Перевод: со всех языков на немецкий

с немецкого на все языки

re-farciō

  • 1 farcio

    farcio, farsī, fartum, īre (φράγ-νυ-μι, φράσσω), stopfen, I) im allg.: pannos in os, Sen.: lignum totum in os, Sen.: ischaemonem in nares, Plin.: poet., hic farta premitur angulo Ceres omni, hier füllt C. gedrängt voll jeden Hofwinkel, Mart. – II) prägn., stopfen = stopfend anfüllen, vollstopfen, A) eig.: 1) im allg.: medios parietes fractis caementis, ausfüllen, Plin.: pulvinus rosā fartus, Cic. – 2) insbes.: a) mit Füllsel stopfen, farc. intestinum, eine Wurst machen, Apic. 2, 55 u. 58 u. Isid. 20, 2, 28: fartum intestinum e crassundiis, Varro LL. 5, 111: ventriculus fartus, Magenwurst, Hyg. fab. 126: ventriculus coriandro fartus, Plin. 29, 60: lepus farsus, Apic. 8, 397. – b) vollstopfen = vollfressen, cutis farta distenditur, Hieron. epist. 22, 16: edaces et se ultra quam capiunt farcientes, Sen. ep. 108, 15: quemadmodum non impleat ventrem, sed farciat, Sen. ep. 119, 14. – c) Geflügel stopfen = mästen, gallinas et anseres, Cato: palumbes, Varro. – Partic. subst. farcientes, Col. 8, 7, 4. – B) übtr., ganz anfüllen, fartum totum theatrum, gestopft voll, gedrängt voll, Apul.: nam (Croesus) infinitis vectigalibus erat fartus, er besaß Einkünfte die Hülle u. Fülle, Vitr. – / a) Partiz. auch farsus, a, um, Petron. 69, 6. Ven. Fort. 9, 7, 34. Apic. 4, 133 u. 8, 397; u. farcitus, Cassiod. inst. div. litt. 22. – b) subst., fartum, ī, n., s. bes.

    lateinisch-deutsches > farcio

  • 2 farcio

    farcio, farsī, fartum, īre (φράγ-νυ-μι, φράσσω), stopfen, I) im allg.: pannos in os, Sen.: lignum totum in os, Sen.: ischaemonem in nares, Plin.: poet., hic farta premitur angulo Ceres omni, hier füllt C. gedrängt voll jeden Hofwinkel, Mart. – II) prägn., stopfen = stopfend anfüllen, vollstopfen, A) eig.: 1) im allg.: medios parietes fractis caementis, ausfüllen, Plin.: pulvinus rosā fartus, Cic. – 2) insbes.: a) mit Füllsel stopfen, farc. intestinum, eine Wurst machen, Apic. 2, 55 u. 58 u. Isid. 20, 2, 28: fartum intestinum e crassundiis, Varro LL. 5, 111: ventriculus fartus, Magenwurst, Hyg. fab. 126: ventriculus coriandro fartus, Plin. 29, 60: lepus farsus, Apic. 8, 397. – b) vollstopfen = vollfressen, cutis farta distenditur, Hieron. epist. 22, 16: edaces et se ultra quam capiunt farcientes, Sen. ep. 108, 15: quemadmodum non impleat ventrem, sed farciat, Sen. ep. 119, 14. – c) Geflügel stopfen = mästen, gallinas et anseres, Cato: palumbes, Varro. – Partic. subst. farcientes, Col. 8, 7, 4. – B) übtr., ganz anfüllen, fartum totum theatrum, gestopft voll, gedrängt voll, Apul.: nam (Croesus) infinitis vectigalibus erat fartus, er besaß Einkünfte die Hülle u. Fülle, Vitr. – a) Partiz. auch farsus, a, um, Petron. 69, 6. Ven. Fort. 9, 7, 34. Apic. 4, 133 u. 8, 397; u. farcitus, Cassiod. inst. div. litt. 22. – b) subst., fartum, ī, n., s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > farcio

  • 3 effarcio

    ef-farcio, īre u. ef-fercio (ecfercio), fersī, fertum, īre (ex u. farcio), aus-, vollstopfen, -füllen, Caes. b.G. 7, 23, 2: se, sich (mit Essen) vollstopfen, Plaut. most. 65. – / PAdi. effertus, s. bes.

    lateinisch-deutsches > effarcio

  • 4 effarcio

    ef-farcio, īre u. ef-fercio (ecfercio), fersī, fertum, īre (ex u. farcio), aus-, vollstopfen, -füllen, Caes. b.G. 7, 23, 2: se, sich (mit Essen) vollstopfen, Plaut. most. 65. – PAdi. effertus, s. bes.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > effarcio

  • 5 circumfartus

    circumfartus, a, um (circum u. farcio), ringsum angefüllt, Plin. 17, 98.

    lateinisch-deutsches > circumfartus

  • 6 confercio

    cōnfercio, fersī, fertum, īre (con u. farcio), zusammenstopfen, dicht zusammendrängen, myrrham in folles, Plin.: se, Varr.: confertae naves, Liv.: urbanos et agrestem c. in arta tecta, Liv. Vgl. confertus.

    lateinisch-deutsches > confercio

  • 7 differtus

    differtus, a, um (dis u. farcio), nach allen Seiten hin vollgestopft, vollgepfropft, wimmelnd von usw., m. Abl., provincia d. praefectis atque exactoribus, Caes.: forum Appi d. nautis, Hor.: corpus d. odoribus, Tac.: non satiatus modo caedendis civibus, sed differtus quoque, Sen. rhet. – m. Genet., est enim leporum d. puer ac facetiarum, Catull., 12, 9 sq. Schwabe. – absol., differtum forum populusque, poet. = forum differtum populo, Hor. ep. 1, 6, 59.

    lateinisch-deutsches > differtus

  • 8 effercio

    ef-fercio, s. ef-farcio.

    lateinisch-deutsches > effercio

  • 9 farcimen

    farcīmen, inis, n. (farcio), das Füllsel, die Wurst, Varro LL. 5, 111. Gell. 16, 7, 11. Arnob. 7, 24. Apic. 8, 374. Donat. Ter. eun. 2, 2, 26. Isid. 20, 2, 28.

    lateinisch-deutsches > farcimen

  • 10 farcino

    farcino, āre (farcio), vollstopfen, übtr., Mart. Cap. 9. § 998. Cassiod. hist. eccl. 9, 3. – Dep. Nbf. farcinor, Eugraph. Ter. Andr. 4, 4, 30. p. 207, 4 Klotz.

    lateinisch-deutsches > farcino

  • 11 farsilis

    farsilis, e (farcio), gefüllt, mit Füllsel, cucurbitae, Apic. 4, 183: pisa, Apic. 5, 194: porcellus, Apic. 8, 372.

    lateinisch-deutsches > farsilis

  • 12 farsura

    farsūra, ae, f. (farcio), die Füllung, das Füllsel, übtr., Tert. adv. Val. 27. Vgl. fartura.

    lateinisch-deutsches > farsura

  • 13 fartilis

    fartilis, e (farcio), gestopft, gemästet, anser, Plin. 10, 52: asinus, Apul. met. 6, 31. – neutr. pl. subst., fartilia, Füllsel, übtr., Tert. adv. Val. 27. – / Nbf. fartālia, Anthim. 20.

    lateinisch-deutsches > fartilis

  • 14 fartim

    fartim, Adv. (farcio), gestopft, dicht, Lucil. 79. Auson. Mosell. 86 u. 113. Apul. met. 2, 7 u. 3, 2.

    lateinisch-deutsches > fartim

  • 15 fartor

    fartor, ōris, m. (farcio), I) der Hühnerstopfer, der Geflügelhändler, der Hühner, Pfauen u. vgl. mästet, Col. 8, 7, 1. Ter. eun. 257. Hor. sat. 2, 3, 229: fartor avium, Corp. inscr. Lat. 6, 8848. Vgl. Spengel Plaut. truc. 1, 2, 12 (wo derselbe ganz anders liest). – II) übtr. = nomenclator (w. s.), weil er die Namen der Bürger dem Kandidaten zuraunte, Paul. ex Fest. 88, 15. Placid. gloss. V, 23, 3.

    lateinisch-deutsches > fartor

  • 16 fartum

    fartum, ī, n. u. fartus, ūs, m. (farcio), das Hineingestopfte, die Füllung, das Füllsel, das Inwendige einer Sache, fartum u. fartus fici, das Fleischige (auch pulpa gen.), Col.: intestina et fartum eorum, Plin.: quid (deo sit) cum libis, quid diversis cum fartibus? Arnob. – scherzh., non vestem mulieris amant, sed vestis fartum, des Kleides Inhalt = den Leib, die Person, Plaut. most. 169.

    lateinisch-deutsches > fartum

  • 17 fartura

    fartūra, ae, f. (farcio), I) das Stopfen, Mästen des Federviehs, Varro LL. 5, 111. Varro r. r. 3, 8, 3 u. 3, 9, 1 (Variante farsura). Col. 8, 7, 4 u. 8, 9, 1. – II) konkret = die Ausfüllung, der Schutt zum Ausfüllen, Vitr. 2, 8. § 7.

    lateinisch-deutsches > fartura

  • 18 fartus [2]

    2. fartus, a, um, s. farcio.

    lateinisch-deutsches > fartus [2]

  • 19 frequens

    frequēns, entis (verwandt mit farcio), häufig in Raum und Zeit, I) im Raume, A) aktiv, von einer Menschenmenge, Versammlung usw. = zahlreich, in Menge oder in Masse anwesend od. versammelt, -sich einfindend, viel beisammen (Ggstz. infrequens, pauci, singuli), legatio, Liv.: frequentissimus legationum conventus, Nep.: frequentes fuimus, Cic.: senatus frequens (»zahlreich« u. dah. »beschlußfähig«) convenit, Cic.: gentes numero (an Z.) frequentes, capite arma frequentes, Liv. – übtr., sententia, die viele Stimmen für sich hat, Plin. ep. 2, 11, 6. B) passiv, v. Örtlichkeiten usw. = zahlreich besucht, gedrängt voll, volkreich, dicht bewohnt, dicht bebaut (Ggstz. infrequens, desertus), α) absol.: theatrum, Cic.: convivium, Suet.: municipium, Cic.: emporium, castellum, Liv.: provinciae, Vell. – β) m. Abl. (s. Mützell Curt. 3, 1 [2], 11), loca frequentia aedificiis, Liv.: frequens custodiis locus, ein stark mit Wachen besetzter, Liv.: frequens cultoribus populus, stark angebauter Gau, Liv.: frequens acies armatis, eine dichtgedrängte Schlachtlinie, Liv.: vivarium frequens piscibus, Col.: utra pars vicis frequentior esset, Liv.: frequentissimum rotis iter, stark befahrener, Ps. Quint. decl. – γ) mit Genet.: quod (mons) talis silvae frequens fecundusque erat, Tac. ann. 4, 65. – II) in der Zeit, A) aktiv, v. Pers., an einem Orte oft oder fastimmer anwesend (gegenwärtig), -sich einfindend, -sich einstellend, -anzutreffen, häufig, fleißig, Platonis auditor, Cic.: erat Romae frequens, Cic.: cum alqo frequentem esse, mit jmd. oft zusammen sein, -häufig umgehen, Cic.: fr. in castris miles, ein im Lager immer zu findender, Cic. (sarkastisch von der fleißigen Anwesenheit am Spieltisch): und so eum frequentem ad signa sine commeatu fuisse, sei fast immer u. ohne Urlaub bei den F. zugegen gewesen, Liv.: fr. secretis, fleißiger Teilnehmer usw., Tac.: fr. contionibus, in Volksversammlungen auftretend, Tac.: conviva fr., ein gewöhnlicher, fast täglicher Gast, Mart. – m. Infin., hic hominum casus lenire et demere fatis iura frequens, der so oft bei der Hand ist, das Leid der Menschen zu stillen usw., Stat. Theb. 7, 705 sq. – B) passiv, häufig stattfindend, -angewendet, -gebraucht, -angetroffen, häufig, ganz gewöhnlich, pocula, reichliche, Cic.: lactucas frequentiores in cibo (zu oft genossen) officere claritati oculorum, Plin.: frequentes honores delati sunt, Nep.: latrocinia frequentiora, Pollio in Cic. ep.: frequentior familiaritas, Cic.: frequentissimum initium esse calamitatis securitatem, Vell.: quae in controversiis quoque sunt frequentia, Quint.: id cum est apud oratores frequentissimum, Quint.: m. Dat., illud et poëtis et oratoribus frequens, Quint.: et illud frequens est, ut m. Konj., Quint. 3, 6, 8; Vgl. 4, 1, 75: frequens est, es kommt häufig vor, ist ganz gewöhnlich, daß ufw., mit folg. Acc. u. Infin., Plin. 8, 183. Paul. dig. 44, 2, 6. – / Abl. Sing. gew. frequenti; Abl. frequente, Suet. Cal. 44, 2 u. Nero 20, 2 (vgl. infrequente, Plaut. truc. 230).

    lateinisch-deutsches > frequens

  • 20 infarcio

    īn-farcio (īn-fercio), farsī (fersī), farsum (fersum) u. fartum (fertum), īre, I) hineinstopfen, in eas partes largum salem, Colum. 12, 53 (55), 2: cruminis turpe lucrum, Prud. psych. 459: parietes (formacei) inferciuntur verius quam struuntur, Plin. 35, 169: densis geniculis et in se infarctis, ineinander gedrängte, Plin. 27, 115 Detl. (Jan liest in se fractis). – im Bilde, neque inferciens (einflickend) verba quasi rimas expleat, Cic. or. 231: inf. micas de minutiloquio Aristotelis, Tert de anim. 6. – II) vollfüllen, vollstopfen, bracteas (bratteas) infercire leviore materiā, Plin. 33, 25: se cibo, Lact. de mort. pers. 49, 3: hiatus crinibus infarsus, Tert. de pall. 4: caro stercoribus infersa, Tert adv. Marc. 3, 10. – / Vulg. Perf.-Formen, inferciverit, Itin. Alex. 53 (102): infarciverat u. inferciverat, Porphyr. Hor. sat. 1, 8, 39. – Partiz. infarsus, Tert. de pall. 4, infersus, Tert. adv. Marc. 3, 10, infarctus, Plin. 27, 115 Detl.

    lateinisch-deutsches > infarcio

См. также в других словарях:

  • ФАРС — (французское farce, от латинского farcio начиняю: средневековые мистерии начинялись комедийными вставками), 1) вид средневекового народного театра в Западной Европе (преимущественно французского) и литературы бытового комедийно сатирического… …   Современная энциклопедия

  • ФАРС — (франц. farce от лат. farcio начиняю: средневековые мистерии начинялись комедийными вставками),..1) вид средневекового западноевропейского (преимущественно французского) народного театра и литературы бытового комедийно сатирического характера (14 …   Большой Энциклопедический словарь

  • Фарс (театр.) — Фарс (франц. farce, от лат. farcio √ начиняю: средневековые мистерии «начинялись» комедийными вставками), 1) вид народного театра и литературы, распространённый в 14√16 вв. в западно европейских странах. Ф. отличался комической, нередко… …   Большая советская энциклопедия

  • Фарс — I (франц. farce, от лат. farcio – начиняю: средневековые мистерии «начинялись» комедийными вставками)         1) вид народного театра и литературы, распространённый в 14–16 вв. в западно европейских странах. Ф. отличался комической, нередко… …   Большая советская энциклопедия

  • Medieval cuisine — A group of travelers sharing a simple meal of bread and drink; Livre du roi Modus et de la reine Ratio, 14th century. Medieval cuisine includes the foods, eating habits, and cooking methods of various European cultures during the Middle Ages, a… …   Wikipedia

  • Ardechoise — Die Ardéchoise ist ein radsportliche Massenveranstaltung im französischen Département Ardèche. Inhaltsverzeichnis 1 Geschichte 2 Streckenführung 3 Organisation 4 Weblinks // …   Deutsch Wikipedia

  • Ardéchoise — Die Ardéchoise ist ein radsportliche Massenveranstaltung im französischen Département Ardèche. Inhaltsverzeichnis 1 Geschichte 2 Streckenführung 3 Organisation 4 Weblinks …   Deutsch Wikipedia

  • Saint-Felicien (Ardeche) — Saint Félicien (Ardèche) Pour les articles homonymes, voir Saint Félicien. Saint Félicien …   Wikipédia en Français

  • Saint-Félicien (Ardèche) — Pour les articles homonymes, voir Saint Félicien. 45° 05′ 12″ N 4° 37′ 41″ E …   Wikipédia en Français

  • Saint-félicien (ardèche) — Pour les articles homonymes, voir Saint Félicien. Saint Félicien …   Wikipédia en Français

  • ФАРШ — ФАРШ, фарша, муж. (от лат. farcio начиняю) (кул.). 1. Мясо, измельченное для приготовления пищи. 2. Всякая мелко изрубленная начинка для кушаний. Колбаса с чесночным фаршем. Толковый словарь Ушакова. Д.Н. Ушаков. 1935 1940 …   Толковый словарь Ушакова

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»