Перевод: со всех языков на английский

с английского на все языки

rĕcondĭtum

  • 1 reconditum

    rĕ-condo, dĭdi, dĭtum, 3, v. a., to put up again, put back again; to lay up, put or stow away, hoard; to shut up, close; to hide, conceal, bury, etc. (cf.: abscondo, occulo, retrudo, abdo).
    I.
    Lit.:

    gladium cruentatum in vaginam recondidit,

    put up again, sheathe, Cic. Inv. 2, 4, 14:

    gladium in vaginā,

    id. Cat. 1, 2, 4; cf. id. Inv. 2, 4, 14:

    cum Lepidus flammae vi e rogo ejectus recondi propter ardorem non potuisset,

    put back again, Plin. 7, 53, 54, § 186: reliquias (ciborum) aliquo, * Plaut. Stich. 1, 3, 78; cf.:

    uvas in amphoras,

    Col. 12, 16, 3:

    uvas in vasis,

    id. 12, 15 fin.:

    victum tectis,

    id. ib. prooem. §

    12: Caecubum,

    Hor. C. 3, 28, 2:

    opes aerario,

    Quint. 10, 3, 3:

    frumentum in annos,

    Col. 2, 20, 6: se, to bury one ' s self, Sen. Ep. 8, 1: se in locum, ex quo, etc., to hide one ' s self, Quint. 10, 3, 25:

    quod celari opus erat, habebant sepositum et reconditum,

    hid away, concealed, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24; cf.:

    nihil tam clausum neque tam reconditum,

    id. ib. 2, 4, 20, §

    40: recondita alia invenerunt,

    Liv. 8, 18:

    imo reconditus antro,

    Ov. M. 1, 583; cf.

    nube,

    id. ib. 3, 273:

    silvā,

    id. ib. 4, 339; Flor. 1, 13, 11 Duk. (cf. Liv. 5, 51, 9 Drak., and v. the foll.).— Poet.: oculos, to close again (opp. erigere), Ov. M. 4, 146: avidā recondidit alvo, hid, i. e. swallowed, id. ib. 12, 17; cf.: cum subito Triton ore recondit aquam, sucks in, i. q. absorbet, Prop. 2, 32 (3, 30), 16:

    ensem in pulmone,

    to bury, sheathe, plunge, Verg. A. 10, 387; so,

    gladium lateri,

    Ov. M. 12, 482. —
    II.
    Trop.:

    mens alia visa sic arripit, ut his statim utatur, alia recondit, e quibus memoria oritur,

    lays up, stores away, Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:

    verba, vultus in crimen detorquens recondebat,

    Tac. A. 1, 7 fin.;

    and, odia,

    id. ib. 1, 69 fin.:

    Venerem interius recondere,

    Verg. G. 3, 137:

    quos fama obscura recondit,

    id. A. 5, 302:

    voluptates,

    to keep secret, Tac. A. 4, 57:

    in hoc me recondidi... ut prodesse pluribus possem,

    went into retirement, Sen. Ep. 8, 1; cf.:

    penitus quicquid arcani apparo, id Herc. Oet. 478: praecepta mea reconde,

    Vulg. Prov. 7, 1.— Hence, rĕcondĭtus, a, um, P. a., put away, out of the way, hidden, concealed, retired, sequestered.
    A.
    Lit.:

    neque tabulis et signis propalam collocatis, sed his omnibus rebus constructis ac reconditis,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    quid Aegyptus? ut occulte latet! ut recondita est!

    id. Agr. 2, 16, 41; cf.

    locus,

    id. Verr. 2, 3, 89, § 207; so,

    saltus,

    Cat. 34, 11:

    venae auri argentique,

    deep-lying, concealed, Cic. N. D. 2, 39, 98:

    habemus senatus consultum, verum inclusum in tabulis, tamquam in vaginā reconditum,

    id. Cat. 1, 2, 4.— Subst.: rĕcondĭtum, i, n., a secret place, Plin. 33, 1, 6, § 25.— Plur.: rĕ-condĭta, ōrum, n., remote, sequestered places: Pergami in occultis ac reconditis templi, * Caes. B. C. 3, 105, 4.—
    B.
    Trop., hidden, profound, abstruse, recondite:

    litterae,

    Cic. N. D. 3, 16, 42; cf.:

    reconditae abstrusaeque res,

    id. Brut. 11, 44;

    and, reconditiora, opp. quae in promptu sunt,

    id. Ac. 2, 4, 10:

    artes,

    id. de Or. 1, 3, 8; cf. id. Off. 1, 27, 95:

    causae,

    Tac. Or. 28:

    reconditae exquisitaeque sententiae,

    profound, recondite, Cic. Brut. 97, 274: verba, unusual, August. ap. Suet. Aug. 86:

    (natura) speciem ita formavit oris, ut in eā penitus reconditos mores effingeret,

    concealed, hidden, Cic. Leg. 1, 9, 26; cf.:

    Quinctius naturā tristi ac reconditā fuit,

    of a reserved disposition, id. Quint. 18, 59.— Sup. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > reconditum

  • 2 recondita

    rĕ-condo, dĭdi, dĭtum, 3, v. a., to put up again, put back again; to lay up, put or stow away, hoard; to shut up, close; to hide, conceal, bury, etc. (cf.: abscondo, occulo, retrudo, abdo).
    I.
    Lit.:

    gladium cruentatum in vaginam recondidit,

    put up again, sheathe, Cic. Inv. 2, 4, 14:

    gladium in vaginā,

    id. Cat. 1, 2, 4; cf. id. Inv. 2, 4, 14:

    cum Lepidus flammae vi e rogo ejectus recondi propter ardorem non potuisset,

    put back again, Plin. 7, 53, 54, § 186: reliquias (ciborum) aliquo, * Plaut. Stich. 1, 3, 78; cf.:

    uvas in amphoras,

    Col. 12, 16, 3:

    uvas in vasis,

    id. 12, 15 fin.:

    victum tectis,

    id. ib. prooem. §

    12: Caecubum,

    Hor. C. 3, 28, 2:

    opes aerario,

    Quint. 10, 3, 3:

    frumentum in annos,

    Col. 2, 20, 6: se, to bury one ' s self, Sen. Ep. 8, 1: se in locum, ex quo, etc., to hide one ' s self, Quint. 10, 3, 25:

    quod celari opus erat, habebant sepositum et reconditum,

    hid away, concealed, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24; cf.:

    nihil tam clausum neque tam reconditum,

    id. ib. 2, 4, 20, §

    40: recondita alia invenerunt,

    Liv. 8, 18:

    imo reconditus antro,

    Ov. M. 1, 583; cf.

    nube,

    id. ib. 3, 273:

    silvā,

    id. ib. 4, 339; Flor. 1, 13, 11 Duk. (cf. Liv. 5, 51, 9 Drak., and v. the foll.).— Poet.: oculos, to close again (opp. erigere), Ov. M. 4, 146: avidā recondidit alvo, hid, i. e. swallowed, id. ib. 12, 17; cf.: cum subito Triton ore recondit aquam, sucks in, i. q. absorbet, Prop. 2, 32 (3, 30), 16:

    ensem in pulmone,

    to bury, sheathe, plunge, Verg. A. 10, 387; so,

    gladium lateri,

    Ov. M. 12, 482. —
    II.
    Trop.:

    mens alia visa sic arripit, ut his statim utatur, alia recondit, e quibus memoria oritur,

    lays up, stores away, Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:

    verba, vultus in crimen detorquens recondebat,

    Tac. A. 1, 7 fin.;

    and, odia,

    id. ib. 1, 69 fin.:

    Venerem interius recondere,

    Verg. G. 3, 137:

    quos fama obscura recondit,

    id. A. 5, 302:

    voluptates,

    to keep secret, Tac. A. 4, 57:

    in hoc me recondidi... ut prodesse pluribus possem,

    went into retirement, Sen. Ep. 8, 1; cf.:

    penitus quicquid arcani apparo, id Herc. Oet. 478: praecepta mea reconde,

    Vulg. Prov. 7, 1.— Hence, rĕcondĭtus, a, um, P. a., put away, out of the way, hidden, concealed, retired, sequestered.
    A.
    Lit.:

    neque tabulis et signis propalam collocatis, sed his omnibus rebus constructis ac reconditis,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    quid Aegyptus? ut occulte latet! ut recondita est!

    id. Agr. 2, 16, 41; cf.

    locus,

    id. Verr. 2, 3, 89, § 207; so,

    saltus,

    Cat. 34, 11:

    venae auri argentique,

    deep-lying, concealed, Cic. N. D. 2, 39, 98:

    habemus senatus consultum, verum inclusum in tabulis, tamquam in vaginā reconditum,

    id. Cat. 1, 2, 4.— Subst.: rĕcondĭtum, i, n., a secret place, Plin. 33, 1, 6, § 25.— Plur.: rĕ-condĭta, ōrum, n., remote, sequestered places: Pergami in occultis ac reconditis templi, * Caes. B. C. 3, 105, 4.—
    B.
    Trop., hidden, profound, abstruse, recondite:

    litterae,

    Cic. N. D. 3, 16, 42; cf.:

    reconditae abstrusaeque res,

    id. Brut. 11, 44;

    and, reconditiora, opp. quae in promptu sunt,

    id. Ac. 2, 4, 10:

    artes,

    id. de Or. 1, 3, 8; cf. id. Off. 1, 27, 95:

    causae,

    Tac. Or. 28:

    reconditae exquisitaeque sententiae,

    profound, recondite, Cic. Brut. 97, 274: verba, unusual, August. ap. Suet. Aug. 86:

    (natura) speciem ita formavit oris, ut in eā penitus reconditos mores effingeret,

    concealed, hidden, Cic. Leg. 1, 9, 26; cf.:

    Quinctius naturā tristi ac reconditā fuit,

    of a reserved disposition, id. Quint. 18, 59.— Sup. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > recondita

  • 3 recondo

    rĕ-condo, dĭdi, dĭtum, 3, v. a., to put up again, put back again; to lay up, put or stow away, hoard; to shut up, close; to hide, conceal, bury, etc. (cf.: abscondo, occulo, retrudo, abdo).
    I.
    Lit.:

    gladium cruentatum in vaginam recondidit,

    put up again, sheathe, Cic. Inv. 2, 4, 14:

    gladium in vaginā,

    id. Cat. 1, 2, 4; cf. id. Inv. 2, 4, 14:

    cum Lepidus flammae vi e rogo ejectus recondi propter ardorem non potuisset,

    put back again, Plin. 7, 53, 54, § 186: reliquias (ciborum) aliquo, * Plaut. Stich. 1, 3, 78; cf.:

    uvas in amphoras,

    Col. 12, 16, 3:

    uvas in vasis,

    id. 12, 15 fin.:

    victum tectis,

    id. ib. prooem. §

    12: Caecubum,

    Hor. C. 3, 28, 2:

    opes aerario,

    Quint. 10, 3, 3:

    frumentum in annos,

    Col. 2, 20, 6: se, to bury one ' s self, Sen. Ep. 8, 1: se in locum, ex quo, etc., to hide one ' s self, Quint. 10, 3, 25:

    quod celari opus erat, habebant sepositum et reconditum,

    hid away, concealed, Cic. Verr. 2, 4, 10, § 24; cf.:

    nihil tam clausum neque tam reconditum,

    id. ib. 2, 4, 20, §

    40: recondita alia invenerunt,

    Liv. 8, 18:

    imo reconditus antro,

    Ov. M. 1, 583; cf.

    nube,

    id. ib. 3, 273:

    silvā,

    id. ib. 4, 339; Flor. 1, 13, 11 Duk. (cf. Liv. 5, 51, 9 Drak., and v. the foll.).— Poet.: oculos, to close again (opp. erigere), Ov. M. 4, 146: avidā recondidit alvo, hid, i. e. swallowed, id. ib. 12, 17; cf.: cum subito Triton ore recondit aquam, sucks in, i. q. absorbet, Prop. 2, 32 (3, 30), 16:

    ensem in pulmone,

    to bury, sheathe, plunge, Verg. A. 10, 387; so,

    gladium lateri,

    Ov. M. 12, 482. —
    II.
    Trop.:

    mens alia visa sic arripit, ut his statim utatur, alia recondit, e quibus memoria oritur,

    lays up, stores away, Cic. Ac. 2, 10, 30; cf.:

    verba, vultus in crimen detorquens recondebat,

    Tac. A. 1, 7 fin.;

    and, odia,

    id. ib. 1, 69 fin.:

    Venerem interius recondere,

    Verg. G. 3, 137:

    quos fama obscura recondit,

    id. A. 5, 302:

    voluptates,

    to keep secret, Tac. A. 4, 57:

    in hoc me recondidi... ut prodesse pluribus possem,

    went into retirement, Sen. Ep. 8, 1; cf.:

    penitus quicquid arcani apparo, id Herc. Oet. 478: praecepta mea reconde,

    Vulg. Prov. 7, 1.— Hence, rĕcondĭtus, a, um, P. a., put away, out of the way, hidden, concealed, retired, sequestered.
    A.
    Lit.:

    neque tabulis et signis propalam collocatis, sed his omnibus rebus constructis ac reconditis,

    Cic. de Or. 1, 35, 161:

    quid Aegyptus? ut occulte latet! ut recondita est!

    id. Agr. 2, 16, 41; cf.

    locus,

    id. Verr. 2, 3, 89, § 207; so,

    saltus,

    Cat. 34, 11:

    venae auri argentique,

    deep-lying, concealed, Cic. N. D. 2, 39, 98:

    habemus senatus consultum, verum inclusum in tabulis, tamquam in vaginā reconditum,

    id. Cat. 1, 2, 4.— Subst.: rĕcondĭtum, i, n., a secret place, Plin. 33, 1, 6, § 25.— Plur.: rĕ-condĭta, ōrum, n., remote, sequestered places: Pergami in occultis ac reconditis templi, * Caes. B. C. 3, 105, 4.—
    B.
    Trop., hidden, profound, abstruse, recondite:

    litterae,

    Cic. N. D. 3, 16, 42; cf.:

    reconditae abstrusaeque res,

    id. Brut. 11, 44;

    and, reconditiora, opp. quae in promptu sunt,

    id. Ac. 2, 4, 10:

    artes,

    id. de Or. 1, 3, 8; cf. id. Off. 1, 27, 95:

    causae,

    Tac. Or. 28:

    reconditae exquisitaeque sententiae,

    profound, recondite, Cic. Brut. 97, 274: verba, unusual, August. ap. Suet. Aug. 86:

    (natura) speciem ita formavit oris, ut in eā penitus reconditos mores effingeret,

    concealed, hidden, Cic. Leg. 1, 9, 26; cf.:

    Quinctius naturā tristi ac reconditā fuit,

    of a reserved disposition, id. Quint. 18, 59.— Sup. and adv. do not occur.

    Lewis & Short latin dictionary > recondo

  • 4 reconditus

        reconditus adj. with comp.    [P. of recondo]<*> put away, out of the way, hidden, concealed, retired, sequestered: tabulae et signa: quid Aegyptus? ut recondita est!: senatūs consultum, inclusum in tabulis, tamquam in vaginā reconditum.— Plur n. as subst, sequestered places: in occultis ac reconditis templi, Cs.—Fig., hidden, profound, abstruse, recondite: res: reconditiora (opp. quae in promptu sunt): sententiae: ut in eā (specie oris) penitus reconditos mores effingere, an expression of the inmost character: naturā tristi ac reconditā esse, reserved.
    * * *
    recondita, reconditum ADJ
    hidden, concealed; abstruse, recherche

    Latin-English dictionary > reconditus

  • 5 re-condō

        re-condō didī, ditus, ere,    to put up again, put back, lay up, put away, hoard, shut up, close, hide, conceal, bury: gladium in vaginam, sheathe: in vaginā: Caecubum, H.: quod celari opus erat, habebant reconditum, kept hid: recondita alia invenerunt, L.: imo reconditus antro, O.: oculos, close again, O.: ensem in pulmone, plunge, V.— Fig., to store up, hide: mens alia recondit, e quibus memoria oritur: quos fama obscura recondit, i. e. whose names are unknown, V.

    Latin-English dictionary > re-condō

  • 6 ذات الوريقتين العويصة

    Dipetalonema reconditum

    Arabic-English Medical Dictionary > ذات الوريقتين العويصة

  • 7 aperio

    ăpĕrĭo, ĕrŭi, ertum, 4, v. a. ( fut. aperibo, Plaut. Truc. 4, 2, 50; Pompon. ap. Non. p. 506, 30) [ab-pario, to get from, take away from, i.e. to uncover, like the opp. operio, from obpario, to get for, to put upon, i. e. to cover; this is the old explanation, and is received by Corssen, Ausspr. I. p. 653; II. p. 410, and by Vanicek, p. 503], to uncover, make or lay bare.
    I.
    Lit.:

    patinas,

    Plaut. Ps. 3, 2, 51: apertae surae, Turp. ap. Non. p. 236, 16:

    apertis lateribus,

    Sisenn. ib. p. 236, 26:

    capite aperto esse,

    Varr. ib. p. 236, 25;

    p. 236, 28: ut corporis partes quaedam aperiantur,

    Cic. Off. 1, 35, 129:

    caput aperuit,

    id. Phil. 2, 31; Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 236, 20:

    capita,

    Plin. 28, 6, 17, § 60:

    aperto pectore,

    Ov. M. 2, 339; and poet. transf. to the person:

    apertae pectora matres,

    id. ib. 13, 688:

    ramum,

    Verg. A. 6, 406 al. — Trop., to make visible, to show, reveal, Liv. 22, 6:

    dispulsā nebulā diem aperuit,

    id. 26, 17 (cf. just before:

    densa nebula campos circa intexit): dies faciem victoriae,

    Tac. Agr. 38:

    lux aperuit bellum ducemque belli,

    Liv. 3, 15:

    novam aciem dies aperuit,

    Tac. H. 4, 29:

    his unda dehiscens Terram aperit,

    opens to view, Verg. A. 1, 107.—From the intermediate idea of making visible,
    II.
    Metaph.
    A.
    1.. To unclose, open: aperto ex ostio Alti Acheruntis, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:

    aperite aliquis ostium,

    Ter. Ad. 4, 4, 26; so id. Heaut. 2, 3, 35:

    forem aperi,

    id. Ad. 2, 1, 13:

    fores,

    id. Eun. 2, 2, 52; Ov. M. 10, 457; Suet. Aug. 82:

    januas carceris,

    Vulg. Act. 5, 19:

    fenestram,

    ib. Gen. 8, 6:

    liquidas vias,

    to open the liquid way, Lucr. 1, 373; so Verg. A. 11, 884:

    sucum venis fundere apertis,

    to pour out moisture from its open veins, Lucr. 5, 812:

    saccum,

    Vulg. Gen. 42, 27:

    os,

    ib. ib. 22, 28:

    labia, ib. Job, 11, 5: oculos,

    ib. Act. 9, 8:

    accepi fasciculum, in quo erat epistula Piliae: abstuli, aperui, legi,

    Cic. Att. 5, 11 fin.; so id. ib. 1, 13;

    6, 3: aperire librum,

    Vulg. Apoc. 5, 5; 20, 12:

    testamentum,

    Plin. 7, 52, 53, § 177 (cf.:

    testamentum resignare,

    Hor. Ep. 1, 7, 9); Suet. Caes. 83; id. Aug. 17:

    sigillum aperire,

    to break, Vulg. Apoc. 6, 3 al.:

    ferro iter aperiundum est,

    Sall. C. 58, 7:

    locum... asylum,

    to make it an asylum, Liv. 1, 8:

    subterraneos specus,

    Tac. G. 16:

    navigantibus maria,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    arbor florem aperit,

    id. 12, 11, 23, § 40 et saep.: aperire parietem, to open a wall, in order to put a door or window in it, Dig. 8, 2, 40: alicui oculos aperire, to give sight to (after the Heb.), Vulg. Joan. 9, 10; 9, 14 al.; so,

    aures aperire,

    to restore hearing to, ib. Marc. 7, 35.—
    2.
    Trop.:

    nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,

    Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10:

    multus apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6 fin.:

    tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit,

    id. Fam. 6, 11:

    philosophiae fontes,

    id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so,

    alicujus cor aperire,

    ib. ib. 16, 14: ventus [p. 136] incendio viam aperuit, Liv. 6, 2:

    occasionem ad invadendum,

    id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72:

    Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei,

    Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.— So of the new year, to open it, i.e. begin:

    annum,

    Verg. G. 1, 217:

    contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January),

    Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it:

    Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse,

    Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.— Poet.:

    fuste aperire caput,

    i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.—
    B.
    Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio);

    most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum,

    Liv. 42, 52; 42, 4:

    Syriam,

    Tac. A. 2, 70:

    omnes terras fortibus viris natura aperuit,

    id. H. 4, 64:

    novas gentes,

    id. Agr. 22:

    gentes ac reges,

    id. G. 1:

    Britanniam tamdiu clausam aperit,

    Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.:

    Eoas,

    id. 4, 352:

    pelagus,

    Val. Fl. 1, 169.—
    C.
    Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.:

    occulta quaedam et quasi involuta aperiri,

    Cic. Fin. 1, 9, 30:

    explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est,

    id. Or. 33, 116:

    alicui scripturas aperire,

    Vulg. Luc. 24, 32:

    tua probra aperibo omnia,

    Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae;

    hi partem aperient,

    Ter. Ad. prol. 23:

    non quo aperiret sententiam suam, sed etc.,

    Cic. de Or. 1, 18, 84:

    eo praesente conjurationem aperit,

    Sall. C. 40, 6:

    naturam et mores,

    id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4:

    lux fugam hostium aperuit,

    Liv. 27, 2:

    aperiri error poterat,

    id. 26, 10:

    casus aperire futuros,

    to disclose the future, Ov. M. 15, 559:

    futura aperit,

    Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character:

    tum coacti necessario se aperiunt,

    show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8:

    studio aperimur in ipso,

    Ov. A. A. 3, 371:

    exspectandum, dum se ipsa res aperiret,

    Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de:

    cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent,

    Liv. 44, 28:

    domino navis, quis sit, aperit,

    Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf.

    the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti,

    id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free.
    A.
    Lit.
    1.
    Without covering, open, uncovered (opp. tectus):

    naves apertae,

    without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed:

    locus,

    Caes. B. C. 3, 84.— Poet., of the sky, clear, cloudless:

    caelo invectus aperto,

    Verg. A. 1, 155:

    aether,

    id. ib. 1, 587:

    aperta serena prospicere,

    id. G. 1, 393.—
    2.
    Unclosed, open, not shut (opp. clausus):

    Janua cum per se transpectum praebet apertum,

    since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272:

    oculi,

    id. 4, 339:

    oculorum lumine aperto,

    id. 4, 1139 et saep.:

    nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 20:

    caelum patens atque apertum,

    id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693:

    vidit caelos apertos,

    Vulg. Marc. 1, 10:

    apertus et propatulus locus,

    Cic. Verr. 2, 4, 49:

    iter,

    Liv. 31, 2:

    apertior aditus ad moenia,

    id. 9, 28:

    campi,

    id. 38, 3:

    per apertum limitem (viae),

    Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285:

    fenestrae,

    Vulg. Dan. 6, 10:

    ostia,

    ib. ib. 13, 39:

    aequor,

    Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. — Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that which is open, free; an open, clear space:

    in aperto,

    Lucr. 3, 604:

    per apertum fugientes,

    Hor. C, 3, 12, 10:

    impetum ex aperto facerent,

    Liv. 35, 5:

    castra in aperto posita,

    id. 1, 33; so id. 22, 4:

    volantem in aperto,

    Plin. 10, 8, 9, § 22:

    in aperta prodeunt,

    id. 8, 32, 50, § 117:

    disjecit naves in aperta Oceani,

    Tac. A. 2, 23.—
    B.
    Trop.
    1.
    a.. Opp. to that which is concealed, covered, dark, open, clear, plain, evident, manifest, unobstructed:

    nam nihil aegrius est quam res secernere apertas ab dubiis,

    nothing is, indeed, more difficult than to separate things that are evident from those that are doubtful, Lucr. 4, 467; so id. 4, 596; 1, 915; 5, 1062:

    cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium conjecimus,

    Cic. Cat. 2, 1:

    simultates partim obscurae, partim apertae,

    id. Manil. 24:

    quid enim potest esse tam apertum tamque perspicuum?

    id. N. D. 2, 2, 4:

    quid rem apertam suspectam facimus?

    Liv. 41, 24:

    non furtim, sed vi aperta,

    id. 25, 24:

    apertus animi motus,

    Quint. 10, 3, 21:

    invidia in occulto, adulatio in aperto,

    Tac. H. 4, 4 et saep.—So, in rhet., of clear, intelligible discourse:

    multo apertius ad intellegendum est, si, etc.... apertam enim narrationem tam esse oportet quam, etc.,

    Cic. de Or. 2, 80, 328; cf. id. Inv. 1, 20.—Hence,
    b.
    Esp. as subst.: in aperto esse,
    (α).
    To be clear, evident, well known, notorious, en tôi phanerôi einai:

    ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto,

    Sall. J. 5, 3.—
    (β).
    To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space):

    agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat,

    there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1:

    hostes aggredi in aperto foret,

    id. H. 3, 56:

    vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus,

    id. Agr. 33.—
    2.
    Of character, without dissimulation, open, frank, candid:

    animus apertus et simplex,

    Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57:

    pectus,

    id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly.
    I.
    In gen.:

    tam aperte irridens,

    Ter. Phorm. 5, 8, 62:

    ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi,

    Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67:

    cum Fidenae aperte descissent,

    Liv. 1, 27:

    aperte quod venale habet ostendit,

    Hor. S. 1, 2, 83:

    aperte revelari,

    Vulg. 1 Reg. 2, 27:

    non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere,

    Tac. A. 11, 28:

    aperte adulari,

    Cic. Am. 26, 99:

    aperte mentiri,

    id. Ac. 2, 6, 18:

    aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est,

    Vulg. Lev. 13, 26.— Comp.:

    cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,

    Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11:

    ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent,

    Tac. A. 13, 1.— Sup.:

    hinc empta apertissime praetura,

    Cic. Verr. 1, 100:

    equite Romano per te apertissime interfecto,

    id. Har. Resp. 30:

    largiri,

    id. ib. 56:

    praedari,

    id. Verr. 1, 130.—
    II.
    Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve:

    nempe ergo aperte vis quae restant me loqui?

    Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49:

    aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis,

    Cic. ad Brut. 1, 5, 3:

    Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est?

    Ter. Eun. 5, 1, 3:

    narrare,

    id. Heaut. 4, 3, 24:

    scribere,

    Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.— Comp.:

    Planius atque apertius dicam,

    Cic. Rosc. Com. 14, 43:

    distinguere,

    Quint. 3, 6, 45.— Sup.:

    istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare,

    Cic. Verr. 2, 64, 156:

    aliquid apertissime ostendere,

    Quint. 5, 12, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > aperio

  • 8 aperte

    ăpĕrĭo, ĕrŭi, ertum, 4, v. a. ( fut. aperibo, Plaut. Truc. 4, 2, 50; Pompon. ap. Non. p. 506, 30) [ab-pario, to get from, take away from, i.e. to uncover, like the opp. operio, from obpario, to get for, to put upon, i. e. to cover; this is the old explanation, and is received by Corssen, Ausspr. I. p. 653; II. p. 410, and by Vanicek, p. 503], to uncover, make or lay bare.
    I.
    Lit.:

    patinas,

    Plaut. Ps. 3, 2, 51: apertae surae, Turp. ap. Non. p. 236, 16:

    apertis lateribus,

    Sisenn. ib. p. 236, 26:

    capite aperto esse,

    Varr. ib. p. 236, 25;

    p. 236, 28: ut corporis partes quaedam aperiantur,

    Cic. Off. 1, 35, 129:

    caput aperuit,

    id. Phil. 2, 31; Sall. H. Fragm. ap. Non. p. 236, 20:

    capita,

    Plin. 28, 6, 17, § 60:

    aperto pectore,

    Ov. M. 2, 339; and poet. transf. to the person:

    apertae pectora matres,

    id. ib. 13, 688:

    ramum,

    Verg. A. 6, 406 al. — Trop., to make visible, to show, reveal, Liv. 22, 6:

    dispulsā nebulā diem aperuit,

    id. 26, 17 (cf. just before:

    densa nebula campos circa intexit): dies faciem victoriae,

    Tac. Agr. 38:

    lux aperuit bellum ducemque belli,

    Liv. 3, 15:

    novam aciem dies aperuit,

    Tac. H. 4, 29:

    his unda dehiscens Terram aperit,

    opens to view, Verg. A. 1, 107.—From the intermediate idea of making visible,
    II.
    Metaph.
    A.
    1.. To unclose, open: aperto ex ostio Alti Acheruntis, Poët. ap. Cic. Tusc. 1, 16, 37:

    aperite aliquis ostium,

    Ter. Ad. 4, 4, 26; so id. Heaut. 2, 3, 35:

    forem aperi,

    id. Ad. 2, 1, 13:

    fores,

    id. Eun. 2, 2, 52; Ov. M. 10, 457; Suet. Aug. 82:

    januas carceris,

    Vulg. Act. 5, 19:

    fenestram,

    ib. Gen. 8, 6:

    liquidas vias,

    to open the liquid way, Lucr. 1, 373; so Verg. A. 11, 884:

    sucum venis fundere apertis,

    to pour out moisture from its open veins, Lucr. 5, 812:

    saccum,

    Vulg. Gen. 42, 27:

    os,

    ib. ib. 22, 28:

    labia, ib. Job, 11, 5: oculos,

    ib. Act. 9, 8:

    accepi fasciculum, in quo erat epistula Piliae: abstuli, aperui, legi,

    Cic. Att. 5, 11 fin.; so id. ib. 1, 13;

    6, 3: aperire librum,

    Vulg. Apoc. 5, 5; 20, 12:

    testamentum,

    Plin. 7, 52, 53, § 177 (cf.:

    testamentum resignare,

    Hor. Ep. 1, 7, 9); Suet. Caes. 83; id. Aug. 17:

    sigillum aperire,

    to break, Vulg. Apoc. 6, 3 al.:

    ferro iter aperiundum est,

    Sall. C. 58, 7:

    locum... asylum,

    to make it an asylum, Liv. 1, 8:

    subterraneos specus,

    Tac. G. 16:

    navigantibus maria,

    Plin. 2, 47, 47, § 122:

    arbor florem aperit,

    id. 12, 11, 23, § 40 et saep.: aperire parietem, to open a wall, in order to put a door or window in it, Dig. 8, 2, 40: alicui oculos aperire, to give sight to (after the Heb.), Vulg. Joan. 9, 10; 9, 14 al.; so,

    aures aperire,

    to restore hearing to, ib. Marc. 7, 35.—
    2.
    Trop.:

    nec ita claudenda est res familiaris, ut eam benignitas aperire non possit,

    Cic. Off. 2, 15, 54: amicitiae fores. id. Fam. 13, 10:

    multus apertus cursus ad laudem,

    id. Phil. 14, 6 fin.:

    tibi virtus tua reditum ad tuos aperuit,

    id. Fam. 6, 11:

    philosophiae fontes,

    id. Tusc. 1, 3, 6; id. Mil. 31, 85 et saep.: alicujus oculos aperire, to open one's eyes, make him discern (after the Heb.), Vulg. Gen. 3, 5; 3, 7; ib. Act. 26, 18; so,

    alicujus cor aperire,

    ib. ib. 16, 14: ventus [p. 136] incendio viam aperuit, Liv. 6, 2:

    occasionem ad invadendum,

    id. 4, 53; so id. 9, 27: si hanc fenestram aperueritis (i.e. if you enter upon the way of complaint), nihil aliud agi sinetis, Suet. Tib. 28 (cf. Ter. Heaut. 3, 1, 72:

    Quantam fenestram ad nequitiem patefeceris!): quia aperuisset gentibus ostium fidei,

    Vulg. Act. 14, 27; ib. Col. 4, 3.— So of the new year, to open it, i.e. begin:

    annum,

    Verg. G. 1, 217:

    contigit ergo privatis aperire annum (since the consul entered upon his office the first of January),

    Plin. Pan. 58, 4 Gierig and Schaef.—So also of a school, to establish, set up, begin, or open it:

    Dionysius tyrannus Corinthi dicitur ludum aperuisse,

    Cic. Fam. 9, 18; so Suet. Gram. 16; id. Rhet. 4.— Poet.:

    fuste aperire caput,

    i.e. to cleave, split the head, Juv. 9, 98.—
    B.
    Aperire locum (populum, gentes, etc.), to lay open a place, people, etc., i.e. to open an entrance to, render accessible (cf. patefacio);

    most freq. in the histt., esp. in Tacitus: qui aperuerint armis orbem terrarum,

    Liv. 42, 52; 42, 4:

    Syriam,

    Tac. A. 2, 70:

    omnes terras fortibus viris natura aperuit,

    id. H. 4, 64:

    novas gentes,

    id. Agr. 22:

    gentes ac reges,

    id. G. 1:

    Britanniam tamdiu clausam aperit,

    Mel. 3, 6, 4; Luc. 1, 465 Cort.:

    Eoas,

    id. 4, 352:

    pelagus,

    Val. Fl. 1, 169.—
    C.
    Transf. to mental objects, to disclose something unknown, to unveil, reveal, make known, unfold, to prove, demonstrate; or gen. to explain, recount, etc.:

    occulta quaedam et quasi involuta aperiri,

    Cic. Fin. 1, 9, 30:

    explicanda est saepe verbis mens nostra de quāque re atque involutae rei notitia definiendo aperienda est,

    id. Or. 33, 116:

    alicui scripturas aperire,

    Vulg. Luc. 24, 32:

    tua probra aperibo omnia,

    Plaut. Truc. 4, 2, 50: ne exspectetis argumentum fabulae;

    hi partem aperient,

    Ter. Ad. prol. 23:

    non quo aperiret sententiam suam, sed etc.,

    Cic. de Or. 1, 18, 84:

    eo praesente conjurationem aperit,

    Sall. C. 40, 6:

    naturam et mores,

    id. ib. 53 fin.; so id. ib. 45, 1; 47, 1; id. J. 33, 4:

    lux fugam hostium aperuit,

    Liv. 27, 2:

    aperiri error poterat,

    id. 26, 10:

    casus aperire futuros,

    to disclose the future, Ov. M. 15, 559:

    futura aperit,

    Tac. H. 2, 4.—So also, se aperire or aperiri, to reveal one's true disposition, character:

    tum coacti necessario se aperiunt,

    show themselves in their true light, Ter. And. 4, 1, 8:

    studio aperimur in ipso,

    Ov. A. A. 3, 371:

    exspectandum, dum se ipsa res aperiret,

    Nep. Paus. 3, 7; Quint. prooem. § 3.—Sometimes constr. with acc. and inf., a rel.-clause, or de:

    cum jam directae in se prorae hostes appropinquare aperuissent,

    Liv. 44, 28:

    domino navis, quis sit, aperit,

    Nep. Them. 8, 6; so id. Eum. 13, 3: de clementiā, Auct. ad Her. 2, 31.—In a gen. sense (freq. in epistt.) in Cic. Att. 5, 1, 2: de Oppio factum est, ut volui, et maxime, quod DCCC. aperuisti, you promised, i.e. that it should be paid to him (= ostendisti te daturum, Manut.); cf.

    the more definite expression: de Oppio bene curāsti, quod ei DCCC. exposuisti,

    id. ib. 5, 4, 3.—Hence, ăpertus, a, um, P. a.; pr., opened; hence, open, free.
    A.
    Lit.
    1.
    Without covering, open, uncovered (opp. tectus):

    naves apertae,

    without deck, Cic. Verr. 2, 5, 40; Liv. 31, 22 fin.; cf. id. 32, 21, 14: centum tectae naves et quinquaginta leviores apertae, et saep.; v. navis.—Also, without covering or defence, unprotected, exposed:

    locus,

    Caes. B. C. 3, 84.— Poet., of the sky, clear, cloudless:

    caelo invectus aperto,

    Verg. A. 1, 155:

    aether,

    id. ib. 1, 587:

    aperta serena prospicere,

    id. G. 1, 393.—
    2.
    Unclosed, open, not shut (opp. clausus):

    Janua cum per se transpectum praebet apertum,

    since this affords an open view through it, Lucr. 4, 272:

    oculi,

    id. 4, 339:

    oculorum lumine aperto,

    id. 4, 1139 et saep.:

    nihil tam clausum, neque tam reconditum, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 20:

    caelum patens atque apertum,

    id. Div. 1, 1 (diff. from 1.); so Ov. M. 6, 693:

    vidit caelos apertos,

    Vulg. Marc. 1, 10:

    apertus et propatulus locus,

    Cic. Verr. 2, 4, 49:

    iter,

    Liv. 31, 2:

    apertior aditus ad moenia,

    id. 9, 28:

    campi,

    id. 38, 3:

    per apertum limitem (viae),

    Tac. H. 3, 21; Ov. M. 1, 285:

    fenestrae,

    Vulg. Dan. 6, 10:

    ostia,

    ib. ib. 13, 39:

    aequor,

    Ov. M. 4, 527; so id. ib. 8, 165; 11, 555 et saep. — Poet., of a battle: nec aperti copia Martis Ulla fuit, an action in the open field, Ov. M. 13, 208.—Very freq. ăpertum, subst., that which is open, free; an open, clear space:

    in aperto,

    Lucr. 3, 604:

    per apertum fugientes,

    Hor. C, 3, 12, 10:

    impetum ex aperto facerent,

    Liv. 35, 5:

    castra in aperto posita,

    id. 1, 33; so id. 22, 4:

    volantem in aperto,

    Plin. 10, 8, 9, § 22:

    in aperta prodeunt,

    id. 8, 32, 50, § 117:

    disjecit naves in aperta Oceani,

    Tac. A. 2, 23.—
    B.
    Trop.
    1.
    a.. Opp. to that which is concealed, covered, dark, open, clear, plain, evident, manifest, unobstructed:

    nam nihil aegrius est quam res secernere apertas ab dubiis,

    nothing is, indeed, more difficult than to separate things that are evident from those that are doubtful, Lucr. 4, 467; so id. 4, 596; 1, 915; 5, 1062:

    cum illum ex occultis insidiis in apertum latrocinium conjecimus,

    Cic. Cat. 2, 1:

    simultates partim obscurae, partim apertae,

    id. Manil. 24:

    quid enim potest esse tam apertum tamque perspicuum?

    id. N. D. 2, 2, 4:

    quid rem apertam suspectam facimus?

    Liv. 41, 24:

    non furtim, sed vi aperta,

    id. 25, 24:

    apertus animi motus,

    Quint. 10, 3, 21:

    invidia in occulto, adulatio in aperto,

    Tac. H. 4, 4 et saep.—So, in rhet., of clear, intelligible discourse:

    multo apertius ad intellegendum est, si, etc.... apertam enim narrationem tam esse oportet quam, etc.,

    Cic. de Or. 2, 80, 328; cf. id. Inv. 1, 20.—Hence,
    b.
    Esp. as subst.: in aperto esse,
    (α).
    To be clear, evident, well known, notorious, en tôi phanerôi einai:

    ad cognoscendum omnia illustria magis magisque in aperto,

    Sall. J. 5, 3.—
    (β).
    To be easily practicable, easy, facile (the figure taken from an open field or space):

    agere memoratu digna pronum magisque in aperto erat,

    there was a greater inclination and a more open way to, Tac. Agr. 1:

    hostes aggredi in aperto foret,

    id. H. 3, 56:

    vota virtusque in aperto omniaque prona victoribus,

    id. Agr. 33.—
    2.
    Of character, without dissimulation, open, frank, candid:

    animus apertus et simplex,

    Cic. Fam. 1, 9; id. Off. 3, 13, 57:

    pectus,

    id. Lael. 26, 97. —Hence, ironically: ut semper fuit apertissimus, as he has always been very open, frank (for impudent, shameless), Cic. Mur. 35.—Hence, ăpertē, adv., openly, clearly, plainly.
    I.
    In gen.:

    tam aperte irridens,

    Ter. Phorm. 5, 8, 62:

    ab illo aperte tecte quicquid est datum, libenter accepi,

    Cic. Att. 1, 14, 4; id. Or. 12, 38; id. Am. 18, 67:

    cum Fidenae aperte descissent,

    Liv. 1, 27:

    aperte quod venale habet ostendit,

    Hor. S. 1, 2, 83:

    aperte revelari,

    Vulg. 1 Reg. 2, 27:

    non jam secretis colloquiis, sed aperte fremere,

    Tac. A. 11, 28:

    aperte adulari,

    Cic. Am. 26, 99:

    aperte mentiri,

    id. Ac. 2, 6, 18:

    aperte pugnare, id. ap. Aquil. Rom. 10: aperte immundus est,

    Vulg. Lev. 13, 26.— Comp.:

    cum ipsum dolorem hic tulit paulo apertius,

    Cic. Planc. 34; id. Att. 16, 3, 5; Curt. 6, 1, 11:

    ab his proconsuli venenum inter epulas datum est apertius quam ut fallerent,

    Tac. A. 13, 1.— Sup.:

    hinc empta apertissime praetura,

    Cic. Verr. 1, 100:

    equite Romano per te apertissime interfecto,

    id. Har. Resp. 30:

    largiri,

    id. ib. 56:

    praedari,

    id. Verr. 1, 130.—
    II.
    Esp. of what is set forth in words or writing, plainly, clearly, freely, without reserve:

    nempe ergo aperte vis quae restant me loqui?

    Ter. And. 1, 2, 24; id. Phorm. 4, 3, 49:

    aperte indicat (lex) posse rationem habere non praesentis,

    Cic. ad Brut. 1, 5, 3:

    Non tu istuc mihi dictura aperte es, quicquid est?

    Ter. Eun. 5, 1, 3:

    narrare,

    id. Heaut. 4, 3, 24:

    scribere,

    Cic. Fam. 5, 7, 3; Quint. 1, 5, 43.— Comp.:

    Planius atque apertius dicam,

    Cic. Rosc. Com. 14, 43:

    distinguere,

    Quint. 3, 6, 45.— Sup.:

    istius injurias quam apertissime vobis planissimeque explicare,

    Cic. Verr. 2, 64, 156:

    aliquid apertissime ostendere,

    Quint. 5, 12, 11.

    Lewis & Short latin dictionary > aperte

  • 9 inauditus

    1.
    ĭnaudītus, a, um, Part., from inaudio.
    2.
    ĭn-audītus, a, um, adj., unheard.
    I.
    (On account of its novelty or strangeness.) Unheard-of, unusual, strange, new (freq. and class.;

    a favorite word of Cic.): nihil dicam reconditum, nihil aut inauditum vobis aut cuiquam novum,

    Cic. de Or. 1, 31, 137; cf. id. Rep. 2, 12:

    quod nobis inauditum est,

    Quint. 1, 6, 9:

    novum est, non dico inusitatum, verum omnino inauditum,

    Cic. Caecin. 13, 36; cf. id. Vatin. 14, 33:

    novum crimen et ante hunc diem inauditum,

    id. Leg. 1, 1:

    insignis quaedam, inaudita, nova magnitudo animi,

    id. Sest. 39, 85:

    incredibilis atque inaudita gravitas,

    id. Balb. 5, 13:

    modus et inauditus et incredibilis,

    Quint. 7, 6, 11: novellas et inauditas sectas veteribus religionibus opponere, Mos. et Rom. Leg. Coll. 15, 3, 3; cf. § 7.— Comp.:

    hominum nescias invisitatius an inauditius genus,

    Jul. Val. Rer. Gest. Alex. 3, 14.—
    II.
    Unheard (of an accused person), without a hearing (only post-Aug.):

    inauditus et indefensus,

    Tac. A. 2, 77; 4, 11; cf.:

    inauditos et innoxios relegavit,

    Suet. Claud. 38; id. Galb. 14; id. Vit. 14; Just. 22, 2 fin.;

    also of the cause or defence of the accused: neque inaudita causa quemquam damnari, etc.,

    Dig. 48, 17, 1.—
    * III.
    Without hearing:

    alia (animalia) gignuntur aut inodora inauditave,

    Gell. 7, 6, 1 (al. inauritave).

    Lewis & Short latin dictionary > inauditus

  • 10 includo

    in-clūdo, si, sum, 3, v. a. [claudo], to shut up, shut in, confine, enclose, imprison, keep in (class.).—Constr. with in and abl., in and acc., rarely with the simple abl., dat., or absol.
    I.
    Lit.
    (α).
    With in and abl.:

    habemus senatusconsultum inclusum in tabulis, tamquam in vagina reconditum,

    Cic. Cat. 1, 2, 4:

    armatos in cella Concordiae,

    id. Phil. 3, 12, 31:

    in uno cubiculo,

    id. Verr. 2, 2, 53, § 133:

    in curia,

    id. Att. 6, 1, 6; 6, 2, 8:

    omne animal in mundo intus,

    id. Univ. 10:

    dum sumus inclusi in his compagibus corporis,

    id. de Sen. 21, 77:

    consule in carcere incluso,

    id. Att. 2, 1, 8; cf.:

    avis inclusa in cavea,

    id. Div. 2, 35, 73; cf.:

    (Animus) inclusus in corpore,

    id. Rep. 6, 26:

    veriti, ne includerentur vento in hostium orā,

    weather-bound on the coast, Liv. 37, 24, 9.—
    (β).
    With in and acc.:

    aliquem in custodias,

    Cic. Verr. 2, 5, 55, § 144:

    aliquem in carcerem,

    Liv. 38, 59 fin.
    (γ).
    With the simple abl.:

    inclusi parietibus,

    Cic. Rep. 3, 9; cf.:

    aliquem carcere,

    Liv. 38, 60, 6:

    vim terrae cavernis,

    Cic. Div. 1, 36, 79; id. de Sen. 15, 51:

    inclusus caveā,

    Ov. Ib. 521:

    minora castra inclusa majoribus,

    Caes. B. C. 3, 66, 5; cf. id. ib. 3, 67 fin.:

    grandes zmaragdos auro,

    i. e. to set, Lucr. 4, 1127; cf.:

    suras auro,

    to sheathe, Verg. A. 11, 488; 12, 430:

    inclusus carcere nassae,

    caught, Juv. 12, 123.—
    (δ).
    With dat.:

    corpora furtim Includunt caeco lateri,

    Verg. A. 2, 19:

    publicae custodiae aliquem,

    Val. Max. 4, 6, ext. 3.—
    (ε).
    Absol., or with acc.:

    inclusum atque abditum latere in occulto,

    Cic. Rab. Perd. 7, 21:

    fila numerata porri,

    Juv. 14, 133:

    intrat positas inclusa per aequora moles,

    id. 12, 75:

    pars Heracleae incluserunt sese,

    Liv. 36, 17, 9;

    for which: Aetolorum utraeque manus Heracleam sese incluserunt,

    id. 36, 16, 5:

    si quis alienum hominem aut pecudem incluserit et fame necaverit,

    Gai. Inst. 3, 219.— Poet.:

    huc aliena ex arbore germen Includunt,

    ingraft, Verg. G. 2, 76. —
    B.
    Transf.
    1.
    To obstruct, hinder, stop up (rare, and mostly post-Aug.):

    dolor includit vocem,

    Cic. Rab. Post. 17, 48:

    consuli primo tam novae rei admiratio incluserat vocem,

    Liv. 2, 2, 8:

    spiritum,

    id. 21, 58, 4; Plin. 11, 37, 84, § 209:

    lacrimas (dolor),

    Stat. Th. 12, 318:

    os alicui insertā spongiā, Sen. de Ira, 3, 10: post inclusum volatum,

    Pall. 1, 26, 1; cf. 7, 5, 4.—
    2.
    To bound, limit:

    Asiam in duas partes Agrippa divisit: unam inclusit ab oriente Phrygia... alteram determinavit ab oriente Armenia minore, etc.,

    Plin. 5, 27, 28, § 102. —
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to include, enclose, insert in any thing.
    (α).
    With in and abl.:

    qua de re agitur illud, quod multis locis in jurisconsultorum includitur formulis,

    Cic. Brut. 79, 275:

    similem sui speciem in clipeo Minervae,

    id. Tusc. 1, 15, 34:

    animorum salus inclusa in ipsa est,

    id. ib. 4, 27, 58.—
    (β).
    With in and acc.:

    in hujus me tu consilii societatem tamquam in equum Trojanum cum principibus includis?

    Cic. Phil. 2, 13, 32:

    quam (opinationem) in omnes definitiones superiores inclusimus,

    id. Tusc. 4, 7, 15; id. Att. 13, 19, 3:

    eos in eam formam,

    id. Or. 5, 19: [p. 924] orationem in epistulam, id. Att. 1, 16, 10; id. Q. Fr. 1, 7, 24.—
    (γ).
    With abl. (freq. in Liv.):

    illa quae mihi sunt inclusa medullis,

    Cic. Att. 15, 4, 3; cf. Liv. 36, 17, 11; 6, 8, 9:

    oratio libro inclusa,

    id. 45, 25, 3:

    verba versu includere,

    Cic. de Or. 3, 48, 184:

    si aperias haec, quae verbo uno inclusa erant,

    Quint. 8, 3, 68; 12, 10, 66:

    antiquo me includere ludo quaeris,

    Hor. Ep. 1, 1, 3.—
    (δ).
    With dat.: topothesian quam postulas, includam orationi meae, Cic. Att. 1, 13, 5; cf. Liv. 45, 25, 3:

    quas aureae armillae inclusas gestavit,

    Suet. Ner. 6 fin.:

    portae,

    Val. Max. 5, 6, 3.—
    (ε).
    With adv. of place:

    intus inclusum periculum est,

    Cic. Cat. 2, 5, 11.—
    B.
    In partic.
    1.
    Of time, to close, finish, end ( poet. and in post-Aug. prose):

    sic nobis, qui nunc magnum spiramus amantes, Forsitan includet crastina fata dies,

    Prop. 2, 15 (3, 7), 54; cf. Sil. 13, 686:

    tempora quae semel Notis condita fastis Inclusit (= consignavit), volucris dies,

    Hor. C. 4, 13, 16; so,

    hujus actionem (vespera),

    Plin. Ep. 2, 11, 18:

    mellationem idibus Nov. fere,

    Plin. 11, 16, 15, § 42:

    omnes potiones aqua frigida,

    Cels. 1, 8 fin.
    2.
    To restrain, control:

    adversus imperatorem, nullis neque temporis nec juris inclusum angustiis,

    Liv. 24, 8, 7.

    Lewis & Short latin dictionary > includo

  • 11 obculo

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > obculo

  • 12 occulo

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occulo

  • 13 occulta

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occulta

  • 14 occultim

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occultim

  • 15 occultum

    occŭlo ( obc-), cŭlŭi, cultum, 3 ( plup. sync. occulerat, Val. Fl. 2, 280), v. a. [obcolo], to cover, cover over (syn.: tego, condo, celo, abdo).
    I.
    In gen. (very rare): terra occulit caput, Enn. ap. Paul. ex Fest. p. 375 Müll. (Trag. v. 141 Vahl.):

    virgulta multā terrā,

    Verg. G. 2, 346.—
    II.
    In partic., to cover up, hide, conceal (class.; esp. in the P. a.; v. in the foll.):

    vitia corporis fuco,

    Plaut. Most. 1, 3, 118:

    vulnera,

    Cic. Att. 5, 15, 2:

    (feminae) parietum umbris occuluntur,

    are kept concealed, id. Tusc. 2, 15, 36:

    hastatos,

    Liv. 33, 1:

    se silvā,

    id. 25, 8, 5:

    classem in convexo nemorum sub rupe,

    Verg. A. 1, 310:

    caligine terras,

    Ov. M. 1, 600:

    puncta argumentorum,

    Cic. de Or. 2, 41, 77:

    narratum ab iis,

    to keep secret, conceal, Tac. A. 3, 16:

    vitia,

    Quint. 12, 8, 10.— Absol.:

    si quis et imprudens aspexerit, occulat ille,

    Tib. 1, 2, 37.—
    * B.
    Of burying: occultum efferre significat sub terram ferre, ponere, Paul. ex Fest. p. 205 Müll.—Hence, occultus (archaic orthogr. OQVOLTVS, S. C. Bacch.;

    scanned ŏccultus,

    Plaut. Trin. 3, 2, 39; 86; id. Capt. 1, 1, 15; cf. Brix, Trin. Einleit. p. 14 Ritschl ad Plaut. Trin. l. l. ed. 2), a, um, P. a., hidden, concealed, secret (freq. and class.;

    syn. abditus): hi saltem in occultis locis prostant, vos in foro ipso,

    Plaut. Curc. 4, 2, 21:

    res occultae et penitus abditae,

    Cic. N. D. 1, 19, 49:

    occultiores insidiae,

    id. Verr. 2, 1, 15, § 39:

    occultior atque tectior cupiditas,

    id. Rosc. Am. 36, 104:

    si quid erit occultius et reconditum,

    id. Fam. 11, 21, 5:

    cum res occultissimas aperueris in lucemque protuleris,

    id. Ac. 2, 19, 62:

    per occultos calles,

    Verg. A. 9, 383:

    via,

    id. ib. 3, 695:

    nota,

    Ov. A. A. 3, 630:

    sapor,

    Verg. G. 3, 397:

    crescit, occulto velut arbor aevo, Fama Marcelli,

    from an obscure, remote age, Hor. C. 1, 12, 45:

    res,

    i. e. the hidden laws of nature, Lucr. 1, 145; 424; Cic. Ac. 1, 4, 15 sq.; 2, 41, 127; id. Fin. 3, 11, 37; 4, 7, 18 al.:

    occulti miranda potentia fati,

    Juv. 7, 200.—
    b.
    Of persons, close, reserved, secret, not open:

    si me astutum et occultum lubet fingere,

    Cic. Fam. 3, 10, 8:

    ab occultis cavendum hominibus consultisque,

    Liv. 25, 16, 4; Tac. A. 6, 51.—With gen.:

    occultus odii,

    dissembling his hate, Tac. A. 4, 7.—
    (β).
    Occultus, adverbially for occulte, in secret, secretly (Tacitean):

    qui ejusmodi preces occulti illuderent,

    Tac. A. 3, 29; 4, 12:

    patris mei amicitias non occulti ferunt,

    id. ib. 4, 40.—
    C.
    Neutr. as subst.
    1.
    oc-culta, ōrum, plur., secret things or places, secrets:

    servi, quibus occulta creduntur,

    Cic. Cael. 23, 57:

    cui fervens Aestuat occultis animus semperque tacendis,

    Juv. 3, 50. —With gen.:

    occulta saltuum scrutari,

    Tac. A. 1, 61:

    occulta conjurationis retexere,

    id. ib. 15, 74:

    occulta cordis,

    Vulg. 1 Cor. 14, 25:

    hominum,

    id. Rom. 2, 16:

    ab occultis meis,

    from my secret sins, id. Psa. 18, 13.—
    2.
    Sing.: occultum, i, n., secrecy, only in adverb. phrases, in occulto; per occultum; ex occulto, in secret, secretly: SACRA IN OQVOLTOD NE QVIQVAM FECISE VELET, S. C. Bacch.: in occulto mussabant, Enn. Ann. ap. Paul. ex Fest. p. 144 Müll. (Ann. v. 185 Vahl.): Plaut. Trin. 3, 2, 86:

    stare in occulto,

    Cic. Clu. 28, 78: per occultum (post-Aug.), Tac. [p. 1252] A. 6, 7; 4, 71 fin.; 5, 4; Claud. Cons. Mall. Theod. 124:

    ex occulto,

    from a place of concealment, secret place, Ter. Eun. 4, 7, 17:

    Jugurtha ex occulto repente nostros invadit,

    Sall. J. 59, 2.—Hence, secretly:

    ex occulto intervenire,

    Cic. Clu. 16, 47.—Hence, adv., in three forms: occultē (class.), occultō (ante-class.), and occultim (post-class.), in concealment, in secret, secretly, privately.
    (α).
    Form occulte:

    neque id occulte fert,

    does not keep it secret, makes no secret of it, does not conceal it, Ter. Ad. 3, 2, 30:

    ea nunc occulte cuniculis oppugnatur,

    Cic. Agr. 1, 1, 1:

    proficisci,

    Caes. B. C. 1, 66:

    inter se constituere aliquid,

    id. B. G. 7, 83:

    labitur occulte,

    Ov. M. 10, 519:

    nec clam illud occulteque factum est,

    Plin. 36, 2, 2, § 6.—
    (β).
    Form occulto, Afran. ap. Charis. p. 186 P. (Com. Rel. v. 295 Rib.).—
    * (γ).
    Form occultim:

    reptare,

    Sol. 4.—
    b.
    Comp.:

    conari occultius,

    Cic. Deiot. 6, 18:

    erant praeterea complures paulo occultius consilii hujus participes,

    Sall. C. 17, 5: Quint. 9, 4, 21.— Sup.:

    quam potuit occultissime reliquas cohortes duxit,

    Caes. B. C. 3, 67:

    castra quam potest occultissime locat,

    Liv. 9, 2; Sall. J. 91, 3;

    for which maxime occulte,

    Sall. J. 35, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > occultum

  • 16 promo

    prōmo, mpsi (msi), mptum (mtum), 3, v. a. [pro-emo], to take, give, or bring out or forth, to produce (freq. and class.; syn.: profero, effero)
    I.
    Lit.:

    si quid tibi opus erit promptu, promito,

    Plaut. Cist. 1, 1, 113: Pa. Prompsisti tu illi vinum? Lu. Non prompsi, id. Mil. 3, 2, 16:

    pecuniam ex aerario,

    Cic. Verr. 2, 3, 84, § 195:

    signa ex aerario prompta,

    Liv. 3, 69 fin.:

    medicamenta de narthecio,

    Cic. Fin. 2, 7, 22:

    aurum ex armario,

    id. Cael. 21, 52:

    libros inde,

    id. Fin. 3, 2, 7:

    vina dolio,

    Hor. Epod. 2, 47:

    promptum vagina pugionem,

    Tac. A. 15, 54 aliquid in usus, Col. 2, 10, 16: se, to come forth or out:

    laetique cavo se robore promunt,

    Verg. A. 2, 260:

    vites promunt se,

    put forth, shoot out, Col. 3, 12, 1.—
    II.
    Trop.
    A.
    In gen., to bring, put, or draw forth est aliquid, quod non ex usu forensi...sit promendum et assumendum, Cic. de Or 1, 14, 59:

    loci, e quibus argumenta promuntur,

    id. Top. 2, 7:

    nunc promenda tibi sunt consilia,

    id. Att. 9, 18, 2:

    promere et exercere justitiam,

    Plin. Ep. 1, 10, 10:

    nunc illas promite vires,

    Verg. A. 5, 191.—
    B.
    In partic., to bring to light, disclose, utter, tell, express, relate, etc.: percuntanti promere omnia. Plaut. As. 1, 1, 10:

    rerum ordinem,

    Vell. 2, 48, 6:

    magnificam orationem de semet ipso prompsit,

    Tac. H. 2, 90. verba, quae sensum animi nostri optime promunt, Quint. 8 praef. §

    32: animi voluntatem,

    id. 12, 10, 40: promere aliquid loquendo, id. 2, 16, 15:

    quid ipse sim secutus promam,

    id. 7, 1, 3: qui pueris utile carmen prompturus est, wishes to publish, App. Flor. p 358 med.; cf.:

    insignem attenuat deus, Obscura promens,

    raising into notice, Hor. C. 1, 34, 14.—Hence, promp-tus ( promtus), a, um, P. a., prop. brought to light, exposed to view; hence,
    A.
    Visible, apparent, evident, manifest (rare but class.): inimicitiam atque amicitiam in frontem promptam gero, Enn. ap. Gell. 19, 8, 6 (Trag. v 8 Vahl.):

    aliud clausum in pectore, aliud promptum in linguā habere,

    Sall. C. 10, 5:

    tametsi hoc minime latet, quod ita promptum et propositum est, ut, etc.,

    Cic. Rosc. Am 40, 118 prompta et aperta, id. Fin. 1, 9, 30:

    eminentia et prompta,

    id. de Or. 3, 57, 215:

    consilia, locos, prompta, occulta noverat,

    Tac. A. 2, 20.— Sup.:

    nihil se tam clausum neque tam reconditum posse habere, quod non istius cupiditati apertissimum promptissimumque esset,

    Cic. Verr. 2, 4, 20, § 42.—
    B.
    Transf.
    1.
    At hand, i. e. prepared, ready, quick, prompt, inclined or disposed to or for any thing = paratus, expeditus.
    (α).
    Absol.:

    laudat promptos, segniores castigat,

    Caes. B. C. 1, 3:

    promptissimus homo,

    Cic. Verr. 2, 4, 17, § 37:

    cetera, quae tibi a multis prompta esse certo scio, a me sunt paratissima,

    id. Fam. 4, 13, 6:

    fidem alicui promptam expositamque praebere,

    id. Caecin. 27, 78:

    quorum cognoverat promptam audaciam,

    Sall. C. 32, 2:

    quod cuique promptum, arma, equos, aurum offerentes,

    Tac. A. 1, 71:

    sagittae,

    Ov. M. 3, 188:

    prompta et profluens eloquentia,

    Tac. A. 13, 3.— Sup., Just. 22, 2, 12.—
    (β).
    With ad or in aliquid (rarely in aliquū re):

    ad bella suscipienda Gallorum aiacer et promptus est animus,

    Caes. B. G. 3, 19 fin.:

    animus ad defendendam rem publicam, Cic Fam. 3, 11, 4. esse animo prompto ad jocandum,

    id. Q. Fr. 2, 13, 1:

    homines ad vim prompti, ad seditionem parati,

    id. Agr 2, 30, 82:

    paratior ad usum forensem promptiorque esse,

    id. Div. in Caecil. 13, 41:

    promptiores ad nostra pericula,

    id. Off. 1, 24, 83:

    promptus ad lacessendum certamen, Liv 44, 4, 2: ad injurias vicinorum,

    Just. 23, 1, 3:

    promptus in pavorem,

    Tac. A. 15, 25 fin.:

    in adulationes,

    id. ib. 15, 61: in latrocinia, Flor 4, 12, 10; cf. in comp.:

    promptior in spem,

    Tac. Agr. 35 fin.; and in sup.:

    Dalmatae in latrocinia promptissimi, Flor 4, 12, 10: celeritas prompta et parata in agendo,

    Cic. Brut. 42, 154:

    in rebus gerendis promptus,

    Nep. Them. 1, 4.—
    (γ).
    With pro or adversus (very rare):

    utemini nobis etiam promptioribus pro patriā,

    Liv. 22, 59, 11:

    promptus adversus insontes,

    Tac. A. 6, 48 fin.
    (δ).
    With abl.:

    non promptus ingenio,

    Liv. 4, 3:

    linguā promptus,

    id. 2, 45 fin.; cf.:

    sermone promptus,

    Tac. H. 2, 86:

    promptus audaciā,

    id. A. 1, 57; 14, 40:

    promptus animo,

    id. ib. 14, 58.— Comp.:

    haud quisquam manu promptior erat,

    Liv. 2, 56:

    promptior linguā quam manu,

    Sall. J. 44, 1.—
    (ε).
    With gen.:

    promptus animi,

    Tac. H. 2, 23.— Sup.:

    belli promptissimos delegebant, Sall. Fragm. ap. Arus Mess. (H. 2, 13 Dietsch): Plato veritatis omnibus exhibendae promptissimus,

    Gell. 10, 22, 1.—
    (ζ).
    With dat. (rare except in Tacitus):

    promptus libertati aut ad mortem animus,

    Tac. A. 4, 46:

    seditioni,

    id. ib. 1, 48:

    cuicumque fiagitio,

    id. ib. 15, 45:

    ultioni,

    id. ib. 11, 32:

    nullam gentem promptiorem veniae dandae fuisse,

    Liv. 25, 16, 12. —
    (η).
    With inf. ( poet.):

    promptus metuenda pati,

    Luc. 7, 105:

    scis ipse, quam promptae superos incessere Thebae,

    Stat. Th. 7, 209.—
    b.
    In gen., brave, courageous: maxime vellem, rem publicam in periculis a promptissumo quoque defendi, Sall. Or. Phil. cont. Lep. (H. 1, 48 Dietsch); Tac. Agr. 3; id. H. 2, 25; 3, 69.—
    2.
    Easy, practicable:

    facilis et prompta defensio,

    Cic. de Or. 1, 56, 237:

    moenia haudquaquam prompta oppugnanti,

    Liv. 23, 1 fin.:

    regnum,

    Just. 29, 2, 5:

    expugnatio,

    Tac. A. 1, 68:

    possessio,

    id. ib. 2, 5:

    aditus, obvia comitas,

    id. ib. 2, 2 fin.:

    promptissima mortis via,

    id. ib. 16, 17: promptum est, with inf., it is easy: sed nec mihi dicere promptum, Nec facere est illi, Ov M. 13, 10; Tac. A. 15, 41.—Hence, adv.: promptē (perh. not ante-Aug.).
    1.
    Readily, quickly, without delay, willingly, promptly:

    dare operam,

    Tac. A. 15, 52: distribuere pecuniam legatis, Val. Max. 4, 3, 9.— Comp.:

    promptius adversari,

    Tac. A. 2, 38:

    dirumpere imagines (opp. cunctanter),

    id. H. 1, 55.— Sup.:

    promptissime adesse alicui,

    Plin. Ep. 4, 17, 11.—
    2.
    Easily:

    promptius expediam,

    Juv. 10, 220:

    victoria promptissime licentiam sumministrat,

    Val. Max. 6, 5, 1.

    Lewis & Short latin dictionary > promo

  • 17 sepono

    sē-pōno, pŏsŭi, pŏsĭtum, 3 ( part. perf. sync. sepostus, Sil. 8, 378; 17, 281; but, sepositus, Hor. S. 2, 6, 84), v. a., to lay apart or aside; to put by, separate, pick out, select, etc. (class.; not in Cæs.; syn.: sejungo, segrego, recondo).
    I.
    Lit.
    A.
    In gen.:

    seponi et occultari,

    Cic. Att. 11, 24, 2; cf.:

    aliquid habere sepositum et reconditum,

    id. Verr. 2, 4, 10, § 23; so (with conditus) id. Div. 2, 54, 112; cf.:

    ornamenta seposita (for which, just before, recondita),

    id. de Or. 1, 35, 162:

    id ego ad illud fanum (sc. ornandum) sepositum putabam,

    id. Att. 15, 15, 3:

    captivam pecuniam in aedificationem templi,

    Liv. 1, 53, 3:

    primitias magno Jovi,

    Ov. F. 3, 730:

    nonnullos ex principibus legit ac seposuit ad pompam,

    Suet. Calig. 47:

    se et pecuniam et frumentum in decem annos seposuisse,

    Liv. 42, 52, 12:

    sors aliquem seponit ac servat, qui cum victore contendat,

    Plin. Ep. 8, 14, 21:

    interesse pugnae imperatorem an seponi melius foret, dubitavere,

    to place himself at a distance, withdraw, Tac. H. 2, 33:

    de mille sagittis Unam seposuit,

    picked out, selected, Ov. M. 5, 381.—
    B.
    In partic., to send into banishment, to banish, exile (post-Aug.; cf.

    relego): aliquem a domo,

    Tac. A. 3, 12:

    aliquem in provinciam specie legationis,

    id. H. 1, 13 fin.:

    aliquem in secretum Asiae,

    id. ib. 1, 10:

    in insulam,

    id. ib. 1, 46 fin.; 1, 88; 2, 63; id. A. 4, 44; Suet. Aug. 65; id. Tib. 15; id. Oth. 3; id. Tit. 9.—
    II.
    Trop., to lay or set aside mentally:

    id quod primum se obtulerit,

    Quint. 7, 1, 27.—
    B.
    To set apart, assign, appropriate, reserve, for any purpose, etc.:

    ut alius aliam sibi partem, in quā elaboraret, seponeret,

    Cic. de Or. 3, 33, 132:

    sibi ad eam rem tempus,

    to fix, id. Or. 42, 143; cf.:

    quod temporis hortorum aut villarum curae seponitur,

    Tac. A. 14, 54:

    materiam senectuti seposui,

    have set apart, reserved for my old age, id. H. 1, 1:

    seposuit Aegyptum,

    he sequestered Egypt, made it forbidden ground, id. A. 2, 59 fin.:

    sepositus servilibus poenis locus,

    id. ib. 15, 60:

    quā de re sepositus est nobis locus,

    made it a special division of the subject, Quint. 1, 10, 26.—
    C.
    To remove, take away from others, exclude, select, etc.: Jovem diffusum nectare curas Seposuisse graves, had laid aside, i. e. had discarded for a while, Ov. M. 3, 319:

    (Graecos) seposuisse a ceteris dictionibus eam partem dicendi, quae, etc.,

    to have separated, Cic. de Or. 1, 6, 22:

    ratio suadendi ab honesti quaestione seposita est,

    Quint. 12, 2, 16.— Poet. with simple abl.: si modo Scimus inurbanum lepido seponere dicto, to separate, i. e. distinguish, Hor. A. P. 273.—Hence, sē-pŏsĭtus, a, um, P. a. (only poet. and rare).
    A.
    Distant, remote, = remotus:

    fons,

    Prop. 1, 20, 24:

    gens,

    Mart. Spect. 3, 1:

    mare,

    Sen. Med. 339.—
    B.
    Distinct, special:

    mea seposita est et ab omni milite dissors Gloria,

    Ov. Am. 2, 12, 11.—
    C.
    Select, choice:

    vestis,

    sumptuous garments, Tib. 2, 5, 8:

    seposito de grege,

    Mart. 2, 43, 4.

    Lewis & Short latin dictionary > sepono

  • 18 vagina

    vāgīna, ae, f. [cf. vas], a scabbard, sheath.
    I.
    Lit., of a sword, Cic. Inv. 2, 4, 14; id. Marcell. 7, 57; Caes. B. G. 5, 44; Verg. A. 4, 579; 6, 260; 10, 475; Hor. S. 2, 1, 41; Ov. M. 10, 475; Val. Max. 8, 9, 2:

    (delphinus) pinnae aculeos velut vagina condens,

    Plin. 9, 8, 8, § 25; cf. id. 8, 15, 17, § 41; 7, 52, 53, § 174; 11, 37, 77, § 198.— Trop.:

    senatus consultum inclusum in tabulis tamquam in vaginā reconditum habere,

    Cic. Cat. 1, 2, 4:

    ut gladius... ita vox in vaginā silentii condita hebetatur,

    App. Flor. 3, p. 357, 32.—
    II.
    Transf., the covering, sheath, holder of any thing.
    1.
    In gen.:

    omnia principalia viscera membranis propriis ac velut vaginis inclusit natura,

    Plin. 11, 37, 77, § 198; cf.:

    cremato eo (corpore), inimici... remeanti animae veluti vaginam ademerint,

    id. 7, 52, 53, § 174.—
    2.
    The sheath of an ear of grain, etc., the hull, husk, Varr. R. R. 1, 48, 1 sq.; Cic. Sen. 15, 51.—Cf. of a frame or mould to shape a growing gourd, Plin. 19, 5, 24, § 70.—
    3.
    The female vagina, Plaut. Ps. 4, 7, 85.—
    4.
    The sheath of a claw, in cats, Plin. 8, 15, 17, § 41.

    Lewis & Short latin dictionary > vagina

См. также в других словарях:

  • Conophytum — gratum Systematik Eudikotyledonen Kerneudikotyledonen Ordnung …   Deutsch Wikipedia

  • Ecozone afrotropicale : plantes a graines par nom scientifique (C) — Écozone afrotropicale : plantes à graines par nom scientifique (C) Plantes par écozone Néarctique · Paléarctique · Afrotropical · Indomalais · Australasien · …   Wikipédia en Français

  • Écozone afrotropicale : plantes à graines par nom scientifique (C) — v · écozone Néarctique · Paléarctique · Afrotropical · Indomalais · Australasien · Néotropique · Océanien · Antarctique …   Wikipédia en Français

  • Écozone afrotropicale : plantes à graines par nom scientifique (c) — Plantes par écozone Néarctique · Paléarctique · Afrotropical · Indomalais · Australasien · …   Wikipédia en Français

  • Fadenwurminfektionen des Hundes — – die Ansteckung (Infektion, auch Infestation) von Hunden mit parasitisch lebenden Fadenwürmern (Nematoda) – sind neben dem Bandwurmbefall und den Infektionen mit Einzellern (Giardiose, Neosporose) häufige Parasitosen in der tierärztlichen Praxis …   Deutsch Wikipedia

  • List of Allium species — A* Allium aaseae : South Idaho Onion * Allium abdelkaderi * Allium ablyanthum ** Allium ablyanthum var. striolatum * Allium abramsii (synonym of Allium fimbriatum var. abramsii ) : Abrams Allium * Allium achaium * Allium acidoides * Allium… …   Wikipedia

  • Conophytum — Scientific classification Kingdom: Plantae (unranked) …   Wikipedia

  • Filariose — Klassifikation nach ICD 10 B73 Onchozerkose B74 Filariose (exkl. Onchozerkose, durch Filarien ausgelöste Tropische (pulmonale) Eosinophilie) …   Deutsch Wikipedia

  • Karl der Grosse — Eine der ältesten Abbildungen von Karl dem Großen – Karl der Große zwischen den Päpsten Gelasius I. und Gregor I. aus dem Sakramentar Karl des Kahlen, Paris, BN Lat. 1141, fol. 2v (um 870) …   Deutsch Wikipedia

  • Karl der Große — (links) und sein erster Sohn Pippin der Bucklige, darunter ein Schreiber; Miniatur aus dem 10. Jahrhundert, Kopie einer verlorenen, zwischen 829 und 836 in Fulda für Graf Eberhard von Friaul hergestellten Miniatur, Biblioteca Capitolare, Modena,… …   Deutsch Wikipedia

  • Karolingische Reform — Eine der ältesten Abbildungen von Karl dem Großen – Karl der Große zwischen den Päpsten Gelasius I. und Gregor I. aus dem Sakramentar Karl des Kahlen, Paris, BN Lat. 1141, fol. 2v (um 870) …   Deutsch Wikipedia

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»