint. 6, 25:

    epistulas,

    Plaut. Trin. 3, 3, 46:

    laudatio consignata cretā,

    Cic. Fl. 16, 37:

    id decretum,

    Liv. 39, 48, 4; cf.:

    conscripta consignataque,

    id. 29, 12, 15:

    legem,

    Dig. 1, 19, 13:

    testamentum,

    ib. 28, 1, 24:

    tabellas dotis,

    a marriage contract, Suet. Claud. 29 (for which, briefly, dotem, id. ib. 26): tabulas proprio lino, propriāque cerā, Gai Inst. 2, 181:

    pecuniam,

    Dig. 46, 1, 64.—
    B.
    Trop., to attest, certify, establish, vouch for:

    monumentis testata consignataque antiquitas,

    Cic. Div. 1, 40, 87:

    senatūs judicia, quae publicis populi Romani litteris monumentisque consignata sunt,

    id. Deiot. 13, 37: [p. 432] auctoritates nostras, to place beyond doubt, id. Clu. 50, 139; id. Red. in Sen. 11, 29; id. Div. in Caecil. 9, 28.—
    II.
    To note, write down, to register, record (so lit. aud trop.; for the most part only in Cic.).
    A.
    Prop.:

    litteris aliquid,

    Cic. Ac. 2, 1, 2:

    fundos publicis commentariis,

    id. de Or. 2, 55, 224:

    memoriam publicam (legum) publicis litteris,

    id. Leg. 3, 20, 46:

    motum temporis,

    id. Univ. 9 init.
    B.
    Trop.: tot rerum atque tantarum insitae et quasi consignatae in animis notiones. Cic. Tusc. 1, 24, 57: causam, de quā, etc., to make known, indicate (with exprimere), Gell. 14, 2, 17.—Hence, consignātē, adv. (of the P. a. consignatus, a, um, not in use; Hertz, consignatius);

    acc. to II.,

    in a distinct manner, plainly, distinctly; comp., Gell. 1, 25, 8.— Sup.:

    versus consignatissime factus,

    Gell. 1, 15, 12; cf. the preced.

    Lewis & Short latin dictionary > consigno

  • 24 deleo

    dēlĕo, lēvi, lētum, 2 ( perf. sync. delerunt, Cic. Red. in Sen. 2, 4:

    delerit,

    Cic. Cat. 4, 9, 19; id. Balb. 19, 43:

    delerat,

    id. Fam. 15, 5, 3:

    delerant,

    id. Sest. 19, 44; plqpf. subj. sync. delesset, Val. Max. 3, 7; Liv. 27, 40, 4; part. perf. dēlĭtus: litterae delitae, Varr. ap. Diom. p. 372: epistola delita, Calvus ib.; Cic. Ep. ap. Prisc. p. 873; cf. 1. aboleo), v. a. [Sanscr. R. lī, adhere; cf.: vi-lī, dissolve; Gr. limnê, limên, leimôn, etc.; Lat. lino, perf. levi; polio, etc.; cf. also Gr. limos, Lat. lētum], to abolish, destroy, annihilate (freq. and class.; cf.: eluo, diluo, diruo, exstinguo, everto, demolior, destruo).
    I.
    Of objects not personal:

    si certo tempore luna Gignitur et certo deletur tempore rursus,

    Lucr. 5, 748 (for which, shortly before, nova luna creari... aborisci):

    si Juppiter saepe urbes delevit, fruges perdidit, etc.,

    Cic. Rosc. Am. 45, 131; so,

    urbem Numantiam, Carthaginem, etc.,

    Caes. B. C. 2, 12 fin.; Cic. Cat. 4, 10, 21; Sall. J. 8, 2; Hor. Od. 3, 6, 14; Ov. M. 13, 219 al.; cf.:

    magnam Graeciam,

    Cic. Lael. 4, 13:

    nomen Aequorum prope ad internecionem,

    Liv. 9, 45;

    and, Volscum nomen,

    id. 3, 8:

    sepulcrum,

    Cic. Leg. 2, 26:

    aedificia,

    id. Agr. 2, 32 fin. al.:

    epistulas,

    id. Fam. 7, 18, 2; so of the blotting out, effacing, obliterating, of writing, id. ib. 14, 3; id. Clu. 14, 41; id. Rosc. Com. 2 fin.; Quint. 10, 3, 31; Hor. Ep. 2, 1, 69; id. A. P. 389; Ov. M. 9, 524; Vulg. Apoc. 3, 5:

    stigmata in facie,

    Plin. 25, 13, 110, § 175:

    radices,

    Col. 11, 3, 56 al. —
    B.
    Trop., to finish, stop, terminate, end:

    praesentia, futura bella,

    Cic. Lael. 3, 11:

    omnes leges una rogatione,

    id. Sest. 26:

    omnia morte, id. Lael, 4, 13: omnem memoriam discordiarum oblivione sempiterna,

    id. Phil. 1, 1; cf. id. Deiot. 13, 37:

    nec si quid olim lusit Anacreon, Delevit aetas,

    Hor. Od. 4, 9, 10;

    trop.: deleo omnes dehinc ex animo mulieres (i. e. memoriam mulierum),

    Ter. Eun. 2, 3, 5:

    veritatem (simulatio),

    Cic. Lael. 25, 92:

    omnem molestiam,

    id. Q. Fr. 3, 8:

    improbitatem (with exstinguere),

    id. Div. in Caecil. 8, 26; cf.:

    turpitudinem fugae virtute,

    Caes. B. G. 2, 27:

    priorem ignominiam,

    Liv. 39, 30.—
    II.
    Of personal objects:

    dispersis ac paene deletis hostibus,

    destroyed, annihilated, Caes. B. G. 6, 36, 2;

    so milit.,

    id. ib. 6, 37, 7; id. B. C. 3, 70; Cic. de Imp. Pomp. 8, 21; id. Mur. 35 fin.; id. Vat. 10, 24 init.; Tac. A. 4, 51; Verg. A. 11, 898 al.:

    homines morte deletos,

    Cic. N. D. 1, 15:

    toto animante deleto,

    id. Tusc. 1, 37, 90;

    rarely of a single person: C. Curionem,

    id. Vat. 10, 24 fin.

    Lewis & Short latin dictionary > deleo

  • 25 delino

    dē-lĭno, no perf., lĭtum, 3, v. a., to besmear (very rare):

    delinendus homo est vel gypso vel argenti spuma,

    Cels. 3, 19; cf.

    faciem,

    App. M. 8, p. 214.

    Lewis & Short latin dictionary > delino

  • 26 elino

    ē-lĭno, lēvi, 3, v. a., to bedaub, defile: vestimenta luto, Lucil. ap. Non. 103, 30 (maculavit, Non.; but perh. more correctly, to cleanse completely).

    Lewis & Short latin dictionary > elino

  • 27 excussorius

    excussōrĭus, a, um, adj. [id.], that serves for shaking out:

    cribra e lino,

    bolting-sieves, Plin. 18, 11, 28, § 108.

    Lewis & Short latin dictionary > excussorius

  • 28 fylacterium

    phylactērĭum ( fyl-), ĭi, n., = phulaktêrion.
    I.
    In gen., an amulet:

    dolorem oculorum ut non patiaris... de tribus cerasis lapillos pertundes et lino inserto pro phylacterio uteris,

    Marc. Emp. 8.—
    II.
    In partic.
    A. B.
    Chains and medals worn by gladiators around their necks as tokens of victory, Vet. Schol. ad Juv. 3, 68.

    Lewis & Short latin dictionary > fylacterium

  • 29 illino

    illĭno ( inl-), lēvi, lĭtum, 3 (also acc. to the 4th conj.:

    illinire,

    Col. 12, 46, 5; Plin. 30, 8, 21, § 65; but not in Plin. 20, 17, 73, § 191, and 32, 10, 51, § 140, where the correct read. is illinunt and illini, v. Sillig. ad h. ll.), v. a. [in-lino], to put on by smearing or spreading, to smear, spread, or lay on (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    oculis collyria,

    Hor. S. 1, 5, 31:

    papavera madefacta teneris genis,

    Ov. Med. Fac. 100:

    psyllion fronti,

    Plin. 25, 12, 91, § 143:

    anisum recens phreneticis,

    id. 20, 17, 73, § 191:

    solani folia contrita et illita,

    Cels. 5, 26, 33:

    aurum vestibus illitum,

    Hor. C. 4, 9, 14:

    aurum tecto,

    Sen. Ep. 119 fin.:

    aurum marmori,

    Plin. 33, 3, 20, § 64:

    faces taedamque et malleolos stuppae inlitos pice parari jubet,

    Liv. 42, 64, 3.— Poet.:

    quod si bruma nives Albanis illinet agris,

    spreads, Hor. Ep. 1, 7, 10:

    quodcumque semel chartis illeverit,

    has written, id. S. 1, 4, 36.—
    II.
    Transf.
    A.
    Aliquid aliqua re, to besmear, bedaub, anoint with any thing:

    ventrem alicui fimo,

    Plin. 28, 14, 58, § 208; 30, 8, 21, § 65:

    adustas gingivas melle,

    Cels. 7, 12, 1:

    texta Nesseo veneno,

    Ov. H. 9, 163:

    pocula ceris,

    id. M. 8, 670:

    faces taedamque et malleolos pice,

    Liv. 42, 64, 3:

    faces galbano,

    Suet. Galb. 3:

    navem bitumine ac sulphure,

    Curt. 4, 3:

    porticum Medis,

    to paint, Pers. 3, 53:

    tela dolis,

    Luc. 8, 382 et saep.—
    B.
    Trop.:

    venustatis, non fuco illitus, sed sanguine diffusus color,

    daubed over with paint, Cic. de Or. 3, 52, 199:

    donum inimicorum veneno illitum,

    Liv. 5, 2, 3:

    vita illita maculā,

    Sil. 11, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > illino

  • 30 inlino

    illĭno ( inl-), lēvi, lĭtum, 3 (also acc. to the 4th conj.:

    illinire,

    Col. 12, 46, 5; Plin. 30, 8, 21, § 65; but not in Plin. 20, 17, 73, § 191, and 32, 10, 51, § 140, where the correct read. is illinunt and illini, v. Sillig. ad h. ll.), v. a. [in-lino], to put on by smearing or spreading, to smear, spread, or lay on (mostly poet. and in post-Aug. prose).
    I.
    Lit.:

    oculis collyria,

    Hor. S. 1, 5, 31:

    papavera madefacta teneris genis,

    Ov. Med. Fac. 100:

    psyllion fronti,

    Plin. 25, 12, 91, § 143:

    anisum recens phreneticis,

    id. 20, 17, 73, § 191:

    solani folia contrita et illita,

    Cels. 5, 26, 33:

    aurum vestibus illitum,

    Hor. C. 4, 9, 14:

    aurum tecto,

    Sen. Ep. 119 fin.:

    aurum marmori,

    Plin. 33, 3, 20, § 64:

    faces taedamque et malleolos stuppae inlitos pice parari jubet,

    Liv. 42, 64, 3.— Poet.:

    quod si bruma nives Albanis illinet agris,

    spreads, Hor. Ep. 1, 7, 10:

    quodcumque semel chartis illeverit,

    has written, id. S. 1, 4, 36.—
    II.
    Transf.
    A.
    Aliquid aliqua re, to besmear, bedaub, anoint with any thing:

    ventrem alicui fimo,

    Plin. 28, 14, 58, § 208; 30, 8, 21, § 65:

    adustas gingivas melle,

    Cels. 7, 12, 1:

    texta Nesseo veneno,

    Ov. H. 9, 163:

    pocula ceris,

    id. M. 8, 670:

    faces taedamque et malleolos pice,

    Liv. 42, 64, 3:

    faces galbano,

    Suet. Galb. 3:

    navem bitumine ac sulphure,

    Curt. 4, 3:

    porticum Medis,

    to paint, Pers. 3, 53:

    tela dolis,

    Luc. 8, 382 et saep.—
    B.
    Trop.:

    venustatis, non fuco illitus, sed sanguine diffusus color,

    daubed over with paint, Cic. de Or. 3, 52, 199:

    donum inimicorum veneno illitum,

    Liv. 5, 2, 3:

    vita illita maculā,

    Sil. 11, 43.

    Lewis & Short latin dictionary > inlino

  • 31 interlino

    inter-lĭno, lēvi, lĭtum, 3, v. a., to smear between, smear, spread between, lay at intervals.
    I.
    Lit.:

    caementa luto,

    Liv. 21, 11, 8; cf.:

    murus bitumine interlitus,

    Curt. 5, 1, 9:

    caseum oleo,

    Plin. 28, 9, 34, § 132.—
    II.
    Transf., to falsify by striking out or erasing (syn. interpolo):

    testamentum,

    Cic. Clu. 44, 125:

    tabulae quae se corruptas atque interlitas esse clamant,

    id. Verr. 2, 2, 42, § 104:

    litterae lacrimis interlitae,

    blotted, Hier. Ep. 41 init.

    Lewis & Short latin dictionary > interlino

  • 32 intexo

    in-texo, texŭi, textum, 3, v. a., to weave into, to inweave, interweave; to plait, join together, interlace, surround, cover.
    I.
    Lit.:

    purpureasque notas filis intexuit albis,

    Ov. M. 6, 577:

    diversos colores picturae,

    Plin. 8, 48, 74, § 196:

    hastas foliis,

    Verg. E. 5, 31:

    vitibus ulmos,

    id. G. 2, 221:

    vestibus intexto Phrygiis spectabilis auro,

    Ov. M. 6, 166; cf. Curt. 9, 7, 12:

    cum chlamyde purpurea variis coloribus intexta,

    embroidered, Auct. Her. 4, 47, 60:

    intextus puer regius,

    Verg. A. 5, 252; id. G. 3, 25:

    hederae intexere truncos,

    Ov. M. 4, 365.—
    B.
    Esp., to weave, make by weaving or interlacing:

    tribus intextum tauris opus,

    of hides, Verg. A. 10, 785:

    sterili junco cannaque intexta palustri,

    Luc. 5, 517:

    ex lino,

    Plin. 10, 33, 50, § 96; cf.:

    latera intextus stellatis axibus agger,

    Sil. 13, 109.—
    II.
    Trop.: facta chartis, to interweave on paper, i. e. to describe, Tib. 4, 1, 5:

    parva magnis, laeta tristibus,

    Cic. Part. 4, 12:

    aliquid in causa prudenter,

    id. de Or. 2, 16, 68:

    Varronem,

    id. Att. 13, 12, 3: tali te vellem ritu inter soles... naturae rerum magnis intexere chartis, to interweave in a poem on nature your fame, etc., Verg. Cir. 39.

    Lewis & Short latin dictionary > intexo

  • 33 Limus

    1.
    līmus, a, um ( līmis, e, Amm. 20, 9, 2; v. infra), adj. [Gr. lechrios, lechris, loxos; Lat. licinus, ob-liquus, luxus], sidelong, askew, aslant, askance.
    I.
    Lit.:

    limis oculis aspicere,

    to look sideways, look askance, Plaut. Mil. 4, 6, 2:

    limis subrisit ocellis,

    Ov. Am. 3, 1, 33:

    (leones) nec limis intuentur oculis aspicique simili modo nolunt,

    Plin. 8, 16, 19, § 52:

    limibus oculis eos contuens,

    Amm. 20, 9.—So, limis aspicere (sc. oculis), Ter. Eun. 3, 5, 53:

    limi, et ut sic dicam venerei (sc. oculi),

    Quint. 11, 3, 76:

    oculi contuitu quoque multiformes, truces et limi,

    Plin. 11, 37, 54, § 145:

    limi Di,

    the guardian gods of obliquities, Arn. 4, 132.—
    II.
    Transf., of persons, looking sideways: neque post respiciens, neque ante prospiciens, sed limus intra limites culinae, Varr. ap. Non. 133, 31; cf. id. ib. 442, 33.—Hence, adv.: līmō, sideways, askance:

    leones numquam limo vident,

    Sol. 27, 20; for which: limis oculis in Plin. 8, 16, 19, § 52 (v. the passage above).
    2.
    līmus, i, m. [root lib-; Gr. leibô, to pour; cf. Lat. lino; Gr. limnê, limên], slime, mud, mire.
    I.
    Lit.:

    atque omnis mundi quasi limus in imum Confluxit gravis et subsedit funditus ut faex,

    Lucr. 5, 496: luta et limum aggerebant, Cic. Fragm. ap. Non. 212, 16:

    frumenti acervos sedisse illitos limo,

    Liv. 2, 5:

    profundo limo cum ipsis equis hausti sunt,

    id. 31, 27:

    amnis abundans Exit et obducto late tenet omnia limo,

    Verg. G. 1, 116:

    amnes Felicem trahunt limum,

    id. ib. 2, 188:

    limo Turbata aqua,

    Hor. S. 1, 1, 59:

    veteri craterae limus adhaesit,

    id. ib. 2, 4, 80.—
    B.
    Transf.
    1.
    Excrement in the intestines, Pall. 3, 31.—
    2.
    Dirt, mire:

    limumque inducere monstrat,

    Ov. F. 3, 759.—
    II.
    Trop., filth, pollution, etc.:

    pectora sic mihi sunt limo vitiata malorum,

    Ov. P. 4, 2, 17.
    3.
    līmus, i, m. [perh. for lig-mus, from ligo], a girdle or apron trimmed with purple, which the sacrificing priests and other servants of the magistrates wore about the abdomen:

    velati limo,

    Verg. A. 12, 120; cf.: limus autem est vestis, qua ab umbilico usque ad pedes teguntur pudenda poparum. Haec autem vestis in extremo sui purpuram limam, i. e. flexuosam habet. Unde et nomen accepit. Nam limum obliquum dicimus, Serv. ad Verg. l. l.: licio transverso, quod limum appellatur, cincti erant, Tiro ap. Gell. 12, 3, 3.
    4.
    Līmus, i, m., the god of oblique glances, Arn. 4, cap. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > Limus

  • 34 limus

    1.
    līmus, a, um ( līmis, e, Amm. 20, 9, 2; v. infra), adj. [Gr. lechrios, lechris, loxos; Lat. licinus, ob-liquus, luxus], sidelong, askew, aslant, askance.
    I.
    Lit.:

    limis oculis aspicere,

    to look sideways, look askance, Plaut. Mil. 4, 6, 2:

    limis subrisit ocellis,

    Ov. Am. 3, 1, 33:

    (leones) nec limis intuentur oculis aspicique simili modo nolunt,

    Plin. 8, 16, 19, § 52:

    limibus oculis eos contuens,

    Amm. 20, 9.—So, limis aspicere (sc. oculis), Ter. Eun. 3, 5, 53:

    limi, et ut sic dicam venerei (sc. oculi),

    Quint. 11, 3, 76:

    oculi contuitu quoque multiformes, truces et limi,

    Plin. 11, 37, 54, § 145:

    limi Di,

    the guardian gods of obliquities, Arn. 4, 132.—
    II.
    Transf., of persons, looking sideways: neque post respiciens, neque ante prospiciens, sed limus intra limites culinae, Varr. ap. Non. 133, 31; cf. id. ib. 442, 33.—Hence, adv.: līmō, sideways, askance:

    leones numquam limo vident,

    Sol. 27, 20; for which: limis oculis in Plin. 8, 16, 19, § 52 (v. the passage above).
    2.
    līmus, i, m. [root lib-; Gr. leibô, to pour; cf. Lat. lino; Gr. limnê, limên], slime, mud, mire.
    I.
    Lit.:

    atque omnis mundi quasi limus in imum Confluxit gravis et subsedit funditus ut faex,

    Lucr. 5, 496: luta et limum aggerebant, Cic. Fragm. ap. Non. 212, 16:

    frumenti acervos sedisse illitos limo,

    Liv. 2, 5:

    profundo limo cum ipsis equis hausti sunt,

    id. 31, 27:

    amnis abundans Exit et obducto late tenet omnia limo,

    Verg. G. 1, 116:

    amnes Felicem trahunt limum,

    id. ib. 2, 188:

    limo Turbata aqua,

    Hor. S. 1, 1, 59:

    veteri craterae limus adhaesit,

    id. ib. 2, 4, 80.—
    B.
    Transf.
    1.
    Excrement in the intestines, Pall. 3, 31.—
    2.
    Dirt, mire:

    limumque inducere monstrat,

    Ov. F. 3, 759.—
    II.
    Trop., filth, pollution, etc.:

    pectora sic mihi sunt limo vitiata malorum,

    Ov. P. 4, 2, 17.
    3.
    līmus, i, m. [perh. for lig-mus, from ligo], a girdle or apron trimmed with purple, which the sacrificing priests and other servants of the magistrates wore about the abdomen:

    velati limo,

    Verg. A. 12, 120; cf.: limus autem est vestis, qua ab umbilico usque ad pedes teguntur pudenda poparum. Haec autem vestis in extremo sui purpuram limam, i. e. flexuosam habet. Unde et nomen accepit. Nam limum obliquum dicimus, Serv. ad Verg. l. l.: licio transverso, quod limum appellatur, cincti erant, Tiro ap. Gell. 12, 3, 3.
    4.
    Līmus, i, m., the god of oblique glances, Arn. 4, cap. 9.

    Lewis & Short latin dictionary > limus

  • 35 linimen

    lĭnīmen, ĭnis, n. [lino], grease:

    pro linimine adhibere,

    Theod. Prisc. 1, 18.

    Lewis & Short latin dictionary > linimen

  • 36 linio

    lĭnĭo, īre, v. lino.

    Lewis & Short latin dictionary > linio

  • 37 linitio

    lĭnītĭo, ōnis, f. [lino], an anointing, Vulg. Eccl. 38, 34.

    Lewis & Short latin dictionary > linitio

  • 38 linitus

    1.
    lĭnītus, a, um, Part., from linio, v. lino.
    2.
    lĭnītus, ūs, m. [linio], a smearing, anointing:

    potu et linitu,

    Plin. 20, 12, 47, § 118.

    Lewis & Short latin dictionary > linitus

  • 39 littera

    littĕra (less correctly lītĕra), ae, f. [lino, q. v.], a letter, a written sign or mark signifying a sound.
    I.
    Lit.:

    cubitum hercle longis litteris signabo jam usquequaque, si quis, etc.,

    Plaut. Rud. 5, 2, 7:

    quid hae locuntur litterae?

    id. Bacch. 4, 7, 3; cf.: quid istae narrant? Tox. Perconctare ex ipsis;

    ipsae tibi narrabunt,

    id. Pers. 4, 3, 29:

    sus rostro si humi A litteram impresserit,

    Cic. Div. 1, 13, 23:

    priscarum litterarum notae,

    id. ib. 2, 41, 85:

    maximis litteris incisum,

    id. Verr. 2, 2, 63, § 154 fin.:

    lenis appellatio litterarum,

    id. Brut. 74, 159:

    suavis appellatio litterarum,

    Quint. 11, 3, 35:

    quae si nostris litteris scribantur,

    id. 12, 10, 28 litterarum ordine, in alphabetical order, Plin. 37, 9, 54, § 138:

    verba primis litteris notare, Prob. de Not. Signif. 1 Huschke: digerere in litteram,

    to arrange alphabetically, Sen. Ep. 68, 18: scire litteras, [p. 1072] to be able to read and write, Plaut. Truc. 4, 2, 23; Vitr. 1, 1, 14:

    nescire litteras,

    not to be able to read and write, id. Clem. 2, 1, 2; Suet. Ner. 10:

    scribere aureis litteris,

    Gai. Inst. 2, 77:

    scientia litterarum,

    the art of writing, Dig. 29, 2, 93:

    facere litteram or litteras,

    to write, Plaut. As. 4, 1, 22; Cic. Ac. 2, 2, 6.—In the language of comedy:

    homo trium litterarum, i. e. fur,

    a thief, Plaut. Aul. 2, 4, 46: litteram ex se longam facere, i. e. to make an I by hanging perpendicularly, to hang one's self:

    neque quicquam meliust mihi, ut opinor, quam ex me ut faciam litteram longam, meum laqueo collum quando obstrinxero,

    id. ib. 1, 1, 37:

    littera salutaris, i. e. A. (absolvo) and tristis, i. e. C. (condemno), which were put on the voting-tablets,

    Cic. Mil. 6, 15.—
    II.
    Transf.
    A.
    Sing.
    1.
    A word, a line:

    ad me litteram numquam misit,

    Cic. Fam. 2, 17, 6: ad litteram, word for word, literally:

    locum ad litteram subjeci,

    Quint. 9, 1, 15.—
    2.
    A handwriting:

    Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae,

    Cic. Att. 7, 2, 3; cf.:

    arguit ipsorum quos littera,

    Juv. 13, 138 (v. also infra B. 1. fin.).—
    B.
    Usually plur.
    1.
    Littĕrae, ārum, f., a letter, epistle: litteras resignare, to unseal or open a letter, Plaut. Trin. 3, 3, 65:

    ut litterarum ego harum sermonem audio,

    id. Ps. 1, 1, 97; Cic. Att. 1, 13, 1:

    dare alicui litteras ad aliquem,

    id. Cat. 3, 4, 9:

    litteras mittere,

    id. Att. 5, 21, 2:

    reddere alicui,

    id. ib. 5, 21, 4:

    accipere,

    id. ib. 5, 21, 7:

    remittere,

    id. ib. 11, 16, 4:

    nullas iis praeterquam ad te et ad Brutum dedi litteras,

    id. Fam. 3, 7, 1:

    queri apud aliquem per litteras,

    id. Att. 5, 21, 13: invitare aliquem perlitteras id. ib. 13, 2, 2:

    civitatum animos litteris temptare,

    Caes. B. C. 1, 40, 1: litterae missae, a letter sent by a person: litterae allatae, a letter received: hence, liber litterarum missarum et allatarum, a letter-book:

    L. M. (i. e. litterae missae)... L. A. (i. e. litterae allatae), etc.,

    Cic. Font. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 71, § 167.—In poets also sometimes in sing.:

    quam legis a rapta Briseide littera venit,

    Ov. H. 3, 1; 5, 2; id. M. 9, 515; Tib. 3, 2, 27; Mart. 10, 73 al.—
    2.
    A writing, document, paper:

    litterae publicae,

    Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140; 2, 4, 16, § 35; esp. a written acknowledgment:

    littera poscetur,

    Ov. A. A. 1, 428.—
    3.
    An account-book:

    ratio omnis et litterae,

    Cic. Quint. 11, 37; id. Verr. 2, 4, 12, § 27.—
    4.
    An edict, ordinance:

    praetoris litterae,

    Cic. Verr. 2, 5, 22, § 56:

    litteras revocavit,

    letter of appointment, commission, Suet. Vesp. 8. —
    5.
    Written monuments, records, literature:

    abest historia litteris nostris,

    is wanting in our literature, Cic. Leg. 1, 2, 5:

    Graecae de philosophia litterae,

    philosophical literature, id. Div. 2, 2, 5:

    genus hoc scriptionis nondum satis Latinis litteris illustratae,

    id. Brut. 64, 228; id. Tusc. 1, 1, 1; id. Fin. 1, 2, 4:

    Graecis litteris studere,

    id. Brut. 20, 78:

    damnum Hortensii interitu Latinae litterae fecerunt,

    id. ib. 33, 125:

    nullam artem litteris sine interprete et sine aliqua exercitatione percipi posse,

    merely from books, id. Fam. 7, 19:

    quod litteris exstet, Pherecydes primum dixit animos hominum esse sempiternos,

    id. Tusc. 1, 16, 38:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1, 2; 7, 3, 6:

    Etruscae,

    id. 9, 36, 3:

    paucissimos adhuc eloquentes litterae Romanae tulerunt,

    Quint. 10, 1, 123: amor litterarum, id. prooem. 6.—
    6.
    History, inasmuch as it is derived from written monuments:

    cupidissimus litterarum fuit,

    Nep. Cat. 3, 1; id. Pelop. 1:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1.—
    7.
    Literary labor, composition:

    omnis varietas litterarum mearum,

    Cic. Fam. 15, 4, 12:

    non nihil temporis tribuit litteris,

    Nep. Hann. 13, 2.—
    8.
    An inscription, Ov. M. 11, 706.—
    9.
    Learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters:

    sit mihi orator tinctus litteris: audierit aliquid, legerit,

    Cic. de Or. 2, 20, 85:

    erant in eo plurimae litterae,

    id. Brut. 76, 265:

    homo communium litterarum, et politioris humanitatis non expers,

    id. de Or. 2, 7, 28:

    homo sine ingenio, sine litteris,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 98:

    fuit in illo ingenium, ratio, memoria, litterae, cura, cogitatio, diligentia,

    id. Phil. 2, 45, 116:

    mihi nihil libri, nihil litterae, nihil doctrina prodest,

    id. Att. 9, 10, 2:

    litterarum scientia,

    id. Brut. 42, 153:

    litterarum coguitio,

    id. de Or. 3, 32, 127: nescire litteras, to be without a liberal education, id. Brut. 74, 259:

    altiores litterae,

    magic, Plin. 14, 4, 5, § 51.—Comically of the art of love: Litteras didicisti;

    quando scis, sine alios discere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > littera

  • 40 Litterae

    littĕra (less correctly lītĕra), ae, f. [lino, q. v.], a letter, a written sign or mark signifying a sound.
    I.
    Lit.:

    cubitum hercle longis litteris signabo jam usquequaque, si quis, etc.,

    Plaut. Rud. 5, 2, 7:

    quid hae locuntur litterae?

    id. Bacch. 4, 7, 3; cf.: quid istae narrant? Tox. Perconctare ex ipsis;

    ipsae tibi narrabunt,

    id. Pers. 4, 3, 29:

    sus rostro si humi A litteram impresserit,

    Cic. Div. 1, 13, 23:

    priscarum litterarum notae,

    id. ib. 2, 41, 85:

    maximis litteris incisum,

    id. Verr. 2, 2, 63, § 154 fin.:

    lenis appellatio litterarum,

    id. Brut. 74, 159:

    suavis appellatio litterarum,

    Quint. 11, 3, 35:

    quae si nostris litteris scribantur,

    id. 12, 10, 28 litterarum ordine, in alphabetical order, Plin. 37, 9, 54, § 138:

    verba primis litteris notare, Prob. de Not. Signif. 1 Huschke: digerere in litteram,

    to arrange alphabetically, Sen. Ep. 68, 18: scire litteras, [p. 1072] to be able to read and write, Plaut. Truc. 4, 2, 23; Vitr. 1, 1, 14:

    nescire litteras,

    not to be able to read and write, id. Clem. 2, 1, 2; Suet. Ner. 10:

    scribere aureis litteris,

    Gai. Inst. 2, 77:

    scientia litterarum,

    the art of writing, Dig. 29, 2, 93:

    facere litteram or litteras,

    to write, Plaut. As. 4, 1, 22; Cic. Ac. 2, 2, 6.—In the language of comedy:

    homo trium litterarum, i. e. fur,

    a thief, Plaut. Aul. 2, 4, 46: litteram ex se longam facere, i. e. to make an I by hanging perpendicularly, to hang one's self:

    neque quicquam meliust mihi, ut opinor, quam ex me ut faciam litteram longam, meum laqueo collum quando obstrinxero,

    id. ib. 1, 1, 37:

    littera salutaris, i. e. A. (absolvo) and tristis, i. e. C. (condemno), which were put on the voting-tablets,

    Cic. Mil. 6, 15.—
    II.
    Transf.
    A.
    Sing.
    1.
    A word, a line:

    ad me litteram numquam misit,

    Cic. Fam. 2, 17, 6: ad litteram, word for word, literally:

    locum ad litteram subjeci,

    Quint. 9, 1, 15.—
    2.
    A handwriting:

    Alexidis manum amabam, quod tam prope accedebat ad similitudinem tuae litterae,

    Cic. Att. 7, 2, 3; cf.:

    arguit ipsorum quos littera,

    Juv. 13, 138 (v. also infra B. 1. fin.).—
    B.
    Usually plur.
    1.
    Littĕrae, ārum, f., a letter, epistle: litteras resignare, to unseal or open a letter, Plaut. Trin. 3, 3, 65:

    ut litterarum ego harum sermonem audio,

    id. Ps. 1, 1, 97; Cic. Att. 1, 13, 1:

    dare alicui litteras ad aliquem,

    id. Cat. 3, 4, 9:

    litteras mittere,

    id. Att. 5, 21, 2:

    reddere alicui,

    id. ib. 5, 21, 4:

    accipere,

    id. ib. 5, 21, 7:

    remittere,

    id. ib. 11, 16, 4:

    nullas iis praeterquam ad te et ad Brutum dedi litteras,

    id. Fam. 3, 7, 1:

    queri apud aliquem per litteras,

    id. Att. 5, 21, 13: invitare aliquem perlitteras id. ib. 13, 2, 2:

    civitatum animos litteris temptare,

    Caes. B. C. 1, 40, 1: litterae missae, a letter sent by a person: litterae allatae, a letter received: hence, liber litterarum missarum et allatarum, a letter-book:

    L. M. (i. e. litterae missae)... L. A. (i. e. litterae allatae), etc.,

    Cic. Font. 4, 8; id. Verr. 2, 3, 71, § 167.—In poets also sometimes in sing.:

    quam legis a rapta Briseide littera venit,

    Ov. H. 3, 1; 5, 2; id. M. 9, 515; Tib. 3, 2, 27; Mart. 10, 73 al.—
    2.
    A writing, document, paper:

    litterae publicae,

    Cic. Verr. 2, 4, 63, § 140; 2, 4, 16, § 35; esp. a written acknowledgment:

    littera poscetur,

    Ov. A. A. 1, 428.—
    3.
    An account-book:

    ratio omnis et litterae,

    Cic. Quint. 11, 37; id. Verr. 2, 4, 12, § 27.—
    4.
    An edict, ordinance:

    praetoris litterae,

    Cic. Verr. 2, 5, 22, § 56:

    litteras revocavit,

    letter of appointment, commission, Suet. Vesp. 8. —
    5.
    Written monuments, records, literature:

    abest historia litteris nostris,

    is wanting in our literature, Cic. Leg. 1, 2, 5:

    Graecae de philosophia litterae,

    philosophical literature, id. Div. 2, 2, 5:

    genus hoc scriptionis nondum satis Latinis litteris illustratae,

    id. Brut. 64, 228; id. Tusc. 1, 1, 1; id. Fin. 1, 2, 4:

    Graecis litteris studere,

    id. Brut. 20, 78:

    damnum Hortensii interitu Latinae litterae fecerunt,

    id. ib. 33, 125:

    nullam artem litteris sine interprete et sine aliqua exercitatione percipi posse,

    merely from books, id. Fam. 7, 19:

    quod litteris exstet, Pherecydes primum dixit animos hominum esse sempiternos,

    id. Tusc. 1, 16, 38:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1, 2; 7, 3, 6:

    Etruscae,

    id. 9, 36, 3:

    paucissimos adhuc eloquentes litterae Romanae tulerunt,

    Quint. 10, 1, 123: amor litterarum, id. prooem. 6.—
    6.
    History, inasmuch as it is derived from written monuments:

    cupidissimus litterarum fuit,

    Nep. Cat. 3, 1; id. Pelop. 1:

    parvae et rarae per eadem tempora litterae fuere,

    Liv. 6, 1.—
    7.
    Literary labor, composition:

    omnis varietas litterarum mearum,

    Cic. Fam. 15, 4, 12:

    non nihil temporis tribuit litteris,

    Nep. Hann. 13, 2.—
    8.
    An inscription, Ov. M. 11, 706.—
    9.
    Learning, the sciences, liberal education, scholarship, letters:

    sit mihi orator tinctus litteris: audierit aliquid, legerit,

    Cic. de Or. 2, 20, 85:

    erant in eo plurimae litterae,

    id. Brut. 76, 265:

    homo communium litterarum, et politioris humanitatis non expers,

    id. de Or. 2, 7, 28:

    homo sine ingenio, sine litteris,

    id. Verr. 2, 4, 44, § 98:

    fuit in illo ingenium, ratio, memoria, litterae, cura, cogitatio, diligentia,

    id. Phil. 2, 45, 116:

    mihi nihil libri, nihil litterae, nihil doctrina prodest,

    id. Att. 9, 10, 2:

    litterarum scientia,

    id. Brut. 42, 153:

    litterarum coguitio,

    id. de Or. 3, 32, 127: nescire litteras, to be without a liberal education, id. Brut. 74, 259:

    altiores litterae,

    magic, Plin. 14, 4, 5, § 51.—Comically of the art of love: Litteras didicisti;

    quando scis, sine alios discere,

    Plaut. Truc. 4, 2, 22.

    Lewis & Short latin dictionary > Litterae

См. также в других словарях:

  • Lino Ventura — Touchez pas au grisbi (1954) Données clés Nom de naissance Angiolino …   Wikipédia en Français

  • Lino Borrini — Lino Ventura Lino Ventura Touchez pas au grisbi (1954) Nom de naissance Angiolino Ventura Naissance 14 juillet  …   Wikipédia en Français

  • Lino — ist der Familienname folgender Personen: Acácio Lino (1878–1956), portugiesischer Maler José Lino Matute, 1838/39 Supremo Director der Provinz Honduras innerhalb der Zentralamerikanischen Konföderation Mário Lino (* 1940), portugiesischer… …   Deutsch Wikipedia

  • Lino Zanussi — né à Pordenone (Italie) le 15 février 1920 mort à San Sebastian le 18 juin 1968, est un industriel et entrepreneur italien. Sommaire 1 Biographie 2 La société Zanussi 3 Le comportement social …   Wikipédia en Français

  • Lino Tagliapietra — (born 1934 in Murano, Italy) is an Italian glass artist.Lino was born on the island of Murano in 1934. Murano, an island whose history of glass dates back to 1291, provided Lino with the perfect educational environment to become one of the… …   Wikipedia

  • Lino Akesolo — ou Lino de Akesolo né le 7 avril 1911 à Dima et mort le 17 septembre 1991 à Bilbao, est un écrivain, traducteur, bertsolari et académicien basque espagnol de langue basque et espagnole. Il aussi connu sous le pseudonyme de « Axmutil »,… …   Wikipédia en Français

  • Lino (homonymie) — Lino Cette page d’homonymie répertorie les différents sujets et articles partageant un même nom …   Wikipédia en Français

  • Lino (papa) — Saltar a navegación, búsqueda San Lino 2º Papa de la Iglesia Católica 67 – 76 Predecesor …   Wikipedia Español

  • Lino Lacedelli — (born December 4, 1925) is an Italian mountaineer.BiographyLacedelli was born in Cortina d Ampezzo (Province of Belluno). Together with Achille Compagnoni, he was the first man to reach the summit of K2 on July 31, 1954. The expedition was led by …   Wikipedia

  • Lino Rulli — (born October 26, 1971) is a multiple Emmy Award winning television host, radio host, and producer. Lino is currently the radio host of The Catholic Guy broadcast via Sirius Satellite Radio. He was the Executive Producer and host for the Emmy… …   Wikipedia

  • Lino Ventura — (* 14. Juli 1919 in Parma, Italien; † 22. Oktober 1987 in Saint Cloud, Frankreich; eigentlich Angiolino Giuseppe Pasquale Ventura) war ein italienisch französischer Filmschauspieler. Er zählte jahrelang zu den populärsten französischen… …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»