Перевод: с латинского на немецкий

с немецкого на латинский

ratiōnābilis

  • 1 rationabilis

    ratiōnābilis, e (ratio), I) mit Vernunft begabt, vernünftig, natura, Sen. de vit. beat. 14, 1 (13, 5); Gertz rationalis: rationabile genus mortalium, Colum.: pars animae, Apul. de dogm. Plat. 1, 9 G.: animus, virtutes, ibid. 2, 9: animal, Chalcid. Tim. 130: animae motus, ibid. 37 B. – II) vernunftgemäß, vernünftig, ICt. u. Gromat. vet.: quod magis rationabile est od. quod rationabilius esse videtur, ICt.: mihi tamen ita rationabile videtur, ut etc., Gromat. vet.: rationabilius sonoriusque est m. folg. Acc. u. Infin., Prisc. 2, 3.

    lateinisch-deutsches > rationabilis

  • 2 rationabilis

    ratiōnābilis, e (ratio), I) mit Vernunft begabt, vernünftig, natura, Sen. de vit. beat. 14, 1 (13, 5); Gertz rationalis: rationabile genus mortalium, Colum.: pars animae, Apul. de dogm. Plat. 1, 9 G.: animus, virtutes, ibid. 2, 9: animal, Chalcid. Tim. 130: animae motus, ibid. 37 B. – II) vernunftgemäß, vernünftig, ICt. u. Gromat. vet.: quod magis rationabile est od. quod rationabilius esse videtur, ICt.: mihi tamen ita rationabile videtur, ut etc., Gromat. vet.: rationabilius sonoriusque est m. folg. Acc. u. Infin., Prisc. 2, 3.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rationabilis

  • 3 irrationabilis

    irratiōnābilis, e, Adi. m. Compar. (in u. rationabilis), unvernünftig, Spät. – subst., irratiōnābilia, ium, n., unvernünftige Wesen, Lact. 2, 2, 17. – / Bei guten lat. Schriftstellern (zB. Cels. prooem. p. 7, 1 D.) muß dafür irrationalis gelesen werden; s. Spalding Quint. 2, 16, 16.

    lateinisch-deutsches > irrationabilis

  • 4 rationabilitas

    ratiōnābilitās, ātis, f. (rationabilis), die Vernünftigkeit, Vernunft, Mythogr. Lat. 3, 6, 16 u. spät. Eccl. – Apul. de dogm. Plat. 1, 13 jetzt rationabilem.

    lateinisch-deutsches > rationabilitas

  • 5 rationabiliter

    ratiōnābiliter, Adv. (rationabilis), vernunftgemäß, vernünftig (Ggstz. irrationabiliter), Macr. somn. Scip. 2, 11, 17. Ps. Apul. Ascl. 16; Apul. de Plat. 1, 8. Amm. 20, 4, 8. Lact. epit. 61, 17. Hieron. epist. 39, 5. Chalcid. Tim. 35 u.a. Isid. orig. 2, 24, 7. – Compar., Augustin. de peccat. merit. 1, 13.

    lateinisch-deutsches > rationabiliter

  • 6 irrationabilis

    irratiōnābilis, e, Adi. m. Compar. (in u. rationabilis), unvernünftig, Spät. – subst., irratiōnābilia, ium, n., unvernünftige Wesen, Lact. 2, 2, 17. – Bei guten lat. Schriftstellern (zB. Cels. prooem. p. 7, 1 D.) muß dafür irrationalis gelesen werden; s. Spalding Quint. 2, 16, 16.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > irrationabilis

  • 7 rationabilitas

    ratiōnābilitās, ātis, f. (rationabilis), die Vernünftigkeit, Vernunft, Mythogr. Lat. 3, 6, 16 u. spät. Eccl. – Apul. de dogm. Plat. 1, 13 jetzt rationabilem.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rationabilitas

  • 8 rationabiliter

    ratiōnābiliter, Adv. (rationabilis), vernunftgemäß, vernünftig (Ggstz. irrationabiliter), Macr. somn. Scip. 2, 11, 17. Ps. Apul. Ascl. 16; Apul. de Plat. 1, 8. Amm. 20, 4, 8. Lact. epit. 61, 17. Hieron. epist. 39, 5. Chalcid. Tim. 35 u.a. Isid. orig. 2, 24, 7. – Compar., Augustin. de peccat. merit. 1, 13.

    Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > rationabiliter

См. также в других словарях:

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»