-
1 strepo
strepo, uī, itum, ere, I) wild lärmen, schreien (jauchzen, jubeln), rauschen, toben, tosen, rasseln, A) eig.: 1) intr.: a) v. leb. Wesen, mixti strepentium paventiumque clamores, Liv.: coepisse inter se strepere, Cic. poët.: barbari suo more laetari, exsultare, strepere vocibus (durcheinander schreien), Sall.: vocibus truculentis strepere, Tac.: de cothurno strepere tragico, herabdonnern, Amm.: apes in alvo strepunt minus ac minus, donec etc., machen Getöse, Plin.: m. adv. Acc. neutr., subraucum et lugubre strepens, mit heiserem, furchtbarem Gebrüll, Amm. 31, 16, 6. – b) v. Lebl.: arma et scuta... offensa quo levius streperent, weniger Geräusch machten, Sall.: strepit assiduo cava tempora circum tinnitu galea, Verg.: fluvii strepunt hibernā nive turgidi, Hor. – bes. v. Örtl. usw., tönen, ertönen, symphoniarum cantibus strepentes lacus, Sen.: omne convivium obscenis cantibus strepit, Quint.: ludos litterarum strepere discentium vocibus, Liv.: quid dicam... hic non fora litibus strepere dies perpetuos, Sen.: strepit omnis murmure campus, Verg. – 2) tr.: haec cum streperent, lärmend riefen, Liv.: qui (lucus) Capitolium montem strepit, mit Geräusch erfüllt, ertönen läßt, M. Caes. bei Fronto. – B) bildl.: str. equorom gloriā, vom R. der Pf. erklingen (= wegen ihrer Pf. gerühmt werden), Plin. 8, 156. – II) poet. übtr., von Musikinstrumenten, rau schen, schmettern, strepunt litui, Hor.: rauco strepuerunt cornua cantu, Verg.
-
2 strepo
strepo, uī, itum, ere, I) wild lärmen, schreien (jauchzen, jubeln), rauschen, toben, tosen, rasseln, A) eig.: 1) intr.: a) v. leb. Wesen, mixti strepentium paventiumque clamores, Liv.: coepisse inter se strepere, Cic. poët.: barbari suo more laetari, exsultare, strepere vocibus (durcheinander schreien), Sall.: vocibus truculentis strepere, Tac.: de cothurno strepere tragico, herabdonnern, Amm.: apes in alvo strepunt minus ac minus, donec etc., machen Getöse, Plin.: m. adv. Acc. neutr., subraucum et lugubre strepens, mit heiserem, furchtbarem Gebrüll, Amm. 31, 16, 6. – b) v. Lebl.: arma et scuta... offensa quo levius streperent, weniger Geräusch machten, Sall.: strepit assiduo cava tempora circum tinnitu galea, Verg.: fluvii strepunt hibernā nive turgidi, Hor. – bes. v. Örtl. usw., tönen, ertönen, symphoniarum cantibus strepentes lacus, Sen.: omne convivium obscenis cantibus strepit, Quint.: ludos litterarum strepere discentium vocibus, Liv.: quid dicam... hic non fora litibus strepere dies perpetuos, Sen.: strepit omnis murmure campus, Verg. – 2) tr.: haec cum streperent, lärmend riefen, Liv.: qui (lucus) Capitolium montem strepit, mit Geräusch erfüllt, ertönen läßt, M. Caes. bei Fronto. – B) bildl.: str. equorom gloriā, vom R. der Pf. erklingen (= wegen ihrer Pf. gerühmt werden), Plin. 8, 156. – II) poet. übtr., von Musikinstrumenten, rau-————schen, schmettern, strepunt litui, Hor.: rauco strepuerunt cornua cantu, Verg.
См. также в других словарях:
rau — rau … Kölsch Dialekt Lexikon
râu — RÂU, râuri, s.n. 1. Apă curgătoare (permanentă) formată din unirea mai multor pâraie şi care se varsă într un fluviu, în alt râu, într un lac etc. 2. p. anal. Cantitate mare de lichid care curge; torent, val. ♦ fig. Şir, coloană, mulţime de… … Dicționar Român
rắu — (rea, pl. réi, réle), adj. – 1. Prost, hain, ticălos. – 2. Vătămător, dăunător, nefolositor, reprobabil, neruşinat. – 3. Crud, nedrept, cîinos. – 4. (adv.) Nefavorabil, neplăcut. – 5. (adv.) Mult. – 6. (s.n.) Neajuns, pricină de neplăcere. – 7.… … Dicționar Român
rau — rau: Das westgerm. Adjektiv mhd. rūch, ahd. rūh, niederl. ruig, engl. rough ist verwandt mit aind. rūksá ḥ »rau« und gehört wahrscheinlich im Sinne von »ausgerupft« zu der unter ↑ raufen dargestellten idg. Wurzel, zu der z. B. auch aisl.… … Das Herkunftswörterbuch
RAU — can refer to:* The IOC code for the now defunct United Arab Republic *Rand Afrikaans University in Johannesburg, South Africa * Rauceby railway station, England; National Rail station code RAUPeople named Rau: * Johannes Rau, former president of… … Wikipedia
rau — rau, rauer , rauest ; Adj; 1 <eine Oberfläche> relativ hart und nicht glatt, sodass man einen Widerstand spürt, wenn man mit dem Finger darüber streicht: Rauer Stoff kratzt auf der Haut; die rauen Stellen eines Bretts mit dem Hobel glätten… … Langenscheidt Großwörterbuch Deutsch als Fremdsprache
rau — Adj. (Mittelstufe) auf der Oberflächen uneben, Gegenteil zu glatt Synonyme: schorfig, schrundig Beispiele: Die Haut an seinen Händen ist rau. Der Stoff fühlt sich rau an. rau Adj. (Aufbaustufe) unangenehm kalt, Gegenteil zu mild Synonyme: beißend … Extremes Deutsch
rau — |rau Mot Agut Nom masculí … Diccionari Català-Català
Rau — Rau, 1) Johann Heinrich, geb. 1658 zu Baden im Badenschen, war Anfangs Schiffschirurg in holländischen Diensten, studirte in Leyden u. Paris Medicin, ging nach Amsterdam, wo er Ruf als Chirurg bes. im Steinschnitt erlangte u. seit 1696… … Pierer's Universal-Lexikon
rau — ; ein raues Wesen; ein rauer Ton; eine raue Luft; ein noch raueres Klima; die rau[e]sten Sitten … Die deutsche Rechtschreibung
Rau [1] — Rau, Fluß, soviel wie Wolga … Meyers Großes Konversations-Lexikon