-
1 recussus
1.rĕcussus, a, um, Part., from recutio.2.rĕcussus, ūs, m. [recutio], a striking back, a recoil, rebound (only in abl. sing.), Plin. 8, 53, 79, § 214; Fulg. Myth. praef. 1. -
2 recutio
recutere, recussi, recussus V -
3 recutio
rĕ-cŭtĭo, no perf., cussum, 3, v. a. [quatio], to strike back or backwards, to cause to rebound ( poet. and in post-Aug. prose):aequor penitus,
Val. Fl. 5, 167;jugum Christi, Aug. Civ. Dei, 2, 40: horrorem,
id. Conf. 8, 11: uteroque recusso Insonuere cavae cavernae, being caused to reverberate, * Verg. A. 2, 52:recussus somno,
aroused by shaking, startled, App. M. 5, p. 170, 27; 4, p. 153, 35.
См. также в других словарях:
ՄԱՅՐԻ 2 — ( ) NBH 2 0202 Chronological Sequence: Early classical, 6c ՄԱՅՐԻ. μάνδρα, κατοικητήριον, κατάδυσις spelunca, latibulum, recussus. որպէս Մորի. որջ, դադարք եւ բնակութիւն գազանաց յանտառս. *Եթէ տայցէ կարիւն առիւթու զձայն իւր ʼի մայրւոյ իւրմէ: Ո՞ւր են … հայերեն բառարան (Armenian dictionary)
