-
1 rastrum
rāstrum, ī n. O = raster -
2 rastrum
rāstrum, ī, n., s. rāster.
-
3 rastrum
Rastrum, rastri: in plurali hi Rastri, et haec rastra dicimus. Terent. Un outil de laboureur à fouir la terre, et rompre les motes, comme pourroit estre un crochet à deux, ou trois, ou plusieurs dents. -
4 rastrum
rāstrum, ī, n., s. raster. -
5 rāstrum
rāstrum ī, n plur. rastrī, ōrum, m, poet. also rastra, n [1 RAD-], a toothed hoe, rake, mattock: istos rastros Adpone, T.: rastris glaebas frangere, V.: adsiduis herbam insectabere rastris, V.: iniquum pondus rastri, V.: volnera Rastrorum fert (tellus), O.: pectis rastris capillos (of Polyphemus), O.—Prov.: mihi illaec vero ad rastros res redit, i. e. will drive me to work for my living, T.* * * -
6 rastrum
rastrum, i, n., usually in plur., ra-stri, ōrum, m. (so nom. rastri, Varr. L. L. 5, § 136 Müll.; Verg. G. 1, 164; Ov. M. 11, 36; acc. rastros, Cato, R. R. 10, 3; 11, 4; Plaut. Merc. 2, 2, 6; Ter. Heaut. 1, 1, 36; 5, 1, 58 al.; but rastra, Cels. ap. Non. 222, 8; Ov. M. 14, 2; Juvenc. 15, 166; cf. Serv. ad Verg. G. 1, 94; 2, 421; Stat. Th. 3, 589) [rado], a toothed hoe, a rake, used for breaking up the soil, a mattock:rastris glebas qui frangit inertes,
Verg. G. 1, 94:arva obnoxia rastris,
id. ib. 2, 439; 3, 534; cf.:rastris terram domat,
id. A. 9, 608:graves,
Ov. M. 11, 36:vulnera Rastrorum fert tellus,
id. ib. 2, 287:rastros quadridentes, Cato, l. l.: ligneis rastris sarriendus,
Col. 2, 11, 4.—Comically spoken of as the comb of Polyphemus, with the sickle as his razor,
Ov. M. 13, 765.— Prov.: si illi pergo suppeditare sumptibus, mihi illaec vero ad rastros res redit, it will bring me to the hoe, i. e. I shall be reduced to work for my living, Ter. Heaut. 5, 1, 58. -
7 rastrum·o
растр \rastrum{}{·}o{}{·}a растровый \rastrum{}{·}o{}{·}a grafiko растровая графика \rastrum{}{·}o{}{·}a tiparo растровый шрифт \rastrum{}{·}o{}er{·}o инф. пиксел, пиксель (= bildero) \rastrum{}{·}o{}ig{·}i инф. растеризовать \rastrum{}{·}o{}(ig){·}il{·}o инф. растеризатор (= rastruma skanilo). -
8 rastri
rastrum, i, n., usually in plur., ra-stri, ōrum, m. (so nom. rastri, Varr. L. L. 5, § 136 Müll.; Verg. G. 1, 164; Ov. M. 11, 36; acc. rastros, Cato, R. R. 10, 3; 11, 4; Plaut. Merc. 2, 2, 6; Ter. Heaut. 1, 1, 36; 5, 1, 58 al.; but rastra, Cels. ap. Non. 222, 8; Ov. M. 14, 2; Juvenc. 15, 166; cf. Serv. ad Verg. G. 1, 94; 2, 421; Stat. Th. 3, 589) [rado], a toothed hoe, a rake, used for breaking up the soil, a mattock:rastris glebas qui frangit inertes,
Verg. G. 1, 94:arva obnoxia rastris,
id. ib. 2, 439; 3, 534; cf.:rastris terram domat,
id. A. 9, 608:graves,
Ov. M. 11, 36:vulnera Rastrorum fert tellus,
id. ib. 2, 287:rastros quadridentes, Cato, l. l.: ligneis rastris sarriendus,
Col. 2, 11, 4.—Comically spoken of as the comb of Polyphemus, with the sickle as his razor,
Ov. M. 13, 765.— Prov.: si illi pergo suppeditare sumptibus, mihi illaec vero ad rastros res redit, it will bring me to the hoe, i. e. I shall be reduced to work for my living, Ter. Heaut. 5, 1, 58. -
9 rastellus
rāstellus, ī m. [demin. к rastrum ]маленькая мотыга Vr, Col, Su -
10 ascia
ascia (ascea), ae, f. (griech. ἀξίνη, got. aqizi, Beil), die mit einer ausgehöhlten Schneide und auf der Rückseite mit einer Art Hammer versehene Axt der Zimmerleute, die Zimmeraxt, XII tabb. fr. b. Cic. de legg. 2, 59. Vitr. 7, 2, 2. Plin. 7, 198 u. 16, 207: securis et ascia, Vulg. psalm. 73, 6: dolabrae, secures, asciae, serrae, Veget. mil. 2, 25. – als Werkzeug des Feldbaues, eine auf der Rückseite mit einem Karst (rastrum) versehene Axt, Pallad. 1, 43, 3. – Sprichw., ipsum sibi asciam in crus impingere od. sponte asciam cruribus suis illidere, sich ins eigne Fleisch schneiden = sich selbst Schaden zufügen, Petr. 74, 16. Apul. met. 3, 22. – II) die Kelle, mit der die Maurer den Kalk auf die Steine tragen u. auseinanderstreichen, die Maurerkelle, Vitr. 7, 2, 2. Pallad. 1, 14: dah. auf Grabsteinen, sub ascia dedicare, noch unter der Kelle weihen (wahrsch. um noch leere Grabmäler vor Beschädigung zu schützen), saxum sub ascia dedicatum, Corp. inscr. Lat. 12, 2012; vgl. 12, 2041. – / Die Schreibung ascea in den besten Hdschrn. u. Ausgg., zB. Cic. de legg. 2, 59 (= XII. tabb. 10, 2).
-
11 dentatus
dentātus, a, um (dens), I) mit Zähnen versehen, bezahnt, A) v. leb. Wesen (Ggstz. edentulus. Mart. Cap. 4. § 386), si male d. (puella) est, Ov.: Aegle, Mart.: als Beiname v. solchen, die mit Zähnen geboren wurden, M'. Curius Dentatus, Plin. – prägn., vir, wohl bezahnt, Plaut.: dent. bestiae, die in den Tierkämpfen gebrauchten reißenden Tiere, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6. Amm. 19, 6, 4 u. 31, 10, 19: dies. ferae dentatae, Corp. inscr. Lat. 10, 3704. – B) v. lebl. Ggstdn.: mit Zähnen-, mit Zinken-, mit Zacken versehen, adunca, ex omni parte dentata et tortuosa serrula, Cic.: in modum forficis dentatum ferrum, Veget. mil.: serra, Plin.: crates, Plin.: rastrum, Varro: tympanum, Kammrad, Vitr.: capillos meos dentatā manu duxit, sie durchkämmte mit ihren Fingern mein Haar, Petron. – II) mit einem Zahne geglättet, charta, Cic. ad Q. fr. 2, 15, 6.
-
12 occa
-
13 raster
rāster, trī, m. (v. rado, wie culter v. colo) u. rāstrum, ī, n. (v. rado, wie rutrum v. ruo, rostrum v. rodo), die zum Bearbeiten des Bodens (Jäten, Hacken usw.) gebrauchte zwei- od. mehrzinkige Hacke, die Harke, der Karst, Verg. Sen. u.a.: Plur. rastri, Cato, Ter., Verg. u.a., selten rastra, Cels. fr., Iuven, u.a. – Sprichw., mihi res ad rastros redit, ich werde die Hacke ergreifen müssen = ich werde zum armen Mann, Ter. heaut. 931.
-
14 Hacke
Hacke, I) ein eisernes Werkzeug: dolabra (unsere Brechaxt, Haue, zum Aufhauen des Eises, des Straßenpflasters, zum Umhacken des Landes etc.). – ligo (breite Hacke u. Haue, die auf der andern Seite ein Karst war). – rastrum od. (kleine) rastellus (ein- und mehrzinkiger Karst). – sarculum (einzinkige Gartenhacke, Jäthacke). – II) = Ferse, w. s.
-
15 ascia
ascia (ascea), ae, f. (griech. ἀξίνη, got. aqizi, Beil), die mit einer ausgehöhlten Schneide und auf der Rückseite mit einer Art Hammer versehene Axt der Zimmerleute, die Zimmeraxt, XII tabb. fr. b. Cic. de legg. 2, 59. Vitr. 7, 2, 2. Plin. 7, 198 u. 16, 207: securis et ascia, Vulg. psalm. 73, 6: dolabrae, secures, asciae, serrae, Veget. mil. 2, 25. – als Werkzeug des Feldbaues, eine auf der Rückseite mit einem Karst (rastrum) versehene Axt, Pallad. 1, 43, 3. – Sprichw., ipsum sibi asciam in crus impingere od. sponte asciam cruribus suis illidere, sich ins eigne Fleisch schneiden = sich selbst Schaden zufügen, Petr. 74, 16. Apul. met. 3, 22. – II) die Kelle, mit der die Maurer den Kalk auf die Steine tragen u. auseinanderstreichen, die Maurerkelle, Vitr. 7, 2, 2. Pallad. 1, 14: dah. auf Grabsteinen, sub ascia dedicare, noch unter der Kelle weihen (wahrsch. um noch leere Grabmäler vor Beschädigung zu schützen), saxum sub ascia dedicatum, Corp. inscr. Lat. 12, 2012; vgl. 12, 2041. – ⇒ Die Schreibung ascea in den besten Hdschrn. u. Ausgg., zB. Cic. de legg. 2, 59 (= XII. tabb. 10, 2). -
16 dentatus
dentātus, a, um (dens), I) mit Zähnen versehen, bezahnt, A) v. leb. Wesen (Ggstz. edentulus. Mart. Cap. 4. § 386), si male d. (puella) est, Ov.: Aegle, Mart.: als Beiname v. solchen, die mit Zähnen geboren wurden, M'. Curius Dentatus, Plin. – prägn., vir, wohl bezahnt, Plaut.: dent. bestiae, die in den Tierkämpfen gebrauchten reißenden Tiere, Ulp. dig. 3, 1, 1. § 6. Amm. 19, 6, 4 u. 31, 10, 19: dies. ferae dentatae, Corp. inscr. Lat. 10, 3704. – B) v. lebl. Ggstdn.: mit Zähnen-, mit Zinken-, mit Zacken versehen, adunca, ex omni parte dentata et tortuosa serrula, Cic.: in modum forficis dentatum ferrum, Veget. mil.: serra, Plin.: crates, Plin.: rastrum, Varro: tympanum, Kammrad, Vitr.: capillos meos dentatā manu duxit, sie durchkämmte mit ihren Fingern mein Haar, Petron. – II) mit einem Zahne geglättet, charta, Cic. ad Q. fr. 2, 15, 6.Ausführliches Lateinisch-deutsches Handwörterbuch > dentatus
-
17 occa
-
18 raster
rāster, trī, m. (v. rado, wie culter v. colo) u. rāstrum, ī, n. (v. rado, wie rutrum v. ruo, rostrum v. rodo), die zum Bearbeiten des Bodens (Jäten, Hacken usw.) gebrauchte zwei- od. mehrzinkige Hacke, die Harke, der Karst, Verg. Sen. u.a.: Plur. rastri, Cato, Ter., Verg. u.a., selten rastra, Cels. fr., Iuven, u.a. – Sprichw., mihi res ad rastros redit, ich werde die Hacke ergreifen müssen = ich werde zum armen Mann, Ter. heaut. 931. -
19 ràsdail
-
20 occa
- 1
- 2
См. также в других словарях:
RASTRUM — quibusdam ex veterib. Grammaticis ςκάφιον et ςκαπάνη, sed hocrutrum potius, qumam rastrum: Rastri enim eradendae potius et poliendaeterrae, quam fodiendaefacti sunt. Hinc rutra a rastris secernit Cato; quae perperam hodie confunduntur. Erant… … Hofmann J. Lexicon universale
rastrum — /rasˈtrəm/ noun A music pen ORIGIN: L rāstrum rake … Useful english dictionary
Rastrum — (Raster), eine Sorte dunkelbraunes Bier in Leipzig … Pierer's Universal-Lexikon
Rastrum — A rastrum (or raster) is a five pointed writing implement used in music manuscripts to draw parallel staff lines. The word raster is derived from the Latin for rake . Rastra were used to draw lines on paper that had not been pre ruled, and… … Wikipedia
Rastrum — Rastrum1 ist oft besser als Malvasier. – Eiselein, 519. 1) Leipziger Bier. Lat.: Non propter Rastrum, sed propter amabile rostrum Virginis, ad Rastrum plebs Studiosa venit. (Berckenmeyer, 302.) … Deutsches Sprichwörter-Lexikon
rastrum — Rastrai нем. [растра/ль] rastrum лат. [ра/струм] раштр: 1) расстояние между крайними нотными линейками 2) инструм. для нанесения на бумагу нотного стана … Словарь иностранных музыкальных терминов
Rastrum, der — Der Rastrum, plur. car. der eigenthümliche Nahme des gemeinen Stadtbieres zu Leipzig. Da fast an jedem Orte das daselbst einheimische Bier seinen eigenthümlichen Nahmen hat, und dieser oft auf einen Scherz gegründet ist, so glaubt Frisch, daß ein … Grammatisch-kritisches Wörterbuch der Hochdeutschen Mundart
растр — (лат. rastrum грабли) 1) поверхность с чередующимися прозрачными и непрозрачными элементами (решетка) для структурного преобразования направленного на нее пучка света (см. растровая оптика); в полиграфии примен. на стадии фотографирования или… … Словарь иностранных слов русского языка
Rastro — (Del lat. rastrum.) ► sustantivo masculino 1 Vestigio, señal o indicio de un acontecimiento: ■ sospecho que ese rastro nos puede llevar a solucionar el enigma . SINÓNIMO pista rastro 2 Huellas o señales que deja una persona o una cosa de haber… … Enciclopedia Universal
râteau — [ rato ] n. m. • 1636; rasteau 1483; rastel v. 1180; lat. rastellum, dimin. de rastrum 1 ♦ Instrument agricole ou de jardinage, traverse munie de dents séparées, et ajustée en son milieu à un long manche qui sert à ramasser les feuilles, des… … Encyclopédie Universelle
Raster — Gitternetz; Gitter; Rastermuster * * * Rạs|ter I 〈m. 3〉 zur Reproduktion von Halbtonbildern verwendetes Gerät aus zwei mit eingeätzten, geschwärzten Linien versehenen gläsernen Platten, die so zusammengekittet sind, dass sich die Linien kreuzen… … Universal-Lexikon